**Een komende kermis zal zeker een geseling waard zijn?
* Met dit gevoel gaan wij voor ongeveer een week in de garage van (weer een) Hassan om de camper te laten schilderen of spuiten zoals onze noorderburen het willen gezegd krijgen.
Een geseling wordt het waarbij elk beeld dat je voor de geest komt als je aan het woord garage denkt met de grond gelijk gemaakt wordt. Het is een openluchtspektakel van één, oneffen nogal fel hellend vlak van gestampte aarde waar de camper ergens tussen andere klandizie moet gewrongen worden. Gewrongen tussen nogal alternatieve voertuigen bewoont door nogal alternatieve jonge mensen. Dreadlocks en Turkse broeken waarvan het gat tegen de grond wappert behoren bij het uniform. En lawaai.
Overdag: de man in een oude bus die hij aan het verbouwen is kan geen lawaai van de straat verdragen, wel zijn eigen hoog decibelerende boxen die een drie noten tellend beatje spuien.
Tegen de avond roken, snuiven ze dan iets met uitbundig gepalabeliseer voor gevolg.
Als de nacht begint worden de waakhonden wakker, die geen mug laten voorbijvliegen zonder eterniteiten durende wafwafserenades ten beste te geven, spontaan afgelost door identieke exemplaren nextdoor.
** Wij geraken er niet uit of we de camper in een blauw zoniet een groen kleedje steken? Uiteindelijk trekt Rika lotje en het wordt groen.
**Als Rika zich al een vreemde eend voelt binnen dit voor de rest zeer sympathiek gezelschap, hoe kijken zij dan niet naar mij en trouwens ik naar hen. Ze vragen mij heb jij dat kleur gekozen, onderliggend is dat dit niet verwacht wordt van een pee.
**Ik heb intussen al wat met dat soort jonge gasten gepraat en wat steeds terugkomt is dat ze hun dingen vegen aan de maatschappij, omdat die hen geen toekomst meer biedt. De meesten werken in de zomer in seizoenarbeid, sommigen zijn poids lourd truckers, ze betalen weinig of niets aan de staat en zullen dus later ook voor niets in aanmerking komen. Hun huis is hun truck. Bijna allen hebben de Franse nationaliteit.
*Het probleem is dat er meer en meer zijn en hun aanwezigheid nog meer dan die van gewone camperaars, voor zenuwen zorgt bij de Marokkaanse overheid. Drinks, drugs en rock en roll, anti overheidingesteldheid. Gevolg zal zijn, finito het wild camperen, ook voor ons.
**Na een weekverblijf in de garage zijn we terug op ons bergplateau, bij onze vrienden Mag en Cois van slijterij Franstje .en het opwindend van lief en leed getuigend gebalk des plaatselijke ezels. Op de foto, waar Rika weer al eens een nieuw meesterwerk aan het aquarelleren is, komen twee exemplaren schijnbaar van heel dichtbij de zaak volgen. De schijn houdt op te zijn als een van de twee zich meer dan wat ook geïnteresseerd toont een slokje te nemen van het potteken water dat zij gebruikt. Kunstbarbaarse langoren, dat zijn het.
**Met een overschotje weg gegooide hondenbrokken van Jack, de Russell, van Magda, moet een ezel een voor hem exquise maaltijd delen met zes uit het niets komende eksters.
**Bovenaan: de laatste foto van Jack, begraven in de nis van een rots op een berg met zicht op de oceaan.
Reacties op bericht (1)
16-02-2012
Goedeavond Leo en Rika,het was fijn hier eens te zijn
