Ze zeggen dat een mens maar drie dingen in dit leven nodig heeft om gelukkig te zijn. Iemand om van te houden, iets om te doen en iets om naar uit te zien.
Soms zegt men wel eens waar is den tijd, toen we nog kinderen waren. En dan komt telkens weer hetzelfde verhaal in mij op, een verhaal waar ik zelf deel heb van uitgemaakt, en dat nu mijn zeventigjarenoude hart toch deugt doet. De onderwijzeres zou een bandrecorder meebrengen, en daarop mochten we allemaal een stukje voorlezen, later zouden we dan onze eigen stem kunnen beluisteren. Een voor een gingen we naar de microfoon. Alhoewel we er allen toch wat moeite mee hadden, we hadden het gevoel dat onze lippen soms aan elkaar kleefden, brachten we het er niet zo slecht van af, dachten we. Tot we onze eigen stem hoorde, nu was er ook een kameraadje dat nogal veel doddelde. Bij het afspelen van zijn beurt, werd er gechiecheld in de klas. Ik had er echt medelijden mee, en besloot om na de middag een snoepje meetebrengen voor Walter. Toen ik hem het zakje gaf, zegde hij bedeesd "danke,"hij lichtte de klep van zijn bank op en legde de zuurtjes erin. Het duurde even tot het bij hem doordrong dat het vak gevuld was met nog meer zakjes snoep, appels zelfs een paar matchbox autootjes. Al mijn klasgenootjes hadden hetzelfde idee gehad zoals ik en hadden tijdens de middagpauze iets voor hem uitgezocht om het goed te maken. Zouden ze dat nu ook nog zo oplossen ????????
Ik was in de plaatselijke supermarkt, ik passeerde met mijn volle kar een ander wagentje met daarin zo een echte belhamel hij stak zijn tong uit, ik pinkte eens tegen hem hij stak weer zijn tong uit. Ik ging verder nu was zijn moeder eerst aan de kassa, ze stond nog even te praten met een vriendin zodat ik hen paseerde. Ze stonden juist aan de automatische deur die alleen openging wanneer men op de deurmat trapte voor die electrische deur, weer stak dat kleine scharminkel zijn tong uit, hij hield me goed in't oog ik dacht nu is mijn tijd gekomen, ik stond voor de bewuste deur haalde diep adem en blies heel hard in de richting van de deur maar terwijl trapte ik ook op de deurmat, de deur zwaaide open ik had ze opengeblazen, het gezicht dat dat kind toen trok toen de deur open draaide maakte mijn dag weer goed.
We waren op huwelijksreis, mijn vrouwtje was in de badkamer, toen ik plots een gil hoorde:" Schatje er zit een grote spin in het bad, haal ze daar weg a u b." Ik kwam de badkamer binnen, maar week ook vol afgrijnzen achteruit, " wel doe dan iets, of moet ik mijn moeder bellen, die deed die dingen altijd weg voor mij." Ik slikte een en bekende " dat deed mijn moeder ook voor mij."
Ik stond laatst in mijn brillenwinkel toen een duo punkers de winkel binnen kwam. Ze waren op de gebruikelijke fantastische manier uitgedost, leder, kettingen, veiligheisspelden en piercings. De jongen had blauw en paars piekhaar, het haar van het meisje was knalgeel. Ineens pakte de jongen een zonnebril en zette hem op, "Wat vind je er van?" vroeg hij aan zijn vriendin. "Alsjeblieft doe dat ding af," riep ze, en viel bijna om van het lachen." Je ziet er echt belachelijk uit."
Drie kluizenaars woonden in een grot en spraken maar zelden. Op een dag kwam er een paard aangelopen. "Dat was een mooi bruin paard,"zij de eene kluizenaar een jaar later." Er verliep nog een jaar en de tweede kluizenaar zegde," Dat was geen bruin, maar een wit paard." Twee jaar later deed de derde kluizenaar zijn mond open: " Als er hier voortdurend geruzied wordt, ga ik weg!"
Een man zag dat zijn buurman in het midden van de straat stond, terwijl het heel hard vroor. Ik ging hem vragen waarom hij niet naar binnen ging. "Ik wens in het zicht van de mensen te blijven," zei de buurman" mijn vrouw repeteert voor het kerkconcert, en ik wil niet dat de mensen denken dat ik haar mishandel."
De patiënt was 98 jaar maar in een prima conditie, zodat de dokter hem toch opereerde voor zijn prostaatkwaal. Alles ging goed en na een week kon hij weer naar huis. 's Morgens ging de dokter nog even langs om afscheid te nemen. Hij had nog een vraag:" Dokter kan deze kwaal terug komen?" De dokter zegde hem eerlijk dat dat wel eens gebeurde, maar, voegde hij er aan toe, pas na 15 jaar. " En is het dan weer een kwestie van acht dagen, dokter?" vroeg de patiënt in alle ernst.
