Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 5

11-11-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

In lacrimoso

(Proeve van een onverstaanbaar gedicht)

In lacrimoso

de lafenis van een flauwhartige
is veelal in lacrimoso gekleurd
vaak tracht hij het tij toch nog
met spraakwater te keren
terwijl deze mens mijn vertrouwen
onvoorwaardelijk heeft verbeurd

met de modus in rebus
slobbert hij allengs bij leven
immer uitmondend
in een incrusterende roes
opdat de rede maar
buitenzintuiglijk wordt bedreven

zo kan hij in tranen geraken,
wordend tot slippendrager
van zijn smachtende ego :
de slempende slemiel
als geblinddoekte jager
van een vetgemeste vlo

11-11-2008 om 14:40 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Lekker luchten

speel even mee
langs snaren
van onze blauwe wind
we dansen dan
totdat jij je in het ronde
tollen bevindt en ik
touw laat vieren

of laten wij dollen in
een genoeglijk rijmende
ritmiek die jij
van nature zo bemint

draai, draai toch
terwijl je haar,
in vlechten geknoopt,
zwiert langs de duinen
van mijn verlangen

waar mijn handen
zich strekken tot
regenboogkleurige
vingertoppen
in fluitende gezangen

ik heb geen idee
oh, jij zeker wel dan

wanneer jij of ik,
kan ook beiden,
weer op het koudevoeten
marmer zullen landen

we kunnen er wat van!

toch?

11-11-2008 om 14:40 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Jij die komt

ik wacht op je
terwijl jij reist
onderweg naar
jouw naam

en een wijle
drijft onder
een bonzend en
veroverd
vrouwenhart

waar je
als vederlicht gewicht,
na erkenning
in een veilige duisternis,
te samen in
enkelvoud start

zo tel ik mijn uren af
terug naar de aarde
en jouw dagen
die spoedig worden
geboren

als je dan de zon
ontmoet
zal je tot een
eeuwige waarde
behoren

11-11-2008 om 14:39 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Als de dood passeert

waarom is een
doodgeboren woord
geschreven in een zucht
naar onhaalbaar verlangen

indien het bestaan
ongevraagd
mijn hart doorboort
en denken
in dwang lijkt gevangen

oh natuurlijk
zijn er gedachten
welke de rede
van nature achten

en spreekt een woord
over wederopstanding
en verwachten

*

we vullen echter
leegte met
zwijgend turen

11-11-2008 om 14:38 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Schone schijn

er zijn zo van die mensen
die mij niet mogen
het aantal neemt
door de jaren heen
alleen maar toe

heb ze mogelijk in hun
verwachtingen bedrogen
worden van mijn aanwezigheid
ondraaglijk moe

of zal het zo zijn
dat ik nu pas,
door de jaren gelouterd,
de schone schijn doorbreek
van zelfgenoegzaamheid

waar de ziel
schellen verdrijft
uit het land van blinden

dat ook in mijn handen
zwart wit wordt bereid
uit juichende kleuren

ja, ik lijk toch veel op wat
anderen van mij vinden

11-11-2008 om 14:37 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

De verte nabij

in de tiende maand
schuift mijn bodem
onder de voeten

het kan ook zijn dat
de geest kiest
bij het vallen der bladeren
voor een andere route

het lijkt of hakken
plakken aan de aarde
en schoonheid
het laat afweten in haar
oorspronkelijke waarde

het is een brug overgaan
zo zwaar als het beklimmen
van het rulle duinzand

om aan de blanke top te zien
dat de horizon lijkt verpakt
in een donkere verte.

11-11-2008 om 14:37 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Voix céleste

het kloppend hart
drijft lucht
door buizen
die wind omzetten
in klinkende lagen

opdat in gewelven
het met wierook
opgestegen lief en leed
aan het hemelse
wordt opgedragen

eikenhouten pilaren
dragen het bejaarde lijf
door eeuwen heen

waar de mens zelve
zomaar even in de tijd
met handen en voeten
zijn toetsen mag raken

en antieke fluiten
in hoofd en hart
verbinding met
het ongekende
kunnen maken

11-11-2008 om 14:36 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Op het veld van eer

heden,
kortom in de loop van de dag
heb ik mijzelf weer rechtgezet
in het lijstje met mijn zelfportret

mijn gezicht was
ietwat gaan schuiven;
neerwaarts het meest

ik raakte reeds
de onderste richel
en mijn fiere kop
hing achterwaarts

niet meer in de houding
zo ik word gekend
met mijn blik;
ingetogen en bedeesd

borst en buik bleken,
hovaardig,
hemelwaarts gericht

en hoewel in de tijd gezien
zij zeker opgezwollen zijn geraakt
is dit toch een pose
die men niet ter aandenken
in een vierhoek bewaart

en waar ik eerst nog
duidelijk vooraan stond
geraak ik steeds verder
in het bos der vergankelijkheid

het enige wat mij nog
van de overigen onderscheidt
is de vaststelling:
"ik ben er nog"
alhoewel ook mijn lijstje slijt

