Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
06-11-2008
aan de kant
Formule I rijders vindt mijn vriendin Lana maar watjes, en dus was het geen wonder dat de politie haar op een dag aanhield. Reed ik te snel? Vroeg ze quasi onschuldig. Dat niet zozeer; antwoordde de agent; Het was meer dat u te laag vloog.
De boer snijdt op weg naar een vijver een stuk af door zijn boomgaard. Hij draagt een emmer om geplukt fruit in te doen. Eenmaal bij de vijver ziet hij twee naakte jonge vrouwen zwemmen. Zodra ze hem zien duiken ze onder. We komen er niet uit zolang je niet vertrekt roept een van de meiden. Ik kwam hier niet om jullie naakt te zien zwemmen. Zegt de boer Ik ben hier om de krokodillen te voeren.
Een vrouw stapt af op een klein oud mannetje dat in een schommelstoel op zijn veranda zit. Het viel me op hoe gelukkig u er uitziet, zegt ze. Wat is uw geheim voor een lang leven? Ik rook drie pakjes per dag, antwoordt hij. Ik drink ook enkele flessen whisky per week, eet alleen snacks en beweeg nooit. Ongelooflijk zegt de vrouw, Hoe oud bent u, Zesentwintig.
Wanneer een zakenman zijn nieuwe kantoor opent, ontvangt hij van een vriend ter felicitatie een krans met daarop Rust in vrede. Het is duidelijk dat er een fout is gemaakt en de zakenman belt de bloemist om zich te beklagen. Nadat hij de bloemist heeft verteld van de fout, zegt die bloemist: het spijt me heel erg van de vergissing, en het is natuurlijk erg vervelend voor u maar moet u zich het volgende indenken. Er vindt vandaag ergens een begrafenis plaats waar bloemen worden afgeleverd met de tekst Gefeliciteerd met je nieuwe locatie;
Een computernerd steekt de straat over en ziet een kikker die zijn bek opent en begint te praten; Als je me kust, zegt de kikker, verander ik in een prinses, blijf ik een hele week bij je en doe ik alles wat je van me verlangt. De jongen glimlacht en stopt de kikker in zijn jaszak.
Heb je me gehoord? Vraagt de kikker? Een mooie prinses? Voor een week?
Luister, zegt de nerd, ik heb geen tijd voor een vriendin. Maar een pratende kikker, dat is pas cool.
Enkele dagen na het overlijden van mijn vrouw ontving ik een meelevende brief van mijn bank. Desalniettemin sloot het briefje af met de volgende opmerking, zaken blijven immers zaken: cheques die na het overlijden door de overledene worden uitgeschreven, worden niet in behandeling genomen.
Tijdens haar studie had mijn dochter Laurie een bijbaantje als serveerster in een niet al te chic restaurant. Op een avond bediende ze een goedgekleed jong echtpaar. Op neerbuigende toon vroeg de man haar: heb je er wel eens aan gedacht om te gaan studeren? ja, ik studeer al antwoordde Laurie. Wel, ik heb op Harvard gezeten, zei hij en hij keek het restaurant eens rond, En hier zou ik nooit willen werken. Ik zit op Vassar, riposteerde Laurie, En ik zou hier nooit willen eten.
Bo, Jim en ik waren een dagje aan het golfen en we bakten er niets van. Bij elke hole moesten twee van ons in de bosjes aan de ene kant van de fairway op zoek naar onze bal, terwijl nummer drie aan de andere kant liep te speuren. Op de veertiende hole kwamen Jim en ik uit een donker sparrenbosje en zagen we een grote waterschildpad op zijn gemak naar de green schuifelen. Ik vond het een vreemd gezicht zo ver van het water en riep naar Bo, die net tussen de sparren aan de andere kant vandaan kwam: He, Bo Er loopt een schildpad over de fairway. Bo draaide zich om keek even en vroeg toen heel droog: zou hij verder willen spelen?
