You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
24-08-2005
BANKZAKEN
Ik herinner mij de tijd dat de bank nog naar je toe kwam! Nee, niet de bank in het park alhoewel daar ook wat over te vertellen valt, maar ik bedoel de geldbanken.
Toen ik pas begon te werken kreeg ik wekelijks mijn loon netjes in het handje uitbetaald. Cash, zoals het nu wordt genoemt. Zo héél erg zwaar woog dit niet door, want zoveel verdiende ik niet! Zo begin mijn twintiger jaren had mijn baas een revolutionair voorstel. Of ik mijn loon niet wou laten uitbetalen via de bank! Het had enorme voordelen, zowel voor mij, als voor de baas. Dieven zouden minder kans maken om geld te kunnen bemachtigen bij een overval. De dieven van vandaag liggen om die bewering nog steeds te brullen van het lachen, maar dat is een ander verhaal. Ik mocht zelf mijn bank kiezen, dus ik ging akkoord en op zoek.
De ène bank beloofde al meer dan àndere! Zo kreeg je een welkomsgeschenk. In mijn geval waarschijnlijk een sleutelhanger, want zoals reeds gezegt, zoveel loon had ik niet! Bij elk begin van een nieuw jaar kreeg je een pracht van een agenda. Een kunstig gemaakte kalender was ook evident. Daarbovenover kreeg je mooie en practische mapjes om je afschriften in te bewaren. Die afschriften werden je gratis per post toegezonden. Op piekdagen moest je aan het loket soms wel wat aanschuiven, maar geen mens die daarom maalde. Those were the days my friend!
Vandaag is het een heel ander verhaal! Ten eerste moet ik bijna wekelijks in mijn agenda kijken om te weten wat de naam van mijn bank is. Dit omdat de naam van de banken, door fusie en allerlei andere toestanden, steeds maar weer veranderen. Hun tarieven veranderen steeds mee, in stijgende lijn wel te verstaan. Telkens ik mijn afschriften ga halen constateer ik dat mijn rekening nog maar eens van naam is veranderd. Had ik helemaal in het begin een doodnormale zichtrekening, wel ik heb ondertussen al vele malen de ladder beklommen en ga gestaag hogerop. Niet omdat er meer centen opkomen hé, nee hoor, gewoon omdat de service toeneemt.
Over die service heb ik nu net mijn bedenkingen! Op een keer kondigt de bank een grote ommekeer aan. Ik mag mijn geld zelf afhalen aan het kastje in de muur, en moet niet meer naar het loket. Ik heb daar een pasje voor nodig, en dat wordt mij welwillend uitgereikt, samen met het bijhorende prijskaartje. En de beheerskosten gaan omhoog. Maar goede service moet betaald worden, of niet? Al is het mij niet geheel duidelijk welk voordeel dit alles mij brengt.
Met dat pasje kan ik ook in de winkel betalen. Sommige winkels rekenen enkele centen kosten aan, maar wederom, voor het gemak moet je iets over hebben. Het voordeel is dat je niet meer meer met een hoop geld op zak hoeft te lopen. Het nadeel is dat je goed moet nadenken of je nu het blauwe bloesje wel of niet zou kopen, want eens de je persoonlijke code ingetoetst, kan je niet meer terug. Je geld is reeds van je rekening af. Die persoonlijke code moet je goed zien te onthouden, want de bank doet dit niet voor jou. Bij verlies of diefstal van je pasje ben enkel jij de pineut. Dat is niet in hun service inbegrepen. Ben je nu de code of het pasje tout court toch kwijt, dan zijn er nog geen potten gebroken, want bij je bank verkopen ze je graag een nieuw pasje.
Even later mag ik aan hetzelfde kastje in de muur mijn betalingen doen. Selfbanking noemen ze het! Weer niet meer aanschuiven aan het loket! Wel des te langer aan het kastje, maar we gaan niet pietluttig doen hè? De beheerskosten gaan nog maar eens omhoog. En de service blijft maar uitbreiden! We kunnen internetbankieren. Kosten noch moeite worden gespaart om het gemak te realiseren. Hun gemak en mijn moeite, dit alles op mijn kosten want..... Juist, de beheerskosten gaan omhoog! Hoe meer we zelf doen, hoe meer het ons schijnt te kosten. Ik zie de logica er niet van in!
Dat ik een vrouw ben, hebben jullie al wel geraden! Niet ééntje met een baard, maar wel één met haar op de tanden Dit laatste louter figuurlijk natuurlijk! Maar moest ik nou wel een baard hebben, dan was er nog altijd de mogelijkheid om dit euvel te laten fiksen. Want anders zou ik te ver afwijken van het ideaalbeeld, niet?
Ik heb het hier uiteraard over de "ideale vrouw"! Mannen hebben immer onvolkomen kunnen en mogen zijn, en het is nog steeds zo. Mannen hebben een knuffeleffect wanneer ze een buikje hebben! Vrouwen zijn oude uitgezakte tantes, wanneer ze een buikje hebben. Grijze haren zijn charmant bij de heren, maar vrouwen moeten hun stralende haarkleur bewaren tot aan hun dood. Ik kan zo nog een tiental feiten opnoemen, maar de dames onder ons zullen het zelf ook wel kunnen invullen vermoed ik. En de heren....zij dromen maar verder.
