Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 5

17-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cecile, Vrouwe van Brugge
 

 

ik dans met u,
vrouwe van de avond

zing de melodie
die ons laat bewegen

zomaar op het ritme
van een ontspruitend lied

dat onze beide lijven,
getekend door de tijd,

even
in een blijde
voortgang doet
verweven

17-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


15-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De zwangere schaduw
 

 

schuil je even mee,
wil je?
hier, onder mijn vlinderstruik
die roze is gesierd

de takken hangen
wat zwaar getopt,
met hemels vocht bedekt

zij schenken ons
de zwangere schaduw
waar een lichte geur
zijn hoogtij viert

en zowaar,
een rijzende passie
wordt verwekt

ik lik de rood
gezoete smaak
van je lippen

als langs je mond
het groen wat druppels
omlaag doet glijden

aan dit sap
willen onze tongen
ritmisch nippen

zal het ons,
naar vluchtige
hoogten leiden?

15-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


13-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De zoete wind
 

 

de zoete wind strijkt
van genot de wangen
in een tastend verlangen

hij aait de huid met zachte hand
en ik, wuivend naar meeuwen,
word badend gedragen
in het warme zand

boven mij spant zich in azuur
de hemelse weide uit,
weids en sprakeloos puur

in mij drijven,
weliswaar bij vlagen,
nog losse wolken

totdat ook zij vergeten
het aardse denken
te vertolken

13-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


11-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik teken jouw figuur
 

 

ik teken jouw figuur
met een gouden pen
je huid verzorg ik met
een verjongende crème

neen, je hele lijf
boetseer ik zo
dat je volledig aan
mijn mannelijke
verwachtingen voldoet

meer is er toch niet
achter jouw façade
ja, de duivelse macht
die je eeuwig beboet

hij is heerser over
een onveilige haven
hij heeft het vertrouwen,
lang geleden,
besmeurd met onuitwisbare pek
opdat de dorst nimmer is te laven

jouw zoute en zure vocht
zal nooit weg kunnen stromen
omdat het bevroren is geraakt

de liefdevolle groei naar eigenwaarde
is daardoor voortijdig gestaakt;
het daglicht draagt boze dromen

ach, het maakt niet uit wat ik vind
als je, uit onmacht,
jezelf niet bemint

11-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


09-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reflectie
 

 

ik heb het wel gezien
mompel ik bij tijd en wijle;
zeker de wereld is groot
en emoties nog
eindeloos te vergaren

maar waarom àlles ervaren
door het afleggen
van zoveel mijlen
of nóg dieper navelstaren
totdat alles zo duidelijk is
als de ongekende dood

09-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


07-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FOTO
Klik op de afbeelding om de link te volgen
















fotografie:Cornelia Ettl

07-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de Mythe van Fatuma
 

 

zij, Fatuma, daagt de goden uit
van achter haar gazen voile
om gelijk een dolende pagode
steunend op haar houten fluit
als bevallige dienende bruid
over haar duistere ultieme
verlangens te verhalen

teneinde de hemelse heerscharen
in een aardse verleiding te noden
zodat zij, Fatuma, hun zaad
in sprekend stof zou baren
waar elke willekeurige macht
kan worden omgezet in haar geboden
en de uitgeblusten haar tot
enige opperwezen zouden verklaren

zo geschiedde...
met vrouwelijk geduld
dat niet alleen de baarden
maar zelfs hen met zalige borsten,
onbelast met bevruchtende sappen,
werden omhuld met eeuwige schuld;
haar superbe grootsheid te aanvaarden

