Hoop doet leven is een ous gezegde en het is nog waar ook... na 2 volle weken in echte shit te hebben gezeten... het soort waar je fysiek en moreel aan ten onder gaat doemt er nu een sprankeltje hoop op... aan dat sprankeltje klem ik me vast als een verdrinkende aan een touw... ik heb ten 1ste een traplift besteld... ik kan je zeggen dat het een stuk uit je lijf kost maar de nood dwingt... ten 2de zou er elke dinsdag voormiddag een huishoudhulp komen die desnoods ook kan helpen met mijn man... en het vooruitzicht er niet helemaal alleen meer voor te staan geeft me moed... wat de zoon betreft... een bijkomende zorg... die moet vandaag naar huis alhoewel hij nog veel pijn heeft... het erge voor mij is dat ik hem niet meer kan gaan helpen... die ver.............de rug (die puntjes staan er voor vreselijke vloeken) belet me langer dan 5 minuten recht te staan... ik als ongeduldig en voortvarend mens word er heel sjagrijnig van... ik moet dus allle huistaken doen in zeer kleine schijfjes en mijn relax zetel is het ook al aan het begeven... ik probeer zoon telefonisch te steunen maar die is al even sjagrijnig als zijn moeke nu... te begrijpen maar soms moeilijk te verteren.

Man heeft vannacht in het echtelijke bed geslapen en hij heeft zich goed gedragen... het was al 6u voor hij onrustig begon te woelen... hij trok de deken steeds van me af en ik lag te rillen van de kou maar toen we opstonden ontdekte ik waarom... ik had het raam op open klepstand laten staan en begot het is frisjes geworden... stom van mij maar ik betrap me er vaak op dat ik dingen begin te vergeten... ik troost me dan zelf maar met te zeggen dat er ook teveel tegelijk op me' afkomt maar toch... de schrik dat mijn geheugen het gaat afleggen zit erin... samen met de schrik uiteindelijk terecht te komen in een rusthuis tussen al die wrakken... mijn mama woonde 8 jaren in een rusthuis en kwam haar kamer niet uit... er was buiten die kamer ook niets interessants te beleven... niets leuk om naar uit te kijken.

Ik ga mijn zoon straks vertellen dat hij ook een hulp moet aanvragen... of hij het zal doen is een andere vraag... ik kan het altijd proberen... en ik die vroeger dacht dat eens de kinderen volwassen waren ik kon ophouden met tegen hen te zeuren... niet dus!!!

05-07-2024 om 10:44 geschreven door Myette

Tja het stopt gewoon niet meer... zoon ligt terug in het ziekenhuis met klaplong... hij kreveerde van de pijn en heeft dan maar het noodnummer gebeld en via Spoed is hij opgenomen... nu maar afwachten... intussen hebben wij hier een zware diaree aanval te verwerken gekregen en geloof me dat is geen lachertje met een demente pamper dragende echtgenoot... ik begin er ernstig over na te denken hulp te vragen want ik kan het niet veel langer meer aan gezien ik zelf niet in optima form ben.

