WARMTE.

Als harten niet meer praten

Overheerst een ijzige stilte

Kan verwarming niet meer baten

Rest er enkel een huis vol kilte

Een thuis waar geregeld gelachen wordt

Waar ogen mekaar liefdevol toe strelen

Voelt zelden enigerlei energie tekort

                                                            VERLATEN.

Je plek is schralend leeg

Je beeld als stuk gebroken

Hoe zeer graag had ik een woord

Nog met jou gepleegd, gesproken

Je met een regen van dierbare zinnen

Gevuld met de puurste klanken

Voor alles wat ik voel vanbinnen

Had ik jou zo willen danken

Hoe jij me met warme genegenheid

Voor de waanzin van het zijn behoedde

Me stuurde, verbaasde sensitiviteit

En mijn wezen vol liefde voedde

Maar ach, jij hoefde mijn woorden niet te horen

Je vermoedde mijn drang naar nostalgie

Wist dat het gevoel me immer zou bekoren

Als ik diep in mij, het teken van jouw liefde zie…

                                                            DWALEN.

Mijn ogen dwalen af

Gedachten diepen in mij

Scheppen beelden, herinneringen

Als stromen, schijnbaar vrij

Want geen oevers te bespeuren

Noch meanders in het verschiet

Geen blik om waard te keuren

Aan jou twijfelen,  ik deed het niet

Ook al ben je van mij heengegaan

Op die reis zonder ticket weer

Geen gevoel rest me alleen te staan

Zo minzaam in het peinzen, zo teer

Wordt hoog uit gemis

Doch blijft steeds bekoren

Waar puurheid onbeschrijfbaar is

Bloeit jouw bloem als nooit tevoren…