07-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


05-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Annabel
 

 

het is de nacht
die al voor de avond
het licht heeft besmeurd
en in zwijgen is vermomd

als ik plots,
uit de verte
een stem hoor roepen
"kom op, Julius, geen zelfbeklag,
blijven praten.
ik mis de bevrijdende opening".
de humor, jouw onweerstaanbare lach
dat zijn toch ook vaste gewaden

vandaag, Annabel
is weer zo'n dag
het ene been schuift dan uit bed
terwijl de ander weerstand biedt
en zegt, ik volg later,
het kan nu even niet

al heb ik weet
van mijn edele dagelijkse plicht
blijf ik desondanks dromen
mijn blik blijft als vanzelf
naar binnen gericht

het is deze ochtend,
Annabel,
die de nacht verder draagt
en de scheiding tussen
slapen en ontwaken
haast onweerstaanbaar
langdurig vertraagt

05-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


03-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zwijgen
 

 

hoe draai ik,
blind gevlekt,
een zandloper
van steen

als ook jouw handen
niet verder kunnen reiken
door bevroren gedachten
die gevangen lijken
in glimlachend geween

en waar het zwart
over en weer
blijft ingekleurd

het is de nacht
die al voor de avond
het licht heeft besmeurd
en in zwijgen is vermomd

03-07-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


02-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blind gevlekt

 

vergeet zo vaak
te vragen
hoe het je vergaat

soms moet het dagen
door de eigen kwetsbare
schaduw heen

waar ook nog
mijn stokkende adem,
onverstoorbaar,
een verlammend zicht
verraadt

hoe draai ik,
blind gevlekt,
een zandloper
van steen


02-07-2008 om 22:04 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Crème de la crème

 

ach, was ik maar een poweet
die zich mocht scharen
onder de crème de la crème

zeg maar de haut culture
der edele dichters
begiftigd met elitaire snaren
die het aangezicht van taal
verstillen als het zazen in zen

maar de Schepper heeft
anders besloten:
"Gij, Julius, zijt niet slecht
maar een liefhebber
gelijk een zondagschilder,
wees niet onverdroten"

maar mijn ego
snakt zo naar roem,
laat ik hem weten

"ja", zegt de Meester
"door die menselijke trek
is een ieder bezeten"

 

02-07-2008 om 22:03 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


27-06-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto
Klik op de afbeelding om de link te volgen












park: Kienehoef  Sint-Oedenrode.

27-06-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


26-06-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik, als zuigende minnaar
 

 

ik zuig immer
zacht en traag
van het zoete bloed

zeg maar gerust,
óók liefdevol
zoals dat slechts
een echte minnaar doet

het is echter zo,
zucht de
stervende vlo

dat mijn tijd van
heengaan
is gekomen

steeds meer
tref ik de verzuurde mens

toen ik aan jou
was begonnen
wist ik het zeker

het chagrijn
is niet meer
in te tomen


26-06-2008 om 15:36 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spiegelende realiteit
 

 

ik zie jou staan
in de piste
van een lingerieboetiek
als kwetsbare figurante
op het wedijverend glas

de verbeelding zoekend
die een weg naar jezelf baant
of iemand die je ooit was

je draait je half om
of kijkt over de schouder
naar elke starende blik
die je ego tracht te vangen

aldoor wisselend van pose
om de bevestiging te vinden
in een onvertaalbaar verlangen

26-06-2008 om 15:36 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De glazen tijd
 

 

alhoewel overkapt en gedragen
door hemel en aarde
en beschut door
vier sierlijke pilaren

is de loper des tijds,
uiterlijk gehuld
in het goud der armen,

op een voor mij ongekende dag
opgehouden
de voortschrijdende minuten
langzaam opbouwend te vergaren

ik zie hem zielloos staan
tussen verleden van allerlei aard
onderwijl denkend
waarom nu afgedankt,
hoe kan zijn aanwezigheid
hier worden verklaard.

zeker, het glazen lichaam
is aan het oog onttrokken,
verbrijzeld op enig moment

maar waar de geijkte
eeuwenlang door bewegende polsen
in de schoonheid lijkt verheven

is hem nu
tussen willekeurige overlevenden
een voorlaatste rustplaats toegekend


26-06-2008 om 15:35 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heet de dood God
 

