Daar ik niet meer bij de piepkuikens behoor…
En zodoende al het één en ander heb meegemaakt, zowel op persoonlijk vlak als op andere vlakken….,
Kan men het toch nog presteren in ons apenlandje om mij af en toe met open mond te laten staan…..:))

Ik verklaar mij graag nader!

Trouwe lezers van mijn beide blogjes zullen zich misschien nog herinneren dat ik vorig jaar in november een operatie moest ondergaan.
Dat die operatie in de categorie ‘esthetische’ operatie’s viel was toen al iets waar ik niet helemaal bij kon, daar het echt niet iets was dat men een luxeprobleem zou kunnen noemen.
Maar veel keuze liet men mij niet, het werd gedaan, of ik bleef er mee rondlopen, met alle gevolgen en nadelen van dien.
Amen, zei het ziekenfonds.

Amen zei ik ook dan maar als door nonnen goed opgevoed meisje!
Het gevolg was dat ik uit eigen zak een welbepaalde som zou moeten bij betalen waarvoor ik niet zou worden vergoed door het ziekenfonds.
Die som zou om en nabij de 1750,00€ bedragen.
Het was even slikken, maar mijn gezondheid was me meer waard dan het geld, dus ik stemde toe, en tekende voor akkoord.

De operatie verliep goed, al weet ik nu al dat ik in november weer onder het mes moet, maar dit volledig terzijde.
Alle rekeningen van het ziekenhuis kwamen op geregeld tijdstip binnen hier ten huizen van.. , en werden stipt voldaan.
Maar die ene grote factuur die bleef maar weg!
Even hadden we de hoop dat men zich bij het ziekenfonds had vergist, maar na een telefoontje van ons met een vraag om uitleg, bleek dit niet het geval te zijn.
De rekening zou drie maanden na de operatie in onze bus vallen.

Daar ik in februari een laatste keer op controle moest, besloten we om het geld gelijk mee te nemen en te voldoen.
Kwestie dat ik het kwijt was, snap je wel, want eens ik het schopping-center betreed verander ik in een klein beest
Maar wat bleek nu, ik kon het niet kwijt bij de dokter.
Het moest worden gestort via bank of postrekening.
Raar, maar nu niet echt een onoverkomelijk probleem.

Verleden week viel dus de bewuste factuur in de bus, maar daar ik op vakantie was in Brunssum, kon ik pas  nu maandag naar de post.
Alle betalingen worden steeds gedaan door mijn bank, maar de scherpzinnige lezer zal opgemerkt hebben dat ik de bewuste som reeds van de rekening had gehaald.
Om al de poespas van het weer terugstorten en overschrijven te omzeilen, besloot ik dan maar om het voor één keer eens via de post te doen.
Daarbij in gedachten houdend dat ik enkele euro’s meer zou moeten betalen om dit te MOGEN doen.
Het was een gegeven dat ik nog had onthouden van vroeger.
Wat ik helemaal niet wist, en wat mij dan ook verbijsterde was het volgende!

Aan het loket vroeg men me mijn identiteitskaart.
Ietwat verwonderd liet ik aan de bediende weten dat ik kwam storten, en niet ontvangen.
Vlug nog even gecheckt op de factuur om te kijken of ik het wel degelijk bij het rechte eind had, want de wonderen zijn de wereld niet uit hè.
En hoop doet leven!
Maar ik moest wel degelijk betalen, snik.

Mijn identiteitskaart werd gekopieerd.
Vervolgens werd ik in het bestand opgenomen.
Er werd een formulier opgemaakt met de afbeelding van mijn identiteitskaart
Daar ik reeds 11 jaar feitelijk gescheiden ben, maar niet officieel, vroeg men mij ook het adres van mijn ex.
Men vroeg of ik een e-mailadres had, alsook mijn eventuele telefoonnummer en/of gsm nummer.
Tot slot vroeg zij mij of ik reclame van “de post” wou ontvangen, zo ja, dan nee.
Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit te maken heb gehad met een dergelijk ijverige loketbediende als deze.

De rij wachtenden achter mij werd langer en langer, en hier en daar kon ik een zucht van ongeduld waarnemen.
Het ongeduld begon ook mij parten te spelen.
Kwam bij dat ik helemaal niet begreep waarom dit allemaal nodig was.
Ik kwam verdorie om geld te geven!

De postbeambte legde mij nadrukkelijk, maar vriendelijk, uit waarom zulks diende te gebeuren!
Het was een nieuwe Belgische wet!
Wanneer je meer dan 1000€ komt storten dan moet je, weliswaar éénmalig, worden opgenomen in het bestand van BIG BROTHER.
Dit is om het witwassen van zwart geld tegen te kunnen houden.
Zo legde ze mij dus vriendelijk uit, en ik was verplicht mij naar die wet te schikken.
Als goede Belg heb ik mij dus maar goedschiks neergelegd bij de feiten.

Terug thuis was ik nog steeds verbijsterd!
De overheid weet beter dan ikzelf wat mijn jaarlijks inkomen is.
De overheid weet net zo goed als ik wat mijn vaste jaarlijkse uitgaven zijn.
De overheid weet drommels goed hoe vaak ik naar de dokter ga, hoeveel ik uitgeef aan medicatie en ziekenhuiskosten.
De overheid weet beter dan ik zelf waar ik op een bepaald moment geld uit de muur haal en hoeveel.
De overheid weet, dank zij de verborgen camera’s beter dan ikzelf waar ik op een bepaald uur en dag ben naar toe geweest.
De overheid weet dank zij de pasjes die je in supermarkten vriendelijk worden aangeboden, wat ik eet, en wat mijn koopgedrag is.

Is het dan teveel gevraagd van die overheid om te beseffen dat mijn inkomsten niet toereikend zijn om ZWART GELD te bezitten?
Dat mijn levensomstandigheden niet toereikend zijn om ZWART GELD te kunnen bezitten?
Dat ik niet in staat ben om wekelijks een storting van meer dan 1000€ te doen?
Dat diegene met duizenden euro’s ZWART GELD hun geld niet storten via het postkantoor?
Dat dit ZWART GELD niet wordt gestort op de naam en rekening van een in hetzelfde district gelegen ziekenhuis?
Dat dit ZWART GELD veeleer zal worden overgeschreven naar een bankrekeningnummer van een bank die gelegen is op één of ander ver gelegen eiland?

Wat een APENLAND is België toch!
En de grootste AAP die staat van voor.
En doet de zotste kuren voor.
Hij gaat door het leven onder het pseudoniem “BIG BROTHER!”
Want volgens mij is HIJ diegene met het meeste ZWART GELD!
En is er geen spreekwoord dat zegt:
IT TAKES ONE, TO KNOW ONE?

DIT IS MIJN MENING!
MAAR DIE HOEVEN JULLIE NIET TE DELEN.
JE MAG JE EIGEN MENING HIER VRIJ EN BLIJ GEVEN!

©

Geld maakt niet gelukkig!
Ik vraag mij af wie dat spreekwoord heeft uitgevonden.
Al zeker niet die arme drommel die elke dag uit de vuilnisbak eet, en die elke nacht op zoek moet naar een min of meer warme schuilplaats, met als deken een kartonnen doos.
Die moeder met haar doodzieke kind, die niet genoeg financiën heeft om de levensreddende operatie of medicatie te betalen, ook niet vermoed ik.
Die huisvader die na twintig jaar werkloos wordt, en daardoor beslag ziet leggen op zijn inboedel en huis, zou die de uitvinder zijn van die slagzin?
Ik geloof het niet!
Het kind dat wordt gepest op school omdat het door armoede geen mooie kleding heeft, zou dat kind vrolijk tegen zijn pesters zeggen;”geld maakt niet gelukkig!”?

