Jos gaat elke dag werken en zit daarna tot s' avonds
laat in de snooker en de fitness.
Zijn vrouw vindt dat hij maar eens een avondje ontspanning moet nemen
 en gaat met hem naar de lokale striptent.
De portier van de club groet hen en zegt:"Heij Jos alles kits ?"
Zijn vrouw vraagt verwondert of hij hier nog geweest is.
"Nee, nee" zegt Jos "ik ken hem van de snooker. "
Eens ze neerzitten, vraagt de serveuse of hij een Jupiler drinkt
zoals gewoonlijk.
Zijn vrouw wordt lastig en vraagt hoe zij weet dat hij Jupiler drinkt.
Zij zit bij het vrouwen snookerteam en wij delen onze tafel met hun.
Wat later komt de stripster naar de tafel en legt haar armen rond hem,
kust en knuffelt hem overal en vraagt:
"Mijn speciale stripact op uw tafel zoals gewoonlijk?"
Zijn vrouw is nu woedend en stormt de club uit.
Jos loopt haar achterna en kan nog net mee in de taxi springen die
zijn vrouw geroepen heeft.

Hij probeert uit te leggen dat de stripster hem waarschijnlijk verwart met
iemand anders waarop zijn vrouw begint te roepen en te tieren en hem
uitmaakt voor het vuil van de straat.
Waarop de taxichauffeur antwoord:
" Amai, Jos nu hebt ge toch wel een echte teef opgescharreld hé ? "

Vrijdagavond op uitnodiging naar een feestje geweest. De dochter van 'hotlips' vierde vijf jaar huwelijk, en ik mocht meevieren. Het was reuze gezellig. Er was drank en eten in overvloed, en er was dans en muziek onder de vorm van kareoke.
Ik kan niet zingen en ik kan niet dansen, maar ik doe het beide zo graag.
Na slechts 75cl alcohol laat mijn brein het afweten en neemt mijn body over.
Het begint met wat neuriën en wat geschuifel op de stoel. Het eindigt met een volledige overgave aan de muziek en oeroude indianeninstincten.
Wat getrappel en gehuppel, want meer breng ik er niet van terecht, maar ik doe het wel met ambitie.
We springen en zwieren van rechts naar links, en we draaien van achter naar voor. De nacht is nog lang, en ons kan niets gebeuren.

En dan is er de volgende dag!
Slecht geslapen want mijn bed wil niet stilstaan. Het draait rondjes in de slaapkamer en ik moet wachten tot het voorbij komt voor ik er kan induiken. Eens ik neerlig gaat het in een snelle vaart met mij aan de haal.
Enkele uren later met haarpijn weer op. Waarom drink je toch alcohol als je weet dat je er strontziek van wordt, zo vraag ik aan mezelf. Het antwoord blijft achterwege. Het is een volharden in de boosheid, ooit leer ik het nog wel.

Gelukkig staan feestjes niet wekelijks op mijn kalender, ik zou het niet overleven.
Welke grafrede zou dan op mijn zerk moeten staan, er is er maar één mogelijk voor dit feestbeest:
En dat men lacht en dat men drinkt als ik neerlig in mijn kuil,
Dat men lacht en dat men zingt, want ik hou niet van gehuil. (Uit: 'De stervende' van Will Ferdy)

Een bende marginalen is het! Hoe vaak heb je dat al niet horen zeggen door iemand, schelden in feite.
Daarbij bedoelt men dan de onaangepasten.
Meestal zijn het mensen waarvan hun gordijnen niet stralend 'Dash' wit zijn. Wier kinderen geen 'Timberland' schoenen dragen en geen Mexx kledij.
Zij rijden niet in een 'Mercedes' of BMW, ze rijden zelfs geen fiets, want ze hebben er geen.
Als ze al rijden is dat met het openbaar vervoer, gratis, bij de gratie van onze staat, en dan gaan we liefst zover mogelijk van hen vandaan zitten.
Enkelen onder hen hebben zelfs geen dak boven hun hoofd, geen bed om in te slapen.
Men kijkt hen met de nek aan, ze zijn opgegeven door deze rijke maatschappij. Marginalen zijn die waar de straathoekwerker of vrijwilliger uit piëteit, en de maatschappelijk werker van het O.C.M.W. uit plicht, af en toe eens langs gaan.
Van sommigen onder hen is het leven volledig kapot. Ze zijn geïsoleerd, eenzaam en voelen zich verscheurd. Sociaal zijn ze overbodig.
Marginaal volgens 'De dikke Van Daele: "Tegen de bestaansgrens aan, onbeduidend."
Ik noem ze liever: "Doodarme mensen."

