Reisverslagen

1 november 2009: een stuk rots van het massief van Los Gigantes breekt af. Het er onder liggend strand was afgebakend en was niet toegankelijk voor het publiek. Er vielen echter dodelijke slachtoffers.

24 december 2009: een storm raast over Lanzarote. Een vlucht van Rayonair wordt afgelast.

25 december 2009: op een vlucht van Amsterdam naar Detroit laat een terrorist een springstoflading ontploffen. De lading is te klein om het vliegtuig in problemen te brengen. De man wordt door een passagier in bedwang gehouden worden.

In de loop van de week zijn de weerberichten nogal verwarrend. De kans bestaat dat het in de nacht van vrijdag op zaterdag zal sneeuwen. Komt daarbij nog dat de grond reeds verschillende dagen bevroren is. Bij een eventuele sneeuwval zal deze blijven liggen, met alle gevolgen van dien. Het kan dus dat we problemen hebben om de luchthaven van Oostende te bereiken. Nadat we gisteren (donderdag) nog verschillende weerberichten geconsulteerd hebben besluiten we een hotel voor één nacht te reserveren in Oostende. Ik heb een 4-tal hotels geselecteerd die bekend staan als luchthavenhotels. Ik bel deze op. Bij de eerste drie vang ik bot: de Miramar antwoord niet, hotel Glenn is gesloten wegens verlof en ook een derde hotel is niet bereikbaar. Bij hotel Ter Streep, Leopold II laan 14 te Oostende hebben we meer geluk. Dit hotel is gelegen in de straat die op het Casino uitkomt en langs de andere kant naar het beeld van de dikke Mathilde loopt. We reserveren een kamer voor 75 (de goedkoopste). Het hotel heeft een nachtreceptionist wat gemakkelijk is wanneer we het hotel vroeg moeten verlaten. Godelieve en Lucien (G/L) beslissen om het er toch op te wagen in de nacht naar Oostende te rijden vanuit Drongen.

In de voormiddag wip ik nog eens binnen in café Bornhem om de kassa over te dragen aan Raymond. Reeds rond 10.30 u zak ik af naar huis om de valiezen te sluiten en de laatste hand te leggen aan de bagage. Om11.30 u gaan we middagmalen. Om 12 u zijn we reeds terug thuis. We laden de valiezen in de koffer van de auto. In de buurt kopen we nog een drietal belegde sandwiches om mee te nemen voor deze avond. Het is 13 u wanneer we vertrekken naar Oostende. De zon schijnt volop, er is geen wolkje aan de lucht. Net alsof de weermaker ons een beetje wil treiteren. De temperatuur schommelt tussen -1 en +1 graad. Daar we tijd zat hebben rijden we tot aan de luchthaven om de situatie nog eens te bekijken zodat we morgen niet moeten sukkelen. In het luchthavenrestaurant drinken we een koffie en zien omstreeks 14.30 u het JetAir-toestel, afkomstig uit Alicante, landen. Het is dit vliegtuig dat ons morgen naar Tenerife zal brengen. Op weg naar het hotel wipt Lea nog even binnen in de winkel van Vögele in de buurt van de luchthaven. Het is 15.30 u wanneer we in Ter Streep aankomen. We checken in en betalen meteen 75 + 1,60 stadstaks. Net voor de ingang van het hotel hebben we een vrije parkeerplaats. De bagage laten we grotendeels in de wagen. We hebben slechts enkele hoogstnodige spullen in een tasje meegenomen. De kamer is bescheiden maar ruim voldoende om er de nacht in door te brengen en bovendien netjes. Op de kamer eten we onze sandwiches op. Reeds om 19 u gaan we slapen want het is morgen vroeg dag. Wel winnen we morgenvroeg een uur door hier te overnachten. Ik vraag aan de baas om mij te wekken om 3.30 u. Volgens hem moeten we geen twee uur op voorhand in de luchthaven zijn omdat hier in Oostende alles vlotter en rustiger verloopt. Anderhalf uur op voorhand zou volstaan.

Voor alle zekerheid heb ik gisterenavond mijn gsm ingesteld om de wekker te laten aflopen nog voor de nachtportier ons wekt. Wanneer hij belt zijn we al volop ons ochtendtoilet aan het maken. Een blik naar buiten zegt me dat het nog niet sneeuwt. De wind blaast echter stevig. De temperatuur is ongeveer -2 graden maar de gevoelstemperatuur bedraagt minder dan -10 graden. Na de douche en het naar binnenwerken van enkele Luikse wafels, met koffie uit onze meegebrachte thermos, verlaten we het hotel om 04.15 u. Onder weg naar de luchthaven (4 km) krijgen we een telefoontje van G/L om ons te zeggen dat ze reeds op de luchthaven aangekomen zijn. Voor de zekerheid zijn ze vroeg genoeg van huis vertrokken. De wegen zijn echter poederdroog en er is geen minste sprake van sneeuw. Aan de hemel flonkeren de sterren. Eens aan de luchthaven parkeren we onze auto op de betaalparking (normaal 6 per dag, indien meer dan 7 dagen 4 per dag). Het is dan 4.45 u. In de hal van de luchthaven vinden we G/L terug. Zij hebben geen problemen gehad onderweg. Zij zijn thuis vertrokken om 2.30 u. Aan de balie van JetAir krijgen we de gebruikelijke handtas. Maar ook hier schijnt de crisis te zijn toegeslagen want het ding is van bescheiden kwaliteit. Ook krijgen we van de hostess een (verse) krant toegestopt (Het Laatste Nieuws). Stilaan druipen ook de andere passagiers de hal van de luchthaven binnen. Na het inchecken van de valiezen drinken we nog enkele koffies aan de bar op het gelijkvloers van de hal. Om 6 u begint de veiligheidscontrole. Door de strenge maatregelen moet je je bijna voor de helft uitkleden (overjas, handbagage, broeksriem). Ik ben het al gewoon geworden dat wanneer ik door het poortje ga het alarm afgaat. Dit keer is het niet beter. Nog steeds weet ik niet wat hiervan de oorzaak is. Ook bij Lucien gaat het alarm af en dit wegens zijn kunstheup. De beambten raden hem aan dit in het vervolg te melden.