De laatste jaren lopen we daarom ook massaal naar de plastische chirurg. Als we jong zijn moeten onze borsten vooral "Groot" zijn. Bij het ouder worden moeten ze dan weer kleiner. Maar in beide gevallen moeten ze zeker rechtopstaan, ook bij het bukken of liggen. Aan zwaartekracht hebben we een hekel gekregen.
Rimpels moeten we beginnen wegsmeren vanaf ons twintigste jaar. En we moeten er voor zorgen dat we twintig blijven, ook als we onderhand bijna zestig of ouder zijn. De potjes beloven ons dat het kan, dus als het niet lukt is dat onze eigen fout, toch?
Ook onze tanden moeten stralend wit blijven! Want dat met de jaren onze tanden natuurlijk vergelen is ontoelaatbaar. Kronen of implantaten is de boodschap. Het bleken van de resterende eigen tanden is een must. Want een beetje man slaapt toch niet naast een vrouw die haar tanden in een glas heeft liggen.
Het goede nieuws is dat het tegenwoordig allemaal mogelijk is. Het slechte nieuws is dat het verschrikkelijk kostelijk is. Maar ook daar is de oplossing vlug gevonden. Want als vrouw moeten we niet alleen mooi blijven tot aan onze dood, neen, we moeten ook nog even actief blijven als toen we twintig waren. Dus gaan we buitenshuis werken. We doen ons huishouden met de glimlach. We voeden de kinderen op en houden ze stil wanneer manlief uitrust na zijn zware dagtaak op kantoor (hèèl belangrijk). Ondertussen gaan we eveneens uitwerken, en dit nog steeds met de glimlach, maar vooral zonder moe te zijn of het te worden. En als de kinderen met hun diploma de deur uit zijn. En het huis is afbetaald. En manlief heeft zijn droomauto, dan.... Dan mogen we verder werken om onze eigen verbouwingswerken te financiëren.
Wat sex betreft moeten we ook oppassen. Want je moet minstens 3X per week het ganse gamma van de "Kamasutra" kunnen afwerken. Kwestie van in de running te blijven. Kwestie van de echte twintigers geen kans te geven om met manlief, je huis en al wat erbij hoort te gaan lopen. Want dan kan je de persoonlijke renovatiewerken wel vergeten. Het OCMW ondersteund die werken niet. Je eigen loon is ontoereikend, en alimentatiegeld blijft een droom. Plotseling vind iedereen je mooi zoals je bent op de koop toe!
Wel, ik stond deze morgen nog maar eens voor de spiegel. Dacht bij mezelf dat ik waarschijnlijk ook voor herbouwing in aanmerking kom. Maar buiten de normale binnen de perken persoonlijke verzorging, vertik ik het om aan mij te laten prutsen. Ik word ouder, en de zwaartekracht eist zijn tol. De rimpels in mijn gelaat veraden de moeheid en het geleden verdriet, maar ook de blijheid. Wanneer ik een topje draag steken er geen opgepomte borsten bovenuit. Ik hoef niet zo nodig een snijdende koord van een string tussen mijn billen. Mijn kortste rokje komt net boven mijn knieen. Maar ik ben en blijf wel lekker mezelf! En mijn mening hoeft uiteraard niet de uwe te zijn!!!
Ik vraag mij telkens af, wanneer ik over statistieken lees, hoe, maar vooral door wie, die statistieken worden samengesteld! Aan mij heeft nooit iemand een officiële vragenlijst voorgelegt! Niet over mijn levensstandaard, niet over mijn voedingspatroon, en nog minder over mijn veiligheidsgevoel! Hoe kan men dan beweren dat hier in Antwerpen de mensen zich veilig voelen? Hoe kan men beweren dat de misdaad gedaald is te Antwerpen? Wie heeft dat bepaald? Op wie zijn opinie gaat men voort? In de statistieken zijn alle Belgen opgenomen. Ook de ouderen en de baby's. Nu is het al een beetje beter te begrijpen, want de baby's kunnen niet praten, en de ouderen durven niet praten!
Ik herinner mij nog de tijd dat we onder vrienden en vriendinnen afspraken om in de stad naar de bioscoop te gaan, of te gaan stappen. In de winter stonden we dan vanuit onze eigen gemeente of dorp te wachten op bus of tram. Niettegenstaande de winkels toen nog allemaal om 18h00. dichtgingen....Niettegenstaande er minder straatverlichting was.....Nietegenstaand er minder volk op straat liep..... Niettegenstaande dit alles waren we niet bang! We deden dit zonder angst omdat de krant niet elke dag bol stond van de overvallen op oude mensen. We waren onwetend over kinderen tussen de acht en de vijftien jaar die met messen op zak op zoek waren naar geld voor drugs. Of waren die er toendertijd niet? Toen gingen we nog veilig van De Gemeentestraat naar het De Conincksplein, of te voet naar de Paardemarkt of het St. Jansplein. Want elke lokatie had daar wel een leuke cafe waar jongeren graag vertoefden.
