Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
24-03-2014
Geetbets
Ge mot oer hoar nog weiren !En dan oere jager enschieten. Kom es hieropens of goit mer daoeropens.Zoeë ne platte en moeë zen de vuurstekskes. Moet ich och ins inkappen? In de rutpoel zitten klabotskoppen en stekelboaskes. En in ne ves zitten vlummen!
Slag der Zilveren Helmen - Halen 1914 - Herdenkingsversje
Omdat het bijna honderd jaar geleden is wil ik dit nog eens vanonder het stof halen. Als je het niet kan lezen weet het dan mij te zeggen dan zal ik een vertaling maken.
Dit wil ik niemand onthouden.... Het heeft de verdienste oud te zijn en anoniem. Hij had waarschijnlijk een beetje teveel jeneverkes gedronken in café "bij de Slachter", het café tegenover de militiare begraafplaats in Velpen-Halen.
Deze losse velletjes papier heb ik gevonden in het missaal van mijn grootmoeder. Van mijn naaste familie is er niemand gesneuveld. Altijd enorm veel chance gehad. Ik zou zeggen met de helm (zilveren) geboren.
Dit is een speciaal doodsprentje, niet omdat het in het frans is, mijn overgrootvader was een waal die op 37 jarige leeftijd van Fallais, bij Huy naar Halen verhuisd was. Nee, het is speciaal omwille van de data : "Décédé à Rummen le 11 Août 1914...... Les Funérailles ont eu lieu en église paroissiale de Rummen; le 14 Août 1914 dans le plus stricte intimité. Le service funèbre ..... aura lieu .... le mardi 14 Octobre 1915." Hij is pas veertien volle maanden na zijn overlijden officieel begraven. Dit kwam omdat hij overleden is midden het in uitbreken van de eerste wereldoorlog. De voorposten van de duitsers waren reeds tot het oosten van Rummen doorgestoten. Op de dag van zijn overlijden hebben de belgische strijdkrachten de brug over de Gete tussen Rummen en Geetbets opgeblazen. Mijn overgrootvader woonde in de kasteelhoeve van Hoen op een boogscheut van de brug over de Gete. Het gebied moest helemaal ontruimd zijn, maar men heeft blijkbaar toch een stervende man thuis gelaten. Men heeft hem de 14 de augustus voorlopig "tussen vier planken" begraven en dan pas veertien maand later officieel op passend kerkelijke wijze.
In 1905 verhuisden Alexis Guilmet, zijn dochter Valérie en haar echtgenoot Dionysius Jacobs en kinderen naar de kasteelhoeve van het kasteel van Hoen in Rummen. Het kasteel stond er toen nog en ligt enkele honderde meter over de Gete langs de weg Geetbets- Rummen. Mijn overgrootvader is er in 1914 gestorven toen het duitse leger oprukte. Op 11 augustus 1914, de dag dat hij overleed is de brug over de Gete tussen Rummen en Geetbets door de belgische troepen opgeblazen. Zijn zoon Louis Guilmet die in Kortenaken woonde was op weg om bij het sterfbed van zijn vader te zijn, maar werd door de belgische soldaten tegengehouden, niemand mocht nog in de richting Rummen, en de hele omgeving werd ontruimd. Louis heeft gesmeekt en gebeden toch door te mogen en uiteindelijk kreeg hij de toelating, na plechtige belofte binnen het uur terug te zijn dan werd de brug onherroepelijk opgeblazen. Louis was tijdig terug maar was niet bij het sterfbed van zijn vader. De verdedigingslinie van de belgische troepen was de Gete tussen Drieslinter en Halen. Alle bruggen over de Gete werden hier opgeblazen in de hoop hier de duitse troepen te stoppen, Veel heeft het niet uitgehaald, de volgende dag hadden de duitse genietroepen al een noodbrug klaar en werd de Slag de Zilveren Helmen in Velpen - Halen geleverd (12/8/1914). Op 18/8/1914 werd de Slag der Zeven Zillen in Sint Margriet Houtem geleverd en Tienen ingenomen. Snel volgden Leuven, Mechelen .... De verdedigingslinie van de Gete tussen Drieslinter en Halen werd nog eens gebruikt bij het begin van de tweede wereldoorlog. Toen blies men de bruggen niet op maar probeerde in analogie met de ijzervlakte in WO I, de ganse getevallei onder water te zetten door de sluizen te sluiten. Er werden zandzakjes aan de bevolking uitgedeeld om hun woning tegen het water te beschermen. Ik herinner mij nog de groene zandzakjes die bij mij thuis na de oorlog nog bewaard gebleven zijn. Weer was het een verdienstelijke poging want de duitse troepen reden met hun pansterwagens op rupsbanden en lichte artillerie niet vast in het water en de modder zoals de zware artillerie van WO I. Deze keer werd de opmars van de duitse troepen zelfs niet vertraagd.
