Lachen in mijn Lachclubs van Ternat en Strombeek - lachen bij verenigingen. - Ademsessies begeleiden ... Lach je graag - ben je het lachen verleerd - heb je verdriet - ben je eenzaam - slechts één manier om je goed te voelen: KOM LACHEN IN MIJN LACHCLUB van Ternat - CC de Ploter 1ste donderdag van 20:30 tot 21:30 uur. Tijdens de dag in 1853 Strombeek; 1ste en derde woensdag van 10 tot 11u in dienstencentrum Ter Borre - St.-Amandsplein, 7 - Op maandag in RC te Dilbeek van 20:30 uur tot 21:30 uur - dit alles samen met Jean. NIEUW: kom lachen en ademen in kring in Sint-Jozef te Ternat van 20 tot 22 uur.
19-07-2007
Het geschenk
Deze week heb ik mijzelf een geschenk gegeven, ik kocht een camcorder Sony met harde schijf 30GB - mijn vorig toestel 'JVC' was eentje van zakformaat - super licht en goed handteerbaar, dat nog heel veel kostte en waarvan ik eigenlijk niet volledig tevreden van ben geweest. Op de vormingsdag van lachanimators heb ik opnames gemaakt - wel 3 uur - en opeens verloor ik het wieltje waaraan dient gedraait om op te nemen of om terug te spoelen enz. Met plakband kan er nog mee gewerkt te worden, maar dit toestel wordt nu toch afgevoerd. Herstellen van zo'n toestel loopt vlug op naar 150 euro, wanneer je er wat bijlegt heb je een nieuw toestel! Eerst nog alle familiefilmpjes overbrengen op de DVD-brander. Nog een heel werk, daarna gaat mijn JVC naar Kapazka. Eens zien wie er nog wat wil voor geven. Ben je liefhebber, lieve lezer, laat maar horen, je krijgt de eerste kans. Mijn nieuwe aanwinst wordt volgende week goed op de proef gesteld, dan zal ik de 'gezondheidsweek' op de gevoelige plaat leggen of moet ik zeggen 'op de gevoelige schijf'...
Eigenlijk waren wij, mijn man en ik, van plan van na onze Oostenrijkreis, die wij met vrienden maakten, enkele dagen later met ons caravanneke te vertrekken naar Zuid-Frankrijk. De mol heeft er anders over beslist. Tijdens onze afwezigheid heeft een familie mol ons grasperk herschapen in loopgraven , ook stonden onze prinsessenboontjes zo mooi dat ze vroegen geplukt te worden. Werk alom. Wij genieten nu van een vakantie in onze eigen tuin, dat is eens iets anders. Ondertussen zijn de loopgraven gedicht, gras gezaaid om alle sporen uit te wissen, zal nog wel even tijd vragen eer alles is zoals voorheen ... één mol werd gevangen en tweemaal ging een schot af van een toestel dat ervoor dient om de gang te dynamiteren - oei dat klinkt niet mooi, precies een oorlogsverhaal! Er zullen doden gevallen zijn, want de activiteit ligt nu stil. Jammer dat een mens tot zo'n actie moet overgaan, want de mol is een heel nuttig dier. De boontjes zijn 'geblancheerd' en liggen keurig verpakt in de diepvries.
Omdat wij thuis bleven dacht ik... dat heeft een reden. Vorig jaar nam ik deel aan een gezondheidsweek met 'Stralende Zon' en dat bekwam mij zo goed dat ik dat wel nog eens zou willen meemaken. Ik had mij dit jaar niet ingeschreven omdat ik normaal op reis zou zijn geweest, versta je. Maar nu ik thuis ben, verandert dat en ikke vlug een viske uitgeworpen om te horen of ze mij kunnen gebruiken om lach-yogasessies te geven, wat ik vorig jaar als vrijwilligster elke dag deed. Vrij vlug krijg ik een antwoord van Freddy, de voorzitter, dat hij zeer dankbaar is met mijn voorstel en dat hij het zal voorleggen aan de groep. Een tweede mailtje, enkele dagen later, met de vraag of ik Andrea wil vervangen voor de workshop 'Emotioneel Lichaamswerk'. - WAW, dat is nu iets dat ik graag wil doen. Onlangs volgde ik een opleiding 'Eigen Meesterschap' bij Lieve Martens in Maaseik, vervolgens vond ik op Internet de Aurelis-methode van Dokter Mommaerts; een fantastische aanvulling op Eigen Meesterschap, CD-roms waarmee ik nu al meer dan een maand dagelijks mee oefen, en nu krijg ik dit aanbod... is dit toe-val; ja dit is mij toegevallen! - Ook wordt mij gevraagd de ochtendyoga te willen leiden, wat ik ook met heel veel plezier aanneem. Wat is nu die ontdekking..... 'Lach-Yoga' stemt volledig overeen met 'Emotioneel Lichaamswerk', Lach-Yoga dat ik al enkele jaren doceer, dat als een heel simpele benaming gekend is in de wereld als lachyoga - dat staat gelijk met dat mooie woord. ONGELOFELIJK - De lach-Yogasessie bestaat uit 'aarden'; rekken en strekken, ademen op verscheidene manieren, zingen, dansen en lachen. Wij doen vervolgens nog een stille meditatie, visualiseren en bespreken wat wij ervaarden tijdens de lachsessie. Ga nu eens kijken wat emotioneel lichaamswerk inhoudt - juist, al deze items worden vernoemd. Dit is nu 'E.M.' in de praktijk! Nog enkele dagen en dan is het zover, ik bereid mij degelijk voor opdat de deelnemers er extra veel aan mogen hebben. De dag zal beginnen met dauwtrappen en vervolgens het opzeggen van het Tibetaans ochtendgebed: 'In de morgen, als de zon opkomt, na de droomtijd. Wanneer de dag zicht ontvouwt met al zijn mogelijkheden. Groet ik vanuit mijn hart alle wezens in deze cirkel en het hele universum. En hier waar mijn voeten staan, is mijn plaats.'