 

als ik mijn tred steeds meer
in tijd en ruimte vertraag
en mijn gang langs rododendrons
ten einde beperk tot een van hen

dan denk ik steeds minder meer
is mijn omgeving nog maar
een haast gedachteloze haag
benader ik nu een goddelijke sfeer?

als mijn adem wenst te stoppen
overeenkomstig het aardse lot
word ik dan opgenomen
in zulke fleurige knoppen

ben ik dan in de eindeloze grootsheid
van de dood,
is dat dan de heelheid
gekend onder de naam God

26-06-2008 om 15:34 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bescheiden hoogmoed
 

 

waarom zou ik bescheiden zijn
als ik op mijn rug de lasten draag
gelijk een elk het donkere moet torsen
en weet dat er een helder
onomkeerbaar punt geschapen wordt,
niet door mij of de mensen aan mijn zijde

nee, het is van een almacht,
in een zekere schijn,
niet komend uit mijn eigen vraag

die aan mij overlaat
dobbelstenen te laten rollen
om wel of niet
met de levensadem te morsen
of dromen aan te snijden

mijn voortgang kent slechts een doel
waarom zou ik dan bescheiden zijn

niet dat ik hoogmoed verkies
als heerser over alle wegen
het is waar, het bewandelen
van het eigen pad is een gegeven
waarop ook ik herhaaldelijk verdwaal

en toch wel vaak de richting verlies
al voelt het even als een zegen
om tegendraads tegen
de eigen natuur te handelen
te genieten van een uitgetreden zegen
en ik mijn hoed hoger zet dan normaal

zou een pauw niet mogen pronken
met de schoonheid hem aangedaan
mag men niet lonken naar de talenten
waarmee ieder zich heeft te verstaan

vertoeven in een huis met ramen
zonder uitgang naar buiten
is nodeloos lijden aan jezelf

het spelen met bescheidenheid
haalt mij uit de kluiten
toont mij de schoonheid van het hemelgewelf
kan mijn bestaan beamen
en geeft de lach gelegenheid
de betrekkelijkheid zich tijdelijk
in de ruimte te ontsluiten

waarom zou ik bescheiden zijn
als ik op mijn rug de lasten moet dragen
niet komend uit mijn eigen vragen

CARPE DIEM

26-06-2008 om 15:34 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wachten op een trein
 

 

wanneer komt een trein voorbij,
hij mag ook wel even stoppen
als ik spreek over een gedachte
die passeert
en aanzet tot enige beweging
in mijn vingertoppen

of een beeld dat zich
neervlijt bij mij
waaruit ik zicht heb
op voldoende letters
die woorden kunnen bouwen
uit een scheppende brij

en regels trekt
over wit papier
die konddoen
van een rijmend
of prozaïsch gebeuren

waar mogelijk ook
een gevoel wordt ontmoet
met navenante kleuren

in de hoop dat in alles tezamen
ook iets muzikaals wordt opgewekt
niet om een hekwerk te beramen
maar dat de fantasie van menigeen
moeiteloos kan worden opgerekt

26-06-2008 om 15:33 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ga maar
 

 

ga maar
fluistert
mijn innerlijke
stem

had je niet meer
moeten roepen

je bent door
de verstreken tijd
gekropen

aldoor een mengeling
ademend
van afstoten en hopen

mijn handen raken
nog even aan jouw huid

de ziel ervaart
met tegenzin
een afwezig geluid

ga maar
zwijgen mijn lippen

*

ik heb niet geleerd
een navelstreng
door te knippen

26-06-2008 om 15:32 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een blijde boodschap
 

