Kortheid des Levens


Het menschelijk geslacht valt als de blaadren af:

Wij worden en vergaan, -- de wieg grenst aan het graf. --

Daartusschen speelt een droom een treurspel met het harte;

De smart wijkt voor de vreugd, de vreugd weer voor de smarte;

De koning klimt ten troon, de slaaf buigt voor hem neer;

Dat je jezelf niet altijd ziet, zoals een ander je ziet, heb ik vandaag maar weer eens ondervonden.

Er zijn van die dagen dat wanneer ik in mijn spiegel kijk, zo ver mogelijk zou willen vluchten.
Meestal valt die opwelling samen met het pas uit bed komen.
Een licht ontbijt en ettelijke koppen koffie later, waag ik mij dan aan een tweede poging.
Mooi is het nog steeds niet, maar er is al wat kleur te zien, en de haren doen een poging om minder weerbarstig te zijn.

Dan over naar de grotere middelen!
Douchen, haren drogen en de shminkkoffer erbij halen.
Het laatste geeft nog het meeste resultaat, al doe ik de moeite niet wanneer ik niet naar buiten ga.
 En jawel dames, het is een heuse koffer, of beautycase zoals je wilt, het is geen spraakverwarring.
Ik heb talloze kleurtjes oogschaduw, mascara en eyeliner.
Ontelbare kleuren lippenstift en lipgloss is ook in mijn koffer te vinden.
Ik kan nu éénmaal niet weerstaan aan al die dingen die zo uitnodigend staan te blinken, en die zo mooi staan bij de dames uit de vrouwenmagazines.
Het absurde daarbij is dat ik nooit lippenstift gebruik, en m’n ogen vrijwel steeds in dezelfde kleur opmaak.

Dan is het moment aangebroken om een half uur voor de open kleerkast te gaan staan, om tot de vaststelling te komen dat ik in feite niets hebt om aan te trekken!
Ik leg me node neer bij dit feit, en maakt er het beste van.
Na talloze kledingstukken te hebben aangetrokken, en weer uitgetrokken, is er uiteindelijk toch wat dat nog nipt door de beugel kan.
En met een ietsepietsie meer zelfvertrouwen werp ik voor de derde maal een blik in de spiegel.
Buig een beetje naderbij en merk op dat ik goed werk heb verricht.
De trui verbergt perfect mijn wespentaille…..
De pantalon accentueert mijn laaghangende kont en dikke billen zoals het bedoeld was…..
Een nòg wat nadere blik vertelt me dat ook de make-up een knap resultaat geeft, want mijn van nature gladde huid, ahum, oogt als oud gekrakuleerd leder.
Dus het beoogde resultaat is behaald.
I’m looking goooooood!

Als jullie ondertussen niet meer moesten weten waarover dit alles draait, scroll dan effe met mij naar boven.
Ok, ik ben weer mee en hoop jullie ook.
Dus je ziet jezelf niet zoals een ander je ziet!

Knuffel moest vandaag op controle bij zijn huisdokter, dus ik moest wel buiten de deur.
Het was een rotweertje, koude wind en regenbuien, afgewisseld met grijze lucht en een pover zonnetje.
Maar mijn ochtendritueel had al het één en ander toegedragen aan mijn humeur in mineur.
(Beetje poëtisch zijn mag ook op zo’n grillige aprildag hé?)
Toen bij de dokter alles in orde bleek, steeg mijn zelfbeeld naar zelfoverschatting, want·ik besloot gelijk om de pasfoto’s te laten maken die ik nodig had voor mijn nieuwe paspoort.
De uitnodiging was mij vriendelijk doch uitdrukkelijk ter kennis gesteld.
”Je oude identiteitskaart vervalt weliswaar nog niet, maar de overheid…..blablabla”.
”Dus wordt je hierbij dringend verzocht…….en blablabla”
Gelijk de daad bij het woord voegend, wij naar de fotograaf.

Dat had ik nu beter niet gedaan!
Op slag was mijn goede zelfbeeld veranderd in ongeloof en verbijstering!
”Dit ben ik niet!” zo schreeuwde alles in mij.

De weelderige krullenbos die ik meen te bezitten, was veranderd in een pluizenbol, een geplette suikerspin.
Mijn stralende glimlach werd weergegeven als een mislukte grimas.
De, mijn van nature hoge jukbeenderen, waren in enkele minuten verdwenen om plaats te maken voor uitgezakte bolle wangen.
Het zachte, vriendelijke, moederlijke gezicht, zo perfectionistisch opgemaakt, was te vergelijken met iemand die net in een citroen had gebeten.
 Bij de eerste de beste pascontrole zoekt men gelijk naar een ontsnapte boef in hun bestand bij het zien van mijn foto.

Van ellende ben ik een groot stuk taart gaan eten.
Naar de duvel met mijn perfecte mannequin lijn!
Naar de duvel met mijn knap geproportioneerd gelaat!

Er is toch niemand die het opmerkt.
Iedereen ziet mij anders dan ik mezelf zie!
Niemand ziet mij immers zoals ik werkelijk ben!
Of zou het aan mijn spiegel liggen?

Enkel diegene die een button komen plaatsen met wat loos gezwam en enkel de intentie om bezoekers te ronselen, die kunnen van mij ook navenante reactie verwachten.
En waarom zou ik niet denk ik dan, ze vragen er toch om!
Hoe kan je anders verklaren dat ze beweren dat je een leuk blog hebt, terwijl er schrijnende verhalen te lezen staan?
Of hoe ze een button plaatsen met de vraag om een wederbezoek te brengen, terwijl op het bewuste blog te lezen staat dat de eigenaar schielijk overleden is diezelfde week?
Zoals door onderstaande betreffende, meteen de reden waarom ik dit epistel schrijf….!

