Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
26-07-2006
Bij, Hommel en Passiebloem
Woensdag 26 juli Gisteren, vroeg in de avond heb ik genoten van de Bijen en Hommels die, voordat ze gingen slapen hun buikje nog eens rond kwamen eten. Zou ik "last" hebben van iets te veel fantasie??? Ik weet dat vogels, vooral in de winter voordat het echt donker wordt, hun buik echt komen vol eten om de nacht goed door te komen. Ze moeten uiteindelijk ook maar zien te overleven in de buitenlucht. Terwijl wij dan lekker nog eens onder de wol of ons dekbed kruipen. Hoe dat met die Hommels en Bijen gaat weet ik niet. Die leven in een heel ander seizoen dan de koude winters voor de vogels. Het viel me echt op dat er om die tijd nog zoveel Bijen en Hommels ijverig aan het zoeken waren naar nectar, ze vlogen van bloem naar bloem. Waarschijnlijk komen ze een nieuwe ronde maken als de ergste hitte weg is. Ik heb meteen mijn camera gehaald en een hele tijd staan klikken. Het resultaat viel me tegen. Ik moet echt nog wennen aan deze camera. Ik heb nog lang niet met alle instellingen geoefend. Evengoed ben ik er erg blij mee. Want er staat in ieder geval één Bij en één Hommel tegelijk op de foto en daar hoopte ik ook op.
Woensdag 26 juli De Hibiscus geeft weer zijn/haar "feestje" en ik ben altijd van de partij! Heeft wel voordelen hoor, als je nooit op vakantie gaat. Ik vind het een genot om naar al die bloemen te kijken. De rest van de tuin heeft een flinke deuk opgelopen door de lange warmte periode en dan is het extra "feest" nu de Hibiscus zo uitgebreid met haar bloemenpracht tevoorschijn komt. De Bijen en de Hommels zijn de eerste gasten. Zij blijven af en aan vliegen, overdag en ook vroeg in de avond komen zij nog een poosje terug om mee te feesten. Deze struik heb ik niet zelf in de tuin gezet. Zoals ook de vele bomen die er in staan en stonden. Toen ik 19 jaar geleden hier kwam wonen stonden er nog veel meer bomen. Hoe jammer ik het ook vond, ik heb een jaar of 6 geleden toch wat bomen moeten laten omkappen. De Goudiep kreeg een ziekte en moest wel weg. (die is vanaf de stronk nu aan het uitlopen, heel mooi die kleur van het blad). De grote Seringenboom, waar ik zo gelukkig mee was, was totaal uit zijn krachten gegroeid en gaf nog nauwelijks bloem en hij was ook véél te groot voor zo'n kleine tuin. En een Conifeer die totaal verdrukt werd door de andere (nog grotere) conifeer. Je moet soms drastische maatregelen nemen om de rest van de planten en bomen te beschermen. Ik ben er niet goed in, zou het liefst alles laten staan. Maar je verstand moet het dan winnen van je gevoel en dat is uiteindelijk ook gebeurd.
Maandag 24 juli Deze zinken emmer met "dubbele" vlijtig Liesjes deed zijn naam geen eer aan. Je mag toch verwachten dat de plant dubbel vlijtig zou zijn. Maar niks hoor, de bloem is dubbel en verder liet hij/zij het af weten. Volgens de winkelier bij wie ik hem kocht, kon hij heel goed in diepe schaduw staan. Niet dus, hij heeft een "moeilijke" tijd achter de rug onder de boom, het wilde niks. Ik heb hem goed in de gaten gehouden en de knoppen bleven er aan zitten. Zo heb ik hem, dik in de knop, een stuk naar voren gehaald. Eerst een poosje in de zon, maar daar kan hij eigenlijk helemaal niet tegen. Toen iets minder zon en nu is het af wisselen. De ene keer meer zon en de andere keer wat minder. Vanmiddag stond hij er zielig bij en heb ik hem (tegen de voorschriften in) toch maar meteen water gegeven. Wel water dat al lekker op temperatuur was. Dat is een uur geleden en hij staat er nu al weer fris en vrolijk bij. Ik heb mijn goede daad weer gedaan voor vandaag!