Om 6.15 u kunnen we instappen. We moeten het gebouw verlaten om naar de trap aan het vliegtuig te gaan (ca 100 meter ver). Bovenaan de trap stokt het wat en moeten we enkele minuten in de open lucht blijven staan. De schrale oostenwind snijdt in ons aangezicht. Maar we hebben goede vooruitzichten.

Stipt op het voorziene uur, om 6.30 u zet het vliegtuig zich in beweging en vijf minuten later komen we los van de grond. Wij bezetten de zetels 4a, 4b, 4c en 4d. Het toestel is een Boeing 737 - 700. Wij moeten echter wel een tussenstop maken te Las Palmas op Gran Canaria. Het eerste deel van de vlucht zal 4 uur en 5 minuten duren.

Na ongeveer een uur vliegen is er een probleem op de 7^de rij. De hostess vraagt via de geluidsinstallatie of er een geneesheer aan boord is. Op de 6^de rij stelt zich een vrouw recht en gaat eens kijken naar de man in kwestie, maar al vlug geeft ze het op. Ik kijk even kort de uil uit de boom maar er is blijkbaar geen geneesheer aan boord. Ik vraag aan de vrouw naast de onwel geworden man wat er aan de hand is. Aan de hand van de uitleg heb ik het vermoeden dat de man last heeft van een daling van zijn suikerspiegel (ziet sterretjes, enz.). Ik heb steeds een pakje druivensuiker (dexstrose) bij mij en ik overhandig de helft van het pakje aan de vrouw met de mededeling dat ze indien nodig ook de andere helft nog kan krijgen. Blijkbaar is de onpasselijkheid overgegaan want de rest van de vlucht hebben we niets meer van de (slapende) man gehoord.

Na 2 uur vliegen bevinden we ons boven de kust van Portugal, meer bepaald boven de stad Porto. Onze snelheid bedraagt 850 km/u en onze kruishoogte is 11.560 meter. Wij moeten ons uurwerk 1 uur terugplaatsen wegens het tijdsverschil op de Canarische Eilanden.

Om 9.30u zet de piloot het landingsmanoeuvre in. En om 11 u Belgische tijd of 10 u lokale tijd landen we op Gran Canaria. De temperatuur is 19 graden. Een deel van de passagiers stapt uit. Deze hebben als bestemming Gran Canaria. Eens deze uit het vliegtuig stapt een ander deel in. Deze laatste gaan naar huis via een ommetje langs Tenerife. Wij blijven zitten in het vliegtuig, wellicht om tijd te sparen.

Het is 10.45 u wanneer we terug in beweging komen en om 11 u stijven we op voor een vlucht van 25 minuten. Omstreeks 11.30 u landen we op de luchthaven Reina Sofia van Tenerife. Eens uitgestapt vinden we al vlug de transportband waarop we onze valiezen zullen vinden. Na 10 minuten hebben we die zonder problemen in ons bezit. Tijdens de vlucht hebben we onze dikke trui uitgetrokken, die we nodig hadden in Oostende, maar hier eerder een ballast is. Op dit moment is het hier ca 20 graden, dit is 22 graden verschil met Oostende. In de aankomsthal vinden we de hostess van JetAir die ons een omslag met informatie geeft en een blad waarop het uur en de plaats van afspraak staat voor de ontmoeting morgen met een JetAirhostess. Wij moeten ons vervolgens begeven naar de bussen voor de luchthaven en daar de bus instappen met het nummer 3. Na even zoeken vinden we die. Terwijl we nog naar andere passagiers wachten wordt het behoorlijk warm in de bus en moeten we onze winterjassen uittrekken. Tot de airco van de bus voor de nodige verfrissing zorgt. En dit op 9 januari !!!

Van de luchthaven naar het hotel is het amper 20 km. Na amper een half uur rijden, wij zij de eerste die uitstappen, komen we aan bij het hotel Bahia Princess. De eerste aanblik is overweldigend. Vooral het centrale ingangsgebouw doet romaans aan.

Aan de receptie worden we verder geholpen. Wij krijgen de kamers 2001 (wij) en 2004 (G/L). Na het inchecken brengen we onze valiezen naar onze kamers. Een van de receptionisten is een Vlaming wat het dus een stuk gemakkelijker maakt. Wij huren meteen ook een kluis. De receptionist legt ons de weg uit hoe wij onze kamers kunnen vinden. Dit is echter geen gemakkelijke karwei door de grilligheid van het gebouw. Eerst nemen we de lift naast de receptie en gaan daarmee een verdieping lager. Daar verlaten we het hoofdgebouw en slaan dan buiten links af. Via een helling komen we terug aan een lift en nemen die tot op de 2^de verdieping. Net buiten de lift ligt onze kamer (2001) en die van G/L ligt wat dieper de gang in. Eens de valiezen op de kamer gaan we een stukje eten in het barbecuerestaurant. Dit is in open lucht en is enkel open op het middaguur (van 12.30 u tot 15.30 u.) Wij moeten niet betalen want in deze (kalme) periode hebben wij vol pension voor de prijs van half pension. De maaltijd bestaat uit een voorgerecht (rauwe groeten, soep), een hoofdgerecht à la carte en een dessert. Om dit restaurant te vinden moeten we van ons verdiep met de lift een verdieping lager, dan rond het hoofdzwembad en dan de trap op naar het terras van het BBQ-restaurant. Het maaltijd s avonds is in buffetvorm en kan gebruikt worden tussen 18.30 u en 21 u in het restaurant aan het hoofdzwembad. Voor de heren is het dan verplicht een lange broek en een hemd te dragen. Dit laatste is niet al te strikt te nemen want een polo mag ook. Het ontbijt, ook al in buffetvorm, kan men gebruiken in hetzelfde (avond)restaurant tussen 7.30u en 10.30 u. Deze middag neem ik een carbonade met friet en Lea een pizza.

Na het middagmaal gaan we naar de kamer en pakken we de valiezen uit. De kamer is zeer ruim en bevat drie ruime eenpersoonsbedden. De matrassen zijn van goede kwaliteit. De badkamer is zeer ruim, de vloer en de wanden zijn bekleed met marmeren tegels. Er is een ligbad met douche in één en een ruime lavabo. Er zijn voldoende handdoeken voorhanden die dagelijks ververst worden. Ook liggen hier de bruine handdoeken die kunnen gebruikt worden aan het zwembad en die na een week ververst worden (vroeger kan ook maar dan mits betaling).