27-06-2024 om 09:21 geschreven door Myette

Ik zou het nog eens willen meemaken dat ik goed nieuws te vermelden heb maar nee... woensdag reed zoon ons naar de Spoed en op weg naar huis (op zijn motor) is hij geslipt en tegen een boom gereden... motor perte totale en zoon gebroken ribben... een gebroken elleboog en nog talloze kneuzingen... het goede nieuws is dat hij nog leeft want toen ik zijn helm zag kreeg ik de bibbers... toen we hem uit de kliniek gingen halen... (ja in noodgevallen moet man wel rijden) het was strontweer... de regen viel in bakken uit de lucht... overal omleidingen wegens werken...we kwamen uiteindelijk bij de kliniek aan na talloze rondjes te hebben gereden... ik ging binnen zoon ophalen en man bleef buiten op de parking staan wachten... toen we beneden kwamen hoorden we hem al van ver huilen... hij was gevallen... zijn twee knieën kapot.... zijn hand... dikke bloedende bult op zijn kaak... en daar stonden we... wat gedaan... zoon heeft dan maar al kermend en kreunend tot aan zijn huis gereden en daar moest man het overpakken... we hebben het nog maar eens gepresteerd verloren te rijden weer door de vele omleidingen en die regen... dokter laten komen en man heeft ook gekneusde ribben... nu komt de verpleger weer elke dag die wonden verbinden en ik... ik probeer uit alle macht mijn kalmte te bewaren... gisteren belde zoon me dat die hevige pijn aan de ribben wat beter is en hij kon al gewoon praten... de rest is geduld hebben en wachten op genezing... ik heb al vaak gezegd  dat zoon een geboren pechvogel is... ik was eens aan het nadenken en als ik alle malheuren zou opschrijven waar hij mee te maken had zou ik een boek kunnen vullen... een boek om mensen op te vrolijken die denken dat zij ongeluksvogels zijn.

Om te eindigen met een vrolijke noot... ik heb het bed al 3 nachten voor mij alleen omdat man zich beter voelt in de relax... ik heb goed geslapen... en nog beter... ik heb 2 uren in de tuin kunnen zitten genieten terwijl man aan de TV gekluisterd zat... LEVE DE SPORT!!!

24-06-2024 om 10:13 geschreven door Myette

Lieve hemel was DAT weer een stressdag gisteren... ik verwachtte mijn nieuwe poetshulp... tja ik had een andere aangevraagd die wat nederlands verstaat omdat het met de vorige toch te moeilijk ging... tegen 10u begon 't manneke weer met zijn theater... hij heeft namelijk een moeilijke stoelgang en vergeet me te verwittigen wanneer ik zijn poeder moet geven... enfin het was weer van datte... ik heb volle 2 uren naar zijn gehuil moeten luisteren en heb dan zoon gebeld om ons bij Spoed af te zetten en de poetshulp bij ons thuis op te vangen... dat was even organiseren... toen we bij Spoed waren kregen we een kamer toegewezen en man vluchtte dadelijk naar de WC... stootte nog enkele kreten uit en... het lukte... ik moest dan met rode kaken de verpleging gaan verwittigen dat we naar huis konden... dat was echter niet zo simpel... hij kreeg eerst nog een uitgebreid onderzoek door een stagiaire en dan door nog een dokter voor we mochten vertrekken... zoon bellen om ons op te halen... intussen was de hulp aangekomen... eens thuis ze wegwijs maken... dat verliep wel goed want het is een ervaren poets... ze werkt vlug en grondig en ZIET het werk zodat ik niet alles moet voorkauwen... maar alsof de duivel ermee speelt... ze vertrekt ook voor een hele maand naar Polen op vakantie... noem het maar pech hebben... ik zit dus weer bijna 2 maanden zonder hulp... ik heb alvast een pilleke genomen om mijn rug te verwennen want die wil maar niet meewerken... vandaag wordt de achterstallige was en strijk aangepakt en als ik dit overleef hoor je me wel een van de volgende dagen... tot later!!!

20-06-2024 om 16:42 geschreven door Myette

Na nog maar eens een korte nachtrust wegens 't manneke die me weer eens meldde dat hij ging sterven... dit om 6u toen ik in een zalige vredige slaap lag... had ik dringend behoefte aan een oppepper... en zie de ZON schijnt... dat werd wel even tijd... gisteren had ik de verwarming even terug aangezet omdat de vochtige kilte zich in mijn botten vastklemde... nu maar hopen dat het geen bliksembezoek wordt.

