Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de binnenkoer van het stadhuis een executieplaats. In de gevangeniscellen brachten ter dood veroordeelde soldaten hun laatste uren door. Vandaag is het een symbolische plek, een blijvende aanklacht tegen de executie. In de ene cel krijgt de bezoeker een film te zien van de laatste momenten van een ter dood veroordeelde. In de andere cel worden de graffiti, aangebracht door de veroordeelden, uitgelicht.
Vanuit deze dodencel is de executiepaal zichtbaar. Een zitbank en een wand omsluiten de paal en de afdrukken van de vogelpootjes op de kasseien refereren naar de breekbaarheid van de mens. Een vers van Erwin Mortier legt de diepere dimensie van de site bloot. Tekstpanelen en een folder loodsen de bezoeker doorheen de site en verwijzen naar andere WOI-locaties in Poperinge.
|