Ik herinner mij, dat wanneer ik als kind in de "koekkestad" rondliep, en ik een gesluierde vrouw zag met aan haar zijde een man in wit lang kleed, mijn kinderlijke fantasie in werking trad. De fel gekleurde gewaden van de vrouwen vond ik prachtig. Ik dacht dat die mensen uit de sprookjesboeken kwamen. De sprookjes van duizend en één nacht. Wanneer ik een neger zag droomde ik met mijn ogen open van wilde tijgers en leeuwen. Van vrolijke apen die van boom tot boom sprongen, onderwijl een banaan oppeuzelend. Kortom, we waren enkel bang van "zwarte piet"
Nu ga ik 's avonds de straat niet meer op! Zelfs niet nu er volop licht schijnt. Zelfs niet nu er talrijke lichtreclame's branden van de al even talrijke nachtwinkels. De Oosterse en affrikaans mensen in hun lange gewaden vrees ik nog niet, nee, het zijn hun nazaten die ik vrees! Omdat er elke dag wel een ouderling wordt overvallen door een kind met mes op zak, op zoek naar geld voor drugs Je bent niet meer veilig in je auto, carjacking. Je bent niet veilig in je huis, homejacking En nu moeten we zelfs een terroristenaanval vrezen! En ik ben zeker niet de enige die angst heeft.
Hoe komt het dat deze angst niet in de statistieken wordt opgenomen? Baby's kunnen niet praten, en ouderen durven niet praten! We mogen ook niet praten, we mogen niet zeggen wat we denken! We mogen niet zeggen dat we angst voelen! Daarom heeft men aan mij waarschijnlijk niets gevraagt. Daarom ben ik stilzwijgend opgenomen in de statistieken. Statistieken die volgens mijn mening dateren vanuit die tijd dat ik nog in sprookjes geloofde. Maar mijn mening hoeft niet de uwe te zijn!!!
Ik ben een fan van GEERT HOSTE! Daarom enkele uitspraken van hem die ik leuk en frappant vond. Ik hoop dat jullie dat ook vinden, al moet mijn mening niet de uwe zijn!
Sinds de dag dat men besloten heeft om het huisvuil te scheiden en gelijk maar de beslissing te nemen dat ook in bepaalde, maar vooral betalende zakken te doen, is het in Antwerpen nog nooit zo vuil geweest! Is het moedwil, of onmacht? Ik weet het antwoord niet op die vraag. En de gemeente breekt er zich blijkbaar het hoofd niet over. Kassa kassa is al dat telt!
Waar ik vroeger met mijn hondje gezellig kon wandelen tussen fris groen, ligt nu langs beide kanten een vuilnisbelt. Illegaal gestort vuil door omwoners, maar ook van ver daar buiten. Waarschijnlijk het meest door ouders met kinderen, want de vieze pampers liggen er talrijk te stinken. De kinderen van die bewuste ouders zullen het milieu al zeker niet gaan respecteren in hun verdere leven!
Maar ook de enkele papiermandjes, geplaatst om er de poepzakjes van honden in te gooien puilen uit door plastiek tassen met divers huiselijke afval. Overal in de straten ligt er vuil rond te slingeren. Wat eens een groene en gezellige buurt was, is nu één groot stort. Op warme dagen zie je de ratten dan ook talrijk knagen aan de zakken die her en der verspreid liggen.
Ergens kan ik verstaan dat mensen met een minimum inkomen, die het zo al moeilijk hebben om rond te komen, hun geld niet kunnen besteden aan dure vuilniszakken. Waarom snappen onze gemeenteraadsleden dat niet?! Waarom geeft men aan die mensen geen gratis zakken? Men gooit zo vaak en zoveel geld over de balk. Geld uit de stads of gemeentekast waar niemand van kan zeggen waar het gebleven is. Feit is wel dat het verdwenen is! Feit is ook dat men het waarschijnlijk nooit gaat terugvinden. Waarom dan die kosten niet maken om de arme drommel een pak vuilniszakken gratis te laten afhalen!
Maar het is niet enkel te wijten aan de sukkelaar dat het vuil ligt te slingeren! Het is zelfs waarschijnlijker dat ze gemakshalve en onterecht met de vinger worden nagewezen. Hoe verklaar je anders dat het vuil in plastiekzakken is gestopt met de naam op van dure kledingswinkels en boetiks? Of dure winkelketens? Daar winkelen arme mensen niet! Is het bij de éne onmacht, bij de andere is het moedwil! En diegene die gewetensvol sorteren leven in de vuiligheid! Diegene die niet rijk zijn, maar toch hun centen geven aan dure vuilniszakken, betalen dubbel.
De vuilniswagen komt nog maar één keer per week! Ik neem dus aan dat mensen die geen tuin of balkonnetje hebben hun vuil binnen moeten zetten, met alle gevolgen vandien. Het moet niet leuk zijn om je vlees of aardappelen te moet staan bakken of koken met de stank van het vuilnis onder je neus. In de zomer moet het in die keukens ook niet erg fris ruiken! Komt bij dat je een hoop vliegen binnen krijgt, die hun eitjes à volonté in je prullenbak leggen. Resultaat, maden. Om elke dag een witte, groene of blauwe zak op straat te zetten is te gek om los te lopen. Daarbij is het bij wet verboden is om zulks te doen. Dus wordt het illegaal her en der gestort.
Waarom snappen die raadsleden dat niet? Waarom ziet men niet in dat de straten vegen met duur personeel en nog duurder materiaal vechten is tegen de bierkaai? Ze zijn nog niet goed en wel klaar, of er ligt al een nieuwe lading! Waar is men in godsnaam mee bezig?