Er is echter een nieuwe groep marginalen op komst.
De nieuwe armen zijn de ongeschoolden!
"Eens was er de universele mens. Die wist een beetje van alles. Nu heb je de gespecialiseerde mens. Die weet heel veel van een beetje. Straks heb je de geprogrammeerde mens, die alles van niets zal weten" Dit is een citaat van Freek de Jonge
Kennis is emancipatie. En onwetendheid is de basis van onverdraagzaamheid.
De nieuwe kennismaatschappij zou een basis kunnen zijn voor een verdraagzame wereld, en waar iedereen gelijke kansen krijgt.
Helaas ontstaat een nieuwe kloof! Wie geen geschoolde ouders of achterban heeft, zal automatisch achterstand oplopen. Gevolg: sociale en menthale uitsluiting.
De nieuwe marginalen zijn de ongeschoolden of degenen die onvoldoende kans op onderwijs hadden, in één enkel geval de kans niet namen.
Dit zijn marginalen die geen enkele toegevoegde waarde hebben voor onze maatschappij.
Dus ook arm. Arm van geest.

Langs de andere kant kan je je afvragen, wat ben je met kennis op een onbewoond eiland?
Waar je enkel jezelf hoort praten. Waar enkel jouw waarheid wet is.
Wie is er dan rijk, en wie is er de marginaal......? !      
©

Ik zou kunnen vertellen over mijn kat Snoes, hoe blij hij is met elke aandacht die ik hem geef en dat toont door een zacht prrr geluid te geven. Hij spreekt me nooit tegen.
Of over mijn hondje Fieke, hoe zij, net als ik, een dumpertje is, en hoe gelukkig ze nu is ten huize van ondergetekende. Je kunt over zoveel dieren schrijven, ik heb zelfs ooit een gedichtje gemaakt voor een overleden kikker.
Maar wanneer je dat doet, dan wordt je in een hokje geplaatst, dan ben je een seut volgens sommigen.
Dan maar over mezelf schrijven..... Hoe mijn jeugd en leven verlopen is, hoe het me nu vergaat, een "ik blog" dus. Maar dan ben je volgens sommigen algauw een zielig persoontje dat luid schreeuwt om aandacht.
Je kunt ook nog vertellen over je bloemen in je tuin, je balkon of kamerplanten, maar dan ben je weer één van dertien in een dozijn, want zo zijn er al vele, dus weer niet goed.
Sex dan maar......Goh, nu dans je echt wel op een slap koord. Ben je te expliciet, dan ben je een gore oude schuur, kleed je het mooi en/of braaf in, dan ben je een tante nonneke.
Weet je wat? Ik ga op Internet, ik leer HTML en ik ga mooie teksten kopiëren en in mooie kadertjes zetten! Maar o wee, nu pleeg ik weer plagiaat!
Eens of anders, wat je ook doet, plaatst men je in een hokje, want daar zijn sommigen goed in, zo lijkt, met mensen in hokjes plaatsen.

Ik ben een blogger met een mening, staat aan de rechterkant van mijn blogje te blinken, en dat mag je letterlijk nemen, ik heb over alles een mening. U toch ook mag ik hopen, of gaat u door het leven als een paard met oogkleppen op! Oeps! Weer een foutje, een verwijzing naar een spreuk of gezegde. Benieuwd wie daar weer gaat over struikelen.

