Je bent mijn zonnestraal, op vleugels van de vreugde. Je bent helemaal, waar ik me op verheugde.
Je bent op een zomeravond, de rode wijn in een karaf. Je bent een zondvloed, wil nooit meer van je af.
Het beste van de laatste jaren, het zilver op mijn grijze haren. Je bent wat Julia voor Romeo was, Mon moment suprème, mijn reddingsboei bij een storm in een waterglas.
Het gezegde, "Menslief ik hou van jou," topaffiche van "de bond zonder naam." Is niet bedoeld als ode aan de vrouw, maar aan elk van ons tesaam.
Denk eens na wie is er naar of onsympatiek, je vindt zeker iemand, wit, rood of blauw. Zou het dan niet fijn zijn, zelfs magnifiek, als je tegen die kon zeggen, menslief ik hou van jou.
Eigelijk zouden we allemaal polyglot moeten wezen, reizen van noord naar zuid, van de warmte naar de kou. Kussend Ottentotten, Hollanders en Chinezen, luid roepend: " Menslief ik hou van jou ! "
We hadden besloten om tijdens devolgende tentoonstelling enkele schilders op de tentoonstelling zelf aan het werk te zetten, zij schilderden dus tijdens de duur van de expositie. Op de zondagmorgend, werd een van mijn collegaschilders aan- gesproken door een bewonderaar, "wat een talent, man proficiat!" zei hij tegen de kunstenaar die er bij stond," ik wou dat ik die prachtige kleuren mee naar huis kon nemen." "Uw wens is al vervuld," zei de schilder." U zit namelijk op mijn palet."
Wij hebben een kater en die noemt Figaro, hij komt altijd ongeveer rond dezelfde tijd 's avonds eten. Als hij wat later is doet mijn vriendin het licht buiten aan, en roept Figaro tot hij komt eten. Op een dag legde ik een vriend uit waar wij wonen. " Ha dat weet ik ongeveer, is dat in die buurt waar s'avonds een vrouw aan de voordeur opera-aria's staat te zingen?"
Ellis Island is opengesteld voor toeristen, en dat betekent dat de plaats waar 12 miljoen buitenlanders met bontmutsen en omslagdoeken eens op de gouden deur van Amerika klopten, nu kan worden bezocht door hun kleinkinderen met gebloemde overhemden aan en camera's om. Het herinnert de amerikanen er aan dat ze allemaal van elders zijn gekomen.
Als kersverse bleus leerden we hoe we officieren van alle strijdkrachten moesten groeten, en kregen we instructies in de onderscheidingstekens van de rangen bij de verschillende onderdelen van de strijdmacht. Voor mijn eerste verlof verliet ik de kazerne van Turnhout, de plooien scherp in de broek gestreken, de veel te grote kaki muts op mijn hoofd, zo stond ik op het perron op mijn trein te wachten, toen ik plots een officier mijn richting zag uitkomen, ik kon eigelijk niet goed uitmaken van welke krijgsmacht hij was, maar ik bracht het mooiste saluut dat ik in huis had. De man reageerde met een vriendelijke grijns, ik had gesalueerd voor de stationschef.
Bij het herlezen van zijn laatste mooie gedicht, leek mij dit de ultieme boodschap, aan ons zijn vrienden gericht. Hij gebruikte woorden, als "groot verdriet" en "nabestaan", dit was zijn afscheid, nu kon hij rustig in Gods armen slapen gaan.
Maar enkele lijnen verder stond dan weer, vriendschap en blijven streven, dit klonk dan weer als een wijze levensles, voor hen die achterbleven.
Hij gaf ook de raad, " begin de dag met een lach en een lied," vervolgde "zoals de vogeltjes fluiten in het riet," en verder de woorden "welgezind," en " door iedereen bemind."
Wat een troost te weten, dat hij zo kort, bij die eeuwigdurende nacht. toch nog aan ons zijn badmintonvrienden dacht, en als allerlaatste nota, een A viertje lang, " neem a.u.b. mijn taak over", dat maakte mij ook bang.
Bang en toch ergens trots en fier, met een hart vol pijn, omdat ik, in deze dwaze wereld, even zijn VRIEND heb mogen zijn.
In onze badmintonclub zijn er verschillende zestigers, toen ik aan een van hen vroeg hoe hij het vond om binnenkort zeventig jaar te worden, antwoorde hij:" Ach ik hoor wel eens praten over ouderdom en dood en zo," zei hij," maar volgens mij zijn dat geruchten."
Onze buurvrouw begon op haar zestigste weer afspraakjes te maken.Toen ze met haar nieuwste vlam in een sportwagen zat, klopte die op haar been en zei," Nu ga je vast zeggen, kijken mag maar aankomen niet?","maar jonge toch," antwoorde onze buurvrouw,"op mijn leeftijd mag je er aankomen maar kijken niet."
Af en toe schenkt het leven je een ogenblik, zo kostbaar, zo overweldigend, dat je er helemaal warm van wordt.
Probeer devolgende kleinigheden eens toe te passen.
Maak elke dag 3 mensen een compliment. Kijk minstens eens per maand naar een zonsopgang. Kijk mensen IN de ogen. zeg vaak," Dank U wel." Behandel mensen zoals je zelf wil behandelt worden. Maak nieuwe vrienden maar hou de oude in ere. Bewaar geheimen. Wees dapper. Als je dat niet bent, doe dan alsof. Niemand ziet het verschil. Ga nooit tot actie over wanneer je kwaad bent. Praat in de lift nooit over zaken, je weet niet wie er meeluisterd. Gebruik een creditkaart alleen voor het gemak,niet om rood te staan. Speel nooit vals. Ontneem niemand zijn hoop, het kan zijn dat dit het enige is wat hij nog bezit. Betaal nooit voor werkzaamheden voor ze af zijn.
" Vier meter hond, a u b." " We hebben alleen katten aan de meter." " Doe die maar in dezelfde zak, kunnen ze nog iets van elkaar leren." " Zijn ze lang naar school geweest?" " Tot 2008." " Die zijn hun tijd dan wel ver vooruit?" " Van achter hebben we geen voorruiten hangen." " Juist, ge had er al van horen zien, riek ik." " Verkocht." " Hoe verkocht, je krijgt ze gratis." " En daarom koop ik ze nu, kun jij nooit zeggen dat ik gierig was."
Kom buiten, pak een stoel, en sta wat. STOM, STOM, STOOOM.....!!! "Drie grasmachines a u b". "Met lang of kort gras?" "geef maar met kort, want mijn gras is te lang." NOG STOMMER, DAN STOOOM." "Zeven boormachines a u b." "Alstublieft, zal ik ze voor u inpakken?" "Nee hoor ik eet ze hier wel op." GEWOON STOM.