Maandag 24 juli Van de paar tomaten die aan de tomatenplant zitten is de eerste rijp. Ik vind het helemaal geweldig. Als je 20 tomatenplanten hebt weet ik niet hoe het voelt als de eerste rijp is. Omdat er bij mij maar een plant staat, vind ik het heel speciaal. Waarschijnlijk ben je er dan net zo blij mee, alleen is de hoeveelheid anders. Het is jaren geleden dat ik tomatenplanten in mijn tuin had. En ik vind het weer net zo leuk als voorheen. Dus voordat deze (in mijn ogen "prachtige" tomaat) op tafel komt, wilde ik hem toch even op de foto vastleggen. Wat een oogst!!! Maar wie het kleine niet eert.......is het grote niet weerd!!! Althans in Nederland, ik weet niet of jullie in België dit gezegde ook kennen. In ieder geval mag deze tomaat vanavond, vers uit eigen tuin, bij mij op de sla.
Maandag 24 juli Eén voordeel is er wel met deze temperaturen als je zaad van de uitgebloeide bloemen wilt opvangen en bewaren, wat gaat het snel en wat droogt het hard. Het nadeel van deze temperatuur is dat alle planten zo gauw zijn uitgebloeid. Maar het is niet anders en we hebben één troost, het is in heel Europa zo. Gisterochtend verschillende planten gesnoeid (had ik al geschreven geloof ik, maar och, de leeftijd!!!) Vaak laat ik de uitgebloeide bloemen aan de plant zitten als de bloemen min of meer tegelijk zijn uitgebloeid. Zoals ook bij de Salvia Nemorosa. Maar omdat het nu zo vroeg is en alle uitgebloeide bloemen erbij hingen als een een baal stro, heb ik er toch de snoeischaar in gezet. Het kijkt nu toch wel wat fraaier vind ik. En daardoor kwam ik op het idee om van deze uitgebloeide bloemaren het zaad ook maar op te vangen. Ik weet werkelijk niet of deze plant zich ook laat vermeerderen uit zaad. Maar dat merk ik wel. Ik probeer het gewoon en dat wordt dan de grote verrassing. Verder heb ik wat zaad kunnen opvangen van de Duizendschoon. Die moet ik snel gaan zaaien (wil ik volgend jaar al bloemen hebben) want die is tweejarig. En ook nog wat van de Stokrozen en het Kaasjeskruid. Ik heb een heel oud zeefje wat ik bewaar om de zaden van de aanhangende bloemresten te scheiden. Een heel klein kannetje om daar de gezeefde zaden in te doen. Zo kan ik dan heel gemakkelijk de zakjes met de zaden vullen. Ik vind het altijd leuk werk, ik voel me dan net zo rijk als met een nieuwe plant. Ik moet alleen uitkijken dat de kat niet stiekum op het aanrecht springt (mag hij niet!) om aan alles te snuffelen. Dan ligt de boel door elkaar en ik denk niet dat ik het dan nog goed gesorteerd krijg. Zover gaat mijn "kennis" niet.
Zondag 24 juli Deze zomer ben ik begonnen met het drogen van rozenblaadjes. Het is heel gemakkelijk en je houdt iets langer de geur van de zomer vast. Ik was het al langer van plan toen een vriendin vertelde dat zij dat ook deed en het zo goed ging. Het beste is om de rozen vrij snel af te plukken. Maar ik vind dat zo jammer, dus wacht ik toch iets langer. Uiteraard alleen met rozen die geuren. Ik haal dan wat beschadigde rozenblaadjes eruit en leg ze op een mooi schaaltje. Gisteren heb ik weer een paar rozen afgeknipt die al bijna gingen uitvallen, maar er zat nog wat geur aan. Dus heb ik ze toch maar bij de al gedroogde blaadjes gelegd. Hoe lang ze de geur vast houden weet ik niet, maar nu is het leuk. Ik dacht eerst dat ik de blaadjes van de verschillende soorten rozen apart moest houden, maar het leuke is, de geuren maken bij elkaar één geur. Ik noem het maar zomergeur. En met dit weer rozenblaadjes drogen, je kunt er bijna op wachten!