Mijn aversie voor zoveel domheid en kortzichtigheid zet mij ertoe aan, mijn eerlijkheidsgevoel gebied het mij!
Maar ook mijn misnoegen over Amorfati
Met open vizier, met naam en toenaam, en niet in anonimiteit zoals sommigen doen.
Dat ik hierbij tegenwind kan krijgen is iets dat ik ingecalculeerd heb, en waar ik helemaal niet mee zit.
Omdat ik van oordeel ben dat ik mondig genoeg ben om mijn standpunten te verdedigen.
En ik ben ook niet te beroerd om mijn ongelijk toe te geven wanneer dit nodig blijkt.
Tot je iemand tegenkomt die voor geen enkele reden vatbaar is!
Zo iemand is AMORFATI!!!

Sinds de recente komst van het blog ‘Het vuurpeloton’ is er heel wat commotie ontstaan in blogland.
Het is een beetje een controversieel blog.
Het beoordeeld andere blogs, en ik ben er mij van bewust dat niemand daar zat op te wachten.
Ik vergelijk het een beetje met een tv programma dat niemand heeft gezien wegens niet ‘cool’, maar waar toch iedereen kan over meepraten.
Ik vind het best te pruimen, en wanneer ik het niet met hen eens ben laat ik dat duidelijk blijken… en omgekeerd.
Zo gaf ik op hun ‘onder de loep/Amorfati’ een volgens mij ietwat ludieke, maar vooral een schertsend bedoelde reactie.
Dit is wat ik schreef….

Bedriegerij!
 Ach, in feite is het zielig vind ik. Het getuigd enkel van weinig fantasie, en vooral eigen initiatief en inbreng.
Men bedriegt vooral zichzelf, want net zoals jullie, trappen ook wij bloggers daar niet in.
Laat het arme mens toch nog een beetje plezier in haar leven.
Wie weet met welk gemis ze elke dag moet leven.
Als dan een plaats in de top tien haar het ultieme geluk brengt, dan gun ik haar dat van harte.
Zelf heb ik het geluk dat ik mij met deze praktijken niet moet inlaten.
Ben wel een beetje jaloers op de multiple orgasme’s die zij mag beleven bij elke stijging van haar blogstatistieken….:))
Maar zo begreep Amorfati dit helemaal niet.
En haar antwoord was een sneer op mijn beide gastenblokboeken op de haar ondertussen zo eigen geïntrigeerde manier, een button!

‘Amorfati’s’ reactie:
Nympho komt nog eens loeren ben hier ook wat komen rondneuzen om wat inspiratie op te doen om een beetje stijgingen te ontvangen van gasten.
aldus kan ik misschien wat multiple orgasmes beleven bij de stijgingen….
einde reactie, te lezen hiernaast in het gastenboek.
Dit ging gepaard met een plaatje van een strippende kip.

De, door mij vermeende humor van de reactie, inziende, nam ik niet de moeite om te reageren.
Voor mij was de zaak afgedaan, en ik had geen zin om hier op door te bomen.
Tenslotte was het ‘Het vuurpeloton’ die haar te kakken had gezet, en niet ik!
Ik nam dus aan dat ze daar wel haar verhaal zou gaan halen, zoals iedereen normaliter zou doen wanneer niet akkoord met hun evaluatie.
Of men negeert de ganse handel en gaat voort zoals voorheen, in de stellige overtuiging dat je zelf beter weet, toch?
Maar niet zo Amorfati (alias Nympho) zoals ze zich tegenwoordig zelf noemt.

Nee, deze blogster vond het nodig om haar gelijk af te dwingen van mij, en dit op mijn beide blogs.
Verkoos ik nòg steeds om beleefd en subtiel te blijven (de reactie’s kunt u lezen in (huismusje’s gastenboek) dit was buiten de waard om gerekend.
Stilaan werd ik het beu!
Ze verweet mij dat ik mijn principe niet volgde, en vroeg mij om met open vizier vechten.
Nou, ik wil niemand teleur stellen, ook haar niet.
Nimpho wou mijn mening, en kreeg mijn mening.
Ik liet haar precies weten hoe ik dacht over haar manier van aandacht zoeken.
Tevens over haar manier om bezoekers te lokken, iets  dat niet veel zoden aan de dijk lijkt te brengen, gezien de minieme reactie's onder haar schrijfsels.
Misschien dat dit  haar wat op weg helpt, (of is dat juist haar bedoeling, zo vraag ik mij nu af....?) Dan is ze slimmer dan ik haar acht, maar je mag nooit iemand onderschattten!
En ach, ik gun het haar!
En voor mij was de kous hierbij af

Maar nog was het niet genoeg voor Amorfati/nimpho!
Ik realiseerde mij hoe ze stilaan het bloed vanonder mijn nagels begon te halen.
En wat ik nog nooit heb gedaan, want ik ga graag een dialoog aan, heb ik tegen mijn principe in, met haar gedaan.
Ik heb haar geblokkeerd op mijn 'huismusje's' gastenboek
Geblokkeerd nadat ze haar gelijk wou halen met flagrante leugens.