Ook heeft iedere kamer een terras met een tafeltje en twee stoelen in plastiek. Het enige minpunt dat we hier ondervonden hebben is dat er voor ons terras grote bomen staan die ons het uitzicht belemmeren op het zwembad.

Na de valiezen leeggemaakt te hebben doen we een dutje en gaan dan om 18.30 u naar het restaurant. Men mag pas binnen als het stipt 18.30 u is. Er staat reeds een kleine file aan te schuiven om binnen te gaan. Aan de toegang geeft men zijn kamernummer op en krijgt men een driedubbel blaadje waarop de obers de dranken noteren. Het buffet is rijkelijk en overdadig. Bijna iedere dag zijn er andere gerechten voorhanden. Ook zijn hier twee standen waar men aan showcoocking doet (het vlees of de gerechten worden hier klaar gemaakt en niet in de keuken). Bij het eten bestellen we een halve fles witte wijn (37 cl - 7.30).

Na het avondeten gaan we nog iets drinken in de pianobar (gelegen aan het ingangsforum). Maar de vermoeidheid laat zich gevoelen en al vlug gaat het kamerwaarts. Om 21 u kruipen we onder de wol. Vandaag was het 22 graden.

Het Hotel Bahia Princess

Het hotel heeft als embleem een oranje bloemenkelk of kroon met daaronder een horizontale streep. Het maakt deel uit van een wereldwijd verspreide hotelketen.

Het hotel heeft een indrukwekkend ingangsforum met zowel aan de straatzijde als aan de terreinzijde hoge pilaren. In dit gebouw is de receptie van het hotel ondergebracht en de pianobar. De kamers zijn meestal ondergebracht in aanpalende gebouwen in dezelfde stijl. s Avonds wordt aan de pianobar zachte piano- of saxofoonmuziek gespeeld. Verder is er nog de Honolulubar waar s avonds shows worden opgevoerd, meestal imitatoren van bekende zangers of zangeressen. De Coco Loco bar is gelegen aan het hoofdzwembad. Daar kan men overdag dranken en ijsjes verkrijgen. De vitamienenbar is gelegen aan het barbecuerestaurant en is enkel open tussen 12.30 u en 15.30 u. Het ontbijt en het avondmaal worden geserveerd in buffetvorm in het restaurant aan het hoofdzwembad. s Avonds mogen de heren er alleen in met een lange broek en een hemd. Er is plaats in het restaurant voor 332 personen. Naast het ingangsforum is er links en rechts een klein zwembad. Aan de kinderclub is er een kinderzwembadje en het centrale hoofdzwembad is in deze periode verwarmd op 25 graden. Het duurt wel even als men vanaf de receptie naar de kamer wil gaan om de juiste weg te vinden. Maar na een paar uurtjes lukt het wel. De kamers zijn ruim en hebben drie vrij brede eenpersoonsbedden. Om hygiënische redenen bestaat de vloer uit tegels. Voor de rest staat in de kamer een vrij brede dressoirkast, een rond tafeltje met twee zetels. De badkamer heeft een ligbad dat ook als douche kan gebruikt worden. De vloeren en de wanden zijn bekleed met marmeren tegels.

De lavabo is vrij breed en is gemaakt van marmer. Iedere dag worden alle handdoeken ververst. De bruine handdoeken worden gebruikt voor de ligzetels aan het zwembad en worden om de week ververst tenzij men dit vroeger wil, waarvoor men wel een kleine milieutaks moet betalen. De zeepjes, de zakjes douchegel en de zakjes haarshampoo worden iedere dag aangevuld. Alle kamers hebben een balkon met daarop een ronde tafel en twee stoelen. De kamer kan betreden worden doormiddel van een bagde (type bankkaart). In de hal van de kamer is er een toestel waarin men de badge steekt om stroom te krijgen. Als men de kamer verlaat neemt men de badge uit het toestel waardoor de electriciteit automatisch uitgeschakeld wordt. Op het Tv-toestel kan men naast andere zenders ook de zender BVN (Vlaamse en Nederlandse zender) ontvangen.

Defecten in de kamer of in het hotel worden zeer vlug hersteld. De animatie (Honolulubar) is niet storend op voorwaarde dat het venster dicht wordt gehouden.

Even na zeven uur worden we wakker. We hebben uitstekend geslapen. Na het gebruikelijke ochtendritueel gaan we ontbijten. Daar treffen we G/L aan. Ook het ontbijt is overvloedig en het is moeilijk een keuze te maken. Na het ontbijt gaan we naar de kamer. We moeten echter nog even wachten om binnen te gaan want de poetsvrouw is nog bezig met de kamer te poetsen. Daarna trekken we er op uit om de omgeving wat te verkennen. We lopen enkele straten door in de buurt met de bedoeling om een zelfbedieningszaak te vinden. Er zijn hier wel enkele winkeltjes maar die hebben slechts een beperkt assortiment. Op het einde van onze speurtocht stuiten we in een winkelcentrum op een Sparwinkel. Hier is bijna alles te krijgen. De winkel ligt op amper 200 meter van de ingang van ons hotel (bij het buitenkomen links af en de straat oversteken, in het winkelcentrum de lift nemen naar de 0-verdieping). Tijdens onze verkenning liepen we over de promenade van Costa Adeje/Costa Fanabe. Het strand is bedekt met een laag lavazand. In een van de winkeltjes vragen we informatie over uitstappen en het huren van een wagen, echter zonder iets te bestellen. We wachten op onze ontmoeting met de JetAirhostess deze avond.

Eens in het hotel gaan we middagmalen in het openlucht BBQ-restaurant. Na enkele minuten komen ook G/L opdagen. Ook zij zijn op verkenning geweest. Het hoofdgerecht laten we achterwege en we beperken ons tot het voorgerecht (rauwe groenten) en een dessert een bol ijs met fruitsalade. Terwijl we het nagerecht aan het eten zijn toont Lea een stuk glas, een stuk van een wijnglas blijkbaar, dat ze opgevist heeft uit haar fruitsalade en dat reeds in haar mond zat. Ik roep de ober en toon hem het stuk glas. De man is er niet gelukkig mee en gaat het stuk glas aan de chefkok tonen. De resten van het dessert worden veiligheidshalve naar de vuilnisbak verwezen.

