....dat een slecht geheugen zo goed is in het oproepen van dingen die je maar beter kunt vergeten? ....dat de gemakkelijkste manier om iets te doen altijd fout is? ....dat de weegschaal bij de dokter altijd een paar kilogram meer aanwijst dan die in uw badkamer? ....dat de kranten die je op je vloer legt om gemorste verfspatten optevangen, zo facinerend zijn om te lezen? ....dat mensen die goed zijn in het onthouden van grappen, nooit kunnen onthouden hoe vaak zij die u al hebben verteld?
De zalige warmte van de open haard bij strenge vorst, de koele schaduw tegen de hitte van de zomerzon. De balk die mijn huis schoort, het dak al jaren torst, de deur van mijn woning, waarin gebeiteld, welkom.
Het bed waarop ik rust, een twijfelaar of ledikant, de romp, de masten van mijn schip, dat dobbert in de vliet. De steel van mijn spade, na jaren gevormd naar mijn hand, het hout van mijn wieg, die douwdeinde op moeders lied.
Maar hout, warm, koel, stevig, eik of fineer zo fijn, zal ook eens de mantel van mijn laatste rustplaats zijn.
Sorry vrienden, maar mijn PC is een hele tijd buiten strijd geweest, nu starten we terug. Ik zal mijn best doen om weer dagelijks een nieuwsje op mijn blok te zetten.
Ja, ja ik was op post maar de mooie zonsopgang, was er niet. Grijze wolken, wel was er het lentegevoel vogels die floten, je kent wel die eerste lentedagen. Om 8.30 u kwam de zon er door waterachtig, het heeft een beetje gevroren denk ik. En jij?? Waar was jij ?? Laat eens iets weten. Ik heb aan jullie gedacht maar ik denk dat we met weinige waren want anders had ik dat zeker gevoeld.
Een man kocht in de winkel een grote hangmat. Opgewekt zeulde hij het grote pakket de deur uit. Tot mijn verbazing zag in de volgende dag, dezelfde man met dat pak terug de winkel binnenkomen. "Iets niet in orde?" vroeg ik. "Nee," zei ze. " maar thuis merkte ik dat ik maar een boom in mijn tuin had staan."
Heb je gisterenmorgend en vanmorgend ook die mooie zonsopgangen gezien, prachtige kleurschakeringen. Mijn moeder zou zeggen:" Ze zijn in den hemel koeken aan't bakken." Laat ons eens afspreken, voor morgenvroeg, en al de komende morgenden, sta elke morgend om 7 uur op, wel als we nu om 7.20 u buitengaan gaan en we kijken allemaal naar die mooie zonsopgang, dan zal ik mij verheugd voelen te weten dat er op dat ogenblik, enkele vrienden samen met mij dit wonder aanschouwen.
Doen hee, ik vertrouw op jullie, en laat me dan eens iets weten, hoe jullie je toen voelde. Tot kijk, tot hoores, geniet ervan, het is echt de moeite waard.
In mijn schoolvakantie werkte ik bij de kruidenier op het hoekje, waar de klanten nogal eens klaagden over de stijgende prijzen.Tijdens mijn opleiding maakte ik een fout met de kassa en kwam uit op een bedrag met 6 cijfers voor de komma. Zonder een spier te vertrekken zei de klant: " Dan zal ik het brood maar terrugleggen . "
Te koop aangeboden in een plaatselijke krant: "Wegens verhuizing: meubilair (ook baby), encyclopedieën en nog veel meer.
In het parochieblad: "Tijdens de literatuurhappening voor dames zingt mevrouw E. Janssens ondermeer, Breng me naar mijn bedje, begeleid door de pastoor.
Advertentie uit "De Bode", "Te koop waterbed, man woelt te veel, vrouw zeeziek."
Vroeger bracht u uw kinderen naar bed, en kreeg ze in slaap met een verhaaltje. Tegenwoordig komen ze laat in de nacht, of in de vroege morgend thuis, en vertellen u verhaaltjes die u de rest van de nacht wakker houden.
Op de vraag waarom hij zijn zoon op jeugdige leeftijd niet méér had aangemoedigd, had de vader van de dirigent Leonard Bernstein, zijn antwoord klaar: "Hoe kon ik nou weten dat hij een Leonard Bernstein zou worden."
Verleden week zijn mijn vriendin en ik, samen met nog 10 andere mensen een cursus modeltekenen begonnen. Ik kende wel enkele deelnemers van de ontmoetingen op tentoonstellingen en andere workshops. Waar ik gewoonlijk de enige man ben, bij zo een cursussen zaten er nu ook nog een vijftal andere heren in het gezelschap. En dan is het afwachten hoe gaat het naaktmodel er uit zien, gewoonlijk hebben we liever een iets wat gezette dame, maar nu verscheen hier een donker lief vrouwtje, charmant, en ze wist ook wat poseren was. Ze bleef telkens 10 minuten in steeds een andere pose zitten. De eerste tekeningen trokken op niets, maar na enkele probeersels was het al veel beter. Tijdens de pauze wanneer het model terug haar kamerjas had aangetrokken, deed ik eens de ronde. Sommige waren met houtskool bezig, andere in potlood, weer andere in aquarel, of in pastel. Eigelijk moet je eerst een cursus anatomie volgen om hier 100 % in te slagen, vind ik toch, maar de meeste afbeeldingen waren toch zeer geslaagd. En toch had ik liever een zwaarder model gehad, ik teken ook liever van die zware boereknollen dan van die jumpingpaarden, zo afwachten wat devolgende week ons brengt, ik druk de tekeningen wel eens af op mijn blog.
Je bent mijn zonnestraal, op vleugels van de vreugde. Je bent helemaal, waar ik me op verheugde.
Je bent op een zomeravond, de rode wijn in een karaf. Je bent een zondvloed, wil nooit meer van je af.
Het beste van de laatste jaren, het zilver op mijn grijze haren. Je bent wat Julia voor Romeo was, Mon moment suprème, mijn reddingsboei bij een storm in een waterglas.