You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
02-10-2007
EFFE LACHEN
EEN OUDE EN PIJNLIJKE MOP
Een Nederlander en een Belg zitten al weken op een vlot op
zee. Op een dag zien ze land en zetten voet aan wal op een eiland.
Iets later worden ze omringd door kannibalen.
En natuurlijk worden ze in de stoofpot gezet.
Ze smeken om niet opgegeten te worden.
Het Stamhoofd is mild en zegt: "Diegene die twee opdrachten vervuld wordt
niet opgegeten."
De Nederlander en Belg vragen wat ze moeten doen.
Het Opperhoofd zegt dat ze als eerst 100dezelfde soort vruchten moeten
meebrengen.
De Belg kom als eerste aan en zegt dat hij 100 bosbessen heeft
meegebracht, en vraagt vervolgens wat hij moet doen als tweede opdracht.
Het Opperhoofd zegt dat hij die 100 bosbessen in zijn gat moet steken zonder
te lachen.
De Belg begint er dan maar aan en steekt de bessen een voor een in zijn derrière.
Tot hij bij de 99ste bes is en ineens begint te lachen.
"Ja" zegt het opperhoofd, "Jij moet in de stoofpot."
Als de Belg enige tijd in de stoofpot zit zegt het opperhoofd: "Maar hoe
kan dit nu, jij had bijna die 100 bessen in je gat en toch begon je bij de
99ste te
lachen?"
"Ja" zegt de Belg: "Ik zag ineens die Hollander aankomen met 100
kokosnoten!"
Quote: "Als wij om de
neutraliteit van de dienstverlening te garanderen geen hoofddoek mogen dragen
aan het loket, dan eisen we dat er geen kerstbomen staan in de stadsgebouwen en
er geen paaseieren meer worden uitgedeeld." Dat stelt Antwerps vakbondsvertegenwoordiger
Badia Miri.Unquote
Moeten we dit nu ietwat schamper weglachen, of moeten we meteen in het verweer
gaan?
Is dit pure frustratie of is dit provocatie?
Of is het een grap?
Want ergens is het best wel grappig!
Wie denkt er nog aan God bij het verorberen van die chocolade heerlijkheden,
toch geen hond meer.
Wie denkt er aan God bij het openen van de dure geschenken onder de kerstboom
na het verorberen van een decadente maaltijd waar half Afrika zijn hongergevoel
kan mee stillen.
De kerstboom was oorspronkelijk
een heidens vruchtbaarheidssymbool.De eeuwig groenblijvende boom
vertegenwoordigde daarbij de vernieuwing van het leven.
Idem dito met het paasei.
De traditie komt voort uit heidense lenterituelen. De godin Ostare werd
afgebeeld met een haas en eieren als symbool van vruchtbaarheid.
De katholieken hebben zich beide toegeëigend en er een verhaal rond geweven dat
in hun kraam te pas kwam.
Beide feiten zijn volledig aan de moslima's voorbijgegaan.
Of hoopten ze dat het aan ons voorbij was gegaan?
Anderzijds kan ik niet ontkennen
dat ik de aversie tegen de 'sjaaltjes' niet helemaal begrijp.
Ik zie nog vaak in gedachten de toenmalige vrouwelijke senioren vanuit mijn
kindertijd op straat lopen. Elk van hen had een sjaaltje op het hoofd. De ene
knoopte het vast in de nek, de andere onder de kin. Het was de kleurige hoofddracht
van de werkende klasse, de bourgeoisie droeg een hoed.
Nu nog zie ik vrouwen en mannen met een hoed in de stad wandelen, of met een
pet, baret en nog wat van die fraaie hoofddeksels, ik stoor mij er niet aan.
Net zomin ik mij stoor aan de orthodoxe joden waar de mannen een hoed of keppeltje
dragen en pijpekrullen, en de vrouwen na hun huwelijk een pruik.
Neen ik stoor mij er niet aan.
Toch niet zolang men mij maar niet verplicht om hetzelfde te doen, want dan ga
ik mij verzetten met hand en tand.
En van mijn paaseieren en kerstboom moeten ze óók afblijven!
Net als vorig jaar is het vandaag weer de Internationale.... Zeer Goed
Uitziende.... Verdraaid Slimme Vrouwendag.
Aan de meiden:
1.In elk oud iemand zit een jong iemand - die zich afvraagt wat er in godsnaam is gebeurd.
Cora Harvey Armstrong
2.In mij leeft een slank iemand. Maar ik kan haar gemakkelijk de baas met koekjes en chocola.
Ester Warlicht
3.De oude dag is geen plaats voor watjes.
Bette Davis
4.Een man moet doen wat een man moet doen. Een vrouw moet doen wat hij niet kan.
Rhonda Hansome
5.De zin 'werkende moeder' is overbodig.
Jane Sellman
6.Een vrouw moet twee keer zo goed zijn als een man, om half zo goed gevonden te worden. Gelukkig is dit niet moeilijk.
Charlotte Whitton
7.Vijfendertig is de leeftijd waarop je je hoofd op orde krijgt en je lichaam begint in te storten.
Caryn Leschen
8.Wanneer vrouwen gedeprimeerd zijn gaan ze of eten of winkelen. Mannen vallen een ander land binnen.
Elayne Boosler
9.Achter elke succesvolle man staat een verraste vrouw.
Maryon Pearson
10.Wanneer je in de politiek iets gezegd wil hebben, vraag je het een man. Wanneer er iets gedaan moet worden, vraag je het een vrouw.
Margaret Thatcher
11. Ik heb nog nooit een man advies horen vragen over hoe hij zijn carrière en zijn huwelijk moet combineren.
Gloria Steinem -
12.Ik ben een geweldige huishoudster; elke keer als ik een man verlaat, houd ik zijn huis.
Zsa Zsa Gabor
13.Niemand kan je minderwaardig doen voelen zonder je toestemming Eleanor Roosevelt
Gemakzuchtig of uitgekookt......? Thats the Question!
"Mams, je wordt wel héél gemakzuchtig!"
quote mijn zoon, en hij heeft gelijk.
Toen ik, nu zo'n slordige zes jaar terug mijn eerste peeceeke kreeg van hem als
verjaardagsgeschenk, stond alles in de engelse taal. Zoonlief is informaticus,
had de pc zelf gebouwd, vandaar.
Nu praat ik wel een mondjevol Engels, ik zing ook met gemak Engelstalige liedjes
mee, en ik snap ze nog ook. Maar technisch Engels is toch nog andere koek, en
dan zeker de pc taal wanneer je nooit van je leven een pc van dichtbij hebt
gezien.
Maar ik sloeg mij erdoor
Dat alles razend snel gaat in de
cyberwereld bewijst het feit dat er de laatste jaren meer en meer programma's
in het Nederlands te verkrijgen zijn.
Ik maakte dan ook dankbaar gebruik van de Nederlandse versie van het Microsoft
bestuurprogramma toen ik mijn laptop kocht. Lekker makkelijk want het is toch
de bedoeling, dat het snel gaat hè.
Maar o wee, gaandeweg leer je meer en meer, en dan was er de dag dat ik de
euvele moed opvatte om een website te maken.
'Dreamweaver' is daar een uitstekend programma voor, maar helaas, enkel te
verkrijgen in het Engels.
Ondertussen enkele jaartjes ouder en meer gaten in mijn verstand, en ik snap
meer niet, dan wel ,van die Engelse termen.
Zondag is hier de dag des zoons, en door de week maak ik al een lijstje op met
vragen voor hem.
"Hoe moet sus, hoe moet zo, en wat wil dit en dat zeggen?"
Ik ben daar wel wat geraffineerd in, want ik weet dat zoonlief ietwat
ongeduldig is en het veel sneller zelf heeft gedaan dan het aan deze dummy te
moeten uitleggen.
Dus probleem opgelost, en ik kan weer vrolijk verder.
Ik moet wel telkens opnieuw de
opmerking slikken van "Mams, sla je boeken open, lees wat er staat!"
