Even in de rapte... rustige kerst gehad met zoon en de hond... geen zin gehad in bloggen... zit momenteel nog zonder hulp dus elke dag wat huiswerk verricht... tussen die bedrijven door veel gelezen en gepuzzeld... grote witwas en ook een kleurwas gedaan en nu ligt er een berg strijkwerk te wachten op de hulp volgende week... ze zal er blij mee zijn... man wordt morgen 97... vieren doen we niet... ben benieuwd of dochter iets gaat laten horen... ik ben haar verwijten beu en hou ook radiostilte... het weer is ook al niet om over te stoeffen... wat 2025 gaat brengen weten we niet maar wonderen verwacht ik niet dus... we zien wel... hoop dat jullie een goed jaar krijgen... tot later bij leven en welzijn! 

06-01-2025 om 20:45 geschreven door Myette

Het is de gewoonte om met de feestdagen uit te pakken met een mooi plaatje maar... wegens tijdgebrek en ook vanwege mijn versleten geheugen... wil ik mijn enige en trouwe lezers een VREDIGE KERSTMIS en nu ik toch bezig ben ook een VREDIG NIEUW 2025 wensen... iets dat we elkaar elk jaar toewensen en ook elk jaar krijgen we elk weer verse problemen op ons bord... ik wens jullie allen een klein bordje toe met hele kleine probleempjes... en nu ga ik nog eventjes chillen voor ik de mijne ga aanpakken... tot de volgende sessie!

22-12-2024 om 10:43 geschreven door Myette

Het is alweer een tijd geleden dat ik me hier vertoonde... enerzijds vanwege allerlei ambetante zaken die moesten en nog moeten afgehandeld worden en anderzijds omdat ik gewoon geen zin had hier weer te zitten mekkeren over hoe moeilijk ik het wel heb... ik schaam me vaak omdat ik klaag terwijl heel veel anderen het heel wat erger hebben maar ja ik ben ook maar een mens en je eigen leed voel je het best... ik heb dan wat figuurlijk zitten nagelbijten... ja figuurlijk want echt nagelbijten was nooit een van mijn ondeugden... trouwens in mijn gloriejaren had ik altijd lange sterke en mooi gelakte nagels terwijl ze nu vanzelf afbrokkelen niettegenstaande ik alle mogelijke vitaminen en mineralen verorber die zogezegd nagels en haar zouden versterken... dat is echter niet het enige dat afbrokkelt... ik zal nu maar verder gaan met het goede nieuws... voor mij althans... maandag moest ik op oogcontrole... het begon al goed... auto wilde niet starten en 't manneke had een van zijn pikzwarte dagen... ik belde zoon maar kreeg alleen zijn antwoorddame aan de lijn... dan heb ik maar mijn meest gemakkelijke en tevens minst flatteuze schoenen aangetrokken en ben... gewapend met mijn stok... vertrokken naar de kliniek... daar al hijgend als een oude hond aangekomen... veel te vroeg zodat ik rustig kon bekomen... ik kreeg het hele circus te ondergaan gedurende zowat 2 uren... gelukkig was het resultaat positief d.w.z. glaucoom en maculadegeneratie (de droge) stabiel... de terugweg zag ik al met meer moed tegemoet... thuis werd ik verwelkomd met een boel klachten en dingen die ik direct moest doen voor hem... ik zei FOERT en ging liggen uitblazen... toch ietwat fier op mezelf... ik KON het nog!

Gisteren hebben ze die fiber binnen gebracht... iets waar ik tegenop zag als een berg... maar het geluk was met ons... de technieker was een jonge en heel vriendelijke man genaamd Mohamed... hij deed exact wat ik hem vroeg en heeft het boeltje heel netjes afgewerkt zodat zelfs man even niets te preutelen had... zoon is ook gekomen om moeke te steunen en gelukkig maar want de technieker had een nieuwe modem geplaatst en de wifi moest opnieuw worden ingesteld... wat zou ik zonder dat zoontje beginnen.

