De periode 1900: En Mr. Poiret bevrijdt de vrouw... 1900 was de periode van Jacques Doucet, Mariano Fortuny maar vooral van Paul Poiret. Het was Paul Poiret die de vrouwen verloste van hun korset... LEES VERDER
Voor mij een hele eer op de koffie gevraagd te worden bij Madammeke.
Ik val na een bakje troost dan ook maar dadelijk met de deur in huis 61 jaar geleden werd ik als oudste van 5 in Lier geboren. Heb dus altijd met zussen en broer moeten rondsleuren wat wel en hypotheek op je jeugd legt. Geen eigen vrienden, geen feestjes enz Wie neemt nu 4 kleine kinderen mee op sleeptouw? Toen was de jeugd niet meer of minder tolerant als nu. Ik zelf ben ik al van in 1988 alleen maar kan best mijn mannetje of moet ik "vrouwke" zeggen staan. Heb 2 getrouwde dochters, dus 2 schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen in de leeftijd van 7 tot 18 jaar. Ik ben een zenuwpierke zoals ze bij ons in lier zeggen. Gelukkig vind ik de zo nodige rust, steeds in de natuur en dat hoeft niet eens ver weg te zijn. Die liefde voor al wat leeft, groeit en bloeit, heb ik er met de paplepel ingegoten gekregen door mijn grootvader. Ik verloor hem toen ik 8 was en dat heeft gemaakt dat ik iemand ben, die zeer moeilijk afscheid kan nemen.
Wandelen is een passie geworden die je zonder veel kosten zo vaak kan inlassen als je wil. Wandelen is voor mij als leven op een eiland, het ritme voelen van de natuur, luisteren naar de wind, de vogels, het ritselen van de blaren onder je voeten, voelen hoe de wind rukt aan de takken van de bomen of streelt langs je haren, kijken naar een formatie ganzen die overtrekt,de overdonderende kleurenpracht aanvoelen, genieten van de eindeloze horizon, voelen hoe de regen in je gezicht slaat....Of gewoon neerzitten in het gras, en insecten, of de reis van een waterdruppeltje aan een takgadeslaan. Wandelen is alles vergeten, voelen dat je leeft. Meestal wordt het je allemaal aangeboden ... gratis ,belangeloos voor niets
Mijn beroep als kleuterjuf heeft het mogelijk gemaakt die liefde voor de natuur door te geven aan vele generaties, want na een loopbaan van 37,5 jaar ... hebben heel wat kleine mensen, ieder met hun eigen talenten bij mij in de klas gezeten. Ik ben nu gepensioneerd maar de navelstreng blijft me verbinden. Ik wordt gevraagd om met Halloween mijn verschijning als lieve heks waar te maken Ik geef demo-namiddagen over nieuwe technieken. Ik was de 1ste kleuterjuf die met haar kleuters ging zwemmen. Won met mijn klasje talrijke prijzen en haalde krantenkoppen. Nu nog spreken volwassen mannen die ik niet altijd meer herken, er zit soms meer dan 1m verschil op, soms zijn ze al kalend maar ze vertellen me steeds opnieuw dat ik hun heb leren koken, want vrijdag was het kookdag,dat ging van soep bereiden tot pizza's zelf maken, beleggen en bakken. Alle taakverdeling was zowel voor jongens als meisjes, geen onderscheid en dat heeft nooit problemen gegeven, althans niet bij mijn kleuters. Sommige ouders zagen er wel graten in dat zoonlief moest afwassen. Ik stond pedagogisch sterk genoeg en dialoog lost alle problemen uit de weg.