Vroeger was niet alles beter! Maar toen de vuilniswagen tweemaal per week kwam... Toen men nog vrij was om de vuilzakken te kopen waar men wou.... Vuiniszakken die véél goedkoper waren en sterker bovenop, want de verplichte dure zijn ook nog eens waardeloos op de koop toe. Toen lag het groen er nog fris bij! Toen liepen er geen ratten in de buurt! Toen stonk het niet onder je raam!
Dat is mijn mening, maar het hoeft natuurlijk niet uw mening te zijn!
Vraag aan tien mensen over gans de wereld of ze van dieren houden, en negen zullen je ja antwoorden. Deze negen mensen zullen je ook vertellen dat ze huisdieren bezitten. Soms slechts één, soms meerdere. Mijn vraag is dan hoe het komt dat de dierenasielen nooit onbevolkt zijn? En waarom zijn er pieken met elke vakantieperiode? Waarom zit men bij Gaia nooit zonder werk? Wat verstaan deze mensen onder "houden van"? Zijn dat die mensen die de zon gaan opzoeken in Spanje, nadat ze hun geliefde huisdier gedumpt hebben, en daarbij naar de stierengevechten gaan kijken?
Men moet toch beseffen dat de stier geen schijn van kans heeft! Dat gunt men het beest niet eens. Nee, hij wordt uit het pikdonker in de met volle zon overgoten arena in gejaagd. Het beest ziet niks, en schrikt van het gejoel van de meute op de tribune. Daarenboven krijgt hij van links en rechts nog wat venijnige steken toegediend, zodat hij razend wordt van de pijn. Of is het radeloos?! En dan komt de genade stoot!!!
Wat vinden al die bloeddorstige (mensen?) in godsnaam aan die verwijfde vent in glitterpak, die als een pauw de arena binnenkomt. Kan men dan niet beter naar een travestietenshow gaan kijken als het enkel daarom te doen is? Wat is nu zijn verdienste? Een dier doden dat reeds zo verzwakt is door bloedveries, dat is alles dat hij kan. En dan nog niet eens zonder tien of meer assistenten. Ik kan ook met gemak een mier doodtrappen, kost mij geen enkele moeite. Heb ik nu applaus en bloemen verdiend?
Ik zag op het nieuws ooit een fragment uit zo'n stierengevecht. Daarbij werd die verwijfde in glitterpak op de horens van de stier genomen. Ik juichte van de pret, eindelijk gerechtigheid dacht ik! Maar dat mocht zelfs niet waar zijn, want ook hier mocht de stier niet winnen. Maar als ik aan dat fragment denk doet het mij nog steeds plezier dat die bewuste stier zich toch even heeft kunnen uitleven. Ik vraag mij af, of die mensen op de tribunes van die arena's, of die mensen die naar reptielen en dolfijnen etc. shows gaan kijken, of die mensen beseffen dat die dieren geen enkele andere keuze hebben dan te doen hetgeen hun meesters willen? Zelfs als het hun dood betekend!
Ik ben fier op de gebouwen en beplanting van onze Antwerpse zoo, maar mijn hart doet pijn wanneer ik die prachtige wilde dieren achter tralie's zie. Het is daarom waarschijnlijk dat ik maar eens om de twintig jaar een bezoek aan de dierentuin breng. Enkel omdat ik hoop dat het dierenbestand is afgenomen. Is een dierentuin nog wel nodig in deze wereld waarin je de ganse wereld via de media in je huiskamer binnen krijgt? Waar je de prachtigste documentaires te zien krijgt van wilde dieren in hun natuurlijke biotoop. Ik ga niet naar dieren of safariparken, ik wil dit onnatuurlijk gegeven niet in stand houden. Ik wil niet dat men jaarlijks nieuwe slachtoffers kan aankopen met mijn geld.
Wanneer we dit massaal moesten doen, zou er waarschijnlijk al minder gestroopt worden. Wanneer we echte dierenliefhebbers zouden worden, en geen dieren meer zouden kopen uit snobisme, om te pronken met onze welstand, dan zouden ook de malafide kwekers geen kans meer krijgen. Haal de assielen leeg ipv je een duur ras aan te schaffen! Engageer je voor dat dier! Neem hem met al zijn fouten en/of lelijkheid! Denk er voortdurend aan dat jij de keuze hebt gemaakt, dat jij de slimmere bent en de sterkere. En maak dat dan ook waar, want de kracht van de wijze zit hem in het liefhebben van zijn zwakkere. En dieren zijn, hoe gevaarlijk ze soms ook kunnen zijn, steeds de zwakkere partij tegenover de mens!!!
Verleden week kreeg ik de factuurvoor Integan in de bus. Meer dan ruim op tijd, want ik moet pas op 1 september betalen. En hoewel ik mijn rekeningen niet te laat betaal, te vroeg al zeker niet! Met de factuur in de hand vroeg ik mij af waarom ik nu feitelijk betaal?
Het tv toestel is al jaren verbannen naar de slaapkamer. Eerlijksheidhalve moet ik toegeven dat dit gebeurd is in de periode van mijn rugoperatie's, nu zo ongeveer 1O jaar geleden. Als je zo de ganse dag verplicht bent om te liggen niksen in je bed, dan is tv een troost. Doch ik heb hem nooit weer in de leefkamer geplaatst.