Deze nacht werd ik door man wakker gemaakt omdat zijn "verband" niet lekker zat... hij is al jaren incontinent... dan maar even het bed uit en de zaak verhelpen... met een paniekerige en huilende man terug naar bed en nadat hij wat was gekalmeerd toch nog wat kunnen slapen... opgestaan met een duffe kop... wilde de planten water geven en liet de volle gieter vallen... zowat 3 liter water over de living vloer... weer alles moeten verplaatsen want water kruipt vliegensvlug overal onder... ik zal vandaag extra moeten opletten want een niet uitgeslapen ikke is een onhandige ikke... ik zie dat het alweer tijd is voor de middagboterham... tot kijk!

11-12-2024 om 11:46 geschreven door Myette

Ja ik sta er zelf van te kijken maar ik ben gisteren op trammeke 9 gestapt... hoe lang de rit gaat duren weet ik niet... gelukkig maar... ik werd door enkele buren verwend met bloemen en kaartjes... ik werd er gewoon emotioneel van... van zoon kreeg ik een nieuwe gsm waar ik vandaag mee zit te worstelen om er enkele apps op te krijgen... dochter komt morgen aanwippen... manlief leeft in zijn eigen wereldje en toen ik hem vertelde dat ik jarig was kreeg ik een lege blik van hem... dat zijn momenten dat je je heel eenzaam voelt... morgen gaat onze straat feesten... enkele nieuwe buren hebben de koppen bij elkaar gestoken en willen onze straat wat opfleuren... ik heb beloofd om te zitten duimen voor droog en zonnig weer en zo te zien heeft het gewerkt... ik zit nu wel met pijnlijke duimen maar dat heb ik er voor over... wij hebben indertijd ook 2 straatfeesten mee georganiseerd... alle garagepoorten open en iedereen deed zijn deel... wij hadden toen een enorme vrieskist en we kregen de taak om de hele bende van koffie... thee en ijsjes te voorzien... dus stonden we de hele dag iedereen te bevoorraden... mooie herinneringen... intussen zijn bijna al die buren verdwenen en nu is het de beurt aan de volgende generatie... het maakt me blij dat er toch nog jonge sociaal voelende  mensen bestaan... mensen die zich niet opsluiten in hun eigen kleine kringetje... niet zo evident in deze sombere en egocentrische tijden... wat mijn eigen kringetje betreft... ik heb mijn handen vol met verplegen... tja die pipo van mij vergeet gewoon dat hij al zo oud is en speelde het klaar om boven op een kast te klimmen waar hij dan natuurlijk afviel... resultaat 2 kapotte knieën... een bebloede broek en lakens... het stopt gewoon niet... ik begin er ernstig aan te denken hem in een dwangbuis te stoppen... en ik die indertijd dacht dat op 2 kleuters passen vermoeiend was... wist ik veel... enfin klagen helpt ook niet daarom ga ik nu maar verder die gsm mores leren... tot later!

29-11-2024 om 14:10 geschreven door Myette

De donkere periode is begonnen... 's morgens wordt het nog moeilijker je bed uit te klimmen en 's avonds zit je al heel vroeg je electriciteitsrekening op te drijven... de voorbije week was enerzijds positief gezien het goede nieuws van de dokter maar ook triest want onze buurman en zowat onze laatste vriend uit vroegere en leukere tijden is plots overleden... hij was 95 en dus niet in de wieg gesmoord maar toch is het altijd even slikken als het gebeurt... nu moeten we de begrafenis nog ondergaan... altijd weer een snotterige periode voor mij... en dan zullen we maar verder sukkelen zo goed en zo kwaad als we kunnen... de herinneringen blijven echter en daar zaten vele plezante in... we bouwden samen onze huizen en werden vrienden... hebben samen onze kinderen zien verschijnen en opgroeien... tja... weer een pagina uit ons levensboek weg.

