De dagen van de week rijgen zich aan mekaar zonder bijzonderheden. Dagelijks ga ik naar de markt en begeef mij tussen de Chinezen en hun koopwaar. De sfeer op de markt is hartelijk en als vreemdeling krijg ik het voordeel van het krijgen van een trosje druiven. Ze zijn zo lief Poseren voor de foto vinden ze een eer, ik laat ze dan ook graag het resultaat op het toestel mee bewonderen. Ze klappen van blijdschap in de handen bij het zien van zichzelf. Kinderlijk naïef soms . . De zon breekt weer door en de plassen van de voorbije regen van deze nacht drogen snel op. De paraplus blijven open, is het niet voor de regen, dan is het nu voor de zon. Het wordt warm en we krijgen dorst, het versgeperst appelsiensap smaakt fris en ja, ook als de gekochte kip dorst heeft krijgt ze drinken. Wat een schouwspel!
Dag van de leerkracht: Proficiat aan deze mensen, ze verdienen een bloempje!
We nemen de taxi om 10u30, samen met Emily, en laten ons voeren tot ZhuHai voor de lunch die is aangeboden door Jack Lee. Nadien maken we een mooie wandeling van 2 uur op het eiland en langs de zee en een zachte bries maakt dat de temperaturen iets minder heet aanvoelen. Tijdens de koffie hebben we een gezellige babbel en vergelijken we China met België, tenminste daar waar vergelijkingen mogelijk zijn. Vroeger werd abortus uitgevoerd wanneer de moeder zwanger was van een meisje en daarom is de wetgeving aangepast en wordt het de dokters nu verboden het geslacht mee te delen. Het verhaal van 1 kind in een gezin vervalt zolang er geen zoontje wordt geboren. Dit is toepasselijk voor gezinnen buiten de steden In de stad geldt nog steeds de één kind politiek. Zonen krijgen een belangrijke plaats in het gezin en worden door de ouders gesponsord indien mogelijk. Daartegenover staat dat hij steeds verantwoordelijk blijft voor alle leden van het gezin, zowel zussen, ouders als grootouders. De voorkeur van de ouders gaat dan ook duidelijk naar een zoon zodat ze hun toekomst verzekerd zien. Gehuwde kinderen blijven steeds bij de ouders wonen zodat soms tot 5 generaties toe onder hetzelfde dak verblijven. De oudste van een familie blijft steeds het gezinshoofd en wordt voor alles geraadpleegd. Huwelijken kunnen nog worden gearrangeerd door ouders, al is dat in de steden al zo goed als verdwenen. Emily vertelt ons haar verhaal over haar jeugd en wordt emotioneel. Ze woonden met hun gezin in het noordelijk gedeelte van China. Haar vader werkte in het zuidelijk gedeelte, op ongeveer 1500 km. afstand en een treinreis nam 3 dagen in beslag. Om deze reden, ook financieel, gebeurde het dat er meerdere jaren overgingen alvorens hij weer thuis kwam. Mijn vader was voor mij een gelaat, en wij waren bang als hij eens thuiskwam. Hij was voor ons als kind een vreemde man.Gelijkaardige situaties komen ook vandaag nog vaak voor. Maar door de vluchten naar het Zuiden omwille van de industrie komt er een tekort aan landbouwers in het Noorden. Hiervoor grijpt het Gouvernement momenteel in door deze mensen financieel te ondersteunen door sponsoring bij aankoop van groot landbouwmateriaal en door te zorgen dat zij beter gefinancierd worden voor de gewonnen gewassen. Hierbij denken we even aan de situatie in ons eigen land bij de melkbedrijven.
We willen Emily een pleziertje gunnen, zij heeft een kapsalon voor haar zus gesponsord en het is pas geopend op 23 september. Wassen van haar, volledige bodymassage: 2 euro voor ons beiden. Ongelooflijk . maar waar!
