Verzinnen
Ik heb in de zomer bomen verzonnen
van goud met zilveren belletjes
en kronen op hun kruin met diamanten
die schitterden in de zon. 
In de winter heb ik prachtige paarden gemaakt
van vers gevallen sneeuw
en zij draafden over de bergtoppen
en dansten in het dal met wapperende sneeuwmanen
en zwierige staartguirlandes.
Ik heb in de herfst vuur aangestoken
in vlammend vermiljoen blad -
en zilveren regens joeg ik over het platteland -
en de zotte pijpenstelen
braken in goddelijke gruzelementen
en rolden door polders en winkelstraten
en in de lente heb ik licht opgericht
van het lichtblauw van kinderogen -
zó helder... zó nieuw -
dat iets zo nieuw kon zijn
heb ik nooit geweten
en tòch bleef de leegte...
omdat ik haar niet verzinnen kon.
Toon Hermans
|
