We zijn een paar weken terug in Brugge. Het treft ons dat heel geregeld mensen ons aanspreken en jammer vinden dat ons stukje niet verder in het Brugsch Handelsblad zal verschijnen. We hebben het erover bij onze vrienden An en Cis uit de sprietwegelstraat die we bij hen thuis hebben uitgenodigd voor een Marokkaanse tagine en bbq. Opzet is dat scwone dochters Febe en Silke met assistentie van Katrien, Rikas zus het voorbereidend groentjes snijden voor hun rekening nemen. Huisbaas Cissen zal de kip roosteren die Rika eerst versneden heeft. An zorgt voor tapas en haar onovertroffen tiramisu en haar nicht Nancy voor een tongstrelende mochito.
En de Leo, ikke dus, heb de zware superviserende verantwoordelijkheid op mijn frêle schouders te torsen.
Terug naar ons gesprek over de stopzetting van onze column. Afgezien van het werken met een deadline en het soms moeilijk bereikbaar zijn van een internetbron, heb ik er altijd plezier in gevonden de stukjes te maken. Een blog, het woord valt. Ok, maar hoe geraak aan je een blog.
Nancy en Rika zetten zich met succes aan het werk en oh jeugdige onstuimigheid Febe wil al direct een fanclub oprichten.
Tegen half augustus gaan we terug de baan op, richting Italia. Hopelijk krijgen onze stukjes op deze blog evenveel aandacht als deze die wij kregen in de drie voorbije jaren. Tot lezens.
Rika en Leo