En ik weet dat hij gelijk heeft.
Ik heb tich informatica boeken staan en een resem aan cursussen. Ze staan heel
wijs en interessant te blinken op een schab bij de pc. Dat ze niet dik onder
het stof zitten heb ik te danken aan mijn poetshulp.
Het is zoveel makkelijker om beroep te doen op mijn slimme 'nerdje'
Slim ja, maar niet zo slim als zijn moeder!
Want waarom kijk ik niet in mijn boeken? Omdat zoonlief een open boek is voor
mij!
Ieder huisje heeft zijn kruisje! Een gezegde zo oud dat het waarschijnlijk al in de rotswanden van de
holbewoners gekerfd stond.
We kennen de spreuk allemaal, maar we staan er vaak
niet echt bij stil dat het ook ó zó waar is.
Vandaag moest ik aan die spreuk denken terwijl ik mijn blogronde deed en ik er
echt niet vrolijker van werd.
Enkele weken terug verloor
Titipoes haar paps, kort daarop verloor Venus haar mams.
Meermin doet een herseninfarct en vecht zich met grote moed en veel innerlijke
kracht een weg terug.
Bij Bojako zijn er zieke kleinkindjes, maar gelukkig al weer aan de betere
hand. Ludovikus heeft pijn, elke dag pijn, maar laat zich niet kisten. Fiep zit
in een dipje, zo ook Laathi, die erg moe blijkt te zijn. Zelfs ons steeds opgewekte
Myetteke heeft the blues, haar honderdjarige mams moet volgende week onder het
mes.
De man van Thea is opgenomen moeten worden in het ziekenhuis, een behandeling
en zware operatie hebben geen verbetering gebracht. Ook zo bij mijn lieve
blogvriendin Hotlips. Daar is het bang afwachten wat de resultaten van het
onderzoek gaan zijn, maar het is een feit dat wat de uitslag ook mag zijn, een
behandeling kan haar Suske niet meer aan.
Nare toestanden dus, en wij maar
klagen over het weer.
En dan vergeet ik nog Coike, Pietje-Bob, Ronald, Kamiel......en nog zoveel anderen blogvrienden die
ieder hun eigen zorgen hebben.
Vaak laten ze dat niet eens merken en hebben nog een troostend woord over voor
een ander.
Want ja, ieder huisje heeft zijn kruisje, maar we laten het niet steeds merken.
We zijn goed in het opzetten van maskers naar de buitenwereld toe. Met zorgen
en verdriet loop je immers niet te koop. Gelukkig hebben we nu onze blogjes waar
we het allemaal van ons af kunnen schrijven, want gedeelde smart is halve
smart.
En vandaag gaan mijn gedachten naar
hen uit.
Sta ik even stil bij hun zorgen, en dat maakt dat mijn eigen zorgen een pak
onbeduidender worden.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar als dat kruisje door vele handen wordt
gedragen, dan wordt het toch een beetje lichter.
Dus mijn lieve vrienden, houd moed, ik zend jullie wat virtuele kracht.
Ik duim voor genezing, ik brand een kaarsje voor geleden verdriet en pijn.
In gedachten ben ik bij jullie!
Zo nu en dan ben ik een ware
zwartkijker, en ik deel nu even met jullie mijn zwarte gedachten.
Wat is het nut van sprookjes, zo vraag ik mij af? Wat leren ze onze kinderen?
Alle sprookjes beginnen met:
"Er was eens" en ze eindigen allemaal met: "En ze leefden nog
lang en gelukkig! Maar potjandorie, wat moesten al die hoofdpersonages
voor het zover was, een lange lijdensweg afleggen.
Neem nu "De zeven geitjes en de wolf", of "Roodkapje en de wolf"
en"De drie biggetjes en de wolf" Ik noem er nu drie, maar er zijn
veel meer sprookjes waar de wolf de boosdoener is.
En omdat ik bijna alles in vraag stel, heb ik ook hier weer mijn bedenkingen,
want ik vind de wolf een prachtig dier. Een roedeldier weliswaar, en ik ben
geen roedelliefhebber, maar voor een wolf ligt dat natuurlijk anders. Zo van,
samen zijn we sterk. En dat moet ook wel wil de wolf kunnen overleven.
Wolven die leven in het wild doden enkel om te overleven. Trouwens, er zijn
maar weinig dieren, zo niet één, die enkel doden uit louter plezier. Enkel de
mens doet dit volgens mij, toch dit terzijde
Maar onze huishond is een afstammeling van die wilde wolf. Hoe ga je het je
kinderen leren dat ze goed voor die hond moeten zijn, wanneer ze net gehoord
hebben dat de wolf een bloeddorstig beest is dat kinderen opvreet? Hoe gaan
kinderen daar mee om?
Of met de huiskat die ze associëren met De Gelaarsde kat die zich dood hield om
een argeloos konijntje te vangen om het daarna meteen meedogenloos af te maken.
Van wie moeten ze nu houden, van hun konijntje, of van de kat?
Alle sprookjes staan bol van de slechte
figuren en geweld.
Je zult maar als stiefmoeder in een gezin komen waar de kinderen doodsbang van
je zijn omdat je net Assepoester of Sneeuwwitje naar het leven hebt gestaan.
En dan die prins nog, om niet te vergeten!
Hij komt altijd als redder in nood aan het einde van het verhaal. Als het kalf
verzopen is, dan is hij er met groot bravoure.
Waar was hij ondertussen dan? Was hij de flierefluiter aan het uithangen bij
een rijke edeldame, iemand die zijn fortuin zou verdubbelen bij een huwelijk?
Liep hij daarbij een blauwtje en ging hij uit balorigheid dan maar een eindje
op zijn paard door het bos rijden? Neemt hij dan maar ter compensatie de eerste
de beste deerne die hij tegenkomt? Om zijn ego te redden?
En wat moeten onze kinderen dan denken van die vriendelijke man die hen
aanspreekt en hen snoepjes geeft. Geen wonder dat zij gewillig met hem
meelopen, hij is immers hun sprookjesprins.
In alle sprookjes viert gebrek en
armoede hoog tij, maar het eindigt altijd goed.
In sprookjes wordt het goede of de onschuld altijd beloond met geluk goud en
juwelen.
Wat moet het kind in het verre derdewereldland daar van denken?
Voor hem wordt het niet goed, of hij nu braaf is of stout. Voor hem blijft de
honger knagen, tot hij sterft van ellende in zijn eigen uitwerpselen, met
dichtgeplakte oogjes door de vliegenmaden.
Nee, dit kind gelooft niet in sprookjes, kent geen sprookjes.
Dit kind kent enkel een moeder die niet kan lezen en nooit sprookjes heeft
horen vertellen, of het moesten die van de zendeling zijn, en die hem wanhopig
tegen haar lege borst houd.
Dit kind beleefd in werkelijkheid alle gruwel die in sprookjes voorkomen.
En spijtig voor hen die hardnekkig in sprookjes willen geloven, maar sprookjes
bestaan niet.
Het is moraal voor de rijken!
Jos gaat elke dag werken en zit daarna tot s' avonds laat
in de snooker en de fitness. Zijn
vrouw vindt dat hij maar eens een avondje ontspanning moet nemen en gaat met hem naar de lokale striptent. De
portier van de club groet hen en zegt:"Heij Jos alles kits ?" Zijn
vrouw vraagt verwondert of hij hier nog geweest is.
"Nee,
nee" zegt Jos "ik ken hem van de snooker. " Eens
ze neerzitten, vraagt de serveuse of hij een Jupiler drinkt zoals
gewoonlijk. Zijn
vrouw wordt lastig en vraagt hoe zij weet dat hij Jupiler drinkt. Zij
zit bij het vrouwen snookerteam en wij delen onze tafel met hun. Wat
later komt de stripster naar de tafel en legt haar armen rond hem, kust
en knuffelt hem overal en vraagt: "Mijn
speciale stripact op uw tafel zoals gewoonlijk?" Zijn
vrouw is nu woedend en stormt de club uit. Jos
loopt haar achterna en kan nog net mee in de taxi springen die zijn
vrouw geroepen heeft.