Geblokkeerd omdat ze mijn respect eist!
Nee dame, respect moet je verdienen, niet afdwingen, anders heeft het geen enkele waarde.
Wanneer ze voelde dat ze niet ging krijgen wat ze van mij eiste, kwamen de leugens.
Want niets is de dame vreemd hoor om haar gelijk te halen.
Zo beweerde ze dat ik haar bestookte met emails, terwijl het net andersom is, en ik citeer:

"Er is een e-mail verstuurd via het 'e-mail mij' formulier op uw blog! ‘huismusje’.....
weeral een misverstand
hieronder is je mail, en dat alleen was wat ik
bedoelde wanneer ik schreef dat je me geen mail meer
hoefde te sturen (terwijl jij je gastenboek bedoelt ipv mail
ik krijg dus wel mail zoals je ziet....(om aan te kondigen dat je een repliek in je gastenboek Write2Me hebt geplaatst)
en ik heb helemaal niet de bedoeling om iemand te laten kotsen of het kotsbeu te laten worden
wanneer je over iemand op een publieke plek iets neerpent is het normaal dat je antwoord kan
verwachten
ik wil alleen maar iets trachten uit te praten,
maar blijkbaar mag dat niet.  ( en voor de rest ben ik geen bedelaar en al dat andere mooie die
je mij toedicht
dus hier END OF STORY
en ik heb nergens leugens over jou of je blog gegeven.
lees maar wat ik schreef .......... (dit is ook te lezen in  mijn  'huismusje'  gastenboek)
goodbye...." (einde citaat)

Dus, de emails die zij ontvangt krijgt men automatisch wanneer men een bericht in mijn gastenboek zet, en niet van mij persoonlijk.
Ligt het nu aan mij, of wat?
Wìl nimpho/amorfati niet begrijpen, of kàn nimpho/amorfati niet begrijpen?
Al die kafkiaanse toestanden hangen mij de strot uit.
Men zou angst krijgen om nog een reactie neer te pennen die iets meer bevat dan een button.
Volgens de opinie van ‘Nimpho/Amorfati’ is meer ook niet nodig!
Want beste lezer, ik ben niet de enige die de schaduw van Nimpho/Amorfati achter zich aanvoelt komen.

Zo kreeg ik, op wederom een ludieke reactie van mij, op dit alles,bij ‘het vuurpeloton’ volgend bericht van een lezer (blogger?) Milo, (en ik citeer;
"Ik heb het dan wel opgenomen voor Amor Fati, zoals voor allen die werden beoordeeld door het 'vuurpeloton'
O.a. om reden dat wanneer men reeds gefrustreerden op hun
blog gaat beoordelen deze nog meer gefrustreerd gaan geraken en dan doorslaan.
Nadien is Amorfati zich in een mailtje komen beklagen over die stoute jongens van het vuurpeloton en wat die haar allemaal aangedaan hadden en dat ze het erg vond van mij etc etc.
Nu blijft ze me ook stalken met slijmmails. Ik vecht tegen ‘het vuurpeloton’ omdat deze in de aanval gegaan zijn na wat kritiek.
Maar ik vecht  terug met hun eigen wapens sarcasme.
Ik kan het best alleen aan en hoef geen hulp van slijmproppen als Amor Fati...." einde citaat)

Dit alles begint inderdaad te gelijken op stalking!
Als jullie de moed en de tijd hebben gehad om heel dit epistel door te lezen, alsook al de reactie’s op alle blogs….
Dan wil ik jullie beleefd vragen om jullie objectieve mening te geven over dit alles.
Als het zo is dat ik beledigend ben geweest, dan zal ik heel deemoedig mijn excusen aanbieden.
Want ik vecht inderdaad met open vizier, maar ook met een hart voor mensen, en hun al dan niet gebrek aan begrip.
Ondertussen ben ik Nimpho/amorfati inderdaad kotsbeu geworden.

 Graag jullie mening!

 

Depenisvanjezus

Wat lees je in het woord hierboven?

a. Als je leest "de penis van Jezus", dan ben je bij de grote groep van mensen die om de 3 seconden aan seks denkt.
b. Indien je gelezen had "de pen is van je zus", behoor je tot de groep die niet voortdurend aan seks denkt.
c. Als je leest "de penis van je zus", dan ben je pas pervers.
d. Als je leest "de pen is van jezus", dan ben je een seksloze godsdienstfanaat.

Daarstraks hoorde ik het liedje van:Gérard Lenormand, “Si j’Etais Président de la Repuplique”, meteen gevolgd door het weerbericht.
Nu zullen jullie je waarschijnlijk afvragen wat het één met het ander te maken heeft.
En ik ga proberen het te verklaren, want zoals zo vaak hier en daar door mij neergepend, mijn gedachten gaan soms op en neer als een jojo.
Of beter gezegd, als een op hol geslagen kermispaard.

Het weerbericht gaf nog maar eens aan dat de warme dagen waar ik zo naar verlang, nog niet in zicht zijn.
Ok, hier en daar staat al wat in bloei.
En vanachter het raam lijkt de lente gearriveerd.
De zon schijnt met tussenpozen, afgewisseld door regenbuien en donkere lucht.
Maar wanneer je buiten komt is het koud, en waait er een verdomd gure wind door je haren.
Reeds tweemaal heb ik mijn dikke truien, winterjas, muts en sjaal naar achteren verwezen, en evenveel maal heb ik ze terug naar de voorste rij moeten brengen.
Ik ben dit weer beu, ik ben het zelfs meer dan zat!

Ik las van de week dat bij 40% van de mensen die stress hebben, ons klimaat een grote rol speelt. Zeg maar de boosdoener is.
Dat mensen die te weinig zonlicht krijgen vatbaarder zijn voor depressie’s.
En ik geloof dat ten volle.
Als de zon schijnt en het is een ietsje warm, dan zie je overal lachende gezichten om je heen.
Je ziet meer kleur op straat.
Mensen maken de tijd om een praatje te maken.
Of men pikt een terrasje mee.
Een winterse boswandeling heeft zijn charme, zeker en vast.
Maar voor mij verliest het al zijn charme als de winter blijft aanslepen.

En wat is nu het verband met het liedje van Gérard Lenormand?
Wel, dat ene regeltje waarin hij zegt “als ik de president was van de republiek.”
Daarbij dacht ik “wat zou ik veranderen als ik het voor het zeggen had?”
Hèèl veel, natuurlijk, maar om bij het ‘weer’ te blijven zou ik het volgende wetsvoorstel indienen.
Als het zo is dat vele mensen stress en een depressie krijgen door ons klimaat, dan moet de volksgezondheid daar een mouw aanpassen.