Qi-Gong in het park en 'de lachboot' tijdens De Gentse Feesten
Het was vandaag een drukke dag. Om 10 uur afspraak met Vic Wauters en Cie. Ik ben daar al om 9.30 uur om de deelnemers aan Qi-Gong zeker niet te missen, Het park Terreist in Heikruis ken ik niet. Om 9.45uur is er nog niemand te zien; 'zijn ze misschien al naar het kasteel?', ikke met vlugge pas op weg naar een huis in de verte. Op de weg daarheen zie ik een konijntje zonder vrees. Het blijft gewoon zitten, mooi zeg en dat geeft zo'n goed gevoel dat je zo'n beestje van zo dichtbij kan zien zonder dat het bang is... Wat een mooi park! Alleen joggers kom ik tegen en die hebben niemand gezien en Qi-Gong kennen ze niet... Dan maar terug naar de parking. Er zijn al stemmen te horen, en ja hoor, aan hun kledij te zien zijn het de mensen die ik verwacht te zien. Heel toffe mensen en direct voel ik mij opgenomen in de groep. Na nog wat wachten op de laatkomers, vertrekken wij te voet op weg naar een plek nabij een vijver. Een prachtige plek in het park met heel hoge, oude bomen die weldoende schaduw geven. Voor mij is het een eerste kennismaking met 'medische Qi-Gong', het ligt mij wel. Heel anders dan Taï-Chi, eigenlijk niet te vergelijken - voor zover ik er nu al een oordeel over kan geven. Op één sessie weet ik er nog niet genoeg van. Wat ik wel weet is dat het je veel energie geeft, dat je er bij moet zijn met je volledige aandacht. Na opwarmingsoefeningen, gaan wij over naar de Qi-Gong-oefeningen; wij besluiten de sessie met een meditatie gezeten (vouwstoeltje) in een kring rond een oude boom. Omdat wij iets te laat zijn begonnen, stappen wij nog 10 minuten in een cirkel en dat heel heel traag - is dat moeilijk zeg. In augustus, bij mooi weer, wil ik er opnieuw bij zijn, zeker weten. In september gaan de sessies door in Gooik, dus dichter bij huis, ik denk dat ze mij mogen opschrijven voor Qi-Gong! Maar de dag is nog niet ten einde. Om 12.15uur ben ik thuis; het eten bereidde ik al op voorhand, dus zijn wij tijdig klaar met eten want ik heb nog plannen voor vandaag... De Gentse Feesten en 'De Lachboot'. Ja, vandaag mag ik met een buurvrouw, die ook 'toe-vallig' naar Gent gaat, meerijden. Ze zet mij af aan de halte van tram 1, die slechts kan rijden tot aan de Korenmarkt, de rest is te voet te doen naar de Groentenmarkt. Voor mij is het een hele onderneming, want ik ken Gent NIET. Thuis had ik al een plan van de computer afgehaald, maar wanneer ik dat nodig had, vond ik het niet. 'Vergeten op tafel' dacht ik. Dan maar de weg vragen. De weg vinden is eigenlijk pap-gemakkelijk. Lawaai en heel veel mensen, eigenlijk niks voor mij. Maar de 'lachboot' daar wil ik zijn. Na wat zoeken vind ik mijn lach-collega's. Om 19 uur komt de Burgemeester en begint de receptie. Een 1ste afvaart mét lachanimators - 4 - en clubleden gaat van start om 19.30uur. Het zijn allemaal clubleden uit het Gentse, Ternat ligt niet zo dicht bij Gent en dus geen leden van mijn club - snik, snik. Het zijn echt lieve en toffe mensen en ik ben blij kennis met hen te maken. Wij zijn met een 30-tal en gedurende een uur wordt er gevaren en gelachen, leute hebben wij gemaakt en gehad. Ook de toeschouwers moeten er plezier aan beleeft hebben, want je zag niets anders dan blije en lachende gezichten. Iets voor 21 uur zit ik op tram 1 op weg naar het St.-Pietersstation. Om 22.30 uur word ik - aan het station van Ternat - per auto afgehaald door mijn lieve echtgenoot. Lang onderweg voor één uurtje varen, één uurtje lachen en het kind uithangen, maar beslist de moeite waard. Die lachboot vaart - tijdens de Gentse Feesten - dagelijks uit van 19.30 uur tot 20.30 uur. Heb je al meegevaren? Laat het mij weten.
Het afgedrukte kaartje zit opgekruld onderin mijn tas, ik had het dan toch mee...
