Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
03-09-2017
Verdwenen tussen de plooien van de tijd.
Een oud vrouwtje zo krom als een sikkel, steeds volledig in 't zwart gekleed noemden wij de heks en joegen mekaar de duivel op het lijf van de schrik met de meest fantastische verhalen.
Op een dag zagen we ze aankomen een eindje voorbij de spoorweg, te voet niet rondkijkend, maar de blik strak naar de grond gericht. Wij waren geconcentreerd aan het knikkeren en keken een tijdje niet, en plots dachten we dat ze nu wel ongeveer bij ons zou zijn en we ons beter uit de voeten zouden maken voor ze ons behekste. Toen we opkeken kwam ze terug aan vanop dezelfde afstand als toen we een tijdje geleden gekeken hadden. Een tijdje later keken we nog eens en de heks was verdwenen... Wij scharrelden met paniek in de ogen de mais (knikkers) bijeen en vluchten naar binnen en gingen onder de trap zitten van de schrik en toen ma vroeg wat er scheelde zeiden we dat we de heks gezien hadden en dat ze ons wilde beheksen. Ma zei dat we verder moesten gaan spelen, maar wij durfden niet, de schrik zat er goed in. We hebben daarna nog dikwijks op de stoep gezeten en geknikkerd, maar de heks is nooit meer opgedaagd. Als ik nu in de verte staar hoop ik nog altijd dat het oude vrouwtje terug komt opdagen. Maar ze is verdwenen tussen de plooien van de tijd, en komt nooit meer terug.
De heks hierboven verdwijnt echt, ik heb het gezien, en ik ben tweehonderd percent zeker dat dit niet kan, en toch...
Ach, ik weet het wel, dat zeemzoet gedoe, ik hou van het gevoel mij te laten gaan in melancholie en mij te verliezen in oeverloos uitgesmeerde smart en kwel die er niet toe doet en te luisteren naar de liedjes die neergebliksemd worden als siroop en zeemzoete smartlappen.
Weet je wat ik nog wel eens zou willen doen? De Gete afvaren van Budingen tot aan de watermolen in Geetbets en dan verder tot de Kasteelstraat in Rummen. Ik denk dat het best in twee maal te doen is. Je moet jezelf voorstellen als ontdekkingsreizeiger, nog nooit is daar iemand geweest. Het aanlokkelijke beeld van foto's te kunnen nemen vanaf een plaats die nog ongerept is.
Zelfs met een onozele plastieke boot moet het te doen zijn, je vaart met de stroming mee en moet slechts sturen met de paddels. Ik zie het zo voor mij.
Vrijdag avond, 19 mei 2017 om 20.30 u is Nand Van Gelder Guilmet geboren. Een flinke jongen die 3,415 kg woog en 49,50 cm lang is. De moeder Sofie Guilmet en de vader Peter Van Gelder zijn de trotse ouders, maar wat van de trotse grootouders gezegd ? De grootvader die de naam Guilmet als nazaten van de "oude waal", Alexis Joseph Guilmet die eind 19 de eeuw van Falais de streek van Hoei naar Halen geëmigreerd is, ziet voortbestaan in de streek. Inderdaad Nand is de laatste die deze naam kan verderzetten, met dank aan de recente wetswijziging van 2014 (maar vooral dank zij Sofie Guilmet en Peter Van Gelder). De afstammelingen van Alexis Guilmet zijn allemaal meisjes en de jongens hebben geen nakomelingen vandaar Nand wij rekenen op u.
Paul Polleunis is overleden. Wat gaat er nu met de smidse in de Grootveldstraat gebeuren? Ik ben bang dat cultuurbarbaren die ook het stationsgebouw hebben afgebroken dit stuk erfgoed gaan ontmantelen. Voor zover ik weet was de smidse nog tamelijk intact, met het materiaal om paarden te beslaan en de smidsoven. Er was ook een winkel aan met gereedschappen van in de jaren stillekes. De kegelbaan tegenover de smidse is al verdwenen. Het woongedeelte zal wel verwaarloosd zijn, maar als het niet te lang leegstaat misschien nog te redden.
Laat mij iets weten, we gaan in actie schieten :
Er speelt geen politiek of persoonlijk voordeel. Ik vind het alleen zonde dat dit alles roemloos op de vuilnisbelt zou belanden of de "rommelmarkt".
Ik zoek alle mogelijke, en onmogelijke, informatie over de aanleg van de spoorweg Tienen-Diest, lijn 22. De lijn werd in dienst genomen op 27/5/1878. Tot 29/9/1957 werd de lijn intensief gebruikt als personen- en goederenvervoer, toen stopte het personenvervoer. Het goederenvervoer, met voornamelijk aanvoer van steenkool en vervoer van suikerbieten naar de suikerfabriek in Tienen, stopte in 1961 tussen Diest en Halen en tussen Drieslinter en Halen in 1964 en volledig met opbreken van de sporen in 1967.
Heeft iemand documentatie, foto's, artikels of weetjes over de spoorlijn, het station, de werkhuizen met het onderhoud.
De mannen die de sporen onderhielden hadden een speciale naam die ik vergeten ben. Mijn grootvader Emile Bamps heeft zijn ganse loopbaan als schrijnwerker bij de spoorwegen gewerkt. Alle info hierover is welkom.
