Het is weer weekend.
In gedachten overloop ik mijn weekenden uit mijn late tienerjaren.
Zaterdagmorgen moest ik mijn pleegmoeder helpen met de gang en de straat te kuisen.
Maar eens dat gedaan begon het weekend echt.
Zaterdagmiddag naar de kapper om mijn haren te laten opsteken.
Dan naar het badhuis om een heerlijk relaxt ligbad te nemen.
Daarna de zondagse kleren aan, een beetje lippenstift op (meer was toen niet nodig) en dan wachten tot mijn vrijer mij kwam oppikken.

Eerst gingen we naar de autocinema in Schilde, daarna naar een dancing in diezelfde buurt en als afsluiter een pak frieten aan een frituur barak.
Dit alles op een getimed tempo want wij hadden nog een verplicht uur om thuis te komen he.

Een liedje dat al die herinneringen weer oproept is dat wat ik jullie vandaag laat horen:
“SATURDAYNIGHT AT THE MOVIES”
(1964)

T HE D RIFTERS

Toen ik gisteren zo aan het sleuren en het smijten was met mijn huisraad, (ook wel poetsen genoemd) moest ik plots denken aan het liedjesboek van pa.
Het was een lijntjesschrift met zo een bruingespikkelde dikke kartonnen omslag.
De liedjesteksten waren geschreven in potlood en ook nog in de oude spelling, want pa werd geboren in 1914.
En ik herinnerde mij de avonden dat we samen liedjes uit dat schrift zongen.

“Vlaanderen zingt niet meer en vooral, kent de volksliederen niet meer.
Het is een vaststelling. Zonder te willen worden beschuldigd van 'te nostalgisch' of van 'heimwee naar het verleden', moet toch worden gezegd dat de zangstonden voor heel wat gezellige uren zorgden, zonder dat daar enige bijbedoeling bij was.”
Dat las ik laatst nog op een site en ik ben het daar volkomen mee eens.

*** Nostalgie (uit het Grieks: noostol = thuiskomst en algia = droefheid, pijn, lijden) is het gevoel iets belangrijks of dierbaars te zijn kwijtgeraakt.
Het gevoel lijkt veel op dat van heimwee.***
Dat vertelt mij ‘onzen dikke’.

Uit pure nostalgie dus vandaag dit lied op mijn blog dat we zo vaak ’s avonds rond de kachel hebben gezongen.
De tekst is van Jozef Simons, de muziek van Armand Preud’homme, de man die zijn volk leerde zingen.
Wie nog veel meer van deze oude volksliedjes wilt beluisteren kan dit door op onderstaande button te klikken

Ik geef jullie:

“HEIMWEE DOET ONS HART VERLANGEN”

A RMAND P REUD’HOMME

Hij was de jongste van vijf kinderen, van het schoolhoofd van de plaatselijke jongensschool.
De liefde voor de muziek werd door vader Preud'homme, tevens de organist van de plaatselijke parochiekerk, aan zijn zoon doorgegeven.
Ook van zijn oudste zuster kreeg hij muzieklessen.

Al op 9-jarige leeftijd verving Armand zijn vader aan het orgel en toen hij 13 was schreef hij zijn eerste lied.
In 1928 gradueerde de hij in het Lemmensinstituut en werd hij vervolgens organist aan de Sint-Amanduskerk in Geel.

Armand’s bekende werk is wellicht, beide uit 1941, “Op de purperen heide” en “Suza Nina” een kerstlied dat in 18 talen werd vertaald.
Hoewel hij heel wat meer pareltjes (ook enkele omstreden) op zijn palmares heeft staan.

Op 12 januari 1968 ontving hij van Koning Boudewijn I van België de Gouden medaille van de Kroonorde.
Hij was ook ereburgen van de gemeenten, Peer, Geel, Kampenhout, Kasterlee en Zichem.
Armand Preu’homme overleed te Brasschaat, op 7 februari 1986.
Zijn geboortehuis werd door Peer ingericht als het ‘Armand Preud'homme Museum.’
Wie meer wil lezen over deze man, kan dit door op onderstaande button te klikken.

Alleen misschien even zeggen dat de tekst van een lied voor mij minstens even belangrijk is als de melodie om het mooi te kunnen vinden.
Dat is in dit geval dus NIET zo!
Bij deze groep is het mij enkel en alleen om de muziek te doen.
Dus jullie moeten je niet meteen zorgen gaan maken om mij.