Het was me het dagje wel gisteren... dochter kwam de oudjes nog eens een bezoekje brengen... ze vertelde ons wat er zo allemaal gaande is en dat was een hoop ellende... ze is fel vermagerd en op slag 10 jaar ouder geworden... de percelen die ze wil verkopen zijn plots in "overstromingsgebied" geclasseerd terwijl er nooit enige overlast was in pak weg de 60 jaren dat ze eigendom waren van haar schoonmama... ze moet van Mechelen de toelating krijgen voor ze die te koop kan zetten en daar wacht ze nu al maanden op... ook op terugbetaling van een lening die haar man te goeder trouw aan een "goede vriend" gaf... die vriend is failliet en naar dat geld kan ze fluiten... dit en nog enkele andere problemen houdt haar 's nachts uit de slaap terwijl ze elke dag moet werken... al dat blijft bij je als ouder hangen terwijl je niets kan doen om te helpen... ik verwonder me zelfs dat ze het me nu vertelde want door de band is ze zo gesloten als een pot... toen ik stond af te wassen kwam man in paniek vertellen dat de TV "dood" was... inderdaad... hij had weer eens zitten frutselen aan die afstandsbediening en de TV was helemaal de kluts kwijt... dan maar van 0 af beginnen... OK TV in orde... verder met de vaat... het volgende was proper ondergoed voor hem... ik zal maar niet in details treden maar dat is ook een van de leuke dingen tegenwoordig... ik had dus echt wel een rustige nacht nodig om even in dromenland te leven... helaas... ik hoop dat het vandaag wat beter wordt.

Misschien ooooo misschien kan ik vandaag eens een namiddag in de tuin zetelen met een boek en als ik geluk heb de merel horen fluiten... maar aangezien ik altijd pech heb zullen het wel weer die duiven zijn met hun voortdurend gekwaak... die ondankbare beesten die dagelijks door man worden gevoerd en ook bijna dagelijks hun afvalproducten op mijn terras achterlaten... en wat zie ik nu... de eerste wolken die komen opduiken... adieu zetel in de tuin... adieu merel!!!

13-06-2024 om 10:27 geschreven door Myette

Noem het wat je wil maar bloggen is een soort verslaving... ik ben nu aan het uitrusten van de zware taak 't manneke onder de douche te krijgen en daarna hem in zijn proper ondergoed te hijsen... gevolgd door mijn eigen restauratiewerken... nadien de badkamer op orde brengen... dan nog eens voor het ontbijt zorgen enne de deze haar pijpeke is uit... dus even een pauze inlassen en... om mezelf op te vrolijken kom ik hier maar wat zeuren... manlief is namelijk een ronde door het huis aan 't maken om alle gebreken op te merken... een van zijn vele liefhebberijen tegenwoordig... vandaag... net toen ik even mijn relax was gaan opzoeken... kwam hij met het ontstellend bericht dat het aanrecht lelijke vlekken heeft en dat dit erg zou zijn als we het huis moeten verkopen... aangezien dit zowat een dagelijkse zwanezang is aan 't worden trek ik me dan terug en ga wat bloggen tot hij me weer lastig komt vallen... tja dat aanrecht is ook al 63 jaar oud... heeft zwaar onder vuur gelegen al die jaren... na inspectie van vermeld artikel kwam ik tot de conclusie dat het er nog redelijk goed uitziet buiten wat lichte krassen... wat verwacht je dan na al die tijd... net of wij er nog zo ongekrast bij lopen... zoals ik al eerder zei... mijn wederhelft is echt HET zonneke in huis... daarom kom ik hier wat van mijn overtollige gal uitspuwen zodat ik er weer tegen kan voor eventjes... ik hoorde hem net naar boven komen... wat heeft hij nu weer gevonden??? Spannend toch!!!

