Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 5

26-06-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een blijde boodschap
 

 

er ontwikkelt zich weer
een toekomst
zo wordt dat
in de volksmond genoemd

een flierefluiter uit miljoenen
treft onbewust
zo mogen wij gerust stellen
een verleidster
op bevruchting belust;
hij is dan tot een
langer bestaan gedoemd

tijdens rappe scheppende gebaren
of een operette met
een zangerig gezucht
geschiedt het onvoorstelbare

het zijn, naar mijn beste weten
twee mensen die op biologische wijze
van elkaar zijn bezeten
en veelal na de inspannende uitspatting
onwillekeurig zijn opgelucht

en als onzichtbaar wordt besloten
tot een hechting, gericht op meer
is het voor hem voorbij met het boemelen

zo vreten zij zich nu vol
tot één menselijk geheel;
in het vruchtwater valt
niet meer te sjoemelen

het is groeien geblazen
een buik moet immers
worden opgerekt tot bol

die na verloop van tijd
barstensvol is gevuld
met lijf en ledematen

wanneer er dan op de juiste wijze
is geëchood en geteld
geschiedt het grote wonder
als noodgedwongen
de nieuwe aanwinst
het vruchtwater moet verlaten

en worden de kaartjes rondgezonden
die al maanden eerder,
naamloos weliswaar,
bij de dorpsdrukker zijn besteld

toch denken de ouders soms even
in de reeds overwonnen nachten;
tjonge jonge, waar zijn we aan begonnen


26-06-2008 om 15:32 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als een mens zich verliest
 

 

de lange slanke pij
van boven tot onder
of van aarde tot hemel

draagt in zich
wat nog rest
als stof

maar toch vooral
gevuld met de adem
door de geest gevormd
overwonnen op het
uitzichtloze broze

ik zoek het gelaat
sprakeloos geworden
dat doch als haast zeker
de zuivere zienswijze draagt
van worden naar zijn

waar echter de kap
gelijk een mantel
van het hemelgewelf
mij verblindt
en het hoofd bedekt
als scheiding tussen mijn en dijn

met het gewicht van oneindig licht
zich ongrijpbaar spreidend
over het verstilde aangezicht

en hoe zijn uiterlijk schijn
gevangen in mijn ogen
duidt op het onzichtbare alles
onbeschrijfbaar maar
zo helder naar binnen gericht

*

wat enkel de verschijning siert
is de neergelaten krans
met het gestorven hout

het laat mij
de wens aanschouwen
dat deze gestalte
op weg is,
het loslaten viert,
zonder om verlies te rouwen

ook al voelt de leegte,
menselijkerwijs gesproken,
zo immens koud

26-06-2008 om 15:31 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het benevelde doek
 

Het benevelde doek

het groen kijkt
mij vragend aan
vanaf een palet
met gras, bomen en struiken

of raak ik zo intens begaan
omdat de regen mij van
het levende sap laat ruiken
als het benevelde doek
moeiteloos een compositie schetst
in de stille morgen

en de samenhang van tinten
woorden doet verstommen,
waar alles zichzelf
onvoorwaardelijk bemint
en van nature in geruisloze
groei lijkt geborgen

26-06-2008 om 15:30 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Interieur
 

 

ben even bij de buren
en zie het nu van dichterbij
wil een keer niet naar binnen gluren
wat ik normaliter doe
als ik driemaal daags voorbij schrijd

mijn hond draagt daaraan toe bij
hij heeft zijn geregelde behoefte
eigenlijk op vaste tij

zodat ik noodgedwongen
alle aanliggende huizen passeer
en inhoud van het inpandige,
zover niet achter vitrage verborgen,
op me in laat werken
en al doende veel van de bewoners leer

een buitenkans wordt mij nu zowaar geboden
een interieur van korte afstand te aanschouwen
en met een uitnodigend gebaar
word ik door de buurvrouw ontboden
zonder deze keer mij "mogge" toe te snauwen

ja, zegt zij met de sprits reeds in de mond
en de thee op haar schoot
ik vraag me immer af
die man maakt het toch wel erg bont
hij eet haast de kaas van mijn brood
terwijl zijn hond mijn enige buxus
een repeterende beurt geeft
met zijn opdringerige herenstaf

mevrouw, u hebt weet van mijn interesse
die is geheel van intellectuele aard
ik trek de nodige lessen
uit de opstelling naar uw keuze
die middels het meubilair
aantoonbaar is opgebaard

nu had ik u vanwege uw natuurlijke omvang
wat meer naar het Barokke ingeschat
maar weet u, bij de kapper heb ik gelezen dat Bea
haar optrekje voor de toekomst
omzichtig inricht in The Scandinavian stijl
nu te zien in het volkenkundig museum Ikea