Niettegenstaande ons wel heel saaie leventje vliegen de dagen en weken en maanden voorbij als de wind... Kerstmis is al in aantocht... en dan zitten we in 2025 voor we het beseffen... ik was net aan die '24 gewend en moet dan weer gaan wennen aan '25... en niet alleen aan dàt maar elke week bijna moet je iets nieuws in je oude hersentjes proberen te stoppen... nu is het weer dat gedoe met dienstencheques... alles moet maar via het net tegenwoordig... wat moeten mensen die nooit hebben geleerd met een computer te werken aanvangen in deze tijd... denkt niemand daar ooit aan... nu is er weer een pipo die wil dat identiteitskaarten verdwijnen en dat alles op je smartphone wordt gezet... wel gezellig voor die mensen toch... niet iedereen heeft zo'n ding op zak... trouwens een ID kaart is licht... dat kan niet gezegd worden van een smartphone... als je dan de deur niet uit kan zonder dat ding mee te zeulen... weer iets om het geld uit onze zakken te halen... zou die pipo soms aandelen hebben in de electronica wereld?

20-11-2024 om 16:24 geschreven door Myette

Heb ik me daar toch een bangelijke week gehad... ik zat zaterdagavond TV te kijken en intussen een koekje te knabbelen... een nogal kruimelig ding... dus begon ik die kruimeltjes op te vissen en voelde plots een knobbel in mijn linkerbooby... men leest soms zoiets als "het bloed bevroor in haar aderen" tja inderdaad... op slag was de TV vergeten en trok ik me terug om de mogelijkheden te overdenken... wat als... etc. etc... aangezien het huisbezoek van onze dokter gepland stond de volgende week heb ik gewoon gewacht tot hij er was en hij schreef dadelijk een voorschrift uit voor een mammo en echo... nu nog een afspraak maken... zoals ik al eerder vertelde gaat zoiets tegenwoordig niet zo vlot... na verscheidene malen gebeld te hebben zonder antwoord ben ik dan maar gaan zoeken op het net... dat was ook al niet gemakkelijk maar de aanhouder wint en ik kreeg een afspraakformulier te pakken... nu maar wachten op antwoord... dat kwam al de volgende dag en ik mocht de dag nadien al komen... toen ik mijn beklag maakte over die telefoon kwam ik te weten dat dat nummer al 2 jaar niet meer in gebruik is... maak dàt mee... toen ik het belde kreeg ik wel de gewone rimram te horen van "als je dit of dat wil druk dan dit of dat"... ook stond het nog op de website... je zou voor minder uit je krammen schieten... enfin eind goed al goed... na het "pletten" en "pappen" kreeg ik te horen dat het gewoon overdadig klierweefsel is vergezeld van waterblaasjes... ik had nog nooit van die dingen gehoord... toch niet in boobies... maar ja men leert elke dag wel wat bij... ik ben dan te voet terug naar huis gewandeld alhoewel ik liever had gehuppeld... die opluchting is niet te beschrijven... even gered door de bel... ik heb de dokter uitbundig bedankt... moest me erg inhouden of ik was het mens om de hals gevlogen.

De rest van de week heb ik doorgebracht in een soort trance... kennen jullie dat... na een zware schok komt de ontspanning... het gevoel dat je leeggelopen bent... men zegt dat honden veel aanvoelen maar toen zoon zaterdag ons kwam opzoeken was dat beest gewoon uitbundig... hij danste de trap op en bleef tussen man en mij doorhuppelen als een gek... later duwde hij zijn snuit tegen mijn gelaat en bleef me in de ogen kijken... niet echt zijn gewone gedrag... ik probeer nog harder mijn geduld te bewaren nu als man weer zijn kuren heeft en denk dan  : "ach het had erger gekund"... hoe lang ik dat ga volhouden is nu de vraag!

11-11-2024 om 11:03 geschreven door Myette

Geduld is een schone zaak... jawadde... hoe ouder ik word hoe minder geduld ik heb en hoe meer je nodig hebt... het is niet eerlijk!!!