En met een beetje flexibiliteit kun je hen zelfs ook als oldie's beschouwen.
En zeg nu zelf, op deze muziek poetsen, strijken of ramen zemen, muren verven mag ook, Loewiesa, (grapje!) dat gaat vooruit hoor!

Dus nu weten jullie meteen ook op welke tonen ik mijn huishoudelijke karweitjes uitvoer.
En als jullie ook nog aan de slag moeten…… hier heb je:

“THUNDERSTRUCK”
(1990)

A C D C

Hoewel de band vaak wordt gezien als pionier van heavy metal, klasseerden de leden zelf hun muziek altijd als rock-'n-roll.
En daar ben ik het volkomen mee eens.

In 1975 brachten ze hun eerste album uit, “High Voltage”
In 1979 nam de band hun zeer succesvolle album, “Highway to Hell” op.
Ondertussen werd bassist Mark Evans vervangen door Cliff Williams in 1977.

De zanger Bon Scott overleed op 19 februari 1980 door een acute alcoholvergiftiging.
De groep dacht er over na om te stoppen, maar snel werd Brian Johnson, die daarvoor de zanger van Geordie was, als vervanger geselecteerd.
Later dat jaar werd de bands bestverkochte album, “Back in Black” uitgebracht.
Het volgende album, “For Those About to Rock We Salute You” was ook uiterst succesvol en was het eerste album van AC/DC dat de nummer één-positie in de Verenigde Staten bereikte.

AC/DC heeft wereldwijd meer dan 200 miljoen albums verkocht, waarvan 71 miljoen albums in de Verenigde Staten.
“Back in Black” is met 45 miljoen exemplaren het op één na meestverkochte album wereldwijd.

En als je echt succes in de liefde wil hebben dan heb je ook nog een dosis persoonlijkheid nodig.
Je mag dan à volonté met de mannen hun voeten spelen, ze blijven toch steeds weer voor je vallen.

Althans, dat beweert toch de zanger van mijn liedje dat ik vandaag aan jullie laat horen.
Ik ben heel benieuwd of mijn mannelijke bezoekers het daar mee eens zijn?
Luister maar naar:

“Personality”
(1959)

L LOYD P  RICE

Lloyd Price genoot een muzikale opleiding in piano en trompet.
Hij zong in een Evangelistisch kerkkoor en was lid van het Combo van zijn middelbare school.

In 1952 had hij zijn eerste opname en meteen ook zijn eerste hit met, "Lawdy Miss Clawdy."
Lloyd Price heef een lange lijst hits op zijn naam staan.
Enkele van zijn bekende nummers zijn: "Ain't It A Shame?" en"Tell Me Pretty Baby" (1953), "I'm Gonna Get Married" (1959) "Lady Luck" (1960) "Misty" (1963) "If I Had My Life To Live Over" (1965).
En natuurlijk het overbekende, “Personality” dat geschreven werd door Harold Logan en himself en waar hij zijn bijnaam, ‘Mr Personality’ aan te danken heeft.
Wie meer over deze zanger wil lezen kan dit door op onderstaande button te klikken.

Niets is beter om je zinnen te verzetten dan een fikse wandeling.
Dus trekken we onze laarzen aan, zetten onze Zuidwester op en wijle weg.
Wandel lustig en zing uit volle borst mee met deze:

“HAPPY WONDERER”
(1954)

F RANK W EIR

Zijn versie van "The Happy Wanderer" werd een van de meest populaire opnames van 1954, in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.
Kenmerkend zijn Weir’s buitengewone sopraan saxofoon solo's tussen de verzen.

Hij maakte nog een single, zes jaar later, in 1960, getiteld "Caribbean Honeymoon".
Maar die haalde slechts de 42e plaats in de charts.
Frank Weir overleed op 12 mei 1981.

Puur cynisme komt er in mij naar boven wanneer ik al die clichés lees.
Ze zijn al evenveel waard als het gezegde: “Geld maakt niet gelukkig!”
Maar dat ga je nooit horen uit de mond van diegene die van honger ligt te creperen, of van een doodarme moeder die de nodige medische zorgen niet kan verschaffen aan haar doodziek kind.

