Gemeentelijke onverantwoordelijkheid

De snel stijgende pensioenlasten krijgen in steeds meer gemeenten een wurgend karakter. Maar dat was wel perfect voorspelbaar. En wie tekende er voor de twee maal hogere pensioenen voor statutaire ambtenaren? Dinsdag 12 november werd de Gentse begroting in zowat alle kranten besproken. Terwijl er graag en veel ingezoomd wordt op verschillen in de problematiek tussen de ene en de andere stad, valt vooral op dat de recepten die terugkomen in steden als Gent en Antwerpen fundamenteel dezelfde zijn. Dat is ook niet verwonderlijk, gezien de budgettaire problemen die over heel Vlaanderen de lokale besturen teisteren. Recent werd nog uit nieuwe cijfers van de Nationale Bank en het Planbureau duidelijk dat de lokale overheden dit jaar afstevenen op een begrotingstekort van 548 miljoen euro, terwijl dat eerder geraamd werd op 260 miljoen euro.

In Gent alleen al dreigde een exploitatietekort van 105 miljoen euro. Deze zomer deed Louis Tobback als burgemeester van Leuven nog een oproep om de pensioenlasten van steden en gemeenten te laten overnemen door Vlaanderen. Maar de pensioenproblematiek op lokaal vlak als een geval van overmacht voorstellen is al te gortig. Het zijn toch de gemeenten zelf die al de ambtenaren hebben aangeworven die nu met pensioen vertrekken, een en ander was dus perfect te voorzien. Wordt van een burgemeester dan niet meer verwacht dat hij zijn stad als een goede huisvader beheert? Uiteraard is het verleidelijk de lasten af te wentelen op een hoger niveau, zodat alle belastingbetalers samen de factuur betalen. De burgemeester van een gemeente redeneert dat het voor alle Vlaamse belastingplichtigen immers over een relatief klein bedrag per persoon gaat. Dit maakt juist deel uit van de cultuur van onverantwoordelijkheid waar ons land mee worstelt. De gemeentelijke autonomie vereist dat lokale overheden zelf de verantwoordelijkheid opnemen voor kosten die ze veroorzaken. Dit impliceert ook dat hogere overheden op hun beurt niet de neiging hebben om steeds meer lasten en opdrachten op de gemeenten af te wentelen. Het lokale domein blijft de plek waar de publieke diensten opgeleverd worden aan individuen, gezinnen en bedrijven. Alle maatschappelijke materies krijgen immers finaal hun vertaling op lokaal vlak. Het is in elk geval beter dat er op lokaal vlak knopen worden doorgehakt terwijl de kiezer recht in de ogen wordt gekeken, eerder dan dat praktijken gangbaar worden zoals bij TMVW, een waterintercommunale die ‘vergat’ waarom het twaalf miljoen in een voetbalarena investeerde. ‘Wij houden niet alles bij.’

Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom bij Itinera Institute en gastdocent economie, op de-bron.org

Zie ook: Hoe durven ze?!

geplaatst door Addertje  

“Pest Voor Vlaanderen”

“De OpenVLD komt van ver. In zijn Burgermanifesten bepleitte Verhofstadt destijds reeds een vorm van confederalisme. Hij zag daarin de enige mogelijkheid om Vlaanderen te bevrijden van de heerschappij van de Waalse socialisten (PS).”

“Zoals men weet heeft Verhofstadt toen hij de kans zag om Belgisch eerste minister te worden (1999), met toelating en steun van die verfoeide Waalse socialisten, alles verloochend wat hij ooit aanbeden had. Nu de Open VLD zich voorneemt om het confederalisme uit haar programma te schrappen, sluit zij eigenlijk de hele periode af die begon met de oproep van Verhofstadt tot vernieuwing van de partij en voor een grotendeels zelfstandig Vlaanderen. Het ene zowel als het andere is mislukt, en nu keert, als men goed toekijkt, de OpenVLD terug naar haar belgicistisch imago uit de tijd van Omer Vanaudenhove, de burgemeester van Diest die er in slaagde zijn PVV (zoals de partij toen heette), over heel Vlaanderen te laten bespotten als de “Pest Voor Vlaanderen”.”

Mark Grammens in ‘t Pallieterke

geplaatst door Addertje  

(Bron: Gva)

CD&V: ’t is (weer) maar om te lachen hoor

Daar gaan we weer. Het vorige weekend gaf weer een immens déjà-vu-gevoel.

Peeters: "Als loonkloof niet gedicht wordt, stapt CD&V niet in volgende regering"

CD&V-top: "Geen federale regering zonder Vlaamse meerderheid in 2014"

Voor wie houdt die arrogante partij de kiezer ? In 2011 zouden ze zonder N-VA ook niet in een regering stappen… zeiden ze. Nog in 2011 zouden ze zonder Vlaamse meerderheid niet in een federale regering stappen… zeiden ze.
Laten we hopen dat de CD&V-uitspraken van het voorbije weekend bedoeld zijn om eens goed te lachen. Want welke sterveling gelooft vandaag nog een woord van wat CD&V uitbazuint ?

We hebben het allemaal immers al eens gehoord… maar nog niets van gezien. Veel beloven om nadien weer - met de driekleur in het handje - op de fiere Belgicistische borst te slaan met de dooddoener: “Wij hebben tenminste onze verantwoordelijkheid genomen. Anderen blijven aan de kant”. Staatsmanschap quoi. De schaamte voorbij.

Een partij die totaal onbetrouwbaar en ongeloofwaardig is en de Vlaming in de steek laat op het moment dat voor hem moet worden gekozen. Dat is nu wel voldoende bewezen. Een Vlaming met een minimum aan zelfrespect kan toch niet (meer) voor zo'n partij kiezen ?
Hou toch op met uw kiezersbedrog Beke en C°.

Addertje

Een partij die de Vlaming in de steek laat op het moment dat voor hem moet worden gekozen. Een Vlaming met een minimum aan zelfrespect kan toch niet (meer) voor zo'n partij kiezen ?

geplaatst door Addertje  

De De Wever-fobie

Je kan het niet gek genoeg bedenken, maar een Franstalige journalist van Le Vif keert in een artikel bijna honderd jaar terug in de tijd (1914-1918) in een poging de N-VA en zijn leden te diaboliseren. We weten dat er onder de Franstalige journalisten heel wat Vlaminghaters rondlopen maar dit hadden we nog niet gehad.

Het programma van de N-VA wordt er vergeleken met de Duitse bezetter die in voornoemde periode België wilde splitsen. Te gek voor woorden om er diep op in te gaan. Voor wie toch getuige wil zijn van het totale gebrek aan minimale intellectuele eerlijkheid bij de betrokken journalist, kan het artikel hier alsnog lezen.

De Franstaligen willen de indruk wekken dat het de N-VA te doen is om gebiedsuitbreiding. Niets is minder waar. De regelmatig terugkerende vergelijking met de Duitse bezetter (of het nu ‘14-‘18 is of ‘40-‘45) is dan ook compleet van de pot gerukt en te belachelijk voor woorden. Een Vlaamse partij die opkomt voor de eigen burgers is voor de Franstaligen gewoon ondenkbaar en een brug te ver is. Dàt is hun probleem.

Daarmee is nog maar eens het bewijs geleverd: sommige journalisten (ook in Vlaanderen) lijden aan een ernstige tot ziekelijke vorm van De Wever-fobie.

Addertje

geplaatst door Addertje  

Vergrijzing: wat deden de politici ?
Alsof

Terwijl de koning in ruste jammerde dat hij met bijna één miljoen euro maar moeilijk kan rondkomen, hield Knack een enquête over de Belgen en hun pensioen. Twee op de drie werkende Belgen blijken zich daar zorgen over te maken.