Wijlen Ann Peters
Creativiteit zit me in mijn bloed, ik kan zingen, tekenen, schilderen en nog zoveel meer. Ik vind dat men ook anderen van je talenten moet laten genieten, door vb. kennis door te geven. Ik wordt overal gevraagd,men kan me overal gebruiken. Soms moet ik, het blok er op leggen "trop" is " trop" was dat nu niet van den Boeynants die dat zei??? Ik schilder ook op zijde wat meer een passie is. Spelen met kleuren, er is niks dat zo therapeutisch werkt. Ik maakt sjaals, kleding, kaartjes en schilderijen. Af en toe komt er weleens iemand aankloppen die teneinde raad is.. Men vindt de juiste kleuren sjaal of stof niet voor een huwelijk. Niks aan de hand dan, haal ik de verfpotjes boven en begint het mengen tot we het gewenste kleurtje gevonden hebben. Maar meestal werk ik niet op bestelling, maar vanuit mijn gevoelens. Ik ben een gevoelsmens ... mijn hart maakt gewoonlijk samen met mijn intuïetie en mensenkennis een keuze.
Onrecht kan ik niet verdragen en daar ik niet op mijn mond gevallen ben ... zal ik dan ook ingrijpen. Wie er ook voor me staat maakt niet uit. Maar ik kan ook erg goed luisteren naar mensen, dat blijkt men van me af te kunnen lezen want ik wordt met heel veel miserie geconfronteerd. Maar luisteren kost geen geld. Je weet ook nooit het resultaat, maar als het ook maar 1 mens terug wat moed gegeven heeft, was het zeker de moeite. Het weinge vrije tijd dat ik heb, besteed ik aan vrijwilligerswerk.Heb in de psychiatrie geholpen, in vluchtelingencentra en momenteel dichter bij huis (want ik rijd niet op suikerwater) op een dementenafdeling, waar ik alle dagen (behalve op woensdag want dat is babysittingdag) de mensen ga eten geven en ze af en toe eens knuffel of liedjes met hen zing. Mijn passie voor koken barst hier al eens los in het bakken van een taart voor 30 bewoners en het personeel. Gelukkig heb ik weinig slaap nodig, 5 uurtjes zijn ruim voldoende .
Als de spokentijd is aangebroken, kruip ik achter mijn computerke...Ik laat jullie meekijken naar de foto's, want fotograferen is mijn leven Zo kunnen jullie zien hoe ik de wereld bekijk. Zo ben ik nooit eenzaam want contacten op het seniorennet zijn er genoeg. Momenteel dansen we over een zijdedraad... Mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad! Het gevaar voor overlijden is voorbij maar de zorgen blijven, Meer dan ooit...Ze vraagt nu extra veel zorgen, Ze kan niet meer stappen, alleen eten en zeer moeilijk praten. Ik ga haar 3 keer eten geven, meer dan een fulltime dagtaak. Er is nog weinig levenskwaliteit en dat doet heel veel verdriet. Als ik het echt niet meer zie zitten ,trek ik de natuur in en zien jullie de foto's. Vroeger vaarde ik ook kano maar door een hernia heb ik dat in een kast moeten stoppen met de deur op slot. Maar ik ben en blijf een optimist soms tegen beter weten in. Leven is zo mooi ... leer genieten van de kleine dingen, ze maken van ons tevreden en gelukkige mensen. Maar denk af en toe ook eens aan anderen. Een lief woord of gebaar doet wonderen.
Mijn leuze is .. Onmogelijk ken ik niet Op mij kan men altijd rekenen!
Ik wens alle bloggers veel succes met hun blog toe. Bedankt Madammeke voor de sfeervolle ontvangst, je bent een toffe Madam Marylou
Zoals Marlene Dietrich haar smoking en sigaret droeg, Legendarisch! Het "mannen pak" is nog altijd stijlvol en verantwoord ... Eigentijdse varianten van de good old smoking
De bijgaande foto's werden vorige donderdag genomen door Viva in shoppingcenter "De Kern" te Wilrijk.
In het kader van het thema "Iedereen is Uniek" mocht ik het zeker niet nalaten om het ook eens over "mijn stijl" te hebben. Mijn naam is "José", mijn nickname is "Sjoeke" (een anagram van Joséke) en sinds ik dit blogje heb word ik ook vaak "Madammeke" genoemd. Ik woon in Mechelen, ben 55 jaar jong en 36 jaar gehuwd. Ik heb één zoon van 33, Mike en een prachtig kleindochtertje van 4, Dauwke. Mijn grote hobby's: mijn blogjes en MODE.