Dit weekend hebben we ons ingeleefd in Guangzhou, begeleid door Isabella en haar moeder en Tracy. Met een luxecar uit Macau vertrekken we zaterdagmorgen en na 2 uur rijden komen we aan in een bruisende stad. Zaterdag 3 oktober is het dan ook Mid Automn, een feestdag in de Chinese kalender. Op deze dag zoeken de families mekaar op om samen te eten en te feesten, ze hechten hier enorm veel belang aan. Het gevolg hiervan is dat er enorm veel volk is in deze grootstad en dat de meeste shops om 15 uur sluiten. Ons bezoek spitst zich toe op de oudere stadsgedeelten en we verplaatsen ons voornamelijk met de metro. Ook hier is dit onder de grond een wereld op zich en we moeten goed uitkijken om mekaar niet te verliezen. s Avonds zijn we uitgenodigd bij de familie van Isabella en om 19 uur zitten we samen aan de tafels met meer dan 40 personen. Haar tante heeft een groothandel in fruit en biedt dit diner aan als personeelsfeest. Wat ik hier meemaak overtreft alles! Van bij de aanvang wordt hier door de Koreaanse werknemers Hennessy bij het eten gedronken, en hoe verder de avond vordert hoe luidruchtiger het wordt om dan, op het einde weer te verzwakken. Cognac en wijn, alles wordt hier door mekaar gedronken! Zon braspartij heb ik hier nog nooit meegemaakt, gelukkig is aan onze tafel enkel en met mate rode wijn gedronken.
Het is zon prachtige avond met zachte temperaturen dat we aan een wandeling niet kunnen weerstaan. De kitcherige lichtjes in het park en langsheen het water getuigen van de sfeer die door Chinezen wordt geliefd. Na een stevige wandeling verdienen we een smaakvolle pint op een rustig terrasje dat we hier met veel moeite dan toch vinden.
We overnachten in een typisch Chinees hotel zonder veel luxe, maar wel met de nodige voorzieningen.
Zondagmorgen ontbijten we samen met de moeder in een lawaaierig en typisch groot Chinees restaurant of laat me dit liever vergelijken met een hele grote kale eetzaal. Ik blijf het toch moeilijk vinden om s morgens al warme sla en varkenvlees of konijn te eten. Ik zou er al heel wat voor over hebben om een goeie bruine boterham te kunnen smaken!
Nu nemen we de lijnbus doorheen Guanghzou en we rijden van noord naar zuid, goed om vele indrukken op te doen over deze grootstad. In de oude straten en steegjes heb je weer die marktjes met hun groenten uitgestald op de grond en mannen die liggen te wachten. En ja, liggen is het juiste woord hiervoor, en dit kan zowel op de grond als op een kar zijn, hier gaan de uren kruipend vooruit denk ik. Ongelooflijk hoe Chinezen overal hangen en liggen en altijd maar wachten .. . De typische keuken uit Guanghzou laat ik aan mij voorbij gaan. In kleine straatjes staan deze eetstalletjes zij aan zij en de verkopers prijzen hun waren aan met veel geroep en geschreeuw. Het heeft succes want je kan er op de koppen lopen en in alle soorten plastieken potjes kan je eten kopen. Als ik zie hoe iedereen loopt te smullen moet ik toch wel geloven dat er lekkere dingen bij zijn, maar nee, ik heb geen honger . , enkel een beker vers appelsiensap smaakt me wel. Na het slenteren in de warme zon verdienen we een zitje en we zoeken een plaatsje op voor een koffie. Hier is het rustig en absoluut niet typisch Chinees, ik kan het bijna vergelijken met een taverne bij ons. Maar je gelooft het niet, ze bestellen weer eten! Ik bekijk de kaart en een spaghetti bolognaise kan me wel bekoren en, inderdaad, het smaakt ook net zoals bij ons. Ik moet aandringen om de koffie maar pas te bestellen na het eten want Chinezen eten en drinken alles door mekaar. Ongelooflijk toch! Om 15u30 nemen we de bus terug, het is nog 2 uur rijden tot in ZhuHai en dan nog een half uur tot het appartement. Zo denken we toch .. maar we hebben dit weekend iets met bussen! Onderweg ondervinden we dat de bus steeds trager en trager begint te rijden tot op het laatste ze, met haar 4 pinklichten op, tegen 20 km per uur verder hotst. We genieten niet echt van deze sightseeing en zijn blij als we het station bereiken.
Nog wat skypen met Londerzeel en we genieten nu van de rust in ons appartement. Chinezen zijn heel vriendelijk en bereidwillig maar soms o zo druk. Hun hoge stemmen zijn soms echt wel vermoeiend.