Die ongerustheid is meer dan terecht, blijkt uit het debat dat we over de resultaten hielden. 'De mensen staan verder dan het beleid', merkt de Gentse econoom Gert Peersman daarbij op. 'Zij weten ondertussen dat er een probleem is, maar het beleid wil blijkbaar niet mee.' De verantwoordelijke politici kunnen nochtans niet zeggen dat ze het niet hebben geweten. Meer dan veertig jaar geleden verschenen al de eerste rapporten over de stijgende vergrijzingskosten, en sinds het begin van deze eeuw waarschuwt de Studiecommissie voor de Vergrijzing voor onbetaalbare pensioenen, sterk stijgende kosten in de gezondheidszorg, financiële drama's en dreigende generatieconflicten.

Eerder dit jaar stelde minister van Pensioenen Alexander De Croo (Open VLD) nog maar eens een groep experts samen die moet uitzoeken hoe ons pensioensysteem houdbaar kan blijven. De conclusies worden in het voorjaar verwacht. Ze moeten uitmonden in een grote pensioenhervorming die bij de vorming van een nieuwe federale regering in 2014 ter sprake zou moeten komen. De oud-voorzitter van de Vergrijzingscommissie, professor Theo Peeters, heeft al gezegd dat dit 'nog meer tijdverlies' betekent. Naarmate meer mensen de pensioenleeftijd naderen en duidelijk wordt dat ze dan ernstig zullen verarmen, zal steeds luider de vraag worden gesteld: wat hebben de politici de voorbij tien jaar gedaan? 'Niets' is dan een fout antwoord. Ze hebben gedaan alsof.

(Knack.be)

geplaatst door Addertje  

Stalinistische score voor Beke (CD&V) ?
Dubbel en dik verdiend !

Dat Wouter Beke met een stalinitische score is herverkozen tot voorzitter van CD&V hoeft niet echt te verwonderen. Niet alleen was hij de enige kandidaat, van een echte “verkiezing” kan dus moeilijk sprake zijn. Sinds hij voorzitter is, is de partij bovendien aan een grote leegloop bezig. Zij die zijn gebleven zijn de zgn. die-hards, hoofdzakelijk aanleunend bij het ACW. Ongetwijfeld zijn velen onder hen bovendien schatplichtig aan de partij omdat zij hun job of andere voordelen aan de partij te danken hebben. Het is anders niet te begrijpen waarom men anders nog voor die partij überhaupt kan stemmen.

In elk geval hebben de overgebleven CD&V-leden er duidelijk geen probleem mee dat hun partij zonder enige scrupule haar principes overboord gooit of zich niet houdt aan eerder aangegane verbintenissen. En dat de partij de weken en maanden voor verkiezingen zich uitermate Vlaamsgezind opstelt om na de verkiezingen te vervellen tot de slijmbal van de Franstaligen, inzonderheid de PS. Met het gekende gevolg: problemen voor zich uitschuiven. Beste getuigenis kregen we in juni ll. nog van Jan Pieter De Nul, CEO van het baggerbedrijf Jan De Nul Group, in zijn speech “Moeder, waarom werken wij ?”

Neem nu Dexia:

De resterende CD&V-leden hebben er geen probleem mee dat het eigen belang van de zuil voorgaat op het algemeen belang. Zij zien er vast ook geen graten in dat de ganse gemeenschap voor 55 miljard euro garant staat voor de verliezen die de Dexia Holding nog zal lijden. “Puur eigenbelang met grote voordelen voor de eigen organisatie en niks dan nadelen voor de rest van de maatschappij” noemde Johan Van Overtveldt het in zijn bijdrage “Dexia: de graaicultuur ten top“ op Knack.be in maart 2012.

Neem nu het ACW:

De resterende CD&V-leden hebben er zeker geen probleem mee dat het ACW intussen de partij heeft gemonopoliseerd en haar macht nog versterkt. De uitbreiding tot de 'G7' - de informele maar machtige strategische groep die binnen de partij de lakens uitdeelt – door toevoeging van drie ACW-“boegbeelden” motiveerde Wouter Beke in mei ll. nog met te verklaren dat ze “voor één vertegenwoordiger per provincie hadden gekozen”. Wat volgens het artikel ACW grijpt macht bij CD&V in De Morgen bovendien helemaal niet bleek te kloppen.

Neem nu de ondernemingen:

De resterende CD&V-leden laten zo maar toe dat Di Rupo I het leven zuur maakt van zij die onze welvaart creëren. Dat de maatregelen van deze regering het zelfstandig ondernemerschap in een wurggreep houden. De Wallonisering van Vlaanderen is volop aan de gang. Bij nader inzien toch begrijpelijk voor wie wat voorafgaat heeft gelezen. De filosofie van de vakbonden – ACW is tenslotte het overkoepelend orgaan - is immers gebaseerd op de “verdeling” van de koek. Het “bakken” van de koek is niet hùn zorg. Vaak willen ze trouwens de koek al verdelen nog alvorens hij is gebakken. En vermits zij die de koek bakken in groten getale inmiddels de partij de rug hebben toegekeerd en aansluiting hebben gevonden bij de N-VA is het duidelijk wie de achterblijvers zijn.

Neem nu de pensioenen

De resterende CD&V-leden zien waarschijnlijk geen probleem in de aanstormende vergrijzing. Hun partij heeft er de voorbije decennia in elk geval niet van wakker gelegen, laat staan op geanticipeerd (“regeren is vooruitzien”).

En terwijl de pensioenhervorming van de huidige regering beperkt blijft tot een druppel op een hete plaat (het beleid van de regering-Di Rupo heeft tegen 2060 een impact op de vergrijzingskosten van amper 0,4 procent van het bbp), is het wraakroepend hoe vandaag bestaande pensioensystemen in stand worden gehouden hoewel die helemaal niet meer te rechtvaardigen en zelfs niet rechtvaardig zijn. “Men doet er alles aan om in de eigen achtertuin niets, of zo weinig mogelijk, te veranderen en de rekening door te schuiven: ‘Zolang er maar niet geraakt wordt aan mijn pensioen.’” stelt Lut Sommerijns, advocaat pensioen- en administratierecht, in “Een simpel, transparant en rechtvaardig pensioenstelsel? Het kan.” in de Tijd van 11 oktober 2012. Onthutsend artikel maar vooral een signaal dat het anders moet en vooral rechtvaardiger kan.

Neem nu BHV

De resterende CD&V-leden hebben er geen probleem mee

• dat de Vlaamse partijen zich in de luren hebben laten leggen.
• dat alleen een Franstalige baas van het Brusselse parket kan worden (de Procureur des Konings te Brussel zal altijd een Franstalige zijn).
• dat in Halle-Vilvoorde de strafrechtspleging in grote mate wordt verfranst.
• dat ook in de toekomst de hefbomen voor de concurrentiekracht federaal blijven.
• dat ook deze maatregelen in het Di Rupo-akkoord staan.