Zaterdag 22 juli De hibiscus bloeit. Het is ieder jaar een feest met zoveel bloemen. Afgelopen maandag zag ik de eerste bloemen en voordat je het weet zit hij vol bloeiende bloemen. Hij zit nog vol met knoppen, niet te tellen hoeveel dat er zijn. Jammer dat de bloemen maar één dag bloeien, maar de kleur en de hoeveelheid maken dat weer goed. Er zijn veel mensen die steeds roepen dat alles zoveel eerder bloeit door het warme weer. Ik heb het nagekeken, maar in het tuindagboek van 2005 stond de hibiscus ook in de derde week van juli in bloei. Wat dat betreft is er niets verandert. Ik denk dat de bloemen en planten wel de achterstand van de koude lente hebben ingehaald en dat ze daardoor weer bloeien in hun normale periode. Ik weet niet of het bij jullie anders is, maar hier in Nederland is het vrij gelijk met vorig jaar.
Vrijdag 21 juli Dit potroosje bloeit al een hele tijd. Ik kan vaak bij de supermarkt zo genieten van die kleine potroosje die eigenlijk bedoeld zijn om in huis te zetten. Binnen in huis kan ik ze niet goed houden. Wat ik niet goed doe weet ik niet, maar vaak zijn ze binnen een week al verpieterd en hangen er heel zielig bij. Door hem dan buiten te zetten en alles wat slap hangt eraf te snoeien wil het nog wel eens dat het plantje het overleefd en het jaar daarop weer mooi terugkomt. Tegenwoordig (als ik de verleiding niet kan weerstaan) om zo'n potroosje te kopen, zet ik hem meteen buiten neer. Daar doet hij het goed. Dit potroosje heb ik vorig jaar en misschien nog wel eerder gekocht, ook in een supermarkt. Ze zijn regelmatig in een aanbieding en dan heb je voor heel weinig geld een heel leuk plantje met vaak heel lieve kleine roosjes er aan. Deze dus ook en hij komt nu al voor het 2e of 3e jaar terug. Ik vind wel dat de roosjes erg hangen en eigenlijk zou hij op een muurtje moeten staan. Omdat de roosjes niet echt tot hun recht kwamen heb ik er een oude bloempot onder geplaatst. Staat nog leuk ook vind ik.
Woensdag 20 juli Een paar weken geleden kreeg ik van een mevrouw een reactie op een overzichtsfoto van de tuin waarin ze schreef: "het lijkt wel een kaart"! Door haar kwam ik op het idee om een "kaartje" te maken voor jullie allemaal en tevens een hartelijke groet!
Woensdag 19 juli De Hortensiaplant waar deze bloem aan zit staat er zielig bij. Ik zal jullie besparen om uitgebreid te 'moeten' lezen hoe deze hortensiaplant er uit ziet, want het is in één woord, een hoopje ellende. Maar hij heeft het toch gepresteerd om er één bloem aan te krijgen en die is klein maar ziet er goed uit. Daarom alleen al vind ik dat deze bloem op mijn blogje mag staan. En volgend voorjaar gaat de snoeischaar drastisch in de plant, de takken om en om snoeien en proberen er weer iets fraais van te maken.
Stamroos Leonardo da Vinci bloeit voor de 2e keer.
Woensdag 19 juli De stamroos Leonardo da Vinci bloeit voor de 2e keer. De bloemen weliswaar wat kleiner dan de 1e ronde, ook weinig geur, maar hij bloeit volop met veel rozen. Vorig jaar heb ik hem pas gekocht toen hij waarschijnlijk al aan zijn 2e bloei bezig was, voor mij is dit dus nieuw. Ik vind het geweldig dat hij weer opnieuw in bloei is gekomen, Ondanks deze hitte blijft hij bloeien. Hij heeft er moeite mee, want als de zon tussen de middag op zijn/haar rozen staat te branden, gaan de bloemen toch enigszins slap hangen. Niet gek als je bedenkt dat hij/zij precies de middagzon krijgt en die blijft schijnen op de roos tot dat de zon onder gaat. En al staat hij niet vast in de grond, hij staat in een oude weckketel. Verplaatsen (zoals ik met sommigen andere rozen doe) kan ik bij die grote plant niet. Het enige wat ik hem/haar kan geven is meerdere keren water op een dag. En dankbaar bloeit hij door, ik vind het geweldig.