Van troost bij het rugletsel is hij nu gepromoveerd tot slaappil! Enkel bij het slapengaan wordt hij aangezet, voor het nieuws. Heel soms kijk ik naar een film, of huur ik een dvd. Voor de rest gaat de sleeptimer op aan.
Tv maakt dat ik mij stokoud voel! Niettegenstaande de enorme zenderuitbreiding, is er niks nieuw te zien. Ik heb alles al minstens drie keer gezien! Films, feulletons, documentaires enz. Alles krijg je maandelijks terug te zien lijkt wel. Sommige series worden zo vaak herhaald dat je er een quiz kan van ineensteken, met als hoofdvraag; zeg de dialoog op van afl. 33. Zelfs modeshows zijn niet nieuw meer! Ik zie enkel die kleding op de catwalk die ik jaren geleden gedragen en weggekeild heb wegens uit de mode.
Waarom betaal ik dan wel? Wel voor later. Voor als mijn geheugen mij in de steek laat. Want dan zal alles weer nieuw voor me zijn!
Met gezag en leiding krijgen we al heel vroeg in ons leven te maken! Al van voor we goed en wel kunnen lopen en praten, wordt ons geleerd wat kan en wat niet kan. Er is echter een groot verschil met het gezag van toen we klein waren, en het gezag in ons verdere leven. Het eerste is enkel om ons te beschermen tegen ongelukken of erger. Het eerste wordt ons bijgebracht dòòr, maar vooral mèt liefde.
Dan heb je het gezag op de school! In de kleuterschool kan er nog sprake zijn van goedbedoelde gedragsregels. Men pakt je nog zacht aan. De kleuterjuf is nog een beetje vervanging van ma of pa. In het basis onderwijs is het al andere koek! Daar duld men nog weinig tegenspraak. De leiders of gezaghebbers staan vooraan, en kijken over je hoofd heen naar hun eigen idealen. En zo wordt de trend gezet voor je ganse verdere leven!
Of je nu als werknemer of als zelfstandige door het leven gaat, zolang je niet aan de top staat heb je bazen, leiders en gezagsvoerders boven je. De werknemer heeft zijn ploegbaas. De ploegbaas heeft zijn baas. De baas heeft de vakbond boven hem. De zelfstandige moet zich schikken naar de gezagdragers zoals daar zijn; de hygiëne inspecteurs, de veiligheidsinspecteurs enz. Zelfs je buren kunnen je te baas worden, wegens hun ongenoegen voor.......? Ook de huisvrouw(man) heeft haar bazen. Al was het maar dat je in een supermarkt verplicht bent om te winkelen met hùn mandje of winkelwagentje, waarbij je verplicht wordt om jouw geld in de gleuf te steken, of een jetonne bij je te hebben. De kassierster, alhoewel gezeten, staat toch boven je. Zij heeft het recht om in je tas te kijken, en dit op willekeurige basis. Wat het principe eigenlijk tot vernedering maakt.
Maar wat we ook doen of zijn, we buigen en betalen met z'n allen voor de leiders van onze natie. We hebben hen gekozen. Maar we hadden geen andere keuze. Ambitieus zijn ze allemaal! Beloven doen ze ook allemaal! Waarmaken is een andere zaak. En wij schikken ons, ons hele leven lang. Naar al die leiders, gezagdragers en bazen. LEVE DE VRIJE MENS!!!
Gevoelens, we hebben ze allemaal. Soms mooie, soms minder mooie en héél soms zelfs verschrikkelijk lelijke! We worden reeds van kleins af geleerd om met onze gevoelens om te gaan. In eerste instantie door onze ouders, later door leerkrachten in de school. De eerste doet het met liefde, de tweede doet het met wijsheid. Maar de belangrijkste mentor ben jezelf!
Je krijgt in de loop der jaren met heel wat gevoelens te maken. Liefde. Verdriet. Geluk. Blijdschap. Dat zijn de mooie gevoelens. Afgunst, jaloezie, nijd en haat, dat zijn de minder mooie. Het zijn vooral die laatste gevoelens die we onder controle moeten houden. En toch....))
Soms is haat gerechtvaardigd! Ik denk daarbij aan moeders en vaders die hun kinderen verliezen door het toedoen van derden. Kinderen doodgereden door chauffeurs onder invloed van drank, drugs of pillen. Kinderen ontvoerd, verkracht en vermoord door wellustelingen. Kinderen vermoord uit wanhoop of jaloezie, door een (ex) partner die radeloos is. Heb je als ouder dan geen recht om te haten?
Heb je er als ouder een boodschap aan wanneer de chauffeur opgepakt wordt, al dan niet na een vluchtmisdrijf, en hij verklaart dat het de eerste keer was dat hij onder invloed reed? Dat hij dronken was door wanhoop of verdriet. Heb je er als ouder een boodschap aan dat de verkrachter van je kind in feite een zieke geest heeft, en hij handelde onder onweerstaanbare drang Heb je er een boodschap aan dat de moordenaar van je kind nooit eender een vlieg kwaad deed? Nee, dat heb je niet!