Zie ook:
Fernand Keuleneer en het gerechtelijk arrondissement BHV
Hocus pocus poets! BHV opgelost
Magistraten handhaven klacht tegen splitsing B-H-V

En dan hebben we het nog niet over de belastingverhogingen, de migratieproblematiek, de puinhoop bij justitie,…

Of Beke zijn persoonlijk succes in mei 2014, voor zijn partij dan, nog eens kan overdoen valt af te wachten. Maar voor de resterende CD&V-leden heeft hij zijn stalinistische score alvast dubbel en dik verdiend…

Addertje

Tweeten

geplaatst door Addertje  

Het Brusselgevoel

Rik Van Cauwelaert

Decennialang worden Brussel en het Hoofdstedelijk Gewest bestuurd door afdragertjes. De traditionele Vlaamse partijen hebben in het verleden zelden geïnvesteerd in Brussel. Het pijnlijke resultaat is bekend: een schrijnende armoede, een schrikwekkende werkloosheid. Maar er is uitzicht op beterschap. Want er bestaat nu een Brusselgevoel, zeggen academici.

Al snel was duidelijk dat achter Freddy Thielemans' vertrek [als burgemeester van Brussel] een brutaal Brussels machtsspel schuilging. Thielemans legde zijn burgemeesterssjerp pas af na de schriftelijke zekerheid dat hij de leiding kreeg van de vzw Tentoonstellingspark, die de Heizelsite uitbaat.

De vzw Tentoonstellingspark, volledig gecontroleerd door de PS, is de 'pompe à fric' (de geldpomp) van de stad Brussel. Paul Van den Boeynants mocht er destijds de laatste jaren van zijn politieke loopbaan slijten en forse emolumenten opstrijken, als hij maar wegbleef uit het stadhuis.

Decennialang al worden Brussel en het Hoofdstedelijk Gewest bestuurd door een nomenclatuur van politieke farceurs als Kir en Thielemans. Als burgemeester van de hoofdstad van het federale koninkrijk paste Thielemans in een lange traditie van 'viveurs' als Hervé Brouhon (PS) en gewezen dancingportier Michel Demaret (PSC).

De traditionele Vlaamse partijen hebben in het verleden zelden in Brussel geïnvesteerd. Zij lieten hun mandatarissen veelal in de steek, keken de andere kant op en lieten begaan. Daar wordt nu de prijs voor betaald. De Brusselse gemeenten kreunen onder de schulden, toch blijft het hoofdstedelijk gebied voor de meeste Franstalige politici één grote zelfbedieningszaak.

Wie dat niet gelooft, moet eens lezen wat PS-apparatsjik Merry Hermanus daarover schrijft in zijn pas verschenen memoires 'L'ami encombrant'. De meest onthutsende passages over het hoofdstedelijke bestuur werden tot nu toe door niemand tegengesproken. Zo schrijft Hermanus: 'In principe staan de [Brusselse] gemeenten onder de voogdij van de regionale regering. In werkelijk bestaat er geen controle. Het Brussels Gewest heeft geen rekenhof. Er is dus geen controle op de regionale begroting en bijgevolg ook niet op de gemeentelijke begrotingen en de naleving ervan.'

En hij gaat voort: 'Wat niet wil zeggen dat iedereen in het Gewest de zaken op hun beloop laat. Verre van, er zijn ambtenaren die op competente wijze zorg dragen voor het beheer van de publieke fondsen. Maar de situatie is erger. Het institutionele systeem faalt en bevestigt de ergste kritiek die in het noorden van het land wordt gemaakt.'

'In Brussel', verduidelijkt Hermanus, 'is elke beslissing een kwestie van geven en nemen, van een of andere combinazione. Al jaren worden de gemeentelijke begrotingen niet meer goedgekeurd. De toezichthoudende ambtenaren krijgen de opdracht de voorgeschreven termijnen te laten verstrijken, en daarmee is de kous af. Daarom blijft de Brusselse regio met haar gemeenten zonder grondige hervormingen een bodemloos vat. Dit is het failliet van een systeem, daar is iedereen het over eens, zelfs zij die al te genereus worden betaald voor hun zwakke of onbestaande competenties.'

Voor alle duidelijkheid: Merry Hermanus is, als gewezen gemeenteraadslid en schepen van de gemeente Jette, als secretaris-generaal van de Franse Gemeenschap en als voormalig Brussels Parlementslid een ervaringsdeskundige.

Voogdij

Elk voorstel om het Brussels Gewest onder federale, laat staan Vlaamse en Waalse voogdij te plaatsen, wordt door minzame academici als Philippe Van Parijs (UCL) en Eric Corijn (VUB) krachtig verworpen. Volgens de professoren bestaat er zoiets als een Brusselgevoel en moet de rest van het koninkrijk blijven betalen voor het onnoemelijke aantal diensten dat de hoofdstad en haar bestuurders het land bewijzen. Die diensten zijn: het opvangen van minder- bedeelden uit de rest van de wereld, de opvang van jongeren en studenten en het onthaal van internationale, Europese ambtenaren, diplomaten en andere lobbyisten die, jammer genoeg, niet meebetalen voor de weldaden waarmee ze door Brussel worden overladen.

Het moet toch zijn dat het Brussel van de academici die elkaar treffen in de knusse Universitaire Stichting nogal verschilt van het Brussel waarin de bewoners van de achterbuurten van Anderlecht, Molenbeek, Schaarbeek en Sint-Joost-ten-Node moeten zien te overleven. Want ondanks dat warme Brusselgevoel kwam 42 procent van de inwoners van het Brussels Gewest bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen niet opdagen of stemde ongeldig.

Rik Van Cauwelaert in Paleis der Natie (uittreksel uit De Tijd)

geplaatst door Addertje  

“Verhofstadt blaft tegen de maan"

Frits Bolkestein,
Oud-VVD-leider Bolkestein en oud-Europees Commissaris

Bolkestein, oud-VVD-leider Bolkestein en dus ook liberaal, reageerde op de kritiek van VVD-Europawoordvoerder Mark Verheijen op Guy Verhofstadt (OpenVLD). Volgens Verheijen vormen mensen als Verhofstadt een groter gevaar voor de EU dan Geert Wilders of Marine Le Pen van het Franse Front National.

‘Eurofielen maken mensen bang voor overwicht vanuit Brussel en ondergraven daardoor het draagvlak voor Europa’, zegt Verheijen.

De kritiek van Verheijen is opmerkelijk. Verhofstadt is fractieleider van de liberalen in het Europees Parlement, de fractie waar ook de VVD deel van uitmaakt.

Oud-VVD-leider Bolkestein gaf op de NOS zijn partijgenoot gelijk. Verhofstadt keert zich tegen het idee van de natiestaat. “Alleen de Belgen denken dat Europa een oplossing is voor hun communautaire problemen. Verhofstadt blaft tegen de maan. Hij denkt dat je de natiestaat kunt afschaffen en zijn eurofederalisme is ook onzin, omdat men het niet wil. Nergens in Europa wordt het idee van een Europese federatie aangehangen behalve in België. Dan moet je erover ophouden”, zei Bolkestein.

Ook in 2011 was Bolkenstein al scherp voor Verhofstadt.

Euro-obligaties

Verhofstadt's plan komt er verder op neer dat alle Eurolanden hun overheidsschuld zouden laten fuseren. Die enorme schuldenberg zou dan moeten worden gefinancierd door euro-obligaties, die door alle Eurolanden zouden moeten worden gegarandeerd. Dit is een slecht plan waar Nederland nooit mee akkoord moet gaan en wel om twee redenen.

Ten eerste zouden Nederland en Duitsland dan fors meer moeten betalen op hun staatsleningen dan nu. Gemiddeld over de eurozone is de 10-jaars rente op staatsleningen nu 4,75 procent. In de VS 2,25 procent, dus minder dan de helft van het Europese gemiddelde. Gemeenschappelijk uitgegeven euro-obligaties zouden onherroepelijk leiden tot een duurdere euro, tot concurrentieverlies en dus tot lagere economische groei. Willen wij dat?