Voor ik het vergeet wil ik de lieverds danken die me nog eens komen bezoeken en de moeite nemen een reactie te plaatsen... alhoewel ik dit blog blijf houden om mijn hart eens te luchten is het toch aangenaam om eens een antwoordje te krijgen op mijn ontboezemingen.

Wat dat geduld betreft... vandaag begon ik al met een half lege emmer van dat spul en dat belooft... 't manneke heeft weer een "stalk" dag en loopt me de hele tijd voor de voeten... in de badkamer... de keuken... hij wil helpen maar stel je voor dat je tracht iets klaar te krijgen in huis met een kleuter die aan je rok hangt... en ik die dacht dat ik die periode achter de rug had... ik moet bekennen dat die "buikgriep" of wat het dan ook was... me een krak heeft bezorgd... ik kocht me een bloeddrukmeter en die blijft steeds hangen tussen de 100 en 110 terwijl hij gisteren slechts 90 aangaf... woensdag komt de huisarts en ik ben benieuwd wat die gaat meten... ik weet nog altijd niet of we bij die huisartsenpraktijk kunnen blijven... tegenwoordig worden die allemaal in regio's verdeeld en blijkbaar zitten wij net buiten die van hen... plezant is anders en dàt na ca 40 jaar klant te zijn... sinds die verrekte corona is het er niet gemakkelijker op geworden... voor alles en iedereen moet je een afspraak maken... wil je medisch advies van een "specialist" moet je maanden wachten... in die tijd ben je ofwel genezen ofwel dood... ik moest gisteren bellen naar de "ziekenkas" en dan zit ik al in de zenuwen... voor je je een weg hebt gebaand door al die keuzenummers zit je al 5 minuten aan dat toestel... dan krijg je te horen dat je zeker 5 minuten moet wachten... tant pis... ik zou wachten... en ik had chance... na enkel 2 minuten kreeg ik een echte man aan de lijn en nog een vriendelijke ook die me heel behulpzaam van mijn probleem af hielp... het klinkt raar maar dat maakte de rest van de dag draaglijk.

Maandag wipte mijn lieve overbuurvrouw binnen voor een babbel terwijl man braaf bleef TV kijken... en zaterdag kwam dochter nog eens aanwaaien... die zit nog altijd in de problemen met administratieve zaken over de erfenis van haar overleden man... ze heeft dus een bouwgrond die ze nog niet mag verkopen zolang ze niet de officiële toestemming krijgt maar ze mag wèl de successierechten erop betalen... van zulke dingen krijg ik het maagzuur... dit noem ik maffia praktijken!

Voor de rest is er niet veel soeps te vertellen... dat ik elke dag iets nieuw ontdek bij mezelf en dan bedoel ik lichamelijk... ik zeg nu wel "nieuw" maar het zijn niet echt leuke dingen... weer ergens een plooi of vlek meer... vandaag was het een ader op mijn been die er gisteren nog niet was... tja hij was er wel maar niet zichtbaar... spannend is het wel... elke dag iets anders... op den duur heb je zoveel van die dingen dat je het niet de moeite vind om het aan de dokter te vertellen want waar moet je beginnen... ach... ik zal eerlijk bekennen dat ik het heel moeilijk heb met ouder worden... pardon... oud ZIJN... IK VIND HET KNUDDE!