Ik hou van mode ... Mode domineert al heel mijn leven.
Scàpiro - De Kern - Wilrijk
Ik ging altijd graag uit en was (en ben nog steeds) graag speciaal gekleed. Mode en uitgaan ... Het kost veel geld dus heb ik steeds hard gewerkt om alles te kunnen financieren. Saai kun je mijn loopbaan zeker niet noemen, ik werkte o.a. als haarkapster, als verkoopster, boekbindster, fabriekarbeidster, ja, zelfs als poetsvrouw. Ik werkte ook enkele jaren als mannequin, voor kleinere winkels en boetieks. Deze wereld paste heel goed bij mijn leven. Het was ook wel hard werken, het is niet zo dat wij enkel de show moesten lopen. Zo een job begon van 's morgens en eindigde vaak in de nacht. Bij winkel-modeshows was je dan ook nog de verkoopster van dienst en hoe meer je verkocht, hoe hoger je loon was. Ik deed dat werk heel graag en heb het tot mijn 38-ste gedaan. Sinds mijn 45-ste ga ik niet meer uit werken wegens gezondheidsredenen.
Scàpiro - De Kern - Wilrijk
Als jong tienermeisje reisde ik, samen met mijn moeder, land en stad af, op zoek naar "speciallekes". Niet zo zeer om het daar te kopen maar om te zien wat er mode was. Nu, met alle mode-programma's op TV, de vele mode tijdschriften, internet, enz., is dat niet meer nodig om up-to-date te blijven maar in de jaren '60 en '70 moest je daar voor wel op pad. Mechelen, Brussel, Antwerpen ... Dat waren mijn gewone shopping-trips maar vaak gingen we ook naar Nederland en Duitsland want in die tijd waren die ver vooruit wat mode betrof. Daar keek ik dan mijn ogen uit en prentte alles in mijn hoofd. Thuis gekomen begon ik dan dadelijk te tekenen, vaak maakte ik dan van diverse modellen die ik zag een heel nieuw ontwerp en dit legde ik dan voor aan onze naaister, Rosa. Zij maakte dan de jurk, hotpants of broekpak van mijn dromen tegen het weekend . Zo had ik steeds iets aan wat een ander nooit zou hebben en dat was voor mij de kick! Rosa was een engel, ze kende mij heel goed. Toen zij in de jaren zeventig stopte met naaien had ik dan ook veel spijt.
Chartage - De Kern - Wilrijk
Merken zijn van weinig belang voor mij! Het belangrijkste is voor mij dat het iets nieuw is! Ik voel mij doodongelukkig als ik niks nieuw kan aandoen als ik weg moet gaan ... Op zo een moment blijf ik dan ook liever thuis! Vroeger, tot de leeftijd van +/_ 45 jaar, droeg ik graag kokerrokken, mini, sigarettenpijp-jeans, leer, T-shirts of bloezen, extra gecentreerd, met een brede centuur, wapperende rokken, liefst asymmetrisch of puntvormig ... Lichte stoffen, satijn, kant met veel tierlantijntjes en doorschijnende hemden en bloesjes ... Mooi! Hoge laarzen en schoenen met naaldhakken van een 12 cm, altijd met nylons!
Taboe - De Kern - Wilrijk
Rond mijn 45-ste begon ik te sukkelen met de gezondheid en kreeg ik door de medicatie die ik moest nemen een paar maatjes meer. Dit maakte mij aanvankelijk heel ongelukkig omdat ik in de boetieks mijn gading niet meer vond in mijn maat. Ik moest mijn kledingsstijl aanpassen.