De voormalige thesaurier-generaal en monetaire econoom Pieter Korteweg heeft berekend dat op een Nederlandse staatsschuld van 440 miljard euro de extra rentelasten 9 miljard per jaar zouden bedragen.

Luilekkerland

Dan de tweede reden. Die is in feite nog belangrijker dan de eerste. De euro heeft de tekortlanden in staat gesteld door een kunstmatig lage rente op te grote voet te leven. Zij bevonden zich in een luilekkerland. De euro-obligaties zullen hetzelfde doen. De tekortlanden zullen zich kunnen verschuilen in de anonimiteit van de Europese schuldenberg. Zij zullen worden afgeschermd van de markt. Dat zou hun verantwoordelijkheid verminderen terwijl die nu juist zou moeten worden verhoogd.

Sommigen noemen Verhofstadt een 'bevlogen Europese idealist'. Maar zulke bevliegingen kunnen wij missen als kiespijn, aldus nog Bolkenstein.

(DS en De Volkkrant)

geplaatst door Addertje  

DSK waarschuwt Europa voor een gitzwarte toekomst

Professor Dominique Strauss-Kahn (DSK), het voormalige hoofd van het IMF én verzot op kamermeisjes, geeft op een conferentie in Seoel een rode kaart aan Europa. “Niemand gelooft nog dat de huidige Europese leiders in staat zijn om de problemen op te lossen“. Het is als een koude douche over de kleine lichtpuntjes die opdoemen voor economisch Europa. Maar het debat gaat alleen nog maar over meer of minder besparingen,zegt Kahn, terwijl het échte probleem is : concurrentie!

Minieme groei en zonder banen

We zullen een zeer geringe groei kennen over een zeer lange periode, en géén creatie van nieuwe, waarschuwt DSK. Zelfs de Europese democratie zal bedreigd worden door “populisten”. Angela Merkel is volgens de Fransman de enige echte en sterke leider maar Duitsland wil op historische gronden het leiderschap van Europa niet op zich nemen. Van alle anderen horen we géén initiatieven, géén alternatieven, aldus Kahn. Ze verschuilen zich ook allemaal achter de ECB in de wetenschap (of is het hoop) op een “redding”…

geplaatst door Addertje  

Index hervormen is een sociale maatregel

Het verlagen van de btw op elektriciteit is de zoveelste pleister op het houten been van de automatische loonindexering. Beter is de lonen te indexeren aan de 2 procentinflatiedoelstelling van de ECB. Je behoudt het voordeel van koopkrachtbehoud en sociale vrede, zonder het nadeel van competitiviteitsverlies en banenvernietiging.

Het is duidelijk dat er een probleem is met de competitiviteit van de Belgische economie. Dat is gedeeltelijk te wijten aan de stijging van de lonen. Die zijn in ons land de jongste jaren sterker toegenomen dan we ons eigenlijk kunnen veroorloven.

We hebben dus de voorbije vijf jaar een loonkostenhandicap opgebouwd. Je kunt een technische discussie voeren over hoe groot die handicap nu precies is, maar je kan niet ontkennen dat hij er is. De vraag is wat eraan kan worden gedaan.

Het fundamentele probleem vormen de tweederonde-effecten van onze huidige automatische indexering van de lonen. Daardoor stijgen onze lonen en prijzen meer dan die van onze buurlanden op momenten waarop het redelijk slecht gaat. Een aantal collega's stelt als oplossing een indexsprong voor. Dat zou werken, maar net als de verlaging van de btw komt dat neer op het compenseren van de nadelen van een slecht systeem, de automatische indexering van de lonen aan de inflatie. Terwijl het uiteraard beter is om het systeem zelf te verbeteren.

Het systeem kan worden verbeterd door de lonen niet te indexeren aan de echte inflatie, maar aan de inflatiedoelstelling van de ECB, en die bedraagt 2 procent. Dat is geen losse flodder. Gert Peersman en ikzelf hebben dat al eerder voorgesteld in opinies en in ons boek 'De Perfecte Storm', en het werd al door de Nationale Bank doorgerekend.

Dat systeem behoudt de koopkracht op lange termijn net zo goed als het huidige systeem, want de inflatie ligt op lange termijn heel erg dicht bij die 2 procent. Maar in periodes van relatief hoge inflatie zouden de reële lonen iets dalen en in periodes van lage inflatie zouden ze iets stijgen. Daardoor behoud je het voordeel van koopkrachtbehoud en sociale vrede, zonder het nadeel van competitiviteitsverlies en banenvernietiging.

Ik reken u even voor wat dat concreet zou hebben betekend in de huidige omgeving. Als ons systeem had bestaan vanaf eind 2007, dan zouden de gemiddelde nominale loonkosten per eenheid product in België niet met 17,7 procent maar slechts met 12,6 procent gestegen zijn tegen eind 2013. Bijgevolg zou de volledige loonhandicap die we sinds eind 2007 hebben opgebouwd tegenover onze handelspartners er gewoon niet zijn. We zouden nu tienduizenden banen meer hebben en we zouden nu geen moeilijke politieke onderhandelingen moeten voeren over wat uiteindelijk niet meer is dan een pleister op het houten been van de automatische loonindexering.

Net als de Europese begrotingsnormen is het ongewijzigd behouden of volledig afschaffen van de index een fetisj geworden die de heldere analyse vertroebelt. Daar moeten we van af. De automatische indexering is niet de beste garantie voor koopkrachtbehoud. Wij zijn het enige land in de eurozone dat de index nog hanteert, en onze reële lonen stijgen op lange termijn niet meer of minder dan in vergelijkbare landen. Maar de lonen stijgen wel op het verkeerde moment, waardoor er in moeilijke tijden structureel oudere werknemers uit het arbeidsproces gestampt worden die later onmogelijk nog de weg terug vinden. De index hervormen is daarom een sociale maatregel.

Koen Schoors, Professor economie aan de Universiteit Gent, in De Tijd

"Wij zijn het enige land in de eurozone dat de index nog hanteert, en onze reële lonen stijgen op lange termijn niet meer of minder dan in vergelijkbare landen." -Koen Schoors-

geplaatst door Addertje  

Gwendolyn Rutten (OpenVLD):
Is het nu federalisme ? Confederalisme ?
Of gewoon verkiezingskoorts ?

geplaatst door Addertje  

 
Hendrik Vuye

Brussel: kolonie of kolonisator? (2)

Hoe kwam het in Brussel zover als het is gekomen? Hoe zit het met de waarborgen voor de Vlaamse Brusselaars? Wie is de kolonie en wie is de kolonisator?

Gisteren kwamen de reacties op de Brusselkeuze uit het programma van N-VA aan bod. Maar is het huidige Brusselmodel dan zoveel beter? Sedert de oprichting van het gewest in 1989 werden de waarborgen voor de Brusselse Vlamingen gevoelig afgebouwd. Wat rest er nog? Wie is hier de kolonie en wie de kolonialisator?

Bij de oprichting van het gewest in 1989 was Brussel de rijkste regio van het land. En nu? De cijfers zijn hallucinant. Eén kind op drie groeit te Brussel op onder de armoedegrens. Dit is op zich al voldoende om te spreken over een flagrante mislukking. Brussel, waar de instelling welig tieren en waar armoede een feit is. Vanwaar komt die Brusselse zwans aan instellingen?

Het huidige Brusselmodel zag het levenslicht in 1989. Het gewest heeft sedertdien dezelfde bevoegdheden als het Vlaamse en het Waalse Gewest, tot in het absurde. Zo is Brussel bevoegd voor landbouw, zeevisserij en jacht, net als de andere gewesten. Surrealistisch!