Al die daders hebben moeders, en misschien kan je nog wel meeleven met hùn verdriet, maar het verzacht dat van jou niet. Kan jij je als ouder nog voorstellen hoe het was wanneer je zag dat men je kleine dreumes onrecht aandeed? Soms was het vermoeden alleen al genoeg om als een briesende leeuw met uitgestoken klauwen de dader te lijf te willen gaan. Maar we hadden geleerd die gevoelens onder controle te houden, dus we praatten het uit bij ernstige delicten, en we lieten het blauw blauw bij bagatellen. Maar dat ietsiepietsie haat stak even de kop op.
Ouders van vermoorde kinderen hebben die controle niet meer! Kunnen niet anders meer dan haten, ook al doet het enkel henzelf pijn. Het is de onmacht! De omacht over het feit dat de daad onomkeerbaar is. Onmacht als je weet dat de dader nog bezoek en steun krijgt van vrienden en familie. Je weet dat de dader vroeg of laat terug vrij komt. En jij.....? Jij krijgt levenslang!
Haat is een lelijk ding! Maar zo begrijpelijk. En soms, héél soms zo gerechtvaardigd!
Ik werd 53 jaar geleden geboren, dus kan ik toch al een halve eeuw terugkijken. Ik denk dan vooral aan het pre tv tijdperk. Toen zat men in de zomer met z'n allen tot donker op een stoel voor de deur. Was het slecht weer dan ging men bij mekaar op bezoek. Buren kenden soms mekaar beter dan hun familie. Er werd veel gekaart, maar er werd ook veel gepraat over vroeger. Meestal over W.O.II. Maar vaak ook over hun eigen jeugd. Zo ook bij ons.
Onze buurvrouw was een Waalse, en zij vertelde vaak over haar jeugd. Die was helemaal niet zo rooskleurig geweest. Het was die tijd dat arme kinderen reeds van hun 10 jaar bij de rijke in dienst gingen. Ze moesten harder werken dan een paard, enkel voor kost en inwoon. Jongens werden naar fabriek of de mijnen gestuurd, omdat ze beter pastten wegens hun kleine gestalte in de schachten en onder de machines. Leve de goede oude tijd!
De boer! Als je vandaag een boer ziet dan krijg je het idee dat er niks gezonder is dan boer te zijn. Ze zien er kloek en gezond uit. Je kan de meeste jong boeren zelfs knap en gespierd noemen. De designkledij heeft ook daar toegeslagen, want onder de grijze of blauwe overall ziet men vaak een polo met krokodil embleem. Ik denk niet dat de hedendaagse boer zo dom is om te geloven dat dit een embleem is tegen krokodillenvangst, of wel?! Zij zullen ongetwijfelt nog hard werken, maar ze hebben enorm veel machinale hulp gekregen.
En de boer van vroeger, hij ploegde voort.....-) Te voet achter een paard, of zwaaiend met de zeis. Het eelt op de handen van de zware arbeid. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Elke dag! De boer en de boerin gingen nooit op reis. De boer werkte zich letterlijk krom. Zonder enige vergoeding van de staat wanneer de oogst om de één of àndere reden mislukte. Het enige dat ze konden verwachten was een schouderklopje van meneer pastoor. Zij stierven letterlijk en figuurlijk vroeg oud voor hun jaren op het land. Leve de goede oude tijd!
Vrouwen hadden geen stem. Moesten zwijgen en werken. Hard werken! Schrobben op de knieën. Wassen in een zinken bad of tobbe. Het water opwarmend op de kachel. Strijken op een tafel met een ijzeren strijkbout. Wegens het gebrek aan voorbehoedsmiddelen baarden ze het éne kind na het andere. Dat baren moesten ze meestal alleen klaren in erbarmelijke omstandigheden. En zeker zonder zwangerschaps verlof! De sterfte onder vrouwen en kinderen was dan ook hoog. Diegen die het wel redden leden honger. Kindervergoeding was er niet, OCMW ook niet! Stempelen! Geen werk geen eten. En als het echt tegenzat een pak slaag van manlief erbovenop. Er was vooral armoede. Er was vooral uitbuiterij door de rijken. Je werd arm gehouden door het systeem, en de kerk hield je lomp. Dat is een uitspraak uit die goede oude tijd!
Maar ik heb goed nieuws! Voor al diegene die naar die goede oude tijd verlangen. Want hij komt terug! Elk jaar worden we iets armer, boeten we in koopkracht in. Sommige partijen willen dat we alle electrische toestellen buitengooien, en terug naar de beek onze was gaan doen. Kindervergoeding wil men afschaffen, of toch gedeeltelijk. Al dat ons leven vergemakkelijkt en aangenaam maakt moet verdwijnen. We mogen onze auto betalen, alsook al de kosten en onkosten die ermee samen hangen, maar het rijden zelf wordt ons bijna onmogelijk gemaakt. Nu, als de benzineprijzen blijven stijgen, hebben we niet genoeg van ons pensioen over om te tanken, dus is dat al zo goed als opgelost. Ook dat pensioen gaan we wellicht niet meer hebben over enkele jaren. Maar we gaan het ook niet meer nodig hebben Oh nee, we gaan terug moeten gaan werken tot we doodvallen! NET ALS IN DIE GOEDE OUDE TIJD!!!