Tot zover de verhalen die mijn grootouders in mijn jeugd vertelden.
Rikske kwam ons thuis halen met zijn prachtige Citroen (zie foto) om in Hulsbeek naar de kermis te gaan. Mijn grootmoeder gaf dan een kermismaal met "hors d'oevre", soep, hoofdgerecht en nagergerecht. Tegen drie uur was koffie en taart en 's avonds nog een koude schotel. De jaren van overvloed na de magere oorlogsjaren.
Michel, Alexis, Joseph werd op 29 juni 1947 geboren te Geetbets, om ongeveer 15.00 uur, thuis in de Overbeekstraat nummer 15?, in de “winning” zoals men de boerderij tegenover Meester Vanbrabant noemde, en die gehuurd werd. Het was zondag en de warmste dag ooit gemeten ( 38,8 ° in Ukkel), een hitteholf die toen al acht dagen duurde. De “wijze vrouw”, de vroedvrouw, was Fanny (Stephanie) Mertens. Ik ben dus op het warmste moment van de eeuw geboren, op een zondag, drie uur in de namiddag en de eerste zoon na twee dochters, Maria en Madeleine. Van vreugde gesproken!
Vader was Emile Guilmet, geboren te Geetbets op 9 mei 1914 (33 jaar oud), spoorwegbediende en zoon van Joseph Guilmet (°Falais 15/1/1865) en Sidonie Smets (°Schulen 6/3 /1880). Moeder was Bertha Bamps, geboren te Geetbets op 1 januari 1914 (33 jaar oud), onderwijzeres, dochter van Emile Bamps (° Geetbets, 19/2/1873) en Maria Goossens (° Kortenaken 23/4/1871).
Mijn ouders hadden een stuk bouwgrond gekocht, vlak naast het ouderlijk huis van mijn moeder, Overbeekstraat nummer 7. Zij hebben daar een huis op gebouwd dat rond 1950 af was. Zie foto hieronder bij mijn bericht gepost op 11/11/2010. Hier heb ik mijn jeugd doorgebracht.
Kijk hier maar eens : dit is van een duitse site. Nooit erkenning gekregen voor genieën. Het bewijs van oerdegelijkheid is het feit dat deze wagens, gebouwd in de jaren 70- 80 nog altijd rondrijden...
Mijn eerste auto was een 2 pk, of wat dacht je, is altijd bij Pijpops onderhouden. Daniel was mee naar de Citroën dealer Winand in Diest geweest om deze fantastische auto tweedehands te kopen.
De vader van Daniêl was Rik en zijn moeder heette Pauline Vanbael. In de volksmond was dat Plien, klonk fantastisch en heeft jaren geduurd voordat ik wist dat Plien de verbastering van Pauline was...
Ja, ja er zijn autoconstructeurs in Geetbets geweest die unieke voertuigen ontwierpen en maakten.
Geetbets 1969 : Ik had juist mijn legerdienst volbracht en een van mijn vrienden was Daniël Pijpops. Daniël was een paar jaar ouder dan ik en werkte bij zijn vader Rik in de garage/werkplaats, waar zij zich voornamelijk met het merk Citroën bezighielden. Dit is een understatement, vader en zoon, Rik en Daniël waren Citroën adepten en hadden bijna een verering voor alles wat Citroen was. Zij reden met een Citroen DX (dat strijkijzer) en verbouwden Citroen camionetten tot marktwagen, bestelwagens, mobilhomes.... Het waren fantastische stielmannen die tot in Nederland en Duitsland bekend waren voor hun vakmanschap. Zij hadden vergunningen om prototypes die goedgekeurd waren te bouwen. Het waren feitelijk volledig nieuwe wagens met een Citroen motor.
Met de auto achteruit rijden is niet mijn sterkste kant. Daarstraks nog was ik een brief in de brievenbus gaan steken, die de postbode verkeerd bij ons in de bus gedaan had. Het was hetzelfde huisnummer, maar in een andere straat. Bij het terugkeren op de parking voor het huis reed ik achteruit en ineens...... boenk. Ik zat tegen het muurtje dat de parking afboordt. Wonderlijk een korte diepe schram op de koffer, bij nadere inspectie zelfs een gaatje in het koetswerk. Het muurtje was intact en geen schade aan derden.