Maar ben ik dat wel die zo spreekt?
Ben ik echt zo bitter geworden?
Is de wrange oorzaak niet veeleer te zoeken bij mijn met pijn doorweven hart dat zich afvraagt:

“WHAT NOW MY LOVE”
(1962/originele versie)

S HIRLEY B ASSEY

Shirley Bassey was het zevende en laatste kind van een Nigeriaanse vader en een Engelse moeder.
Na het verlaten van de school vond zij werk in een lokale fabriek.
Tegelijkertijd zong zij ook in lokale pubs.
In 1953 tekende ze haar eerste professionele contract.
In 2000 werd zij door de Engelse koningin Elizabet II benoemd tot 'Dame'.

"What Now My Love" is van origine een Frans lied ( Et Maintenant) geschreven door componist Gilbert Becaud en tekstschrijver Pierre Delanoë.
De Engelse tekst en de titel zijn geschreven door Carl Sigman.
Het lied werd al door talloze artieste vertolkt, oa door: Elvis presley, Liberace, Max Bygraves, Petula Clark, Vic Damone, Sammy Davis Jr, Judy Garland, Vicky Leandros, Brenda Lee, Al martino, Lou Rawles, Della Reese, Frank Sinatra, Nana Mouskouri,….en nog zoveel meer.
Ik hou het meest van de versie van Shirley Bassey.
Wie meer wil lezen over deze zangeres, kan dit door op onderstaande button te klikken.

Ik dus naar beneden....
Terug boven meteen het pakje open gemaakt.....
En daar was ie dan!
Een persoonlijk samengestelde cd met allemaal golden oldies die een lieve dame mij schenkt omdat ze zo erg geniet van mijn blog.
Wat een mooi compliment, en wat een lief gebaar he!
Heel, héél erg bedankt Maria!!!

En natuurlijk uit die cd vandaag een lied op mijn blog.
De titel zei me in eerste instantie niets en ook de zangeres is mij volledig onbekend.
Maar wanneer je het liedje hoort zal je het zeker wel herkennen, al dan niet in een andere versie en/of andere uitvoerder.
Zelf heb ik het van , Jerry Vale.
Luister maar naar:

“ALWAYS YOU”

C ARMELA C ORREN

Ze wilde oorspronkelijk danseres worden maar door een kwetsuur ging dat niet meer en legde ze zich toe op het zingen.
De Amerikaanse TV-producent Ed Sullivan ontdekte haar toen hij in Jeruzalem was.
Carmela zat op dat moment in het Israëlische leger.

Sullivan bracht haar naar New York waar ze in films en TV-producties meespeelde.
In het begin van de jaren 60 werd Corren ook in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk bekend.

Met het lied, “Eine Rose aus Santa Monica” werd ze in 1962- 7de op het DuitseSchlagerfestival.
Het lied stond verschillende weken in de hitparade.

Een jaar later deed ze ook mee aan het Eurovisiesongfestival in Londen namens Oostenrijk met het lied, “Vielleicht geschieht ein Wunder” dat eveneens op de zevende plaats eindigde.

Tegenwoordig leeft ze teruggetrokken van de showbusiness in Tel Aviv.

Iemand van jullie de Lotto gewonnen zaterdag?
Ik alvast niet, maar dat komt enkel omdat ik nooit op de Lotto speel of ooit gespeeld heb.
Kansspelen zijn echt niet aan mij besteed.

Ongeluk in het spel is geluk in de liefde, zegt men.
Dus laat ik daarom vandaag maar eens een ander rad draaien:

‘THE WHEEL OF FORTUNE’
(1951)

KAY S TARR

Maar genoeg gezeverd nu, over naar muziek.

Vandaag een lied op mijn blog dat een stukje uit mijn leven vertelt.
Jij, ik, wij…
Een simpel en huiselijk tafereeltje…
Kleine attenties voor elkaar…
Elkaar begrijpen zonder woorden…
Een knuffel, zomaar…
Een kus voor het slapen gaan…
Het was mooi.

Helaas, mooie liedjes duren niet lang!
Want ook simpele dingen kunnen na een tijdje heel erg gecompliceerd raken.
Het is dan ook met een beetje pijn in het hart dat ik vandaag luister naar:

“TOI, MOI, NOUS”
(1969)

M IREILLE  M ATHIEU

 

Mireille Mathieu werd algemeen aanzien als de opvolgster van Edith Piaf.
Van haar lied, ‘Mon Credo’ werden meer dan 1 miljoen platen verkocht.
Sinds haar debuut in 1965 verkocht zij wereldwijd meer dan 122 miljoen platen.
Daarvoor krijgt zij een “Ruby Record”.
Meer lezen over deze chansoniere….klik op onderstaande button.