 

er ontwikkelt zich weer
een toekomst
zo wordt dat
in de volksmond genoemd

een flierefluiter uit miljoenen
treft onbewust
zo mogen wij gerust stellen
een verleidster
op bevruchting belust;
hij is dan tot een
langer bestaan gedoemd

tijdens rappe scheppende gebaren
of een operette met
een zangerig gezucht
geschiedt het onvoorstelbare

het zijn, naar mijn beste weten
twee mensen die op biologische wijze
van elkaar zijn bezeten
en veelal na de inspannende uitspatting
onwillekeurig zijn opgelucht

en als onzichtbaar wordt besloten
tot een hechting, gericht op meer
is het voor hem voorbij met het boemelen

zo vreten zij zich nu vol
tot één menselijk geheel;
in het vruchtwater valt
niet meer te sjoemelen

het is groeien geblazen
een buik moet immers
worden opgerekt tot bol

die na verloop van tijd
barstensvol is gevuld
met lijf en ledematen

wanneer er dan op de juiste wijze
is geëchood en geteld
geschiedt het grote wonder
als noodgedwongen
de nieuwe aanwinst
het vruchtwater moet verlaten

en worden de kaartjes rondgezonden
die al maanden eerder,
naamloos weliswaar,
bij de dorpsdrukker zijn besteld

toch denken de ouders soms even
in de reeds overwonnen nachten;
tjonge jonge, waar zijn we aan begonnen


26-06-2008 om 15:32 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm




Foto

  • Gedichten 1

  • Fixpoetry Duitsland

  • Inhoud blog
  • Bewondering
  • Als de schaduw valt
  • Hellevuur
  • Ad Tempus
  • Mysterie van Kerstmis
  • De vrije wil
  • Van zoon tot broer
  • Jasper
  • Ingebeeld
  • Klanken van de arm
  • In het stof zult Gij bijten (2)
  • In het stof zult gij bijten
  • Verlichting 2
  • De wezenlijke schijn
  • Welvaart
  • In verwachting
  • In de rij
  • Verlichting
  • Een heremiet
  • Hoe ik mijzelf ontnam
  • In beelden
  • Vaker dan voorheen
  • In lacrimoso
  • Lekker luchten
  • Jij die komt
  • Als de dood passeert
  • Schone schijn
  • De verte nabij
  • Voix céleste
  • Op het veld van eer
  • Ik heb de stilte lief
  • Tijdverdrijf
  • Mens, wie zijt gij eigenlijk
  • Schaduwgeuren
  • Nachtroep (duogedicht)
  • Vaarwel zomeroogst
  • Ledematen
  • Jij, die mij overleeft
  • De dood na de mosterd
  • Blind verlangen
  • Abortus provocatus
  • De kim gepasseerd
  • Tussen wijde leden
  • De geur van de echo
  • Beerput Poezie
  • Tumulus
  • Mijn spiegelbeeld (eenakter voor twee personen)
  • Een Juliusiaanse verlichtende houding
  • Kleven aan de Top
  • Uitval
  • Een zottig lot
  • Hora est
  • Geborgen goud
  • Oude liefde
  • Genadeloos
  • Cecile, Vrouwe van Brugge
  • De zwangere schaduw
  • De zoete wind
  • Ik teken jouw figuur
  • Reflectie
  • FOTO
  • de Mythe van Fatuma
  • Annabel
  • Zwijgen
  • Blind gevlekt
  • Crème de la crème
  • foto
  • ik, als zuigende minnaar
  • spiegelende realiteit
  • De glazen tijd
  • Heet de dood God
  • Bescheiden hoogmoed
  • Wachten op een trein
  • Ga maar
  • Een blijde boodschap
  • Als een mens zich verliest
  • Het benevelde doek
  • Interieur
  • Eens komt de tijd
  • Foto
  • Mijn lage land
  • De Stem des Aanrechts
  • een knipoog
  • that's life
  • vrijheid
  • Mijn schild ende betrouwe
  • horen, zien en zwijgen
  • Dichter des Vaderlands
  • epiloog
  • de ijzige nacht
  • Binnenstebuiten

    zo is mijn lage land - onvoorstelbaar beweeglijk - aldoor zoekend - naar een veilige overkant -

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!