Ik ben niet handig maar in al mijn onnozelheid dacht ik: "ik plak er een sticker over". Een sticker, vroeger was zowat elke achterkant van elke auto volgeplakt met stickers. Van alles en nog wat : radio 2, VTM en alle mogelijke reklame van oliën tot toeristische plaatsen alom. Maar ik had geen sticker en ik vond ook nergens een sticker. Toen ik alle voorbijrijdende auto's controleerde, geen enkele sticker. Hoe was dat mogelijk, en het was mij zelfs nooit opgevallen dat het fenomeen Stickers verdwenen was. Als je nog een auto ziet met een sticker op is die twintig jaar oud.
Laat de stickers terugkomen ! Als iemand er nog een heeft, geef een seintje en ik plak hem op mijn auto of op iets anders.
Een bluts zie je zo niet meer !
Zo verdwijnen er ongemerkt allerlei zaken buiten de stickers. Ik denk aan telefooncellen, telefoonboeken, de gouden gids, kruidenierswinkels, cafés, gezelligheid.
Nieuw in het straatbeeld zijn vooral joggers. Tot voor enkele jaren zou geen enkele vrouw op de openbare zijn gaan joggen. Nu zijn ze niet meer te tellen. Zelfde met de wielertoeristen, de schaarse gekken die zich er vroeger aan waagden waren zeker geen vrouwen! De vrouw heeft evenveel recht als de man om zich belachelijk te maken.
Zijne kloon was zo vuil, vies en vettig van de olie, dat als hij hem uittrok hij als een harnas rechtop bleef staan. Het originele helblauwe was slechts tussen zijn schouderbladen nog te zien. Als hij gewassen zou worden, zou de kloon uiteenvallen in duizenden ondefinieerbare stukjes stof.
Wij hadden nog nooit van een overal gehoord, net zomin als we zouden weten dat een groei een hijskraan was. Maar de kloon van Pierke kenden we wel en hoewel wij ermee moesten lachen was het zo niet bedoeld. Pierke gebruikte zijne kloon totaal verkeerd, hij had er geen andere kleren onder aan en trok hem na de arbeid ook niet uit. We hebben het natuurlijk nooit kunnen controleren maar wij waren er van overtuigd dat Pierke met zijn kloon aan sliep. Het was zijn vel en als hij met de kermis een keer per jaar zijn kostuum aandeed zei niemand nog goedendag omdat ze hem niet herkenden, zeker niet omdat hij dan zijn legendarisch potske niet ophad. Zijn potske hoorde bij zijn kloon als een helm bij een harnas. Als hij ooit zijn potske eens afnam was het precies of Winnetou hem gescalpeerd had en je zou gesmeekt hebben dat hij zijn potske terug opzette.
Verklaring:
Volgens Wikipedia bestaat kloon alleen in zijn werkwoordvorm of zelfstandig naamwoord in het meervoud namelijk klonen. Het werkwoord is door middel van stamceldeling een nieuwe gelijkaardig wezen te scheppen, zie het voorbeeld het gekloonde schaap Dolly. Ik zou van Pierke geen kloon willen, het origineel was erg genoeg. Dus houden we het maar bij een overal.
Een "POTS" is een ander paar mouwen. Het is ofwel afgekort :" POST OFFICE TELEPHONE SYSTEM" ofte de analoge telefoonverbindingen voor de digitalisering. Pierke draait zich om in zijn graf. De andere betekenis is een aandoening waarbij de uitleg alleen al mij de schrik om het hart doet slaan en hysterische paniek veroorzaakt : namelijk "POSTURAL ORTHOSTATIC TACHYCARDIA SYNDROME " ..... nu gij se. Het moet als ik het goed begrepen heb zoiets als ADHD zijn maar dan moeilijker. Pierke was wel een beetje simpel maar POTS ? ..... Houden we het bij een mutske zoals dat van de paus maar dan zwart in plaats van wit. Wit zou het toch maar een half uur geweest zijn.... Hoe heet het potske van de paus ? Een pileolus ???....
Mijn inspiratie is uitgeput. Alles waar ik nog mee tevoorschijn kan komen is : "en ijsgat" : volgens mij is dat een boomstronk die overblijft na het afzagen en rooien van de boom, en niet uw billen als je op een winterdag met de fiets gereden hebt. Ik zoek nog een foto ter illustratie, neen, niets met de fiets.
