Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 5

02-07-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blind gevlekt

 

vergeet zo vaak
te vragen
hoe het je vergaat

soms moet het dagen
door de eigen kwetsbare
schaduw heen

waar ook nog
mijn stokkende adem,
onverstoorbaar,
een verlammend zicht
verraadt

hoe draai ik,
blind gevlekt,
een zandloper
van steen


02-07-2008 om 22:04 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Crème de la crème

 

ach, was ik maar een poweet
die zich mocht scharen
onder de crème de la crème

zeg maar de haut culture
der edele dichters
begiftigd met elitaire snaren
die het aangezicht van taal
verstillen als het zazen in zen

maar de Schepper heeft
anders besloten:
"Gij, Julius, zijt niet slecht
maar een liefhebber
gelijk een zondagschilder,
wees niet onverdroten"

maar mijn ego
snakt zo naar roem,
laat ik hem weten

"ja", zegt de Meester
"door die menselijke trek
is een ieder bezeten"

 

02-07-2008 om 22:03 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


27-06-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto
Klik op de afbeelding om de link te volgen












park: Kienehoef  Sint-Oedenrode.

27-06-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


26-06-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik, als zuigende minnaar
 

 

ik zuig immer
zacht en traag
van het zoete bloed

zeg maar gerust,
óók liefdevol
zoals dat slechts
een echte minnaar doet

het is echter zo,
zucht de
stervende vlo

dat mijn tijd van
heengaan
is gekomen

steeds meer
tref ik de verzuurde mens

toen ik aan jou
was begonnen
wist ik het zeker

het chagrijn
is niet meer
in te tomen


26-06-2008 om 15:36 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spiegelende realiteit
 

 

ik zie jou staan
in de piste
van een lingerieboetiek
als kwetsbare figurante
op het wedijverend glas

de verbeelding zoekend
die een weg naar jezelf baant
of iemand die je ooit was

je draait je half om
of kijkt over de schouder
naar elke starende blik
die je ego tracht te vangen

aldoor wisselend van pose
om de bevestiging te vinden
in een onvertaalbaar verlangen

26-06-2008 om 15:36 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De glazen tijd
 

 

alhoewel overkapt en gedragen
door hemel en aarde
en beschut door
vier sierlijke pilaren

is de loper des tijds,
uiterlijk gehuld
in het goud der armen,

op een voor mij ongekende dag
opgehouden
de voortschrijdende minuten
langzaam opbouwend te vergaren

ik zie hem zielloos staan
tussen verleden van allerlei aard
onderwijl denkend
waarom nu afgedankt,
hoe kan zijn aanwezigheid
hier worden verklaard.

zeker, het glazen lichaam
is aan het oog onttrokken,
verbrijzeld op enig moment

maar waar de geijkte
eeuwenlang door bewegende polsen
in de schoonheid lijkt verheven

is hem nu
tussen willekeurige overlevenden
een voorlaatste rustplaats toegekend


26-06-2008 om 15:35 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heet de dood God
 

 

als ik mijn tred steeds meer
in tijd en ruimte vertraag
en mijn gang langs rododendrons
ten einde beperk tot een van hen

dan denk ik steeds minder meer
is mijn omgeving nog maar
een haast gedachteloze haag
benader ik nu een goddelijke sfeer?

als mijn adem wenst te stoppen
overeenkomstig het aardse lot
word ik dan opgenomen
in zulke fleurige knoppen

ben ik dan in de eindeloze grootsheid
van de dood,
is dat dan de heelheid
gekend onder de naam God

26-06-2008 om 15:34 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bescheiden hoogmoed
 