Het was SUPER! Gisteren hielden wij een opfrissingdag voor de lachanimators van de lachclub van België - Nederlandstaligen en Franstaligen samen en het werd alweer een succes... 35 aanwezigen - een blij weerzien - voor anderen een nieuwe kennismaking. Voor elk wat wils. Zo'n opfrissingdag bestaat uit het 'opfrissen' van onze kennis opgedaan bij een opleiding tot lachanimator. Veel cursisten beginnen dan een lachclub. Ieder brengt in zijn of haar club zijn eigen 'timbre', maar toch dienen de basisgegevens blijvend toegepast te worden, d.w.z. er zijn vaste gegevens die wij telkens opnieuw in onze lachclub-sessies brengen zoals: ademhalingsoefeningen, rek- en strekoefeningen, allerlei zottigheden maar vooral de lachmeditatie. Ieder werd verzocht wat eten mee te brengen, op die manier wordt er een super-buffet samengesteld van voorgerecht, hoofdgerecht, kaasschotel en nagerecht - de wijnen en frisdranken worden door het bestuur aangeleverd, alsook een grote verscheidenheid aan fruit. Bij het onthaal genieten wij van een lekkere koffie, thee of frisdrank met koekjes. Om 10 uur gaan wij van start met een lachsessie - natuurlijk, daar zijn wij tenslotte voor gekomen; daarna nog wat droge stof: toelichting van wat de lach zoal in ons bewerkstelligt. De zon is van de partij; telkens wij even buiten willen om wat frisse lucht bij te tanken, hebben wij het geluk te genieten van wat zon, zo ook voor het middagmaal. Fantastisch die overvloed aan vriendschap, aan eten en drinken. Ik ben van het bestuur en sta in voor de koffie en het aanvullen van de koekjes- en fruitschalen, wat ik af en toe even vergeet te doen omdat het toch zo plezant is bij de anderen.... De namiddagaktiviteit wordt ingeluid met dansmuziek - hop, wij allen naar binnen en dansen, jawel ook dat komt in onze lachsessies aan bod en de opfrissing van al die dansen komt echt heel goed van pas. Daarbij dansen wij ook graag en daar genieten wij dan ook van met volle teugen, niettegenstaande onze gevulde magen... De 'lachbank' wordt onder ogen genomen en wat verder uitgediept. De tijd vliegt en wij komen, jammer genoeg, tijd te kort. Tot besluit wordt de mening van de anderen gevraagd; over hoe wij zo'n opfrissingdag nog beter kunnen doen, wat zij nog meer besproken willen zien enz... Algemeen horen wij zeer positief commentaar: graag elk jaar zo'n opfrissingdag; graag nieuwe lach-oefeningen bekendmaken; dansen op CD-rom???; keuze uit atelier dans of atelier lach; is er mogelijkheid een dansdag te organiseren? Wordt de groep lachanimators te groot, wordt overwogen de opfrissingdag op 2 verschillende dagen te organiseren, na 35 ingeschrevenen wordt de lijst dan afgesloten... Een Sangria of fruitsap als afscheidsdronk en rond 18 uur verlaat een groep dynamische deelnemers de 'Ecole Saint-Joseph' te Elsene; op weg naar een nog beter lach-jaar. Dank lieve mensen voor jullie fantastische medewerking! Wij, Hika, Jean-Claude, Paul en ik - wiske-, leden van het Algemeen Bestuur ruimen alles verder op en gaan met een geluksgevoel nog een nabespreking houden bij een lekker Thaïsch etentje dat Paul bestelt en dat wij nuttigen bij hem thuis. Om 22.30 uur ben ik thuis, moe maar gelukkig, waw wat was het weer SUPER.
De laatste sessie lach-yoga in clubverband ging door op donderdag, 21 juni 2007. De laatste voor de vakantie wel te verstaan! Want wij blijven lachen. Op 20 september 2007 zetten wij de lachsessies voort met nog meer energie en enthousiasme. 5 'vaste' en 5 'nieuwe' lachers waren van de partij. Mensen wat een sessie!!! Er werd gelachen en gedanst, wij hingen het kind uit. Alweer hadden wij een enorme vreugde en blijheid samen. Wat zou ik doen zonder mijn clubleden, ze zijn mij heel dierbaar, het zijn echte vrienden geworden. Lang leve de lach-club!!!
Lach-Yoga sessie voor vrijwilligers OCMW in Tenborre
Tenborre in Strombeek-Bever heeft de lach-yoga ontdekt. Na lach-yoga gegeven te hebben op 20 maart 2007 op vraag van Lieve Heytenis, vraagt Leen Van den Troost mij een Lachsessie te geven aan een 10-tal vrijwilligers.
20 juni - 9 uur. Dat is wel heel vroeg voor iemand met pensioen! Maar de lachsessie gaat hun vergadering voor, dus moeten wij vroeg van start. Zelf ben ik al ter plaatse rond 8.40 uur, krijg op slag een kop verse koffie als welkom. Rond 9 uur is het zover, de mensen zijn er en wij gaan van start. Een heel dankbaar publiek heb ik, mensen die er heel erg voor openstaan. Maar wat kan je anders verwachten van 'vrijwilligers'. Lachen is echt heel erg aan hen besteed, zij die zoveel van zichzelf geven, zomaar, ik heb echt heel veel achting voor die mensen. Die houding tegenover hen geeft een extra dimensie aan mijn lachsessie. De lachmeditatie is een succes, iedereen geniet ervan, de 'slappe lach' was niet ver. De lachsessie geeft een speciale onderlinge band, vrijwilligers die telkens alleen bij zieke mensen gaan hebben nood aan zo'n band, daarom wordt overwogen in het najaar nog voort te doen. In de toekomst komt lach-yoga op regelmatige basis op het menu! Fantastisch is dat!