Een ganse dag heb ik mijn hersenen gepijnigd, en dan als ik het opgegeven had viel mijne frank :"ne piosser" dat was iemand die de spoorwegen onderhield naar "een piosse" is een houweel.
Zoals met de gek uit het grapje die zich voortdurend met een hamer op het hoofd sloeg, en naar de reden gevraagd, zei: "Omdat het zo prettig is, als ik ermee ophou"- zo is het een beetje met mij. Ik ben ermee opgehouden je te verliezen. Ik ben je kwijt.
Misschien is dat geluk: een geluk bij een ongeluk. Misschien is geluk: Nog een geluk dat. Dat ik aan jou kan terugdenken, bv., in plaats van aan een ander. ~Herman de Coninck.
Deze grijze eminenties zijn nog in Glabbeek op de Strandfuif opgetreden ! Dat was enkele jaren geleden ik zal eens opzoeken wanneer juist. Het was op 6/8 1999, met dank aan de bunker.
Neen, dit optreden is niet op de strandfuif ! Status Quo was iets ouder en grijzer. Fantastisch optreden om nooit meer te vergeten. Straks is het weer zover begin augustus. Een nieuwe editie op een nieuwe locatie, de weide juist voor de vroegere legerdepots, nu gemeente diensten en OCMW.
Wees optimist en blij en laat uw leven niet vergallen door doemdenkers en onheilsprofeten, ondanks het gevoel van angst luister naar de stem van de werkelijkheid, luister naar Damiaan Denys :"
DENYS «Er waren vroeger veel meer aanslagen, alleen weten we er nu meer over. »Het is heel lastig om mensen ervan te overtuigen dat het eigenlijk juist heel goed gaat in de wereld, omdat de schaal waarop er vooruitgang geboekt wordt, ons overstijgt. Een eeuw geleden kon 90 procent van de wereldbevolking niet lezen, nu kan 80 procent van de wereldbevolking dat wél! In België is de kindersterfte zowat onveranderd gebleven, maar op wereldschaal is die op 100 jaar tijd afgenomen van 44 procent naar minder dan 4 procent. Voor alle parameters – welvaart, gezondheidszorg, noem maar op – scoren we op wereldschaal beter dan ooit, maar omdat wij die vooruitgang hier al eerder hadden geboekt, zijn we sceptischer: we voelen hem niet. Wij merken een achteruitgang in onze levensstandaard omdat onze inkomens met drie procent gedaald zijn sinds 2008, maar lijken te vergeten dat ze nog altijd 15 procent hoger zijn dan de inkomens uit 1975.»
'Wie wil nog vechten voor een ideaal? Wij zijn veel te bang om afscheid te nemen van ons succesvolle leven'
HUMO We kijken wel vaker niet verder dan onze neus lang is: de vele slachtoffers van Boko Haram raken ons minder dan die van de aanslagen in Zaventem. DENYS «We zijn alleen maar geïnteresseerd in aanslagen wanneer ze ons persoonlijke leven raken: dán trekken we plots de straat op om voor onze vrijheid te vechten. Het toenemende individualisme is daar de oorzaak van: we maken onszelf tot het centrum van het universum en geloven dat wijzelf verantwoordelijk zijn voor ons persoonlijke succes. We kijken niet meer naar het leven als iets wat ons overstijgt of naar de gemeenschap waar we deel van uitmaken. Daardoor lopen we meer risico om angstig te worden: we moeten het leven nu immers zelf dragen. Individualisme geeft ons de illusie van meer vrijheid, maar creëert net meer angst. »Moslimterroristen zijn criminelen die betekenis willen geven aan hun eigen leven. De snelste manier waarop ze dat kunnen doen, is door zich te bekeren tot de islam en te radicaliseren. In dat opzicht is IS het perfecte product van onze hedendaagse samenleving. Maar terroristen verachten de dood en zijn bereid hun leven in de schaal te leggen voor een ideologie – iets wat wij niet meer begrijpen. Raar, want niet zo lang geleden trokken onze soldaten nog ten strijde tegen het nazisme. Iedereen is bang om in een terroristische aanslag om te komen, maar hoeveel mensen zouden nog bereid zijn om te vechten voor een ideaal? Wij zijn veel te bang om afscheid te nemen van ons succesvolle leven.»
Na WO II dachten wij : dit mag nooit meer gebeuren. Wij gaan samenwerken, grenzen slopen, ons verenigen in een goede wereld. Wat was sterker dan een verenigd Europa om dit democratisch veilig te stellen. Toen in 1989 de berlijnse muur viel en het ijzeren gordijn gesloopt werd dachten wij:" yes, we can, und wir schaffen dass".
En dan komt de brexit, wordt een demagoog die een muur tussen Mexico en de VS wil bouwen, president en heeft Merkel bloed aan haar handen. Nieuwe genzen worden gebouwd om sukkelaars tegen te houden....
Jezus Christus predikte het 2000 jaar geleden. Het is nog altijd even actueel.
"Zie uw medemens graag, sluit de herberg niet voor de vluchteling, laadt niet alle onheil van de wereld op de schouders van één bevolkingsgroep, blank, zwart, geel... Gelovig of niet, Mohamed, Jaweh of Jezus...".
Ik ben Guilmet Michel