Nu draag ik hoofdzakelijk pantalons, liefst met een elastiek in de lende,lange rokken maar niet te breed en ook asymmetrisch zie ik nog steeds graag.Soms trek ik nog wel eens een rokje aan tot net boven de knie. Een mannelijk broekpak, gecombineerd met een hemd in een doorschijnend stofje met daar een topje onder, zodat je het hemd mooi kan laten openstaan ... Ook hou ik van tweekleurige accenten,zwart/wit en zwart/rood, zwart/zilver of tijgerprint. Modieuze accessoires zoals broches, sjaals, riemen, halskettingen, maken het "af". Een simpel bloesje met een mooi halsketting of sjaal kan iets "speciaal" worden!
Op onze mode-trip in het shoppingcenter te Wilrijk, kocht ik een pull-sjaal, lekker breed, warm met grote kraag, die je op meerdere manieren kan leggen. Door het asymmetrische aspect onderaan, maakt het mij ook slanker en dit is meegenomen, hé?
Taboe - De Kern - Wilrijk
Zelf draag ik, sinds mijn maatje meer, geen blouses of hemden in broek of rok. Het laat mij dikker ogen... Mooi los, boven op is het mooist en slankt af. Maar dit is voor ieder figuur weer anders. Ik draag ook geen hakken meer van 12 cm! Tegenwoordig beperk ik mij tot een maximum van 6 cm. Ik kan ook uren bladeren in een mode catalogus van 3Suisses, La Redoute of Klingel. Ik bestel heel vaak mijn kleding via postorder. Niets is zo makkelijk en ik ben meestal heel tevreden over de kwaliteit.
Parfumerie - De Kern - Wilrijk
Make-up is voor mij heel belangrijk. Dat is altijd zo geweest. Ik ging ook altijd opgemaakt uit werken. Mijn haar in de plooi en met kleding aan waar ik kon mee uitgaan ... Wat voor werk ik ook deed! Aan mij zag je niet dat ik ging poetsen of in de fabriek stond, zo droeg ik ook nooit een schort op het werk.
Mij zie je dus nooit zonder make-up ... Mijn eerste werk als ik uit bed kom is mij schminken en het laatste is alles er grondig afdoen! Vroeger zei men dat dit de huid verouderde maar met de producten die nu op de markt zijn is het juist andersom! Zij beschermen en verzorgen de huid. Ik ben daarvan een mooi bewijs want ondanks mijn 55 lentes heb ik een zeer gave huid met heel weinig rimpels. Ik koop mijn producten meestal in de parfumerie, vroeger koos ik uitsluitend voor Clinique omdat ik allergisch was voor de meeste andere merken maar dit is verbeterd en nu is de keuze dus ook veel groter.
Parfumerie - De Kern - Wilrijk
Aan mijn lievelingsparfums blijf ik trouw: "Opium van Yves Saint Laurent" en "Poison van Dior". Geregeld probeer ik wel eens een nieuwe uit maar ik ga altijd terug naar mijn vertrouwde geuren. In de zomer van 2004 kon je Opium "Fleur de Shanghai" Eau De Toilette Spray (Limited Edition) kopen en die was echt hemels, ook minder zwaar, dus ideaal voor de zomer.
Vroeger ging ik wekelijks naar de kapper. Nu is dat nog om de 14 dagen en als ik iets bijzonders te doen heb. Ook hier hou ik wel van iets "speciaal", lekker wild met veel wax bijvoorbeeld. Ik was altijd een blondine maar 2 maanden geleden besloot ik plots om voor koper te gaan! Het bevalt mij heel goed, wat denken jullie er van? Mijn nieuwe kapster "N.B. Kapsalon" in de Galgenstraat te Mechelen, is fantastisch. Ik had altijd problemen met mijn fijne haren maar door haar valt het beter en kan ik het ook beter in model houden. Als ik een "Bad Hair Day" heb, dan zet ik gewoon een zwarte hoed op. Dat staat me wel, zoals jullie kunnen zien op de onderste foto.
Chartage - De Kern - Wilrijk
Een handtas is een mooi accessoire maar ik besteed daar eigenlijk minder belang aan. Ik kies meestal wel voor kleine tasjes die je om de schouders kan hangen zodat je de handen vrij hebt. Aan de andere kant is een grote tas soms wel handig ...
