Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
14-06-2009
Mijn moeder kon iedereen een schuldgevoel bezorgen. Ze kreeg brieven met verontschuldigingen van mensen die ze niet eens kende.
Jan staat te tanken bij het benzinestation als zijn vriend Guust komt aangereden met twee koalas op de achterbank. Verwonderd vraagt Jan: hoe kom je aan die koalas? Wel antwoordt Guust, die stonden op de pechstrook en ik heb ze meegenomen. Maar nu weet ik eigenlijk niet wat ik er mee moet doen.Ga ermee naar de dierentuin, stelt Jan voor.
Dat is een goed idee, zegt Guust.
Twee dagen later treffen de vrienden elkaar opnieuw bij het benzinestation. Tot Jans verbazing zitten de koalas nog steeds in de achter in Guust wagen. Ik had je toch gezegd er mee naar de dierentuin te gaan? Merkte Jan op.
Ja, lacht guust, was erg leuk. En vandaag gaan we naar het strand.
Het bedrijf dat Lego maakt sluit de fabriek in De VS en verplaatst de productie naar Mexico. Medewerkers zeggen dat het hun eigen schuld is, omdat ze het te makkelijk hebben gemaakt om de fabriek uit elkaar te halen en ergens anders weer op te bouwen.
Wat was je score? Vroeg een golfer aan een nieuw lid. niet zo best, luidde het antwoord, Ik had 65. maar dat is juist heel goed kreeg hij te horen. vind je? zei de nieuweling. toch hoop ik het bij de volgende hole beter te doen.
Er stonden ik weet niet hoeveel verkoopautomaten op onze basis, en als bevoorradingsofficier was ik verantwoordelijk voor al die apparaten. Dus haalde ik er een soldaat bij en liet hem al het geld tellen. Een uur later was hij klaar. Mooi, zei ik, hoeveel is het alles bij elkaar, Hij antwoordde: ik heb 210 stukken van vijftig cent, 180 van tien cent en 35 van vijf cent.
Een vriend van mij is rijexaminator. Onlangs kwam een van zijn collegas lijkbleek terug van een rijexamen. Verbouwereerd vertelde hij dat zijn kandidaat zojuist een hond had aangereden, terwijl ze door een bepaalde wijk reden. o maar in die wijk lopen altijd zoveel honden los, zei mijn vriend vol medeleven. Dan hadden ze het dier maar moeten aanlijnen
Wie zegt dat bedrijven alleen maar geïnteresseerd zijn in de winst- en verliescijfers? Ons bedrijf is sociaal bewust en biedt medewerkers in het hele bedrijvencomplex leuke activiteiten in de buitenlucht.
Beide bewonderenswaardige elementen kwamen op een dag samen toen een stem via de luidspreker aankondigde: iedereen die zich heeft opgegeven als bloeddonor wordt verzocht zich nu te melden op de schietbaan!
Een kennis ging lunchen in een Chinees restaurant en zag dat de tafels gedekt waren met mes en vork in plaats van met eetstokjes. Eetstokjes kunt u op verzoek krijgen, zei de ober. Mijn kennis had een beter idee. Als u ze gewoon op tafel zou leggen, zou u niet iemand in dienst hoeven te hebben om al dat bestek af te wassen. Dat is waar, luidde het antwoord. Maar dan zouden we drie man extra in dienst moeten nemen om de knoeiboel op te ruimen.
Hier volgt een goede methode om te zorgen dat speciale aanbiedingen niet het einde van uw zaak betekenen. Een plaatselijk kapsalon adverteerde met de volgende tekst: we geven korting aan senioren. Minimumleeftijd tachtig jaar en begeleiding door een van beide ouders vereist.
Omdat het bedrag op de kassa 19 euro en 6 cent aangaf, overhandigde ik de caissière een biljet van 20 euro. Hebt u misschien zes cent voor me? vroeg ze. Het spijt me, zei ik, nadat ik mijn zakken had doorzocht. Ik had geen enkele cent. Eindelijk, mompelde ze. Een man die het gewoon durft toe te geven.
Op een ochtend kregen we bij ons op kantoor tot onze verbazing het bericht van de afdeling personeelszaken dat een van onze collegas die dag niet zou komen werken omdat zijn hond ziek was. Mijn bazin belde hem onmiddellijk op om hem te laten weten dat die dag niet zou worden uitbetaald, omdat hij geen ziekteverlof kon opnemen voor zijn hond. Ze moest nog altijd lachen toen ze ons liet weten dat onze collega het bericht had achtergelaten dat hij zo ziek als een hond was.
Een baan in het onderwijs is niets voor gevoelige zielen. Toen ik in het zesde leerjaar de tegenwoordige, toekomende en verleden tijd behandelde, stelde ik mijn leerlingen de vraag: Welke tijd is Ik ben mooi? Een meisje stak haar hand op: Verleden tijd.
Met al die berichten over kindermishandeling van tegenwoordig, was een vriendin van mij, die in het onderwijs staat, op haar hoede toen een meisje van zeven uit haar klas haar vertelde dat haar vader haar thuis vaak een koe noemt. Waarom doet hij dat? Informeerde mijn vriendin omzichtig. Omdat ik altijd alles onthoud. Het kind staarde met een peinzende blik in haar ogen even voor zich uit. Of was het een olifant?
Ik had de droevige taak de bewoners van het verzorgingstehuis waar ik werk op de hoogte te stellen van het overlijden van een van hun medebewoners. Een oude dame, die de overledene altijd een enorm saaie man had gevonden, merkte op: En waar hebben ze dat aan gemerkt?
Butch onze boxer wilde zijn medicijnen niet slikken. Na een hoop vergeefse pogingen had mijn vader eindelijk een afdoende methode verzonnen: hij zou de pillen met een buisje recht zijn keel inblazen. Mijn vader stopt een pil in de ene kant van het buisje, wrikte de kaken van de tegenstribbelde hond uiteen en stopte de andere kant van het buisje in zijn bek. Maar net op het moment dat mijn vader flink inademde om te gaan blazen, begon Butch te hoesten. Er verscheen een verbijsterde uitdrukking op mijn vaders gezicht. Hij deed zijn ogen open en slikte moeizaam. Ik denk dat ik zojuist ontwormd ben; kreunde hij
Hoewel we leefden op een zeer beperkt studentenbudget, stond mijn vrouw erop dat we, toen onze zoon werd geboren, de ziekenhuisrekening in één keer zouden betalen; Nu moesten we zien te bedenken hoe we aan onze andere financiële verplichtingen konden voldoen. Dat zaten we op een avond te bespreken, toen onze baby begon te huilen, omdat zijn luier moest worden verschoond. Mijn vrouw pakte hem op, slaakte een diepe zucht en zei: hij is het enige in heel dit huis dat is afbetaald, en hij lekt.
Ik vroeg mijn zoon van 3 of hij wist waar zijn oren voor dienden; om te luisteren, antwoordde hij; En waarvoor dienen je ogen? Om te kijken En je mond? Ging ik verder; Om mee te praten. Het werd echter even stil, toen ik hem vroeg waarvoor zijn neus diende. Toen wist hij het om te niezen.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