Hij probeert uit te leggen dat de stripster hem
waarschijnlijk verwart met iemand
anders waarop zijn vrouw begint te roepen en te tieren en hem uitmaakt
voor het vuil van de straat. Waarop de
taxichauffeur antwoord: " Amai,
Jos nu hebt ge toch wel een echte teef opgescharreld hé ? "
Geluk!
Wat is geluk, zo vraag ik mij af?
Geluk zit vaak in kleine dingen.
In een zonsondergang, of vroege vogels die vrolijk fluiten. Een mooi lied dat
je hoort en dat een halve dag door je hoofd blijft zweven.
Er zijn zovele dingen om gelukkig mee te zijn, kleine dingen.
Geluk zal voor jou helemaal anders zijn dan voor mij, maar het geluksgevoel is
niet zo verschillend.
Het geijkte cliché van 'Geld maakt niet gelukkig' zal misschien voor jou opgaan
omdat je geen gebrek aan geld hebt, maar voor die arme sloeber zal een aalmoes
een maaltijd betekenen die hij anders moet ontberen.
Voor een zieke zal genezing het hoogste goed zijn, iets wat voor een gezond
iemand een vanzelfsprekendheid is.
Geluk moet je grijpen, maar vaak
zie je het niet eens voorbijkomen.
Geluk zit net als ongeluk, soms in een klein hoekje
Vaak besef je het pas als het alweer voorbij is.
Geluk komt en gaat. Je kunt het niet kopen.....en toch!
Feit is dat je het niet kan vasthouden.
Geluk is een vluchtig iets, ijl als een koude lucht, of warm als een tropische
wind.
Het zit binnenin jou.
Men zou het ook TEVREDEN kunnen noemen.
Wat gaan we doen in het weekend? Voor diegene die niet weten waar naartoe, hier een sugestie. 't Is Jaarmarkt in Edegem (bij Antwerpen)! Zaterdag en zondag is in Edegem werkelijk vanalles te beleven. Braderij, rommelmarkt, demonstraties, kermis, vuurwerk, fakkeltocht... en tussen al dat gewoel vinden jullie zeker het kraam van "Den Dierenvriend".
Het
is misschien het ideale moment voor de poezenliefhebbers onder jullie
om eens te komen kennismaken met Bieke en Lode. Bij hun kraam kan je
leuke spelletjes doen en prijzen winnen, maar je kan er ook info vinden
over hun werk met de adoptiepoezen. Ze verkopen er leuke snuisterijen met dieren als thema, kalenders, prachtige handgemaakte postkaarten... Misschien
kan je er al enkele originele kerstkadootjes kopen voor de
dierenvrienden in jullie kennissenkring? De opbrengst komt volledig ten
goede aan de adoptiedieren.
Het zou fijn zijn indien jullie in
de buurt zijn om de mensen achter "Den Dierenvriend" eens persoonlijk
te leren kennen! Het zou Bieke zeker een hart onder de riem steken. De jaarmarkt is zeer groot maar jullie vinden hun kraam in de Hovestraat vlak tegenover Supermarkt Match!
Hoewel
de jaarmarkt op zaterdag tot 1 uur 's nachts duurt moet je wel rekening
houden met Bieke's hoge leeftijd. Haar kraampje gaat dicht om 21 uur
want zij moet op tijd in bed om de volgende dag nog fit te zijn. Deze
senior moet telkens zelf haar kraam opstellen en afbreken dus dat is
voor een dame van rond de 70-tig niet te onderschatten... Misschien
vindt ze op deze manier ook wel enkele fitte gepensioneerden die
volgend jaar graag een pootje komen toesteken? Want het wordt voor haar
wel allemaal erg zwaar... Dus mensen die zich geroepen voelen... laat het haar maar weten! http://blog.seniorennet.be/dendierenvriend/
Vrijdagavond op uitnodiging naar
een feestje geweest. De dochter van 'hotlips' vierde vijf jaar huwelijk, en ik
mocht meevieren. Het was reuze gezellig. Er was drank en eten in overvloed, en
er was dans en muziek onder de vorm van kareoke.
Ik kan niet zingen en ik kan niet dansen, maar ik doe het beide zo graag.
Na slechts 75cl alcohol laat mijn brein het afweten en neemt mijn body over.
Het begint met wat neuriën en wat geschuifel op de stoel. Het eindigt met een
volledige overgave aan de muziek en oeroude indianeninstincten.
Wat getrappel en gehuppel, want meer breng ik er niet van terecht, maar ik doe
het wel met ambitie.
We springen en zwieren van rechts naar links, en we draaien van achter naar
voor. De nacht is nog lang, en ons kan niets gebeuren.
En dan is er de volgende dag!
Slecht geslapen want mijn bed wil niet stilstaan. Het draait rondjes in de
slaapkamer en ik moet wachten tot het voorbij komt voor ik er kan induiken.
Eens ik neerlig gaat het in een snelle vaart met mij aan de haal.
Enkele uren later met haarpijn weer op. Waarom drink je toch alcohol als je
weet dat je er strontziek van wordt, zo vraag ik aan mezelf. Het antwoord
blijft achterwege. Het is een volharden in de boosheid, ooit leer ik het nog
wel.
Gelukkig staan feestjes niet
wekelijks op mijn kalender, ik zou het niet overleven.
Welke grafrede zou dan op mijn zerk moeten staan, er is er maar één mogelijk
voor dit feestbeest:
En dat men lacht en dat men drinkt als ik neerlig in mijn kuil,
Dat men lacht en dat men zingt, want ik hou niet van gehuil. (Uit: 'De
stervende' van Will Ferdy)
Er komt een man bij Sint-Pieter aan de hemelpoort. Sint-Pieter vraagt hem of hij tijdens zijn leven op aarde ooit een goede daad gedaan heeft, waardoor hij zonder twijfel in de hemel thuishoort.
"Ik kan mij wel zoiets herinneren", zegt de man. "Ik passeerde een parking langs de autosnelweg waar een groep Hell's Angels hadden halt gehouden en bezig waren een paar vrouwen lastig te vallen. Ik riep dus dat ze daar moesten mee ophouden, maar dat hielp niet echt. Toen ben ik op de grootste Hell's Angel toe gestapt, heb hem van zijn motor gesleurd, hem op de grond gesmeten, een slag op zijn neus verkocht en zijn neuspiercing uitgetrokken. Toen heb ik naar de andere Hell's Angels geroepen: 'En nu oprotten jullie, of ik leg jullie er allemaal naast!'"
Sint-Pieter was onder de indruk en vroeg: "Wanneer was dat precies?"
Antwoordt de man: "Een paar minuten geleden, denk ik."
.
Een bende marginalen is het! Hoe
vaak heb je dat al niet horen zeggen door iemand, schelden in feite.
Daarbij bedoelt men dan de onaangepasten.
Meestal zijn het mensen waarvan hun gordijnen niet stralend 'Dash' wit zijn.
Wier kinderen geen 'Timberland' schoenen dragen en geen Mexx kledij.
Zij rijden niet in een 'Mercedes' of BMW, ze rijden zelfs geen fiets, want ze
hebben er geen.
Als ze al rijden is dat met het openbaar vervoer, gratis, bij de gratie van
onze staat, en dan gaan we liefst zover mogelijk van hen vandaan zitten.
Enkelen onder hen hebben zelfs geen dak boven hun hoofd, geen bed om in te
slapen.
Men kijkt hen met de nek aan, ze zijn opgegeven door deze rijke maatschappij. Marginalen
zijn die waar de straathoekwerker of vrijwilliger uit piëteit, en de maatschappelijk
werker van het O.C.M.W. uit plicht, af en toe eens langs gaan.
