Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
05-05-2009
rijexaminator
Een vriend van mij is rijexaminator. Onlangs kwam een van zijn collegas lijkbleek terug van een rijexamen. Verbouwereerd vertelde hij dat zijn kandidaat zojuist een hond had aangereden, terwijl ze door een bepaalde wijk reden. o maar in die wijk lopen altijd zoveel honden los, zei mijn vriend vol medeleven. Dan hadden ze het dier maar moeten aanlijnen
Wie zegt dat bedrijven alleen maar geïnteresseerd zijn in de winst- en verliescijfers? Ons bedrijf is sociaal bewust en biedt medewerkers in het hele bedrijvencomplex leuke activiteiten in de buitenlucht.
Beide bewonderenswaardige elementen kwamen op een dag samen toen een stem via de luidspreker aankondigde: iedereen die zich heeft opgegeven als bloeddonor wordt verzocht zich nu te melden op de schietbaan!
Een kennis ging lunchen in een Chinees restaurant en zag dat de tafels gedekt waren met mes en vork in plaats van met eetstokjes. Eetstokjes kunt u op verzoek krijgen, zei de ober. Mijn kennis had een beter idee. Als u ze gewoon op tafel zou leggen, zou u niet iemand in dienst hoeven te hebben om al dat bestek af te wassen. Dat is waar, luidde het antwoord. Maar dan zouden we drie man extra in dienst moeten nemen om de knoeiboel op te ruimen.
Hier volgt een goede methode om te zorgen dat speciale aanbiedingen niet het einde van uw zaak betekenen. Een plaatselijk kapsalon adverteerde met de volgende tekst: we geven korting aan senioren. Minimumleeftijd tachtig jaar en begeleiding door een van beide ouders vereist.
Omdat het bedrag op de kassa 19 euro en 6 cent aangaf, overhandigde ik de caissière een biljet van 20 euro. Hebt u misschien zes cent voor me? vroeg ze. Het spijt me, zei ik, nadat ik mijn zakken had doorzocht. Ik had geen enkele cent. Eindelijk, mompelde ze. Een man die het gewoon durft toe te geven.
Op een ochtend kregen we bij ons op kantoor tot onze verbazing het bericht van de afdeling personeelszaken dat een van onze collegas die dag niet zou komen werken omdat zijn hond ziek was. Mijn bazin belde hem onmiddellijk op om hem te laten weten dat die dag niet zou worden uitbetaald, omdat hij geen ziekteverlof kon opnemen voor zijn hond. Ze moest nog altijd lachen toen ze ons liet weten dat onze collega het bericht had achtergelaten dat hij zo ziek als een hond was.
Een baan in het onderwijs is niets voor gevoelige zielen. Toen ik in het zesde leerjaar de tegenwoordige, toekomende en verleden tijd behandelde, stelde ik mijn leerlingen de vraag: Welke tijd is Ik ben mooi? Een meisje stak haar hand op: Verleden tijd.
Met al die berichten over kindermishandeling van tegenwoordig, was een vriendin van mij, die in het onderwijs staat, op haar hoede toen een meisje van zeven uit haar klas haar vertelde dat haar vader haar thuis vaak een koe noemt. Waarom doet hij dat? Informeerde mijn vriendin omzichtig. Omdat ik altijd alles onthoud. Het kind staarde met een peinzende blik in haar ogen even voor zich uit. Of was het een olifant?
Ik had de droevige taak de bewoners van het verzorgingstehuis waar ik werk op de hoogte te stellen van het overlijden van een van hun medebewoners. Een oude dame, die de overledene altijd een enorm saaie man had gevonden, merkte op: En waar hebben ze dat aan gemerkt?