u loopt volledig mee in de moderne pas
ook uw beeldscherm aan de wand
is up to date en in omvang behorend
tot de Super Class
het stemt mij tot een groot genoegen
bij een doorsnee Nederlander
te zijn aangeland

oh, uw hond is al jaren dood
gezien de urn op de vensterbank
heeft hij veel te lijden gehad
of liep hij al jaren mank

ja, zo'n beest zal u best missen
buurvrouw Jansen heeft het met vissen opgelost
toen haar kat koos voor het eeuwige
en manlief het leven liet
zei ze daadkrachtig, hier wordt niet meer
gemauwd of met brokjes gemorst

die vaas met bloemen
is dat niet in Jugendstil
nee zei ze op gedempte toon
dat kunstwerk is van plastic gemaakt
de echte is gesneuveld
toen mijn man zaliger
bij het bestrijden van de spinnenwebben
door de voorruit viel

ja, u zit er netjes bij
anders dan ik van buiten had verwacht
men blijft in het passeren toch echt een outsider
u heeft smaak dat had ik al helemaal niet verwacht
en ook al niet een zenuwlijder

nee, een tweede thee gaat er niet meer in
de viervoeter is aan zijn ronde toe
maar als ik u nu passeer weet ik zeker
ik heb het met u getroffen
mijn vooroordeel over u
is vanaf heden, dat moet ik erkennen,
veel weker


26-06-2008 om 15:30 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eens komt de tijd
 

 

er komt eens een tijd
soms eerder dan vermoed
dat de grijze haren zijn geteld
of op een glad hellend vlak
de schaduw zich vertoont

als de vragen die het denken stelt
duiden op het ongewisse in mijzelf,
merk ik, dat door woorden van buiten,
en slechts voor korte duur, de zucht
naar schijnbare stilte wordt beloond

er komt eens een tijd
dat wijsheid slechts groeit
als ik de antwoorden op gemis
allengs vanzelf mijd

en ik erken dat in ademen
het leven bloeit
maar ten einde ook,
onvermijdelijk,
het zekere sterven gedijt

als ikzelf mijn leven bespiegel
neemt het echte weten toe
zal ik steeds meer van mijzelf herkennen,
worden de schellen minder snel moe

er komt eens een tijd
dat kennis slechts groeit
als men de antwoorden op onwetendheid
niet met nog meer vragen verknoeit

26-06-2008 om 15:29 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


25-06-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto
Klik op de afbeelding om de link te volgen


















fotografie: Cornelia Ettl.

25-06-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


17-05-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn lage land
 

 

nog verder dan de dijk
voorbij de lage drassige velden
schuurt de stroom
tegen overvloeiende lijnen

soms op mateloze wijze
maar ook in haast
aaibaar deinen

onderhavig aan
een onduidelijke macht
beheerst door het land

doch vaak evenzeer
wanneer het water
zijn kracht doet gelden
terwijl het weder
soms onberekenbaar
het strijden
duchtig overmant

en als de raakvlakken
eigenlijk in elkander overgaan
is de bodem zacht van aard
ontdaan van vastigheid
uit kwellend slib gebaard

bij voortduring
komend dan wel gaand
stoeien zij om de zwaarste dracht
die de weg
al was het maar even
naar meer bezitten baant


zo is mijn lage land
onvoorspelbaar beweeglijk
aldoor zoekend
naar een veilige overkant

17-05-2008 om 14:05 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Stem des Aanrechts
 

 

het is een vrouwenkoor,
ons vrouwenkoor
dat onophoudelijk gilt,
schreeuwt en steunt

zoals een gierende boor
al draaiend zijn hoge
eentonigheid kreunt

een toneel vol rode ballonnen
met opgezwollen nekken
het zijn sopranen
met een jankend geluid

die snerpend de lucht
langzaam laten vieren
in een ballade van Karel de Manke
zo staat op het bierviltje aangeduid

ieder familielid is opgetrommeld
zelfs tot in de vierde graad
"zie toch onze moeders daar musiceren"
roept een zonderling vanuit het toilet
"daar kunnen we weer een jaar op teren"

"die Wolfgang Kuch, de dirigent,
houdt met zijn stokje wel de maat
maar ik hoop dat hij vóór de stervensscène
uit de opera Het Genadeschot,
de zaal via de achterdeur verlaat

geruisloos, dat wel


17-05-2008 om 14:04 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een knipoog
 

 

de zon springt
van tak naar tak

als ik
slenterend
op afstand
de bomen zie

op een rij
zij aan zij

en flitst dan
op haar gemak

keer op keer

ik denk dan
heel even

zij knipoogt
naar mij

toch een hele eer

17-05-2008 om 14:03 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.that's life
 

