Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
03-09-2006
Van zomerbloemen naar herfsthoekje
Zondag 3 september Vandaag maak ik het wel bont. Want zo schrijf ik twee stukjes over bloemen die het juist nu zo goed doen en dan ineens belanden we in de herfst. Maar goed, het weer doet hier ook aan mee,en zo gaat het hier ook vaak in 'den lage landen.' Het is de natuur en ik kan er niets anders van maken. Want een paar meter achter de bloeiende borage waar ik zojuist over schreef, is dit hoekje in de tuin. Buiten dat het er heel erg herfstachtig uit ziet, is het niet overdreven als ik schrijf, een rommelhoekje. Dit is een hoekje waar die grote conifeer min of meer boven staat. Het is er vrij donker, er zitten in die conifeer heel veel vogels (wat ik natuurlijk wel heel leuk vind) maar dat is ook te zien aan de planten die er onder staan. Ze zitten vol met vogelpoep. Echt heel extreem veel. Verder staat er in dat hoekje een kamperfoelie die een paar jaar terug heel drastisch is gesnoeid. Hij was helemaal door elkaar gegroeid, in en om een stuk kippengaas. Ik heb hem toen met gaas en al weg moeten halen. Die kamperfoeliesoort is zo sterk, het is de groenblijvende met geel/witte bloemen, hij kwam vanzelf weer terug. Daarnaast staat een oude groen poort (die niet in gebruik is) waar klimop tegenaan is gegroeid en daarvoor staat een oude hortensia. Een heel mooie, maar die krijgt nog een betere plaats. Vlak daarnaast is een stukje grond waar nauwelijks iets wil groeien en daar zaai ik vaak zaden uit, gewoon om te proberen of ze uitkomen. Komen ze op dan is het heel fijn, zo niet dan komt er wel weer iets anders. Ik zaai er vaak de vingerhoedskruid uit en die kan ik dan in het najaar uitplanten in de tuin. Ook uitgebloeide pollen viooltjes gooi ik met pol en al onder een struik. Na een week of twee ga ik eens flink schudden aan die pol, waarvan ik dan hoop dat de uitgebloeide bloemen van de viooltjes, in die tijd zaad zijn geworden. En zo kan ik dan op een gemakkelijke manier soms toch wat plantjes eruit halen en ergens anders plaatsen. Als je niet sterk bent moet je slim zijn en alles wat lukt is leuk meegenomen. Op de foto kijk je tegen een oude rieten kast aan. Die kast hebben mijn dochter en ik een jaar of tien geleden meegenomen uit de stad waar we toen liepen. Hij stond buiten, naast een winkel en de auto van het grof vuil kwam er al aan. Wij snel de winkel binnen en gevraagd of het inderdaad de bedoeling was dat die kast mee zou gaan met het grof vuil. Ja dus! Wij mochten hem meenemen en waren er heel blij mee. Mijn dochter woonde toen net zelfstandig en hij heeft wel een jaar of 8 in haar flat gestaan. Het enige wat niet goed was, was een schapje dat zij vast heeft gezet met een stuk vliegertouw. Mooi een tweede leven dus. Daarna heb ik hem bij mij in de tuin gezet. Ik vind die grijze betonnen muur niet zo mooi en alles wat er voor staat is meegenomen. Zo heb ik door de kast wat klimop laten groeien en ik bewaar er stapels potten die tijdelijk buiten gebruik zijn. De kast is inmiddels wel wat scheef gezakt, maar dat hindert niet. Zolang hij niet uit elkaar valt, mag hij van mij blijven. Heerlijk toch, zijn/haar derde leven!
Zondag 3 september In de vroege zomer heb ik in de carport een paar potten met fuchsia's gehangen. Ik heb er weleens eerder een foto van geplaatst. Het rek met de terracotta potten met de fuchsia's hangen aan de houten poort en daardoor heen vlecht zich de trompetplant met zijn heldergele bloemen. Ik had al meerdere keren geprobeerd een close-up te maken van een bloem van de fuchsia en dat is me nu redelijk gelukt. Het is weer zo'n heel lichte bloem en dat is zo'n kleur waar ik moeite mee heb om die goed op een foto te krijgen. Maar van mij mag de bloem op de weblog, al is het alleen maar omdat deze planten alsmaar doorbloeien, de hele zomer door.
