Vroeger bracht u uw kinderen naar bed, en kreeg ze in slaap met een verhaaltje. Tegenwoordig komen ze laat in de nacht, of in de vroege morgend thuis, en vertellen u verhaaltjes die u de rest van de nacht wakker houden.
Op de vraag waarom hij zijn zoon op jeugdige leeftijd niet méér had aangemoedigd, had de vader van de dirigent Leonard Bernstein, zijn antwoord klaar: "Hoe kon ik nou weten dat hij een Leonard Bernstein zou worden."
Verleden week zijn mijn vriendin en ik, samen met nog 10 andere mensen een cursus modeltekenen begonnen. Ik kende wel enkele deelnemers van de ontmoetingen op tentoonstellingen en andere workshops. Waar ik gewoonlijk de enige man ben, bij zo een cursussen zaten er nu ook nog een vijftal andere heren in het gezelschap. En dan is het afwachten hoe gaat het naaktmodel er uit zien, gewoonlijk hebben we liever een iets wat gezette dame, maar nu verscheen hier een donker lief vrouwtje, charmant, en ze wist ook wat poseren was. Ze bleef telkens 10 minuten in steeds een andere pose zitten. De eerste tekeningen trokken op niets, maar na enkele probeersels was het al veel beter. Tijdens de pauze wanneer het model terug haar kamerjas had aangetrokken, deed ik eens de ronde. Sommige waren met houtskool bezig, andere in potlood, weer andere in aquarel, of in pastel. Eigelijk moet je eerst een cursus anatomie volgen om hier 100 % in te slagen, vind ik toch, maar de meeste afbeeldingen waren toch zeer geslaagd. En toch had ik liever een zwaarder model gehad, ik teken ook liever van die zware boereknollen dan van die jumpingpaarden, zo afwachten wat devolgende week ons brengt, ik druk de tekeningen wel eens af op mijn blog.
Je bent mijn zonnestraal, op vleugels van de vreugde. Je bent helemaal, waar ik me op verheugde.
Je bent op een zomeravond, de rode wijn in een karaf. Je bent een zondvloed, wil nooit meer van je af.
Het beste van de laatste jaren, het zilver op mijn grijze haren. Je bent wat Julia voor Romeo was, Mon moment suprème, mijn reddingsboei bij een storm in een waterglas.
Het gezegde, "Menslief ik hou van jou," topaffiche van "de bond zonder naam." Is niet bedoeld als ode aan de vrouw, maar aan elk van ons tesaam.
Denk eens na wie is er naar of onsympatiek, je vindt zeker iemand, wit, rood of blauw. Zou het dan niet fijn zijn, zelfs magnifiek, als je tegen die kon zeggen, menslief ik hou van jou.
Eigelijk zouden we allemaal polyglot moeten wezen, reizen van noord naar zuid, van de warmte naar de kou. Kussend Ottentotten, Hollanders en Chinezen, luid roepend: " Menslief ik hou van jou ! "
We hadden besloten om tijdens devolgende tentoonstelling enkele schilders op de tentoonstelling zelf aan het werk te zetten, zij schilderden dus tijdens de duur van de expositie. Op de zondagmorgend, werd een van mijn collegaschilders aan- gesproken door een bewonderaar, "wat een talent, man proficiat!" zei hij tegen de kunstenaar die er bij stond," ik wou dat ik die prachtige kleuren mee naar huis kon nemen." "Uw wens is al vervuld," zei de schilder." U zit namelijk op mijn palet."
Wij hebben een kater en die noemt Figaro, hij komt altijd ongeveer rond dezelfde tijd 's avonds eten. Als hij wat later is doet mijn vriendin het licht buiten aan, en roept Figaro tot hij komt eten. Op een dag legde ik een vriend uit waar wij wonen. " Ha dat weet ik ongeveer, is dat in die buurt waar s'avonds een vrouw aan de voordeur opera-aria's staat te zingen?"
Ellis Island is opengesteld voor toeristen, en dat betekent dat de plaats waar 12 miljoen buitenlanders met bontmutsen en omslagdoeken eens op de gouden deur van Amerika klopten, nu kan worden bezocht door hun kleinkinderen met gebloemde overhemden aan en camera's om. Het herinnert de amerikanen er aan dat ze allemaal van elders zijn gekomen.
Als kersverse bleus leerden we hoe we officieren van alle strijdkrachten moesten groeten, en kregen we instructies in de onderscheidingstekens van de rangen bij de verschillende onderdelen van de strijdmacht. Voor mijn eerste verlof verliet ik de kazerne van Turnhout, de plooien scherp in de broek gestreken, de veel te grote kaki muts op mijn hoofd, zo stond ik op het perron op mijn trein te wachten, toen ik plots een officier mijn richting zag uitkomen, ik kon eigelijk niet goed uitmaken van welke krijgsmacht hij was, maar ik bracht het mooiste saluut dat ik in huis had. De man reageerde met een vriendelijke grijns, ik had gesalueerd voor de stationschef.
Soms lijkt mij dit 
Verleden week zijn mijn vriendin en ik, samen met nog 10 andere mensen een cursus modeltekenen begonnen. 
Het gezegde, "Menslief ik hou van jou,"
We hadden besloten om tijdens devolgende tentoonstelling enkele schilders op de tentoonstelling zelf aan het werk te zetten, zij schilderden dus tijdens de duur van de expositie.
Wij hebben een kater en die noemt Figaro, hij komt altijd ongeveer rond dezelfde tijd 's avonds eten. Als hij wat later is doet mijn vriendin het licht buiten aan, en roept Figaro tot hij komt eten.
Ellis Island is opengesteld voor toeristen, en dat betekent dat de plaats waar 12 miljoen buitenlanders met bontmutsen en omslagdoeken eens op de gouden deur van Amerika klopten, nu kan worden bezocht door hun kleinkinderen met gebloemde overhemden aan en camera's om. Het herinnert de amerikanen er aan dat ze allemaal van elders zijn gekomen.
Als kersverse bleus leerden we hoe we officieren van alle strijdkrachten moesten groeten, en kregen we instructies in de onderscheidingstekens van de rangen bij de verschillende onderdelen van de strijdmacht.
"Mijn man is vertegenwoordiger, hij reist in ondergoed." zegt Paula