Na een beetje gerust te hebben op de kamer gaan we omstreeks 16 u naar het nevenliggend hotel Guyarmina Princess voor de ontmoeting met de JetAirhostess. Stipt op tijd komt zij ter plaatse. Buiten wij met ons vieren zijn er nog twee dames op de ontmoeting aanwezig. De voornaamste toeristische trekpleisters van het eiland worden voorgesteld. Voor dinsdag bestellen we een boottocht met een catamaran ( 50 x 2). We winnen ook informatie in over het huren van een auto maar het afleveren van het voertuig zit zo ingewikkeld in elkaar dat ik besluit naar een lokale autoverhuurfirma uit te lijken. Om in het bezit te komen van de wagen via JetAir zou ik eerst worden opgehaald door een wagen en naar de garage gebracht worden van de verhuurfirma een eind verder op. Daar zou ik dan de wagen krijgen en zou ik de weg moeten terugvinden naar het hotel alwaar ik de rest dan zou kunnen laten instappen. Vooral dit laatste lijkt me een afknapper omdat we onvoldoende de stad kennen.

18.30 u: avondeten. We hebben er voor gekozen na iedere maaltijd de dranken te betalen in plaats van op het einde van ons verblijf. Wanneer we na het avondmaal aan de uitgang van het restaurant aan de kassa willen betalen roept het meisje een andere ober. Er wordt wat over en weer gepraat waarna de ober bij mij komt en zegt dat de halve fles wijn die we verbruikt hebben gratis is. Eerst ben ik verbaasd over deze gang van zaken maar al vlug heb ik door dat dit een soort compensatie is voor het stuk glas in het dessert van deze middag.

Na het avondmaal spreken we af om in de Honolulubar van het hotel de avondshow te gaan bekijken die om 22 u begint. Om 22 u start dan het optreden van de drie tenoren. Niet de echte maar wel drie zeer goede imitatoren. Vooral de kaalhoofdige heeft een fantastische stem. De zangers zijn respectievelijk een Argentijn en twee Italianen. Eens de show gedaan is krijgen ze een langdurend applaus van het (vooral oudere) publiek.

Na het ontbijt gaan we in de buurt van het hotel informatie inwinnen om een wagen te huren. Normaal gaat de winkel op 9 u open maar we moeten wachten tot kwart na negen vooraleer de vrouw van de winkel komt opdagen. De uitleg die ze ons geeft bevalt me niet helemaal maar in geval we niets anders vinden kunnen we hier terecht om een wagen te huren. Het winkeltje is vlak naast het hotel gelegen.

Eens terug in het hotel gaan G/L en Lea shoppen. Ik blijf in het hotel om rustig alles op videofilm vast te leggen en te fotograferen. Daarna is het hoogtijd om het eerste deel van onze reis als reisverslag op papier te zetten. Net voor G/L/L terug zijn van het shoppen ga ik naar de kamer om te zien of deze al gepoetst is en om mijn zwembroek aan te trekken.

Blijkt dat de kamer nog niet aan de beurt is geweest. Tot mijn verbazing echter staat er op het klein tafeltje een koelemmer met een fles cava in, twee glazen en een bord met vers fruit. Als het trio terug is vertel ik wat ik in de kamer ontdekt heb. Voor alle zekerheid vraag ik aan G/L om eens in hun kamer te kijken of zij ook zo iets dergelijks gekregen hebben en in negatief geval dat ze twee glazen moeten meebrengen om de fles te helpen ledigen. Maar op hun kamer staat er niets op hun tafeltje. Dus besluiten we dat deze gift ook iets te zien heeft met het stuk glas van gisteren. We laten ons de fles cava smaken en het fruit neem ik hoofdzakelijk voor mijn rekening. Ik ben vast besloten het wat kalmer aan te doen met de culinaire geneugten. Eens de fles soldaat gemaakt ga ik naar het zwembad. Enkel in deze periode is het hoofdzwembad verwarmd en het water heeft een temperatuur van 25 graden. Ondertussen gaan G/L/L/ eten in het BBQ-restaurant. Daarna brengen we de namiddag door aan het zwembad. Rond half vijf trekken er zich wolken samen boven onze hoofden die de indruk geven wat regen te zullen geven. Ook de afgelopen dagen hebben we rond hetzelfde uur wat wolken zien samentrekken maar na amper een uur waren ze verdwenen zonder regen. Het enige hemelwater dat we tijdens ons verblijf op Tenerife zagen was tijdens onze eerste nacht. Toen had het wat geregend maar op het ogenblik dat we opstonden had het reeds opgehouden en lagen enkel de stenen wat nat.

18.30 u: avond eten. Tijdens de maaltijd komt de vrouwelijke manager van de restaurants van het hotel aan onze tafel om nog eens haar excuses aan te bieden voor het voorval met het stuk glas.

Na het avondmaal nemen we aan een staanplaats voor het hotel een taxi en we vragen de chauffeur om ons naar de Piramide van Arona te brengen. De eerste aanslag bedraagt 1,5 euro en iedere volgende kilometer kost 1 euro. Onze bestemming is niet al te ver afgelegen en eens we ter plaatse zijn betalen we 8. De Piramide van Arona is een nagelnieuw en super-de-luxe winkelcentrum dat baadt in de verlichting. Later beseffen we dat de verlichting nog de kerstverlichting is die blijven hangen is maar in deze tropische omgeving durft men dit wel eens vergeten. Naast de Piramide staat een hypermodern en luxueus appartementsgebouw die de naam draagt Mare Nostrum (Onze zee). Het geheel heeft een sprookjesachtige sfeer. Na een uurtje wandelen in het winkelcentrum keren we terug naar het hotel met een taxi en we betalen ongeveer hetzelfde bedrag als bij de heenrit.

In het hotel aangekomen gaan we naar de Honolulubar en pikken nog een stukje van de modeshow mee. Dit interesseert ons maar matig. Om 22 u begint het optreden van The Supremes, uiteraard ook niet de echte maar goede imitatoren. Rond half elf houden we het echter voor bekeken en zoeken we onze kamer op.

