‘The Continental Circus’  - De Belgische Kampioenen 1947-1961

de jaren van  Auguste Goffin 

De stratencircuits kenden hun hoogdagen tijdens de eerste jaren na de tweede wereldoorlog. Het aanbod overtrof de mogelijkheden, soms waren er wel vijf of meer wedstrijden op een en dezelfde dag. Er werd geracet in bijna alle landen van Europa. De piloten trokken van het ene circuit naar het andere, individueel of in karavaan, als een rondreizend circus. Deze omzwervingen op het Europese continent leenden hun naam aan het ‘Continental Circus’.

De wegen waren niet optimaal, autosnelwegen waren er niet of weinig. Ieder land had een andere valuta en douane formaliteiten die het reizen er niet op vergemakkelijkten. In vele landen moest men omrijden voor benzinebonnen vanwege de benzinerantsoenering. Onder deze omstandigheden reed men soms meer dan 1.000km om deel te nemen aan één of twee wedstrijden. De stratencircuits bestonden meestal uit geplaveide omlopen door de dorpskern, rakelings langs gevels, stoepranden, elektriciteitspalen, bomen of andere hindernissen. Het racen in de jaren ’40 en ’50 was flirten met de dood. Men moest er heel wat voor overhebben en over een flinke dosis moed beschikken. De piloten werden dan ook als helden ontvangen. Het hele racegebeuren was een sociale aangelegenheid waarbij de lokale bevolking betrokken werd en dat meestal uitgroeide tot een feest.

In deze periode verzaakte de Belgische motorfietsindustrie echter aan de zuivere snelheid en concentreerde zich op de motorcross. Dit had tot gevolg dat onze wegracepiloten niet konden rekenen op steun van een fabrieksteam of fabrieksmachines. Noodgedwongen moesten ze een tweederangsrol spelen en als privépiloten het nationaal vaandel proberen hoog te houden tegenover een overmacht van fabriekspiloten op superieure machines.

Zo kan de onofficiële titel van beste privépiloot ter wereld als een morele overwinning van August Goffin op deze fabriekspiloten aanzien worden.

August Goffin was onze meest glorieuze wegracepiloot ooit: hij behaalde niet minder dan 14 nationale kampioenstitels in de periode tussen 1938 en 1955. Hij nam deel aan meer dan 400 snelheidswedstrijden, in het binnenland maar vooral in het buitenland. Zijn naam prijkt op het palmares van alle grote circuits van Europa (en zelfs in Brazilië). Na zijn racecarrière richt Goffin de eerste nationale renstal op om de wegracecompetitie in België, die in een impasse verzeild geraakt was, uit het slop te halen. Hieruit komt Raymond Bogaerdt voort, die als zevenvoudig kampioen zijn waardige opvolger werd.

Dit boek is ook een eerbetoon aan de andere Belgische kampioenen en rivalen van August Goffin in de hoogste klassen (350 & 500cc) van de wegracecompetitie, zoals Roger Laurent, Léon Martin, Ergé en Firmin Dauwe. Ook onze zijspanhelden worden niet vergeten, met name de onovertroffen Frans Vanderschrick, Juliën Deronne, Marcel Masuy en veelzijdig kampioen Pierrot Vervroegen.

Verder is er een hoofdstuk opgenomen over de privépiloten, de stratencircuits en de productieracemachines uit deze tijd.

Het boek bevat een unieke verzameling van een 250-tal originele en meestal nooit eerder gepubliceerde zwart/wit foto’s, tientallen kleurafbeeldingen en enkele persoonlijke getuigenissen van de enige drie nog levende helden uit deze roemrijke en wel heel bijzondere periode uit de motorfietsracehistorie.  J.K.

“Het lezen van dit boek brengt mij in de war, de herinneringen komen terug boven, ik herbeleef alles in mijn fantasie en ga volledig op in het geluid, de geur,… het raakt me diep. Ik weet zeker dat iedereen die dit naslagwerk leest een gelijkaardige belevenis kan ervaren”, Jean-Marie Stas, ex-bakkenist Frans Vanderschrick.

TECHNISCHE INFORMATIE:

Formaat: 22,7 x 30,80cm; Aantal pagina’s: 384;

Afwerking: Luxe uitvoering, garengenaaid met gekartonneerde cover en stofwikkel.

AUTEUR: Jan Kerckhof.

BESTELLEN: www.continentalcircus-goffin.com of op diverse oldtimer evenementen die op deze site aangekondigd worden.

16-06-2012 om 00:00 geschreven door etienne willems