|
34e MARCHE DE NUIT.
LES GOE-LANDS.
GOE.
Goé ligt aan de voet van de stuwdam van de Gileppe en aan de rand van het Hertogenwald. Het is een van de oudste en meest schilderachtige dorpjes uit de streek en heeft zijn authentieke karakter weten te behouden. De Sint-Lambertuskerk met haar spiraalvormige klokkentoren en de prachtige stenen huizen zijn gewoon prachtig.
Wij wandelen door het dorpje.
Wat is er bijzonder aan de gedraaide torens en de vereninging Clochers tors dEurope
Een gedraaide toren(spits), gespiraalde toren(spits), getordeerde toren(spits) of schroefvormige toren(spits) is een toren waarbij het piramidevormige deel niet recht omhoog gaat maar een kleine of grote slag gedraaid is. De toren van een kerk bestaat meestal uit een vierkante stenen toren waarop een piramidevormige constructie geplaatst is als een soort kroon, de torenspits. Een gedraaide torenspits is een toren waar de spits een spiraal is en deze torens zijn vaak bedekt met leisteen. Er zijn ongeveer honderd klokkentorens van dit type in Europa.
Er zijn twee concurrerende hypothesen over de oorsprong van de draaiing: Sommige van hen zijn gedraaid gebouwd als architectonische prestatie. Voorbeelden hiervan zijn in Frankrijk die van Mouliherne of Fontaine-Guerin in Anjou, Treignac in Corrèze of Saint-Outrille in Cher. Het omvatte ook het huis van de Compagnons du Devoir in Nantes, een waar meesterwerk. In Duitsland werd het dak van een stadspoort van Duderstadt al in de vijftiende eeuw gedraaid en draait van rechts naar links. Andere zijn door de tijd heen zo geworden. Een voorbeeld is te vinden in het dorp Fougeré in Maine-et-Loire, die door 4 wervelstormen getroffen werd in 40 jaar tijd. Sommige architecten zoals Eugène Viollet-le-Duc denken dat ze schroefvormig geworden zijn na het slecht drogen van hout. Het effect is bewezen dat de structuur van sommige oudere torens verplaatst is. Hout werkt bijna altijd, met zijn gevoel voor een natuurlijke rotatie van links naar rechts. In een toren hoeft slechts een rotatie van een twintigste van een graad te zijn aan de basis voor een verdraaiing van 45 graden aan de top als de hele spits zich verdraait. De verdraaiing van het belfort van de Notre-Dame in Puiseaux in Loiret is te wijten aan het onjuist drogen van hout. Het gewicht van de bekleding kan, als deze te zwaar is, ook zorgen voor een eventueel vervormen van de basis van de structuur en kan zorgen voor het instorten. Soms worden er bij de dakbedekking materialen gebruikt die afwijken van de oorspronkelijk geplande materialen. Dit is waarschijnlijk het geval met de toren van Chesterfield in Engeland, waarbij er platen van lood gebruikt zijn om het dak te bekleden. Dit woog 50 ton en de constructie stortte in..
Wij wandelen verder en komen zo in het Bois dHervremont . We komen in Hèvremont, ligt tussen Limbourg en Goé aan de rand van het gelijknamige bos. Liefhebbers van oude stenen, maar ook wandelaars komen hier aan hun trekken. Wij kunnen ons hartje ophalen in de bossen in de buurt en kunnen genieten van het prachtig uitzicht op de vallei van de Bovegnée. Wij wandelen door de Chemin des Mouches en komen zo in de prachtige natuurlijke omgeving, langs de typische huizen en langs de verschillende wegkruizen.
We komen in het centrum van Hevremont. De vroegere inwoners van Hèvremont meestal boeren, spinners of wevers maakten deel uit van de parochie Goé. Om de lange trip naar het naburige dorp te vermijden, willen ze vanaf 1733 een eigen kapel. Die komt er uiteindelijk in 1802. Dan wordt midden in het gehucht de Sint-Franciscus van Assisi-kapel gebouwd. Het rijkelijk versierde altaar (school van Delcour) dateert uit 1684. Naast de kapel staat het Hauptmannkruis. Het kruis met Franse en Duitse inscripties ter nagedachtenis van Arnold Hauptmann (1566) is vermoedelijk afkomstig uit de Hoge Venen. Het is een mooie plek en wij wandelen het gehucht uit en komen langs de Ferme de la Chapelle hier zijn verschillende prachtige oude hoeves. De Goronnes-hoeve (18de eeuw) en de Pré le Maire-hoeve (17de eeuw). Op de weg naar Halloux staat de prachtige kapel op een heuvel, wij wandelen weer verder een heel eind door de weilanden en langs de prachtige omgeving, langs weilanden met paarden met hun veulens, gewoon mooi.