Van sommigen onder hen is het leven volledig kapot. Ze zijn geïsoleerd, eenzaam
en voelen zich verscheurd. Sociaal zijn ze overbodig.
Marginaal volgens 'De dikke Van Daele: "Tegen de bestaansgrens aan,
onbeduidend."
Ik noem ze liever: "Doodarme mensen."
Er is echter een nieuwe groep
marginalen op komst.
De nieuwe armen zijn de ongeschoolden! "Eens was er de universele mens.
Die wist een beetje van alles. Nu heb je de gespecialiseerde mens. Die weet
heel veel van een beetje. Straks heb je de geprogrammeerde mens, die alles van
niets zal weten" Dit is een citaat van Freek de Jonge Kennis is emancipatie. En onwetendheid is de basis van
onverdraagzaamheid.
De nieuwe kennismaatschappij zou een basis kunnen zijn voor een verdraagzame
wereld, en waar iedereen gelijke kansen krijgt.
Helaas ontstaat een nieuwe kloof! Wie geen geschoolde ouders of achterban heeft,
zal automatisch achterstand oplopen. Gevolg: sociale en menthale
uitsluiting.
De nieuwe marginalen zijn de ongeschoolden of degenen die onvoldoende kans op
onderwijs hadden, in één enkel geval de kans niet namen. Dit zijn marginalen die geen
enkele toegevoegde waarde hebben voor onze maatschappij.
Dus ook arm. Arm van geest.
Nu hoor ik jullie al hardop denken,
hier heb je haar weer, die maakt zich nu echt over alles druk, maar dit schoot
me toch wel even in het verkeerde keelgat hoor.
Waar gaat het om? Over een stukje reclame en de gsm (mobieltje voor de
Nederlanders)
Nog een wijl en je hebt nog
slechts één ding nodig, je gsm. Je kan er mee bellen en berichtjes verzenden, dat is
het minste wat zo'n ding moet presteren vind ik. Maar je kan er ook mee op
internet, chatten, gokken, tv kijken en muziek beluisteren. Je kan je horoscoop
laten doorzenden, het weer, het nieuws en de files.
Kortom, als men er nu nog een koelkast en een wasautomaat kan inbouwen, dan ga
je een zee van plaats krijgen in je huis. Beter nog, je hebt geen huis meer
nodig, je hebt immers al wat je nodig hebt op zak.
Maar ik kijk nog wel eens tv, heel
weinig, maar toch. Er is geen enkele zender meer waar je niet om de zoveel
minuten met reclame om je oren wordt geslagen. Meestal het uitgelezen moment om
te gaan plassen of een drankje of hapje te gaan halen.
Vermits ik beide al naast me had staan, en de plas al gepleegd was, keek ik
noodgedwongen reclame tot het vervolg van de film zou beginnen.
En tot mijn verbijstering hoor ik dat je nu op je gsm kan laten doorzenden waar
er alcoholcontroles worden gehouden. M.a.w, jongens zuip jullie maar lazarus,
de pakkans is nihil.
Nu vraag ik je, is dat normaal? En
bovendien, is dat wettelijk?
Dat laatste zal wel zeker, anders zouden ze daar niet openlijk reclame voor
maken.
Zijn ze nu helemaal gek geworden?
Elk weekend krijgen
ouders te horen dat hun kind nooit meer thuis komt. Hetzij omdat ze met hun
auto uit de bocht gaan of tegen een huis of boom rijden, hetzij dat ze onder
een auto terecht komen
Meestal ligt overdreven snelheid aan de basis, maar ook de nodige alcohol of
stuff.
Waren ze misschien nog een beetje voorzichtig uit schrik om gepakt te worden,
nu krijgen ze dus een vrijbrief.
Een geschenk uit de hemel als het ware, voor elke alcoholist.
Sorry dat ik bij deze een beetje
van mijn melk af ben, maar mijn verstand is te klein om dit te kunnen
begrijpen.
Dit is toch te gek om los te lopen! Dit is rechtuit absurd! Dit is crimineel!!!
Ik zou kunnen vertellen over mijn
kat Snoes, hoe blij hij is met elke aandacht die ik hem geef en dat toont
door een zacht prrr geluid te geven. Hij spreekt me nooit tegen.
Of over mijn hondje Fieke, hoe zij, net als ik, een dumpertje is, en hoe
gelukkig ze nu is ten huize van ondergetekende. Je kunt over zoveel dieren
schrijven, ik heb zelfs ooit een gedichtje gemaakt voor een overleden kikker.
Maar wanneer je dat doet, dan wordt je in een hokje geplaatst, dan ben je een
seut volgens sommigen.
Dan maar over mezelf schrijven..... Hoe mijn jeugd en leven verlopen is, hoe
het me nu vergaat, een "ik blog" dus. Maar dan ben je volgens
sommigen algauw een zielig persoontje dat luid schreeuwt om aandacht.
Je kunt ook nog vertellen over je bloemen in je tuin, je balkon of
kamerplanten, maar dan ben je weer één van dertien in een dozijn, want zo zijn
er al vele, dus weer niet goed.
Sex dan maar......Goh, nu dans je echt wel op een slap koord. Ben je te expliciet, dan
ben je een gore oude schuur, kleed je het mooi en/of braaf in, dan ben je een
tante nonneke.
Weet je wat? Ik ga op Internet, ik leer HTML en ik ga mooie teksten kopiëren en
in mooie kadertjes zetten! Maar o wee, nu pleeg ik weer plagiaat!
Eens of anders, wat je ook doet, plaatst men je in een hokje, want daar zijn
sommigen goed in, zo lijkt, met mensen in hokjes plaatsen.
Ik ben een blogger met een mening,
staat aan de rechterkant van mijn blogje te blinken, en dat mag je letterlijk
nemen, ik heb over alles een mening. U toch ook mag ik hopen, of gaat u door
het leven als een paard met oogkleppen op! Oeps! Weer een foutje, een
verwijzing naar een spreuk of gezegde. Benieuwd wie daar weer gaat over
struikelen.
Er zijn hier bloggers die hun pen
meesterlijk kunnen hanteren om een mening te geven op alles en over iedereen.
Over wat ze zien en over wat ze horen, wat zij er van denken, en ik smaak die
blogs wel. En ik geef hen graag wat communicatie over en weer, ik geef hen mijn
mening, maar.....nu zit je wel hélemaal goed fout meisje!
Want hoog van op hun kansel kijken ze nu op jou neer. Hoe durf je hen
tegenspreken! Hoe durf je hun mening in twijfel trekken. Waar haal jij "Klein
Pierke" het lef vandaan! Arm dom schaap!
En op slag zit je weer in een hokje, nu wordt je onderverdeeld in een kudde
redeloze dieren
Wat ze niet schijnen te beseffen is dat ook zij zich daarbij in een hokje
zetten, het hokje van "Kruidje roer mij niet"
Toen ik hier op seniorennet een
blogje begon kon ik lezen , en ik citeer: "U heeft de touwtjes in handen,
u bent de persoon die er op zet wat u zelf wilt volgens uw eigen smaak en ideeën.
Het kan een uitlaatklep zijn, een medium waarbij u uzelf kan uiten, uw
frustraties kwijt kan raken. Het is een plaats waar u uw eigen mening kan uiten
en die anderen kunnen lezen. U kan er uw eigen ervaringen delen met anderen.
Het is eindelijk een plaats op het W.W.W. waar je aan heel de wereld kan
vertellen wat je altijd al wilde doen, wat dit ook moge zijn!" einde
citaat.
En verdorie, dat was ik van plan, dat was wat ik wilde doen, en dat is de reden
dat ik hier een blogje begonnen ben.
Ik deel mijn ervaringen en ik geef mijn mening. Echter met dit onderscheid, ik
ben niet te beroerd om ook de mening van anderen te aanhoren, dit in
tegenstelling tot enkele anderen. Ze aan te nemen of te weerleggen, maar steeds
op een beleefde wijze.