Geld maakt niet gelukkig!
Het zou kunnen.
Maar zonder kan je niet!
Ik kan mij niet voorstellen dat je in bovenstaande situatie’s wel gelukkig kan zijn.

Geluk is niet te koop!
Nog zo één die volgens mij kant nog wal raakt.
Want met geld zouden de mensen in bovenstaande situatie’s wel gelukkig zijn.
De bedelaar zou niet meer hoeven te bedelen.
De moeder zou haar kind kunnen genezen.
Het kind zou mee kunnen met de laatste mode.
Drie voorbeelden van mensen die met geld gelukkig zouden zijn.

En wat te denken van die mensen in de arme landen?
Wat zou daar niet kunnen gedaan worden met geld.
Ziekenhuizen, scholen en goede behuizing zou kunnen worden gerealiseerd.
Ik vermoed dat die mensen gelukkig zouden zijn met de verwezenlijking van dit alles, enkel door geld.

“In de dood zijn we allen gelijk”!
Wat moet ik daar bij denken?
Dat iedereen ooit zal doodgaan is een feit.
Maar die met geld zal iets comfortabeler doodgaan dan diegene zonder geld.

“Van de doden niets dan goeds!”
Juist!
Op de begrafenis van de rijke zal men geen kwaad woord horen spreken.
Op de arme zijn begrafenis ook niet, want daar zal geen dienst worden gehouden.

"Overdaad schaad"!
Dat is beter van toepassing bij dit alles.
Ik las dat Robbie Williams zichzelf een loon uitbetaald van 45.000€ per dag.
Dat hij daarbij de historische woorden uitspreekt:
“Geld is niet alles"!
Tja, hij kan het waarschijnlijk weten.
Diegene die geen geld hebben kunnen er niet over meepraten of dit zo is.
Die hanteren waarschijnlijk een ander spreekwoord.
Iets in de trant van:
“Eerlijkheid duurt het langst”!
Waarbij ze er meteen achter zeggen, “Jawel meneer/mevrouw, om rijk te worden dan toch.

Moest ik kapitalist zijn….!
En moest ik meer geld hebben dan ik kon opmaken in mijn ganse leven…!
Wanneer ik dan nog steeds niet tevreden ben….!
Als dan de deurbel ging, en die arme drommel zou op mijn stoep staan….
Dan zou ik met recht en reden tegen hem kunnen zeggen;
”Geld maakt niet gelukkig”!

Maar zou die arme drommel mij begrijpen?
Zou die getergde moeder daar een boodschap aan hebben?
Zou dat gepeste kind opgroeien tot een mens zonder trauma’s?
Zouden zij mij in koor gelijk geven?

ZOVEEL VRAGEN WAAR IK GEEN ANTWOORD VOOR HEB....
HEEFT EEN VAN JULLIE EEN ANTWOORD HIEROP?

Een oud echtpaar ging naar bed
Op het nachtkastje twee bakjes met tanden
Vol liefde keek de man haar aan
En streelde haar rimpelige handen
Hij sprak: "al meer dan 50 jaar,
zijn wij gelukkig meid,
geloof me als ik zeg,
ik wil je voor een miljoen niet kwijt"!

"Dat weet ik jongen", zei de vrouw,
"Ook jij bent niet te koop,
ook niet voor een miljoen,
al is dat nog zo'n hoop"

Ze lagen daar te samen,
Op de rand van hun leven
Twee mensen, elkaar zoveel gegeven
Ze zeiden "welterusten"
Hij gaf haar een zoen en fluisterde:
"Is de deur op slot?
Hier ligt voor twee miljoen

Er is heel wat commotie ontstaan onder de bloggers op SenNet door een blog dat kritiek geeft op alle andere bloggers.
Ik heb er al een keer een artikeltje aan gewijd hier.
Eens ik mijn gedacht, kritiek of eventuele frustratie heb neergepend is het voor mij dan ook uit mijn systeem.
Dat is de opzet van dit blog, en het is tevens de opzet van mijn blog “huismusje”.
Daar ik niet de wijsheid in pacht heb, en die ook niet claim, vraag en krijg ik graag de mening van anderen.
Want niemand hoeft het met me eens te zijn, al is het natuurlijk mooi meegenomen als dat wel zo is.
Tevens streelt het ook mijn ego.
Maar ik laat mijn ego niet uitgroeien tot een gegeven dat boven anderen staat.

Er zullen onder de bloggers evenveel mensen zijn die mijn “huismusje’s” blog één grote treurnis vinden.
Soms uit men dit uit piëteit op een zeer voorzichtige, maar toch door mij niet mis te verstane wijze.
Ik geef hier enkele van de meeste gegeven reactie’s: ‘Wat voorbij is, is voorbij’! Leef niet in het verleden, maar pluk de dag’. Stilstaan is achteruitgaan’!
Dan denk ik bij mezelf, tja, ze hebben gelijk, maar ze hebben de ware opzet niet begrepen van mijn blog.
Zij hebben vooral niet goed gelezen wat bovenaan mijn blogje staat, want daar staat duidelijk te lezen dat ik nu heel gelukkig ben!
Dat ik niet in het verleden leef! Dat ik juist komaf maak met dat trieste verleden.
Die enkelen die het wel begrijpen, en die de verhalen in de juiste context kunnen plaatsen, draag ik dan ook een warm hart toe.
Zij zijn het waar ik mijn kracht uit haal om verder te schrijven.
Maar alles hangt af van de interpretatie van de lezer zelf.

 En die interpretatie speelt sommige bloggers al eens parten.
Men leest een commentaar, geeft daaraan zijn eigen interpretatie, en is dan zeer verbolgen wanneer dit niet overeenstemt met hun eigen visie.
Wel, dat is spijtig!
Want zoveel mensen, zoveel meningen!
De één doet dit op zijn blog, de ander doet dat.
Ieder naar zijn eigen kunnen, interesse en vermogen.
Er zijn blogs die het helemaal hebben voor mij, anderen bekijk ik geen tweemaal.
Niet omdat ze niet ‘goed’ zijn, maar enkel en alleen omdat ze niet mijn interesse wegdragen.
Die blogs gaan afkraken of laken is iets dat ik niet in mijn hoofd haal!
Neen, want ‘leven en laten leven’ is mijn motto.

Maar nu is er wel een blog die die taak op hun hebben genomen!
Is het bij gebrek aan eigen fantasie of kennis dat ze dit doen?
Dat laat ik aan henzelf over om daar een antwoord op te zoeken en vinden.
Wanneer ik het niet eens ben met hun commentaar, zal ik ofwel hen dat laten weten, ofwel sluit ik hun blog af en ga verder kijken.
Mij kunnen ze niet beïnvloeden met hun visie.
Ik laat dit gewoon niet toe! Ik heb mijn eigen visie.
Moesten ze ooit mijn “huismusjes” blog afkraken als zielig en pathetisch, dan is dat hun goed recht.
Waarbij ik niet beweer dat het mij niet even pijnlijk zou gaan steken.
Maar dat laat ik dan wel weten aan hen met een gepast wederwoord.
Wie ben ik om hen te zeggen dat ze er anders moeten tegenaan kijken.
De één leest liever thrillers, terwijl anderen liever een stripverhaal leest.
Wel, er is voor elk wat wils, niet?