Nu woensdag krijg ik een epidurale en op vrijdag 13 november (maar goed dat ik niet bijgelovig ben) gaan ze mij een segmenten infiltratie geven, of hoe dat beestje ook mag noemen.
Dat zou mij weer voor een hele tijd pijnloos door het dagelijkse leven moeten loodsen.

Genezen is er niet meer bij, vergevorderde artrose op al mijn gewrichten en nu heeft men ook ontdekt dat ik Fybromyalgie heb in nek,schoudergordel, lage rug en bekkengordel.
Dat maakt dat mijn linkerarm, hand en vingers soms stijf en pijnlijk zijn.
Het is ook de oorzaak van de hevige pijn in mijn heup die ik nu ervaar en nieuw is bijgekomen.
Ik kan niet lang achter elkaar zitten, liggen of staan.
Dus strompel ik van mijn zetel naar mijn bed, maar we bewegen al zodoende toch hè!
Ook al ben ik ondertussen zo stoned als een garnaal, hahaha!

Zo, genoeg nu over mijn klaagzang die ik jullie enkel meegeef als verklaring voor mijn mindere bezoekjes aan jullie blog en het bijwerken van mijn blog.
Ik vergeet jullie echt niet hoor!
Laat ons maar luisteren naar anderen die mooiere liedjes kunnen brengen.
Want we blijven optimist!
Wat denken jullie van deze:

”CAFE ZONDER BIER”
(1959)

B OBBEJAAN S CHOEPEN

Het liedje dat ik vandaag laat horen herinnert mij altijd aan de dorpskermis.
Wij de tieners, verzamelden dan altijd aan de botsautootjes (autoscooters) of aan ‘De Rups.’
Geld hadden we wel niet, maar we werden wel vaak uitgenodigd door de jongens om een ritje mee te maken.
Vooral in die laatste hadden wij meisjes veel aantrek, want wanneer die kap over de wagentjes dichtging volgde er steevast een kus.

Maar we verzamelden er vooral voor de steengoede muziek die er gespeeld werd.
Bij de autoscooters had men meestal de allernieuwste hits.
Bij de Rups waren de liedjes al wat ouder maar nog steeds erg in trek.
Eén van die liedjes was dit wat ik jullie vandaag laat horen:

”JOHNNY B GOODE”
(1958)

C HUCK B ERRY

Instrument(en) gitaar.
Bekende nummers: "Maybellene”, "Johnny B. Goode", "Roll Over Beethoven", "My Ding-a-Ling".

Veel van Chucks hits staan genoteerd in de rock-'n-roll-geschiedenis en hebben als springplank gefungeerd voor veel beroemd geworden artiesten.
Chuck Berry was het eerste lid van de Rock and Roll Hall of Fame (1986).
Lees meer over deze artiest, klik op onderstaande button.

Ik meen dat ik ongeveer 25 a 26 jaar was toen ik het schreef.
Jaren later gebruikte dochterlief datzelfde gedicht eens bij een taak voor school.
En weer jaren later zag ik het toevallig op het Internet staan, maar onder ‘auteur onbekend’.
Het gedicht was weliswaar hier en daar met enkele woorden aangepast, maar ik herkende het meteen.

Wat een lefgozer, was mijn eerste reactie!
Zou hij/zij het verhaal achter het gedicht wel kennen?
Maar misschien moet ik wel trots zijn?
Misschien is ‘zijn/haar verhaal’ nog droeviger?
Dan hoop ik dat mijn woorden hem/haar troost hebben gebracht.

En dan nu het lied dat ik vanmiddag op de radio hoorde en dit logje tot stand bracht.
Waarbij de tekst mij jaren terug wierp in de tijd.
Terug naar de jaren van verdriet en onzekerheid.

“ALL ALONE AM I”
(1962)

Langs mijn eenzaam pad
sprokkel ik herinneringen
van zijn aanwezigheid
Peuter veel liefs
van een brief
uit het verleden
Leg in de nacht
zijn gedachten
onder mijn kussen
En strooi kruimels liefde
in de hoop dat hij enkel
de weg kwijt is

(Lucienne)

B RENDA LEE

Volledige naam Brenda Mae Tarpley
Bijnamen Little Miss Dynamite
Geboren 11 december, 1944 te Atlanta, Georgia.
Geboorteland Verenigde Staten.