Dus waarom niet iedereen 3X per jaar tussen november en april een reis naar een zonnig oord aanbieden.
De reiskosten worden je vergoedt door het ziekenfonds.
Of beter nog, het ziekenfonds organiseert, gratis, die reizen.
Waarbij je een waaier aan vrije keuzes hebt.

Het brengt natuurlijk kosten bij voor de staat, maar aan de andere kant zou men er toch ook bij winnen.
Werknemers zouden minder vaak ziek zijn, en zonder stress hun werkzaamheden verrichten.
Psychiatrische instellingen zouden minder vol zitten.
Dure anti depressivo zouden niet meer zo veelvuldig moeten worden voorgeschreven.
Dokters zouden geen stress krijgen van overvolle wachtkamers.
Ik meen zelfs dat verkeersagressie, en agressie in het algemeen zou afnemen.
En er zijn nog tal van voordelen aan verbonden waar ik nu niet meteen de tijd heb om ze allemaal op te sommen.

Als toemaatje, want een goed politieker moet wat doen voor zijn kiezers, de tekst van het liedje dat mij op deze gedachte bracht.
Al moet de tekst in een gans andere context gevat worden.
Een context die ook staat als een huis.

 ZOUDEN JULLE DAN OP MIJ STEMMEN.....?

Il était une fois à l'entrée des artistes
Un petit garçon blond au regard un peu triste
Il attendait de moi une phrase magique
Je lui dis simplement : Si j'étais Président
Si j'étais Président de la République
Jamais plus un enfant n'aurait de pensée triste
Je nommerais bien sur Mickey premier ministre
De mon gouvernement, si j'étais président
Simplet à la culture me semble une évidence
Tintin à la police et Picsou aux finances
Zorro à la justice et Minnie à la danse
Est c'que tu serais content si j'étais président ?
Tarzan serait ministre de l'écologie
Bécassine au commerce, Maya à l'industrie,
Je déclarerais publiques toutes les patisseries
Opposition néant, si j'étais Président

Si j'étais Président de la République
J'écrirais mes discours en vers et en musique
Et les jours de conseil on irait en pique-nique
On f'rait des trucs marrants si j'étais Président
Je recevrais la nuit le corps diplomatique
Dans une super disco à l'ambiance atomique
On se ferait la guerre à grands coups de rythmique
Rien ne serait comme avant, si j'étais président
Au bord des fontaines coulerait de l'orangeade
Coluche notre ministre de la rigolade
Imposerait des manèges sur toutes les esplanades
On s'éclaterait vraiment, si j'étais président !

Chœur d’enfants :

Si t'étais Président de la République
Pour nous, tes p'tits copains, ça s'rait super pratique
On pourrait rigoler et chahuter sans risques
On serait bien contents si t'étais Président

Final :

J’s’rai jamais Président de la République
Vous les petits malins vous êtes bien sympathiques
Mais ne comptez pas sur moi pour faire de la politique
Pas besoin d'être Président, pour aimer les enfants.

la la la la la ..........

ANNÉE DE CRÉATION : 1980

Geilen op aanslagen:
-Hamasturberen

Een moslim met een hengel
-Een vislamiet

Een moslim die per ongeluk de verkeerde buurman onthoofd
-Een Vergislamiet

Speelgoed voor moslimkinderen
-Mekkano

Islamitische dame van lichte zeden
-Rammadam

Hoe noem je het islamitische meisjesblad?
-De PalesTina

Onhandige islamiet
-Morslim

Palestijns gezond broodje
-Volkoran

Islamiet met een spraakgebrek
-Slislamiet

Kledingstuk voor Jihad-strijder
-Onthoofddoekje.

Vrolijke Islamiet
-de Lachmed.

Populair moslimdrankje
-AraBier.

Zo regelmatig stel ik mijzelf eens in vraag.
Neem ik mezelf eens onder de loep.
Niet om andere blogs die daar hun handelsmerk van maken de grond van onder hun voeten te halen.
Nee, gewoon omdat ik meen dat ik mezelf het beste ken.
Of om het met de mooie woorden van Alice Nahon te zeggen

’T is goed in’t eigen hert te kijken
nog even voor het slapen gaan …., enz.

Ik heb dit blog gebaard om mijn mening te geven op alles wat ik zie, hoor en lees.
Niet om mijn frustratie’s of trauma’s, of hoe jullie het ook noemen wil, van me af te schrijven, want daar heb ik mijn blog ‘huismusje’ voor.
Nee gewoon mijn eigen mening, met naar mijn inziens eerlijke waarheid.
Maar wie zit er nu werkelijk te wachten op mijn mening vraag ik mij af?
En mijn eerlijke intentie naar waarheid, is ze dat ook werkelijk.
Is het niet veeleer ieder zijn waarheid dat je moet hanteren?

Tevens vraag ik mij af of ik met die mening geen mensen kwets!
Zit er überhaupt iemand te wachten op mijn mening?
Op mijn kijk op de dingen des levens?
Reageer ik niet te fel of te scherp?
Want bij het geschreven woord kan je geen intonatie invoegen.
Zie je geen gelaatsuitdrukking of lichaamstaal.
En vooral, kijk je niemand in de ogen.
Daarom dat een mening soms vlug mis begrepen kan worden.
Daarom wellicht ook voelen mensen zich soms gekwetst, hoewel dit geenszins de bedoeling is.
Want om gevoelens exact op papier of beeldscherm te kunnen overbrengen moet men literatuur hebben gestudeerd.
En dat heb ik hoegenaamd niet.