En morgen verkennen we ZhuHai, een half uurtje hiervandaan..
China is groot en afstanden spelen hier geen rol, dat ondervinden we vandaag. Om 6 uur in de morgen staan we aan de opstapplaats van het reisbureau om te vertrekken naar Senzhen Na 5 uur rijden staan we aan de ingang van het park Splendid China. Dit kunnen we vergelijken met Mini-Eruopa en zodoende zien we vandaag de meest voornaamste plaatsen van China waarbij we enkele herkennen van onze trips naar Beijing, Hangzou, Xian en Guillin met de Li-rivier. Het is een stralende zonnige dag en maar goed dat we onze wandeling kunnen maken in de schaduw van de bomen, waaraan de rode lantaarns groeien. Aan het tentenkamp van de Mongolen strijden de krijgers op paarden die een burcht proberen te veroveren. In het theater genieten we van een prachtige show met de nationale klederdrachten van alle bevolkingsgroepen uit China en om de avond af te sluiten is de alom gekende drakendans. Deze beide shows getuigen van sterk geconcentreerde dansers en van acrobatische uitvoeringen. Op het podium ontspringen de fonteinen en de watervallen en met laser- en lichteffecten krijgen we sprookjesachtige taferelen. Chinezen zijn toch wel echte kunstenaars en entertainers. Het is adembenemend als duizend personen afwisselend op het podium verschijnen, in de lucht hangen of uit het water tevoorschijn komen. Hier heb ik maar één woord voor: PRACHTIG!
Na 4 uur rijden, om 1 uur s nachts, is het einde van deze lange dag. Morgen om 9u30 vertrekken we voor twee dagen naar Guanghzou en we nemen geen computer mee. De blog krijgt een vervolg op zondagavond.
Op TV volgen we de feestelijkheden die plaatsvinden in Beijing. We zouden het kunnen vergelijken met onze 21-juli optocht, maar dan in veelvoud van pracht en praal. Echte patriotten zijn de Chinezen als we zien hoe ze meezingen en hoe het geluk en de fierheid van hun gezicht is af te lezen.
We genieten van het zonnetje en maken een wandeling in ons dorp, maar buiten de straatversiering is hier weinig te merken van hun nationale feestdag. Maar wel veel volk in de straten . Ongelooflijk veel volk! De winkeltjes draaien op volle toeren en als hier geen slechthorenden zijn dan weet ik het niet, de muziek, als je het zo al kan noemen, galmt door de luidsprekers en de autos en bromfietsen toeteren onophoudend. Spijtig dat we dit niet met een foto kunnen vastleggen, het zou veel verduidelijken! Erik wil nog vlug zijn baard laten knippen, maar zit hiervoor wel een uur bij de kapper. Knippen, scheren, wassen en massage is inbegrepen.
Om half zes rijden we met Emily, onze tolk, en Jason en zijn echtgenote naar Zhuhai en nemen het avondmaal in een restaurant dat gebouwd is boven een inham van de zee. Versere vis en seafood kunnen we dan ook nergens anders dan hier eten. Een blik in de keuken maakt al direct duidelijk dat het hier een restaurant is waar enorm veel volk zit, het uitzicht van op de terrassen is dan ook rustgevend. Met valavond zien we aan de overkant van het water de opkomende verlichting van de casinos van Macau en om 21 uur is er een wedstrijd in vuurwerk tussen China en Australië. We hebben dus een prachtig uitzicht!
Om 17 uur worden we naar Sanzao gevoerd, normaal een uurtje rijden van ons appartement. Als ik zeg normaal, dan doen we er nu een half uur langer over, er is enorm veel trafiek op de banen, zowel autos, bussen, fietsers en ook voetgangers blokkeren gewoon de rijbaan. Het is immers vandaag de laatste werkdag want deze avond beginnen overal de feestelijkheden. Vele Chinezen verlaten hun verblijfplaats en trekken gedurende deze 6 dagen naar hun hometown, hun thuis. Maar door deze grote uittocht kan het zijn dat je gewoon 22 uur of meer moet rechtstaan op de trein en dat schrikt uiteraard toch een aantal af. Voor deze mensen die verkiezen te blijven in de woonplaats bij de fabriek is er deze avond een grootse performance op het terrein van de vestiging in Sanzao. Gelukkig is het weer met ons, al de regen is er deze namiddag uitgevallen. Met meer dan 1000 werknemers, soms met vrouw en kind, worden ze met bussen uit de andere vestigingen hier naartoe gebracht en kunnen mee genieten. Zoals gewoonlijk zijn we weer de blikvangers en we krijgen dan ook een plaats helemaal vooraan.