KANKER! Je kan geen blad of krant openslaan, of er staat een artikel over kanker. Ook elke tv of radio zender heeft het over de grote K op tijd en stond. Nu vind ik al die preventieve informatie en onderzoeken een prima en broodnodig initiatief. Ik zal de laatste zijn om zulks te ontkennen! Wat stoort mij dan wel aan al die artikels?
Wel, de vele artiesten die dagelijks staan te schitteren met de verkondiging dat ze kanker hebben. Niet het feit op zich uiteraard want dat vind ik verschrikkelijk. Maar ik kan mij de laatste jaren niet van de indruk ontdoen dat het voor al die sterren meer een propaganda gegeven wordt. Ik zie foto's van bekende artiesten die er gezonder uitzien dan ik, en ik ben gelukkig nog kankervrij. Maar ik heb wel kanker gehad!
Op mijn negenendertigste jaar kreeg ik het verdict. Kort daarop ging ik onder het mes. Het zieke orgaan werd verwijderd! Gelukkig was de tumor ontdekt in het beginstadium en waren er geen uitzaaingen. Ook van chemo werd ik gespaard, wel heb ik wekenlang medicatie moeten slikken waar ik hondsmoe en kotsziek van werd. Maar daar is het dan ook bij gebleven. Maar ik had geen zin om op de foto te staan. Hoewel ik zelfstandige was en dus zonder inkomen zat, kon ik gewoon niet werken de eerste maand. Van de medicatie kreeg ik rode vlekken, dat werden blaren, sprongen open en verdroogden vervolgens weer.Ik zag er alles behalve appetijtelijk uit. Ook had ik een enorme stinkende adem, waardoor ik enkel durfde te spreken achter mijn hand. Geen haar op mijn hoofd( want die heb ik gelukkig niet moeten verliezen)dacht eraan om zo onder de mensen te komen!
Maar het gros van die sterren schijnen makkelijke kankers te krijgen, al zal ik niet ontkennen dat enkele de waarheid spra(e)ken. Maar de meeste zien het als commerciële propaganda vermoed ik. Al die sterren overleven ook de meest gevreesde kankers, terwijl er in mijn kennissenkring alleen al, de laatste zeven jaar 18 mensen overleden zijn aan diverse kankers. Meteen wordt bij die aankondiging van die "zieke" sterren een fonds opgericht waar je geld kan storten, dat zij dan weer zullen besteden om kankeronderzoek mogelijk te maken. Ik heb hun fonds niet nodig, want als ex kankerpatiënt krijg ik elk jaar automatisch een stortingsbiljet van de Kankerliga.
De moeder van mijn schoondochter kreeg vijf jaar terug borstkanker! Er volgde een amputatie. Toen waren de borstklieren aangetast. En weer was een operatie nodig. Er volgde meerdere chemokuren, steeds zwaarder en zwaarder. Het resultaat was een hartinfarct. Ik ben haar tijdens die ganse periode regelmatig gaan bezoeken, en de familie en ik hebben meermaals gedacht dat zij de morgen niet zou halen. Ook zij had geen zin nog de kracht om het éne intevieuw na het andere te geven, nog om talrijke foto shoots te ondergaan! Nog steeds vecht zij tegen de grote K! En nee, ze heeft geen fonds opgericht. Na haar borstamputatie overleed haar man aan longkanker. De dag dat hij werd begraven werd mijn kleinkind geboren. En dat heeft niet in de krant gestaan!
De gewone man/vrouw die het gevreesde verdict te horen krijgt, komt niet in de krant of boekjes te staan. Simpelweg omdat de echte zieke het niet aan de grote klok hangt. Hij/zij vecht tegen de dood met alle kracht die hem/haar rest. Zo mogelijk gesteund door geliefden en vrienden, maar er zijn ook alleenstaanden en zij vechten dan meestal ook alleen! En wat met de ouders van kleine kankerpatiëntjes? Zie je die elke week in favoriete blad, of op je favoriete zender?
Het is weerzinwekkend dat Kanker wordt misbruikt door tanende sterren en artiesten, die staan te pronken in Armani pak of Dior jurk, en breeduit hun gebleekte tanden blootlachend verkondigen,ik heb kanker! Het is een schande dat dag, blad en maandbladen, alsook de tv en radiokanalen gretig op dat misbruik inspelen. Enkel om hun oplage te vergroten, of hun kijkcijfers de hoogte in te jagen. Kanker is een mediageil item geworden! Big business voor big moneychasers. Dit is een belediging voor die duizende vrijwilligers die anoniem bergen werk verzetten. EN IK VIND DIT EEN AANFLUITING VOOR DE ECHTE EN MOEDIGE KANKERPATIENT EN HUN NAASTEN!!!
Ik ga hier al meteen een paar mensen in het harnas jagen vrees ik, want ik heb kritiek op ons Belgisch koningshuis!
In de wachtzaal van de dokter kan je niet veel anders doen dan een week of maandblad lezen, want een praatje maken met de mede wachtenden is uitzondering geworden. Dus nam ik een oud nummer van een bekend weekblad ter hand, en las.... En terwijl ik las steeg mijn bloeddruk meteen! Nee, het blad werd niet gesponserd door de farmaceutische sector! Het artikel ging over de buitenechtelijke dochter van ons aller Koning Albert II.