Eén ding weet ik wel zeker.
Wat een ander ook moge denken van mijn beide blogs….
Wat men er ook over schrijft…
Het zal mij er nooit toe aanzetten om mijn blogjes op te geven.
Want daarmee geef ik de criticasters gelijk.
Daarmee speel ik in hun kaart.
En dat is het laatste wat ik wil doen.
Tevens ben ik een vechter in woord en daad.
Dus moest ik mij zo vlug gewonnen geven zou ik dat bezien als een daad van lafheid.
Maar ik spreek hierbij volledig voor mezelf.
En nog eens, kritiek moet kunnen, en kritiek is van alle tijden en van alle slag.

Cabaretiers hebben door de jaren heen steeds situaties en mensen gehekeld, en er nog geld mee verdiend ook.
En diegene dat er het meeste geld mee heeft verdiend, is diegene die het scherpst uit de hoek kwam.
Men vertelt moppen over anders geaarden, anders denkenden en geloofsbelijders.
Maar ook over boeren en hoeren.
Over mensen met verscheidene nationaliteiten.
Maar ook over gehandicapten en invaliden.
Geen mens die daarvoor een oorlog heeft ontketend.

Wij leven in een vrij en democratisch land.
Er is geen censuur.
Dat is iets om dankbaar om te zijn.
Onze Belgische wet laat toe dat ieder zijn mening vrij mag uiten, eender op welk medium.
Daaronder valt ook SeniorenNet.

Zijn naam is Eric Roberts.
En jawel, hij is de broer van de bekende actrice Julia Roberts

Om over na te denken.......zelfs voor de moslims

Voor de zich beledigd voelende moslims ( zeker lezen )! ! !
****************************************************************

Ik vernam dat de moslims zich beledigd voelen door de karikaturen die in een krant werden gepubliceerd (gepubliceerd nota bene in september 2005) die behalve door enkele Denen in hun eigen taal, door niemand anders ter wereld gelezen werd.
Men heeft ontzettend lang gewacht om te reageren vind ik.
Volgens mij is een heilige oorlog niet ver meer af.
De katholieken verbranden 500 jaar geleden nog mensen op de brandstapel.
Ondertussen halen ze het niet meer in hun hoofd om een boek als “Pallieter” te verbieden.
Nee, het minste wat men kan zeggen van de katholieke godsdienst is dat men gelukkig geëvalueerd is naar een verstandige dialoog.
De moslim gemeenschap heeft nog vele jaren in te halen volgens mij.
Het is niet de bedoeling racistische uitspraken te doen met deze.
En ik ben al helemaal niet pro Bush
.Maar ik stel mij bij al dat barbaars geweld de volgende vragen.

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer Arabische nécrofielen de lichamen van 4 Amerikanen dichtbij Fallujah verminkten, op hun verbrande schedels liepen, en vervolgens, hun in brand gestoken lichamen aan een brug ophingen?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer "de Palestijnen" de lichamen van twee reservesoldaten, familievaders, lynchten en verminkten, in Ramallah?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer 19 moslims World TradeCenter en het Pentagon lieten ontploffen, op 11 september 2001?
 
Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer andere moslims, Soedanese Christenen en niet moslims in Darfur en elders in zuidelijk Soedan, afslachtten?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer het GIA en het FIS 150.000 moslims afslachtten, hun dochters en vrouwen verkrachtten en hun goederen plunderden?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer moslims vlucht 103 Pan Am in Lockerbie lieten ontploffen?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer moslims in 1983 de marinebasis in Libanon bombardeerden en hierbij 241 Amerikanen doodden?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer moslims het USS COLE bombardeerden?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer moslims de Amerikaanse Ambasade in Afrika (in Tanzania en in Kenya) bombardeerden, hierbij 231 personen dodend?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer Abu Mazen de tereuraanval op " Zwarte September" gedurende de Olympische Spelen in München leidde, en hierbij 11 Israëlische atleten en 1 Amerikaans onderdaan werden gedood?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer op 18/07/1994 minstens 96 personen werden gedood bij een bomaanslag in het Joodse Sociale Centrum in Buenos-Aires?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer Abu Abbas de rolstoel met hierop de invalide Leon Klinghoffer, over boord van de plezierboor Achille Lauro, gooide?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer "Palestijnse" strijders een heilige plaats voor joden in brand staken, meer bepaald de graftombe van Joseph?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims toen de Taliban de Bouddhistische standbeelden in Afghanistan lieten ontploffen?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer gelijktijdig  twee bommen ontploffen in 2 synagogen te Istanbul, die aan minstens 15 personen het leven kostten en minstens 140 personen verwondden?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims gedurende het bombardement van één van de oudste Synagogen van Tunesië in Djerba, die het leven kostten aan 14 Duitsers, 5 Tunisiens en 1 Fransman ?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims gedurende het gelijktijdige bombardement van verschillende treinen in Madrid op 11 Maart 2005. De adem van deze bommen heeft 191 personen gedood.
Meer dan 1.500 werden verwond, en de overlevenden vechten nog steeds om hun levens weer op te bouwen?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer "de Palestijnen" snoepjes verdeelden om de dood van meer dan 3000 Amerikanen in de zelfmoordaanval van 11 september 2001?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims tijdens de zelfmoordaanval van Jemaah Islamiyah op het hotel Marriott in Jakarta, die aan 12 personen het leven kostte en 150 verwondde?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer bomaanvallen door Marokkaanse terroristen in Casablanca 28 personen doodden en meer dan 100 verwondden?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer zelfmoordenaars zich lieten ontploffen in het hotel Paradise in Kenya waarbij 12 personen werden gedood en wanneer twee grond-lucht raketten, afgevuurd door Mohammedaanse terroristen, een Israëlisch lijnvliegtuig op een haar mistte? 

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer op het indonesisch eiland Bali bijna 200 personen werden gedood in een nachtclub?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer 300.000 lichamen van de Iraakse burgers aangetroffen werden in massagraven, afgeslacht door Saddam en zijn medestanders?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer Daniel Pearl, een journalist van Wall Street Krant, gekeeld werd zoals een offerschaap?
De wilde handeling werd op video opgenomen dankzij de medewerking Britse onderdaan van moslim origine.

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer twee Britse moslims (geboren in Engeland) een dancing (Mike's place in Tel Aviv) binnen gingen en zich lieten ontploffen, hierbij 3 personen dodend en 50 anderen te verwonden?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer in 1997, islamitische militanten, 58 toeristen en 4 Egyptenaren in Luxor doodden?

Waar waren deze: "de beledigde" moslims wanneer de hotels aan Taba (Bombardementen van Taba en Ras Shitan, die een vleugel van het Taba Hilton Hotel hebben vernield en waarbij 34 personen werden gedood en meer dan 100 anderen werden verwond) en Sharm EL Sheikh werden gebombardeerd.
Het officiële aantal de doden in de bombardementen:  64 maar de ambtenaren van ziekenhuis verklaarden dat het dodenaantal opgetrokken kon worden tot 88.
Het merendeel van de slachtoffers waren Egyptenaren; 17 Buitenlanders werden gedood.
Het merendeel van hen, Europeanen,- 1 Amerikaan was onder de doden.

Waar was hun verontwaardiging? 

EN WAT IS UW MENING HIEROVER? OF HEBT U HIEROVER GEEN MENING?

Al dwalend door Blogland zie ik vele mooie en interessante blogs.
Blogs met zieleroerselen die zijn weergegeven in dichtvorm.
Blogs met, al dan niet zelfgemaakte, mooie plaatjes.
Blogs met, al dan niet zelfgemaakte, foto’s.
Kortom, met een grote verscheidenheid en keuze naar ieders smaak.