Miriam Perquin vroeg mij een tijdje geleden of ik eens een lachsessie zou willen geven in het woon- en zorgcentrum Sint-Jozef te Evere. Waarom niet. Een datum was vlug afgesproken. 12 juni 2007 - 14.30 uur. Een 12-tal hoogbejaarde personen worden druppelsgewijs de zaal binnengereden. Het zijn allemaal Nederlandstaligen, wat de sessie ten goede komt. Gemengde taal maakt het te moeilijk voor de deelnemers. Ze krijgen allemaal hun voornaam opgeplakt, kwestie van het een persoonlijke toets te geven. Heel eigenaardig is dat wanneer je hun naam vraagt, ze steeds hun familienaam opgeven. Ik schrijf slechts hun voornaam op, voelt veel warmer en directer aan. En dan gaan wij van start. Er wordt heel goed meegewerkt, op hun niveau natuurlijk. Er wordt goed gelachen en geademd. Zingen doen ze ook. Na een uurtje hebben zij het wel gehad, ze zijn vlug vermoeid. Na de meditatie wordt nog een rondje gehouden om te horen hoe ze het ervaren hebben. Gelijk elke keer mag ik dankbare woorden horen, ze willen meer... De begeleiding zegt dat sommige mensen nu bereikt werden, die anders 'onbereikbaar' zijn. Wanneer ik dat hoor, voel ik een grote dankbaarheid en weet ik dat ik met iets heel goed bezig ben. Myriam gaat haar directie zelfs vragen de opleiding tot lachanimator te mogen volgen? lachen is toch zo direct en onlosmakelijk verbonden met ieder van ons, het is het allereerste dat een mens kan van bij de geboorte, na het ademen en het eten...
Op 19 en 20 mei 2007 volgde ik 'met hart en ziel' - 'eigen meesterschap'. Mensen, dat is fantastisch! Ik leerde Lieve Martens kennen in 'de Levensschool' waar ik lach-yoga doceerde. Haar workshop heeft mij zo getroffen, dat ik heel vlug een datum prikte om die cursus te volgen. Maaseik is wel niet zo dicht bij de deur, maar ja, wat zijn afstanden? Dat is heel betrekkelijk. Als je echt iets wil, dan doe je dat gewoon! Zo simpel is dat. Heel vlug nam ik contact met Reinhilde Dillen, mijn kamergenote van een ademweek die ik volgde enkele jaren geleden. Reinhilde zag er ook veel in en samen reden wij naar Maaseik en samen verbleven wij in een B & B. Het werd een enorme ervaring, heel fijne mensen ontmoet, maar vooral veel 'eigen meesterschap' leren kennen. De dagen die daarop volgden was ik vrijwilliger voor het begeleiden van blinden en slechtzienden met vakantie. Die haalden het beste van mij naar boven... en zo voelde ik wat een invloed die cursus op mij maakte en nog maakt. Elke dag opnieuw ondervind ik de weldaad en voel ik hoe ik verander, dat ik op weg ben... naar eigen meesterschap. Dat wou ik even laten weten.
65 jaar worden, dat moet gevierd worden. 65 jaar, zo voel ik mij niet, binnenin voel ik mij nog een speels kind, alleen mijn voertuig laat mij af en toe voelen dat het wat rustiger mag... en de spiegel die liegt niet - hihi Toen ik 60 jaar werd vierden wij dat al op een bijzondere manier. Ik huurde een huis in Gouvy en nodigde de hele familie Vonck-Deschepper uit: 4 kinderen, 4 schoonkinderen en toen 8 kleinkinderen plus Rob en ik. Het hele weekeinde genoten wij van elkaars aanwezigheid, haalden herinneringen op van vroeger, wandelden en zongen en 's avonds werd er gequist, het werd al heel vlug zondagnamiddag en vertrokken de 4 families huiswaarts, want maandag was het school en werk. Zondagavond werd het huis - na een snelle opkuis - opnieuw gevuld, deze keer met onze wandelvrienden. Het feesten kon verdergaan. Het werd een onvergetelijke week, wij spreken er nog van! Maar nu voor mijn 65ste had ik plannen, het zou nog een fijner feest worden, maar hoe??? Ik had plannen zo hoog als een huis, maar bij navraag bij mijn drukbezette kinderen moest ik die plannen gevoelig inkrimpen; het zou een ééndagsviering worden. Koksijde is het geworden, heel speciaal voor die amphibie-boot 'De Normandie'.