Al eeuwen lang heeft de adel buiten de pot gepist.Werden in vorige eeuwen moeder en kind in de waterput gesmeten, nu worden ze gelukkig wat minder drastisch, doch niet minder schrijnend, in de doofpot gestoken.Elk koningshuis heeft zijn bastaard kinderen. Gek vind ik dat, want voor de (rechtmatige) koninklijke afstammelingen wordt er steeds een flinke greep uit de schatkist gedaan. Maar de adel huwt om het geld en de daarmee gepaard gaande macht, en gaat voor de liefde op een ander.
Zo ook onze Koning, en het resultaat is Delphine. Delphine wier moeder eveneens bij de adel behoort. Kwam Z.M. die dame te laat tegen, of was een barones niet hoog genoeg in aanzien? Feit is dat die relatie bijna twintig jaar heeft geduurd. Volgens mij moet er dus liefde in het spel zijn geweest. 20 jaar hebben moeder en kind in de anonimiteit geleefd, maar dat veranderde kortelings.
En niemand die er om maalt,want wij zijn een vergevingsgezind en passief volkje! Albert is een sympathieke man, en Delphine is een mooie rustige jonge vrouw. Ook ik stoor er mij niet aan, men doet maar daar hoog in de toren. WAT STOORT MIJ NU WEL AAN HEEL DIE AFFAIRE?
De rechtmatige nazaten boycotten Delphine! Allemaal zijn ze geboren in een gouden wieg met zijden lakens. Ze hebben gerenomeerde scholen bezocht, ze hebben op de beste internaten gezeten, en hebben op werels beste universiteiten gelopen. Ze moeten knap slim zijn die troonopvolgers, want ze krijgen doctoraten en bul's à volontè. Ze zouden minstens begripvol moeten zijn, want ooit moeten ze een land regeren, al is het dan ook enkel in naam. In de plaats daarvan gedragen ze zich als egoistische krengen. Hun laatdunkendheid verstoppend achter het hof en hun entourage.
Delphine mag niet op een galadiner waar haar halfbroer ook aanwezig is! Delphine mag haar kunstwerk niet ten toonstellen! Zijn ze dan niet fier op hun halfzus? Zij werkt tenminste nog voor de kost ook al heeft ze rijke ouders! Of is handjes schudden en lintjes doorknippen véél zwaarder dan creatief bezig zijn? Hebben ze dan hun vader zijn misstap niet vergeven? Zijn ze wraakzuchtig, en werken ze die zucht uit op iemand die totaal geen schuld aan het gebeuren heeft? Delphine heeft niet gevraagd om geboren te worden, net zo min als ieder ander levend wezen. Delphine heeft haar ouders niet kunnen kiezen, net zomin als jij en ik.
Het maakt mij kwaad te moeten toezien hoe men in deze tijden nog steeds zijn kinderen ongestraft kan verstoten. Het maakt mij kwaad, wanneer een toeloop van honderden mensen staan te zwaaien met vlaggetjes, hopend op een lachje of handje, en dan bijna in katzwijm vallen. Het maakt mij kwaad dat diezelfde toeloop niet denkt aan, of reageert op, het verdriet van minstens één moeder en één onecht kind! Verwekt en vergruisd door hun idolen.
Mijn artikeltje zal aan die feiten niets veranderen, want geen enkele van de betrokkenen zullen dit lezen. Maar ik kom tenmiste openlijk uit voor mijn mening! Als een moderne troubadoer schrijf ik die mening luidkeels hier op mijn blog. De laatste zin van mijn lied luid: ARME RIJKE PARIA!!!
IK LAAT HET NOG EVEN AAN JULLIE OVER OM TE RADEN OF IK EEN MAN BEN, DAN WEL EEN VROUW. HET ZOU NATUURLIJK OOK KUNNEN DAT IK EEN MAN BEN MET BORSTEN, MAAR NET ZO GOED KAN IK EEN VROUW ZIJN MET EEN BAARD TOT OP DE KNIEEN, GRINNIK
DAARMEE IS METEEN OOK DE TREND VAN DIT BLOG GEZET. EEN EIGEN PERSOONLIJKE MENING OP DE DAGDAGELIJKSE DINGEN DIE IK LEES, HOOR OF ZIE. SOMS HEEL SERIEUS EN GEMEEND. SOMS MET EEN KNIPOOG. MAAR IN ELK GEVAL STEEDS ZONDER KWAAD IN DE ZIN! EN NATUURLIJK KRIJG IK VAN JULLIE GRAAG EEN REAKTIE OVER HET NEERGEPENDE.
IK VRAAG ENKEL NOG 1 DAGJE UITSTEL ZODAT IK DIT BLOG EEN BEETJE KAN VERFRAAIEN. DUS TOT MORGEN?! DE TROUBADOUR
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik vraag mij telkens af, wanneer ik over statistieken lees, hoe, maar vooral door wie, die statistieken worden samengesteld!
Vraag aan tien mensen over gans de wereld of ze van dieren houden, en negen zullen je ja antwoorden. Deze negen mensen zullen je ook vertellen dat ze huisdieren bezitten. Soms slechts één, soms meerdere.
Verleden week kreeg ik de factuur voor Integan in de bus. Meer dan ruim op tijd, want ik moet pas op 1 september betalen.
Met gezag en leiding krijgen we al heel vroeg in ons leven te maken!
KANKER!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
