Vraagje van de dag: Wat is nu het mooiste, de ruwe diamant, of de geslepen diamant?

In het eerste geval is de hand van de arme mijnwerker nodig.
Voor het laatste is de bedreven hand van de ambachtsman onontbeerlijk.
Beiden werken zij om de rijken te laten schitteren.
Aan menige diamant kleeft bloed. Het geld verdwijnt veelal in de zakken van machthebbers die er een oorlog mee financieren.
Maar wie staat daar bij stil wanneer je zulk schitterend juweel van je liefste krijgt?

Maar ik dwaal af van mijn eigen gedachte.
Een gedachte die niet ging over de diamant an sich, maar over de mens.

Vaak vergelijkt men een mens met een ruwe diamant.
Hij is open en eerlijk, neemt geen blad voor de mond en komt vrij en vrank uit voor zijn mening, staat pal achter zijn principes.
Moet een dergelijk mens worden geslepen tot hij schittert? Moet hij van ruwe diamant naar briljant gaan? Waarbij hij dan zichzelf kan verloochenen omdat hij zijn schittering niet wilt verliezen.
Waarbij hij mensen kan kwetsen zonder dat die mensen het beseffen. Een bloedende snee achterlatend.

Of verkiest u de synthetische versie,vaak gezet in klatergoud?
Wat is mooier, de ruwe of de geslepen diamant?

Alles is heimwee

Wolken en water

Alles is heimwee

Naar vroeger, naar later

'Vroeger' is over

'Later' een ster

Gisteren is oud

En morgen nog ver

(Toon Hermans)

GELIEVE HIERONDER GEEN REACTIES TE SCHRIJVEN

ROUWBETUIGINGEN KUNNEN BIJ HOTLIPS

Een stralende zon, aangename temperatuur, en onze seniorenvertoefplaats ligt er droevig verlaten bij.

Drie jaar terug begon het met een petitie van de buurtvereniging, "Wij willen een recreatieplaats voor senioren in onze buurt, een petanquebaan!" De jongeren konden niet achterblijven en vroegen een basketplein. De mannen van de sporthal vroegen op hun beurt een parking, en de hondenbezitters een hondenweide. Je kunt je dus rustig inbeelden hoe menige Schepen met zijn handen in zijn haar zat.
Maar het kwam er, het kwam er allemaal.

Eerst kwam er het basketballpleintje. Dan de parking en vervolgens de hondenweide.
De petanquebaan had echter heel wat meer voet in de aarde nodig, letterlijk dan.
Het begon in 2004 met een mooi uitgetekend plan dat in onze brievenbussen werd gedropt, en vervolgens maanden niets meer.
Op een dag werd een door onkruid overwoekerd stuk grond omgeploegd.....en vervolgens maanden niet meer.
In 2006 dan kwam er een omheining, en vervolgens......yep, maanden niets meer.

De senioren begonnen te monkelen, waarom moet het voor ons weer zolang duren. Men had al maanden terug de ballen aangekocht, in reclame bij Aldi, magneetje aan een koordje inclusief, en dit alles verpakt in een degelijk valiesje aan een pensioengerechtigde prijs.
Dat lag nu blinkend te wachten op wat actie, maar de gemeente had geen zin in actie.

Mondjesmaat zagen we een beetje vooruitgang. Eerst wat struikjes, dan wat bloemen, dan enkele boompjes en tenslotte de bankjes en tafeltjes.
Maar nog was het niet af, er moesten nog balken worden geplaatst rond de banen.
Ondertussen waren we 2007 en eindelijk raakte de seniorenvertoefplaats af.

In september werd ze ingehuldigd met een straatbandje en een Schepen die een heus lint kwam doorknippen. Zelfs de pers was aanwezig.
Sindsdien is er geen kat meer op die vertoefplaats geweest.
Ik zie ze op het schoon verdiep al denken, "we zullen nog eens rap zijn voor die oude......"

Quote: "Als wij om de neutraliteit van de dienstverlening te garanderen geen hoofddoek mogen dragen aan het loket, dan eisen we dat er geen kerstbomen staan in de stadsgebouwen en er geen paaseieren meer worden uitgedeeld." Dat stelt Antwerps vakbondsvertegenwoordiger Badia Miri.Unquote
Moeten we dit nu ietwat schamper weglachen, of moeten we meteen in het verweer gaan?
Is dit pure frustratie of is dit provocatie?