Na het ontbijt brengen we de voormiddag door aan het zwembad en genieten volop van de zon. G/L gaan op zoek naar een Vlaamse krant en komen terug met een Het Laatste Nieuws, de krant van vandaag die hier soms reeds rond de middag arriveert. Even voor 12 u maken we ons klaar om te gaan eten in het BBQ-restaurant. Wij blijven bescheiden met een soepje en wat rauwe groenten gevolgd door een lekker dessert. Na het betalen van de dranken vertrekken we naar de plaats van afspraak waar een bus(je) ons zal komen ophalen voor de boottocht. De afspraak is om 13.30 u op de hoek tussen ons hotel en het hotel Guyarmina. Om 13.15 u zijn we reeds ter plaatse, dus ruimschoots op tijd. Regelmatig stoppen er bussen aan dit kruispunt (rond punt) maar het zijn steeds autocars die toeristen van de luchthaven naar de hotels brengen en omgekeerd. Een bus die ons komt ophalen hebben we echter niet gezien. Wel passeert Dominique, het meisje dat in ons hotel voor de animatie zorgt, een Vlaamse uit de Kempen. Daar ze niets met JetAir te maken heeft kan ze ons niet helpen. Zij werkt in opdracht van het hotel. Om 14.15 u houden we het voor bekeken en keren we terug naar het hotel. Voor alle zekerheid doe ik nog eens navraag aan de receptie of ze soms geen telefoontje hebben gekregen voor ons met de mededeling van een aflassing van de uitstap. Dit is negatief. Om 16.15 u gaan we naar het hotel Guyarmina want daar komt ook vandaag de hostess van JetAir langs. Stipt op tijd komt die opdagen en we vertellen haar dat we die middag geen bus gezien hebben die ons kwam ophalen. Ze informeert zich bij de verantwoordelijke van de boottocht en blijkt dat de uitstap door te weinig deelnemers werd afgelast. Men was ons echter wel vergeten te verwittigen. Ik doe mijn beklag bij de hostess dat we op daardoor een halve dag verloren hebben. Bovendien vertel ik haar het voorval met het stuk glas en mijn appreciatie voor het hotel en de wijze waarop die het probleem hebben opgelost. Ik vraag haar mijn reeds betaald bedrag terug en zie af van het voorstel om een andere uitstap te maken.

Na de ontmoeting met de hostess keren we terug naar de kamer en op het terras maak ik wat voorbereidingen voor de volgende dagen.

Naast het gangetje dat naar de lift loopt om naar onze kamer te gaan staan enkele (tropische) bomen. Op een daarvan groeien oranje-rode kelkvormige bloemen waaraan, wanneer ze afvallen nog een horizontaal aangroeisel hangt. Ik meen hierin het model te zien voor het embleem van het hotel. Niemand is het echter met mij eens. Ik vraag aan Dominique wat de naam is van die bloem, maar die weet het niet. Wanneer ik de vraag stel aan de receptie van het hotel krijg ik als antwoord dat het een hibiscus is. Als ik huis nazicht doe blijkt dat ik met een kluitje in het riet werd gestuurd want een hibiscus heeft een totaal ander uitzicht. Ook beweert men bij hoog en bij laag dat de bloem geen uitstaans heeft met het embleem van het hotel (en het hotelketen)

18.30 u: avondeten. Daarna gaan we wat rusten in onze kamer. Het scheelt echter niet veel of we vallen in een diepe slaap. Rond 22 u gaan we nog eens naar de Honolulubar om een half uurtje van de show mee te maken. Om 22.30 u zetten we er echter een punt achter.

Vervolgens doen we enkele boodschappen in de Spar-winkel, we kopen onder andere een bidon water van 5 liter omdat in principe het kraantjeswater niet drinkbaar is. In de kapperszaak in het ingangsforum van het hotel kopen we een flesje haarconditioner voor Lea. Daarna gaat het richting van het zwembad. Rond de middag bel ik naar Maurice De Tollenaere, de stiefgrootvader van William, die in een studio overwintert in Los Cristianos. Ik spreek met hem af dat we deze namiddag eens langs komen. Hij legt mij uit dat we de bus 416 moeten nemen aan het hotel (ter hoogte van de Spar-winkel) naar Los Cristianos en twee haltes voor de terminus moeten afstappen, aan het grootwarenhuis Mercadona. Maurice zal ons komen afhalen aan de bushalte. Na het middagmaal, om 12.30 u, gaan we naar de bushalte. G/L gaan mee en zullen tijdens ons bezoek aan Maurice een wandeling maken in de omgeving. Bij het opstappen vragen we aan de chauffeur om ons een seintje te geven als we er zijn. Het adres van Maurice is: appartement Tores del Sol, blok A, nr. 604, cale Nordica (straatnaam), Arona. Na een kwartiertje zijn we aan de halte waar we moeten afstappen en de chauffeur geeft ons een seintje. Aan het grootwarenhuis lopen naar beneden in de richting van de kust en komen uit op een pleintje die de naam draag cale Nordica. Wij zijn dus op goede weg. Aan een van de twee appartementsblokken vragen we een bewoner naar blok A. Wij moeten via de doorgang van blok B en komen zo aan de ingang van blok A. Net op dat moment komt Maurice uit de lift gestapt. We spreken af met G/L in een café in de buurt van het warenhuis. We hebben beiden onze gsms mee zodat we elkaar kunnen bereiken. Wij gaan met Maurice mee naar zijn studio op de 6^de verdieping die een mooi uitzicht heeft op de kust van Los Cristianos. Wanneer ik eens goed de omgeving bekijk vanaf het balkon zie ik het gebouw Mare Nostrum staan, in de buurt van de piramide van Arona, waar we deze week nog waren. We waren toen amper een tiental minuten van de studio van Maurice verwijderd. Na een goed uurtje praten gaan we naar het café waar we een afspraak hebben met G/L. Het café wordt uitgebaat door een Rus en zijn Poolse echtgenote. Wij geven G/L een seintje dat we in het café zijn en na enkele minuten vervoegen ze ons. Ik geef een rondje dat mij amper 6,50 euro kost (voor 5 personen). Rond half vijf nemen we afscheid van Maurice na nog eerst beloofd te hebben hem enkele fotos door te sturen via de e-mail van een neef van hem die hier niet ver vandaan verblijft. Het e-mailadres van die neef, Daniël De Tollenaere, is: daniel_ddt@hotmail.com. Na wat wachten nemen we bus 417 terug naar ons hotel alwaar we na een kwartiertje aankomen.