 Wat mij tevens opvalt is dat men vaak dezelfde plaatjes, foto’s en gedichten tegenkomt op verschillende blogs.
Zo las ik vandaag alleen al 5x hetzelfde mopje, en dit steeds op een ander blog.
Zie ik dezelfde plaatjes, lees ik dezelfde gedichtjes.
Is dit na-aperij?

 Het is al voorgekomen dat ik in mijn gastenboek een button vind met een vriendelijke groet en een vraag om een tegenbezoek.
Niet meer of niet minder!
Uit gezonde nieuwsgierigheid ga ik op tijd en stond op die vraag in.
Groot is dan soms mijn verwondering wanneer ik plaatjes, mopjes of gedichten zie die ik op mijn eigen blogje ook heb staan.
Is dit na-aperij?

Tenslotte pluk ik die plaatjes ook van het internet.
Ik heb niet de know how om ze zelf te maken.
En diegene die het wel kunnen bieden ze tenslotte aan met dit doel.
En ik prefereer het om het uit een ander perspectief te zien.
Waarschijnlijk vinden ze mijn blogje zo mooi dat ze graag het hunne er naar evenaren.
Is dit na-apen?

 Er zijn er die dit afkeuren.
Die zich verbolgen voelen wanneer een bezoeker iets van hun blogje plukt.
Het zou natuurlijk beleefder zijn van de bezoeker dat hij laat weten dat hij iets van jouw blog, op zijn blog zet.
Beleefd ja, maar spijtig niet niet verplicht!
We kunnen ook denken dat die mensen geen eigen fantasie hebben.
Maar is het daarom na-apen?

 Ik maak mij zo de bedenking!
Stel dat iedereen zelf zijn gedichten en verhalen schrijft.
Zou er dan nog één boek worden verkocht?
Stel dat iedereen grandioos zou kunnen tekenen.
Zou er dan nog één stripverhaal worden verkocht.
Zouden er nog schilderijen worden verkocht?
Zou er nog naar de bioscoop worden gegaan?
Zou er nog een economie bestaan?
Zouden er nog na-apers bestaan?
Is dat na-apen?

De babysitter

Een studente verdiende als babysitter wat zakgeld bij een echtpaar bij haar in de buurt. Op een avond vertelt het stel dat ze die avond naar de film gaan en rond 11 uur weer terug zullen zijn.
Na een uurtje oppassen, gaat de telefoon.
Aan de telefoon is een onbekende man.
De beller vertelt de babysitter dat hij haar zal vermoorden als ze het huis niet uitgaat.
De babysitter gooit geschrokken de hoorn op de haak.
Na een half uur gaat de telefoon weer.
Wederom krijgt de babysitter te horen dat de man haar vermoord als ze niet snel het huis verlaat.
De babysitter hangt op en belt de politie.
Die vertelt haar dat ze de volgende keer dat de man belt, moet proberen om hem een minuut of langer aan de lijn te houden.
Op die manier kan de politie nagaan waar de man vandaan belt.
Na dertig minuten belt de man weer.
De babysitter houdt hem ruim een minuut aan de lijn.
Weer zegt de man dat de babysitter het huis uit moet omdat hij haar anders zal vermoorden.
De babysitter hangt op en wordt onmiddellijk weer gebeld.
Dit keer is het de politie.
Ze vertellen de babysitter dat ze het huis onmiddellijk moet verlaten.
De babysitter vraagt waarom.
De politie antwoordt dat ze hebben ontdekt dat de telefoontjes van het andere toestel in huis komen.

Eerste Hulp Bij Ongevallen

Twee mannen zitten op een motor.
De ene heeft het koud, en vraagt wat hij daar aan kan doen.
De andere motorrijder weet wel een oplossing:"Keer je jas om, dan zit je kraag wat hoger".
De man doet dat en het heeft resultaat.
Maar even later botsen de mannen op een tractor.
Door de klap raken ze allebei buiten westen.
De boer in de tractor is ongedeerd en belt snel een ambulance.
Als de ambulance arriveert, vraagt een van de ambulanciers: "Leven ze nog?"
"Nou", zegt de boer, “die ene die redt het wel, maar van die ander zat zijn hoofd verkeerd om.
Toen ik het net omdraaide ging hij dood.”

Eerste Hulp Bij Onbekenden

Op een ochtend is een oud vrouwtje haar hondje aan het uitlaten in het park.
Na een tijdje gaat ze even op een bankje zitten om uit te rusten.
Dan ziet ze een man in een overall langs de oever van een vijver even verderop lopen. Als ze even later nog een keer kijkt ziet ze hoe de man onwel wordt en in elkaar zakt.
Zo snel als ze kan loopt ze naar de man toe.
De man heeft zijn ogen nog wel open maar reageert verder heel zwakjes.
In paniek zoekt de vrouw de zakken van de man door.
Ze vindt een mobiele telefoon waarmee ze direct de alarmdienst belt.
Dan vindt ze in het borstzakje van de man een busje met pillen.
De vrouw besluit om de man enkele pillen te geven, de kans is groot dat de man een hartpatiënt is en misschien duurt het nog lang voordat de ambulance er is, straks zijn ze misschien al te laat.
Vijf minuten later arriveert er een ambulance.
De ambulanciers zijn druk bezig met de man, maar na een paar minuten constateren ze dat hij dood is.
De vrouw is overstuur en wordt opgehaald en naar huis gebracht.
De volgende dag staat de politie voor haar deur, of ze haar enkele vragen mogen stellen over de vermeende zelfmoord van een gemeentewerker met rattengif.

Donornier

Een man ontmoette een bloedmooie vrouw in een bar.
Na een paar drankjes vertrokken ze samen naar zijn appartement.
's Morgens werd de man wakker in een steegje.
Na een snelle inspectie kwam de man erachter dat hij zijn portemonnee, geld en pasjes nog allemaal op zak had.
Maar een paar minuten later deed hij een schokkende ontdekking.
De man had pijn in zijn rug.
Toen hij met zijn hand voelde waardoor dat kwam, ontdekte hij dat er hechtingen zaten. Onderzoek in het ziekenhuis wees uit dat een van zijn nieren verwijderd was.
Dokters zeiden hem dat zijn nier waarschijnlijk verkocht was aan rijke mensen die een donornier nodig hadden.

Wie klopt daar?

Een studente gaat samen met haar vriendje 's avonds laat naar de film als de auto waarin ze rijden opeens zonder benzine komt te staan. De jongen vertelt zijn vriendin dat hij wel even benzine gaat halen bij het benzinestation ruim een kilometer verderop. Hij vertelt haar dat ze voor niets en niemand de deur van de auto open moet maken. Als hij terugkomt, zal hij bij wijze van herkenning drie keer op het dak van de auto kloppen. Na een uur wachten hoort de studente een klop op het dak. Dat is echter twee kloppen te weinig, dus ze doet de deur niet open. Ze hoort nog een klop en staat op het punt om de deur toch open te maken als ze plots nog twee kloppen op het dak hoort. De studente wordt bang en verbergt zich op de achterbank van de auto. Het kloppen op het dak gaat in een onregelmatig ritme door. De studente probeert zichzelf gerust te stellen door te denken dat het de tak van een boom is. De studente luistert tot het kloppen gaandeweg minder wordt en uiteindelijk ophoudt. Dan valt ze in slaap. Ze wordt wakker van luid getik op het deurraam. Wanneer ze haar ogen opent kijkt ze in het licht van een zaklantaarn. Een luide stem vertelt haar dat ze de auto uit moet komen en niet achterom moet kijken. De studente stapt uit, maar kan het niet laten om even achterom te kijken. Wanneer ze zich omdraait ziet ze haar vriendje aan een boom hangen met een touw om zijn nek.