Ik hou veel van juwelen, ik heb ze dan ook in alle soorten. Ringen en halskettingen, in goud en diamant, kreeg ik van mijn moeder. Ik draag ze altijd afwisselend. Minder dure stukken en namaak juwelen, koop ik zelf. Ik hou ook veel van natuurstenen, bergkristal, onix, rozenquarts, turkoois, robijn, ...
Het enige juweel dat ik al een paar jaar niet meer draag is een horloge, die steekt gewoon in mijn handtas ...
Aan lingerie geef ik niet zoveel geld uit. Af en toe eens een luxe setje maar meestal beperk ik mij tot een comfortabele Sloggy. Ik koop wel altijd een BH van goede kwaliteit. Een goede pasvorm en steun maken een groot verschil uit voor je figuur.
Miskopen gebeuren mij geregeld. Ik vrees dat ik mij te gemakkelijk laat beïnvloeden door verkoopsters of ik beslis te snel. Daarom koop ik ook zo graag per postorder. Je kan dan rustig beslissen of je het kledingstuk wil behouden, zo niet, stuur je het gewoon terug.
Zo, nu kennen jullie mij al een stukje beter! Ik hoop dat ik jullie niet teleur heb gesteld!?
Shoppingcenter "De Kern" - Wilrijk
Ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om al mijn trouwe bezoekers te bedanken. Ook de vele reacties die jullie geven doen zoveel deugd! Toen ik met dit blogje startte zat in in een dal, had geen doel en verveelde mij. Terug met mode kunnen bezig zijn deed mij openbloeien en ik leerde velen van jullie kennen via de reacties en de mailtjes. Dank hiervoor, het betekent heel veel voor mij ...
Ik ben uitgenodigd om bij Madammeke op visite te komen, iets wat ik een hele eer vind.Nicole is mijn naam maar ik gebruik gewoonlijk de naam "Prullemieke". 54 Jaar geleden werd ik in Leuven geboren en ik ben moeder van 2 dochters en oma van 3 kleine meisjes. In 1996 kwam ik door een ongeval in een rolstoel terecht.
1972 - 20 jaar jong
Ik verzamel graag dingen. Als bv de kleindochter morgen zeven wc- rolletjes en vijf kaasdoosjes nodig heeft om te knutselen op school, is dat zeker geen probleem! Ik hou namelijk alles bij, in stapeltjes, veel stapeltjes ... Ik vind daar perfect mijn weg in terug, maar het klassement ontgaat mijn parnter keer op keer, hij noemt dit dan ook ten onrechte "rommel"!
Liesje, Daniël, ik en Emma
Ik verzamel graag dieren om mij heen, ik heb twee poezen , Pruts en de kleinste poes is "Micky", die ik zelf groot bracht met de papfles. Twee honden, een kleintje "Pim" en een grote "Mischa. Daardoor lijkt ons huis wel op een " bijhuis van de Zoo" en dat moet toch lastig zijn voor een partner die liever geen huisdieren houdt!!.
Micky Mischa
Mijn vorige partner overleed 9 maanden na mijn ongeval. Dat was wederom een zware slag in mijn leven. Nadien heb ik terug een lieve man ontmoet, die zeer lief voor me is en goed voor me zorgt, alhoewel ik nog heel zelfstandig ben en het ganse huishouden nog doe vanuit mijn rolstoel. Sommige klussen, zoals de ramen lappen, kan ik niet meer, maar verder kan ik goed mijn mannetje staan.
Ik ga u even beschrijven hoe goed we het met elkaar kunnen vinden ...
Het is een grote kunst te aanvaarden dat hij s'morgens in zijnboxershort de deur openmaakt en nog liever bij de Noordpool uitkomt als even de weg te vragen. Hij is een kei in dweilen en waant zich soms het neefje van Mister Proper. Ik daarentegen, heb nog wel eens valse plooien in zijn hemden of strepen op de glazen na de afwas. Hij niet hoor!