Zo komen we in Limbourg.
Een brokje geschiedenis:
Limbourg ligt op een uitstekende rotspunt, hoog boven een bocht van de Vesder. De plek is strategisch zo belangrijk, dat er al snel een versterkte burcht wordt gebouwd. Die vesting groeit uit tot de hoofdstad van het hertogdom Limbourg. De strategische ligging heeft echter als nadeel, dat de inwoners van Limbourg geen vreedzaam bestaan is beschoren. Limbourg wordt achtereenvolgens belegerd door de Germanen in 1101, door de Brabanders in 1268, door de Bourgondiërs in 1404, door de Spanjaarden onder Keizer Karel, door de Prinsen van Oranje in 1577 en nog een keer door de Spanjaarden in 1648 (verdrag van Münster).
In 1675 bezetten de Fransen de stad. Zonnekoning Lodewijk XIV laat de burcht en de versterkingen ontmantelen en levert de stad drie jaar later aan de Spanjaarden over (verdrag van Nijmegen). Van 1701 tot 1703 komt Limbourg opnieuw onder Frans bewind. In die periode vallen legers uit Engeland, Oostenrijk en de Verenigde Provinciën onder leiding van de hertog van Marlborough de stad aan. Door het verdrag van Utrecht komt de stad in 1715 opnieuw onder Oostenrijks bewind. Na de Franse Revolutie wordt ze bij het departement Ourthe ingedeeld. Ze raakt dan haar administratieve en rechterlijke autonomie kwijt. In 1834 teistert een felle brand de stad, waarbij heel wat oude huizen verloren gaan.
We wandelen door het stadje met zijn prachtige huizen, het geplaveide plein voor het kasteel. We komen aan Het oude stadhuis met zijn schitterende interieur is een perfect kader voor prestigieuze kunsttentoonstellingen. Het indrukwekkende schaalmodel op het gelijkvloers toont de versterkte stad in 1632. Het gebouw werd tussen 1681 en 1687 opgetrokken. Het diende als vergaderzaal voor de Staten van het hertogdom. Tot 1703 was het ook de zetel van het hoge gerechtshof en van de feodale kamer. Om het gebouw binnen te gaan, moet u onder de arvô of de onderdoorgang lopen. In de boog van de arvô ziet u een stenen blazoen met het Bourgondische kruis en het jaartal 1681. De vensters van de bovenverdiepingen hebben nog hun oorspronkelijke gedrukt gebogen lateien. Helemaal in de top van de gevel ziet u het wapenschild van de stad. Het oudste stadszegel van Limbourg is op een reuzensteen op de ondermuur links afgebeeld. Het is overigens al wat rest van het eerder vermelde kleine stadhuis dat in het midden van het plein stond. Het oorspronkelijke kleine stadhuis, dat al in 1446 als hal wordt vermeld, deed dienst als scepenhuis. Wij bezoeken de fototentoonstelling en hebben de kans om de prachtige binnen zijde van het stadhuis te zien, zijn prachtige trap en de bijzondere binnendeuren in eik met schilderijen boven. Een gedeelte werd een tijd lang gebruikt als vredegerecht daardoor het schilderij.
We wandelen naar beneden en verlaten Limbourg langs het kasteel met ronde toren en de wandelpaal Chemin des Duc de Limbourg hier kunnen we ven het oude kerkhof op, er staan verschillende oude grafzerken, spijtig dat er zoveel vernield zijn. Wij wandelen verder naar beneden langs de hoge rotsen langs de weg. Een stukje langs de rivier en zo komen we terug aan ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling waar we nog wat hebben van opgestoken.
Je moet soms eens durven van het parkoers afwijken om iets mooi te zien, zo ook het bezoek aan de tentoonstelling waar we veel uitleg kregen over deze prachtige streek.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