Verdwenen liftster

Een jongen gaat stappen in de stad en moet 's nachts naar zijn dorp terugfietsen door donker, landelijk gebied. Het is stil op de weg. ergens langs de kant van de weg ziet hij opeens een meisje staan. Ze ziet er enigszins verward, ontredderd uit maar ze zegt niets en geeft geen antwoord op zijn vraag of er iets mis is. Hij biedt haar een lift aan. Ze gaat zitten. De rest van de reis wordt zwijgend afgelegd. Omdat het zo lang stil blijft, kijkt de jongen een keer achter om. Het meisje is verdwenen. Dat vind hij vreemd omdat hij er niets van gemerkt heeft. Hij vertrouwt het niet. Als hij even later zijn verhaal vertelt op het politie bureau, laat de agent hem een foto zien. "Was ze dit?" vraagt hij. De jongen knikt instemmend. Dan zegt de agent: u bent de derde al deze maand met hetzelfde verhaal. Dat meisje is op dezelfde tijd in de nacht, precies op die plek een maand geleden verongelukt...

Wanneer ik de zoveelste slapeloze nacht beleef…..
En wanneer ik geen inspiratie of zin heb om zelf iets neer te pennen…
Dan surf ik door SenNet’s  Blogland.

Laatst deed men daar de melding dat er reeds meer dan 5000 blogs waren geactiveerd.
Een mooi palmares voor de webmaster en zijn project.
Maar die bewering geeft niet de ware feiten weer.
Want tijdens mijn dwaling kom ik talloze lege blogs tegen.
Blogs waarop niets meer is geschreven sinds mei 2005
Eveneens blogs waar niet meer op te lezen staat dan een titel en de “proficiat” van de webmaster.

 Zo kom je uiteraard nogal vlug aan een hoog cijfer.
Wanneer ik in mijn gastenboek, of bij “reactie” de moeite zou nemen om meermaals per dag enkele stipjes in te voeren, dan zou ik ook vlug aan een hoog bezoekerscijfer zitten hé.
En het zou even nietszeggend zijn!
Maar het geeft wel een vertekend beeld weer.
 Hoeveel zouden het er in werkelijkheid zijn wanneer men deze lege blogs zou verwijderen?

Nu al bij al zou het nog een respectabel aantal zijn vermoed ik.
Waarom worden ze dan niet verwijderd?
Men kan stellen dat de “eigenaar” ziek is, of met vakantie!
Maar maanden aan één stuk?
En waarom dan geen limiet van drie maanden instellen?
Nu ja, in feite is het niet daarvan dat ik wakker lig hoor.
Want ik kom veeleer mooie en interessante blogs tegen op mijn ronde, dan lege.
Maar ook frappante blogs kom ik tegen op mijn nachtelijke dwaling.

Zo stootte ik eens op een blog “Het vuurpeloton”.
Of ik daar nu op terecht kwam via een reactie op mijn blog, of per toeval, weet ik niet meer.
Ik heb geen zin omdat na te gaan, want het doet verder niets terzake.
Feit is dat ik hier mijn mening geef over allerhande zaken die mij intrigeren.
En die uitwerking heeft het bewuste blog op mij.

Ten eerste is er niets dat je een glimp geeft van wie de schrijver of schrijfster is.
Er wordt geschreven in de meerspersoonsvorm “ons” en “wij”.
Of er word ondertekend met de al even geheimzinnige naam Tijl
(Men?) geeft er scherpe kritiek, met zo mogelijk nog scherpere tong, over verschillende medebloggers.
(Men?) laakt de vele schrijfsels en trend van  blogs, en geeft meteen de eigen visie omtrent.

Mij niet gelaten hoor, ware het niet dat sommige replieken ronduit beledigend zijn voor de geviseerde in kwestie.
Waarbij persoonlijke beledigingen zeer confronterend worden weergegeven.
Men veroordeelt schrijfsels over seksuele voorlichting, terwijl (hun?) blog vol staat met seksuele getinte plaatjes.
Men noemt de schrijver, die wel de moed heeft om dit onder zijn naam te doen, een na-aper.
En dit alles onder een mantel van de anonimiteit.
Een anonimiteit die (men?) dan, nota bene, van anderen niet schijnt te kunnen pruimen.

 Wanneer het uw beurt is om te worden geëvalueerd, dan komt uw foto te midden in een prent van naakte vrouwen te staan.
Mooie en uitdagende vrouwen weliswaar, maar de bedoeling ervan is voor mij zoek.
En als het ooit mijn beurt wordt, en ik zou mogen kiezen, dan zou ik liever te midden van mooie naakte mannen staan.
Kwestie van mijn vrije zelfgekozen seksuele appetijt niet in verwarring te brengen.
En ik geef toe dat een beetje voyeurisme mij niet vreemd is.

Wat mij ook opvalt aan het bewuste blog, is dat men weinig of geen tegenspraak duld.
Zo staat het volgende steeds te lezen onder het gegeven commentaar, en ik citeer:
“Uw commentaar en scherpe mening is van harte welkom”.
Tevens laat (men?) tegelijkertijd weten:
“Criticasters die enkel hun grijze hersenmassa gebruiken om onnozelheden te vertellen, gelieve zich te onthouden”. (einde citaat)

 Ik vind dit laatste getuigen van een uitermate hoge pretentie.
Meteen geeft (men?) aan dat enkel (zij?) de wijsheid in pacht hebben.
Want wat is (hun?) graduatie van onnozelheden
Blokkeert men zo al niet op voorhand de mening van anderen?
Wel lekker makkelijk zo, want dit geeft aan dat enkel hun mening telt.
Enkel zij de wijsheid in pacht hebben.
Men…. hoeft dus nooit te vrezen dat de mening moet worden herzien en een eventueel ongelijk moet worden toegeven.
Goed bekeken!

 Ik zou een link kunnen zetten naar het bewuste blog, maar ik doe het niet!
Ik wil diegene die men reeds tegen de schenen heeft geschopt niet voor het hoofd stoten.
Mijn schrijfsel is al in eniger mate een vorm van reclame voor hen.
Jullie moeten het dus maar op eigen houtje gaan opzoeken, indien gewenst.
En wanneer jullie zulks doen……

 GEVEN JULLIE DAN OOK EENS EEN EIGEN MENING OP MIJN DWALING???

Ik ben getagged door VIFKE.
Men kan taggen als een "stokje " dat doorgegeven wordt, met de bedoeling iets meer van elkaar te weten te komen.
Dat betekend dat er ook weer 4 andere mensen getagged moeten worden.Dus eerst lezen en dan kijken of je de klos bent
Als je het stokje doorgeeft, kopieer je deze vragen, of je mag ze veranderen bijzetten of wegnemen.

*1.Hou je van sport en zo ja de welke, en welke beoefen je zelf?

- Tennis, kunstschaatsen, snooker. Ik beoefen geen sport.

*2.Films die je nooit moe wordt.

-  La vita e bella
- Christianne F.

*3.Plaatsen waar je nooit bent geweest en waar je eenmaal in je leven toch nog naartoe zou willen?

-  Aruba
-  Florida
- Egypte

*4 Heb je huisdieren?