Brussel is zelfs bevoegd, net als de andere gewesten, voor ‘de valorisatie van de steenbergen’ en de ‘aanwending van gas afkomstig uit hoogovens’. Wie heeft dat ook bedacht? Hoe wanhopig moet je als grondwetgever zijn, om zo’n zaken op te voeren?

Het Brusselmodel van 1989 was zeker onvolmaakt, maar het had een voordeel, namelijk de symmetrie. De instellingen waren dezelfde voor Vlamingen en Franstaligen.

Het Brusselse Gewest wordt bevoegd voor beroepsopleiding, toerisme en cultuur. Dit zijn gemeenschapsbevoegdheden. Brussel wordt aldus een gewest-gemeenschap.

Dit gebeurt echter stoemelings. Zo wordt Brussel bevoegd voor de ‘biculturele aangelegenheden van gewestelijk belang’. Kan u zich daar iets bij voorstellen?

Het Vlinderakkoord vermeldt in voetnoot het wel bijzonder onschuldige voorbeeld van de subsidiëring van de Zinneke Parade. Daarover gaat het evident niet. Het begrip bi-culturele materies van gewestelijk belang is een open en een vrij vage norm. Nagenoeg eender welk cultureel initiatief kan onder die noemer worden ontwikkeld. Brussel wordt zo bevoegd voor cultuur. Gaston Eyskens getuigt dat bij de eerste staatshervorming (1970) iedereen het er nog over eens was dat er geen Brusselse cultuur bestond. Meer nog, Eyskens vindt het één van de grote verwezenlijkingen van 'zijn staatshervorming' dat de Grondwet geen Brusselse en ook geen Belgische cultuur erkent. In 2011 werden deze woorden van Eyskens in de wind geslagen. Voortaan bestaat er wel degelijk een Brusselse cultuur en een Brussels cultuurbeleid. Dit betekent ook dat het Vlinderakkoord afrekent met de klassieke indeling in gemeenschappen en gewesten.

Via de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) worden de Brusselaars ook bevoegd voor aspecten van de gezondheidszorg en hulp aan de personen, de gezinsbijslagen en het jeugdsanctierecht. Ook dit zijn eigenlijk gemeenschapsbevoegdheden. Bart Maddens schreef reeds dat Brussel aldus een ‘supergewest’ wordt.

Bovendien wordt Brussel verder verfranst. Belangrijke functies in de juridische wereld zijn voortaan voorbehouden aan Franstaligen. Zo moet de Brusselse Procureur des konings en de Brusselse arbeidsauditeur Franstalig zijn. Vlaamse juristen, rol uw matten!

En toch heeft Vlaanderen Brussel niet losgelaten. Voor het Vlinderakkoord ontvangt Brussel per hoofd van de bevolking 2 261 euro. Dit is 501 euro per hoofd of 28,5% meer dan in de twee andere gewesten samen. Na het Vlinderakkoord zal Brussel 3 512 euro krijgen per hoofd. Dit is 857 euro per hoofd of 32,3% meer dan Wallonië en Vlaanderen samen.

Wie koloniseert hier wie? Onttrekt Vlaanderen rijkdom aan Brussel of onttrekt Brussel rijkdom aan Vlaanderen? Is Brussel het wingewest van Vlaanderen of is Vlaanderen het wingewest van Brussel?

Rest nog één vraag, maar ze is wel fundamenteel. Denken de Vlaamse en Franstalige Brusselaars nu echt dat de Vlamingen bereid zijn om te blijven betalen voor Brussel indien zij in dit gewest niets meer te zeggen hebben? De aanwezigheid van de Vlaamse Gemeenschap te Brussel is het cement dat België samenhoudt. Zonder die aanwezigheid, staat de toekomst van de Belgische federatie in de sterren geschreven. Diegene die de banden tussen Brussel en Vlaanderen doorhakt, hakt meteen alle banden door tussen Vlaanderen en België.

En toch, de Vlaamse Brusselaars moeten die keuze in alle vrijheid maken. Ik wil niet langer door Brusselaars beschuldigd worden hen te ‘kolonialiseren’. Kies, maar draag ook alle gevolgen van uw keuze. Wie niet wil gekolonialiseerd worden, moet zich ook niet gedragen als kolonialisator.

Hendrik Vuye, professor staatsrecht, op Doorbraak.be

Lees ook Deel 1

geplaatst door Addertje  

Hoe durven ze?!

Op knack.be staat een brief afgedrukt. Hij is geschreven door Kurt De Loor, Vlaams Volksvertegenwoordiger (SP.A), Voorzitter OCMW Zottegem en aldaar Schepen van Sociale Zaken, Huisvesting, Toerisme, Citymarketing en Communicatie. Zijn brief is gericht aan Minister Geert Bourgeois, Vlaamse minister van onder meer Binnenlands Bestuur en dus bevoegd voor de gemeenten.

Onderwerp van de brief: ”Blind besparen, ik kan het niet”

Om een lang verhaal kort te maken: De Loor trekt aan de alarmbel: 'Zonder maatregelen van de centrale overheden, stevenen verschillende Vlaamse steden en gemeenten af op het faillissement.” stelt de armlastige socialist.

Rien ne va plus

Maar toch even de puntjes op de “i”. Gedurende jaren werd door de plaatselijke mandatarissen, socialisten maar ook de andere traditionele partijen, de “schone jan” gespeeld want het geld kon niet op: gekke investeringen, zelfbediening, aanwerving van veel te veel personeel om de eigen zuil te pamperen en te bedienen, verspilling. De gemeente als melkkoe voor het cliëntelisme, quoi. Onder meer in Gent loopt er ook nog zo’n Charel rond. Die heeft de Gentenaar dan ook nog eens opgezadeld met een nieuw stadion (excuseer, Arena) dat/die veel meer kost dan aanvankelijk gedacht. Kortom, experten in het doorschuiven van de rekeningen. Gedurende jaren is dat ook gelukt. In hun enthousiasme hebben zij er wel nooit rekening mee gehouden dat ooit de dag zou komen dat aan dit geldverslindende spel een einde zou komen. Et alors ? Dat was hooguit een probleem voor hun opvolger. Men kan nochtans decennia op voorhand perfect inschatten rond welke periode bijvoorbeeld het personeel op pensioen vertrekt. Regeren betekent vooruitzien, toch ? Maar telkens dachten ze opnieuw: daar vinden wij later wel een oplossing voor. Driewerf helaas, vandaag zijn we zover. Het geld is op, de kassen zijn nu echt wel leeg. Rien ne va plus. En er zullen er nog volgen. Maar ze hebben er in het verleden geen nacht hun slaap voor gelaten.

geplaatst door Addertje  

Brussel: kolonie of kolonialisator ?

De Brusselkeuze uit het programma van N-VA lokt vele reacties uit. Soms emotioneel, dan weer vele tinten gal en ook enkele ‘grote woorden’.

De tijd van de kolonialisatie is voorbij, kon men zelfs lezen in de reacties op de ‘Brusselkeuze’ die N-VA wil invoeren. Hetzelfde Brussel, die institutionele Belgenmop die ons bezighoudt, het bodemloos vat, dat niemand ooit kan vullen, meteen ook het land waar alle stereotypen ook een beetje waar zijn.

In zijn boek over de onderhandelingen van de zesde staatshervorming schrijft Johan Vande Lanotte (Sp.a): ‘Als er over Brussel wordt gediscussieerd, wordt iedereen meteen kwaad. Dan vliegen de verwijten en stereotypen heen en weer. De Vlamingen willen alleen maar rechten en jobkes. De Franstaligen leven van het geld van de Vlamingen, maar spreken geen gebenedijd woord Nederlands. En ze zijn spilziek. Het vervelende is: in Brussel zijn alle stereotypen ook een beetje waar.’