Ik ben niet in mijn gat gebeten wanneer u mijn mening niet deelt, integendeel,
ik kan van uw mening veel leren.
Ik zal niet beginnen schelden, of beginnen dreigen. Maar ik zal ook niet
wijken en mijn blog hier opdoeken om andere oorden te gaan opzoeken om aldaar
opnieuw te beginnen, in de hoop dat men mij daar niet gaat tegenspreken.
Wanneer u het niet met mij eens bent, just shoot me, maar verwacht niet van mij
dat ik uw cowboy en indianen spelletje ga meespelen, en dood ga neervallen.
Ik laat mij door niemand in een hokje plaatsen.
Of het moest het hokje "Redelijke mensen" zijn, want daar vertoef ik
graag in.
Gisterenavond zaten mijn knuffel en ik aan tafel zo over een en ander te praten tot het gesprek op euthanasie kwam.
Bij dit delicate onderwerp over de keuze tussen leven en dood zei ik hem:
"Laat mij nooit leven als een plant waarbij ik afhankelijk ben van een
machine en gevoed wordt met een vloeistof uit een fles.
Als je mij in die toestand ziet, koppel dan die toestellen die mij in leven houden maar af."
Hij is rechtgestaan, heeft de stekker van de TV en van mijn computer
uitgetrokken en al mijn wijn weggegoten.
"Als de vos de passie preekt,
boer pas op je ganzen!"
O O O! Waarom moet ik toch altijd
alles in vraag stellen? Waarom kan ik niet klakkeloos geloven wat anderen mij
proberen wijs te maken?
Ik las op het blog van mijn goede
vriendin Bojako (Klik op de naam om op haar blog te komen) enkele citaten van Maya Angelou. Ik had de naam nog nooit
gehoord, en dan ben ik nieuwsgierig. Google en Wikipedia zijn een ware
openbaring voor dit onwetend troubadoerke.
Ik kon lezen dat Maya Angelou Affro-Amerikaanse is, een schrijfster en
dichteres van onder meer "Ik weet waarom gekooide vogels zingen." Een
aanklacht tegen het jarenlange misbruik, onderdrukking en uitbuiting van de zwarte
bevolking door de blanke, en het wedervaren van haar traumatische jeugd.
Ik zocht naar een korte inhoud van het boek, of naar een recensie, maar ik vond
niets.
Maya Angelo, haar pseudoniem heeft iets hemels, haar werkelijke naam daarentegen
klinkt heel gewoontjes, Marqueritte Johnson.
Toen ik verder zocht, kon ik lezen dat zij veel bijbelse spreuken en teksten
schreef.
En dan krijg ik de kriebels!
Dan zie ik meneer pastoor op de kansel staan met een belerend vingertje, hel en
verdoemenis over de arme mens uitstrooiend. Gewoon om hen dom te houden.
Ik stel dan de gulle uitgestrooide wijsheden in vraag. Ik noem ze liever
paradoxen.
Want wat zijn wijsheden? Wie heeft de wijsheid in pacht? En is elke wijsheid
een waarheid?
"Als je geluk hebt dan kan de
fantasie van de één, de werkelijkheid van een miljoen anderen veranderen!"
is één van de vele citaten van M.A.
Zij refereert daarbij heel waarschijnlijk naar Martin Luther King die een droom
had en die die droom zag uitkomen waar vele miljoenen inderdaad gelukkiger door
werden. En het is maar goed ook dat die droom van hem is uitgekomen, ook al
kostte het zijn leven.
Maar als je nou even met mij tegendraads wil zijn, is het dan niet zo dat er
even veel miljoen mensen door die droom ongelukkig zijn geworden. Let wel, ik
zeg niet dat die laatsten gelijk hebben, ik heb daarbij enkel de bedoeling om
mijn bewering te staven dat wijsheden en spreuken misschien wel opgaan voor de
ene, maar daarom niet voor de andere.µ
Wanneer je bij Google "Wijsheden" intypt, enkel dat woord, dan krijg
je binnen de 3 seconden maar liefst 429.000 sites voor je kop, allemaal gevuld
met spreuken, citaten en wijsheden. Eén van die sites telt maar liefst 17000
citaten. Hebben die allemaal de wijsheid in pacht? Hebben die het allemaal bij
het rechte eind?
Ook is het zo dat al die spreuken,
gezegdes en citaten evengoed kunnen gebruikt worden om iemand pijn te doen. Om
iemand een kleedje te passen, zoals wij in Antwerpen zeggen. Om je weg te
steken achter de woorden van een ander wat je niet rechtstreeks en duidelijk durft
zeggen. Zou dat de bedoeling zijn geweest van die wijze die het gezegde gelanceerd
heeft?
Ik vermoed van niet.
Er zijn 662000 citaten over liefde, 431000 over oorlog, 241000 over vrede,
224000 over haat, en slechts 179000 over vriendschap, en nog schrijnender, maar
33100 over loyaliteit. Deze cijfers bewijzen voor mij alvast dat vriendschap en
loyaliteit op een veel lager pitje stonden dan oorlog en haat bij de wijzen. Gelukkig hebben we nog de liefde en de vrede.
Wijsheden en mijn in vraagstelling,
ik had er al last van als scholier.
Veel jongeren van nu zullen menen dat mijn schooljaren dateren van in de tijd
dat de dieren nog spraken. Voor mij was het een tijd dat diegene die voor de
klas stond het voor het zeggen had, en dat ik als kind enkel maar had te
zwijgen en aan te nemen dat het zo was.
Misschien is het net daarom dat men op school nu geen geschiedenisles meer
geeft. De leerling van nu is mondiger geworden, durft dingen in vraag stellen,
neemt niet meer alles klakkeloos aan wat de onderwijzer hem vertelt.
Ik heb nooit klakkeloos aangenomen wat men mij vertelde. Ik zocht de mens
achter de woorden, maakte een profiel aan, en dacht daarbij het mijn ervan, en
dat doe ik nog steeds.
Neem bijvoorbeeld Al Gore. Een man
die beweerd dat hij het internet heeft uitgevonden, wat strijdig is met het
feit dat de voorloper van internet, namelijk ARPANET, reeds in 1971 werd
opgericht. Nog een groter tegenstrijdigheid is wanneer hij ons heel wijs komt
vertellen dat we zuinig moeten omspringen met energie. Een man die ons waarschuwt
voor het broeikaseffect in de documentaire " An Inconvenient Truth".en
die zelf aan grote energieverspilling doet
Op zijn domein in Nashville verbruikt Al Gore voor 30.000 dollar PER MAAND aan energie. Dat is het dubbele van wat een
Amerikaans gezin PER JAAR verbruikt
Waar blijft de geloofwaardigheid van al die wijzen?
"Bij de meeste mensen is
lafheid de oorzaak van hun deugd" schrijft Ernst Buchholzen, en daar ben
ik het grotendeels mee eens.
Waar ik het helemaal mee eens ben, is het volgende citaat: "Ik geloof dat
ik, waar enkel de keuze zou worden gelaten tussen lafheid en geweld, ik geweld
zou aanraden"
Geschreven door Mahatma Ghandi, een pacifist in hart en nieren.
Maar wat had ik die man graag als vriend gehad
Een gemanipuleerd dispuut door een achterbakse en gefrustreerd man.
Dit is de echte en ware toedracht ervan, getuigen kunnen mijn verhaal stavigen.
Op het blog van een vriendin, onder een verdrietige posting over een oude heel zieke vader, staat een button met de naam "Kletsmuizeke" en de afbeelding van een bord soep.
Wij, haar vrienden, zijn verbolgen over zoveel onnadenkendheid en onverschilligheid tegenover haar, en ik laat dan ook weten aan de buttonplaatser hoe ongepast ik zijn aktie vind.
Tot mijn grote verbazing kom ik op een blog van een man terecht, ik noemde hem in eerste instantie voor ik op het blog kwam 'dame'....(wie zou nu denken aan een man bij een button van een bord soep en de naam"kletsmuizeke, ik had veeleer gedacht dat het van een kokkin zou zijn).....een blog dat ik voordien al had bezocht, doch dat mij niet echt kon bekoren.