Er zijn hier bloggers die hun pen meesterlijk kunnen hanteren om een mening te geven op alles en over iedereen. Over wat ze zien en over wat ze horen, wat zij er van denken, en ik smaak die blogs wel. En ik geef hen graag wat communicatie over en weer, ik geef hen mijn mening, maar.....nu zit je wel hélemaal goed fout meisje!
Want hoog van op hun kansel kijken ze nu op jou neer. Hoe durf je hen tegenspreken! Hoe durf je hun mening in twijfel trekken. Waar haal jij "Klein Pierke" het lef vandaan! Arm dom schaap!
En op slag zit je weer in een hokje, nu wordt je onderverdeeld in een kudde redeloze dieren
Wat ze niet schijnen te beseffen is dat ook zij zich daarbij in een hokje zetten, het hokje van "Kruidje roer mij niet"

Toen ik hier op seniorennet een blogje begon kon ik lezen , en ik citeer: "U heeft de touwtjes in handen, u bent de persoon die er op zet wat u zelf wilt volgens uw eigen smaak en ideeën.
Het kan een uitlaatklep zijn, een medium waarbij u uzelf kan uiten, uw frustraties kwijt kan raken. Het is een plaats waar u uw eigen mening kan uiten en die anderen kunnen lezen. U kan er uw eigen ervaringen delen met anderen. Het is eindelijk een plaats op het W.W.W. waar je aan heel de wereld kan vertellen wat je altijd al wilde doen, wat dit ook moge zijn!" einde citaat.
En verdorie, dat was ik van plan, dat was wat ik wilde doen, en dat is de reden dat ik hier een blogje begonnen ben.
Ik deel mijn ervaringen en ik geef mijn mening. Echter met dit onderscheid, ik ben niet te beroerd om ook de mening van anderen te aanhoren, dit in tegenstelling tot enkele anderen. Ze aan te nemen of te weerleggen, maar steeds op een beleefde wijze.
Ik ben niet in mijn gat gebeten wanneer u mijn mening niet deelt, integendeel, ik kan van uw mening veel leren.
Ik zal niet beginnen schelden, of beginnen dreigen. Maar ik zal ook niet wijken en mijn blog hier opdoeken om andere oorden te gaan opzoeken om aldaar opnieuw te beginnen, in de hoop dat men mij daar niet gaat tegenspreken.
Wanneer u het niet met mij eens bent, just shoot me, maar verwacht niet van mij dat ik uw cowboy en indianen spelletje ga meespelen, en dood ga neervallen.
Ik laat mij door niemand in een hokje plaatsen.
Of het moest het hokje "Redelijke mensen" zijn, want daar vertoef ik graag in.