Of is het een grap?
Want ergens is het best wel grappig!
Wie denkt er nog aan God bij het verorberen van die chocolade heerlijkheden, toch geen hond meer.
Wie denkt er aan God bij het openen van de dure geschenken onder de kerstboom na het verorberen van een decadente maaltijd waar half Afrika zijn hongergevoel kan mee stillen.

De kerstboom was oorspronkelijk een heidens vruchtbaarheidssymbool.De eeuwig groenblijvende boom vertegenwoordigde daarbij de vernieuwing van het leven.
Idem dito met het paasei.
De traditie komt voort uit heidense lenterituelen. De godin Ostare werd afgebeeld met een haas en eieren als symbool van vruchtbaarheid.
De katholieken hebben zich beide toegeëigend en er een verhaal rond geweven dat in hun kraam te pas kwam.
Beide feiten zijn volledig aan de moslima's voorbijgegaan.
Of hoopten ze dat het aan ons voorbij was gegaan?

Anderzijds kan ik niet ontkennen dat ik de aversie tegen de 'sjaaltjes' niet helemaal begrijp.
Ik zie nog vaak in gedachten de toenmalige vrouwelijke senioren vanuit mijn kindertijd op straat lopen. Elk van hen had een sjaaltje op het hoofd. De ene knoopte het vast in de nek, de andere onder de kin. Het was de kleurige hoofddracht van de werkende klasse, de bourgeoisie droeg een hoed.
Nu nog zie ik vrouwen en mannen met een hoed in de stad wandelen, of met een pet, baret en nog wat van die fraaie hoofddeksels, ik stoor mij er niet aan.
Net zomin ik mij stoor aan de orthodoxe joden waar de mannen een hoed of keppeltje dragen en pijpekrullen, en de vrouwen na hun huwelijk een pruik.

Neen ik stoor mij er niet aan.
Toch niet zolang men mij maar niet verplicht om hetzelfde te doen, want dan ga ik mij verzetten met hand en tand.
En van mijn paaseieren en kerstboom moeten ze óók afblijven!

Gemakzuchtig of uitgekookt......? Thats the Question!

"Mams, je wordt wel héél gemakzuchtig!" quote mijn zoon, en hij heeft gelijk.
Toen ik, nu zo'n slordige zes jaar terug mijn eerste peeceeke kreeg van hem als verjaardagsgeschenk, stond alles in de engelse taal. Zoonlief is informaticus, had de pc zelf gebouwd, vandaar.
Nu praat ik wel een mondjevol Engels, ik zing ook met gemak Engelstalige liedjes mee, en ik snap ze nog ook. Maar technisch Engels is toch nog andere koek, en dan zeker de pc taal wanneer je nooit van je leven een pc van dichtbij hebt gezien.
Maar ik sloeg mij erdoor

Dat alles razend snel gaat in de cyberwereld bewijst het feit dat er de laatste jaren meer en meer programma's in het Nederlands te verkrijgen zijn.
Ik maakte dan ook dankbaar gebruik van de Nederlandse versie van het Microsoft bestuurprogramma toen ik mijn laptop kocht. Lekker makkelijk want het is toch de bedoeling, dat het snel gaat hè.
Maar o wee, gaandeweg leer je meer en meer, en dan was er de dag dat ik de euvele moed opvatte om een website te maken.
'Dreamweaver' is daar een uitstekend programma voor, maar helaas, enkel te verkrijgen in het Engels.

Ondertussen enkele jaartjes ouder en meer gaten in mijn verstand, en ik snap meer niet, dan wel ,van die Engelse termen.
Zondag is hier de dag des zoons, en door de week maak ik al een lijstje op met vragen voor hem.
"Hoe moet sus, hoe moet zo, en wat wil dit en dat zeggen?"
Ik ben daar wel wat geraffineerd in, want ik weet dat zoonlief ietwat ongeduldig is en het veel sneller zelf heeft gedaan dan het aan deze dummy te moeten uitleggen.
Dus probleem opgelost, en ik kan weer vrolijk verder.