Ik neem even in dit geval Seniorennet.
Ik zie de fouten, de hiaten en de minkukels die erop gemaakt worden.
Geef daar vrolijk vrij en blij mijn mening op, en laat mijn ongenoegen omtrent blijken.
Vermits RedPoppy de blogverantwoordelijke is, maak ik ook haar vaak tot ‘kop van jut’.
Geef haar lik op stuk wanneer ik dat nodig acht.
Maar, vraag ik mij daarbij af, zou ik niet beter iets bescheidener zijn?
Zou ik het dan zelf zoveel beter doen?
Het antwoord is nee!
Ik heb niet de know-how in huis om een website uit de grond te stampen zoals SenNet.
Om daarnaast ook nog eens een zware studie te volgen.
Ik heb tevens geen kennis genoeg van het cybergebeuren om moderator te zijn, noch heb ik de zin om dagelijks tijd te steken om de talloze steeds weerkerende vragen te beantwoorden.

Afbreken is zoveel makkelijker en zoveel vlugger gedaan dan opbouwen!
En misschien  zou het beter zijn om elke dag eens iemand in de bloemmetjes te zetten.
Laat mij dan vooral beginnen met de webmaster en Redpoppy.
Met hem te bedanken voor de mogelijkheid die hij ons bied om ons ding te doen.
Hem te bedanken dat ik de kans heb om mijn mening op het WWW te spuien.
Haar te bedanken voor haar inzet.
Om niettegenstaande alle kritiek die ze te verwerken krijgt toch volhoud.
Wie zou het in haar plaats willen doen?
En wie kan zeggen dat hij zonder zonde is?
Dat hij nooit fouten maakt, dat hij nooit de bal mis werpt?

Met die mooie woorden in gedachten.
van een gedicht dat we allemaal hebben geleerd op school.
Woorden die we op onze reis door het leven gaandeweg vergeten zijn.
Of die we gewoon naast ons neer hebben gelegd, wegens te druk bezig met onszelf.
Met die woorden wil ik dit epistel afsluiten.

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even vóór het slapen gaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.

 En moest ik op een hart hebben getrapt?
Wees er dan van overtuigt dat dit niet mijn bedoeling was!

 
DIT IS MIJN MENING, OF EERDER ZIELE-ROERSEL.
HEBT U HIEROP EEN MENING?
GEEF ZE HIER DAN VRIJ EN BLIJ.

Het is geheel toevallig dat dit schrijfsel een beetje in hetzelfde straatje ligt dan onderstaande log.
Dan wel met de nadruk op ‘een beetje’, daar het enkel een raakpunt heeft met de katholieke leer over ‘naastenliefde’ en ‘verdraagzaamheid’.

Onlangs kon men op het nieuwsbericht horen en zien hoe een oude man de gevangenis in moest wegens het leegroven van het offerblok in een kerk.
Hij doet zulks op een vrij eenvoudige, zij het toch  enigszins ingenieuze manier
Een houten lat met plakband omwikkeld.
Het gaat hier over Gerard Pirard.

De man is 79 jaar oud, arm en ziek, en heeft een klein inkomen dat ontoereikend is voor zijn behoeften.
Behoeften als daar zijn; zijn dure medicatie en zijn dagelijks eten.
Niet eens extravagant.
Nu zullen er waarschijnlijk koppen worden opgestoken die zeggen dat ook zij een klein inkomen hebben, ook dure medicatie nodig hebben, en toch niet gaan stelen.
Waar!
En dat ga ik ook niet betwisten, noch ga ik de bewuste man zijn daden goedspreken.
Neen, mijn bedenkingen gaan een andere richting uit!

Is een offerblok niet juist daar voor arme mensen?
Mij is althans geleerd dat het centje dat je in het offerblok gooide net was voor de arme.
Er werd en wordt nog steeds naastenliefde gepredikt in de kerk door de kerkelijke gezagdragers.
De kerkelijke gezagdragers die de volgelingen, afgezanten en uitdragers van de leer van God en zijn zoon Jezus zijn.
Die naar die levenswijze als voorbeeld zouden moeten leven.
Als mijnheer pastoor zijn taak naar behoren volbracht, zou die man dan moeten stelen uit dat offerblok?
En hiermede zit ik dan weer op mijn stokpaardje.

Nonnen en pastoors leggen een belofte van armoe af.
Maar zij worden daar door de staat meer dan voldoende voor vergoed.
Zoniet rijkelijk vergoed al naargelang hun status binnen die kerk.
Elke pastoor heeft wel een huishoudster.
Nu, dat is iets dat de meeste onder ons niet hebben.
En Gerard Pirard al zeker niet!
En Jezus? Had Hij iemand die de was en de kuis voor hem deed?
Ik weet wel dat er ooit iemand zijn voeten heeft gewassen en verzorgd, maar dat was uit een andere oorzaak.

Heeft Jezus ooit tijdens het preken zijn toehoorders verplicht om geld in een schaal te gooien?
Dat doet de kerk ook niet hoor ik jullie denken, maar wees eens eerlijk.
Voel je je niet verplicht om zulks te doen wanneer die schaal voor je neus wordt gehouden?
Zou je ook betalen voor je stoel als men met die schaal niet langskwam?
Vroeger dacht ik in al mijn onwetendheid dat bij een begrafenis het geld ging naar de naastbestaande.
Naar de weduwe of weduwnaar.
Zij zouden het in de vroegere jaren toen armoe nog een algemeenheid was onder de arbeidersbevolking, goed hebben kunnen gebruiken.
En die "nieuwe arme" van nu, ook wel.
Maar nee hoor!
Het geld verdwijnt in de zakken van de kerkelijke gezagdragers.
En wat ze ermee doen, daar hebben wij enkel het raden naar.
Althans diegene die niet blindelings geloven.