Maar zie als de nood het hoogst is zijn mijn zussen nabij : aanvullingen van Maria Guilmet : - Kledderen : omhoog kruipen - Strikken : breien - Tegriest : binnendoor - Tesneusdoek : zakdoek - Grinsen : wenen - Ne sermeindoek : neteldoek - Ne pensketel : warboel - Vessem : hiel - Houlijs : schommel - Kermeinen : miauwen - As mekuul komt : dat personage - Smetsen : met de lippen geluiden maken - Iets den hals breken : kapot maken - Braddelen : morsen - Dantelechtig : waggelen, onzeker op je benen staan - Scheutig : happig op iets zijn - Bekantig : jaloers - Keumen : kreunen - Spaai : spie
aanvullingen van Madeleine Guilmet - Perschonkelen : aflaat verdienen - Brauwe : kuit van het been en/of stuk spek - Bijeweg : bedevaart
aanvulling Valère Rutten : - subedee : verlegen, stil jongentje-meisje, een snulleke .....
Op 19/8/2013 is het maandag van de kermis en "de dag" met de wielerwedstrijd en de kroegentocht. Ik kan er niet bij zijn maar had graag van ooggetuige een verslag gekregen. Het zal zonder toestemming niet gepubliceerd worden.
Buiten filmzaal werden deze zalen ook gebruikt voor zogenaamde variété of bonte avonden. Dat was theater met amusante voordrachten, zang en dans alsook gevarieerde optredens van artiesten als goochelaars, arcrobaten, hypnotiseurs, gedachtenlezers enz.. In de jaren zestig waren er optredens van onder meer : Tony Geys, Kees Pruis, Rina Pia, Bob Benny, Tony Sandler, Cris Sent, Bobejaan Schoepen, Johnny Jordaen, Johnny Hoes, Willy Alberti, Bob Scholte, Ray Franky, Co Flowers, Jan Verbraeken, Freddy Sunder, Louis Baret, La Esterella, Jean Walter, Max Van Praag, Willy Lustenhouwer, Henk De Bruin............ Er was echte revue met Kees Brug en Lowieke Staal, Pol Cabus, Co Flower en Nandje Buyl. Lowieke Staal was een dwerg waarmee grappen werden uitgehaald, prachtig. De Woodpeckers met Jef en Cois Cassiers traden hier ook op. Het verloren gat Geetbets was in die tijd het uitgangscentrum van het Hageland. Van heinde en ver kwamen ze naar de evenementen in onze zalen, volks amusement en veel plezier.
Een zaal vol geroezemoes, dan gingen de lichten langzaam uit
en werd het stil. De dieprode fluwelen gordijnen schoven met geruis open en
zachte muziek begon te spelen. Een magisch moment als de projector zoemde en een
lichtbundel door de sigarettenrook naar het scherm flitste.
Eerst kondigde een knarsende stem de films voor de volgende
weken aan en werd er reclame geprojecteerd. Lang duurde dit allemaal niet want
daar begon de voorfilm. Meestal een zeemzoet, waardeloos ding.
Maar dan begon de hoofdfilm en werden wij zo opgeslorpt en
meegesleept dat als de lichten terug aanflitsten wij als uit een droom wakker
werden en onze ogen uitwreven. De werkelijkheid leek ineens heel onwezenlijk en
ijl.
Wordt vervolgt
Ik zoek achtergrond informatie . Over de zalen, data van
begin en einde van de filmvertoningen fotos, eender wat .
Dit is een speciaal doodsprentje, niet omdat het in het frans is, mijn overgrootvader was een waal die op 37 jarige leeftijd van Fallais, bij Huy naar Halen verhuisd was. Nee, het is speciaal omwille van de data : "Décédé à Rummen le 11 Août 1914...... Les Funérailles ont eu lieu en église paroissiale de Rummen; le 14 Août 1914 dans le plus stricte intimité. Le service funèbre ..... aura lieu .... le mardi 14 Octobre 1915." Hij is pas veertien volle maanden na zijn overlijden officieel begraven. Dit kwam omdat hij overleden is midden het in uitbreken van de eerste wereldoorlog. De voorposten van de duitsers waren reeds tot het oosten van Rummen doorgestoten. Op de dag van zijn overlijden hebben de belgische strijdkrachten de brug over de Gete tussen Rummen en Geetbets opgeblazen. Mijn overgrootvader woonde in de kasteelhoeve van Hoen op een boogscheut van de brug over de Gete. Het gebied moest helemaal ontruimd zijn, maar men heeft blijkbaar toch een stervende man thuis gelaten. Men heeft hem de 14 de augustus voorlopig "tussen vier planken" begraven en dan pas veertien maand later officieel op passend kerkelijke wijze.
