30E MARCHE DU VIADUC.

BATTEURS DE CUIR DINANT.

DINANT.

De Haute Meuse Dinantaise is een streek met heel wat toeristische troeven. Natuur en architectuur gaan er hand in hand. Het is ook een mysterieuze streek, Dinant is een dynamische en gezellige Maasstadje en een van de toeristische toppers. De citadel, de grot, het casino, de zetellift, het viaduct en de jachthaven trekken elk jaar weer duizende mensen aan.

Dinant, de “dochter van de Maas” bevindt zich in het hart van d eprovincie Namen. Het is ook de geboortestad van belangrijke figuren zoals Adolphe Sax de beroemde uitvinder van de saxofoon. Vele bezienswaardigheden bevinden zich in en rond Dinant. Wij vertrekken in het centrum aan het casino en wandelen dadelijk langs de Maas. Met zijn prachtige rotsen, en mooie huizen, kleine kastelen die de rijkdom van weleer uitstralen.

We komen aan een van de bekendste en overweldigend monument aan de Maas is zeker Rocher Bayard (Beiaardrots) Hoe heeft deze fijne monolithische naald zich van de rotswand kunnen losmaken? De legende vertelt dat de Ros Beiaard haar met één forse hoefslag heeft uitgehouwen……Maar er bestaat nog een ander verhaal: soldaten van Lodewijk XIV zouden explosieven hebben gebruikt om zich op de oever van de Maas een weg te banen. Wij wandelen er langs en genieten van het uitzicht het is een van de mooiste plekken aan de Maas. Hoog boven de Maas en Dinant uit troont de citadel die in het begin van de 19de eeuw werd gebouwd door de Hollanders,.

Wij laten de stad achter ons.ol Wij volgen de Maas en komt Anseremme in zicht. Hier is de samenvloeiing van de Maas en de Lesse. Voor ons “Pont Saint-Jean” deze oude Romeinse brug werd i 1778-1782 heropgebouwd. De spoorweg werd in 1896-1898 gebouwd en was een van de eerste bruggen in zijn soort gebouwd uit staal. Anseremme hier kun je genieten van de prachtige panorama’s over de rotsen van Freyr enMoniat. Wij steken de brug over en ook de Maas zo komen we aan de andere oever. Wij klimmen hier en steken de spoorweg over en komen zo langs de rotsen. Het is hier prachtig om te wandelen.

Achter ons ligt het dorpje Aseremme. Ook hier hebben we een zicht op de Rocher Bayard. Nu dalen we af en komen zo terug aan de oever van de Maas hier is ook de controlepost. Van op deze oever hebben we een prachtig zicht op de rotsen aan de overzijde. Na de controle wandelen verder en komen zo aan het monument voor de gesneuvelde van de twee Wereldoorlogen. Het monument staat bij de spoortunnel waar op 23 augustus 1914 de inwoner een toevlucht zochten voor de Duitser. De Duitsers verrichten hier een bloedbad door granaten in de tunnel te gooien, 81 doden en 20 gewonden een waar bloedbad. 63 inwoners werden gedeporteerd naar Kassel. Nu klimmen we een heel eind en steeds weer krijgen we prachtige panorama’s over de Maas met zijn rotsen.

Zo komen we aan het viaduct van Dinant de 642 meter lange brug bied ons prachtige panorama’s over Anseremme met de samenvloeiing van Maas en Lesse en aan de andere zijde ligt Dinant. Wij wandelen door de prachtige natuur, de herfstkleuren zijn prachtig. Zo komen we in Drehance. Het strekt zich uit langs een hoofdstraat die in het verlengde van een rotskam ligt. De gebouwen zijn van kalksteen en staan vrij dicht en soms aanpalend. De huizen hebben vaak oude stallen en er zijn enkele langwerpige hoeves, vooral uit de negentiende eeuw. Hoogte: 255 m aan de drempel van de kerk. Nu dalen we terug naar beneden en komen zo terug aan de brug in Anseremme. Wij steken de brug weer over en komen zo een tweede keer op de controlepost.

Wij wandelen nu naar het centrum van Dinant. Met de Collegiale. De klokkentoren van de kerk van Dinant is een reusachtige waterpot. Maar de gevel van de kerk heeft veel karakter, en de hele stad is een wondermooi plaatje’: Volgens de legende kwam de heilige Maternus hier omstreeks 320 een oratorium (bedehuis) bouwen, aan de voet van de rotspunt boven de Maas. Het gebouw werd in de zevende eeuw flink vergroot, volgens sommigen in romaanse stijl. Maar dit klopt niet, want deze stijl vond in onze streken pas in de elfde eeuw ingang. In 934 verleende bisschop Richier die zelfde kerk het statuut van collegiale. In de twaalfde eeuw werd ze heringericht, en dit keer is de architectuur wel Romaans.