 

waarom zou ik bescheiden zijn
als ik op mijn rug de lasten draag
gelijk een elk het donkere moet torsen
en weet dat er een helder
onomkeerbaar punt geschapen wordt,
niet door mij of de mensen aan mijn zijde

nee, het is van een almacht,
in een zekere schijn,
niet komend uit mijn eigen vraag

die aan mij overlaat
dobbelstenen te laten rollen
om wel of niet
met de levensadem te morsen
of dromen aan te snijden

mijn voortgang kent slechts een doel
waarom zou ik dan bescheiden zijn

niet dat ik hoogmoed verkies
als heerser over alle wegen
het is waar, het bewandelen
van het eigen pad is een gegeven
waarop ook ik herhaaldelijk verdwaal

en toch wel vaak de richting verlies
al voelt het even als een zegen
om tegendraads tegen
de eigen natuur te handelen
te genieten van een uitgetreden zegen
en ik mijn hoed hoger zet dan normaal

zou een pauw niet mogen pronken
met de schoonheid hem aangedaan
mag men niet lonken naar de talenten
waarmee ieder zich heeft te verstaan

vertoeven in een huis met ramen
zonder uitgang naar buiten
is nodeloos lijden aan jezelf

het spelen met bescheidenheid
haalt mij uit de kluiten
toont mij de schoonheid van het hemelgewelf
kan mijn bestaan beamen
en geeft de lach gelegenheid
de betrekkelijkheid zich tijdelijk
in de ruimte te ontsluiten

waarom zou ik bescheiden zijn
als ik op mijn rug de lasten moet dragen
niet komend uit mijn eigen vragen

CARPE DIEM

26-06-2008 om 15:34 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wachten op een trein
 

 

wanneer komt een trein voorbij,
hij mag ook wel even stoppen
als ik spreek over een gedachte
die passeert
en aanzet tot enige beweging
in mijn vingertoppen

of een beeld dat zich
neervlijt bij mij
waaruit ik zicht heb
op voldoende letters
die woorden kunnen bouwen
uit een scheppende brij

en regels trekt
over wit papier
die konddoen
van een rijmend
of prozaïsch gebeuren

waar mogelijk ook
een gevoel wordt ontmoet
met navenante kleuren

in de hoop dat in alles tezamen
ook iets muzikaals wordt opgewekt
niet om een hekwerk te beramen
maar dat de fantasie van menigeen
moeiteloos kan worden opgerekt

26-06-2008 om 15:33 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ga maar
 

 

ga maar
fluistert
mijn innerlijke
stem

had je niet meer
moeten roepen

je bent door
de verstreken tijd
gekropen

aldoor een mengeling
ademend
van afstoten en hopen

mijn handen raken
nog even aan jouw huid

de ziel ervaart
met tegenzin
een afwezig geluid

ga maar
zwijgen mijn lippen

*

ik heb niet geleerd
een navelstreng
door te knippen

26-06-2008 om 15:32 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een blijde boodschap
 

 

er ontwikkelt zich weer
een toekomst
zo wordt dat
in de volksmond genoemd

een flierefluiter uit miljoenen
treft onbewust
zo mogen wij gerust stellen
een verleidster
op bevruchting belust;
hij is dan tot een
langer bestaan gedoemd

tijdens rappe scheppende gebaren
of een operette met
een zangerig gezucht
geschiedt het onvoorstelbare

het zijn, naar mijn beste weten
twee mensen die op biologische wijze
van elkaar zijn bezeten
en veelal na de inspannende uitspatting
onwillekeurig zijn opgelucht

en als onzichtbaar wordt besloten
tot een hechting, gericht op meer
is het voor hem voorbij met het boemelen

zo vreten zij zich nu vol
tot één menselijk geheel;
in het vruchtwater valt
niet meer te sjoemelen

het is groeien geblazen
een buik moet immers
worden opgerekt tot bol

die na verloop van tijd
barstensvol is gevuld
met lijf en ledematen

wanneer er dan op de juiste wijze
is geëchood en geteld
geschiedt het grote wonder
als noodgedwongen
de nieuwe aanwinst
het vruchtwater moet verlaten

en worden de kaartjes rondgezonden
die al maanden eerder,
naamloos weliswaar,
bij de dorpsdrukker zijn besteld

toch denken de ouders soms even
in de reeds overwonnen nachten;
tjonge jonge, waar zijn we aan begonnen


26-06-2008 om 15:32 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als een mens zich verliest
 

