Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
04-11-2007
remvloeistof
Een mecanicien slikte per ongeluk wat remvloeistof in en vond het echt lekker smaken. Voor hij het wist, had ie een hele fles van het spul naar binnen gewerkt. Zijn collega betrapte hem een dag later bij het nemen van een flinke teug; Dat spul is hartstikke gevaarlijk, man, zei hij, daar moet je mee ophouden; Maak je geen zorgen; zei de mecanicien. Ik kan er zo mee stoppen als ik wil.
Nog vacatures? Vroeg een man aan de circusmanager; Ik heb een nieuwe assistent-temmer nodig, antwoordde hij. Op dat moment rende de hoofdtemmer de leeuwenkooi in en liet het dier een glimp opvangen van haar strakke bodysuit. De leeuw zakte naar de grond, likte haar enkels en legde zijn hoofd te rusten op haar voeten. Kun jij dat ook? vroeg de manager de man. Natuurlijk, antwoordde de man; Haal alleen die leeuw even weg.
Toen ze op Valentijnsdag bloemen kreeg van haar echtgenoot, maakte de vriendin van mijn dochter snel het kaartje open. Het enige wat er op stond was: nee. Wat kon dat betekenen? Ze belde haar man, die zei: Ik heb helemaal geen boodschap toegevoegd. De bloemist vroeg of ik een boodschap had, en ik zei Nee
Het vroor dat het kraakte. De claxon van mijn vrouws auto bleef daardoor steken en loeide aan een stuk door, totdat ze hem handmatig uitschakelde.Ze besloot de zekering eruit te halen en naar de garage te rijden. Daar aangekomen zag ze dat de deuren werden dichtgehouden vanwege de kou. Buiten stond een bordje: Als u geholpen wilt worden dan graag even toeteren.
Ik was behoorlijk achterop geraakt met het lezen voor mijn studie en ging maar eens kijken of er in de bibliotheek een boek stond over snellezen dat me zou kunnen helpen. De bibliothecaresse zocht in de catalogus en daarna in de bak met kaarten van uitgeleende boeken. Bedrukt keek ze op; We hebben wel een boek over sneller leren lezen, maar dat is uitgeleend. Ze aarzelde en vroeg toen: Hoe hard hebt u het nodig? Haar vraag verbaasde me, tot ze me de uitleenkaart onder mijn neus hield: die was aan beide zijden volgeschreven. Vanaf het begin van hert studiejaar stond op elke regel dezelfde naam, zes maanden lang, iedere twee weken weer. Ik kwam tot de conclusie dat die lener het boek vele malen harder nodig had, dan ik.
In de derde kleuterklas hoorde mijn kleinzoon over de Nationale Spellingwedstrijd in de België. In de hoop zelf een keer mee te kunnen doen; begon hij ijverig te studeren en zijn spelkunst op verschillende mensen uit te proberen. Kunt u het woord lyceum spellen? vroeg hij aan de dakdekker die op ons huis aan het werk was. Ventje zei de man, als ik dat kon spellen, stond ik hier niet op je dak.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