In "schoonmaakvrije" tijd ben ik dan weer een schatje. Ik supporter als hij petanque gaat spelen, kan lachen om zijn moppen en zijn imitaties van een koe of een ezel (hetgeen niet aan iedereen gegeven is). Ik ben ook zeer begripsvol als hij "per ongeluk" de doos met 500 schroefjes laat vallen, om dan ijverig, zonder mopperen, mee te zoeken naar dat ene schroefje dat hijnu nét nodig haden ja, ik vind het dan nog ook en daarom alleen zou hij van mij een dubbel moeten laten maken.
Birgit & Sophie
Mijn 2 dochters (foto's boven) zijn nu 34 en 32 jaar oud en hebben vele trekjes van mij, vooral dan de "humor". Van toen ze nog klein waren zat het er al in, ga maar eens lezen op mijn blogje onder het artikel: "Uit de kindermond". Echt grappig.
Lotte, Lies en Emma zijn mijn kleindochtertjes. Ze zijn 2, 2,5 en 6 jaar jong. Alle drie hebben ze ook de "humor" van hun mama's en oma overgenomen. Zo komt er hier vaak een tamme kip op bezoek en de twee kleinsten vinden dat geweldig. Soms komen ze dan een "versleten" boterham vragen voor de kip en zo zijn er nog vele leuke anekdotes die ik met hen meemaak.
De ommekeer ...
Tien jaar geleden, op 2 oktober 1996, veranderde mijn leven op één moment volledig. Ik maakte een "salto fatalé" ... Ik viel van een platform en brak mijn rug. Hierdoor belandde ik in een rolstoel.
Interview
Is het niet pijnlijk om te schrijven over zo'n aangrijpende gebeurtenis in je leven ?
Neen, integendeel , het werkt zelfs bevrijdend: ik moest iets met m'n ongeluk doen. Na 13 maanden ziekenhuis, na de dood in de ogen te hebben gekeken, wil ik aan iedereen vertellen dat er, ondanks alle miserie, altijd hoop is. Dit hier schrijven is eigenlijk voorgoed afsluiten van mijn oude leven en het opstarten van mijn nieuwe. Nu ben ik een mens met een handicap, maar niettemin een vrouw met even veel hoop en kansen op geluk als elk ander.
"Hoop en geluk" zijn nu twee sleutelwoorden in je leven?
Ik ben altijd een optimist geweest, ik moest mezelf terug uitvinden, m'n levenwas letterlijk aan duigen gevallen. Met de scherven moest ik mijn leven opnieuw gestalte en inhoud geven, dit ging zeker niet vanzelf maar toch besef ik hoe mooi en rijk het leven kan zijn. Ik hoop met dit neer te schrijven de mensen doen in te zien hoe mooi het leven is, ook zonder zo een traumatische ervaring!
Ben je veranderd sinds je ongeval?
Ja, vroeger was ik veel meer met mezelf bezig, vriendschappen waren leeg , ze betekenden niets. Het waren mensen om mee te feesten en niet om emoties mee te delen. Mijn ongeval heeft mij anders doen denken over liefde en relaties, het heeft van mij een ander mens gemaakt en ik ben nu gelukkiger dan ik ooit ben geweest.
Hoop je ooit nog te kunnen lopen?
Een mens moet altijd blijven hopen , voorlopig zijn er nog geen technieken gevonden om ruggewervels te genezen, opnieuw kunnen lopen is een doel, maar ik lig er niet wakker van , ik leef en dat is het voornaamste!
Prullemieke
Breng zeker een bezoekje aan dit blogje! http://blog.seniorennet.be/nida1952/
Ik hou namelijk alles bij, in stapeltjes, veel stapeltjes ... Ik vind daar perfect mijn weg in terug, maar het klassement ontgaat mijn parnter keer op keer, hij noemt dit dan ook ten onrechte "rommel"! 
en zo zijn er nog vele leuke anekdotes die ik met hen meemaak.