 

de lange slanke pij
van boven tot onder
of van aarde tot hemel

draagt in zich
wat nog rest
als stof

maar toch vooral
gevuld met de adem
door de geest gevormd
overwonnen op het
uitzichtloze broze

ik zoek het gelaat
sprakeloos geworden
dat doch als haast zeker
de zuivere zienswijze draagt
van worden naar zijn

waar echter de kap
gelijk een mantel
van het hemelgewelf
mij verblindt
en het hoofd bedekt
als scheiding tussen mijn en dijn

met het gewicht van oneindig licht
zich ongrijpbaar spreidend
over het verstilde aangezicht

en hoe zijn uiterlijk schijn
gevangen in mijn ogen
duidt op het onzichtbare alles
onbeschrijfbaar maar
zo helder naar binnen gericht

*

wat enkel de verschijning siert
is de neergelaten krans
met het gestorven hout

het laat mij
de wens aanschouwen
dat deze gestalte
op weg is,
het loslaten viert,
zonder om verlies te rouwen

ook al voelt de leegte,
menselijkerwijs gesproken,
zo immens koud

26-06-2008 om 15:31 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het benevelde doek
 

Het benevelde doek

het groen kijkt
mij vragend aan
vanaf een palet
met gras, bomen en struiken

of raak ik zo intens begaan
omdat de regen mij van
het levende sap laat ruiken
als het benevelde doek
moeiteloos een compositie schetst
in de stille morgen

en de samenhang van tinten
woorden doet verstommen,
waar alles zichzelf
onvoorwaardelijk bemint
en van nature in geruisloze
groei lijkt geborgen

26-06-2008 om 15:30 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Interieur
 

 

ben even bij de buren
en zie het nu van dichterbij
wil een keer niet naar binnen gluren
wat ik normaliter doe
als ik driemaal daags voorbij schrijd

mijn hond draagt daaraan toe bij
hij heeft zijn geregelde behoefte
eigenlijk op vaste tij

zodat ik noodgedwongen
alle aanliggende huizen passeer
en inhoud van het inpandige,
zover niet achter vitrage verborgen,
op me in laat werken
en al doende veel van de bewoners leer

een buitenkans wordt mij nu zowaar geboden
een interieur van korte afstand te aanschouwen
en met een uitnodigend gebaar
word ik door de buurvrouw ontboden
zonder deze keer mij "mogge" toe te snauwen

ja, zegt zij met de sprits reeds in de mond
en de thee op haar schoot
ik vraag me immer af
die man maakt het toch wel erg bont
hij eet haast de kaas van mijn brood
terwijl zijn hond mijn enige buxus
een repeterende beurt geeft
met zijn opdringerige herenstaf

mevrouw, u hebt weet van mijn interesse
die is geheel van intellectuele aard
ik trek de nodige lessen
uit de opstelling naar uw keuze
die middels het meubilair
aantoonbaar is opgebaard

nu had ik u vanwege uw natuurlijke omvang
wat meer naar het Barokke ingeschat
maar weet u, bij de kapper heb ik gelezen dat Bea
haar optrekje voor de toekomst
omzichtig inricht in The Scandinavian stijl
nu te zien in het volkenkundig museum Ikea

u loopt volledig mee in de moderne pas
ook uw beeldscherm aan de wand
is up to date en in omvang behorend
tot de Super Class
het stemt mij tot een groot genoegen
bij een doorsnee Nederlander
te zijn aangeland

oh, uw hond is al jaren dood
gezien de urn op de vensterbank
heeft hij veel te lijden gehad
of liep hij al jaren mank

ja, zo'n beest zal u best missen
buurvrouw Jansen heeft het met vissen opgelost
toen haar kat koos voor het eeuwige
en manlief het leven liet
zei ze daadkrachtig, hier wordt niet meer
gemauwd of met brokjes gemorst

die vaas met bloemen
is dat niet in Jugendstil
nee zei ze op gedempte toon
dat kunstwerk is van plastic gemaakt
de echte is gesneuveld
toen mijn man zaliger
bij het bestrijden van de spinnenwebben
door de voorruit viel

ja, u zit er netjes bij
anders dan ik van buiten had verwacht
men blijft in het passeren toch echt een outsider
u heeft smaak dat had ik al helemaal niet verwacht
en ook al niet een zenuwlijder

nee, een tweede thee gaat er niet meer in
de viervoeter is aan zijn ronde toe
maar als ik u nu passeer weet ik zeker
ik heb het met u getroffen
mijn vooroordeel over u
is vanaf heden, dat moet ik erkennen,
veel weker