11-11-2008 om 14:35 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Ik heb de stilte lief

als ik mijn adem
ingetogen verdeel
heb ik de stilte lief,
zo lief

doch ben aan tijd gebonden
waar voortschrijdende wijzers,
onophoudelijk,
verleden verwachtingen
verwonden

en zie in jonge maagden
dat ik steeds vaker
oudere vruchten teel
in afwachting van de nacht
die onherroepelijk op mij wacht

toch rust ik in mijn avond,
en voel me bemind
door de glimlach
van jouw kind

en als ik mijn adem
ingetogen verdeel
heb ik de stilte lief,
zo lief

11-11-2008 om 14:35 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Tijdverdrijf

wat ga jij
nog doen,
vraagt vandaag
aan toekomst

voel me oud
ik wacht niet meer
op later

fluistert ze tegen
de ongeboren dag
van morgen

en gisteren
is doodmoe
die wil niet meer
voor mij zorgen

11-11-2008 om 14:34 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Mens, wie zijt gij eigenlijk

koude kan er zijn
ook al bloeien kleuren
het hele jaar door

liefde sluit geen deuren
overeenkomstig het
ritme der seizoenen

of smelt in hemelsvocht
indien sneeuw of hagelsteen
rechtspreken zonder verhoor

evenmin bevochtigen
tranen een dood tapijt
uitsluitend en alleen
als de herfst daalt
over lanen

kilte kent geen tijd
het overkomt de mens
als het leven
in het innerlijke snijdt

of de ziel het machteloze
wilt verjagen
zodra onze natuurlijke
eenzaamheid in overmaat gedijt

11-11-2008 om 14:33 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Schaduwgeuren

als de dag allengs
eerder verduistert

lijkt licht in mij
anders te kleuren

en waar zomerpracht
van nature ontluistert

ruik ik ook weer
schaduwgeuren

11-11-2008 om 14:33 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Nachtroep (duogedicht)

wieg mij
in één zachte adem, verbind
waarheid met wonden

klevend aan het nachtlicht
van stilte

verschuif mijn verlangen naar
het schitterend oog, in pauwenveren
gestileerd

het zal mijn traan dragen, teder
door de wuivende wind
opgerekt

tot een zoet vlies van troost

duogedicht met: kerima ellouise

11-11-2008 om 14:32 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Vaarwel zomeroogst

als het verkleuren
van de blaren
nog voor de val
een aanvang neemt

en het najaarsgrijs
de rust inluidt
om aan dood
en opstanding
te wennen

geraakt de mens
vaak snel ontheemd
van zomeroogst
en zal wellicht verval
schielijk herkennen

morgen bestaat
alleen nog in hoop,
woord en dromen

wordt hij enkel zo door
de verstilling geloodst?

11-11-2008 om 14:31 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

21-09-2008

Ledematen

mijn korte
dikke duimen
en de verder
afgelegen pinken
tikken als toetsen
op een trommel

waar kinderen
op stoeptegels hinken
met maar één been

hoor ik op
de verdieping boven mij
gestommel

daar gaat de buurvrouw
met het andere
langzaam heen

zo bezigt ieder
in eigen ritmiek
de nog actieve ledematen

het bedrijven van de liefde
heb ik,
omwille van de eenvoud,
er maar even
buiten gelaten

21-09-2008 om 19:23 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Jij, die mij overleeft

het is niet anders
dan het navolgen
van een boom

die het kleuren
van zijn bladeren
zo op eigen wijze beleeft

al even natuurlijk
als mijn dood
die jij in een
lente overleeft

21-09-2008 om 19:22 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

De dood na de mosterd

zal de stramheid
der leden
ook mijn speelse geest
langzaam tot een stugge
boemelaar smeden

opdat ik het heden
steeds meer ga zien
met wezenloze ogen

als de waarheid
van het verleden
slechts goed is
en de jeugd thans
wordt bedrogen

maar ook dat
de sprankelende schoonheid
door mijn aderen
zal worden gemeden

en de opwinding alleen past
bij nog ongerijpte zielen
terwijl nu al de ouderdom,
nog eer men de mosterd
heeft gevonden,
als sleets wordt beleden

neen, alleen de dood
ja, die houdt mij in de gaten,
zit mij op de hielen
tracht mij de hel in te praten

echter tot het einde der tijden
zal ik mij, Deo Volente,
niet als tweedehands gedragen
of alleen maar voor
een muurbloempje knielen