Ik zou hier nog uren kunnen mee doorgaan.
Het verklaart mijn aversie tegen het instituut ‘Kerk’
Het verklaart waarom ik al jaren, enkel uit beleefdheid naar vrienden of kennissen toe, een kerk betreedt.
Het is misschien ook de verklaring waarom de kerken zijn leeggelopen heden ten dage.
Maar daar heeft niemand iets aan.
En al zeker Gerard Pirard niet.
Voor mij is hij geen dief!
Voor mij komt het geld uit het offerblok hem toe, net als vele anderen die in zijn plaats zijn.
Voor mij is het een aanfluiting tegen de leer van Jezus dat men hem gevangen zet.
Volgens mij is het een blaam voor de kerk en zijn vertegenwoordigers dat dat gebeurd is.
Alsook voor de volgelingen van het katholieke geloof dat zij toelaten dat zulks gebeurd.

Nog steeds mijn debacle met seniorennet indachtig, en iets waar ik bij het vuurpeloton ook nog eens aan herinnerd werd via hun beoordeling van mijn blog ‘huismusje’, denk ik dat ik met deze geen fout maak wanneer ik mij tracht te verantwoorden en mijn gedacht hier neerpen.
Het is mij te doen om de mening die ik gaf op een schrijven van het vuurpeloton dat tegen mijn cybervriendinnetje chia gericht was.
Zij werd mis begrepen, en ik reageerde daar op.
Het éné woord bracht het andere mee, zoals dat meestal gaat.

Nu eind goed, al goed, want het vuurpeloton is niet te beroerd om zijn vergissing in te zien, bood zijn excuses aan bij chia, en verwijderde het wraakroepende artikel.
Het siert hen, zoals trouwens elke mens, dat ze dit kunnen en willen doen.
(Als jullie alles in de juiste context willen lezen, moeten jullie naar het vuurpeloton de reactie’s gaan lezen op het item: Onder de loep:Sandra 1968)

En het is de laatste reactie van redpoppy die mij dit laat schrijven.
Daarom dat ik ook citeer; ‘aan huismusje zou ik alleen dit wil zeggen als jullie denken dat de Webmaster in een ivorentoren leeft en niet weet wat er gaande is op zijn forums en blogs zijn jullie wel heel naïef.Verder maak ik er geen woorden aan vuil op iemands anders blog’. 13-03-2006 om 19:20 geschreven door redpoppy
Waarom is het dan dat sommige oplossingen zolang aanslepen?
Waarom komt er bij onenigheden of disputen nooit een rechtstreeks antwoord van de webmaster zelf?
Waarom moet alles via via gaan?
Waarbij enkel de interpretatie van één iemand van doorslag is?
Waarom krijgt de éne een sneer op een reactie, en de andere niet?
Ben ik nu werkelijk zo naief?
Of kom ik gewoon naief over bij sommigen?

En god vergeve het mij dat ik bij deze als domme Tollenaar in mijn gedachten een link maakte naar de Farizeeërs.
Farizeër schijnheilige, huichelaar. *...ZEESCH, bn. als een farizeër.

(Bovenstaande verklaring gegeven door Van Daele, en dit enkel als toelichting!)
De farizeërs waanden zich boven al het andere volk staan.
Getuige hiervan volgend verhaal

Evangelie: Lc 18,10-14
Twee mensen gingen naar de tempel om te bidden:
De ene was een Farizeër. Naar hem keken de meeste mensen op, zo iemand had veel te zeggen.
De Farizeër ging midden in de tempel staan, waar ieder hem goed kon zien en begon te bidden: "God, ik dank u omdat ik nooit iets stout doe, ik lieg niet, ik neem niemand iets af, ik blijf altijd bij mijn eigen vrienden, ik doe altijd mijn best en ik steek van tijd tot tijd geld in het busje van de arme mensen. Neen, ik ben niet gelijk die andere mensen, want die doen zoveel fouten. Dank je wel daarvoor."
De andere man die kwam bidden was een tollenaar. Dat was iemand die, als beroep, belastingsgeld ophaalde voor de romeinse vijand in opdracht van de joodse bazen. De mensen waren boos op zo iemand. De man kroop ergens in een hoekje waar niemand hem kon zien en begon te bidden: "God, wees mij zondaar genadig. Ik doe alles verkeerd, help mij."
Toen Jezus dit verhaal verteld had aan de mensen, zei hij nog dit: "Naar wie van die twee zal God nu het meest luisteren : naar die farizeër, die over zichzelf blufte, of die tollenaar, die van berouw zich wegstopte ? Die tweede zal het meest gehoord worden, want hij zal blij zijn dat hij eindelijk zijn schuld heeft opgebiecht, maar voor die Farizeër zal er niets veranderd zijn na zijn gebed." De tollenaar zal als een rechtvaardige naar huis toe gaan.
Uit het nieuwe testament:Lucas7

En ook dit verhaal past in mijn straatje!
Uit het nieuwe testament:Lucas7
En als Hij de poort der stad genaakte, zie daar, een dode werd uitgedragen, die een eniggeboren zoon zijner moeder was, en zij was weduwe en een grote schare van de stad was met haar.
En de Heere, haar ziende, werd innerlijk met ontferming over haar bewogen, en zeide tot haar: Ween niet.
 En Hij ging toe, en raakte de baar aan; (de dragers nu stonden stil) en
Hij zeide: Jongeling, Ik zeg u, sta op!
En de dode zat overeind, en begon te spreken.
En Hij gaf hem aan zijn moeder.
En al het volk, Hem horende, en de tollenaars, die met den doop van Johannes gedoopt waren, rechtvaardigden God.
Maar de Farizeën en de wetgeleerden hebben den raad Gods tegen zichzelven verworpen, van hem niet gedoopt zijnde.
Zij zijn gelijk aan de kinderen, die op de markt zitten, en elkander toeroepen, en zeggen: Wij hebben u op de fluit gespeeld, en gij hebt niet gedanst; wij hebben u klaagliederen gezongen, en gij hebt niet geweend.