Dinsdag 18 juli Gisteren kreeg ik plotseling hulp in/uit "hogere" sferen. Mijn schoonzusje Emmy kwam even aan en wilde voor mij de Trompetplant wat opbinden. Die plant is zo enorm gegroeid en ik heb er al eerder over geschreven dat hij nu ook flink groeit en bloeit aan de buitenkant van het hek. Daar krijg ik leuke reacties op, want het staat heel vrolijk die gele trompetachtige bloemen. Aan de binnenkant van het hek, de carport dus, is hij ook zo enorm gegroeid dat er echt wel het een en ander aan takken opgebonden moest worden. En Emmy was weer zo lief dat zij de huishoudtrap pakte en binnen 10 minuten hingen alle takken er weer heel wat beter bij. Nu kan ik de lichtgele stokroos ook weer zien. Er zitten nog knoppen in, hopelijk krijg ik nog een toegift van bloemen. Ik houd jullie wel op de hoogte.
Dinsdag 18 juli Het is zo'n leuke plant, de Ballonplant. Op deze foto is goed te zien waaraan hij zijn naam heeft te danken. Toen ik deze plant voor het eerst zag was ik er meteen helemaal weg van. Ik heb er meteen een paar plantjes van gekocht. Mijn schoonzusje die erbij was kocht er ook een paar. Het jaar daarna kwamen ze bij mij allemaal terug en bij haar maar eentje. We wisten alletwee ook wel dat je wel geluk moet hebben om ze de winter te laten overleven. Maar dit jaar kwamen bij haar de plantjes terug en bij mij is er maar eentje teruggekomen. Wel een waar ik erg blij mee ben, hij staat in een zinken emmer, heeft de ruimte en is ook al wat groter geworden. Wat kleine kiemplantjes er omheen die aan zijn komen waaien, o.a. wat akelei en campanula en in het midden prijken de ballonnen. Alweer genieten, het houdt niet op!
Dinsdag 18 juli Van dit tafereeltje stond ik vanmorgen wel te kijken. Ik zag vanaf de woonkamer dat er een Hommel in een van de stokroosbloemen zat en ik wilde proberen zachtjes naar buiten te gaan om daar een foto van te maken. Het vreemde was dat hij steeds bleef zitten in diezelfde bloem en toen ik zachtjes tegen de stok van de stokroos tikte bleef hij nog zo zitten. Dus levenloos. Wat me wel opviel is dat hij veel stuifmeel op zijn/haar lijfje heeft zitten. Ik heb dit nog nooit gezien. Ik weet dat er hommels en bijen zijn die zichzelf dronken kunnen drinken aan nectar. Bij mij in de buurt staan een paar Lindebomen die rond deze tijd een verrukkelijk geurende bloesem hebben. De bloesem vind ik niet eens zo mooi om te zien maar de geur is heerlijk. Ik blijf vaak, als ik een stukje met mijn hondje loop, even onder de boom staan om extra te genieten. Onder die boom liggen dan regelmatig heel veel dode hommels en bijen. Ooit heb ik gelezen dat bijen zich dronken kunnen drinken aan de nectar en zich dan werkelijk dood kunnen drinken. Zou deze hommel dan teveel hebben gesnoept? Maar dat hij dan zo blijft zitten (hangen) in de bloem heb ik inderdaad nog nooit gezien. Ik ben via Google op zoek gegaan naar wat meer info. Onderstaande link legt wel iets uit. Voor degene die het interessant vinden om er wat meer over te weten kunnen daar op "bezoek" gaan.