Al minstens even leerrijk is de passage over Brussel in de recent gepubliceerde memoires van PS-coryfee Merry Hermanus., weinig bekend in Vlaanderen, maar wel een zwaargewicht binnen de Brusselse PS. Jarenlang was Hermanus de rechterhand van Philippe Moureaux (PS). Het besluit van Hermanus is ontnuchterend: zonder een grondige hervorming van de Brusselse instellingen, zal Brussel nooit meer zijn dan een Danaïdenvat ... een bodemloos vat, dat men nooit zal kunnen volscheppen.

Franstalige reacties

De plannen van N-VA over Brussel lokken vele reacties uit. Vaak emotioneel en bijzonder voorspelbaar. Emotie, veel emotie en heel veel emotie. Zo bijvoorbeeld begint het editoriaal van Francis Van de Woestyne in La Libre Belgique met de woorden ‘Décoiffant, stupéfiant, horrifiant.’ Klinkt alvast mooi, maar betekent eigenlijk niets. Bij Béatrice Delvaux, die zoals steeds meent aan te voelen wat in Vlaanderen leeft, luidt het in Le Soir: ‘Schizophrène, paradoxale et peu enthousiasmant pour l’électeur néerlandophone.’ Ik denk echt niet dat de Vlaamse kiezer op 25 mei 2014 veel boodschap zal hebben aan de analyse van Delvaux.

De politieke praatprogramma’s ‘Mise au point’ (Rtbf) en ‘Controverse’ (Rtl) stonden zondag in het licht van het programma van N-VA. Ik had me voorgenomen om te kijken, want ik ben geïnteresseerd in het standpunt van de Franstaligen. Na enkele minuten ‘Mise au point’ was het al zover. Filosoof Drieu Godefridi verklaart dat de voorstellen van N-VA voor Brussel ‘fascistisch’ zijn. Ik heb de TV meteen uitgezet. Ik ben het beu om omwille van mijn taal vergeleken te worden met de grootste misdaden uit de vorige eeuw. Noch ik, noch mijn familie waren daarbij betrokken. Ik heb niets te zien met het fascisme, noch met het nazisme. Waarom zou ik moeten aanvaarden dat er steeds over Vlaanderen wordt gedacht in die termen? Ik ben een democraat in hart en nieren. Alleen maken dit soort van vergelijkingen elk politiek debat onmogelijk. Dat is pas totalitair denken.

Maar zoals steeds krijg ik geen antwoord op de fundamentele vraag: waarom willen Franstaligen met Vlamingen samenblijven? Indien het dan toch onmogelijk blijkt om langer dan vijf minuten over Vlaanderen en Vlamingen te spreken zonder dat er vergelijkingen worden gemaakt met de jaren dertig, het fascisme, het nazisme, ... waarom dan toch samenblijven?

50 tinten donkerrode gal

De prijs voor de subtiliteit gaat alvast naar ene Hugo Camps. Het programma van N-VA kan hij ontleden in twee woorden: ‘demente slapstick’. Wat een overtuigende argumentatie! Hij slaagt er bovendien in om, dan nog op het eerste blad van een kwaliteitskrant, de politicologen die in de media de plannen van N-VA kwamen duiden, te bekladden als ‘relnichten’ (sic). Van niveau gesproken! 50 tinten gal. Verzuurde linkeronderbuik. Campsschot.

Enkele maanden geleden schreef Camps al even subtiel, na de documentaire op Vier over Sybille de Selys Longchamps en haar dochter Delphine: ‘Hoe wanhopig moet je als tv-zender zijn om een oud wijf op te voeren’ (sic). Tja, mocht Camps ooit eens over Camps schrijven, dan zullen we ongetwijfeld mogen lezen: hoe wanhopig moet je als gazet zijn om dagelijks een oude vent op te voeren?

Iemand anders zou zo’n zaken moeten schrijven, het kot zou te klein zijn. Maar Camps mag dat allemaal, hij is namelijk ‘stukjesschrijver’, ‘gedachtzegger’ en ‘allesweter’. Rode gal behoeft geen krans.

Brusselse reacties: Back to the future

Zoals gebruikelijk deden ook enkele Nederlandssprekende Brusselaars hun duit in het zakje. Philippe van Parys (UCL) heeft het over ‘kolonialisatie’. Eric Corijn (VUB) voorspelt Brussels ‘verzet’. Schrijfster Celia Ledoux dreigt er zelfs mee te emigreren, want ze wil niet wonen in een separatistisch land ... een argument dat ongetwijfeld zware indruk zal maken op de Vlaamse publieke opinie.

Brussels minister Guy Vanhengel (Open VLD) vond dan weer dat de Brusselaars ‘apatride’ werden, maar de kans dat hij weet wat dit woord betekent is vrij gering. In het N-VA-model blijven de Brusselaars immers gewoon Belgen, zoals dit op heden het geval is. Of bedoelt Vanhengel misschien dat alle Belgen nu al apatride zijn?

Kolonialisatie, verzet, volksverhuizing, apatride, ... Het lijkt op de mooie film ‘Back to the future’ uit 1985 met Michael J. Fox. We zitten volop een andere eeuw. Nog even en Leopold II zit opnieuw op de troon.

Een kind zonder naam

Spijtig dat er zo weinig aandacht wordt besteed aan de onhoudbaarheid van het huidige Brusselmodel, die wirwar van instellingen waar geen kat haar jongen in terugvindt. De verwarring is dermate troef dat er nog nauwelijks een Vlaming of een Vlaamse Brusselaars is die weet of dat gewest nu ‘Brussels Hoofdstedelijk Gewest’ heet, dan wel ‘Brusselse Hoofdstedelijk Gewest, of ‘Brussels Hoofdstedelijke Gewest’, of misschien ‘Brusselse Hoofdstedelijke Gewest’?

Het is alvast een mooie quizvraag. En, zoek het antwoord niet op de website van het gewest, want wat daar staat is fout. Kan het eigenlijk nog surrealistischer? Hoe wanhopig ben je als tweetalig gewest, wanneer je zelfs je eigen naam in het Nederlands niet meer kent?

Hendrik Vuye, professor staatsrecht, op Doorbraak.be

"Indien het dan toch onmogelijk blijkt om langer dan vijf minuten over Vlaanderen en Vlamingen te spreken zonder dat er vergelijkingen worden gemaakt met de jaren dertig, het fascisme, het nazisme, ... waarom dan toch samenblijven ?" -Hendrik Vuye-

geplaatst door Addertje  

De CD&V is voor een confederale staat. Het zwaartepunt ligt daarbij bij Vlaanderen en Wallonië. 'Een verdere staatshervorming in de richting van confederalisme is cruciaal om de welvaart en het welzijn van de Vlamingen veilig te stellen', aldus de partij. Vanuit de keuze voor een 'democratie van de verbondenheid’ is het voor ons belangrijk dat politieke structuren dicht bij de mensen staan en duidelijk en eenvoudig zijn.

Om dit te realiseren, wil de CD&V:

1. Een herziening van de eerste drie artikels uit de Belgische grondwet. In het confederaal model dat de CD&V voor ogen staat, bepalen de twee deelstaten wat nog op federaal niveau wordt geregeld en wat niet. 'Samen nagaan wat we samen willen doen. In onze visie moeten de basisbevoegdheden bij de twee deelstaten liggen. Zij beslissen, in onderling overleg en met wederzijdse instemming, welke bevoegdheden, op welke wijze en door welke instellingen op het Belgisch niveau worden uitgeoefend'. Brussel en de Duitstalige gemeenschap zijn geen volwaardige deelstaten. Ze krijgen een specifiek statuut.
   