Zondag 3 september, Nog een echte zomerbloeier 'gevonden' in de tuin. De borage en zoals hij in het Nederlands en ik denk ook wel in België heet; komkommerkruid. Hij hoort in de zomer volop te bloeien. Dat deed hij ook wel, maar de bloemen werden niet echt mooi. Hij heeft meer last gehad van de extreme warmte dan ik had gedacht. Het is (als ik het goed heb) een kruid uit warme landen. Maar hij heeft de afgelopen zomer moeite gehad met die heel warme weken.. Een paar weken terug heb ik een stuk van de hoofdtak afgeknipt en ook een paar zijtakken en vanaf die tijd staat hij er wat beter bij. In ieder geval komen de bloemetjes wat beter tot zijn recht. De bloemen zijn eetbaar. Zelf heb ik ze wel eens gebruikt op salades. Dit jaar niet, maar het kan beslist. Het geeft een heel apart effect om van die knalblauwe bloempjes op je salades te hebben liggen. De smaak van de (ruwharige) blaadjes lijkt enigszins op komkommer. Vandaar de naam; komkommerkruid. In mijn vorige tuin zaaide hij zich goed uit, dat hoort hij ook te doen, maar dat is me in deze tuin nog nooit gelukt. Ik heb de indruk dat ik nu ook geen zaad heb. De uitgebloeide bloemen hangen te rotten aan de stelen. Maar ik heb nu eindelijk een mooie foto. In het begin van de zomer heb ik steeds getracht hem goed op de foto te krijgen. Wel een keertje op het blog geplaatst, maar ik was niet helemaal tevreden. Ik vind het zelf een prachtig bloempje, een felle diepblauwe kleur, met 'harige' stengels, bladeren en ook de knoppen zijn mooi. En een leuke bijkomstigheid, de bijen en hommels zijn er gek op.
Zondag 3 september Er zijn van die bloemen die het na al die regen zelfs mooier doen dan midden in de zomer. Ik vind het leeuwenbekje er zo eentje. De hele zomer heeft dit leeuwenbekje gebloeid in een pot die eigenlijk te klein is voor de kluit van de plant. Ik dacht steeds, ik verplant hem wel als die heel warme weken voorbij zijn. Toen was het, ik verplant hem wel als de regenperiode voorbij is en nu wacht ik maar tot het najaar als ik hem niet meer zo in de gaten hoef te houden wat betreft water geven. Dan kan hij meteen de zaden die er nog aanzitten rondom die plaats laten vallen. Ondanks alles staat hij er nu geweldig bij. Ik heb hem op het kleine tuintafeltje staan van het zithoekje naast de voordeur. Blijkbaar heeft hij het daar dan toch wel naar zijn zin. Hij is veel mooier dan in het begin toen ik hem had gekocht bij die supermarkt. De kleur is dieper roze waardoor ik hem wat gemakkelijk op de foto krijg. Ik heb wel veel de uitgebloeide bloemen verwijderd en de laatste weken er wat zaad afgehaald. Deze plant krijgt van mij een tien met een griffel!!!
Zaterdag 2 september Dit plantje staat vrij achteraan in de tuin en eigenlijk komt hij daar helemaal niet tot zijn recht. De bloemen hebben een prachtige kleur en hij is behoorlijk sterk. Maar hij staat een beetje weggestopt in een vrij donkere hoek en zelf denk ik dat hij het een stuk beter zal doen als hij wat meer licht krijgt. Nu is dat, als de grote confineer weg gaat in het najaar, al voor een deel opgelost. Dat hij sterk is, dat moet wel duidelijk zijn, Ik knip hem vroeg in het voorjaar een flink stuk terug en verder krijg hij af en toe water als het heel heet is. Desondanks blijft hij leven en toch ieder jaar bloemen geven. Dit jaar wel heel erg weinig bloemen, maar wat er aan zit, ziet er erg goed uit. Ik zal hem vanaf het volgende zomerseizoen beter gaan verzorgen. In ieder geval meer licht en eens zien wat er dan gebeurt. En ook van deze plant weet ik de naam niet zeker. Ik vermoed dat het een schildpadbloem is, maar kom er (ook via Google) niet helemaal uit. Ik zal binnenkort mijn boeken er eens op nazien. Door de computer kijk ik te weinig in mijn tuinboeken, terwijl die vaak ook een heel duidelijk beeld geven van de bloemen en planten in de tuin.
