Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
17-02-2009
opleidingskamp
Tijdens het opleidingskamp van het korps mariniers werd ons verteld dat we altijd ons hoofd erbij moesten houden als we krijgsgevangen zouden worden gemaakt; de methodes om ons informatie te ontfutselen zouden namelijk wel eens heel anders kunnen zijn dan we verwachtten; Stel je voor dat de deur van je cel opengaat en er komt een bloedmooie vrouw in een kort rokje binnen, zei de instructeur; Het beste wat je kunt doen is haar niet aanraken; Van achter uit het lokaal kwam de vraag: en wat is het op één na beste?
Ik passeerde een echtpaar bij de groenteafdeling van de supermarkt en zag de man een zak sinaasappels afwegen. Wat een prachtige sinaasappels, zie ik; hebt u die zelf uitgezocht, Ik zoek niks uit, antwoordde hij. Ik mag alleen de zak openhouden, Toen zijn vrouw wegliep, voegde hij er mompelend aan toe: En soms doe ik zelfs dat niet goed.
Prachtige scheutjes kwamen op in de tuin van mijn moeder, die er gek van werd dat ze niet meer wist wat ze had gezaaid. De plattegrond van haar bloembed bracht uitkomst: vergeet mij nietjes.
Een gokverslaafde met een zwak voor de paardenraces ging naar een therapeut om van zijn probleem af te komen. Na zes zittingen liet de hulpverlener de man een aantal afbeeldingen zien om te kijken of hij vorderingen had gemaakt; Kijkt u hier eens naar en vertelt u mij wat er ontbreekt, zei hij en hield een rekening omhoog van een paard zonder hoofd. De jockey zei de patiënt.
Een advokaat maakte op en middag een ritje in zijn Aston Martin, toen hij een man langs de kant van de weg gras zag zitten eten. Waarom doe je dat in vredesnaam?vroeg de advokaat; Ik heb geen geld om eten te kopen, antwoordde de man.Kom dan maar met mij mee naar huis. Maar meneer, ik heb nog een vrouw en vijf kinderen; Die mogen allemaal meekomen. Dus stapte het hele gezin in de auto, van de advokaat en reed met hem mee naar zijn landgoed. zo vriendelijk dat u ons wilt helpen, zei de vrouw onderweg aangedaan; Geen probleem, hoor zei de advokaat; Mijn gras is al twee weken niet meer gemaaid;
Ik voelde me oud en slecht in vorm, dus schreef ik me in voor een serie aerobicslessen voor vijftigplussers. Ik ging door mijn knieên, tolde rond, kronkelde, sprong op en neer en zweette een uur lang hevig. Maar tegen de tijd dat ik me eindelijk in mijn sportpakje had geworsteld, was de les alweer voorbij.
Twee vrachtwagens afgeladen met synoniemenwoordenboeken botsten op elkaar terwijl ze wegreden van de uitgeverij. De toeschouwers waren verbluft, verbaasd, verbijsterd, beduusd, geschrokken
In de winkel vraagt een klant naar een drinkbak voor de hond. De verkoper vraagt of er op moet staan voor de hond. Dat is niet nodig, zegt de klant, mijn man drinkt geen water en de hond kan niet lezen;
Big love is een nieuwe Amerikaanse televisieserie over een man in Utah die drie vrouwen heeft. Weet u welke straf er staat op het hebben van drie vrouwen? Drie schoonmoeders;
Natuurlijk ik ken alle moppen zegt het blonde supermodel. Er loopt een blondje langs de rivier. Plotseling ziet ze aan de overkant een andere blondinge en ze roept: he, weet je hoe ik aan de overkant kom? Het andere blondje zegt, je bent al aan de overkant Daar kan ik ook om lachen.
Het geheim van succes in zaken is een goede verstandhouding met je klanten. Maar dan moet de klant natuurlijk wel bereid zijn om mee te werken. Een verkoper in een winkel zag een vrouw worstelen met haar armen vol koopwaar; Wilt u misschien een winkelmandje? vroeg hij. De vrouw keek hem verontwaardigd aan en beet hem vervolgens toe: alsof ik al niet genoeg te dragen heb
Ik was de enige vrouwelijke jurist op de afdeling belastingrecht van het advokatenbureau, waar ik werkte. Op een dag bracht een vertegenwoordiger van een uitgeverij een bezoek aan ons kantoor; Hij verkocht mijn mannelijk collegas wat juridische publicaties en gaf mij een kookboek.
Ik vond dat discriminerend en trachtte hem daar op te wijzen. Het is een mooi boek, zei ik, maar ik ben jurist, net als de mannen hier: hebt u niets anders voor mij?; de man antwoordde voor vrouwen die buitenshuis werken met weinig tijd voor het huishouden, is dit het allerbeste boek, waarop hij me een boek met recepten voor de microgolf onder de neus hield.
Mijn bazin belt vanop het werk vaak haar eigen antwoordapparaat om een geheugensteunte in te spreken. Op een dag belde ze om in te spreken dat ze niet mocht vergeten de volgende dag een passerdoos mee naar haar werk te nemen. Toen ze het nummer had gedraaid kon ze zo gauw niet op het juiste woord komen en begon de verschillende onderdelen op te noemen. Na wat gestamel zei ze op geërgerde toon: nu ja, je weet wel wat ik bedoel.
Ik voelde me schuldig over het feit dat ik zoveel overuren maakte op mijn werk. Ik had mezelf er echter van weten te overtuigen dat niemand in ons gezin er enige last van ondervond, tot mijn dochtertje van 2 me op een ochtend mijn jas zat aantrekken. Dag mama, zwaaide ze vrolijk. tot de volgende keer
Onze dochter, die in het leger zit, hield op de basis een vrouw aan die een stopbord had genegeerd; De vrouw probeerde zich vrij te pleiten door te zeggen dat ze langzamer was gaan rijden, en dat vaart minderen hetzelfde was als stoppen. Mijn dochter was het niet met haar eens; als ik u begin te slaan met deze zaklantaarn, zei ze om haar standpunt te verduidelijken zou u dan willen dat ik langzamer ging slaan of dat ik ermee stopte?
Een groep kleuters kreeg een rondleiding in ons ziekenhuis en ik hoorde een gesprekje tussen een klein meisje en een röntgenassistent, heb je wel eens een bot gebroken? vroeg hij; ja, antwoordde het meisje. deed het pijn? nee, echt niet? Wat had je dan gebroken? De arm van mijn zusje.
Ik was nog maar net begonnen met mijn preek, toen de elektriciteit in de kerk uitviel. De koster en ik vonden ergens een paar kaarsen die waren overgebleven van de nachtmis van kerst en zetten die rond het altaar. Vervolgens nam ik weer plaats achter de kansel, keek mijn aantekeningen even door en mompelde: waar was ik gebleven? Vanuit het donker klonk de stem van een van de kerkganger: vlak bij het einde.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