-  Ja, Fieke (mini malthezer)
- Snoesepoes (grijze tijgerkat)

* 5.Wat zijn je hobby's?

- Computeren
- Bloggen
- Lezen
-Muziek beluisteren.

*6.Mocht je kunnen kiezen,welke leeftijd zou je dan weerhouden?

- 50 jaar

*7. boeken die je graag leest?

-  Thrillers / Jef Geeraerts
- Waargebeurde verhalen.
- Boeken van Herman Brusselmans
- Historische verhalen..

 *.4bloggers die je gaat taggen

- Iedereen is al eens getagd.
- Maar diegene die zich geroepen voelt mag rustig de vragen kopiëren.

In de slaapkamer staat een man naakt voor de spiegel.
"Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie heeft de grootste lul in het land?"
Zijn vouw hoort dit en antwoord: " Ikke"

Een man staat voor de rechter op beschuldiging van dubbele moord.
De rechter zegt: "U wordt ervan verdacht uw vrouw te hebben doodgeslagen met een hamer."
Achter in de rechtszaal schreeuwt een man: "Vuile hufter!"
De rechter gaat door: "U wordt er tevens van beschuldigd uw schoonmoeder te hebben doodgeslagen met dezelfde hamer."
Achter in de rechtszaal schreeuwt de man nu: "Vuile, smerige hufter!"
De rechter stopt, kijkt de man achter in de zaal aan en zegt: "Meneer, ik begrijp uw woede en frustratie, maar u zult uzelf echt in acht moeten nemen, anders laat ik u uit deze rechtszaal verwijderen.

Hebt u dat goed begrepen?"
De man antwoordt: "Neemt u me niet kwalijk edelachtbare, maar ik woon al 15 jaar naast die vuile, smerige rothufter en elke keer als ik een hamer van hem wilde lenen, zei ie dat hij er genen had!"

Er zit een mooie blonde vrouw naast me in het vliegtuig.
Ik zeg tegen haar: "Wilt u misschien voor het raam zitten?"
Zegt ze: "Nee, ik heb vakantie!"

Achter het plaatje een leuk filmpje. Ben Hur anno 2006.

De ECHTE MAN!  
Wie is nu die ECHTE MAN vraag ik mij vaak af.

 Vaak hoor ik vrouwen zeggen tegen elkaar: “geef mij toch maar een “echte man”.
Dat komt vaak voor in een gesprek tussen twee vrouwen die het debet op maken van hun eigen relatie.
Ze noemen zijn fouten op, zijn tekortkomingen, maar uiteindelijk zijn ze toch tevreden met hun partner.
Zo blijkt dan uit dat gesprek.

 De ECHTE MAN, wie of wat is nu een echte man vraag ik mij daarbij dan af!
Is het die man die in de kroeg het hoogste woord voert en zich uitleeft met het betasten van andere dames, en zich volgiet met emmers bier of geestrijke drank?
Is het die man die op feestjes en party’s de grote lolbroek is?
Die vervolgens straalbezopen achter het stuur kruipt op hoop van zegen…)

 Is het een ECHTE MAN die na een volle dagtaak zijn vrouw het kind laat afhalen in de nabewaking, om vervolgens naar de supermarkt de boodschappen te gaan doen?
Lekker lui in de zetel of achter de pc gaat zitten wachten tot het eten op tafel staat?
ZIJN krant gaat lezen terwijl vrouwlief aan de afwas gaat?

 Is de ECHTE MAN diegene die zijn vrouw neukt enkel wanneer hij zin heeft?
En het net zolang laat duren tot HIJ zijn zin heeft gehad?
Zich omkeert, tevreden luid snurkend in slaap valt en ZIJN vrouw onbevredigd achterlaat?
Waarbij voorspel en naspel enkel domme frasen zijn uit een nog dommer damesblaadje?

 Die op vrije dagen ZIJN vrouw eerst uit bed laat stappen om het ontbijt klaar te maken?
Zich uit de voeten maakt opdat ZIJ in alle rust dan het huis kan poetsen?
Blijft plakken bij vrienden zonder zijn vrouw even te bellen om te laten weten hoe laat HIJ weer thuiskomt?
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

 De MATCHO man, is hij de ECHTE man?
Want geef toe.

De man die het ontbijt op bed brengt, of zijn vrouw laat uitslapen en zachtjes wakker maakt met een geurig kopje koffie of thee…
Is hij niet een DOETJE in de ogen van de ECHTE man….?
De man die niet van sport houdt en daarom met vrouwlief meekijkt naar een tranerige film op tv…..
Is hij niet een WATJE  in de ogen van de ECHTE man….

De man die mee poetst….
het vuil buiten zet….
Met de hond het laatste rondje maakt….
Rekening houdt met zijn partner in het liefdesspel….
De boodschappen haalt….
In de kroeg enkel oog heeft voor vrouwlief en zich niet lazarus drink wegens nog met de auto moeten rijden……
Is HIJ in de ogen van de ECHTE MAN geen PANTOFFELHELD…..?

 Ik vraag mij af welke nu de ECHTE MAN is!
Ik weet dat mijn partner in de laatste categorie valt.
Hij ziet er desondanks niet verwijfd uit, en hij gedraagt zich ook niet verwijfd.
Hij is voor mij de WARE MAN!
Ook al is hij GEEN MATCHO man.

Blijft nog steeds de vraag, wie is nu de ECHTE MAN????

 LATEN JULLIE HET MIJ EENS WETEN?
HEBBEN JULLIE EEN MENING?

Er zijn hackers op seniorennet!
En die zetten een hoop spam in het gastenboek van je blog.
De webmaster was er vlug bij om die hackers een hak te zetten en creeerde een programma voor de blogs.
De VEILIGHEIDSCODE of CAPTCHA

Nu, een prachtig initiatief!
Ware het niet dat het programma met haken en ogen in elkaar steekt.
Zo zie je meer niet, dan wel, de bewuste code.
Als raad geeft men dan om te klikken op de link "KLIK HIER"
Lukt het niet van de eerste keer, klik dan verschillende malen.
Tja, zo kan het ook natuurlijk, maar het is alles behalve praktisch.
En ik vind het eerlijk gezegd een nogal lamme gemakkelijksheids oplossing.
Het verbaasd mij eerlijk gezegd een beetje van een student informatica dat ie zo een krakkemikkige oplossing geeft.
Tenslotte heeft hij toch maar een website uit de grond gestampt die dagelijks duizende bezoekers telt.
En hij heeft er zelfs een prijs mee gewonnen als tweede beste, trofee incluis.
Dus zou men toch iets meer mogen verwachten, niet?!

Wanneer je dan na herhaaldelijk verwoed, en al danig nerveus geklik eindelijk de code tevoorschijn tovert, kan je nog steeds brute pech hebben.
De code is nagenoeg onleesbaar!
Komt bij dat ze naar mijn inziens niet eens voor senioren vriendelijk is.
De achtergrond is om van te gruwelen, en de cijfers en letters zijn dat zo mogelijk nog meer.
Er bestaan betere code programma's.
Waarom geen zwarte letters en cijfers op een witte achtergrond, zoals ze je meestal op andere websites aantreft?
Het verschil tussen c en e is hier bijna onleesbaar.
Tussen O en 0 zo mogelijk nog minder.

Je bent al danig gestresst door het herhaalde klikken om de code te zien te krijgen.
Nu ben je de wanhoop nabij als je nog maar eens de melding krijgt dat je de code fout hebt overgenomen.
Het is een pure gok, elke keer weer.
En na de zoveelste foutmelding geef je het op.
Sneu voor diegene die je een reactie op zijn/haar schrijven wilde geven.
Maar trop is teveel, en teveel .......!