Dinsdag 18 juli Het is me nu gelukt om de Roos Snovitt voor een groot deel op de foto te krijgen. Iedere keer als ik het probeerde waren de rozen zo vaag. Ik heb een andere camera, dus nog veel oefenen. Doordat de temperaturen zo extreem hoog zijn, moet ik verschillende planten iedere keer verzetten. Wat vast in de grond staat gaat natuurlijk niet en wat te groot en te zwaar is laat ik ook maar staan. Maar wat ik maar enigszins kan verplaatsen, gaat op het heetst van de dag een paar uur de schaduw in. Het is net een soort "stoelendans" maar het komt de bloemen ten goede. Er wordt altijd gezegd dat rozen van veel zon houden. Nu deze zon duidelijk niet, het is ze af en toe goed aan te zien dat ze er moeite mee hebben. Zo ook de Snovitt, die gaat van de ene kant van de carport naar de andere kant en het doet hem/haar blijkbaar goed. Mij ook dus, heerlijk die prachtige rozen!!!
Maandag 17 juli Mijn "aangewaaide" plant is weer terug. Een paar jaar geleden kwam ik deze plant in mijn carport tegen. Ik hoorde destijds van een buurman die bioloog is, dat die plant erg giftig is. Ik ben er toen erg voorzichtig mee geweest. Maar nu groeit de plant aan de buitenkant van het houten hek en dat is natuurlijk minder geslaagd. Ik heb zelf altijd gedacht dat alleen de zaadbollen (de doornappels) giftig zouden zijn. Maar wat ik zojuist las op een website via Google, is dat niet het geval.
Doornappel oftewel Datura stramonium is een zeer giftige plant die hallucinogene alkaloïden bevat.
Ik zal hem dus weg moeten halen. Ik durf er geen risico mee te nemen met het oog op de kinderen uit de buurt. En die bloem is dan misschien niet zo apart en daardoor verleidelijk voor kinderen, maar die doornappels zullen kinderen waarschijnlijk heel apart vinden en ze dan proberen te plukken en er mee gaan spelen. Dus snel wat foto's gemaakt en morgen haal ik hem weg.
In het volgende berichtje plaats ik nog een foto van de doornappel en Url waar je een mythe over de doornappel kunt lezen.
Maandag 17 juli Dit is een foto van de vrucht van de Doornappel. Op een website las ik een mythe over de Doornappel. Ik vond het wel een leuk 'verhaaltje' dus heb ik voor jullie de Url vermeld waar je dat 'verhaaltje' kunt lezen. Uit: http://nl.wikipedia.org/wiki/Doornappel
Dinsdag 17 juli Misschien heb ik in een van de eerste berichtjes wel eens geschreven over een roos die ik heb gekregen van een vriendin. Zij vond de kleur niet zo mooi passen bij haar andere rozen en toen kreeg ik hem van haar, gesnoeid en wel. Hij was dus helemaal klaar om op een goede plaatst te zetten en mij prachtige rozen te schenken. Omdat ik de kleur niet kende (ik wist wel dat hij oranje zou zijn) heb ik hem het eerste jaar in een zinken emmer geplant. Mocht de kleur bij mijn bloemen ook niet mooi staan, dan kon ik hem altijd verplaatsen. In het begin na het verplanten zag hij er vreselijk slecht uit. Ik dacht eigenlijk dat hij het nooit zou redden. Van iemand van het Tuinenforum kreeg ik toen de tip om hem uit de zon te halen en een tijdje in de schaduw te laten staan. Hij knapte zienderogen op en nu ziet hij er prachtig uit. In de eerste bloeitijd had hij zeggen en schrijven, één roos. Maar ik vond het al geweldig, want uiteindelijk had hij veel moeite gehad om te overleven, dan is zo'n eerste roos een geschenk. En nu weet je niet wat je ziet. Hij zit vol bloemen en die bloeien ook nog eens lang. En wat me opvalt is dat de bloemen in ieder stadium van de bloei een andere kleur hebben. Dus nu zitten er momenteel drie kleuren aan, Oranje, Geel en Roze. Een prachtig geschenk dus,ik ben er erg blij mee. Dankjewel Diny.
Leuke tip van een lezer over de afgeknapt papaverstelen (zaad opvangen)!
