Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 5

20-01-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ingebeeld
 

 

hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde

tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren

zocht wederom,
gelijk de mens is,
een andere schim

die ook in mijn
gespiegelde vitrine
vertoefde

ik was van mijn
schepping getuige
en kon weer de
horizon verklaren

20-01-2009 om 15:05 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Klanken van de arm
 

 

.




ik ontdekte
een stap opzij

aan iets
nieuws gelijk

terwijl het slijk
aan mij zoog

bij vallend tij




.

20-01-2009 om 15:03 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In het stof zult Gij bijten (2)
 

 

O god
wat valt aan de mens te helen
als hij zo is

waar uw schepping
het zicht in dag en nacht deed verdelen
of aan zijn aard, ongevraagd,
mij dus, de zwakte zocht toe te bedelen

ben ik de kroon op uw schepping
als mijn vel verdroogt
onder ooggeklepte mensen

en vrij als ik zie
dat wij door kwetsbaarheid
worden gedoogd
en de levensaderen
ten langen leste
raken uitgedroogd

ik, ontevreden?
met mijn rijkdom
mijn dit en dat,
en grenzeloos aanbeden word
neen, het leven heeft mij
overdadig bezat

groen is de schepping van het licht
zwart van de nacht
ook u leed even aan een depressie
met het rusten heeft u niet tot de zesde
maar tot de zevende dag gewacht

een haast menselijke omissie

20-01-2009 om 15:02 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In het stof zult gij bijten
 

 

wie is niet bevlekt geraakt
tijdens zijn aardse leven
of kent stof alleen van horen zeggen
aan wie onder u dien ik dat uit te leggen
van de kruidenier die nog aan het kooltje
van zijn schrijfpotlood likt
om uw zonden te noteren
van de baas van de frituur
wiens vette vingers
tussen sticks en frikadellen roteren
of de vroedvrouw die juichend
met bebloede handen
tegen de zwetende moeder roept
"het is een meisje"
dat tegelijkertijd het maagdelijk wit
van haar schort bepoept
of de pastoor die met zegenende bewegingen
sigarenlucht de wereld in wuift
neen, geen mens is onbevlekt
onaangeroerd gebleken
in de aarde hebben we toch allen geploegd
onze zandkastelen op het strand weg zien weken
waar me we met een plakkend waterijsje
de hele hete middag op hebben gezwoegd
of het kwijlen van de oudere mens
dat druipt over een ongeschoren gezicht,
man of vrouw maakt niet uit,
bij het nuttigen van het toetje
morsend door trillende gewrichten
en de mond de echo verspreidt van
het klapperend gebit

ja, ik ben bevlekt

20-01-2009 om 15:01 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verlichting 2
 

 

naarmate
de tijd vervaagt
verdooft
de oorzaak

als ook nog
het denken vertraagt
begint de eenvoud
zijn taak

20-01-2009 om 15:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wezenlijke schijn
 

 

mijn spiegel
is aangetast
door de jaren

waar ik nu in kijk
is verworden tot
doorzichtig glas,
aan een loep gelijk,
doch zonder dat hij
de afstand naar mijzelf
kan verklaren

een schild dat
niet meer weerkaatst
en het innerlijke naar
uiterlijkheden verplaatst

door een filter die steeds
grotere gaten vertoont
opdat de werkelijkheid,
haast ongehinderd,
weg kan spoelen
in een rechtlijnige goot

20-01-2009 om 15:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welvaart
 

 

mijn geleide dag zweeft
door de verstarde geest
en weet dan ook doorgaans niet
waar hij is of is geweest

misloopt tevens het gevoel
van een dragende aarde
doch wees niet bevreesd
sist mijn streber stoer en koel
ik ben als de doorsnee mens:
een alom verspillende beest
met een slijtende waarde

mijn hart en hoofd steunen
immer meer op stijve stelten
en inmiddels tot vurenhout vervaagd
maar door de tijd hebben de longen,
opdat mijn ziel wordt weggejaagd,
steeds vaker zuurstof bedongen

20-01-2009 om 14:59 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In verwachting
 

 

je zit met je hoofd al klem
tussen schaamteloze lippen

maar de tijd is nog niet rijp
om uit het vrouwelijke te wippen

20-01-2009 om 14:58 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de rij
 

 

drie zwanen
op een rijtje

na een
zwart op wit
vrijpartijtje

20-01-2009 om 14:58 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verlichting
 