5 mei 2007 - afspraak om 10.50 uur aan het uurwerk in Koksijde. Om 8 uur bel ik 'de normandie' op; ze zal NIET uitvaren omwille van de NO-wind... daar gaat die boot. Maar de pret laat ik daardoor niet bederven, wij vinden wel een andere activiteit. Aan het uurwerk aangekomen staan ze allemaal al te wachten, het weer is kil en vochtig, handen en voeten zijn wat verkleumd; wij met z'n allen - 10 volwassenen en 10 kleinkinderen - naar een teeroom voor een warme koffie of chocolademelk. Nog een plasje maken om de volgende activiteit droog aan te kunnen vatten. Wij kiezen voor de 'billenwagen'; de grote kleinkinderen samen op één kwistax; de 'ouderen' verdelen zich over 2 andere kwistaxen en nemen de kleinsten onder hun hoede = kwistaxen met stuur voor de kleintjes, maar moeilijk te sturen voor de groten... Racen werd er gedaan en heel veel plezier gemaakt en 10 minuten voor tijd werden de billenwagens afgeleverd, moegeraced, hihi, maar ook tijd om stilaan te vertrekken naar ons restaurant. Het restaurant 'Le Bercail' in Adinkerke - warm aanbevolen - heeft voor ons een zaaltje apart gereserveerd. Na een lekker aperitief en een hoofdschotel 'à la carte' vertrekken wij rond 15.30 uur met 2 geschenken en veel gelukswensen op weg naar de volgende activiteit. Dat wordt een wandeling langs de waterlijn; de 'westkust-wandeling'; een wandeling op een verharde weg van De Panne tot de Franse grens. Die verharde weg is nodig omdat ons kleinste kleinkind Luna (bijna 1 jaar) nog in een wandelwagentje zit en ons oudste kleinkind Lieselot (15 jaar) met haar rechtervoet in de plaaster zit en op krukken loopt. Voor de wandeling kan ze beroep doen op een invaliedenwagen, wat nog een attractie te meer blijkt te zijn... Onze zoon Geert is de nar van dienst. Een zeewierpruik tovert hem om tot een heel speciaal wezen, zoiets als uit een griezelfilm. Plezier wordt gemaakt door jong en oud. Onze wandeling moet noodgedwongen ingekort worden omwille van opgestoven zand, die de weg onberijdbaar maakt. Wij treuren daar niet om, op onze terugweg krijgen wij zelfs nog een zonneke te zien. Weer op weg naar een volgende activiteit. Het is ondertussen 17.30 geworden. Het eten is stilaan verteerd, wij hebben nog een nagerecht tegoed. In Middelkerke gaan wij op zoek naar Verdonck, vinden die niet maar wel Ijssalon Rubens op de dijk. Pannenkoeken, wafels met room en ijs, dessertbordje en koffie, sabayon enz. van al die lekkere dingen wordt er gesmuld. Een 3de geschenk wordt mij overhandigd door Henrik (3jaar); het kan niet op! Om 19.30 uur vertrekken wij allen huiswaarts, lekker gegeten en heel tevreden. Op zo'n dagen voel ik nog meer wat een zegeningen ik krijg, hoe rijk ik mij voel, dat is pas OVERVLOED. De viering is nog niet ten einde want ik heb mijn geschenken nog te 'consumeren'. Een Bongo 'Gastronomie' voor 2 personen: keuze uit 32 restaurants; een Bongo 'Body & Mind' voor 1 persoon - keuze uit 20 arrangementen; en een Bongo 'Relax' voor 1 persoon; keuze uit 32 arrangementen. Nu nog de tijd vinden, want je weet het, wanneer je met pensioen zijt heb je van langsom minder vrije tijd....
Lachen jullie allemaal mee? Gaan wij super positieve energie de wereld insturen? Op zondag wordt internationaal gelachen. Wil je komen meelachen, ga dan eens lezen op de site van www.lachclub.be; daarin staat alle info:datum plaats en uur. Allen daarheen zou ik zeggen!
WAW, twee dagen lachen, dat is best vermoeiend. De 'VZW lachclubs Van België' richt 2 maal per jaar een opleiding in voor lachanimators. Deze keer in Borzée. Op 3 en 4 maart 2007: negentien ingeschrevenen, de meeste uit Brussel, één uit Frankrijk, één uit Doornik, één uit Gent, één uit W.-Vlaanderen en nog enkele uit Vlaams-Brabant. Wat opvalt is dat de mensen elkaar goed aanvoelen!!! Van de eerste minuten zit de goede groepsgeest er al in; dat werkt fantastisch!!! Er wordt gewerkt: veel theorie afgewisseld met praktijk. Dat wil zeggen veel toelichting over de soorten lach, lachen is gezond; waarom lachen enz. enz. dan wordt er ter ontspanning wat volksdansen en lachtechnieken aangeleerd. Een heel druk programma maar wanneer, na die 2 dagen de 'nieuwe lichting' vertrekt krijgen ze nog wat 'huiswerk' mee. Een 3de dag van die cursus krijgt zijn beslag op zaterdag 24 maart, dan wordt van hen verwacht dat ze met 'nieuwigheden' voor de pinnen komen en ze zich hebben geöefend om zelf een lachsessie in elkaar te steken en te brengen. Ook krijgen ze de nodige informatie 'hoe van start gaan met een eigen lachclub', een goede ondersteuning. Ook die derde dag wordt een succes, een echte 'kroon op het werk'. Van deze 'lichting' komen er zeker 8 nieuwe lachclubs, ben ik bijna zeker van! Fantastisch werk heeft de 'crew' geleverd. Jean-Claude en Hika gaven het beste van zichzelf; tweetalige opleiding is echt niet van de poes, zij deden dat fantastisch. Anne gaf vooral opleiding volksdans, heel professioneel. Wij, Paul en ik, Wiske (ik ben secretaris van de lachclub weet je nog wel...) hebben ons ten dienste gesteld om te zorgen voor de dranken tussendoor en de verfrissingen, want van al dat zingen, dansen, lachen en luisteren krijg je grote dorst; daarbij was Paul de fotograaf van dienst en ik de cinéast - 2 uur film was het resultaat en een prachtig werkinstrument voor eigen gebruik van de club en voor mezelf ! Ja, er zijn mooie dagen in het leven!!!