Eens op de kamer vallen we van de ene verrassing in de andere. Op de dressoirkast staat een koelemmer met daarin een fles cava Gran Creman en twee glazen. Wat hiervan de oorzaak is, daar hebben we het raden naar, maar wij vermoeden dat JetAir hiervoor iets tussen zit, namelijk de verloren namiddag van gisteren met de afgelaste boottocht en onze appreciatie voor de geste van het hotel. We zien ons dan ook verplicht deze fles soldaat te maken met de hulp van G/L.

18.30 u: avondmaal. Ook nu gaan we daarna wat rusten in de kamer, het venster geopend en met de muziek van de Honolulubar op de achtergrond. Na een uurtje besluiten we dan maar helemaal onder de wol te kruipen. Het valt ons op dat we hier al van een zeer goede nachtrust genoten hebben.

Na het ontbijt gaan G/L/L naar de markt wat verder op. Ik ga niet mee en ga op zoek om een auto te huren. Het klein winkeltje naast het hotel, waar we in het begin van de week navraag deden om een auto te huren, zou volgens een papiertje op de deur opengaan om 9 u. Op 9.15 u is er nog niemand te zien. Wel zag ik in de loop van de week, in het winkelcentrum met de Spar-winkel, een bureau van Europcar. De aanblik van het bureau straalt meer vertouwen uit dan de andere verhuurders van autos. Ik doe navraag en verneem dat een wagen huren hier amper 54 euro kost, omniumverzekering inbegrepen. De tank is gevuld bij het vertrek en voor de teruggave moet die terug gevuld zijn. De wagen kan opgehaald worden vanaf 8.15 u. Er moet wel 100 euro borg betaald worden maar die krijg je s avonds terug bij de teruggave. Ik reserveer een wagen in de categorie B, een middelmatige wagen die ruim genoeg is voor ons vieren.

Terug in het hotel breng ik de voormiddag door aan het zwembad met mijn verslag bij te werken, de krant te lezen en de trip van morgen voor te bereiden.

Even na de middag zijn G/L/L/ terug van de markt, gaan we eten in het BBQ-restaurant en brengen de namiddag door aan het zwembad.

Na het avondeten gaan we naar de kamer en gaan we al vlug slapen omdat we morgen wat vroeger dan gewoonlijk zullen opstaan. We brengen nog onze spullen die we morgen moeten meenemen in orde.

Over de temperatuur moeten we het niet hebben want die zakt overdag niet onder de 22 graden. Soms haalt de thermometer zelfs de 25 graden.

07.15 u: ontbijten. Normaal kan men maar gaan ontbijten om 07.30 u maar men kan al wat vroeger binnen. Wel zijn er sommige zaken nog niet voorhanden maar hetgene dat er is is meer dan ruim voldoende. Wat later komen ook G/L ontbijten. We spreken af rond 8 u aan de ingang van het hotel. Om 08.15 u zijn we aan het bureau van Europcar. Na het vervullen van enkele formaliteiten (naar ons rijbewijs wordt er niet gevraagd) en de betaling met visakaart kunnen we de wagen ophalen in de ondergrondse garage van het winkelcentrum. Op het formulier dat we meekrijgen staan alle gegevens die we nodig hebben, zelfs een noodnummer waarop we iemand van Eurocar kunnen bereiken in geval van problemen. Al vlug vinden we de wagen, een Seat. Hij heeft als nummerplaat 0018GJW. We krijgen tevens een parkeerbiljet mee om de garage te kunnen verlaten. In de garage zou een medewerker van Europcar aanwezig zijn doch die vinden we er niet. We leggen onze bescheiden bagage in de koffer en na nog even nazicht te hebben gedaan of er geen schade aan de wagen is, vertrekken we. De wagen is vrij nieuw en de koppeling is scherp afgeregeld zodat de motor in het begin wel eens stilvalt. Bij het buitenkomen van de garage slaan we rechts af en via de straten van Costa Adeje rijden we in de richting van het stadje Adeje om daar wat verder de snelweg TF 1 op te rijden richting Guia de Isora. Ter hoogte van het einde van de snelweg vergissen we ons van weg en volgen de TF 82 in plaats van af te slaan naar de TF 47. Wat verder, ter hoogte van Tijoco Bajo slaan we links af en via een kronkelig weggetje komen we ter hoogte van Ricasa aan de T 47. Daar slaan we dan rechts af en volgen steeds deze weg tot Puerto de Santiago. Een doodlopende weg geeft een prachtig uitzicht op de Acantilado de Los Gigantes. Daar drinken we een koffie. Wanneer men hier een deca-koffie met melk vraagt dan krijgt met een tas melk met een zakje deca-oploskoffie. De koffie is zeer goed van smaak. Na een 20-tal minuten keren we terug naar Puerto de Santiago om dan vervolgens de TF 454 te volgen richting noorden. In Tamaino slaan we links af en volgen de TF 82. In Santiago del Teide slaan we links af en volgen de TF 436. Hier rijden we via de indrukwekkende kloof Masca. In Las Portelas blijven we links en volgen we de weg naar Buenovista del Norte. Hier slaan we links af via de TF 445 en rijden door tot wanneer de weg doodloopt. We bewonderen daar de mooie bergen en de zee. Na enkele minuten keren we op onze stappen terug en via Buenovista en Los Silos rijden we in de richting van Garachico. Even voor dit stadje rijden we de parking van een terras op. We kunnen hier een kleinigheid eten. Ook hier heeft men een prachtig uitzicht op het massief en de zee. We eten er enkele sandwiches (samen 3) belegd met varkensvlees en twee colas. We betalen 13,65 euro. Op het terras zit ook nog een Duitstalige vrouw met een oudere vrouw. Die doet luidruchtig haar beklag aan de uitbater over de kleine hoeveelheid die ze maar gekregen had voor de prijs die ze moest betalen.