1. Op het blog van een vriendin, onder een verdrietige posting over een oude heel zieke vader, staat een button met de naam "Kletsmuizeke" en de afbeelding van een bord soep.
2. Wij, haar vrienden, zijn verbolgen over zoveel onnadenkendheid en onverschilligheid tegenover haar, en ik laat dan ook weten aan de buttonplaatser hoe ongepast ik zijn aktie vind.
3. Tot mijn grote verbazing kom ik op een blog van een man terecht, ik noemde hem in eerste instantie voor ik op het blog kwam 'dame'....(wie zou nu denken aan een man bij een button van een bord soep en de naam"kletsmuizeke, ik had veeleer gedacht dat het van een kokkin zou zijn).....een blog dat ik voordien al had bezocht, doch dat mij niet echt kon bekoren.
4. De man neemt het niet dat ik hem op zijn onnadenkendheid wijs, de man neemt dat niet omdat ik een vrouw ben, een frele deemoedige vrouw volgens hem, doch daar mispakt de man zich danig aan en zo gauw hij zijn vergissing beseft begint hij te schelden.
5. Wanneer ik ook door dat schelden en bedekte spot naar mij toe niet uit mijn lood geslagen ben, schakelt de man over naar een hogere versnelling van manipulatie.
6. Hij schrijft valse beweringen op zijn blog over mij, maar hij verwijdert ze weer. Dit doet hij om de haverklap zodat ik geen kans krijg om een bewijs van zijn valsheid te vergaren. Allemaal heel bewust achterbaks noem ik dat.
7. Dan gaat de man nog een stap verder, en noemt mijn verleden één grote leugen, en dat pik ik niet. Omdat ik weet dat er altijd voor en tegenstanders zijn wil ik het dispuut laten oplossen door diegene die er is voor aangesteld, namelijk Redpoppy, en ik schrijf de vraag op het blogforum, omdat ik niet zover wil gaan om naar blogabuse te mailen, nog steeds uit respect naar de man toe. Ik vraag openlijk excuses voor de bewering dat mijn schrijfsels op mijn blog, in voege met mijn jeugd als mishandeld en verwaarloosd kind, een leugen zouden zijn. Omdat het allerminst leugens zijn, omdat wij, verwaarloosde en mishandelde kinderen, al genoeg hebben meegemaakt, omdat wij dat niet hoeven te pikken van iemand die niet weet waar hij over praat.
8. De man in kwestie weigert pertinent om mij zijn excuses aan te bieden, noch in mail, noch op zijn blog zal hij dit doen, van ze leve niet! Dat laat Redpoppy mij weten in een mail. Voor diegene die aan mijn woorden twijfelen, ik wil u de mail wel doorsturen zodat u zelf kan oordelen. Mails van derden hier op het blog zetten is bij wet verboden, vandaar
9. Maar de man begint nu pas echt te manipuleren, roept zijn vrienden op door prive mails naar hen te sturen, waarschijnlijk vol met leugens, of minstens zijn eenzijdige visie van de feiten. Zijn vrienden geloven hem, natuurlijk, en beginnen bevriende blogs van mij te bestoken met buttons met het opschrift "Bullies"
10. Natuurlijk nemen mijn vrienden dat niet, ze nemen het ook niet dat de man mij een leugenaar noemt en ze gaan er wat van zeggen op zijn blog.
11. En nu is het hek helemaal van de dam, iets dat ik had willen voorkomen door Redpoppy in te schakelen, iets dat de man had kunnen voorkomen door zijn ongelijk van de misplaatste en onnadenkende button toe te geven. Iets dat hij, naar eigen zeggen op zijn eigen blog, enkel maar deed om zo vlug mogelijk en zo snel mogelijk op een hoge plaats in de blograngschikking te komen: "Als was ik een hoer" of iets dergelijk heette het item waarin hij dit openlijk toegaf. U kan dit op zijn blog nalezen, dwz als hij het item ondertussen niet heeft verwijderd zoals alle dubieuze schrijfsels van hem. De man is leep, de man is achterbaks.
12. Hij leest ergens in een reactie dat ik iets afweet van HTML, en hij begint met her en der scrips te plaatsen. Scrips die hij niet zelf maakt, maar kopieert en plakt. Puur plagiaat dus, want hij laat uitschijnen dat hij het allemaal zelf doet, terwijl hij ze haalt van "Leejoo's web" en "Sentinelli". Ik ga de uitdaging aan, hetgeen hij kan, kan ik ook, ik vat het heel ludiek op, en in feite vind ik het nog leuk ook.
13. Maar dat neemt Fred niet, dat kan Fred niet aan.....een vrouw die net hetzelfde kan als hij, en zelfs nog beter, want tenslotte heb ik een cursus webdesign gedaan en sommige scrips kan ik desnoods eigenhandig schrijven, maar waarom het moeilijk maken als het makkelijk ook gaat....... en de verdekte verwijten in zijn items worden grimmiger
14. Mijn goede vriendin Bojako geeft mij de raad om niet meer te reageren op zijn aantijgingen aan mijn adres, en ik luister naar haar goede raad. Doch langs alle kanten krijg ik te horen dat de man mij blijft door het slijk halen, ook al laat ik al weken zijn blog links liggen, ook al reageer ik langs geen kanten meer op zijn hatelijke opmerkingen aan mijn adres.
15. In mijn vriendenkring is vriendschap en loyaliteit geen ijdel woord, en mijn goede vriend Milo komt op voor mij. Hij is tenslotte ook een man, dus een evenwaardiger tegenstander dan ik.
16. En dan begint die manipulater, die vrouwenhater, de scheldnamengever te janken. Dat kan hij niet aan. Hij noemt mijn partner wel een krachtpatser, een man die hij enkel kent van een foto op mijn blog, maar deze Milo, deze inteligente hoogbegaafde universitair, daar kan hij niet tegenop.
17. Exit blog dan maar, en nog even natrappen naar mij, mij van alles de schuld geven. Terwijl alles ligt bij hem en zijn onnadenkende button en zijn immens groot ego. Hij laat nog even weten aan mijn lieve en goede vriendin bojako dat hij haar niets kwalijk neemt, dat zij waarschijnlijk onder druk (Van wie???) hem nu laat vallen.
18. Wel lieve mensen, laat mij u dan zeggen dat bojako van hem een dreigmail kreeg met opschrift: "VAN EEN ZEER GEFRUSTREERD EN ZEEEEER GEVAARLIJK MAN!!!" Daarbij zat een video met een vunzig ondertoontje van een douchende naakte man.
19. Dat ik de vrouwen die op zijn blog zo in adoratie lagen voor hem, blinde muizen heb genoemd, is waar. Ik bedoelde daarbij dat zij de man niet zien zoals hij werkelijk is. Als je de man ook maar op één enkel punt tegenspreekt, of het niet met hem eens bent, dan kraakt hij u af. Deze man heeft geen respect voor u, hij is enkel vol van zichzelf. En wanneer hij iemand treft die hem volledig doorziet, dan doekt de man zijn blog op, waarschijnlijk om onder een ander pseudoniem terug te herbeginnen, want deze man kan niet zonder de aanbidding van u, dat laat zijn ego niet toe. Hij wees mij op mijn schrijffouten, maar wanneer mijn goede vriend hem op zijn schrijffouten wees, toen waren weer wij de boosdoener.
20. Het blog Ernst, waarvan sprake is als mede oorzaak voor het opdoeken van zijn blog, (De link ernaartoe is te vinden rechtsonder op mijn blog bij mijn favorieten) bestaat al veel langer dan het blog van Fred, en is zeker niet op vraag van mij opgericht, ook daar geloofd Fred enkel zijn eigen leugens en kortzichtigheid.
    