Vrouw en Maatschappij - verwendag voor gewest Antwerpen.
Binnenkort zijn er weer verkiezingen. Vrouwen in de politiek mogen ook eens verwend worden. CD&V doet hiervoor beroep op Lach-Yoga, als dat geen goed gedacht is! Op verscheidene locaties voor de verschillende gewesten op verschillende datums wordt beroep gedaan op lachanimators. Mij wordt Mechelen aangeboden. In Mechelen, in het vergadercentrum De Lindepoort word ik verwacht op zaterdag 24 maart rond 11 uur, om van start te gaan om 11.15 uur; 2 x 30 minuten. Dus twee sessies. Om 10.30 uur ben ik al ter plaatse en word ik heel hartelijk onthaald door Erna Cobbaert. Een lekkere kop koffie en een koek geven mij nog wat meer energie. Ondertussen loopt de academische zitting stilaan naar haar einde. Mij wordt een ruime, mooie zaal ter beschikking gesteld en op korte tijd zet ik de nodige stoelen klaar, zet ik een kleine versiering op een tafel: een hartje-kussen en een klankschaal en klopper; en zet ik de muziek die ik meebracht in gang. De vrouwen hebben keuze tussen drie 'workshops'. Op de eerste sessie komen 13 lachers en op de tweede sessie 12. Niet slecht wanneer je weet dat er 49 deelnemers aanwezig zijn... Heel fijn met zo'n kleine groep te werken. De deelnemers doen bijzonder goed mee en hebben er echt heel veel plezier in. Mijn 'flyers' en adreskaartjes zijn erg in trek. Ze zien er iets in om in hun streek ook eens lachsessies te laten door gaan. Ik ben eens benieuwd. Voor mij was het bijzonder gemakkelijk werken, die vrouwen staan er heel erg voor open, echt heel dankbaar publiek. Ze mogen mij nog vragen! Daar ik voor de 3de dag (opleiding voor lachanimators) te Borzée nog verwacht word, wil ik zo vlug mogelijk vertrekken. Erna is zo lief van mij nog wat belegde broodjes mee te geven voor onderweg - zou het voor mij ook een verwendag zijn??? Zeker weten! Dank je Erna, je bent een schat van een vrouw.
In een echt kasteel, ja, het Kasteel Kruikenburg. Eigenlijk had de lach-yoga plaats moeten hebben gehad op 19 januari, maar omwille van familiale omstandigheden van iemand van de groep werd de sessie uitgesteld. Grote verrassing, niemand mag het weten, enkel de directrice wordt een heel klein beetje op de hoogte gebracht door Hilde Van Drogenbroeck, die wil weten of ze ermee akkoord kan gaan met haar plan en die dat ook wil helpen financieren... Het betreft een verwenavondje voor de medewerkers van het secretariaat van het Sint-Angela-instituut van Ternat. Ze weten alleen dat ze 'gemakkelijke kledij' moeten aantrekken voor de rest is alles 'geheim'. Avontuurlijk! Rond 18.15 uur ben ik op post, rond 18.30 uur wordt van start gegaan met een kleine receptie want Hilde, de organisator van de avond, is jarig. Ze zijn op hun Paas-best en dragen hoge hielen... op de grond liggen zal er niet bij zijn! Dan maar rustig aan en 'beschaafd' de lachsessie houden. Na dat glaasje schuimwijn zit de sfeer er al een beetje in en kunnen wij vrij gemakkelijk van start gaan. Enkele 'oefeningen' worden al zittend op een stoel uitgevoerd, de rest staand, dansend. Lachen werd in ieder geval bijzonder goed gedaan. De meditatie als sluitstuk werd erg gewaardeerd. Om 19.45 uur werd de avond in alle geheimzinnigheid verdergezet: 'gaan wij te voet of met de auto?' 'wat gaan wij nu doen?'. De lachyoga werd heel erg op prijs gesteld, voor mij was het een zeer gemakkelijke 'klus'. Zo wil ik er nog veel doen. I feel happy!
Een verwendag voor de leerlingen van M1, M2, M3, M4, M5, M6, M7 en J, alles bij elkaar 47 leerlingen, opgesplitst in 3 lach-yogasessies van 60 minuten. De leerlingen kunnen verder nog genieten van 'voetbad', 'manicure', 'gelaatsverzorging', 'koken', 'schilderen' en 'aromatherapy'. Dat alles gaat door in Lasalle - Hendrik Placestraat 43 te Groot-Bijgaarden. Een huis, zeer mooi gelegen in het park. De lokalen zijn mooi en ruim. Op vrijdag, 23 maart om 8.30 uur ben ik paraat, om 9 uur ga ik van start. Een hele onderneming. Die leeftijd; jongeren tussen 16 en 20 jaar, van de beroepsafdeling zijn niet zo gemakkelijk te boeien, toch krijg ik ze 'in de ban van de lach' en na een uurtje zijn ze moe en gelukkig. De ene groep is niet te vergelijken met de andere, maar alles bij elkaar ben ik best tevreden en zij nog meer! Ik ben weer een fijne ervaring rijker!