Jaren actief 1955 – heden.
Genre(s) rockabilly, rock-'n'-roll, country en pop
Label(s) Decca Records

Bekende nummers tussen 1958 en 1965: “I'm Sorry”, “Rockin' Around the Christmas Tree”, "Jambalaya," "Sweet Nothin's", "I Want to Be Wanted", "All Alone Am I", "Break It To Me Gently" "Fool #1" en "Dum Dum".
Wie meer wil lezen over deze artieste kan dit door op onderstaande button te klikken.

IK WENS JULLIE VOOR MORGEN,
EEN DAG ZONDER ZORGEN!

Zo’n deuntje blijft dan meestal uren in mijn hoofd hangen.
Ik loop het dan ook de ganse tijd te neuriën of te fluiten.

Vandaag werd ik wakker met het liedje dat ik jullie vandaag laat horen.
En geeft toe, er zijn minder leuke deuntjes om de dag mee te beginnen.
Luister maar naar:

“SENTIMENTAL JOURNEY”
(1944)

D ORIS D AY

In 1975 verschenen haar memoires onder de titel ‘Doris Day: her own story’
Van 1968 tot 1973 speelde ze in de televisieserie ‘The Doris Day Show’die in de jaren zeventig ook in Nederland op het scherm kwam.

Doris Day is ook een dierenactiviste en net als Brigitte Bardot een felle voorvechtster voor het dierenwelzijn.
Een markante uitspraak van haar is: “Als het waar is dat mannen beesten zijn, dan moeten vrouwen echte dierenliefhebbers zijn!”

Doris day leeft gezond en wel in Carmel, Californie.

Het is een folksong die vertelt over een man die zijn liefde verklaart aan een vrouw.
Hij zegt haar hoe mooi en lief hij haar vind, maar dat hij begrijpt moest ze hem afwijzen omdat hij te arm is.

Het lied zou volgens de meeste bronnen dateren van 1947 en werd beroemd gemaakt door Miguel Aceves Mejía.
De uitvoering vergt van de zanger heel wat vocale gymnastiek.
Het is de bedoeling om oa het woord ‘Malaguena’ zolang mogelijk aan te houden als de zanger kan.

Ik vind dat de zanger die ik vandaag op jullie loslaat dat helemaal niet slecht doet.
Ik wens jullie heel veel luistergenot met:

“MALAGUENA SALEROSA”

P  LACIDO D OMINGO

Placido werd dan wel geboren in Spanje maar verhuisde als kind met zijn familie naar Mexico.
In Mexico stad studeerde hij aan het conservatorium.
Hij leerde piano spelen en dirigeren.
Hij maakte zijn podiumdebuut als tenor in 1959 als Alfredo in ‘La traviata’
In 1962 sloot hij zich aan bij de Israëlische Nationale Opera, en trad daarmee voor het eerst op in New York in 1965.
Hij maakte zijn debuut aan het Teatro alla Scala in 1969 en Covent Garden in 1971.

In 1981 bereikte hij grote bekendheid toen hij het lied ‘Perhaps Love’ in een duet met John Denver zong.
Domingo werd buiten de operawereld beroemd als een van de Drie Tenoren, samen met Luciano Pavarotti en José Carreras.

Over deze befaamde tenor valt nog heel wat meer te lezen.
Wie zulks wenst kan dit door op onderstaande button te klikken.

Het lied dat ik vandaag aan jullie laat horen heb ik al eeuwen in mijn bezit op een 45-toerenplaatje.
Maar zoals vele van die oude singeltjes kraakt het dat het een lieve lust is en is de geluidskwaliteit niet optimaal te noemen.
Al moet ik toegeven dat dit ook zijn charmes heeft.
Al bij al was ik toch heel blij om het op deze recente cd terug te vinden.