Na een twintig tal minuten zetten we onze trip verder en rijden even door het stadje Garachico zonder er echter te stoppen. Daar keren we even op onze stappen terug en rijden via een kronkelweggetje en El Tanque zodat we op de TF 82 uitkomen. daar slaan we rechts af, richting Santiago del Teide. We vervolgen onze weg langs Chio, Guia de Isora tot aan een rond punt waar we de snelweg TF 1 oprijden. Wat verder verlaten we deze om onze tank te vullen met diesel. Ik tank 12,44 liter voor 8, 92 euro (0,717euro/liter). Men had ons bij Europcar de goede raad te geven op een snelweg te tanken daar er in de dorpen nagenoeg geen benzinestations zijn. Nu komt echter het moeilijkste van onze trip: de juiste weg te vinden naar het hotel. Na enig zoekwerk herkennen G/L/L de plaats waar de markt gehouden wordt. Vanaf hier vinden we zonder problemen onze eindbestemming. Ik plaats de auto in de parkeergarage, we nemen onze spullen uit de auto en nemen het formulier en het parkeerticket mee naar het bureau van Europcar. Het is op dat ogenblik 16.30 u. Het bureau gaat in de namiddag pas open om 17 u. G/L/L gaan naar het hotel terwijl ik wacht tot wanneer het bureau opengaat. Om 17 u komen de bedienden het bureau openen en al vlug is alles in orde. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een wagen te reserveren voor maandag.

Die avond is er in de Honolulubar een optreden van flamingodansers. De vermoeidheid slaat echter toe zodat we forfait geven.

Lea is wat verkouden maar vandaag gaat het wat beter. De voormiddag brengen we door aan het zwembad. Het is vandaag warmer dan de vorige dagen (24 graden).

12.30 u: middagmaal in het BBQ-restaurant. Daarna maken we een wandeling langsheen de kust van de Costa Adeje en de Costa Fanabe. Op onze terugweg stappen we binnen in een Belgisch eetcafé. De uitbaters zijn West-Vlamingen wat te horen is aan hun accent. Ik drink er een donkere Westmalle (op meer dan 3000 km van huis !!!).

De rest van de namiddag brengen we door aan het zwembad. Lucien komt in de loop van de namiddag met een Het Laatste Nieuws aan (kostprijs 2,20 euro). De kranten staan bol van de berichten over de seriemoordenaar Ronald Janssen. Buiten de Vlaamse kranten heb ik de indruk dat dit nieuws niet tot hier is doorgedrongen.

Tijdens het ontbijt krijgen we een telefoontje van onze huurster uit Melle. Zij heeft een probleempje met het warm water van het bad. Wij bellen William op die het nodige zal doen.

Na het ontbijt gaan we wandelen langsheen de kust tot aan het haventje Puerto Colon en keren dan terug. Onderweg kopen we iets voor Laura. Het is hier zoals op veel toeristische plaatsen. Aan de restaurants staan lokkers die de toeristen proberen binnen te krijgen om iets te eten of te drinken. Daarnaast zijn er mannen die je een soort krabbiljet in de hand duwen en je zo naar de volgende marktdag willen lokken. Naar het schijnt is het uiteindelijk doel een appartement te verkopen met time-sharing. Maar sinds de televisiezenders in Europa hier aandacht aan besteed hebben kent dit systeem nog maar weinig succes. We kopen in een winkel wat flessen water en gaan iets drinken in het Belgisch eetcafé.

08.15 u: Wij gaan de wagen halen bij Europcars. Dit keer is het een Seat Ibiza die we meekrijgen. Dit keer was er geen parkeerticket bij de wagen maar in de parkeergarage treffen we wel de medewerker van Europcar aan die de slagboom van de garage opent. Niet ver van het hotel nemen we de snelweg TF 1 in de richting van Santa Cruz de Tenerife. De afstand naar La Laguna bedraagt ca 90 km. We doen daar 55 minuten over. Ter hoogte van Santa Maria del Mar gaan we over op de TF 2 tot we aan de TF 5 komen. Daar nemen we de richting van Puerto de la Cruz. Even verder slaan we links af en volgen de TF 24. Om die weg te nemen is er geen probleem want de Teide staat veelvuldig aangegeven op toeristische wegwijzers. De weg is kronkelig maar in goede staat. Blijkbaar is de weg pas hergoten en van strooizout hebben ze hier geen last. Vanaf El Rosario zijn er heel wat uitkijkpunten die een mooi zicht geven op de vulkaan de Teide. De parkings staan telkens ruim op voorhand aangeduid met een bord waarop een fototoestel staat afgebeeld. Stilaan klimmen we steeds maar hoger en even voorbij de Mirador Ortuno gaan we boven de boomgrens. Het landschap wordt kaler en steeds meer manifesteren zich de vulkaanrotsen. Soms zien we de zee aan de linkerkant en soms aan de rechterkant omdat het eiland daar op zijn smalst is. Ter hoogte van Puerto de Izana zien we de obsarvatoria van Izana en del Teide. Hoe dichter we de Teide naderen hoe vreemder het landschap wordt, nu eens grillige vulkaanblokken en soms met de aanblik op een klein woestijnlandschap. Het landschap in woorden proberen vatten is een onbegonnen zaak. Meestal doet dit denken aan een maanlandschap. Nog voor we aan de observatoria zijn stoppen we ter hoogte van twee baanrestaurants. Het is nog wat te vroeg om te eten en we houden het dan ook op wat drinken in het restaurant aan de linker zijde van de weg. Men kan hier ook belegde sandwiches kopen. Na een goed kwartier vertrekken we terug en komen dan vervolgens aan het dalstation van de kabellift te La Rambleta. Na even gestopt te hebben rijden we de kabellift voorbij omdat we van mening zijn dat het uitzicht een paar honderd meter hoger niet veel zal verschillen van de plaats waar we ons nu bevinden. Het moet al een hele tijd goed weer geweest zijn want de top van de Teide is zonder sneeuw. In Parador Los Rocques stoppen we aan een baanrestaurant. Het is waarschijnlijk ook een hotel want onderweg komen we hier en daar een eenzame fietser tegen. We eten in het restaurant een sandwich met kipsalade en appel die zeer lekker smaakt. Het is ondertussen 12.30 u geworden. Na het bescheiden middagmaal vervolgen we onze weg. Onmiddellijk na Parador Los Rocques zien we een groot woestijnlandschap. Hier bevinden we ons in een ingestorte vulkaankrater met een diameter van ettelijke kilometers. Ter hoogte van de Boca del Tauce slaan we links af en volgen we verder de TF 21. Tot aan Vilaflor is de weg zeer kronkelig. Vilaflor is het hoogst gelegen dorpje van Tenerife. We stoppen en na even gezocht te hebben naar een geschikte parkeerplaats. Het dorpje geeft op dit uur een slapende indruk. We bezoeken de kerk en de nabijgelegen kapel. De kerk heeft een met goudblad versierd hoogaltaar. De kapel is toegewijd aan de heilige Mathias. In een van de straatjes, op een geïmproviseerd terras, drinken we een witte wijn en eten de vrouwen een frisco. Voor een glas wijn betalen we amper 1 en voor de frisco 2. Daarna zetten we onze weg verder richting Arona en van daar naar de snelweg TF 1. Hoe dichter we bij de snelweg komen des te drukker wordt het verkeer. We hebben wat moeite om de juiste weg te vinden, langs de overzijde van de snelweg, om aan het benzinestation te komen. Na wat zoeken geraken we er toch langs de zuidkant en aan het benzinestation. We tanken er 13,77 liter diesel voor 9,46 euro (0,687 euro/liter). Er zijn hier twee soorten diesel, de ene is wat goedkoper dan de andere. Eens volgetankt vinden we zonder problemen de weg naar het hotel en de parkeergarage. We parkeren de auto in de parkeergarage en brengen eerst onze bagage naar de kamer want het is nog maar 16.15 u. Op de kamer bemerk ik dat ik nog een tasje laten liggen heb in de auto, maar geen nood ik heb nog de sleutel en op weg naar het bureau zal ik het vergeten tasje uit de auto halen. Om 17 u gaat het bureau open en kunnen we het formulier, de sleutels en het parkeerbiljet afleveren. We hadden in de loop van de dag gemerkt dat er hier en daar wat schade was aan het koetswerk. Pas nu zien we dat op het formulier de schade al vermeld staat.