Zaterdag 15 juli. Onderstaand berichtje vond ik in mijn gastenboek. Dit zijn nu van die dingen waardoor ik het bijhouden van mijn tuindagboek op deze weblog veel leuker vind, dan de tuindagboeken voorheen in Word. Het is toch heel erg leuk om van verschillende mensen reacties te krijgen met tips en adviezen. Ik geniet hier echt van en kan dan de tips ook weer doorgeven aan jullie die dit lezen. Op die manier hebben dan weer veel meer tuinliefhebbers daar plezier van. Zondag 16 juli Gisteravond had ik bovenstaand berichtje geschreven, maar ik wilde er een foto bij maken van de afgeknapte papaverdozen, die had ik na het afbreken in de tuin gehangen tegen de klimop aan. De foto maken heb ik uitgesteld tot vandaag (zondag dus). Op het moment dat ik de stelen met de zaaddozen er nog aan wilde pakken om er een nylonkous onder te binden (zie tip van lezer in het onderste gedeelte van dit berichtje ) begonnen de zaadjes er al uit te rollen. Dus die tip heb ik deze keer niet in de praktijk kunnen brengen, maar ik zal hem zeker onthouden. Het zal ongetwijfeld nog weleens van pas komen. Aan de foto is te zien dat er nog heel wat zaad uit kwam. De zakjes om het zaad te verdelen had ik al lang klaarliggen. Mijn dochter en mijn jongste zus bewaren de lege theezakjes als ze bij de Hema thee drinken. De zakjes zijn heel handig voor zaad, het oogt erg leuk (zeker als je er nog een plaatje op plakt, van het bloemzaad wat er in zit) en het wordt hergebruikt. En daar ben ik een groot voorstander van. Hieronder de tip van Andries V.
Johanne's Paradijsje
Papaverzaad Johanne, wat heb je eigenlijk met de afgebroken papaverbollengedaan? Zaad van violen wat nog niet helemaal rijp is wordt wel eens in een oude nylonkous opgehangen (bijv. in de schuur en over-dag in de zon aan de waslijn) waarna de losse rijpe zaadjes op het laatst onderin die kous hangen. Zo ook met de peultjes van lupienen en van lathyrus. Maar wanneer ze (nog) te vochtig zijn of wanneer er teveel in één kous zitten kan de hele boel gaan schimmelen en kun je ze weg gooien.Wel eens geprobeerd? Succes er mee. Groeten van Andries
Vrijdag 14 juli Nog een foto van een Hortensia. Deze heb ik een tijdje geleden (23 juni) al een keer geplaatst, maar dat was aan het begin van de bloeiperiode. Dat zo'n plant, die eigenlijk bedoelt was om in huis te bloeien, daarna naar buiten is geplaatst en de hele winter heeft overleefd in de oude melkkoker van mijn moeder, toch weer zulke prachtige bloemen kan krijgen. Ik vind het geweldig en geniet er erg van. Ik weet nog wel dat ik hem in het voorjaar wilde verplaatsen, in ieder geval nieuwe aarde geven. Maar toen zaten er al zoveel knoppen aan dat ik hem maar met rust heb gelaten. En zie hier het resultaat! En dat vind ik nu het leuke van een tuin waarvoor je niet veel geld hebt uitgegeven. Bij mij komt het dan, omdat ik al jaren leef met een krappe beurs, maar ik ken genoeg mensen die het net zo doen en heel gelukkig zijn met zaden en stekjes die zij door de jaren heen hebben gekregen van andere. Of zoals ik ook doe, goed op de reclames letten en dan "je slag slaan"! Deze hortensia heb ik maar2 euro voor betaald en nu al 2 jaar heel veel plezier van gehad. Volgende zomer, waarschijnlijk al in het najaar, gaat hij de vaste grond in. Begin van deze week ben ik bij een vriendin geweest die in haar voortuin heel mooie, grote hortensia's heeft staan. Mensen die langs hun huis lopen, staan vaak stil om even mee te genieten. Soms wordt de vraag gesteld waar zij deze prachtige hortensia's hebben gekocht. En dan kunnen zij zeggen, "gewoon een plantje bij een supermarkt en ook later in de tuin geplaatst." Na een paar jaar heb je dan een schitterend resultaat. Ik ga er deze week nog foto's van maken.