26-05-2024 om 10:17 geschreven door Myette

Tja het is weer een tijd geleden dat ik de moed opbracht mijn blog aan te vullen... waarom... omdat ik het haat te moeten klagen en ik wachtte op betere resultaten qua die verdomde rug... nee dus... ik heb die opstoten al vele jaren  maar deze duurt toch erg lang en het is niet zo dat ik lekker in mijn bed kan blijven liggen... de hulp van mijn man vragen kost me meer stress dan rechtkrabbelen en al piepend en kreunend het zelf doen... hij doet zijn best dat wel maar hij kan het niet meer... klein voorbeeldje : ik lag even plat boven op bed toen hij riep dat de broodrooster stond te piepen... raar wel maar dan moet ik komen of hij laat niet los... het was dus de microovenklok die knipperde... als hij de TV bedoelt zegt hij "telefoon" enz. enz... ik hou nu wel van puzzelen maar de hele dag door is wel vermoeiend... toen die rug weer begon te protesteren dacht ik : het zal wel overgaan met wat geduld... nu weet ik echt niet wat te doen... onze huisarts is al 2 jaren over de pensioenleeftijd en loopt er eigenlijk de kantjes wat af... een specialist kan je niet zomaar te pakken krijgen en trouwens ik weet dat mijn rug versleten is dus wat baat het weer door al die machines te moeten onderzocht te worden... ik wil alleen van die pijn af.

Ik wilde dat mijn blog wat vrolijker werd maar zelfs mijn gevoel voor humot laat me in de steek... ik ben echt op weg om een oud zuur wijfke te worden... allee oud ben ik al nu de rest nog... dat wil ik iedereen besparen dus : tot in betere tijden!

Degenen die nog de moed en de goedheid hadden even een reactie te plaatsen dank ik uit het putteke van mijn hart... hopelijk tot weerziens!

23-05-2024 om 09:13 geschreven door Myette

OEF... was me dàt een gesukkel om hier binnen te geraken... Sennet wilde me aan de grens even controleren en ik... vandaag niet echt op mijn beste... was even het noorden kwijt... enfin het is gelukt... pfff!

En ja ik voel me niet super... 1 mei was de laatste goeie dag voor mij want de volgende dag heb ik mezelf overschat en ik kreeg weer een "rug-opstoot"... een van mijn problemen... om de zoveel tijd zegt mijn rug FOERT en dan moet ik plat gaan of ik trek het niet van de pijn... pijnstillers vermijd ik zoveel mogelijk om mijn maag niet ook nog in de war te brengen... de huishoudelijke taken worden dan minimaal met horten en stoten afgehandeld... en dan is het weer platte rust.

Een van de bijkomende zorgen is dat je behalve die pijn ook nog de verveling hebt... je kan alleen naar het plafond liggen staren of je doet je ogen toe en begint te denken... dat denken doe ik nu alweer enkele dagen en, geloof me, het is niet aan te raden... waar denk ik aan... aan voorbije tijden... aan dingen die ik deed en nu besef dat ik ze wel anders had moeten doen... aan de vele fouten die ik pleegde... aan de dingen die ik had moeten doen en niet deed... kortom... ik kom dan tot de ontdekking dat ik eigenlijk minder slim ben dan ik dacht en ook minder lief... dat ik onbewust misschien veel mensen heb gekwetst en het niet meer kan goed maken... allemaal overdenkingen waar je niet vrolijker van wordt... echt niet!

Bij onze ene buur is de tuinman druk aan het snoeien en bij de andere is men een traplift aan het installeren.. iets waar ik al jaren geleden prijs over vroeg bij verschillende zaken maar tot hiertoe nog niet heb kunnen besluiten er eentje te laten plaatsen omdat manlief, naar zijn vaste gewoonte, stelselmatig NEE zei alhoewel hij tegenwoordig de trap op vier poten moet nemen... tja... wachten maar!

07-05-2024 om 15:08 geschreven door Myette

En JA ik had weer prijs... waarom vallen de feestdagen altijd op MIJN poetsdag... dus niettegenstaande poetshulp had gezegd dat ze 1 mei zou komen heb ik tevergeefs staan wachten... dus vandaag mijn oud versleten lijf gedwongen de vloeren af te stoffen... gevolgd door een natte dweil over het terras te zwieren... man man wat je dan als oogst binnen haalt is om U tegen te zeggen... na 2 weken zou je denken dat het niet erg is... jawadde... de vloeren binnen stonden donkergrijze vlokken af en die van het terras pekzwarte troep... dan zie je maar wat we tegenwoordig allemaal uit de lucht cadeau krijgen... niet te verwonderen de overvloed aan asthma en kanker problemen... maar wat doen we eraan buiten zeuren... dus ga ik maar over het weer beginnen.