Lieve Heytenis vraagt mij in december 2006 of ik een lachsessie zou willen geven in ten Borre... Waarom niet? Ze komt eens 'proeven' en ja hoor, het valt bij haar in de smaak! Een lachsessie is best met een groep van max. 20 mensen, dat werkt goed, beter minder dan meer. En ja hoor, wanneer ik in het dienstencentrum binnenstap verneem ik dat er een wachtlijst is... Van succes gesproken. Ik ben iets te vroeg en word getrakteerd op een lekkere koffie en een fijn 'concert' op de piano. Het kan niet meer stuk, ik voel mij echt in de stemming komen. In de eetzaal zit nog een sopraan, die de liedjes kent die de pianist speelt, echt fijn om horen en voor mij een onverwachts 'geschenk. Om 14 uur zijn wij 'voltallig' en na een aarzelend begin krijg ik de lachers aan mijn kant. Het is niet vanzelfsprekend voor 'beginners' om direct te kunnen lachen. Voor sommige mensen is het zelfs lang geleden dat ze nog konden lachen, niet te geloven! Als wij dan na 90 minuten en de meditatie rondvraag houden, valt het op hoeveel mensen genoten hebben van de lachsessie en nog 'meer' vragen... In september, bij het opmaken van het programma, zal zeker een vervolg 'geboekt' worden. Altijd opnieuw voel ik dat ik goed werk doe, dat het zo weldoend is. Elke keer opnieuw maakt mij dat heel gelukkig!
Indien je je wil herbronnen is dit voor u, waarde lezer, een aanrader!!! Wat kan je beter doen dan even gedurende drie dagen je zorgen opzij te zetten en met gelijkgestemden je humorkwaliteiten op die manier een 'level' hoger te tillen. Na die dagen van intens bezig zijn, voel je hoe deugddoend het is. Voor mij in ieder geval. In die cursus wordt er enorm gewerkt aan emoties voelen, mensen 'bestuderen', jezelf zien in de anderen, samen iets tot stand brengen enz. enz. Met een meditatie-moment wordt telkens gestart: 's morgens en telkens na een onderbreking, je terug in het NU-moment voelen. Voelen is het juiste woord, even uit dat hoofd komen en naar binnen gaan... Geraert Aerts en Trudie Appelmans van VZW 'LACH' zijn de bezielers en zijn bijzonder beslagen in hun kunnen. Vorig jaar volgde ik reeds een 2-daagse en nu op 22, 23 en 24 februari ging de vervolgcursus door. Voor mijn lach-yogasessies kan ik veel zaken gebruiken, zij het dan in een afgeleide versie, want humor en attributen worden in de lachsessies niet gebruikt. Wij lachen zonder reden. Wat wel is, dat is het kind in jezelf opnieuw ontdekken en die spelletjes krijg je af en toe voorgeschoteld! Genieten was het en dat wil ik je even zeggen, je even nieuwsgierig maken om ook een cursus te gaan volgen, want dat fantastisch tweetal start binnenkort opnieuw met een eerste cursus. Wie weet kom ik jou, lieve lezer, tegen in een opvolgcursus, wie weet....
Er wordt heden veel geschreven en gedaan, lach-yoga zit in de lift. Op 1 februari gaat onze 14-daagse lach-yogasessie door in CC de Ploter. Een student aan het RITS heeft een afspraak gemaakt en zal geluidsopnamen maken. In mijn club zijn er al een 8-tal vaste lachers en die deinzen er niet voor terug om 'bezoekers' te ontvangen tijdens de sessie, zo ook niet deze keer. Maar als klap op de vuurpijl krijg ik nog even een fotograaf en een journalist op bezoek, slechts één uurtje voor de sessie ben ik daarvan op de hoogte... Ach, mij maakt het niet uit, alles kan. Alweer wat reclame voor de lach-yoga. In het maartnummer van 'STEPS' zal er een artikel gewijd worden aan allerlei soorten wellness en workshops zoals vb. lach-yoga. Er werd fantastisch veel gezongen en gedanst en gelachen, het werd SUPER ! Morgen, 15 februari zal onze student voor de 2de maal komen en ... er zal opnieuw duchtig gelachen worden want er zijn veel inschrijvingen. Vorige keer waren wij met 13, morgen zullen wij de 20 halen, van succes gesproken. Ik kijk er al naar uit !!! WAAAAAAAAAW.
Ja, je leest het goed, ze hebben mij gevraagd om om de 14 dagen een lach-yogasessie te versieren voor de bedienden van BELGACOM; 1 uurtje voor de Nederlandstaligen en 1 uurtje voor de Franstaligen. Vandaag was het zover. Een 1ste sessie maar ook een 1ste kennismaking van beide kanten. Van de 5 ingeschreven Ned.-taligen kwamen er 4 opdagen, van de Fr.-taligen slechts 4 van de 9. Jammer, want het groepsenergie-gevoel is belangrijk en die is minder met een kleine groep. Daarbij komt nog dat het allemaal 'nieuwe lachers' zijn, slechts één dame had vorig jaar al 'lach-yogasessies' gevolgd. De lach-kandidaten mogen slechts opnieuw inschrijven voor een lachsessie wanneer de vorige voorbij is, dus één sessie per keer wat heel waarschijnlijk werkt op het aantal inschrijvingen. Nu maar hopen dat ze in groter getale inschrijven want lachen is zo gezond en deugddoend. Ik blijf erin geloven en kijk uit naar de volgende sessie. Die gaat door - indien er genoeg inschrijvingen zijn - op 28 februari 2007. Bij de rondvraag na de meditatie kreeg ik toch veel positieve reacties, wij zijn goed bezig!