04-11-2024 om 10:48 geschreven door Myette

Heel voorzichtig kom ik verslag uitbrengen... ja voorzichtig en behoedzaam... dat vies beestje heeft zich weliswaar teruggetrokken maar een wankel oud wrak nagelaten... een zwijmelend oud wefke... aangezien ik maar niet op mijn plooien kwam de dokter terug laten komen... die stuurde iemand van het lab om bloed te komen aftappen... het resultaat is verwonderlijk niet verontrustend... maar die bloeddruk blijft maar heel laag... een bloeddruk waar ik al meer dan 30 jaren wegens te hoog pillen voor slik is nu van gedachten veranderd en weigert boven de 11 uit te komen en dat voel ik... de dokter stuurde een verpleegster met een bloeddrukmeter te leen en nu moet ik 2 x daags de druk opnemen en opschrijven... ik voel me dan even 80 jaar jonger... die zalige tijd toen ik braaf mijn huiswerk maakte... volgende week zal de dokter moeten beslissen wat hij met mij en die koppige bloeddruk gaat aanvangen... intussen ben ik begonnen met eten... ook heel voorzichtig... het goede nieuws is dat ik al zonder walging wat kan koken en het daarna binnen proppen... voor Nancy die bezorgd informeerde of ik niet te mager word... ik sta momenteel terug op mijn "trouwgewicht" eentje dat met de jaren meer en meer aangroeide niettegenstaande alle dieten en gekke kuren ik ervoor deed en dat nu op 10 jaar tijd stilaan slonk zonder enige moeite... dus voor allen die nog vechten met overgewicht : eens de 80 voorbij gedaan met die zorg... je krijgt er dan wel andere voor in de plaats maar ja je kan niet alles hebben nietwaar... tot hiertoe heeft 't manneke stand gehouden... die man is van gewapend beton... enerzijds een zegen want een gezonde man is al erg genoeg en een zieke is een nachtmerrie... maar anderzijds vrees ik het niet zo lang aan te kunnen want mijn constructie is minder stevig... que sera sera!!!

18-10-2024 om 10:34 geschreven door Myette

Aangezien stoeffen mij nooit goed bekomt ga ik nu heel voorzichtig piepen dat ik denk dat het me ietwat beter gaat... tja ik herinner me niet ooit zo ziek te zijn geweest... misschien ooit wel maar dat was dan in een ver en grijs verleden... wie dit vies beestje bij ons binnen bracht heb ik nog niet kunnen ontdekken en gelukkig maar voor hem of haar want... het komt erop neer dat ik een of ander virus binnen kreeg dat zich tegoed deed aan mijn darmen en maag... een hele week niets kunnen eten maar wat eruit kwam was om U tegen te zeggen... toen de dokter me onderzocht was mijn bloeddruk ver onder het normale peil en dat was te merken want ik zwijmelde van noord naar zuid en zelfs mijn hersentjes dwaalden mee... geen koorts nee maar wel hevige krampen... zo hevig dat ik zelfs vergat in stilte te lijden... wat het ook nog erger maakte is dat ik niet zomaar mijn bed kan induiken en de boel de boel laten... o nee... want ik zit ook nog met een volwassen baby hier die zijn eten moet hebben en zelfs het brood niet kan vinden... dat brood zit al meer dan 60 jaren in dezelfde brooddoos in dezelfde kast... natuurlijk is het niet datzelfde brood van 60 jaar geleden... dit om elk misverstand te voorkomen... klein voorbeeldje om aan te duiden wat je dan als hulp kan verwachten... in één woord : ELLENDE!!!

Gisteravond heb ik een grote pot havermoutse pap gemaakt en er heel voorzichtig enkele lepels van naar binnen gepropt... dan bang zitten afwachten op de gevolgen... buiten talloze bangelijke rommelgeluiden in mijn onderwereld bleef het rustig en ben ik gaan slapen... nu ben ik al zover dat ik kan ga nadenken over wat ik ga koken voor het avondmaal... dit is geen sinecure hoor want de vorige dagen mocht ik zelfs niet aan voedsel denken of ik werd kotsmisselijk... ik heb zelfs de moed gevonden 't manneke en later mezelf te douchen... iets waar ik belachelijk fier op ben... ja zeg mag ik?

Als inspanning voor één dag heb ik mezelf al dik overtroffen... nu wat rust en moed verzamelen voor dat avondmaal straks... ik durf het haast niet zeggen dus fluister ik het maar... ik hoop dat man mijn virus negeert want dàt erbij zou echt van 't slechte te veel worden... tot in betere tijden!

13-10-2024 om 11:01 geschreven door Myette