Ik moet wel telkens opnieuw de opmerking slikken van "Mams, sla je boeken open, lees wat er staat!"
En ik weet dat hij gelijk heeft.
Ik heb tich informatica boeken staan en een resem aan cursussen. Ze staan heel wijs en interessant te blinken op een schab bij de pc. Dat ze niet dik onder het stof zitten heb ik te danken aan mijn poetshulp.
Het is zoveel makkelijker om beroep te doen op mijn slimme 'nerdje'
Slim ja, maar niet zo slim als zijn moeder!
Want waarom kijk ik niet in mijn boeken? Omdat zoonlief een open boek is voor mij!

Ieder huisje heeft zijn kruisje!
Een gezegde zo oud dat het waarschijnlijk al in de rotswanden van de holbewoners  gekerfd stond.

We kennen de spreuk allemaal, maar we staan er vaak niet echt bij stil dat het ook ó zó waar is.
Vandaag moest ik aan die spreuk denken terwijl ik mijn blogronde deed en ik er echt niet  vrolijker van werd.

Enkele weken terug verloor Titipoes haar paps, kort daarop verloor Venus haar mams.
Meermin doet een herseninfarct en vecht zich met grote moed en veel innerlijke kracht een weg terug.
Bij Bojako zijn er zieke kleinkindjes, maar gelukkig al weer aan de betere hand. Ludovikus heeft pijn, elke dag pijn, maar laat zich niet kisten. Fiep zit in een dipje, zo ook Laathi, die erg moe blijkt te zijn. Zelfs ons steeds opgewekte Myetteke heeft the blues, haar honderdjarige mams moet volgende week onder het mes.
De man van Thea is opgenomen moeten worden in het ziekenhuis, een behandeling en zware operatie hebben geen verbetering gebracht. Ook zo bij mijn lieve blogvriendin Hotlips. Daar is het bang afwachten wat de resultaten van het onderzoek gaan zijn, maar het is een feit dat wat de uitslag ook mag zijn, een behandeling kan haar Suske niet meer aan.

Nare toestanden dus, en wij maar klagen over het weer.
En dan vergeet ik nog Coike, Pietje-Bob, Ronald, Kamiel......en nog zoveel anderen blogvrienden die ieder hun eigen zorgen hebben.
Vaak laten ze dat niet eens merken en hebben nog een troostend woord over voor een ander.
Want ja, ieder huisje heeft zijn kruisje, maar we laten het niet steeds merken. We zijn goed in het opzetten van maskers naar de buitenwereld toe. Met zorgen en verdriet loop je immers niet te koop. Gelukkig hebben we nu onze blogjes waar we het allemaal van ons af kunnen schrijven, want gedeelde smart is halve smart.

En vandaag gaan mijn gedachten naar hen uit.
Sta ik even stil bij hun zorgen, en dat maakt dat mijn eigen zorgen een pak onbeduidender worden.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar als dat kruisje door vele handen wordt gedragen, dan wordt het toch een beetje lichter.
Dus mijn lieve vrienden, houd moed, ik zend jullie wat virtuele kracht.
Ik duim voor genezing, ik brand een kaarsje voor geleden verdriet en pijn.
In gedachten ben ik bij jullie!

Zo nu en dan ben ik een ware zwartkijker, en ik deel nu even met jullie mijn zwarte gedachten.
Wat is het nut van sprookjes, zo vraag ik mij af? Wat leren ze onze kinderen?