Ik ben geen prakkiserend katholiek.
Maar ik heb nog een beetje Christelijke leer van toen ik bij de nonnen verbleef in mijn geheugen.
En ik leef wel zoveel mogelijk naar de Christelijke leer.
En ik denk hierbij aan de woorden van Jezus:
Heb uw naaste lief zoals uzelf!
En: Doe niet aan een ander wat je niet zou doen bij jezelve.
Dat schijnen velen niet te kunnen waarmaken!
Tot slot zou ik kunnen eindigen met het mij verdedigen voor ik word aangevallen, en afsluiten met de woorden: ‘Die het schoentje past, trekke het aan’.
Maar zo zit ik niet in mekaar!
WANT…..,

©
DIT IS SLECHTS ÉÉN MENING
GRAAG LEES IK DIE VAN JULLIE….!

Het portret hierbij heeft als naam: 'Oude testamentvoorstelling.
De schilder van het doek is:Herman van Swanenveld

Daar ik niet meer bij de piepkuikens behoor…
En zodoende al het één en ander heb meegemaakt, zowel op persoonlijk vlak als op andere vlakken….,
Kan men het toch nog presteren in ons apenlandje om mij af en toe met open mond te laten staan…..:))

Ik verklaar mij graag nader!

Trouwe lezers van mijn beide blogjes zullen zich misschien nog herinneren dat ik vorig jaar in november een operatie moest ondergaan.
Dat die operatie in de categorie ‘esthetische’ operatie’s viel was toen al iets waar ik niet helemaal bij kon, daar het echt niet iets was dat men een luxeprobleem zou kunnen noemen.
Maar veel keuze liet men mij niet, het werd gedaan, of ik bleef er mee rondlopen, met alle gevolgen en nadelen van dien.
Amen, zei het ziekenfonds.

Amen zei ik ook dan maar als door nonnen goed opgevoed meisje!
Het gevolg was dat ik uit eigen zak een welbepaalde som zou moeten bij betalen waarvoor ik niet zou worden vergoed door het ziekenfonds.
Die som zou om en nabij de 1750,00€ bedragen.
Het was even slikken, maar mijn gezondheid was me meer waard dan het geld, dus ik stemde toe, en tekende voor akkoord.

De operatie verliep goed, al weet ik nu al dat ik in november weer onder het mes moet, maar dit volledig terzijde.
Alle rekeningen van het ziekenhuis kwamen op geregeld tijdstip binnen hier ten huizen van.. , en werden stipt voldaan.
Maar die ene grote factuur die bleef maar weg!
Even hadden we de hoop dat men zich bij het ziekenfonds had vergist, maar na een telefoontje van ons met een vraag om uitleg, bleek dit niet het geval te zijn.
De rekening zou drie maanden na de operatie in onze bus vallen.

Daar ik in februari een laatste keer op controle moest, besloten we om het geld gelijk mee te nemen en te voldoen.
Kwestie dat ik het kwijt was, snap je wel, want eens ik het schopping-center betreed verander ik in een klein beest
Maar wat bleek nu, ik kon het niet kwijt bij de dokter.
Het moest worden gestort via bank of postrekening.
Raar, maar nu niet echt een onoverkomelijk probleem.

Verleden week viel dus de bewuste factuur in de bus, maar daar ik op vakantie was in Brunssum, kon ik pas  nu maandag naar de post.
Alle betalingen worden steeds gedaan door mijn bank, maar de scherpzinnige lezer zal opgemerkt hebben dat ik de bewuste som reeds van de rekening had gehaald.
Om al de poespas van het weer terugstorten en overschrijven te omzeilen, besloot ik dan maar om het voor één keer eens via de post te doen.
Daarbij in gedachten houdend dat ik enkele euro’s meer zou moeten betalen om dit te MOGEN doen.
Het was een gegeven dat ik nog had onthouden van vroeger.
Wat ik helemaal niet wist, en wat mij dan ook verbijsterde was het volgende!

Aan het loket vroeg men me mijn identiteitskaart.
Ietwat verwonderd liet ik aan de bediende weten dat ik kwam storten, en niet ontvangen.
Vlug nog even gecheckt op de factuur om te kijken of ik het wel degelijk bij het rechte eind had, want de wonderen zijn de wereld niet uit hè.
En hoop doet leven!
Maar ik moest wel degelijk betalen, snik.

Mijn identiteitskaart werd gekopieerd.
Vervolgens werd ik in het bestand opgenomen.
Er werd een formulier opgemaakt met de afbeelding van mijn identiteitskaart
Daar ik reeds 11 jaar feitelijk gescheiden ben, maar niet officieel, vroeg men mij ook het adres van mijn ex.
Men vroeg of ik een e-mailadres had, alsook mijn eventuele telefoonnummer en/of gsm nummer.
Tot slot vroeg zij mij of ik reclame van “de post” wou ontvangen, zo ja, dan nee.
Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit te maken heb gehad met een dergelijk ijverige loketbediende als deze.

De rij wachtenden achter mij werd langer en langer, en hier en daar kon ik een zucht van ongeduld waarnemen.
Het ongeduld begon ook mij parten te spelen.
Kwam bij dat ik helemaal niet begreep waarom dit allemaal nodig was.
Ik kwam verdorie om geld te geven!

De postbeambte legde mij nadrukkelijk, maar vriendelijk, uit waarom zulks diende te gebeuren!
Het was een nieuwe Belgische wet!
Wanneer je meer dan 1000€ komt storten dan moet je, weliswaar éénmalig, worden opgenomen in het bestand van BIG BROTHER.
Dit is om het witwassen van zwart geld tegen te kunnen houden.
Zo legde ze mij dus vriendelijk uit, en ik was verplicht mij naar die wet te schikken.
Als goede Belg heb ik mij dus maar goedschiks neergelegd bij de feiten.