De bewuste schrijver (ster) begint stilaan te geloven dat men geen zier meer om zijn/haar schrijfsels geeft.
Dat hij/zij de "touch" kwijt is.
Hoe anders verklaar je dat voorheen op elk schrijfsel een reactie kwam?
Dat het gastenboek vol met lieve of leuke woorden stond?
Een groet, een plaatje, een leuke link..... :)
Het is de schuld van de veiligheidscode lieve mensen!

En het kan nog erger!
Want stel dat je na herhaaldelijk klikken de code te zien krijgt.
En veronderstel dat je na de derde maal reeds de code goed hebt ingetypt.
Dan........zit je gebeiteld denk je?
Vergeet het!
Want door de refresch tag floept op dat moment het bewuste blog weg.
Dat is ook een oplossing van de webmaster tegen hackers.
Het is eveneens DE oplossing om de bloggers de gordijnen in te jagen.
Het zet de finale rem op het doorzettingsvermogen van de moedige blogger.
Die volhardende blogger die nog een unicum gaat worden.

Ik heb mijn oplossing gevonden en uitgevoerd.
Ik heb op mijn huismusje blog een gastenboek van het internet gehaald.
Hij is mooier en leuker dan die van SenNet, maar daar was het mij nou echt niet om te doen.
Hij is VEILIG en uitgerust met een duidelijke en goed leesbare veiligheidscode.
Hij is gebruiksvriendelijk dus, en daar was het mij nu wel om te doen.
Neen, ik heb niet naar de Prozac gegrepen, noch naar eender ander kalmeringsmiddel.
Ik heb gewoon de code verwijderd op mijn blog.

Eveneens heb ik de META-TAGS verwijderd, en zodoende de refreschtag.
Want het interesseert mij geen zier of zoekmachines mij kunnen vinden.
Hoe minder volk dat van buiten komt, hoe schoner mijn vloer blijft, als u begrijpt wat ik bedoel.
Het interesseert mij ook geen zier de hoeveelste ik gerangschikt sta, daarom heb ik reeds langer de teller en de puntentelling weggedaan.

Ik heb de waarschuwingen op het blogforum van red poppy gelezen.
Mijn antwoord daarop is simpel.
SPAM is geen VIRUS of WORM.
Beveilig je pc voldoende met een antivirus en een Firewall.
Stel de risicofactor zo laag mogelijk in.
Open geen e-mail die verschillende emailadressen bevatten.
U zelf kan dit vermijden door BCC te gebruiken ipv "AAN"
Maak een back-up van je blog, niet enkel in oorlogstijd, maar ook in vredestijd is dit in feite een must.
Tenzij je natuurlijk liever van voren af aan begint.
Het is uiteraard een optie.

Hoe mooi PPS'jes ook kunnen zijn, ze kunnen virussen bevatten doordat ze al verschillende adressen hebben aangedaan voor ze bij jou terecht komen.
En vooral, vergeet niet dat al wat je gratis download op het net en op je vaste schijf bewaard veel gevaarlijker is dan de SPAM op je blog!
Voor niets gaat de zon op is hierbij wel degelijk van toepassing!!!

Dus ik neem de volle verantwoordelijkheid voor mijn eigengereide actie.
En misschien dat ik met deze actie wel het onheil over mijn blogje afroep.
Maar ik durf wedden dat ik eventuele spam eerder heb verwijderd dan jullie de veiligheidscode hebt tevoorschijn gehaald.
En ik zal mij pas vragen gaan stellen wanneer ik spam op mijn blog krijg de eerstvolgende dagen op dit schrijven.
Ieder doet wat hij wil, maar ik ga mij niet meer sappel maken aan die onbereikbare en onleesbare veiligheidscode .

Het zou een dwaling kunnen zijn, maar het is mijn mening!

Wat is uw mening?

Teleurgesteld ja, in mezelf!

Nu de eerste maand van het nieuwe jaar ten einde is, vraag ik mij af hoeveel er van al die goede voornemens die we hebben genomen nog overblijft.
Wie is er nog steeds aan het lijnen?
En wie sport er nog steeds, met of zonder veel overtuiging?
Wie houdt vol om niet meer te lurken aan een sigaret?
Ik alvast niet!

Het lijnen gaat nog wel, het is iets dat ik al mijn ganse leven doe.
Kan het ook niet opzij zetten, want iedere kleine zonde wordt meteen gestraft
met een kilo erbij.

Zo had ik gisteren trek in een koffiekoek.
Dat was meer dan een halfjaar geleden.
En dat is echt geen leugen of  overdrijving.
Die langwerpige met rozijnen zijn mijn favoriet.
Dus ze gekocht en smakelijk opgegeten.
En vandaag wees de naald van de weegschaal een kilo meer aan.
Tja, het gaat zo snel bij mij.

Al 34 jaar voeg ik geen zout toe aan mijn gerechten.
Suiker gebruik ik niet!
En als het echt moet in één of ander gerecht, dan dieet suiker, en dan nog minder dan de aangegeven hoeveelheid.

Snoepen zoals chips e.d. doe ik vrijwel nooit.
Ik haal het gewoon niet in huis.
Eenmaal in de maand frieten. En éénmaal in de maand Spaghetti.
Dit omdat ik het laatste echt niet kan weerstaan.
Voor de rest veel rauwkost met een caloriearme dressing.
Groenten zonder saus en mager vlees of vis.
Kortom ik let op de calorieën, en zorg ervoor dat ik er niet meer dan 2000 per dag binnen krijg.
Maar het is allemaal boter aan de galg, want ik ben nog minstens tien kilo te zwaar.
En dit òòk al sinds jaren, vooral na het stoppen met werken.

Sporten dan!
Meer bewegen zegt men!
Allemaal goed en wel, maar met een kapotte rug en gewrichtsartrose is dit niet zo evident.
Je bent sowieso al beperkt in je bewegingsvrijheid.
En daar zijn ze in een fitnesscentrum niet op ingesteld.
Daar zie je veelal superslanke jonge mensen bezig aan hun conditie.
Een conditie die ik hun enkel maar kan benijden.

Na drie maande 3X per week te zijn gaan sporten, houd ik het nu voor bekeken.
Ik kan geen trap meer op of af zonder pijn in mijn knie.
Mijn rechterarm hindert mij bij elke beweging die ik maak wanneer ik mij aan of uitkleed.
en over het gevoel in mijn rug wil ik het al helemaal niet hebben!

Komt bij dat het fitnesscenter enorm duur is, en dat de uitbater ons maandelijks abonnement al drie keer de hoogte heeft ingejaagd.
Hoewel de medische sector er van overtuigd is dat sporten gezond is, komt het ziekenfonds niet tussen de kosten.
De Christelijke Mutualiteit wel naar het schijnt, maar ja, daar ben ik dus niet bij aangesloten.
Maar dat is een ander verhaal, dat is politiek!

In september kreeg ik van mijn dokter te horen dat ik moest stoppen met roken.
Dit in het vooruitzicht van een operatie.
Daar ik allergisch ben voor hechtdraad, en zeer gevoelig ben voor ontstekingen, wou zij het risico op complicatie’s zoveel mogelijk beperken.
Dus geen sigaret meer!
Op mijn vraag of mijn gewicht dan niet de hoogte zou inschieten, antwoordde zij laconiek, bewegen is de boodschap.
Sporten dus.