Wat een ervaring! Een tijdje geleden krijg ik van 'stralende zon' een nieuwsbrief, met daarin een mededeling dat er op 11 februari 2007 in Tongerlo een symposium doorgaat 'Gelukkig Gezond & Gezond Gelukkig'. Met een 'kapoenengevoel' stuur ik een mail naar de 'levensschool' met de mededeling dat een symposium zonder lach-yoga niet volledig is... Krijg ik vrij vlug een telefoontje van Bob Vaes dat hij aan zoiets had gedacht en dat hij dat wel zag zitten. Verdere afspraken worden per mail gemaakt. Het voelde goed aan, na twee jaar yoga-lachsessies ken ik de materie vrij goed, maar wanneer ik op vrijdag een telefoontje krijg met de vraag of ik met een powerpoint presentatie mijn workshop zou doen, krijg ik even een minder goed gevoel; 'willen ze van mij nu een presentatie of een lachsessie?'. Ach ja, denk ik, wij zien wel, maar wanneer ik verneem dat er 500 inschrijvingen zijn voel ik 'nattigheid'. Mijn sessies gaan meestal door met max 20 deelnemers; voel je mijn 'angsten'? 'Angsten' is veel gezegd, eerder een sprong in het duister. Zaterdag nog wat bijeen gezocht om een uurtje ' vol te praten'. Om 9 uur sta ik al in Tongerlo, na 84 km 'carwash'; regen zonder ophouden, diepe plassen water op de snelweg en veel wind, maar wel gezond en wel. Een goede organisatie en met vriendelijke mensen, dat werd een fijn en vlot onthaal met 'gratis knuffels'. Het 'werkterrein' werd verkend en een welkom bakje troost werd aangeboden. Om 10 uur is het dan zover. Inge Vervotte opent het symposium en heeft veel te vertellen, daardoor komen de 'lachers' voor de sessie van 10.30 uur druppelsgewijs binnen. Ha, dat ziet er goed uit; met een 35-tal zijn ze; wel iets meer dan ik gewend ben, maar al bij al kan ik zo'n aantal vrij goed aan. Ik voel ogenblikkelijk dat het 'gelijkgestemden' zijn die zich heel vlug goed voelen bij het lachen, na de sessie bij de rondvraag hoor ik niks dan positieve reacties. Na het middagmaal, om 14 uur start ik met de tweede lachsessie. Is het de mond aan mond reclame geweest of is iedereen toe aan wat ontspanning, ik weet het niet, alleen weet ik wel dat mijn lokaal te klein is of het aantal te groot. 't Is niet te geloven, maar een 50-tal deelnemers waren er zeker van de partij, de allereerste keer dat ik met zo'n aantal werk. WAW !!! Wat een uitdaging. Ook die sessie werd een succes. Lieve mensen van de Levensschool, lieve deelnemers, mag ik jullie danken voor jullie lach-enthousiasme. Ik gaf veel, maar ik kreeg dubbel zoveel terug. Dat is overvloed, zo voel ik dat. Ik ben een gelukkig mens.
'Mijn zus Riet gaat trouwen, wil je een lachsessie geven voor het vrijgezellenfeest op 27 januari 2007 om 13.30 uur? Aantal deelnemers 21 meiden !' Natuurlijk wil ik dat. Plaats van gebeuren 'Mariadal' - Klein Overlaar 3 te Hoegaarden. Om 13.20 uur word ik opgewacht aan de uitgang. Wij gaan aanstonds van start want er staat die dag voor hen nog veel te gebeuren... Ik mag Riet niet zeggen wat ik kom doen, het blijft een verrassing tot wij beginnen met lachen - en het blijkt inderdaad een echte verrassing voor haar te zijn, ze is er blij mee. Zoals ik vermoedde is ook deze doelgroep prima, chiromeiden lachen graag en maken graag plezier; dat deden ze ook nu tijdens de lachsessie met volle teugen. Het uur is voorbijgevlogen en heel tevreden en gelukkige dames maken zich daarna vlug uit de voeten om verder te genieten, er staat nog toneel op het programma enz. enz. Ik ga gelukkig huiswaarts, ook nu zoals meestal geeft het mij een heel goed gevoel, meer moet dat niet zijn!
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.
Ik ben een vrouw en woon in 1741 Wambeek (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/05/1942 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Yoga, Meditatie, Taï-Chi en Qi-Gong, lACH-YOGA, lezen, PC.
65 jaar worden, dat moet gevierd worden. 65 jaar, zo voel ik mij niet, binnenin voel ik mij nog een speels kind, alleen mijn voertuig laat mij af en toe voelen dat het wat rustiger mag... en de spiegel die liegt niet - hihi
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.