"Gij zijt gewaarschouwd"

21-09-2008 om 19:21 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Blind verlangen

aldoor
verwachten

is trachten
een onthecht verleden,
al dan niet gewild,
in pijn te hervinden

en verschijnt
verlatenheid opnieuw

als het sterven dan herleeft
en mijn ziel zich spiegelt
aan de blinde linde

zal nimmer
de dolende echo vergaan
die het verlangen
in de toekomst weeft

21-09-2008 om 19:20 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Abortus provocatus

soms weet ik
niets
te schrijven

dan lijken letters
in oud zeer
te beklijven

of houdt de geest
ze in grijs gevangen

ook kan hij
het ongeborene
naar verten
dromerig doen
afdrijven

als een literaire
abortus provocatus
van een nodeloos
bevrucht verlangen

21-09-2008 om 19:19 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

De kim gepasseerd

loop weer verloren
in eigen land
achterwaarts kijkend
of rotonde lopend
naar voren

of zit ik
achter slot en grendel
waar niemand mij kent
en ook ik
mezelf niet begrijp

raak ik daar ooit aan gewend

het lijkt doelloos vissen
met aas zonder hengel
en een onbekende
mijn gedachten ment

het is dolen in gewelven,
overvol of door
leegte uitgeput
ik word gedwongen
duisternis te delven

*

achter tralies
van overmacht
hoor ik het orakel spreken
"ken je zelve"

och, kon ik maar ademen
onder een loodzware deken

*

21-09-2008 om 19:18 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm

	Gedichten 1

	Fixpoetry Duitsland

Inhoud blog


	Bewondering
	Als de schaduw valt
	Hellevuur
	Ad Tempus
	Mysterie van Kerstmis
	De vrije wil
	Van zoon tot broer
	Jasper
	Ingebeeld
	Klanken van de arm
	In het stof zult Gij bijten (2)
	In het stof zult gij bijten
	Verlichting 2
	De wezenlijke schijn
	Welvaart
	In verwachting
	In de rij
	Verlichting
	Een heremiet
	Hoe ik mijzelf ontnam
	In beelden
	Vaker dan voorheen
	In lacrimoso
	Lekker luchten
	Jij die komt
	Als de dood passeert
	Schone schijn
	De verte nabij
	Voix céleste
	Op het veld van eer
	Ik heb de stilte lief
	Tijdverdrijf
	Mens, wie zijt gij eigenlijk
	Schaduwgeuren
	Nachtroep (duogedicht)
	Vaarwel zomeroogst
	Ledematen
	Jij, die mij overleeft
	De dood na de mosterd
	Blind verlangen
	Abortus provocatus
	De kim gepasseerd
	Tussen wijde leden
	De geur van de echo
	Beerput Poezie
	Tumulus
	Mijn spiegelbeeld (eenakter voor twee personen)
	Een Juliusiaanse verlichtende houding
	Kleven aan de Top
	Uitval
	Een zottig lot
	Hora est
	Geborgen goud
	Oude liefde
	Genadeloos
	Cecile, Vrouwe van Brugge
	De zwangere schaduw
	De zoete wind
	Ik teken jouw figuur
	Reflectie
	FOTO
	de Mythe van Fatuma
	Annabel
	Zwijgen
	Blind gevlekt
	Crème de la crème
	foto
	ik, als zuigende minnaar
	spiegelende realiteit
	De glazen tijd
	Heet de dood God
	Bescheiden hoogmoed
	Wachten op een trein
	Ga maar
	Een blijde boodschap
	Als een mens zich verliest
	Het benevelde doek
	Interieur
	Eens komt de tijd
	Foto
	Mijn lage land
	De Stem des Aanrechts
	een knipoog
	that's life
	vrijheid
	Mijn schild ende betrouwe
	horen, zien en zwijgen
	Dichter des Vaderlands
	epiloog
	de ijzige nacht
	Binnenstebuiten

zo is mijn lage land - onvoorstelbaar beweeglijk - aldoor zoekend - naar een veilige overkant -

Blog tegen de regels? Meld het ons!
Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!