De man neemt het niet dat ik hem op zijn onnadenkendheid wijs, de man neemt dat niet omdat ik een vrouw ben, een frele deemoedige vrouw volgens hem, doch daar mispakt de man zich danig aan en zo gauw hij zijn vergissing beseft begint hij te schelden.
Wanneer ik ook door dat schelden en bedekte spot naar mij toe niet uit mijn lood geslagen ben, schakelt de man over naar een hogere versnelling van manipulatie.
Hij schrijft valse beweringen op zijn blog over mij, maar hij verwijdert ze weer.
Dit doet hij om de haverklap zodat ik geen kans krijg om een bewijs van zijn valsheid te vergaren. Allemaal heel bewust achterbaks noem ik dat.
Dan gaat de man nog een stap verder, en noemt mijn verleden één grote leugen, en dat pik ik niet.
Omdat ik weet dat er altijd voor en tegenstanders zijn wil ik het dispuut laten oplossen door diegene die er is voor aangesteld, namelijk Redpoppy, en ik schrijf de vraag op het blogforum, omdat ik niet zover wil gaan om naar blogabuse te mailen, nog steeds uit respect naar de man toe.
Ik vraag openlijk excuses voor de bewering dat mijn schrijfsels op mijn blog, in voege met mijn jeugd als mishandeld en verwaarloosd kind, een leugen zouden zijn. Omdat het allerminst leugens zijn, omdat wij, verwaarloosde en mishandelde kinderen, al genoeg hebben meegemaakt, omdat wij dat niet hoeven te pikken van iemand die niet weet waar hij over praat.
De man in kwestie weigert pertinent om mij zijn excuses aan te bieden, noch in mail, noch op zijn blog zal hij dit doen, van ze leve niet! Dat laat Redpoppy mij weten in een mail. Voor diegene die aan mijn woorden twijfelen, ik wil u de mail wel doorsturen zodat u zelf kan oordelen. Mails van derden hier op het blog zetten is bij wet verboden, vandaar
Maar de man begint nu pas echt te manipuleren, roept zijn vrienden op door prive mails naar hen te sturen, waarschijnlijk vol met leugens, of minstens zijn eenzijdige visie van de feiten. Zijn vrienden geloven hem, natuurlijk, en beginnen bevriende blogs van mij te bestoken met buttons met het opschrift "Bullies"
Natuurlijk nemen mijn vrienden dat niet, ze nemen het ook niet dat de man mij een leugenaar noemt en ze gaan er wat van zeggen op zijn blog.
En nu is het hek helemaal van de dam, iets dat ik had willen voorkomen door Redpoppy in te schakelen, iets dat de man had kunnen voorkomen door zijn ongelijk van de misplaatste en onnadenkende button toe te geven. Iets dat hij, naar eigen zeggen op zijn eigen blog, enkel maar deed om zo vlug mogelijk en zo snel mogelijk op een hoge plaats in de blograngschikking te komen: "Als was ik een hoer" of iets dergelijk heette het item waarin hij dit openlijk toegaf. U kan dit op zijn blog nalezen, dwz als hij het item ondertussen niet heeft verwijderd zoals alle dubieuze schrijfsels van hem. De man is leep, de man is achterbaks.
Hij leest ergens in een reactie dat ik iets afweet van HTML, en hij begint met her en der scrips te plaatsen. Scrips die hij niet zelf maakt, maar kopieert en plakt. Puur plagiaat dus, want hij laat uitschijnen dat hij het allemaal zelf doet, terwijl hij ze haalt van "Leejoo's web" en "Sentinelli". Ik ga de uitdaging aan, hetgeen hij kan, kan ik ook, ik vat het heel ludiek op, en in feite vind ik het nog leuk ook.
Maar dat neemt Fred niet, dat kan Fred niet aan.....een vrouw die net hetzelfde kan als hij, en zelfs nog beter, want tenslotte heb ik een cursus webdesign gedaan en sommige scrips kan ik desnoods eigenhandig schrijven, maar waarom het moeilijk maken als het makkelijk ook gaat....... en de verdekte verwijten in zijn items worden grimmiger
Mijn goede vriendin Bojako geeft mij de raad om niet meer te reageren op zijn aantijgingen aan mijn adres, en ik luister naar haar goede raad. Doch langs alle kanten krijg ik te horen dat de man mij blijft door het slijk halen, ook al laat ik al weken zijn blog links liggen, ook al reageer ik langs geen kanten meer op zijn hatelijke opmerkingen aan mijn adres.
In mijn vriendenkring is vriendschap en loyaliteit geen ijdel woord, en mijn goede vriend Milo komt op voor mij. Hij is tenslotte ook een man, dus een evenwaardiger tegenstander dan ik.
En dan begint die manipulater, die vrouwenhater, de scheldnamengever te janken. Dat kan hij niet aan. Hij noemt mijn partner wel een krachtpatser, een man die hij enkel kent van een foto op mijn blog, maar deze Milo, deze inteligente hoogbegaafde universitair, daar kan hij niet tegenop.
Exit blog dan maar, en nog even natrappen naar mij, mij van alles de schuld geven. Terwijl alles ligt bij hem en zijn onnadenkende button en zijn immens groot ego.
Hij laat nog even weten aan mijn lieve en goede vriendin bojako dat hij haar niets kwalijk neemt, dat zij waarschijnlijk onder druk (Van wie???) hem nu laat vallen.
Wel lieve mensen, laat mij u dan zeggen dat bojako van hem een dreigmail kreeg met opschrift: "VAN EEN ZEER GEFRUSTREERD EN ZEEEEER GEVAARLIJK MAN!!!" Daarbij zat een video met een vunzig ondertoontje van een douchende naakte man.
Dat ik de vrouwen die op zijn blog zo in adoratie lagen voor hem, blinde muizen heb genoemd, is waar. Ik bedoelde daarbij dat zij de man niet zien zoals hij werkelijk is.
Als je de man ook maar op één enkel punt tegenspreekt, of het niet met hem eens bent, dan kraakt hij u af. Deze man heeft geen respect voor u, hij is enkel vol van zichzelf.
En wanneer hij iemand treft die hem volledig doorziet, dan doekt de man zijn blog op, waarschijnlijk om onder een ander pseudoniem terug te herbeginnen, want deze man kan niet zonder de aanbidding van u, dat laat zijn ego niet toe. Hij wees mij op mijn schrijffouten, maar wanneer mijn goede vriend hem op zijn schrijffouten wees, toen waren weer wij de boosdoener.
Het blog Ernst, waarvan sprake is als mede oorzaak voor het opdoeken van zijn blog, (De link ernaartoe is te vinden rechtsonder op mijn blog bij mijn favorieten) bestaat al veel langer dan het blog van Fred, en is zeker niet op vraag van mij opgericht, ook daar geloofd Fred enkel zijn eigen leugens en kortzichtigheid.
Zo, nu heeft u mijn kant van de feiten kunnen lezen. Kinderachtig vind u? Kan zijn, maar laat u zich graag onterecht beschuldigen?
Ik ben weliswaar een vrouw, maar ik gebruik geen achterbakse trucjes om mijn gelijk te halen. Ik schuif mijn eigen fouten, die ik zonder twijfel bezit, niet af op anderen.
Wanneer ik een mening heb dan laat ik die open en bloot kennen, zichtbaar voor iedereen die het maar wil, en stuur ik niet achterbaks prive mails naar vrienden om daar iets anders te gaan beweren dan hier.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier. In feite zou je kunnen zeggen dat ik meer mans ben dan de bewuste blogger hierboven beschreven. Gelukkig moet ik mij niet dagelijks scheren, staande plassen kan ik spijtig ook niet.