   
2. Brussel blijft wel bevoegd voor lokale materies en ziet zijn hoofdstedelijke rol uitgebreid, maar Vlaanderen en Wallonië zijn ook bevoegd in Brussel.
   
   
3. Een herziening van artikel 35 over de zogenaamde "restbevoegdheden". Die moeten voor CD&V naar de deelstaten. Volgens gemeenschapssenator Luc Van den Brande is dit het "scharnierartikel".
   
   
4. Een herziening van een hele reeks grondwetsartikelen om een waslijst aan bevoegdheden te regionaliseren. De resoluties van het Vlaams parlement uit 1999 vormen daarbij de basis.
   
   
5. Géén herziening van artikel 195. Dat artikel bepaalt dat grondwetsartikelen pas kunnen worden gewijzigd als ze door de vorige meerderheid voor herziening vatbaar zijn verklaard. Liever een specifiek lijstje opstellen dan ervoor zorgen dat de volgende regering alle kanten uitkan (ook en vooral ten kwade). De paarse regering wil naar verluidt artikel 195 wél wijzigen, en dan wordt ook een recuperatie van Vlaamse bevoegdheden of paritaire senaat mogelijk.
   
   
6. Aan de bevoegdheden van de koning wil de CD&V niet sleutelen. Een dossier van secundair belang, zo zegt men.
   
   

7. CD&V zegt te kiezen ook voor een 'objectieve, doorzichtige en omkeerbare' solidariteit tussen de deelstaten. 'Solidariteit' blijft dus belangrijk.

geplaatst door Addertje  

POLL De Tijd:
Meerderheid (54%) ziet N-VA-confederalisme wel zitten

Dit weekend hield de krant De Tijd op haar website een poll bij haar lezers. Meer dan 15.300 lezers reageerden. Hieronder het resultaat.

                    (Bron: tijd.be)

Addertje

geplaatst door Addertje  

Mise au point: N-VA afgemaakt

«Heb vandaag naar Mise au Point gekeken. Vanhengel (Open VLD), Eric Van Rompuy (CD&V, Demotte (PS), Wathelet (CDH), Maingain (FDF), Emily Hoyos (Ecolo) en Ducarme (MR) tapten allemaal uit hetzelfde versleten vaatje: de N-VA is staatsgevaarlijk. N-VA'ers zijn separatisten, brandstichters en doodgravers, ze willen dit land en zijn instellingen kapot maken, ze zullen ons allemaal armer maken, Brussel zal ge-annexeerd worden, etc ... Maar uit de mond van deze vrome belgicisten kwam geen enkel concreet tegenvoorstel. Na anderhalf uur schoppen, schimpen en schampen waren allen, zichtbaar zelfvoldaan, het over 1 ding eens: ze gaan niet in coalitie met die duivelse N-VA. Neen, zeiden ze in koor, dan nog liever Di Rupo II.

Voila, dat is duidelijke taal: het nieuwe cordon sanitaire is nu officieel. L' Union fait la Farce. Het kwam misschien door de H. Geest, maar Eric Van Rompuy kreeg waarempel op het einde nog een illuminatie: hij waarschuwde de anderen dat ze niet mogen overdrijven in hun aversie tegenover de N-VA want dat dit wel eens een averechts effect zou kunnen hebben, lees: N-VA nog groter maken. Ik heb de boodschap alleszins begrepen en weet nu zeker op wie ik niet ga stemmen binnen 7 maanden.»

Lezer Karel Dirckx op Knack.be

 

Een uittreksel uit het debat (VRT-journaal):

geplaatst door Addertje  

"Ons confederaal model is sociaal, maar niet socialistisch"

Liesbeth Homans, N-VA

"Het verwijt dat het model van de N-VA er alleen is voor de rijken is absurd. De N-VA is een sociale partij. Maar sommigen lijken het woord sociaal te verwarren met socialistisch, waarbij de overheid paternalistisch het leven van mensen overneemt. Daar willen wij van af. Wij willen een ander sociaal beleid, een beleid dat zich focust op het voorkomen van armoede en gericht is op opwaartse sociale mobiliteit. Niet door het leven van mensen in handen te nemen, maar door hen het leven weer in eigen handen te laten nemen."

"De N-VA heeft een heel aantal voorstellen uitgewerkt met de ambitie om onze sociale zekerheid weer sociaal en zeker te maken. Enkele voorbeelden:

• Versterking van de eerste pensioenpijler, het wettelijk pensioen zeg maar. Mensen die hun ganse leven hebben bijgedragen, hebben ook het recht om van de overheid hun bijdrage terug te krijgen, met behoud van de indexering. Wie zijn plicht heeft gedaan, moet van zijn rechten kunnen genieten.
• Hetzelfde geldt voor de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd. Afhankelijk van het aantal gewerkte jaren, kan iemand nog maximaal 2 jaar een werkloosheidsuitkering krijgen, die veel meer het bedrag van het laatste loon benadert. En we helpen mensen ook actief aan een job. Lukt dat om één of andere reden niet, dan zullen we die mensen nog bijstaan. Maar enkel en alleen die mensen die het echt nodig hebben. Vindt u het immers sociaal en rechtvaardig dat iemand levenslang een uitkering kan ontvangen en tegelijk eigenaar kan zijn van verschillende woningen? Ik alleszins niet. Dit zijn noodzakelijke ingrepen willen we dat ook onze kinderen nog kunnen genieten van de welvaartsstaat.
• De verlaging van de personenbelasting: Ons voorstel - dat perfect becijferd en haalbaar is - is er op gericht om werken lonend te maken en de werkloosheids- en promotieval weg te werken. Vandaag is het verschil tussen een uitkering en een nettoloon voor veel mensen gewoon te klein om werken aantrekkelijk te maken. Bovendien is een loonsverhoging vaak niet interessant, omdat het grootste deel ervan wegbelast wordt. Dat ontmoedigt werken. Wij willen meer mensen aan de slag. Vandaag zorgt slechts zo'n 30% van de bevolking voor onze welvaart. Met de naderende vergrijzingsgolf is dit onhoudbaar. Het belastingvoordeel van N-VA is bedoeld voor de lage en middeninkomens. 97,5% van alle voltijdse werknemers geniet in ons model van een belastingvoordeel, dat al begint te spelen vanaf een brutoloon van 1850 euro. 95% van alle werkenden heeft een hoger brutoloon. Dat de belastingverlaging van N-VA er enkel zou zijn voorde rijken, is dus klinkklare onzin. Tenzij men iemand die 1850 euro bruto verdient, rijk noemt? Ik doe dat alleszins niet."

"Met onze voorstellen willen we ook duidelijk maken dat vasthouden aan wat we gewend zijn, het ergste is dat we vandaag de dag kunnen doen. De federale regering doet dit echter wel, met alle gevolgen vandien. Zo behoort België volgens de Duitse krant Die Welt tot 'de nieuwe zorgenkindjes van Europa'. Niet echt iets om trots op te zijn."

"Vanuit de universitaire wereld lieten verschillende begrotingsexperts optekenen dat de regering Di Rupo de koning van de eenmalige maatregelen is. 'Ruim 47% van de 400 genomen maatregelen is eenmalig, slechts 19% gaat om structurele ingrepen. Di Rupo heeft de weg van de minste weerstand gekozen, maar ook die van het minste verstand', luidde het. Goed voor het vertrouwen van die ploeg misschien, maar niet voor de mensen."