Ik hoop dat jullie het lied mooi vinden en wens jullie veel luistergenot met:

“AVE MARIA NO MORRO”
(1957)

T RIO SAN J OSE

Telkens wanneer je de radio opzette schalde het uit de luidsprekers.
In de zaak waar ik toen werkte stond het op de jukebox en ik heb dat klereding heel vaak willen mollen, geloof me vrij.
Drie plaatjes voor vijf frank kreeg je toen nog.
En je kon er donder op zeggen dat wanneer iemand een geldstuk in die machine stak, het liedje van vandaag er telkens weer bij was. Echt horendol werd ik er van!

Maar misschien denken jullie er helemaal anders over dan ik, en genieten jullie van:

“BORRIQUITO”
(1971)

In de jaren '60 breekt Peret door bij het grote publiek in Spanje.
Hij wordt vooral bekend om de manier waarop hij gitaar speelt.
Hij gebruikt voor- en achterkant van de klankkast om ritmisch op te trommelen.
Verder zwaait hij de hals van zijn gitaar van links naar rechts en laat hij de gitaar ooit één of twee rondjes om zijn as draaien.
Zijn stijl wordt later El ventilador (De ventilator) genoemd.

In 1971 is Perets nummer “Borriquito” de zomerhit van Europa.
Borriquito is het Spaanse woord voor ezel.
In verschillende landen, waaronder Nederland en Vlaanderen, staat het op #1 in de hitparade.
Buiten Spanje blijft het bij die ene hit.

De koning van de rumba, zoals Peret in eigen land genoemd wordt, stopt in 1982 met zijn muzikale carrière.
Hij treedt dan toe tot de Evangelische Kerk Philadelphia.
Pas in 1991 neemt hij weer een nieuw album op.
In 1992 staat Peret nog één keer in de internationale belangstelling, wanneer hij mag zingen op de slotceremonie van de Olympische Spelen in Barcelona.
Daarna duikt Peret nog maar sporadisch op in de publiciteit.

Momenteel is het zijn zoon die de jonge meisjesharten sneller doet slaan.
En zo tussen ons gezegd en gezwegen, die jongen mag er ook best zijn hoor!
Maar vandaag dus de papa op mijn blog.
Droom, zwijmel en zweef weg op:

”HEY”
(1980)

Julio Iglesias was een professionele voetballer.
Hij was doelman bij Real Madrid.
Na een ongeluk dat zijn voetbalcarrière beëindigde, begon hij tijdens zijn revalidatie met het schrijven van liedjes.
Korte tijd later behaalde hij ook zijn rechtendiploma aan de universiteit van Cambridge.

In 1968 won hij in Spanje het ‘Benidorm Song Festival’ met een van zijn songs, en kreeg een contract bij een onafhankelijk label, Discos Columbia.
Namens Spanje nam Iglesias in 1970 deel aan het Eurovisie Songfestival.
In 1978 tekende hij een nieuw contract met CBS International, en breidde zijn Spaanstalige repertoire uit met songs in het Engels, Frans en Italiaans.

In 1984 bracht hij het hitalbum “1100 Bel Air Place” uit en daar werden drie miljoen exemplaren van verkocht.
Hij nam ook een duet op met Diana Ross en het duet “To all girls I've loved before” met Willie Nelson.
Beide nummers werden een groot succes.
Ook met, Stevie Wonder en Dolly Parton zong hij duets.

In de jaren negentig ging Julio terug naar de wortels van zijn Spaanse muziek, en bracht in 1996 een CD uit met de bijnaam “Tango.”
Van de ca. 80 albums die Julio uibracht zijn meer dan 300 miljoen verkocht.
Daarna verschoof de belangstelling van het publiek steeds meer naar zijn zoon Enrique en verdween Julio uit het spotlicht.

En ik begin naar goede gewoonte met een golden oldie.
De meeste onder jullie zullen dit lied wel kennen, al is het misschien in een andere versie.

”SABOR A MI”
(1964)

E YDIE G ÖME

LOS P ANCHOS

Zij was vooral actief in de jaren ’50.
Haar specialiteit is het zingen van Latijnse popmuziek.
Zij zingt zowel solo als samen met haar man, Steve Lawrence.

Ze maakte haar debuut in 1950 met het ‘Tommy Tucker Orkest en Don Brown’.
In 1951 zong ze ook met de big band van, Tex Beneke en had met hen verscheidene radio optredens.
In 1952 ging ze solo.

Zowel haar grote doorbraak als haar levenspartner vindt zij in de ‘Tonight Show’ toen gepresenteerd door Steve Allen.
Na enkele kleine hits komt in 1963 de knaller, “Blame it on the Bossa Nova”.