26-06-2008 om 15:30 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eens komt de tijd
 

 

er komt eens een tijd
soms eerder dan vermoed
dat de grijze haren zijn geteld
of op een glad hellend vlak
de schaduw zich vertoont

als de vragen die het denken stelt
duiden op het ongewisse in mijzelf,
merk ik, dat door woorden van buiten,
en slechts voor korte duur, de zucht
naar schijnbare stilte wordt beloond

er komt eens een tijd
dat wijsheid slechts groeit
als ik de antwoorden op gemis
allengs vanzelf mijd

en ik erken dat in ademen
het leven bloeit
maar ten einde ook,
onvermijdelijk,
het zekere sterven gedijt

als ikzelf mijn leven bespiegel
neemt het echte weten toe
zal ik steeds meer van mijzelf herkennen,
worden de schellen minder snel moe

er komt eens een tijd
dat kennis slechts groeit
als men de antwoorden op onwetendheid
niet met nog meer vragen verknoeit

26-06-2008 om 15:29 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


25-06-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto
Klik op de afbeelding om de link te volgen


















fotografie: Cornelia Ettl.

25-06-2008 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


17-05-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn lage land
 

 

nog verder dan de dijk
voorbij de lage drassige velden
schuurt de stroom
tegen overvloeiende lijnen

soms op mateloze wijze
maar ook in haast
aaibaar deinen

onderhavig aan
een onduidelijke macht
beheerst door het land

doch vaak evenzeer
wanneer het water
zijn kracht doet gelden
terwijl het weder
soms onberekenbaar
het strijden
duchtig overmant

en als de raakvlakken
eigenlijk in elkander overgaan
is de bodem zacht van aard
ontdaan van vastigheid
uit kwellend slib gebaard

bij voortduring
komend dan wel gaand
stoeien zij om de zwaarste dracht
die de weg
al was het maar even
naar meer bezitten baant


zo is mijn lage land
onvoorspelbaar beweeglijk
aldoor zoekend
naar een veilige overkant

17-05-2008 om 14:05 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Stem des Aanrechts
 

 

het is een vrouwenkoor,
ons vrouwenkoor
dat onophoudelijk gilt,
schreeuwt en steunt

zoals een gierende boor
al draaiend zijn hoge
eentonigheid kreunt

een toneel vol rode ballonnen
met opgezwollen nekken
het zijn sopranen
met een jankend geluid

die snerpend de lucht
langzaam laten vieren
in een ballade van Karel de Manke
zo staat op het bierviltje aangeduid

ieder familielid is opgetrommeld
zelfs tot in de vierde graad
"zie toch onze moeders daar musiceren"
roept een zonderling vanuit het toilet
"daar kunnen we weer een jaar op teren"

"die Wolfgang Kuch, de dirigent,
houdt met zijn stokje wel de maat
maar ik hoop dat hij vóór de stervensscène
uit de opera Het Genadeschot,
de zaal via de achterdeur verlaat

geruisloos, dat wel


17-05-2008 om 14:04 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een knipoog
 

 

de zon springt
van tak naar tak

als ik
slenterend
op afstand
de bomen zie

op een rij
zij aan zij

en flitst dan
op haar gemak

keer op keer

ik denk dan
heel even

zij knipoogt
naar mij

toch een hele eer

17-05-2008 om 14:03 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.that's life
 