Vandaag zou ik willen beginnen met het verhaal van de betserse filmzalen : de Palace en de Bac. Bij deze zou ik alle betsenaren en niet betsenaren willen vragen iedere informatie die ze hebben over de filmzalen of/en de films (ik denk aan oude affiches, filmbesprekingen ...) of gewoon herinneringen aan de tijd voor de TV en internet aan mij te copieëren. Ik hou jullie op de hoogte. Michel
Mijn stamboom en familiegeschiedenis waren stilgevallen, maar de laatste dagen is de vonk er terug ingeschoten. Dat komt altijd omdat iemand nieuwe dingen aangeeft, ditmaal waren het twee mannen met rummense en betserse voorouders namelijk Karel Willems en Guy Vanvuchelen, wiens voorouders mijn raken langs de tak Buntinx en Jacobs. Kijk ook eens bij : http://www.geneanet.org en geef dan een betserse naam en de gemeente Geetbets in. Of alleen Geetbets, dan krijg je een massa aan informatie.
Stefaan Lambrechts, zoon van de vroegere secretaris van Geetbets woont en werkt al een tijd in de omgeving van Boston. Naar aanleiding van de recente bomaanslagen tijdens de maraton van Boston laat hij het volgende weten : "We hebben de bomaanslagen overleefd en ik denk dat de
hype nu wel voorbij is. Die vrijdag toen deze jongens geconfronteerd werden
door de politie is mijn vrouw nog gaan werken in Boston. Ze is met een vriendin
meegereden in de wagen en toch op het werk geraakt. Op de middag heeft de
politie Boston hermetisch afgesloten en alle toegangswegen in en uit Boston
afgesloten. Ze is dan om 3 uur naar huis moeten gaan. Mijn vrouw vertelde mij
dat er meer politie was dan inwoners, meer dan 1000 zwaargewapende agenten. Op
de autostrade heb ik vele politiewagens gezien met sirene maar ik ben gaan
werken omdat er daar geen problemen waren. Nu is het onderzoek bezig, we zien
alle dagen reportages op de TV. " Tot daar letterlijk Stefaan.
Hij meldt ook dat Marie Portret overleden is. Daarom heeft het zolang geduurd : het moest van Amerika komen. Bij deze rechtgezet. Met dank aan Stefaan Lambrechts.
Andere overlijdensberichten zijn altijd welkom. Ik ben van zins om een soort databank met doodsprentjes en doodsbrieven op te zetten op seniorennet, zodat iedereen aan de gegevens kan en eventueel afdrukken of kopiëren voor het persoonlijk archief.
Ne stikstek = naast de "goar" was een driepikkel om door de stappen zonder de goar open te moeten doen. Een koe of ander dier kon er niet door. De goar = afsluiting van de weide met stokken en een prikkeldraad, een brede doorgang. Een vraag" = appelpit
Bij Stijnke, aan de kerk gingen we cigaretten per stuk kopen, één voor nen halve frank. Darcy, Zemir, Laurens, Tigra..... . Ze hadden ook klein pakskes van 12 cigaretten die we deelden. en we voelden ons geweldig .Stoer doen en zeker niet laten zien dat we er mottig van werden, koppijn kregen en duizelig werden. We gingen die cigaretten dan stiekem in de "Beke" oproken en verstopten ze daar ook, de cigaretten natuurlijk.
Wie kent :"Hatchibie" nog ? En Gaston Berings met zijne zware motto, een BMW ? En Pierke de fietsenmaker, of Bieke de schoenmaker, Fille van de Suisse, de Witte van Mienes, Stien van Maëwnes, Jef Snep, Jefke van Tilles, den Hollander, den Ringer, die van de Kasba, Chienke Wies, Meinke Koch, Cavie, die van Keukses, de Flokker, Jef van Jan, Marie-Jeanne van Pië, Stijnke, de Bawes, Pleun, den Artist, die van de Mot, van Paree , Mona, deie van Speir.... Daarvoor alleen moest er een hemel zijn om ze nog eens tegen te komen.
Ik ben Guilmet Michel
Buiten filmzaal werden deze zalen ook gebruikt voor zogenaamde variété of bonte avonden. Dat was theater met amusante voordrachten, zang en dans alsook gevarieerde optredens van artiesten als goochelaars, arcrobaten, hypnotiseurs, gedachtenlezers enz.. 
Dit is een speciaal doodsprentje, niet omdat het in het frans is, mijn overgrootvader was een waal die op 37 jarige leeftijd van Fallais, bij Huy naar Halen verhuisd was. Nee, het is speciaal omwille van de data : "Décédé à Rummen le 11 Août 1914...... Les Funérailles ont eu lieu en église paroissiale de Rummen; le 14 Août 1914 dans le plus stricte intimité. Le service funèbre ..... aura lieu .... le mardi 14 Octobre 1915." 