Aangezien de poetshulp niet kwam opdagen zei ik ook maar FOERT tegen alle werk en ging in de tuin zitten... om te beginnen trok ik de nieuwe overtrek voor onze tuinzetel uit de kast (besteld online) en ging met bang gemoed passen... en ja hij paste goed en zat heerlijk zacht... een balsem voor mijn oude knoken... ik instaleerde me met de nodige spullen om een middag buiten door te komen en ging liggen... op slag begon een merel in de buurt te fluiten... waarop een andere verder weg antwoordde... die kereltjes hebben de hele middag hun bekjes geroerd en ik heb genoten... ik voelde me ongeveer 10 jaar jonger toen we nog merels in onze tuin hadden... dan kwam die ziekte opdagen die het gemunt had op merels en ik dacht dat we ze voorgoed kwijt waren... niet dus... enkelen hebben het klaargespeeld te overleven en zich voort te planten... en nu zit hun nageslacht dit  uitbundig te vieren tot mijn geluk en zaligheid.

Met minder geluk en zaligheid ga ik nu een enorme strijk aanvatten voor het te warm wordt op ons boventerras waar mijn strijkplank staat... als ik dit overleef horen jullie me wel een van de volgende dagen.

02-05-2024 om 10:14 geschreven door Myette

TJA dat zegt alles... wat kan ik jullie vertellen... dat 't manneke stilaan aan het wegglijden is... eigenlijk gaat het niet "stilaan" maar met veel misbaar... hij begrijpt niets meer en wordt daar boos om en bij hem gaat boosheid gepaard met veel lawaai en tamtam... ik kan het me wel inbeelden hoe erg dat is omdat ik zelf al gefrustreerd geraak als ik op een bepaald woord niet meer kan komen of namen vergeet... en dan weet ik nog wel dat ze ergens in mijn hoofd zitten maar er even niet willen uitkomen... bij hem is dat hoofd leeg denk ik... dat 3u in de namiddag als 15u wordt geschreven is voor hem Chinees geworden... hoe vaak ik het hem ook uitleg... het gaat er niet meer in... hij wordt dan kwaad en brult tegen mij en ik... tja... soms laat ik het zo maar soms brul ik terug... ik voel me dan weer geweldig schuldig... men zegt wel dat men met ouder worden wijzer wordt... niet dus... ik zal dus wel een hopeloos geval zijn.

Dit even om mijn gemoed te luchten... van "luchten" gesproken... die beginnen ook op mijn seskes te werken... altijd dat grijs... vandaag weer prijs... de seringen in onze tuin staan er schitterend bij... de meidoorn is bloemetjes aan het kweken... en al dat moois kan ik alleen vanachter het raam bewonderen... zelfs de weerman zegde het... we kregen al meer regen dan ooit... Sabinneke voorspelde zelfs geweldig smerig weer de komende dagen alsof het nog niet genoeg is.

De poetshulp kwam dinsdag en mijn huis kan er weer tegen voor 2 weken... ik vroeg haar vooral de hoeken en afvoerbuizen en plinten niet te vergeten... en ja die heeft ze gedaan maar dan weer enkele andere zaken vergeten... wat je zelf doet kan je beter maar een heel huis goed onderhouden kan ik spijtig genoeg niet meer aan... ik ben al blij dàt ik een hulp heb en ze is lief... tel je zegeningen!