Ik begon met een helse volharding aan alles wat ze mij opdroeg.
En alles lukte .
Dieet, fitness en stoppen met roken.
De operatie geschiedde en verliep buiten verwachting heel goed.
Weinig complicatie’s. En vlugger hersteld dan verwacht.
Eén ding kon ze echter niet voorzien.
Ondanks het diëten en fitnessen gooide men de kilo’s eraan.

 En nu, aan het einde van de eerste maand van het nieuwe jaar ben ik terug hervallen in mijn oude gewoontes.
Ik let zoals steeds op mijn calorieën, want dat is tenslotte door de vele jaren heen ondertussen een lifestyle geworden.
Maar naar de fitness ga ik niet meer.
Ik heb de pijn, het ongemak en het geld er niet meer voor over.
Als je stopt met roken hou je geld over beweerd men.
Mooi niet, de fitness is duurder, of minstens even duur!

 En ik rook weer!
Tal van excuses zou ik kunnen aanhalen.
Zoals buiten zoonlief en vrouwtje rookt iedereen bij mij thuis….)
Ik werd rotnerveus zonder die sigaret….)
Maar het énige waar het mij werkelijk om te doen is, is mijn gewicht.
Ik beperk het roken, rook niet meer zoveel dan voorheen.
En ja, de naald van de weegschaal gaat stilaan neerwaarts
Maar het doet niets af aan het feit dat ik teleurgesteld ben.
Teleurgesteld in mezelf.
Omdat ik alle goede voornemens niet kan volhouden.

Ik vraag mij af of ik de énige ben?!

Klik op het plaatje om een gedicht te lezen.

Wat zet mensen ertoe aan om mensen te verraden?
Welk profijt halen ze eruit, wat is hun doelstelling?
Zo vraag ik mij af.

In oorlogstijden kan ik het nog enigzins begrijpen.
Men doet het omdat men scheel ziet van de honger, om de naasten te sparen of gewoon uit pure angst voor de bezetter.
In die oorlogsgebieden die er nu nog zijn, en waar men diverse folterpraktijken hanteert, kan ik het ook begrijpen.
Ikzelf zou ook vlug doorslaan vermoed ik, alhoewel ik een hoge pijngrens meen te bezitten.
Maar wanneer men zijn geraffineerde pijntechnieken op mij zou toepassen zou ik niet lang weerstand kunnen bieden.
Hoewel je dit nooit echt kan weten zolang je niet in die situatie vertoeft.
In het verleden is gebleken dat vermeende dwergen in zulke omstandigheden zich manifesteerden als reuzen.

Maar wat zet mensen ertoe aan verraderswerk te verrichten in ons oorlogsvrije landje.
Alleszins niet om het eigen vege lijf te redden.
En al zeker niet om het leven van anderen te vrijwaren, integendeel.
Het is pure naijver die hun beweegt.
Want rijker worden ze er alvast niet van.
Het zijn mensen die de zon niet kunnen zien schijnen in andermans ogen.
Zij zijn gevaarlijk!
Want ze winnen je vertrouwen door slijmerige neerbuigendheid, om dan op het gepaste moment een mes in je rug te steken.

Ik schrijf dit naar aanleiding op iets dat ik las bij een medeblogster die ik regelmatig een bezoekje breng.
Hoewel het fenomeen mij ook niet helemaal vreemd is, daar ik er in het verleden ook mee te maken kreeg.
Ik las op haar blogje dat ze verdriet had, maar dat ze er niet kon, niet mocht over schrijven.
Wel wou ze de uitleg doen via een prive mailtje, hetgeen ze mij dan ook deed.
Ik was ontsteld toen ik het las.
En ik bedank haar via deze weg voor het vertrouwen.
Een vertrouwen dat mij des temeer waard is, daar ze net die nare ervaring heeft gehad, en het mij toch maar vertelde.
Mij,een wildvreemde die ze enkel kent van het bloggen.

Mijn eigen ervaring heeft raakpunten met die van haar, hoewel in een gans andere situatie.
Maar de resultaten blijven vrijwel hetzelfde.
En de verbijstering die je overvalt ook.

Zo werd ik in 1996 op invaliditeit gezet.
Voor de werkgever zou ik met mijn medisch verleden en huidige toestand niet meer voldoen aan de gestelde eisen.
Maar ik deed al jaren vrijwilligerswerk.
Zo diende ik op bij feesten bij de "vrijzinnige jeugd", alsook op feestjes van notabelen en schepenen.
Dit echter sporadisch wanneer de gelegenheid zich voordeed.
En het enige loon bestond uit het oppeuzelen van de overgelaten garni op de rijk gevulde schotels.
Vooral peterselie bleef over.
Wanneer ik de vaak hoog opgelopen rode gezichten van de notabelen en schepenen bekeek, kon ik niet nalaten op te merken dat ze misschien beter die peterselie mee hadden opgepeuzeld, het is tenslotte goed voor de bloeddruk.
En zo te zien had menige feestvierder last van hoge bloeddruk, toch dit volledig terzijde.

Tevens ging ik 2X per week opdienen in een gaarkeuken voor de armen.
Oòk volledig onbezoldigd.
Zelfs voor kilometervergoeding kwam ik niet in aanmerking daar ik geen auto bezat, geen auto kan besturen wegens een visuele handicap, en wegens de percentage van mijn invaliditeit gratis met het openbaar vervoer mag rijden.
Daar ik dat werk al vele jaren deed, hetgeen in het verlengde lag van mijn stiel, vroeg men mij op een moment om een deel van de verantwoordelijkheid op mij te nemen.
Het kwam er vooral op neer dat ik de inkoop van de goederen zou verzorgen en organiseren.
En toen kwam de kat op de koord.
Want er was nog iemand die die taak ambieerde.

Op een dag kreeg ik bericht van de invaliditeit dat ik met mijn vrijwilligerswerk moest stoppen, of dat ik anders 37% van mijn vergoeding zou verliezen.
Nu is de invaliditeitsuitkering  voor een zelfstandige sowieso al laag, neem daar 37% van af, en er blijft niet genoeg over om van te eten, laat staan dat je er je maandelijkse lasten van kan betalen.
Dus, ik heb het vrijwilligerswerk adieu moeten zeggen, met veel pijn in mijn hart.
Het enige dat ik nog mag doen (althans tot nader order vermoed ik) is een aalmoes geven aan de dakloze op de straat.

Via via kwam ik later te weten dat het verraderswerk was geweest.
De collega, en naar mijn inziens goede vriendin, had zogezegd in mijn naam inlichtingen gevraagd omtrent het vrijwilligerswerk en de invloed die het kon hebben op mijn invaliditeitsuitkering.
Uiteraard kwam er dan ook een onderzoek met bovengenoemd resultaat.
Invaliden en gehandicapten mogen geen vrijwilligerswerk doen.
Mogen zich niet ten dienste stelen van de gemeenschap.
Zij moeten eenzaam zitten verzieken in hun zetel.

Wat heeft haar ertoe aangezet om zulks te doen?
Zij kwam niet in aanmerking voor de aan mij toegewezen taak.
Twee maanden na mijn vertrek is ook zij gestopt met het werk.
Het bracht haar naar eigen zeggen geen voldoening meer op.
Wat was haar drijfsveer?
Waarom was zij een verraadster geworden?
En bovenal de vragen die ik mij nog steeds stel:

Hoe kan je leven met jezelf als je mensen gaat verraden voor het eigen gewin?
Wat heb je erbij gewonnen?
Hoe voelt het om een verrader te zijn?