37E MARCHE DE LA GODASSE.

LA GODASSE OUPEYE.

OUPEYE.

Oupeye doorkruist door de Romeinse weg van Maastricht naar Luik via Verviers. We wandelen door een stukje Waals Haspengouw met veel landbouw, mooi is het wel om er te wandelen, vele grote boerderijen komen we op de wandeling tegen. We wandelen een heel eind over de oude spoorwegzate nu een fiets en wandelroute die ons de mooiste plekje laar zien uit de streek.

We wandelen weer verder en komen zo aan in Pontisse. We komen aan de ‘Ferme Thiry’ of ‘Ferme de Pontisse’ (rue de l’Abbaye) Deze hoeve was eigendom van de15de-eeuwse Abdij van Vivegnis en werd in 1661 tijdens de regeerperiode van de abdis Marie-Anne de Fléron de Melin een eerste keer herbouwd. Te dicht in de buurt van het fort gelegen, dus schuilplaats voor de vijand of een obstakel bij het schieten, liet het Belgische Leger het gebouw opblazen. Nadien weer opgebouwd werd het gebouw tijdens W.O.II opnieuw getroffen en later opnieuw gerestaureerd. Harmonieuze vierkante hoeve met duivenpoort (symbool van de heerlijke macht), karrenpoort, gedenksteen van de eerste constructie in 1661. Nu gelegen in een prachtige omgeving. Aan de overzijde van de straat het Fort van Pontisse. Het fort van Pontisse maakt deel uit van de 12 forten die de Belgische regering in 1887 in Luik wilde bouwen. Tijdens beide Wereldoorlogen werd op deze locatie hevig gevochten en zwaar weerstand geboden. Na W.O.II gebruikte het leger dit als munitiedepot en verkocht het in 1964 aan de FN (Nationale Fabriek van oorlogswapens) die er een opslagplaats voor explosieven van maakte.

In 2002 besloten een aantal vrijwilligers uit de streek, liefhebbers van geschiedenis en naturalisten, om een vereniging op te richten met de naam «Fort de Pontisse ». De doelstelling ervan is het bewaren van de ruïnes van het fort, de valorisatie en de promotie van de biologische, historische en culturele waarde van dit oord. Er huizen intussen vleermuizen en het oord is begroeid met een weelderige vegetatie waardoor het ontegenzeggelijk een hoge milieuwaarde heeft. Ook is hier de vereniging « Anim’ânerie » gevestigd met een opvang voor ezels, hier door hun eigenaren ondergebracht of door dierenbeschermingen. Voor kinderen worden ezeltochtjes georganiseerd en iedere eerste zondag van de maand wordt opendeurdag gehouden. Het is prachtig te zien hoeveel ezels hier een opvang bekomen en een rustig leventje kunnen leiden.

We wandelen weer verder en komen in Vivegnis. Langs de weg keren we terug naar Oupeye waar we nog even langs het kasteel wandelen. Met uitzondering van Hermalle-sous-Argenteau, een niet-leenroerig goed van het hertogdom Brabant, hingen de dorpen van Oupeye af van het prinsbisdom Luik. Een klooster van cisterciënzerinnen werd in 1238 gesticht in Vivegnies en bleef er gevestigd tot aan de Franse Revolutie. Het hoofdgebouw van het kasteel van de Heren van Oupeye uit 1176, werd in de 17de eeuw verbouwd door de Luikse wapenhandelaar Curtius. De dorpen, die vroeger uitsluitend agrarisch waren, namen in de 19de eeuw in beperkte mate deel aan de industrialisering van het Luikse bekken. Vandaag is het kasteel van Oupeye een cultureel centrum.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Oupeye