21-04-2024 om 00:00 geschreven door Myette

De hele week doorgebracht met als achtergrondgeluid het boren en hameren bij onze buur die aan een nieuw dak toe was... dat betekent al twee weken een grote vrachtwagen voor onze oprit... iets waar 't manneke niet blij mee is... en ik heb hem dan toch kunnen overtuigen onze wagen op de oprit van onze andere buur te plaatsen tot onze garage weer vrij komt... dat overtuigen heeft me wel weer een jaar van mijn leven gekost... als bijkomstig ornament staat er ook een onsmakelijke WC voor onze poort... tja die dakwerkers moeten ook al eens pipi en kaka doen... ik zal toch happy zijn als dat gedrocht verdwijnt... en zoals dat altijd gebeurt bij grote werken is er nevenschade... in dit geval gelukkig niet erg... alleen enkele grote brokken oud dak op onze terraskoepel... wij kunnen niet op die koepel dus de mannen aangesproken... en ja dat is vlugger gezegd dan gedaan... zoals tegenwoordig normaal is zijn het buitenlanders en dan moet je maar aan hun verstand kunnen brengen wat je wil... en ja het is me gelukt en onze koepel is terug brokvrij... over die andere ontelbare kleine brokjes heb ik maar gezwegen... ik hoop nu op regen zodat die ook gaan verdwijnen... oei oei... schiet me niet dood!

Gisteren voor de eerste keer een hele namiddag in de tuin gezeten... het was wel wat zoeken om de koude wind te ontwijken maar het deed toch deugd... zitten luisteren naar de lenteroep van de meesjes... en 's avonds weer op het terras kunnen zitten met zoon terwijl "den bompa" in de tuin zat met de hond... ook de merel was in zijn element en druk in gesprek met een andere verder in de buurt... vele jaren lang geen merels meer gehoord en nu word ik gewoon emotioneel van hun stemmetjes... deze ochtend was de lucht staalgrijs maar nu komt er een verlegen zonnetje door... zou het lukken?

Wat een beetje zon met een mens al doet... je krijgt er op slag meer energie door... heb net het bed verschoond en ga nu de douchekop ontkalken... woensdag zou de poetshulp terug moeten zijn en gaat mijn huisje weer stofvrij worden... ook de ramenwasser komt morgen... nu mezelf nog een extra beurt geven en ik ben klaar voor de lente... klaar om rustig verder te kabbelen... tenminste dat hoop ik maar.

14-04-2024 om 21:03 geschreven door Myette

Wat een trieste wereld waarin we leven, een wereld waar je bij alles wat je hoort of ziet vraagtekens moet stellen... is dit echt of FAKE... kunnen we het nieuws op het nieuws nog wel geloven... als nieuwsgierig en leergierig Aagje stond ik steeds vooraan om te ontdekken welke wonderlijke vorderingen er weer werden gemaakt in de technische wereld, als SF fan boeide me vooral de digitale wereld, en ja waar ik indertijd over las is nu werkelijkheid geworden... de AI... er loopt een documentaire op TV over die AI evolutie en, ik als die voormalige SF fan, bekijk het met achterdochtige blikken, als speeltje is het prima maar zoals altijd en overal gebeurde met allerlei uitvindingen zal er misbruik van gemaakt worden, nu al duiken er overal gemanipuleerde foto's op, wat kan je nog geloven... zoals meneer Trump vroeger al zei... FAKE!

Toevallig heb ik enkele boeken gelezen die zich afspelen in een toekomstige wereld, een wereld die in elkaar stortte door de klimaatverandering, de voortdurende vulkaanuitbarstingen en aardbevingen, miljoenen mensen op de vlucht in erbarmelijke toestanden, als klap op de vuurpijl een dodelijke virusinfectie waardoor 90% van de mensen uitgeroeid werden... de rest is op de vlucht en op zoek naar een veilige plaats om er terug een leven op te bouwen... noem me maar een doemdenker maar ik vond dat er veel gelijkenis was met onze huidige wereld... wij mensen zijn echt niet goed bezig... ik troost mezelf met de gedachte dat ik gelukkig te oud ben om dit nog mee te moeten maken.

Om iets vrolijker af te sluiten, dochter kwam op bezoek en alles is weer zoals vroeger, ze is erg vermagerd en nog druk bezig met allerlei formaliteiten maar ze heeft wèl al haar vakantie in Kreta vastgelegd, samen met enkele vrienden, iets wat ikzelf niet goed kan begrijpen maar op zich een goed teken, ze gaat verder met haar leven.

03-04-2024 om 00:00 geschreven door Myette