Ze won een Grammy Award voor Best Female Vocal Performance in 1967, voor haar versie van "As You Walked Into My Life", uit de musical ‘Mame.’.
In 1964 ontmoet Eydie het trio, Los Panchos, en ze besluiten om samen te gaan.
Dit is het begin van een hele resem Spaans-Latijnse hits waaronder, “Sabor a mi".

Eydie Göme is eveneens, zoals wij, een blogster.
Op 78 jarige leeftijd treed zij nog steeds op.
Wie meer wil lezen over deze zangeres, kan dit door op onderstaande button te klikken

Ik moest daarbij even terug denken aan mijn allereerste platendraaier.
In feite was hij van mijn kleinere broer, maar wanneer hij goed geluimd was, mocht ik er ook plaatjes op draaien.
Het was een Dual en het deksel was ook meteen de geluidsbox.
Er was zo een speciaal attribuut bij om tien kleine plaatjes tegelijk te kunnen opleggen.
Die plaatjes moest je dan bovenaan vastleggen met een speciale uitschuifbare “arm”.
Maar wanneer je die “arm” in diezelfde stand zetten bij slechts één plaatje dan herhaalde dat plaatje zich keer op keer.
Een soort herhalingsproces dus, zoals hier op mijn blog.

Eén van de plaatjes waar ik dat vaak en graag mee deed, tot er gegild werd dat het nu wel genoeg was geweest, is het liedje dat ik jullie vandaag laat horen.

“CORRINA CORRINA”
(1960)

R AY P ETERSON

In 1958 verhuisde hij naar Los Angeles en tekende een platencontract met RCA.
Na enkele kleine hits brak hij in 1959 door met “The Wonder Of You”.
Een nummer dat later ook werd opgenomen door Elvis Presley die een vriend was van Ray.

In 1960 maakt hij zijn eigen platenlabel aan, genaamd, “Dunes Records”.
Onder dat label scoort hij wellicht zijn grootste hit, “Tell Laura I Love Her”
Meteen daaropvolgend heeft hij andermaal een hit met, “Corrina Corrina”

Een andere tragische balade, “I Could Have Loved You So Well” bereikt echter niet de top 40, evenmin als, “Give Us Youre Blessing”.
Zijn laatste hit was, “Missing You” eveneens uit 1960.

In 1970 wordt Ray Peterson dominee van de Baptist Church en speelt af en toe nog oldies in dat circuit.
Ray Peterson overleed aan kanker in 2005, in Smyrna, Tennessee, op 65-jarige leeftijd.
Hij werd opgenomen in de Rockabilly Hall of Fame.

Gisteren evenwel was ik in weer een ander ziekenhuis op bezoek bij een vriendin die een nieuwe knie heeft gekregen.
Zij gaat gestaag goed vooruit en verbijt de pijn heel moedig.

Wat mij daar nu heel erg trof was het volgende:
Van op de vriendin haar kamer horen we steeds een jammerlijk geroep op de gang.
Vriendin weet te vertellen dat het een oud dametje is dat Alzheimer heeft.
Zij heeft door een val haar heup gebroken in het rusthuis waar ze verblijft en is zodoende in het ziekenhuis terecht gekomen.

Het mensje herkent dus niets of niemand en is daarom totaal gedesoriënteerd.
Om haar een klein beetje te kalmeren zet men haar in een rolstoel op de gang bij de balie, want daar ziet ze mensen passeren en dat stelt haar wat gerust.

Wanneer ik naar huis ga ziet ze mij en wenkt me.
Ze noemt me,Martha. Misschien is dat wel de naam van haar dochter, denk ik?
“Help me aub, neem me mee” vraagt ze me terwijl ze mijn handen vast neemt.
Mijn hart breekt want ik kan haar niet helpen.
Klein en broos zit ze daar en ik laat haar achter met lood in mijn schoenen.

Ik krijg haar niet uit mijn gedachten.
Wat een verschrikkelijke ziekte is Alzheimer toch.
En daarom vandaag dit lied op mijn blog.
Je wordt er niet echt vrolijk van, maar het stemt je wel tot nadenken.

“MENEER ALZHEIMER”
Het lied wordt gezongen door de cabaretier:

YOUP VAN T HEK
Wie meer over deze man wil lezen kan dit door op onderstaande button te klikken.