 

als mijn ziel steeds minder zoekt
naar gebaren die woorden uit stof dragen
en licht mijn schaduw niet meer vervloekt
geraakt de geest allengs bevrijd van vragen


20-01-2009 om 14:57 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een heremiet
 

 

ben ik tot
heremiet verworden
als ik zwijgend spreek
over mijn gedachten

die soms,
zo de mens eigen,
een geheim lijken
te betrachten

het zijn vaak
volkomen woorden
die reeds verdampen
eer ze mijn tong
beroeren

maar binnen
het heelal van stilte
kan ik onbeperkt
de gehele schepping
vervoeren

20-01-2009 om 14:56 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe ik mijzelf ontnam
 

hoe ik mijzelf ontnam
daarvan droomde ik vannacht
niet dat bij geopende ogen
het bewustzijn daar aan dacht

het was meer een schok
dat ik de eigen weg afsneed
mijn handen bleken vrij
voor een laatse ademslok

de dwingende slaap
schiep dat beeld in het vizier
en toonde zich genadeloos wreed

het ontbrak mij aan gevoel
waarom de overgave dat deed





(fictief)

20-01-2009 om 14:56 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In beelden
 


ervaar de beelden

die ik houw
uit diepe lagen

voel je ook
de zwaarte van
gerimpelde gelaten?

vooral die uit
doodsangst praten

en geen speeksel voor
de tong kunnen vragen

20-01-2009 om 14:55 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


11-11-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vaker dan voorheen
 

 

zo af en toe
wat vaker dan voorheen
overschrijd ik mijn jaren

welke gedachten
of gevoelens heb ik
nog gemeen
als grijs nijgt naar zwart
en het ademen
mij slechts mee
laat varen

achter een masker,
zo lijkt,
verstilt de geest
van schoonheid en
toekomst het meest

af en toe
nog vaker dan voorheen
verlaat ik mijn jaren

heb ik minder weet
omdat wat komt
mij niet schijnt te raken

alsof het heden al in
vergetelheid verstomt
zonder de zin te verklaren


11-11-2008 om 14:41 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In lacrimoso
 

 

(Proeve van een onverstaanbaar gedicht)



In lacrimoso

de lafenis van een flauwhartige
is veelal in lacrimoso gekleurd
vaak tracht hij het tij toch nog
met spraakwater te keren
terwijl deze mens mijn vertrouwen
onvoorwaardelijk heeft verbeurd

met de modus in rebus
slobbert hij allengs bij leven
immer uitmondend
in een incrusterende roes
opdat de rede maar
buitenzintuiglijk wordt bedreven

zo kan hij in tranen geraken,
wordend tot slippendrager
van zijn smachtende ego :
de slempende slemiel
als geblinddoekte jager
van een vetgemeste vlo

11-11-2008 om 14:40 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lekker luchten
 

 

speel even mee
langs snaren
van onze blauwe wind
we dansen dan
totdat jij je in het ronde
tollen bevindt en ik
touw laat vieren

of laten wij dollen in
een genoeglijk rijmende
ritmiek die jij
van nature zo bemint

draai, draai toch
terwijl je haar,
in vlechten geknoopt,
zwiert langs de duinen
van mijn verlangen

waar mijn handen
zich strekken tot
regenboogkleurige
vingertoppen
in fluitende gezangen

ik heb geen idee
oh, jij zeker wel dan

wanneer jij of ik,
kan ook beiden,
weer op het koudevoeten
marmer zullen landen

we kunnen er wat van!

toch?

11-11-2008 om 14:40 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jij die komt
 

 

ik wacht op je
terwijl jij reist
onderweg naar
jouw naam

en een wijle
drijft onder
een bonzend en
veroverd
vrouwenhart

waar je
als vederlicht gewicht,
na erkenning
in een veilige duisternis,
te samen in
enkelvoud start

zo tel ik mijn uren af
terug naar de aarde
en jouw dagen
die spoedig worden
geboren

als je dan de zon
ontmoet
zal je tot een
eeuwige waarde
behoren

11-11-2008 om 14:39 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de dood passeert
 