Ik surf al enkele jaren op sennet, en toen de blogs zijn intrede deden op dit medium kon ik mijn pret niet meer op, ik lees namelijk heeeel graag.
Pareltjes van blogs kwam ik tegen, om naar te kijken, om mee te lachen, om te bewonderen maar ook om door ontroert te worden.
Onlangs nog kwam ik op een blog van een man die als opschrift had: "Ik kan niet schrijven zoals u leest" en ik dacht, wat een wijze man, want het is zo waar, de interpretatie van de lezer heb je als schrijver niet in de hand. Helaas, ik heb zijn url vergeten te noteren en vind het blog niet meer weer. Dus beste man, als je hier toevallig moest langs komen, laat mij dan even uw url weten, ik smaakte uw blog enorm.

Helaas, driewerf helaas, kom je af en toe ook een blog tegen dat je het apezuur bezorgt.
Zo was er ooit het "Vuurpeloton", de meeste bloggers zullen zich het blog en de polemiek er rond nog wel herinneren.
Ik smaakte hun schrijfstijl en de zinsbouw van hun items wel, echter in één ding gingen ze me te ver, ze kraakten andere bloggers af. Wezen hen op hun tekortkomingen, hun schrijffouten en hun layout. Niet op een vriendelijke manier, ze wezen de blogger er niet op waar hij fout zat of wat hij in de plaats dan beter zou kunnen doen nee, ze boorden sommige bloggers letterlijk de grond in.
Het was niet hun bedoeling om de mens achter het blog wijzer te maken of om met hem/haar hun kennis te delen, nee het was hen enkel te doen om zo vlug mogelijk en zo hoog mogelijk in de rangschikking te komen, door stokslagen toe te dienen op de rug van onschuldige bloggers. Dat lukte hen nog vrij aardig ook, tot er zo'n grote aversie kwam tegen dat blog, dat het door de webmaster himself werd verwijderdt.
En de rust keerde weer.

Als beginnend blogger wil je natuurlijk aan je medebloggers laten weten dat je bestaat. Je doet dat door een reactie te geven of door een button te plaatsen in een gastenboek.
Als beginnend blogger hebben we dat allemaal gedaan nadat we uren gezweet hadden om zo'n button voor elkaar te kunnen krijgen. Gaandeweg leerde we meer over HTML en de buttons werden groter, mooier geraffineerder, en we waren fier op onze creaties.
Tot iemand ons diets maakte dat die supergrote buttons veel plaats innamen, vaak te zwaar waren voor een blog en het uit zijn voegen trok, omdat een blog geen website is. Je kon het lezen op het forum, je moet natuurlijk wel de moeite willen nemen om te gaan lezen. En vooral moet je bereid zijn om te willen luisteren naar goede raad.