Willen jullie de man nog beter leren kennen, klik dan op de foto bovenaan dit item. Kiezen voor "openen met....." en even wachten tot het geladen is. Misschien dat u mij dan kan vertellen wat de bedoeling is (en of een normaal iemand dit doet naar een wildvreemde vrouw) van zulke video te zenden naar mijn vriendin met als bijschrift: "Van een zeer gefrustreerd en zeeeer gevaarlijk man!"
Ik surf al enkele jaren op sennet,
en toen de blogs zijn intrede deden op dit medium kon ik mijn pret niet meer
op, ik lees namelijk heeeel graag.
Pareltjes van blogs kwam ik tegen, om naar te kijken, om mee te lachen, om
te bewonderen maar ook om door ontroert te worden.
Onlangs nog kwam ik op een blog van een man die als opschrift had: "Ik kan
niet schrijven zoals u leest" en ik dacht, wat een wijze man, want het is
zo waar, de interpretatie van de lezer heb je als schrijver niet in de hand.
Helaas, ik heb zijn url vergeten te noteren en vind het blog niet meer weer. Dus beste man, als je hier toevallig moest langs komen, laat mij dan even uw url weten,
ik smaakte uw blog enorm.
Helaas, driewerf helaas, kom je af
en toe ook een blog tegen dat je het apezuur bezorgt.
Zo was er ooit het "Vuurpeloton", de meeste bloggers zullen zich het
blog en de polemiek er rond nog wel herinneren.
Ik smaakte hun schrijfstijl en de zinsbouw van hun items wel, echter in één
ding gingen ze me te ver, ze kraakten andere bloggers af. Wezen hen op hun
tekortkomingen, hun schrijffouten en hun layout. Niet op een vriendelijke
manier, ze wezen de blogger er niet op waar hij fout zat of wat hij in de
plaats dan beter zou kunnen doen nee, ze boorden sommige bloggers letterlijk de
grond in.
Het was niet hun bedoeling om de mens achter het blog wijzer te maken of om met
hem/haar hun kennis te delen, nee het was hen enkel te doen om zo vlug mogelijk
en zo hoog mogelijk in de rangschikking te komen, door stokslagen toe te dienen
op de rug van onschuldige bloggers. Dat lukte hen nog vrij aardig ook, tot er
zo'n grote aversie kwam tegen dat blog, dat het door de webmaster himself werd
verwijderdt.
En de rust keerde weer.
Als beginnend blogger wil je
natuurlijk aan je medebloggers laten weten dat je bestaat. Je doet dat door een
reactie te geven of door een button te plaatsen in een gastenboek.
Als beginnend blogger hebben we dat allemaal gedaan nadat we uren gezweet
hadden om zo'n button voor elkaar te kunnen krijgen. Gaandeweg leerde we meer
over HTML en de buttons werden groter, mooier geraffineerder, en we waren fier
op onze creaties.
Tot iemand ons diets maakte dat die supergrote buttons veel plaats innamen,
vaak te zwaar waren voor een blog en het uit zijn voegen trok, omdat een blog
geen website is. Je kon het lezen op het forum, je moet natuurlijk wel de
moeite willen nemen om te gaan lezen. En vooral moet je bereid zijn om te
willen luisteren naar goede raad.
De meeste van ons 'oudgediende'
hebben dat al lang begrepen, en we handelen er dan ook naar.
We hebben de html kennis om van alles en nog wat te doen op onze eigen blogs en
op de blogs van anderen, maar we moeten niet meer zo nodig. We streven al lang
niet meer naar een hoge plek in de rangschikking. We hoeven geen punten te
krijgen op onze schrijfsels, we verwijderen de mogelijkheid daartoe, we zitten
tenslotte niet in een kleuterklas.
Wij hebben begrepen waar het echt om draait, om gewoon je ding te doen zoals
jij wilt. Voor de ene zal dat schrijven zijn, voor de andere gedichten of
mopjes neerpoten, of foto's of PPS'jes. Maar één ding hebben we gemeen, we gaan
geen plakaten van buttons plakken in andere blogs en alzo het blog van een
ander verknoeien.
Maar niet iedereen begrijpt het zo.
Onlangs kwam ik weer zo'n blog
tegen, het vuurpeloton in het klein.
Waarom in het klein? Omdat de man qua layout en zinsbouw nog niet tot aan de
enkels komt van het VP.
Het blog van een man, een vrouwonvriendelijke kerel, al brengt hij het heel
subliem en daarom dat de vrouwen die zijn blog bezoeken het niet snappen. Een
povere imitatie van Herman Brusselmans, iets wat hem penisnijd geeft, want hij
beseft wel degelijk de tekortkomingen tegenover Brusselmans, al zal hij liever
doodvallen dan dat openlijk te bekennen.
Je moet al tussen de regels kunnen lezen om te beseffen hoe de man werkelijk
denkt over vrouwen, en tussen de regels lezen kunnen de meeste niet, en daar is
de man zich ook bewust van.
Een 'Hedonist' noemde iemand hem,
en dat is treffend weergegeven.. Voor wie niet weet wat een Hedonist is: "Iemand
die als richtsnoer voor zijn geestelijke handelingen genotzucht als zijn enige
en hoogste goed ziet." M.a.w. de man lapt zijn laars aan wie of wat hij
kwetst, zolang hij maar bezoek op zijn blog krijgt die hem paaien.
Want zo vlug mogelijk hoog in de blograngschikking komen is zijn ultieme doel
en daarom ging hij buttons plaatsen in het wilde weg.
Buttons met de naam 'Kletsmuizeke' en de afbeelding van een bord soep????
Zonder lezen wat er op de blogs geschreven stond, want dat interesseert hem
geen zier.
Het liet mij even terugdenken aan een overleden blogger en alwaar talloze
blogers hun button gingen plaatsen met de vermelding "Mooi blog heb je,
kom je ook eens bij mij op bezoek?"
DE MAN WAS DOOD, VERDORIE! Maar dat interesseerde hen niet, ze lazen niet wat
er op het blog stond, nee, zij wilden omhoog. Niet zo hoog als de overleden
man, enkel omhoog in de blograngschikking. Wekenlang kwamen er van die buttons
binnen. De man zelf moest de onverschilligheid gelukkig niet meer meemaken. Maar
hoe zouden zijn nabestaanden zich daarbij gevoeld hebben, zo vraag ik mij af?
Wel, deze man, deze blogger die ik
recentelijk tegenkwam op sennet zou dat ook worst wezen. Zo een man is hij.
Een man die denkt de wijsheid in pacht te hebben en een krak in HTML te zijn.
Alleen vergeet de man dat er bloggers zijn die surfen met een andere browser
dan Iexplore, en dat die zijn bloglayout kris kras door elkaar zien lopen.
Een man die, wanneer je hem op zijn miskleun wijst, de rollen omkeert en jou de
schuld geeft.
Een rancuneuze man die ten einde raad, omdat hij geen tegenspraak duldt, gaat
manipuleren.
Een man die twee stenen kan laten vechten, althans daartoe doet hij zijn
uiterste best.
Alleen zijn er vriendschappen die standvastiger zijn dan zijn gekonkel, en dat
lijd dan weer tot hevige frustratie bij de man.
Een man die als een tsoektsoek een vrouw gebruikt als een goedkoop tapijt. Ze
regelmatig over de wasdraad hangt om ze uit te kloppen, en ze verder gebruikt
om met zijn vuile voeten over heen te lopen.
Sinds deze middag terug een beetje
bewust van de wereld rondom mij!
Ik ben een vechter, een doorbijter, een pitbull als het nodig is, maar nu moest
ik me toch even gewonnen geven.
Na ons uitstapje naar Amsterdam verleden
week vrijdag, dat ik doorgesparteld ben na een slapeloze nacht, doodmoe de
nacht daarop in bed geduikeld.
Zaterdag een rustdag ingelast, enkel wat boodschappen gedaan.
Zondag was het hier in Brunssum 33° en my dutch lover kreeg het lumineuze idee
om een fietstochtje te maken.