Op een handelsbeurs zag ik een jonge vrouw staan, met een stapel papieren in de hand. Vooraleer ze de mensen een papier gaf keek ze u eerst in het aangezicht en dan kreeg u al of niet een reclamefolder. Toen ik naderbij kwam kreeg ik ook zo een document in mijn handen van de jonge dame, ik was in mijn schik omdat zij mij toch ook had uitgekozen. Mijn gevoel van zelfvoldaanheid was snel verdwenen toen ik zag dat de brochure beschreef wat een plastische chirurg voor mij kon doen.
Ik zag har staan in het tegenlicht, vrouw, godinnen silhouét. eeuwige topic. die verglijd, van rups tot pauwenoog van kamille tot lotusbloem, vrouw, gedroogd of in lentetooi vrouwen blijven eeuwig mooi.
Sorry, vrienden bloggers maar ik heb het weer zo druk gehad deze week zodat spijtig genoeg mijn blog er weer moest onder lijden. Zoals ik misschien al verteld heb hebben we een hond bij gekocht, een Shar-Pei, een zwarte. Zij ,want het is een teefje en luistert naar de naam Marley, zij had een naam die eindigde op een Ieklank zo raade de verkoper ons aan om ook een naam te kiezen die eindigde op een ie. Zij is nu 4 maanden oud. Zo dan heb ik vandaag toch iets van mij laten horen. Sorryyyyyyyyyyy,
....dat een slecht geheugen zo goed is in het oproepen van dingen die je maar beter kunt vergeten? ....dat de gemakkelijkste manier om iets te doen altijd fout is? ....dat de weegschaal bij de dokter altijd een paar kilogram meer aanwijst dan die in uw badkamer? ....dat de kranten die je op je vloer legt om gemorste verfspatten optevangen, zo facinerend zijn om te lezen? ....dat mensen die goed zijn in het onthouden van grappen, nooit kunnen onthouden hoe vaak zij die u al hebben verteld?
De zalige warmte van de open haard bij strenge vorst, de koele schaduw tegen de hitte van de zomerzon. De balk die mijn huis schoort, het dak al jaren torst, de deur van mijn woning, waarin gebeiteld, welkom.
Het bed waarop ik rust, een twijfelaar of ledikant, de romp, de masten van mijn schip, dat dobbert in de vliet. De steel van mijn spade, na jaren gevormd naar mijn hand, het hout van mijn wieg, die douwdeinde op moeders lied.
Maar hout, warm, koel, stevig, eik of fineer zo fijn, zal ook eens de mantel van mijn laatste rustplaats zijn.
Hoe ouder ik word, des te meer wantrouw ik de bekende theorie dat het verstand komt met de jaren.
Soms zegt men wel eens waar is den tijd, toen we nog kinderen waren. En dan komt telkens weer hetzelfde verhaal in mij op, een verhaal waar ik zelf deel heb van uitgemaakt, en dat nu mijn zeventigjarenoude hart toch deugt doet.
Ik was in de plaatselijke supermarkt, ik passeerde met mijn volle kar een ander wagentje met daarin zo een echte belhamel hij stak zijn tong uit, ik pinkte eens tegen hem hij stak weer zijn tong uit. Ik ging verder nu was zijn moeder eerst aan de kassa, ze stond nog even te praten met een vriendin zodat ik hen paseerde.
We waren op huwelijksreis, mijn vrouwtje was in de badkamer, toen ik plots een gil hoorde:" Schatje er zit een grote spin in het bad, haal ze daar weg a u b." Ik kwam de badkamer binnen, maar week ook vol afgrijnzen achteruit, " wel doe dan iets, of moet ik mijn moeder bellen, die deed die dingen altijd weg voor mij." Ik slikte een en bekende " dat deed mijn moeder ook voor mij."
Drie kluizenaars woonden in een grot en spraken maar zelden.
Een man zag dat zijn buurman in het midden van de straat stond, terwijl het heel hard vroor. Ik ging hem vragen waarom hij niet naar binnen ging.
De patiënt was 98 jaar maar in een prima conditie, zodat de dokter hem toch opereerde voor zijn prostaatkwaal.
Op een handelsbeurs zag ik een jonge vrouw staan, met een stapel papieren in de hand. Vooraleer ze de mensen een papier gaf keek ze u eerst in het aangezicht en dan kreeg u al of niet een reclamefolder. Toen ik naderbij kwam kreeg ik ook zo een document in mijn handen van de jonge dame, ik was in mijn schik omdat zij mij toch ook had uitgekozen. Mijn gevoel van zelfvoldaanheid was snel verdwenen toen ik zag dat de brochure beschreef wat een plastische chirurg voor mij kon doen.
Sorry, vrienden bloggers maar ik heb het weer zo druk gehad deze week zodat spijtig genoeg mijn blog er weer moest onder lijden.