Van deze constructie rest ons vandaag echter niets meer dan een portaal aan de noordgevel, met motieven die erg leden onder de tand des tijd. Vervolgens vermeldt Jean d'Outremeuse in zijn kronieken dat er in 1228 een rotsblok loskwam en op een vleugel van de collegiale viel. Zesendertig mensen vonden de dood. Kort nadien zou een nieuw heiligdom opgetrokken worden. Maar net als vandaag was een dergelijke onderneming ook toen een dure zaak en het mecenaat van een Dinants burger was meer dan welkom. Het nieuwe gebouw, in gotische stijl, werd pas in de veertiende eeuw volledig voltooid, maar werd wellicht kort voordien al voor erediensten gebruikt.

In 1466 ging een groot deel van de kerk in de vlammen op. Alleen de hoofdmuren bleven onaangetast. De geestelijken van de collegiale werden echter naar Hoei verbannen. Nadat de woede van de hertog van Bourgondië bekoelde, verleende hij het kapittel het voorrecht om het gebedshuis weer op te bouwen en om de woningen van de clerus die aan Dinant verbonden was, op te knappen. Ondertussen hadden de inwoners van Bouvignes zich meester gemaakt van het reliekschrijn van de heilige Perpetuus. De hertog had dan wel bevolen om alle schatten die aan de Onze-Lieve-Vrouwkerk toebehoorden, aan de eigenaar terug te geven, maar de economische en politieke rivaal van Dinant hield voet bij stuk. De zaak werd voor de Raad van Mechelen gebracht. En het reliekschrijn van de beschermheilige kwam weer naar huis. Tijdens de belegering van Dinant in 1466 door de Bourgondische troepen, was het grootste deel van de klokken ook raadselachtig verdwenen, samen met de soldaten van Filips de Goede. De gemeentelijke overheid nam het wijze besluit om de klokken die aan de plundering ontsnapten, te smelten en in de klokkentoren van het heiligdom te plaatsen. Nog geen eeuw later moesten de troepen van Hendrik II ze weghalen en naar Mézières brengen, ten zuiden van Givet. In 1473 klaagden specialisten over de gebrekkige staat van de gewelven die het hele gebouw bedreigden.

Ze werden in 1478 afgebroken en herbouwd. In dat jaar kreeg ook de zuidelijke toren zijn spits. In 1554 is Dinant eens te meer het toneel van vuur en bloedvergieten. Vooral de citadel beefde onder de Franse kanonnen. Hun projectielen bereikten niet altijd enkel het kasteel, maar ook de collegiale die dan een tweede keer geplunderd werd. Een nieuwe restauratie was nodig. Ondertussen werd een bolvormige klokkentoren (de ‘ui’) gebouwd. Deze moest bovenop de toren van het stadhuis komen, dat op de brug was opgetrokken.

Maar algauw werd duidelijk dat de brug in kwestie al dat gewicht niet zou kunnen dragen. En zo kwam het ding, dat veel plaats innam, op de top van de kerk terecht. Tot in de negentiende eeuw waren er voortdurend herstellingen nodig aan de collegiale, omdat het zwart marmer waar ze deels uit bestaat zo broos is. Tijdens de Franse revolutie verhuisde het reliekschrijn van de heilige Perpetuus naar Duitsland, samen met tal van schilderijen, beelden en allerlei meubels. In de negentiende eeuw onderging de Onze-Lieve-Vrouwkerk een derde grondige restauratie. In 1828 werd de vloer van de collegiale opgehoogd, om de nare gevolgen van al te veel overstromingen in de toekomst te vermijden.

Maar zo verdwenen wel heel wat talrijke grafstenen. Verstandiger was zeker de afbraak van de huisjes die zich door de jaren heen tegen de zuidgevel van het heiligdom kwamen plakken. En tot slot werd het gebedshuis op de vooravond van de twintigste eeuw, en voor het eerst sinds 1466, volledig gerestaureerd. Niet voor lang echter. Op 23 augustus 1914 steken de Duitsers de kerk nog maar eens in brand. Het dak moest daarna volledig vervangen worden. De architecten stonden voor de keuze: de collegiale inrichten in een stijl van vóór de zestiende eeuw, of de bol uit 1566 behouden. Het werd de tweede oplossing. Bovendien kreeg het gebouw zo zijn rondbogen terug die het in de negentiende eeuw kwijt raakte. Boven op de rots prijkt de citadel.

De Citadel, die in 1051 werd gebouwd door de Bisschop-Prins van Luik, steekt trots uit boven de stad Dinant en levert een prachtig uitzicht op de er langs stromende Maas. Wij wandelen langs Maas en komen langs verschillende oude gebouwen, ook langs het oude kapucijnenklooster en dan nog even en wij zijn terug aan het casino, hier eindigt een prachtige wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Dinant