18.30 u: avondeten. Daarna gaan we een uurtje naar de kamer om dan om 21 u naar een komische act met opera-arias en om 22 u naar de show van een Tom Jones-imitator te gaan kijken.

Het is onze laatste volle dag dat we hier verblijven. Ik breng de voormiddag door aan het zwembad terwijl Lea wat gaat shoppen in de buurt.

De namiddag brengen we daar aan het zwembad en om 17.30 gaan we naar de kamer. We maken de valiezen grotendeels klaar. Daar we een derde bed hebben kunnen de valiezen hier neergelegd worden.

Voor het geval we hier zouden terugkeren volgend jaar deden we nazicht waar de best gelegen kamers zijn in het hotel. Dit zijn bij nader toezien de kamers 2020, 2021, 2022, 2023. Bij een reservatie kan men eventueel een voorkeur opgeven maar het hotel is niet verplicht zich hieraan te houden.

Na de douche schikken we de laatste bagage in de valiezen. Daar het bij onze aankomst in Oostende een stuk kouder zal zijn dan hier moeten we er voor zorgen dat we aan onze warme kledij kunnen. Godelieve heeft het idee om een grote strandtas te kopen waar twee grote jassen in kunnen en twee dikke truien. Wij volgen haar voorbeeld. Voor de rest vertrekken we in hemdsmouwen want de temperatuur is hier ca 24 graden. Om 10 u moeten we de kamer verlaten. Met onze valiezen en handbagage trekken we richting receptie en ingang van het hotel. Daar is de Vlaamssprekende receptionist van dienst. We geven de badge af waarmee we de kamerdeur konden openen en melden hem dat we zeer tevreden waren van het hotel en het personeel. Stipt op het voorziene tijdstip, 10.55 u stopt de bus die ons naar de luchthaven zal brengen voor de ingang van het hotel. Wij zijn een van de eersten die opgehaald worden wat wil zeggen dat we nog een hele tour voor de boeg hebben doorheen de straten van de Costa Adeje, Las Americas, Los Cristianos en omstreken.

Om 12.15 u komen we aan op de luchthaven Tenerife Zuid (Reina Sofia). Een hostess van JetAir verwijst ons naar de rijen 23 en 24 om in te checken. Dit is al vlug gebeurd. Daarna gaat het naar de veiligheidscontrole. Hier doen de meesten hun schoenen uit naast het gebruikelijke dat ook door de scanner gaat. Alles wordt in plastiek bakken gelegd en gaat zo door de scanner. Voor een keer ga ik door de scanpoort zonder biepen. Ook Lea gaat er door zonder lawaai. De luchthaven van Tenerife Zuid is vrij groot in vergelijking met de oppervlakte van het eiland. Het is een langgerekt gebouw zodat we een aantal honderden meters moeten afleggen om aan de juiste gate te komen. Niet ver van de gate waar we in het vliegtuig moeten stappen is er een ruime cafetaria waar we iets eten en drinken.

Om 13.30 u kan het instappen beginnen. We hebben ons vliegtuig een tiental minuten geleden zien landen na een vlucht vanuit Oostende via Gran Canaria. Om 14 u stipt brengt de piloot het vliegtuig in beweging en taxiet naar het begin van de startbaan. Om 14.10 u stijgen we op en maken een grote boog omheen de Teide, waarop we een prachtig zicht hebben. Van hieruit is de ingestorte krater goed zichtbaar. Het is net alsof de piloot een publicitair ommetje maakt. Dit vliegtuig van JetAirfly is uitgerust met kleine videoschermpjes waarop de vlucht kan gevolgd worden en er tussendoor een filmpje vertoond wordt van Mr Bean. Volgens deze vluchtgegevens bedraagt de afstand tussen Tenerife en Oostende 3107 km. Na één uur vliegen worden de maaltijden verdeeld. Verwacht wordt dat we zullen landen om 19.30 u (zoals voorzien). Onderweg vliegen we over een gebied waar turbulentie mogelijk is. Er wordt dan ook gevraagd de gordels zoveel als mogelijk aan te houden. We hebben echter geen last van de turbulentie. We landen te Oostende zoals voorzien om 19.30 u. Het is er 4 graden. Al vlug zijn onze valiezen terug in ons bezit. We zijn trouwens het enige vliegtuig dat hier deze avond landt. We kijken na of het restaurant nog open is en dat is zo. We gaan daar een stukje eten. Daarna vertrekken G/L naar Oostduinkerke en wij naar huis. Om 21 u gaat de sleutel op de deur, halen we de valiezen uit de auto en gaan om 22 u slapen.

20-01-2010 om 00:00 geschreven door David Maes