Alle sprookjes beginnen met: "Er was eens" en ze eindigen allemaal met: "En ze leefden nog lang en gelukkig!
Maar potjandorie, wat moesten al die hoofdpersonages voor het zover was, een lange lijdensweg afleggen.
Neem nu "De zeven geitjes en de wolf", of "Roodkapje en de wolf" en"De drie biggetjes en de wolf" Ik noem er nu drie, maar er zijn veel meer sprookjes waar de wolf de boosdoener is.
En omdat ik bijna alles in vraag stel, heb ik ook hier weer mijn bedenkingen, want ik vind de wolf een prachtig dier. Een roedeldier weliswaar, en ik ben geen roedelliefhebber, maar voor een wolf ligt dat natuurlijk anders. Zo van, samen zijn we sterk. En dat moet ook wel wil de wolf kunnen overleven.
Wolven die leven in het wild doden enkel om te overleven. Trouwens, er zijn maar weinig dieren, zo niet één, die enkel doden uit louter plezier. Enkel de mens doet dit volgens mij, toch dit terzijde
Maar onze huishond is een afstammeling van die wilde wolf. Hoe ga je het je kinderen leren dat ze goed voor die hond moeten zijn, wanneer ze net gehoord hebben dat de wolf een bloeddorstig beest is dat kinderen opvreet? Hoe gaan kinderen daar mee om?
Of met de huiskat die ze associëren met De Gelaarsde kat die zich dood hield om een argeloos konijntje te vangen om het daarna meteen meedogenloos af te maken. Van wie moeten ze nu houden, van hun konijntje, of van de kat?

Alle sprookjes staan bol van de slechte figuren en geweld.
Je zult maar als stiefmoeder in een gezin komen waar de kinderen doodsbang van je zijn omdat je net Assepoester of Sneeuwwitje naar het leven hebt gestaan.
En dan die prins nog, om niet te vergeten!
Hij komt altijd als redder in nood aan het einde van het verhaal. Als het kalf verzopen is, dan is hij er met groot bravoure.
Waar was hij ondertussen dan? Was hij de flierefluiter aan het uithangen bij een rijke edeldame, iemand die zijn fortuin zou verdubbelen bij een huwelijk? Liep hij daarbij een blauwtje en ging hij uit balorigheid dan maar een eindje op zijn paard door het bos rijden? Neemt hij dan maar ter compensatie de eerste de beste deerne die hij tegenkomt? Om zijn ego te redden?
En wat moeten onze kinderen dan denken van die vriendelijke man die hen aanspreekt en hen snoepjes geeft. Geen wonder dat zij gewillig met hem meelopen, hij is immers hun sprookjesprins.

In alle sprookjes viert gebrek en armoede hoog tij, maar het eindigt altijd goed.
In sprookjes wordt het goede of de onschuld altijd beloond met geluk goud en juwelen.
Wat moet het kind in het verre derdewereldland daar van denken?
Voor hem wordt het niet goed, of hij nu braaf is of stout. Voor hem blijft de honger knagen, tot hij sterft van ellende in zijn eigen uitwerpselen, met dichtgeplakte oogjes door de vliegenmaden.
Nee, dit kind gelooft niet in sprookjes, kent geen sprookjes.
Dit kind kent enkel een moeder die niet kan lezen en nooit sprookjes heeft horen vertellen, of het moesten die van de zendeling zijn, en die hem wanhopig tegen haar lege borst houd.
Dit kind beleefd in werkelijkheid alle gruwel die in sprookjes voorkomen.
En spijtig voor hen die hardnekkig in sprookjes willen geloven, maar sprookjes bestaan niet.
Het is moraal voor de rijken!

Geluk!
Wat is geluk, zo vraag ik mij af?
Geluk zit vaak in kleine dingen.
In een zonsondergang, of vroege vogels die vrolijk fluiten. Een mooi lied dat je hoort en dat een halve dag door je hoofd blijft zweven.
Er zijn zovele dingen om gelukkig mee te zijn, kleine dingen.
Geluk zal voor jou helemaal anders zijn dan voor mij, maar het geluksgevoel is niet zo verschillend.
Het geijkte cliché van 'Geld maakt niet gelukkig' zal misschien voor jou opgaan omdat je geen gebrek aan geld hebt, maar voor die arme sloeber zal een aalmoes een maaltijd betekenen die hij anders moet ontberen.
Voor een zieke zal genezing het hoogste goed zijn, iets wat voor een gezond iemand een vanzelfsprekendheid is.

Geluk moet je grijpen, maar vaak zie je het niet eens voorbijkomen.
Geluk zit net als ongeluk, soms in een klein hoekje
Vaak besef je het pas als het alweer voorbij is.
Geluk komt en gaat. Je kunt het niet kopen.....en toch!
Feit is dat je het niet kan vasthouden.
Geluk is een vluchtig iets, ijl als een koude lucht, of warm als een tropische wind.
Het zit binnenin jou.
Men zou het ook TEVREDEN kunnen noemen.