Butch onze boxer wilde zijn medicijnen niet slikken. Na een hoop vergeefse pogingen had mijn vader eindelijk een afdoende methode verzonnen: hij zou de pillen met een buisje recht zijn keel inblazen. Mijn vader stopt een pil in de ene kant van het buisje, wrikte de kaken van de tegenstribbelde hond uiteen en stopte de andere kant van het buisje in zijn bek. Maar net op het moment dat mijn vader flink inademde om te gaan blazen, begon Butch te hoesten. Er verscheen een verbijsterde uitdrukking op mijn vaders gezicht. Hij deed zijn ogen open en slikte moeizaam. Ik denk dat ik zojuist ontwormd ben; kreunde hij
Hoewel we leefden op een zeer beperkt studentenbudget, stond mijn vrouw erop dat we, toen onze zoon werd geboren, de ziekenhuisrekening in één keer zouden betalen; Nu moesten we zien te bedenken hoe we aan onze andere financiële verplichtingen konden voldoen. Dat zaten we op een avond te bespreken, toen onze baby begon te huilen, omdat zijn luier moest worden verschoond. Mijn vrouw pakte hem op, slaakte een diepe zucht en zei: hij is het enige in heel dit huis dat is afbetaald, en hij lekt.
Ik vroeg mijn zoon van 3 of hij wist waar zijn oren voor dienden; om te luisteren, antwoordde hij; En waarvoor dienen je ogen? Om te kijken En je mond? Ging ik verder; Om mee te praten. Het werd echter even stil, toen ik hem vroeg waarvoor zijn neus diende. Toen wist hij het om te niezen.
We maakten een uitstapje een mijn man zat achter het stuur; Terwijl ik hem ongevraagd van advies diende, merkte hij geërgerd op: In het vervolg mag jij rijden als we samen weggaan. En als ik alleen op stap ga, dan rij ik zelf.
Tijdens het opleidingskamp van het korps mariniers werd ons verteld dat we altijd ons hoofd erbij moesten houden als we krijgsgevangen zouden worden gemaakt; de methodes om ons informatie te ontfutselen zouden namelijk wel eens heel anders kunnen zijn dan we verwachtten; Stel je voor dat de deur van je cel opengaat en er komt een bloedmooie vrouw in een kort rokje binnen, zei de instructeur; Het beste wat je kunt doen is haar niet aanraken; Van achter uit het lokaal kwam de vraag: en wat is het op één na beste?
Ik passeerde een echtpaar bij de groenteafdeling van de supermarkt en zag de man een zak sinaasappels afwegen. Wat een prachtige sinaasappels, zie ik; hebt u die zelf uitgezocht, Ik zoek niks uit, antwoordde hij. Ik mag alleen de zak openhouden, Toen zijn vrouw wegliep, voegde hij er mompelend aan toe: En soms doe ik zelfs dat niet goed.
Prachtige scheutjes kwamen op in de tuin van mijn moeder, die er gek van werd dat ze niet meer wist wat ze had gezaaid. De plattegrond van haar bloembed bracht uitkomst: vergeet mij nietjes.
Een gokverslaafde met een zwak voor de paardenraces ging naar een therapeut om van zijn probleem af te komen. Na zes zittingen liet de hulpverlener de man een aantal afbeeldingen zien om te kijken of hij vorderingen had gemaakt; Kijkt u hier eens naar en vertelt u mij wat er ontbreekt, zei hij en hield een rekening omhoog van een paard zonder hoofd. De jockey zei de patiënt.
Een advokaat maakte op en middag een ritje in zijn Aston Martin, toen hij een man langs de kant van de weg gras zag zitten eten. Waarom doe je dat in vredesnaam?vroeg de advokaat; Ik heb geen geld om eten te kopen, antwoordde de man.Kom dan maar met mij mee naar huis. Maar meneer, ik heb nog een vrouw en vijf kinderen; Die mogen allemaal meekomen. Dus stapte het hele gezin in de auto, van de advokaat en reed met hem mee naar zijn landgoed. zo vriendelijk dat u ons wilt helpen, zei de vrouw onderweg aangedaan; Geen probleem, hoor zei de advokaat; Mijn gras is al twee weken niet meer gemaaid;
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