 

het blijft alsmaar afwachten
of er na morgen nog een verleden is
kan het onbekende wel verbeelden
het ongekende verzachten met gedachten
aan een almachtige kracht mijzelf overgeven


maar als puntje bij paaltje komt
blijft het hopen en verwachten
het beste dat we dagelijks kunnen beleven
(ik heb de leegte er maar niet bij opgesomd)


alhoewel, het inhoudsloos vegeteren
zoals bij licht de ogen openen
in het donker de leden weer toe
en tegen de nacht
de dag de rug toekeren,
behoort tot het potverteren


drink ik, eet ik en word als vanzelf moe
als ik wat kuier, mijn manier van lopen,
in afwijking van het huidige jachtig gedoe
maar toch is het een eenvoudige wijze
om gisteren aan een komende dag te knopen


het blijft alsmaar afwachten
of er na morgen nog een verleden is
iets dat bijdraagt aan een voldaan gevoel
ik zou niet weten wat ik daarmee bedoel


maar het nu al invullen van een mogelijk gemis
ligt niet voor de hand, ook al is het mogelijk
therapeutisch aantrekkelijk en cool
daarom schrijf ik maar wat dingen bij elkaar
en benoem het als een lichtgewicht
bestaansgedicht


het gaat erom dat ik heden
op een of andere manier
het vreemde lot van het bestaan toelicht


*


ik verhaal van
drie erwtjes op een bord
nuttig ze met mes en vork
een voor een slik ik ze in
en als ze zijn verorberd
heb ik in het kort verteld
hoe ik in de voorgaande coupletten
u allen zo teder bemin


that's life..........

17-05-2008 om 14:02 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrijheid
 

 

hoe kan ik zeggen
dat vrijheid bestaat
als de nacht nog vaak
mij in zweet doet leggen

en de vroege angst
mij in het donker
geenszins verlaat

ik zie kinderen
spelen op het puin
van mijn jeugd

immers een deel
van de zwarte aarde
vind ik nog steeds in mijn tuin
ook al herhaalt de lente
zich telkenmale

ja,
hoe lang al in jaren geleden,
het lijfelijk slijten
heeft het vergeten amper
doen verminderen

wie gelooft mij nog
als ik jou vertel
dat de verleden gruwelen
mij ook morgen nog
zullen hinderen

ik moet het blijven
verhalen

17-05-2008 om 14:01 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn schild ende betrouwe
 

 

uiterlijk verbeeld
in lijfelijk omsloten
blinkende rituele togen

waar schoonheid haar
stoffelijke genegenheid toont

viert daarenboven
de zachte schittering
in jullie beider ogen



zij weerspiegelt
de onnavolgbare weg
naar woordeloos gevoel

waarin liefdevolle herkenning
het wederzijds bestaan,
een hoopvolle eenheid beloont



schouder aan schouder
met wat reeds uit
liefdevolle verwachting
is geboren

maar ook met de
dragende getuigen
willen jullie elkaar
het jawoord toejuichen



in die eeuwigheid van even
stokte de tijd
doch vroeg jullie hart
om blijvende gelukzaligheid

17-05-2008 om 14:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.horen, zien en zwijgen
 

 

ik riep ooit de woestijn toe,
het bleek aan
dovemans oren gericht

had toen nog niet het besef
dat de oase al lang geleden
'met zand er over' was gedicht

"wer schweigt, stimmt zu"
zei de oude vrouw
nog voor ze de laatste adem uitblies

och nee, ze kende geen rouw
of was haar blindheid moe
zij had door het leven heen geleerd;
niets zeggen voorkomt vaak gezichtsverlies

want spreken is zilver,
zuchtte ze nog een keer diep,
maar zwijgen goud
men raakt dan allengs vredig
met opgelegde nederigheid vertrouwd



ik trok het witte laken over haar aangezicht
ze had haar verstarde blik voor eeuwig
op de innerlijke schijn gericht


17-05-2008 om 13:59 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dichter des Vaderlands
 

 

nee, het is niet wat u denkt
dat ik mij die eer nu toedicht
oh zeker, ook ik ben
met wat poëzie aangelengd,
maar lichter van gewicht

het huidig monument
staat niet op zijn sokkel
ik verwacht dan ook
zijn eerherstel
en staak zolang het duurt,
uit respect,
mijn eigen woordengetokkel

17-05-2008 om 13:58 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.epiloog
 

 

achter het frêle vlies
herkent een voelend oog

de geladen diepte
in vibrerende stemmen

het is blindelings gewaar
van een gescheiden epiloog

17-05-2008 om 13:57 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de ijzige nacht
 