Nu hoor ik jullie al hardop denken, hier heb je haar weer, die maakt zich nu echt over alles druk, maar dit schoot me toch wel even in het verkeerde keelgat hoor.
Waar gaat het om? Over een stukje reclame en de gsm (mobieltje voor de Nederlanders)

Nog een wijl en je hebt nog slechts één ding nodig, je gsm. Je kan er mee bellen en berichtjes verzenden, dat is het minste wat zo'n ding moet presteren vind ik. Maar je kan er ook mee op internet, chatten, gokken, tv kijken en muziek beluisteren. Je kan je horoscoop laten doorzenden, het weer, het nieuws en de files.
Kortom, als men er nu nog een koelkast en een wasautomaat kan inbouwen, dan ga je een zee van plaats krijgen in je huis. Beter nog, je hebt geen huis meer nodig, je hebt immers al wat je nodig hebt op zak.

Maar ik kijk nog wel eens tv, heel weinig, maar toch. Er is geen enkele zender meer waar je niet om de zoveel minuten met reclame om je oren wordt geslagen. Meestal het uitgelezen moment om te gaan plassen of een drankje of hapje te gaan halen.
Vermits ik beide al naast me had staan, en de plas al gepleegd was, keek ik noodgedwongen reclame tot het vervolg van de film zou beginnen.
En tot mijn verbijstering hoor ik dat je nu op je gsm kan laten doorzenden waar er alcoholcontroles worden gehouden. M.a.w, jongens zuip jullie maar lazarus, de pakkans is nihil.

Nu vraag ik je, is dat normaal? En bovendien, is dat wettelijk?
Dat laatste zal wel zeker, anders zouden ze daar niet openlijk reclame voor maken.
Zijn ze nu helemaal gek geworden?

Elk weekend krijgen ouders te horen dat hun kind nooit meer thuis komt. Hetzij omdat ze met hun auto uit de bocht gaan of tegen een huis of boom rijden, hetzij dat ze onder een auto terecht komen
Meestal ligt overdreven snelheid aan de basis, maar ook de nodige alcohol of stuff.
Waren ze misschien nog een beetje voorzichtig uit schrik om gepakt te worden, nu krijgen ze dus een vrijbrief.
Een geschenk uit de hemel als het ware, voor elke alcoholist.

Sorry dat ik bij deze een beetje van mijn melk af ben, maar mijn verstand is te klein om dit te kunnen begrijpen.
Dit is toch te gek om los te lopen! Dit is rechtuit absurd!
Dit is crimineel!!!

"Als de vos de passie preekt, boer pas op je ganzen!"

O O O! Waarom moet ik toch altijd alles in vraag stellen? Waarom kan ik niet klakkeloos geloven wat anderen mij proberen wijs te maken?

Ik las op het blog van mijn goede vriendin Bojako (Klik op de naam om op haar blog te komen) enkele citaten van Maya Angelou. Ik had de naam nog nooit gehoord, en dan ben ik nieuwsgierig. Google en Wikipedia zijn een ware openbaring voor dit onwetend troubadoerke.
Ik kon lezen dat Maya Angelou Affro-Amerikaanse is, een schrijfster en dichteres van onder meer "Ik weet waarom gekooide vogels zingen." Een aanklacht tegen het jarenlange misbruik, onderdrukking en uitbuiting van de zwarte bevolking door de blanke, en het wedervaren van haar traumatische jeugd.
Ik zocht naar een korte inhoud van het boek, of naar een recensie, maar ik vond niets.
Maya Angelo, haar pseudoniem heeft iets hemels, haar werkelijke naam daarentegen klinkt heel gewoontjes, Marqueritte Johnson.
Toen ik verder zocht, kon ik lezen dat zij veel bijbelse spreuken en teksten schreef.
En dan krijg ik de kriebels!

Dan zie ik meneer pastoor op de kansel staan met een belerend vingertje, hel en verdoemenis over de arme mens uitstrooiend. Gewoon om hen dom te houden.
Ik stel dan de gulle uitgestrooide wijsheden in vraag. Ik noem ze liever paradoxen.
Want wat zijn wijsheden? Wie heeft de wijsheid in pacht? En is elke wijsheid een waarheid?