Terug thuis was ik nog steeds verbijsterd!
De overheid weet beter dan ikzelf wat mijn jaarlijks inkomen is.
De overheid weet net zo goed als ik wat mijn vaste jaarlijkse uitgaven zijn.
De overheid weet drommels goed hoe vaak ik naar de dokter ga, hoeveel ik uitgeef aan medicatie en ziekenhuiskosten.
De overheid weet beter dan ik zelf waar ik op een bepaald moment geld uit de muur haal en hoeveel.
De overheid weet, dank zij de verborgen camera’s beter dan ikzelf waar ik op een bepaald uur en dag ben naar toe geweest.
De overheid weet dank zij de pasjes die je in supermarkten vriendelijk worden aangeboden, wat ik eet, en wat mijn koopgedrag is.

Is het dan teveel gevraagd van die overheid om te beseffen dat mijn inkomsten niet toereikend zijn om ZWART GELD te bezitten?
Dat mijn levensomstandigheden niet toereikend zijn om ZWART GELD te kunnen bezitten?
Dat ik niet in staat ben om wekelijks een storting van meer dan 1000€ te doen?
Dat diegene met duizenden euro’s ZWART GELD hun geld niet storten via het postkantoor?
Dat dit ZWART GELD niet wordt gestort op de naam en rekening van een in hetzelfde district gelegen ziekenhuis?
Dat dit ZWART GELD veeleer zal worden overgeschreven naar een bankrekeningnummer van een bank die gelegen is op één of ander ver gelegen eiland?

Wat een APENLAND is België toch!
En de grootste AAP die staat van voor.
En doet de zotste kuren voor.
Hij gaat door het leven onder het pseudoniem “BIG BROTHER!”
Want volgens mij is HIJ diegene met het meeste ZWART GELD!
En is er geen spreekwoord dat zegt:
IT TAKES ONE, TO KNOW ONE?

DIT IS MIJN MENING!
MAAR DIE HOEVEN JULLIE NIET TE DELEN.
JE MAG JE EIGEN MENING HIER VRIJ EN BLIJ GEVEN!

©

Geld maakt niet gelukkig!
Ik vraag mij af wie dat spreekwoord heeft uitgevonden.
Al zeker niet die arme drommel die elke dag uit de vuilnisbak eet, en die elke nacht op zoek moet naar een min of meer warme schuilplaats, met als deken een kartonnen doos.
Die moeder met haar doodzieke kind, die niet genoeg financiën heeft om de levensreddende operatie of medicatie te betalen, ook niet vermoed ik.
Die huisvader die na twintig jaar werkloos wordt, en daardoor beslag ziet leggen op zijn inboedel en huis, zou die de uitvinder zijn van die slagzin?
Ik geloof het niet!
Het kind dat wordt gepest op school omdat het door armoede geen mooie kleding heeft, zou dat kind vrolijk tegen zijn pesters zeggen;”geld maakt niet gelukkig!”?

Geld maakt niet gelukkig!
Het zou kunnen.
Maar zonder kan je niet!
Ik kan mij niet voorstellen dat je in bovenstaande situatie’s wel gelukkig kan zijn.

Geluk is niet te koop!
Nog zo één die volgens mij kant nog wal raakt.
Want met geld zouden de mensen in bovenstaande situatie’s wel gelukkig zijn.
De bedelaar zou niet meer hoeven te bedelen.
De moeder zou haar kind kunnen genezen.
Het kind zou mee kunnen met de laatste mode.
Drie voorbeelden van mensen die met geld gelukkig zouden zijn.

En wat te denken van die mensen in de arme landen?
Wat zou daar niet kunnen gedaan worden met geld.
Ziekenhuizen, scholen en goede behuizing zou kunnen worden gerealiseerd.
Ik vermoed dat die mensen gelukkig zouden zijn met de verwezenlijking van dit alles, enkel door geld.

“In de dood zijn we allen gelijk”!
Wat moet ik daar bij denken?
Dat iedereen ooit zal doodgaan is een feit.
Maar die met geld zal iets comfortabeler doodgaan dan diegene zonder geld.

“Van de doden niets dan goeds!”
Juist!
Op de begrafenis van de rijke zal men geen kwaad woord horen spreken.
Op de arme zijn begrafenis ook niet, want daar zal geen dienst worden gehouden.

"Overdaad schaad"!
Dat is beter van toepassing bij dit alles.
Ik las dat Robbie Williams zichzelf een loon uitbetaald van 45.000€ per dag.
Dat hij daarbij de historische woorden uitspreekt:
“Geld is niet alles"!
Tja, hij kan het waarschijnlijk weten.
Diegene die geen geld hebben kunnen er niet over meepraten of dit zo is.
Die hanteren waarschijnlijk een ander spreekwoord.
Iets in de trant van:
“Eerlijkheid duurt het langst”!
Waarbij ze er meteen achter zeggen, “Jawel meneer/mevrouw, om rijk te worden dan toch.

Moest ik kapitalist zijn….!
En moest ik meer geld hebben dan ik kon opmaken in mijn ganse leven…!
Wanneer ik dan nog steeds niet tevreden ben….!
Als dan de deurbel ging, en die arme drommel zou op mijn stoep staan….
Dan zou ik met recht en reden tegen hem kunnen zeggen;
”Geld maakt niet gelukkig”!

Maar zou die arme drommel mij begrijpen?
Zou die getergde moeder daar een boodschap aan hebben?
Zou dat gepeste kind opgroeien tot een mens zonder trauma’s?
Zouden zij mij in koor gelijk geven?

ZOVEEL VRAGEN WAAR IK GEEN ANTWOORD VOOR HEB....
HEEFT EEN VAN JULLIE EEN ANTWOORD HIEROP?