Liesbeth Homans (N-VA) op Knack.Be

geplaatst door Addertje  

"Bart heeft nog geen beslissing genomen"

Jan Jambon, N-VA

"Wij doen een oproep aan de Vlaamse kiezers om ons op 25 mei volgend jaar een zo sterk mogelijk mandaat te geven om ons programma te realiseren”, zegt Jan Jambon in een interview met Gazet van Antwerpen. “Een sterk mandaat kan de positie van andere partijen misschien veranderen.”

Uw confederaal model krijgt de wind van voren. Hoe realistisch is dat plan?

Jambon: "De kiezer bepaalt op 25 mei de krachtsverhoudingen tussen de partijen en oordeelt ook over onze voorstellen. Het moet toch eens gedaan zijn dat een meerderheid zich in dit land moet laten leiden door een minderheid. Onze oproep aan de Vlaamse bevolking luidt: geef ons een mandaat om ons programma te realiseren."

Doen jullie enkel mee aan een nieuwe regering als de andere partijen jullie confederaal model onderschrijven?

"We zullen wel zien. Als de kiezer ons een sterk mandaat bezorgt, nemen we de leiding in de vorming van de Vlaamse regering, met partners van wie het programma aansluit bij het onze. Blijkbaar heeft Caroline Gennez ons uitgesloten van de Vlaamse regering. Dus de socialisten zullen een fameuze bocht moeten maken. En daarna doen we een bod op het federale niveau."

Met welk boegbeeld? Uw senator Huub Broers beweert dat Bart De Wever al heeft beslist wat hij gaat doen.

"Dat klopt niet met de realiteit. Bart heeft nog geen beslissing genomen, tenzij dat hij in de campagne het boegbeeld van de partij blijft. We brengen nu nog geen poppetjes in stelling. We nemen verschillende scenario’s onder de loep."

De Wever steekt torenhoog boven alle andere partijkopstukken uit. Is dat niet frustrerend?

"Wie Bart als voorzitter opvolgt, krijgt geen cadeau. Een figuur van zo’n kaliber komt maar eens om de twintig jaar voor. Bart is een figuur van wie elke partij droomt, en ik hoop met hem een groot stuk van ons programma te realiseren. Als hij geen voorzitter meer is, betekent dat niet dat hij meteen van het bord verdwijnt, hé. Partijvoorzitter is een hondenstiel, in elke partij. Hij heeft het na die tien jaar wel even gehad, hoor."

Waar ligt de ambitie van Jan Jambon?

"Ons programma zoveel mogelijk uitvoeren. Ik voel me heel goed als burgemeester (van Brasschaat, red.) en als Kamerlid. Ik zal wellicht kandidaat zijn voor het federale niveau. Ik zie wel waar de partij me nodig heeft. Als ik voor een verplichte keuze zou staan, dan zou ik voor de federale Kamer kiezen, want ik ben in de politiek gestapt om het communautaire debat te voeren."

(Gva.be)

geplaatst door Addertje  

Brussel:
Vanhengels verhaal zomaar geslikt

Wat de N-VA voorstelt is geen volstrekt nieuwe benadering, zoals Bart Brinckman in DS (1/11/2013) opmerkt. Maar of het geen doorbraak is, daarover verschillen de meningen.

Nuchter bekeken stelt de N-VA immers talrijke radicale veranderingen voor: er komt een einde aan de nu nog gigantische versnippering van bevoegdheden; de deelstaten worden verantwoordelijk voor honderd procent van hun uitgaven en inkomsten (nu minder dan twintig procent) – wat veel dubbel werk in openbare besturen en dus verspillingen zal opruimen. Voorts worden de openbare uitgaven, mede door die drastische vereenvoudiging van de instellingen, veel beter beheersbaar. Ze worden ook duidelijk verlaagd. Het aantal politieke mandatarissen kan zwaar omlaag, net zoals de mogelijkheden tot cumuleren. Weer minder kosten!

Daarnaast gaat de democratische legitimiteit van het bestuur drastisch omhoog door de toename van autonomie en door de feitelijke afschaffing van de grendelwetten. Als in Vlaanderen en Wallonië er andere voorkeuren bestaan, dan zullen beide deelstaten hun eigen voorkeur ook kunnen toepassen. Nu is dat, door die grendelwetten, niet het geval. Franstaligen kunnen immers met slechts 22 procent van de Kamerleden elke verandering blokkeren.

Geen enkele kritische vraag

Voor Brussel biedt de N-VA ook eenvoud en klaarheid. Brusselaars zouden wel een aantal privileges kwijt spelen – ze zullen morgen bijvoorbeeld zelf de kosten moeten dragen voor de eigen lokale administratie, voor subsidies aan vzw's, voor buurtverfraaiïng, …. net zoals de andere steden en gemeenten in dit land. En voor de extra middelen voor de hoofdstedelijke functie, komt er eindelijk terug een democratische inspraak vanwege al wie die moet dragen (alle Belgen dus).

Nu is dat niet het geval. Onder de nieuwe orde Di Rupo krijgt Brussel morgen zo'n dik miljard daarvoor. Wat snel zal stijgen naar 1,6 miljard – vergeleken met afgerond 2,5 miljard andere inkomsten. Walen en Vlamingen zullen onder de huidige regelingen een kleine helft van de uitgaven van het hoofdstedelijke gewest moeten dragen, maar ze krijgen in ruil daarvoor géén enkele reële inspraak. Hoewel, de Walen wel, via de afspraken die de Franstalige partijen éénzijdig aan het gewest willen opleggen via de ongrondwettelijke federatie Wallobrux. Dat wil de N-VA afschaffen.

Doch Vanhengel mag op de VRT beweren dat de Brusselaars daardoor tweederangsburgers worden. Hij suggereert zonder de minste gêne dat Brussel dan onder Antwerps-Naamse dwingelandij zou komen. De journalist weerlegt die misleiding echter niet. Hij geeft nergens aan dat de Brusselaars onder de N-VA voorstellen over exact dezelfde rechten zullen beschikken als de andere Belgen. Is dat de faire berichtgeving waartoe de VRT volgens de wet verplicht is?

De bal ligt nu bij de andere partijen. Wie levert betere voorstellen voor vereenvoudiging van instellingen? Wie wil evenveel financiële verantwoordelijkheid van de deelstaten. Wie versterkt de democratie? Wie werkt de ondemocratische grendelwetten weg? Wie voorziet referenda?

Privileges worden steeds verdedigd

Dat Franstalige partijen dat niet lusten omdat ze gigantisch veel privileges zullen kwijt spelen, het zou er nog aan mankeren. Analoog voor de klassieke partijen en de zuilen: zij zijn eveneens tegen, misschien wegens teveel verlies aan inkomsten (cumuls op mandaten, …) en andere voordelen. Zoals de waarschijnlijk toch illegale staatswaarborg op bijzonder rendabele aandelen in Arco. En natuurlijk is links tegen, wat begrijpelijk is, omdat de N-VA een minder omvangrijke staat wil. Maar ongetwijfeld ook omdat de SP.A quantité negligeable wordt als zij niet langer bij elke regeringsvorming kan schuilen onder de veilige vleugels van de PS.

Prof. Gert Peersman (Ugent) wees wel op enkele objectieve zwakten in de voorstellen van de N-VA, namelijk een precieze becijfering. N-VA heeft inderdaad nog heel wat werk voor de boeg, wil zij dit programma binnen een half jaar aan de kiezer verkocht krijgen.

Luc Ryckaerts op de-bron.org



 

geplaatst door Addertje