"Als je geluk hebt dan kan de fantasie van de één, de werkelijkheid van een miljoen anderen veranderen!" is één van de vele citaten van M.A.
Zij refereert daarbij heel waarschijnlijk naar Martin Luther King die een droom had en die die droom zag uitkomen waar vele miljoenen inderdaad gelukkiger door werden. En het is maar goed ook dat die droom van hem is uitgekomen, ook al kostte het zijn leven.

Maar als je nou even met mij tegendraads wil zijn, is het dan niet zo dat er even veel miljoen mensen door die droom ongelukkig zijn geworden. Let wel, ik zeg niet dat die laatsten gelijk hebben, ik heb daarbij enkel de bedoeling om mijn bewering te staven dat wijsheden en spreuken misschien wel opgaan voor de ene, maar daarom niet voor de andere.µ

Wanneer je bij Google "Wijsheden" intypt, enkel dat woord, dan krijg je binnen de 3 seconden maar liefst 429.000 sites voor je kop, allemaal gevuld met spreuken, citaten en wijsheden. Eén van die sites telt maar liefst 17000 citaten. Hebben die allemaal de wijsheid in pacht?
Hebben die het allemaal bij het rechte eind?

Ook is het zo dat al die spreuken, gezegdes en citaten evengoed kunnen gebruikt worden om iemand pijn te doen. Om iemand een kleedje te passen, zoals wij in Antwerpen zeggen. Om je weg te steken achter de woorden van een ander wat je niet rechtstreeks en duidelijk durft zeggen. Zou dat de bedoeling zijn geweest van die wijze die het gezegde gelanceerd heeft?
Ik vermoed van niet.

Er zijn 662000 citaten over liefde, 431000 over oorlog, 241000 over vrede, 224000 over haat, en slechts 179000 over vriendschap, en nog schrijnender, maar 33100 over loyaliteit. Deze cijfers bewijzen voor mij alvast dat vriendschap en loyaliteit op een veel lager pitje stonden dan oorlog en haat bij de wijzen.
Gelukkig hebben we nog de liefde en de vrede.

Wijsheden en mijn in vraagstelling, ik had er al last van als scholier.
Veel jongeren van nu zullen menen dat mijn schooljaren dateren van in de tijd dat de dieren nog spraken. Voor mij was het een tijd dat diegene die voor de klas stond het voor het zeggen had, en dat ik als kind enkel maar had te zwijgen en aan te nemen dat het zo was.
Misschien is het net daarom dat men op school nu geen geschiedenisles meer geeft. De leerling van nu is mondiger geworden, durft dingen in vraag stellen, neemt niet meer alles klakkeloos aan wat de onderwijzer hem vertelt.
Ik heb nooit klakkeloos aangenomen wat men mij vertelde. Ik zocht de mens achter de woorden, maakte een profiel aan, en dacht daarbij het mijn ervan, en dat doe ik nog steeds.

Neem bijvoorbeeld Al Gore. Een man die beweerd dat hij het internet heeft uitgevonden, wat strijdig is met het feit dat de voorloper van internet, namelijk ARPANET, reeds in 1971 werd opgericht. Nog een groter tegenstrijdigheid is wanneer hij ons heel wijs komt vertellen dat we zuinig moeten omspringen met energie. Een man die ons waarschuwt voor het broeikaseffect in de documentaire " An Inconvenient Truth".en die zelf aan grote energieverspilling doet
Op zijn domein in Nashville verbruikt Al Gore voor 30.000 dollar PER MAAND  aan energie. Dat is het dubbele van wat een Amerikaans gezin PER JAAR verbruikt
Waar blijft de geloofwaardigheid van al die wijzen?

"Bij de meeste mensen is lafheid de oorzaak van hun deugd" schrijft Ernst Buchholzen, en daar ben ik het grotendeels mee eens.
Waar ik het helemaal mee eens ben, is het volgende citaat: "Ik geloof dat ik, waar enkel de keuze zou worden gelaten tussen lafheid en geweld, ik geweld zou aanraden"
Geschreven door Mahatma Ghandi, een pacifist in hart en nieren.
Maar wat had ik die man graag als vriend gehad