 

waarom is een
doodgeboren woord
geschreven in een zucht
naar onhaalbaar verlangen

indien het bestaan
ongevraagd
mijn hart doorboort
en denken
in dwang lijkt gevangen

oh natuurlijk
zijn er gedachten
welke de rede
van nature achten

en spreekt een woord
over wederopstanding
en verwachten

*

we vullen echter
leegte met
zwijgend turen

11-11-2008 om 14:38 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schone schijn
 

 

er zijn zo van die mensen
die mij niet mogen
het aantal neemt
door de jaren heen
alleen maar toe

heb ze mogelijk in hun
verwachtingen bedrogen
worden van mijn aanwezigheid
ondraaglijk moe

of zal het zo zijn
dat ik nu pas,
door de jaren gelouterd,
de schone schijn doorbreek
van zelfgenoegzaamheid

waar de ziel
schellen verdrijft
uit het land van blinden

dat ook in mijn handen
zwart wit wordt bereid
uit juichende kleuren

ja, ik lijk toch veel op wat
anderen van mij vinden


11-11-2008 om 14:37 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De verte nabij
 

 

in de tiende maand
schuift mijn bodem
onder de voeten

het kan ook zijn dat
de geest kiest
bij het vallen der bladeren
voor een andere route

het lijkt of hakken
plakken aan de aarde
en schoonheid
het laat afweten in haar
oorspronkelijke waarde

het is een brug overgaan
zo zwaar als het beklimmen
van het rulle duinzand

om aan de blanke top te zien
dat de horizon lijkt verpakt
in een donkere verte.

11-11-2008 om 14:37 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm




Foto

  • Gedichten 1

  • Fixpoetry Duitsland

  • Inhoud blog
  • Bewondering
  • Als de schaduw valt
  • Hellevuur
  • Ad Tempus
  • Mysterie van Kerstmis
  • De vrije wil
  • Van zoon tot broer
  • Jasper
  • Ingebeeld
  • Klanken van de arm
  • In het stof zult Gij bijten (2)
  • In het stof zult gij bijten
  • Verlichting 2
  • De wezenlijke schijn
  • Welvaart
  • In verwachting
  • In de rij
  • Verlichting
  • Een heremiet
  • Hoe ik mijzelf ontnam
  • In beelden
  • Vaker dan voorheen
  • In lacrimoso
  • Lekker luchten
  • Jij die komt
  • Als de dood passeert
  • Schone schijn
  • De verte nabij
  • Voix céleste
  • Op het veld van eer
  • Ik heb de stilte lief
  • Tijdverdrijf
  • Mens, wie zijt gij eigenlijk
  • Schaduwgeuren
  • Nachtroep (duogedicht)
  • Vaarwel zomeroogst
  • Ledematen
  • Jij, die mij overleeft
  • De dood na de mosterd
  • Blind verlangen
  • Abortus provocatus
  • De kim gepasseerd
  • Tussen wijde leden
  • De geur van de echo
  • Beerput Poezie
  • Tumulus
  • Mijn spiegelbeeld (eenakter voor twee personen)
  • Een Juliusiaanse verlichtende houding
  • Kleven aan de Top
  • Uitval
  • Een zottig lot
  • Hora est
  • Geborgen goud
  • Oude liefde
  • Genadeloos
  • Cecile, Vrouwe van Brugge
  • De zwangere schaduw
  • De zoete wind
  • Ik teken jouw figuur
  • Reflectie
  • FOTO
  • de Mythe van Fatuma
  • Annabel
  • Zwijgen
  • Blind gevlekt
  • Crème de la crème
  • foto
  • ik, als zuigende minnaar
  • spiegelende realiteit
  • De glazen tijd
  • Heet de dood God
  • Bescheiden hoogmoed
  • Wachten op een trein
  • Ga maar
  • Een blijde boodschap
  • Als een mens zich verliest
  • Het benevelde doek
  • Interieur
  • Eens komt de tijd
  • Foto
  • Mijn lage land
  • De Stem des Aanrechts
  • een knipoog
  • that's life
  • vrijheid
  • Mijn schild ende betrouwe
  • horen, zien en zwijgen
  • Dichter des Vaderlands
  • epiloog
  • de ijzige nacht
  • Binnenstebuiten

    zo is mijn lage land - onvoorstelbaar beweeglijk - aldoor zoekend - naar een veilige overkant -

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!