 

het blijft alsmaar afwachten
of er na morgen nog een verleden is
kan het onbekende wel verbeelden
het ongekende verzachten met gedachten
aan een almachtige kracht mijzelf overgeven


maar als puntje bij paaltje komt
blijft het hopen en verwachten
het beste dat we dagelijks kunnen beleven
(ik heb de leegte er maar niet bij opgesomd)


alhoewel, het inhoudsloos vegeteren
zoals bij licht de ogen openen
in het donker de leden weer toe
en tegen de nacht
de dag de rug toekeren,
behoort tot het potverteren


drink ik, eet ik en word als vanzelf moe
als ik wat kuier, mijn manier van lopen,
in afwijking van het huidige jachtig gedoe
maar toch is het een eenvoudige wijze
om gisteren aan een komende dag te knopen


het blijft alsmaar afwachten
of er na morgen nog een verleden is
iets dat bijdraagt aan een voldaan gevoel
ik zou niet weten wat ik daarmee bedoel


maar het nu al invullen van een mogelijk gemis
ligt niet voor de hand, ook al is het mogelijk
therapeutisch aantrekkelijk en cool
daarom schrijf ik maar wat dingen bij elkaar
en benoem het als een lichtgewicht
bestaansgedicht


het gaat erom dat ik heden
op een of andere manier
het vreemde lot van het bestaan toelicht


*


ik verhaal van
drie erwtjes op een bord
nuttig ze met mes en vork
een voor een slik ik ze in
en als ze zijn verorberd
heb ik in het kort verteld
hoe ik in de voorgaande coupletten
u allen zo teder bemin


that's life..........

17-05-2008 om 14:02 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm




Foto

  • Gedichten 1

  • Fixpoetry Duitsland

  • Inhoud blog
  • Bewondering
  • Als de schaduw valt
  • Hellevuur
  • Ad Tempus
  • Mysterie van Kerstmis
  • De vrije wil
  • Van zoon tot broer
  • Jasper
  • Ingebeeld
  • Klanken van de arm
  • In het stof zult Gij bijten (2)
  • In het stof zult gij bijten
  • Verlichting 2
  • De wezenlijke schijn
  • Welvaart
  • In verwachting
  • In de rij
  • Verlichting
  • Een heremiet
  • Hoe ik mijzelf ontnam
  • In beelden
  • Vaker dan voorheen
  • In lacrimoso
  • Lekker luchten
  • Jij die komt
  • Als de dood passeert
  • Schone schijn
  • De verte nabij
  • Voix céleste
  • Op het veld van eer
  • Ik heb de stilte lief
  • Tijdverdrijf
  • Mens, wie zijt gij eigenlijk
  • Schaduwgeuren
  • Nachtroep (duogedicht)
  • Vaarwel zomeroogst
  • Ledematen
  • Jij, die mij overleeft
  • De dood na de mosterd
  • Blind verlangen
  • Abortus provocatus
  • De kim gepasseerd
  • Tussen wijde leden
  • De geur van de echo
  • Beerput Poezie
  • Tumulus
  • Mijn spiegelbeeld (eenakter voor twee personen)
  • Een Juliusiaanse verlichtende houding
  • Kleven aan de Top
  • Uitval
  • Een zottig lot
  • Hora est
  • Geborgen goud
  • Oude liefde
  • Genadeloos
  • Cecile, Vrouwe van Brugge
  • De zwangere schaduw
  • De zoete wind
  • Ik teken jouw figuur
  • Reflectie
  • FOTO
  • de Mythe van Fatuma
  • Annabel
  • Zwijgen
  • Blind gevlekt
  • Crème de la crème
  • foto
  • ik, als zuigende minnaar
  • spiegelende realiteit
  • De glazen tijd
  • Heet de dood God
  • Bescheiden hoogmoed
  • Wachten op een trein
  • Ga maar
  • Een blijde boodschap
  • Als een mens zich verliest
  • Het benevelde doek
  • Interieur
  • Eens komt de tijd
  • Foto
  • Mijn lage land
  • De Stem des Aanrechts
  • een knipoog
  • that's life
  • vrijheid
  • Mijn schild ende betrouwe
  • horen, zien en zwijgen
  • Dichter des Vaderlands
  • epiloog
  • de ijzige nacht
  • Binnenstebuiten

    zo is mijn lage land - onvoorstelbaar beweeglijk - aldoor zoekend - naar een veilige overkant -

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!