Het is wat minder warm en ik bedenk dat het een goed moment is om de heg weer eens te snoeien want dat is er vanwege altijd iets nog niet van gekomen. Mijn kleinzoon die deze week weer eens bij mij logeert helpt mij een handje met het transporteren van takjes in zijn kruiwagen. Het ventje heeft het er druk mee. Terwijl ik in de weer ben met de elektrische snoeischaar observeert mijn buurman mij vanaf het terras. Mijn buurman heeft ongeveer mijn leeftijd en is vrijgezel en hoewel je statistisch gezien de meeste kans hebt om met je buurman te trouwen is mijn buurman beslist geen optie! Mijn buurman heeft een niet zo heel erge "wijde blik" mist een paar tanden en heeft een buik alsof hij 8 maanden zwanger is en is sinds zijn geboorte nog nooit onder de rokken van zijn moeder uit geweest. Mijn buurman doet iets bij de gemeente waar ik hem al eens bezig  heb gezien. Hij is wèl lief voor zijn moeder, op hun terras staan twee bloembakken, precies dezelfde als die van voor het gemeentehuis. (Maar dààr over zal niemand iets van mij horen.) Hij weet alles over iedereen. Zodat ik mij soms afvraag, wat hij misschien over mij vertelt, Zij wonen hier nog niet zo lang en toen zijn moeder en ik voor het eerst een praatje maakten en hij er bij kwam staan, zei zij veelbetekenend tegen haar zoon. "Die madam hier, is ook alleen!" :-?:cry:

Ik ben bijna op het eind wanneer ik een onhandige te snelle beweging maak en de elektrische kabel door snij. De zon floept uit en het begint zachtjes te regenen. Mijn buurman opgeschrikt van de stilte ineens, staat op uit zijn tuinstoel en slentert naar de heg. "Ben je in panne?" Vraagt hij, ik vertel hem wat er gebeurt is." "Ik kan dat wel even plakken "stelt mijn buurman voor" Plakken….?" Vraag ik verbaast en ik denk: buurman, je maakt een grapje, dat meen je niet? "Ja hoor" antwoord mijn buurman bloedserieus. "Met……. Plakband"!