Onlangs passeerde ik een geparkeerde auto die onder de modder zat. Die toestand was regelrecht tegen iemands esthetische gevoelens ingegaan, want met een vinger was op de auto geschreven: Ook verkrijgbaar in wit.
Een aannemer in ons stadje had duidelijk nog nooit gehoord dat de tijd terugdraaien onmogelijk is. Op een bord naast zijn wei stond: binnenkort historische woningen.
Ik was in gedachten nog helemaal bij mijn werk ik ben lerares toen ik op het eind van de dag even naar de bank ging. Ik overhandigde de bankbediende een cheque en een aantal rekeningen die betaald moesten worden. Het meisje vulde een bedrag in op de cheque en schoof me die vervolgens weer toe om te ondertekenen. Na even snel te hebben gecontroleerd of ze de bedragen goed bij elkaar had opgeteld, schreef ik onder het totaal bedrag: goed zo
Mijn zwager Brian die als passagiersassistent voor een luchtvaartmaatschappij in Calgary werkt, kreeg op een dag het verzoek een binnenlandse vlucht op te houden, zodat een groep passagiers van wie de vlucht uit Toronto vertraging had hun verbinding zou kunnen halen. Bij de gate werden de passagiers geteld, maar toen iedereen was ingestapt, bleken er nog twee passagiers te ontbreken. Er werd een vergeefse zoektocht ingesteld naar de twee en hun namen werden verscheidene malen omgeroepen. Uiteindelijk liet Brian het toestel vertrekken zonder hen. Een half uur later kwamen de twee op hun gemakje naar de balie bij de gate geslenterd. waar zat u? vroeg Brian. We hebben u overal gezocht. Toen de stewardess omriep dat het vliegtuig voor ons zou worden opgehouden legde de man uit. dachten we dat we nog wel iets konden gaan eten.
Ik werk bij een rechtbank van eerste aanleg en het behoort tot mijn taak om mensen tegen wie een aanklacht loopt aan te schrijven om hen te laten weten wanneer hun zaak voorkomt. Op een dag kreeg ik zon dagvaarding teruggestuurd, duidelijk van een niet al te snuggere crimineel. Op de envelop stond gekrabbeld: Ik woon hier niet.
Tijdens de basiscursus voor parachutisten op de militaire academie ging het op een dag over wat je moet doen als je parachute niet opengaat. We hadden het over de reserveparachute, toen iemand in het lokaal zijn hand opstak. Als de hoofdparachute niet opengaat, vroeg hij, hoe lang moet je de reserveparachute dan geactiveerd houden? De instructeur keek de soldaat recht in de ogen en zei: De rest van je leven.
Een oudere patiënte van me was niet tevreden over haar nieuwe kunstgebit. Het paste niet, luidde haar klacht. Na haar gebit aan een onderzoek te hebben onderworpen zei ik dat ik niet kon ontdekken wat er mis mee was. In mijn mond zit het prima, zei ze. Maar het past niet in mijn glas.
Bij ons op school was er een speciale dag waarop de grootouders van de kinderen werden uitgenodigd. Als hoogtepunt werd elke leerling met zijn of haar grootouders gefotografeerd voor een kleurige poster in het geschiedenislokaal. Pas na de laatste foto ontdekten we wat er boven de hoofden van de grootouders was te zien. Er stond in enorme letters: Ontdek de oudheid.
Op een vacature die ik op internet tegenkwam, besloot ik maar niet te reageren. Gezocht: bedrijfsleider voor een waterzuiveringsinstallatie. Vereiste: een zwemdiploma.
Onlangs kwam ik de vrouw tegen die vroeger onze werkster was, en tot mijn verbazing bleek ze dat werk nog altijd te doen, ondanks haar hoge leeftijd. Hoe houdt u dat vol? vroeg ik. Ze vertelde me wat haar geheim was. Ik ga alleen poetsen bij mensen die het vuil even slecht kunnen zien als ik;
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