 

als machteloze gedachten
luider roepen
dan mijn lippen bewegen
en mijn oor even niet
aan het gevoel
van de wind wil raken

is de stilte nog
het meest genegen
mij te doen verwijlen
in de overgave aan
verloren tijd, opzoek
naar onkreukbaar waken

het is dan niet zo
dat ik me verberg
om weerstand te vermijden
soms geraakt de ziel in trance,
wordt zij overvallen door
een overdaad aan klanken;

als het aardse carillon,
onvoorspelbaar,
zijn klokken luidt en mij
naar de doolhof begeleidt
dat is gevuld
met grijze mistbanken
en waaraan verdwazing
wordt toegedicht

dan toch is het enkel
de eenzaamheid,
vaak zo van donkerte beticht,
waarin het pad naar buiten
wordt voorbereid en
meestentijds, een ochtend
de ijzige nacht afsluit


17-05-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Binnenstebuiten
 

 

ik ben meer
dan het gevoel dat jij me geeft
jouw woorden dreigen,
zijn gericht op open wonden
doch met eigen onmachtig
speeksel doorzeefd


avec toi, la basse opinion mourit en même temps


nog steeds
de strenge vroege akkoorden,
aldoor onderweg,
waar op het voortschrijdend pad
het genot zelden bekoorde;
een kinderziel is met verwarring beklad


avec toi, la basse opinion mourit en même temps


door buitenlijfse krachten
lijkt nog steeds het vel gespannen,
een milde glimlach is
naar het verste eiland
binnenin jezelf
verbannen


avec toi, la basse opinion mourit en même temps


wat is nog in staat
aangegroeid eelt te verzachten
opdat het lukt jezelf te achten
en waar stilaan
het krampachtige je verlaat


avec toi, la basse opinion mourit en même temps


17-05-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm




Foto

  • Gedichten 1

  • Fixpoetry Duitsland

  • Inhoud blog
  • Bewondering
  • Als de schaduw valt
  • Hellevuur
  • Ad Tempus
  • Mysterie van Kerstmis
  • De vrije wil
  • Van zoon tot broer
  • Jasper
  • Ingebeeld
  • Klanken van de arm
  • In het stof zult Gij bijten (2)
  • In het stof zult gij bijten
  • Verlichting 2
  • De wezenlijke schijn
  • Welvaart
  • In verwachting
  • In de rij
  • Verlichting
  • Een heremiet
  • Hoe ik mijzelf ontnam
  • In beelden
  • Vaker dan voorheen
  • In lacrimoso
  • Lekker luchten
  • Jij die komt
  • Als de dood passeert
  • Schone schijn
  • De verte nabij
  • Voix céleste
  • Op het veld van eer
  • Ik heb de stilte lief
  • Tijdverdrijf
  • Mens, wie zijt gij eigenlijk
  • Schaduwgeuren
  • Nachtroep (duogedicht)
  • Vaarwel zomeroogst
  • Ledematen
  • Jij, die mij overleeft
  • De dood na de mosterd
  • Blind verlangen
  • Abortus provocatus
  • De kim gepasseerd
  • Tussen wijde leden
  • De geur van de echo
  • Beerput Poezie
  • Tumulus
  • Mijn spiegelbeeld (eenakter voor twee personen)
  • Een Juliusiaanse verlichtende houding
  • Kleven aan de Top
  • Uitval
  • Een zottig lot
  • Hora est
  • Geborgen goud
  • Oude liefde
  • Genadeloos
  • Cecile, Vrouwe van Brugge
  • De zwangere schaduw
  • De zoete wind
  • Ik teken jouw figuur
  • Reflectie
  • FOTO
  • de Mythe van Fatuma
  • Annabel
  • Zwijgen
  • Blind gevlekt
  • Crème de la crème
  • foto
  • ik, als zuigende minnaar
  • spiegelende realiteit
  • De glazen tijd
  • Heet de dood God
  • Bescheiden hoogmoed
  • Wachten op een trein
  • Ga maar
  • Een blijde boodschap
  • Als een mens zich verliest
  • Het benevelde doek
  • Interieur
  • Eens komt de tijd
  • Foto
  • Mijn lage land
  • De Stem des Aanrechts
  • een knipoog
  • that's life
  • vrijheid
  • Mijn schild ende betrouwe
  • horen, zien en zwijgen
  • Dichter des Vaderlands
  • epiloog
  • de ijzige nacht
  • Binnenstebuiten

    zo is mijn lage land - onvoorstelbaar beweeglijk - aldoor zoekend - naar een veilige overkant -

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!