En wat doe je dan als gehoorzame liefdevolle, volgzame, nog steeds dood vermoeide vrouw.....juist,
je gaat mee fietsen.
Je moet wel goed gek zijn om bij die tropische temperatuur kilometers lang te fietsen,
maar af en toe ben ik wel zo gek.
Het was heerlijk tot mijn reserve op was, en ik na de zoveelste hoge heuvel van
mijn fiets donderde omdat de versnellingen van mijn fiets plotsklaps blokkeerden.
Zo gracieus mogelijk vloog ik daarbij in de metershoge netels en distels, tot groot jolijt van een bende mieren.
Onvervaard als ik ben stapte ik meteen terug op mijn stalen ros, maar de
terugweg was lang, heeel lang, te lang voor mijn uithoudingsvermogen.
Luister naar je lichaam zei mijn dokter me toen hij de diagnose CVS liet
vallen, maar zo heel af en toe ben ik potdoof.
Enfin, met de nodige pittstops op een terrasje ben ik verder heelhuids terug
ten huize van aangekomen.
Van Brunssum NL naar Gangelt D = 8,5km
Dit was boven op een zoveelste steile heuvel, al merk je er op de foto weinig van.
Van Gangelt naar Sittard = 11km
Dit was pure nostalgie! Als kinderen gingen we appeltjes pikken bij de boer.
Hier hingen ze zo voor het grijpen.
Maandag was wasdag, dinsdag was
boodschappendag, en ik werd met de minuut strammer en vermoeider, mijn spieren
deden me pijn en blokkeerden.
Tot overmaat van ramp werd ik 's nachts wakker door hevige buikkrampen.
Het gevolg was diaree, misselijkheid, hevige hoofdpijn en overgeven.
Nu mensen, als jullie ooit ziek worden, doe het dan best niet in Nederland.
Nadat die hevige buikkrampen en
dat overgeven, en dat is met een lege maag geen pretje, tegen de volgende
middag nog niet over was, belde knuffel naar zijn dokter.
Helaas, zijn dokter was op verlof, dan maar de vervanger gebeld, helaas, die
doet geen huisbezoeken, enkel in heel uitzonderlijke gevallen.
Ik vraag mij af wat die uitzonderlijke gevallen dan wel mogen zijn. Volgens mij
moet je daarvoor dan al enkele uren dood zijn, en dan nog sturen ze eerst een
pompier (brandweerman)langs vermoed ik.
Enfin, die dokter gaf ons de raad
om naar de spoed te gaan als we dachten dat het echt nodig was.
Nu vraag ik je, als je niet tot bij de dokter kan gaan, kan je dan wel op eigen
houtje in een ziekenhuis raken? Nederlanders blijkbaar wel, maar zij zijn
ongetwijfeld gehard door de sociale omstandigheden. Ziekenzorg in Nederland is
geen kattenpis.
De dokter haakte in, weliswaar na mij een vriendelijke groet te hebben
toebedeeld, maar daar was ik vet mee.
Uiteindelijk heb ik mezelf geholpen met pijnstillers die ik voorhanden had,
geen beet meer te eten en een beetje comateus in mijn bed te gaan liggen.
Vandaag was de eerste dag dat ik
wat platte kaas in mijn maag kon houden. We hebben in de telefoongids gezocht
naar een dokter net over de Nederlandse grens. Maasmechelen is het dichtsbij,
en gelukkig vond ik daar een dokter die bereid was mij te ontvangen.
Het zijn kolieken in de darmen, oorzaak onbekend, als het met de medicatie en
dieet niet overgaat binnen enkele dagen, dan moet ik naar huis gaan, want dan
zal een onderzoek in het ziekenhuis wel noodzakelijk worden.
Maar ik voel mij al wat beter, het
misselijke gevoel is weg, het overgeven gestopt. De diaree en de buikkrampen
nemen af, oef.
Ik ben op enkele dagen tijd 2,5 kg verloren, en dat is dan weer mooi
meegenomen.
Je moet er verdorie wel wat voor doen!
Wellicht vragen jullie zich af hoe
mijn dagje Amsterdam s geweest
En voor diegene die het geen barst kan schelen, pech, want hier volgt toch een
klein verslagje.
Wel, ik kan jullie meedelen dat het 'hartstikke leuk' was, om in 'Hollandse'
termen te blijven.
Natuurlijk vertrok ik zonder die nacht ook maar één oog dicht te doen. Hoe goed
ik zo'n uitstap ook probeer voor te bereiden, de laatste nacht helpt het wel om
zeep.
Op zulk moment zou ik wel kunnen janken en heb ik altijd zin om alles maar af
te blazen, maar ik ben niet alleen..... of the things I do for love.
Na twee uur rijden op een
overvolle autosnelweg, onderbroken door wegenwerken, en een T(d)om-T(d)om die
dat maar niet wil snappen, komen we aan bij ons Jetske.
Het was een vrolijk weerzien na een jaar, en we hebben dan ook honderduit bij gekletst.
Hoewel zij het kletsen deed en wij het luisteren, of hoe broer en zus kunnen
verschillen want mijn knuffel is een ingetogen stille man. Of zou dat nu net
komen door zijn zusters, hij heeft er vier, ik ken er maar twee, maar het zijn
beide taterwaters.
Het weer viel reuze mee, zon
afgewisseld met bewolking, maar geen spatje regen, en zwoel, heel zwoel. Je kunt
je dus wel inbeelden dat we talloze terrasjes hebben gedaan. Ik heb het
wijselijk gehouden op vers geperst sinaasappelsap en Ice tea.
Kilometers hebben we gewandeld, nadat we eerst van Noord naar Zuid het IJ
hebben overgestoken met het veerpond.
En voor diegene die de 'Hollanders nog steeds gierig vinden, deze oversteek is
volledig gratis, zowel voor de inwoners als voor de toeristen. Dat is bij ons
op de Schelde met de St Annekesboot wel anders. Misschien moeten we daarvoor
onze Patrick eens op prospectie naar Amsterdam sturen, maar ja, hij zit
natuurlijk met ons uitgesteld vuurwerk van zoveel duizenden euro's, de
sukkelaar.
Het enige minpuntje van die dag
was dat Amsterdam geplaagd zat met duizenden vliegende mieren. Ze zaten overal
op en aan, ik voelde ze na een nachtelijke douche precies nog over mijn lijf
kruipen. Maar dat kon de pret toch niet drukken.
We hebben urenang rondgewandeld langs De dam, het Waterlooplein. Het
Rembrandplein, De herengracht, de walletjes, de Waarmoestraat, want mijn
knuffel is een danige fan van Baantjer, De Cock met Cee OO Cee Kaa, en
natuurlijk moest ik ook even flaneren door de winkelstraten. En met twee gidsen
die hun jeugd in Oud Amsterdam en de Jordaan hebben doorgebracht, heb ik geen
gebrek aan informatie.
Doodmoe viel ik in een diepe slaap
een stuk na middernacht, maar ik heb genoten van mijn dagjeAmsterdam, genoten
met grote G.
Ik had jullie graag laten
meegenieten door een resem kiekjes die ik genomen heb, maar helaas. Mijn
lamentabele lage downloadsnelheid (O,1 Mbps) maakt dat ik na meer dan twee uur
(ja ik ben af en toe een geduldig mens) geen foto's kan oploaden naar een
uploader. Net wanneer ik denk: "oef, het gaat me lukken" zegt mijn verbinding
foert, en is alles weg en kan ik opnieuw beginnen. Heb ik dus ook gedaan (twee
uur lang) maar toen was mijn koek op, mijn geduld is niet oneindig.
Ik probeer het vannacht nog wel eens, misschien lukt het dan wel, of anders
veel later wanneer ik weer thuis ben en mijn eigen snelle verbinding heb.
02:31u en het is me gelukt om de foto's op te laden. Kijk maar even mee. Ik verwijder ze wel na enkele dagen want ze vertragen het laden van mijn blogje.
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!