De meeste van ons 'oudgediende' hebben dat al lang begrepen, en we handelen er dan ook naar.
We hebben de html kennis om van alles en nog wat te doen op onze eigen blogs en op de blogs van anderen, maar we moeten niet meer zo nodig. We streven al lang niet meer naar een hoge plek in de rangschikking. We hoeven geen punten te krijgen op onze schrijfsels, we verwijderen de mogelijkheid daartoe, we zitten tenslotte niet in een kleuterklas.
Wij hebben begrepen waar het echt om draait, om gewoon je ding te doen zoals jij wilt. Voor de ene zal dat schrijven zijn, voor de andere gedichten of mopjes neerpoten, of foto's of PPS'jes. Maar één ding hebben we gemeen, we gaan geen plakaten van buttons plakken in andere blogs en alzo het blog van een ander verknoeien.
Maar niet iedereen begrijpt het zo.

Onlangs kwam ik weer zo'n blog tegen, het vuurpeloton in het klein.
Waarom in het klein? Omdat de man qua layout en zinsbouw nog niet tot aan de enkels komt van het VP.
Het blog van een man, een vrouwonvriendelijke kerel, al brengt hij het heel subliem en daarom dat de vrouwen die zijn blog bezoeken het niet snappen. Een povere imitatie van Herman Brusselmans, iets wat hem penisnijd geeft, want hij beseft wel degelijk de tekortkomingen tegenover Brusselmans, al zal hij liever doodvallen dan dat openlijk te bekennen.
Je moet al tussen de regels kunnen lezen om te beseffen hoe de man werkelijk denkt over vrouwen, en tussen de regels lezen kunnen de meeste niet, en daar is de man zich ook bewust van.

Een 'Hedonist' noemde iemand hem, en dat is treffend weergegeven.. Voor wie niet weet wat een Hedonist is: "Iemand die als richtsnoer voor zijn geestelijke handelingen genotzucht als zijn enige en hoogste goed ziet." M.a.w. de man lapt zijn laars aan wie of wat hij kwetst, zolang hij maar bezoek op zijn blog krijgt die hem paaien.
Want zo vlug mogelijk hoog in de blograngschikking komen is zijn ultieme doel en daarom ging hij buttons plaatsen in het wilde weg.
Buttons met de naam 'Kletsmuizeke' en de afbeelding van een bord soep????
Zonder lezen wat er op de blogs geschreven stond, want dat interesseert hem geen zier.
Het liet mij even terugdenken aan een overleden blogger en alwaar talloze blogers hun button gingen plaatsen met de vermelding "Mooi blog heb je, kom je ook eens bij mij op bezoek?"
DE MAN WAS DOOD, VERDORIE! Maar dat interesseerde hen niet, ze lazen niet wat er op het blog stond, nee, zij wilden omhoog. Niet zo hoog als de overleden man, enkel omhoog in de blograngschikking. Wekenlang kwamen er van die buttons binnen. De man zelf moest de onverschilligheid gelukkig niet meer meemaken. Maar hoe zouden zijn nabestaanden zich daarbij gevoeld hebben, zo vraag ik mij af?

Wel, deze man, deze blogger die ik recentelijk tegenkwam op sennet zou dat ook worst wezen. Zo een man is hij.
Een man die denkt de wijsheid in pacht te hebben en een krak in HTML te zijn. Alleen vergeet de man dat er bloggers zijn die surfen met een andere browser dan Iexplore, en dat die zijn bloglayout kris kras door elkaar zien lopen.
Een man die, wanneer je hem op zijn miskleun wijst, de rollen omkeert en jou de schuld geeft.
Een rancuneuze man die ten einde raad, omdat hij geen tegenspraak duldt, gaat manipuleren.
Een man die twee stenen kan laten vechten, althans daartoe doet hij zijn uiterste best.
Alleen zijn er vriendschappen die standvastiger zijn dan zijn gekonkel, en dat lijd dan weer tot hevige frustratie bij de man.
Een man die als een tsoektsoek een vrouw gebruikt als een goedkoop tapijt. Ze regelmatig over de wasdraad hangt om ze uit te kloppen, en ze verder gebruikt om met zijn vuile voeten over heen te lopen.