Met glitter en lichtjes en vooral veel lawaai uit de luidsprekers, komen we direct in de Chinese sfeer. De avond wordt ingezet, de leden van het management en de kaderleden zingen op het podium met volle overgave het nationale volkslied en iedereen staat recht en zingt mee. Alles wordt aan mekaar gepraat door werknemers die zich hebben uitgedost in feestelijke kledij. Mr. Bei, de president, richt een woordje tot zijn werknemers en zegt hen ook dat 2009 een jaar met economische moeilijkheden is geweest maar is ook vooral dankbaar aan zijn personeel dat zij samen het hebben overleefd. Erik wordt als special gast op het podium gevraagd en hij zegt blij te zijn dat hij op deze feestelijkheden is uitgenodigd en dankt dan ook al de mensen die bereid zijn om samen vooruit te komen..Verschillende optredens wisselen mekaar af, maar wat me opvalt is dat, meerdere werknemers hun dank uitdrukken en emotioneel worden wanneer ze zeggen dat Sunway hun thuis is. Het bedrijf betekent voor hen zeer veel. Elke werknemer heeft dan ook een lotje gekregen en ja, dan is er tombola. Twintig ventilators en 10 fietsen worden verloot onder de aanwezigen en als kers op de taart zijn er ook nog 5 gsms die een nieuwe eigenaar vinden. Mooie geste van de directeur! Chinese vuurwerk kan hier niet ontbreken en sluit deze mooie avond af.
Om half twaalf zijn we thuis en morgen is er weer een nieuwe dag met een nieuwe uitnodiging
De tweede dag op rij dat het bijna onophoudelijk regent, wel met 28 graden warmte. De airco blijft opstaan want de warmte hangt echt wel binnen. De communicatie via China verloopt niet altijd gemakkelijk, de mail naar Toon in Putte geraakt niet buiten ondanks dat het adres klopt. Steeds komt er een foutmelding, maar gelukkig via Skype krijgen we onze informatie toch op zijn plaats. We denken dat toch wel één en ander wordt gecensureerd, ook Youtube, Facebook en Picasa is hier geblokkeerd. Is daar iets mis mee misschien?
Gisteren nog even de tweeling gezien via skype. En zijn ze niet schattig terwijl ze zo lief naar ons zwaaien en kusjes gooien! Ik ben er zeker van dat ze ons en onze stem wel zullen herkennen en dat we, dankzij de cyberwereld, toch geen vreemden zullen worden.
In de plaatselijke kleuterschool is het deze avond feest ter gelegenheid van het begin van de herfst en samen met Iris en de kinderen gaan we een kijkje nemen. Wat ik daar zie hou je niet voor mogelijk, op en onder de tafels is het een echte ravage. Kartonnen borden met een overvloed aan fruit en noten, maar met nog veel meer afval, verklaren dat al die kleuters met hun ouders en grootouders op zijn Chinees gegeten hebben. Elke ouder is verzocht iets mee te brengen, hetzij fruit, mooncake of frisdrank en daar is echt wel op ingegaan. Er is een oud Chinees verhaal dat plaatsvindt bij volle maan, morgen dus, en van storys houden ze. Het is dan ook een oude gewoonte dat op de vooravond een overvloed van fruit op de tafels wordt aangeboden. De secretaresse spreekt door de micro en praat de avond aan mekaar, maar met zon schetterende en luide stem dat het niet meer aangenaam is om te aanhoren. Een demonstratie van KungFu krijgt een welverdiend applaus en de kleutertjes kijken met grote ogen op naar die roepende mannen. Om het feest af te ronden krijgt iedereen een lampionnetje en ik ben er zeker van dat morgenavond, als het niet regent, kleurrijke attributen de opgezette feestelijkheden zullen opluisteren. Chinezen houden vooral van rood, dat brengt geluk .. en hun feesten zijn voornamelijk rood gekleurd.