Het vraagt wat inzicht in het menselijk handelen en denken om de man te kunnen doorgronden. Gelukkig heb ik dit inzicht.
Ik hoop u ook als u toevallig op zijn blog moest terecht komen, of het moest zo zijn dat u zich graag als voetveeg laat gebruiken.
©

Wellicht vragen jullie zich af hoe mijn dagje Amsterdam s geweest
En voor diegene die het geen barst kan schelen, pech, want hier volgt toch een klein verslagje.
Wel, ik kan jullie meedelen dat het 'hartstikke leuk' was, om in 'Hollandse' termen te blijven.
Natuurlijk vertrok ik zonder die nacht ook maar één oog dicht te doen. Hoe goed ik zo'n uitstap ook probeer voor te bereiden, de laatste nacht helpt het wel om zeep.
Op zulk moment zou ik wel kunnen janken en heb ik altijd zin om alles maar af te blazen, maar ik ben niet alleen..... of the things I do for love.

Na twee uur rijden op een overvolle autosnelweg, onderbroken door wegenwerken, en een T(d)om-T(d)om die dat maar niet wil snappen, komen we aan bij ons Jetske.
Het was een vrolijk weerzien na een jaar, en we hebben dan ook honderduit bij gekletst.
Hoewel zij het kletsen deed en wij het luisteren, of hoe broer en zus kunnen verschillen want mijn knuffel is een ingetogen stille man. Of zou dat nu net komen door zijn zusters, hij heeft er vier, ik ken er maar twee, maar het zijn beide taterwaters.

Het weer viel reuze mee, zon afgewisseld met bewolking, maar geen spatje regen, en zwoel, heel zwoel. Je kunt je dus wel inbeelden dat we talloze terrasjes hebben gedaan. Ik heb het wijselijk gehouden op vers geperst sinaasappelsap en Ice tea.
Kilometers hebben we gewandeld, nadat we eerst van Noord naar Zuid het IJ hebben overgestoken met het veerpond.
En voor diegene die de 'Hollanders nog steeds gierig vinden, deze oversteek is volledig gratis, zowel voor de inwoners als voor de toeristen. Dat is bij ons op de Schelde met de St Annekesboot wel anders. Misschien moeten we daarvoor onze Patrick eens op prospectie naar Amsterdam sturen, maar ja, hij zit natuurlijk met ons uitgesteld vuurwerk van zoveel duizenden euro's, de sukkelaar.

Het enige minpuntje van die dag was dat Amsterdam geplaagd zat met duizenden vliegende mieren. Ze zaten overal op en aan, ik voelde ze na een nachtelijke douche precies nog over mijn lijf kruipen. Maar dat kon de pret toch niet drukken.
We hebben urenang rondgewandeld langs De dam, het Waterlooplein. Het Rembrandplein, De herengracht, de walletjes, de Waarmoestraat, want mijn knuffel is een danige fan van Baantjer, De Cock met Cee OO Cee Kaa, en natuurlijk moest ik ook even flaneren door de winkelstraten. En met twee gidsen die hun jeugd in Oud Amsterdam en de Jordaan hebben doorgebracht, heb ik geen gebrek aan informatie.

Doodmoe viel ik in een diepe slaap een stuk na middernacht, maar ik heb genoten van mijn dagjeAmsterdam, genoten met grote G.

Ik had jullie graag laten meegenieten door een resem kiekjes die ik genomen heb, maar helaas. Mijn lamentabele lage downloadsnelheid (O,1 Mbps) maakt dat ik na meer dan twee uur (ja ik ben af en toe een geduldig mens) geen foto's kan oploaden naar een uploader. Net wanneer ik denk: "oef, het gaat me lukken" zegt mijn verbinding foert, en is alles weg en kan ik opnieuw beginnen. Heb ik dus ook gedaan (twee uur lang) maar toen was mijn koek op, mijn geduld is niet oneindig.
Ik probeer het vannacht nog wel eens, misschien lukt het dan wel, of anders veel later wanneer ik weer thuis ben en mijn eigen snelle verbinding heb.

02:31u en het is me gelukt om de foto's op te laden.
Kijk maar even mee.
Ik verwijder ze wel na enkele dagen want ze vertragen het laden van mijn blogje.