Vrijdag 1 september Dit is een snelle reactie! In het berichtje hieronder vroeg ik of iemand de naam wist van deze gele, al heel oude bloemen. Binnen 10 minuten geloof ik, had ik de naam al. De reactie kwam van een echtpaar dat iedere dag even komt kijken of er iets nieuws te melden is over mijn tuintje. Echt heel erg leuk vind ik dit. Nu herinner ik me de naam ook weer. Niet van vroeger uit de tijd van de tuin van mijn ouders. Maar een paar jaar geleden heb ik de naam wel eens ergens gelezen van deze bloemen, maar prompt weer vergeten. Ik hoop nu de naam te onthouden en zo niet, hij staat in ieder geval op mijn weblog. En wat extra leuk is. Het bericht over de naam van de plant ging vergezeld van een foto. Dezelfde bloemen (uiteraard) maar dan helemaal vol insecten. De kop boven de foto van deze 'fans' was: "de Guldenroede als lopend buffet." En wat een samenwerking van dit echtpaar, hij heeft het opgezocht op internet en zij stuurde alles, inclusief foto, naar me toe. Dat is toch heel erg leuk. Heel hartelijk dank J en A. Bron foto: fotografe Beaumimi gevonden via Google door A. Vr.
Vrijdag 1 september Deze plant heb ik jaren terug van een vriendin gekregen. Het is een plant die onder veel lezers wel bekend zal zijn. Het rare is, ik ken deze plant al mijn hele leven, maar............ ik weet de naam niet. Dit soort bloemen stonden, toen ik nog kind was, altijd bij mijn ouders in de tuin. Op een gegeven moment heeft mijn vader hem toch uit de tuin gehaald, hij vond de onderkant van de plant zo snel lelijk worden. En dat is ook zo. De onderkant van de hoge stelen wordt gauw bruinig, de bladeren vallen er snel af en daardoor staat het niet mooi. Als je zorgt dat er iets anders voor staat, valt dit niet zo op. De bloemen zelf zijn sterk en laten zich gemakkelijk mengen in een boeket. Wel leuk zo'n 'verhaaltje' over deze bloemen, maar nog geen naam. Wel hoorde ik van verschillende mensen de bijnaam: 'buurmansverdriet'! Zelf dacht ik altijd dat 'buurmansverdriet' gezegd werd over een plant die ook hoog is, een beetje ruwe bladeren heeft en gele margrietachtige bloemen. Wie gelijk heeft weet ik niet. De plant van de foto die in mijn tuin staat, daar staat een pieris voor. De Pieris floribunda 'Forest Flame'. De onderkant valt dus niet op. Hij 'buurmansverdriet???' groeit snel door, maar is redelijk in toom te houden. Wie weet de naam van de bloemen op deze foto? Ik zou het leuk vinden om dat van je te horen.
Donderdag 31 augustus Daar zitten we dan vandaag, de 31e, de laatste dag van augustus! Het was een rare maand. Toen ik nog jong was, héél, véél jaren geleden...... was augustus dè zomermaand, dè maand van de scholen dicht, van de grote vakantie. Goed dat het hier (tenminste in Nederland) wisselt met de vakantieweken. Want de hele maand augustus was een topper wat de regendagen betreft. Hoe jammer ook, we zullen het ermee moeten doen en er zelf op een andere manier iets leuks van zien te maken. Leve onze weblogs, leve de computers en leve onze andere hobby's! Wat dat betreft zijn we rijk (althans, dat vind ik). Ik heb iets gevonden in mijn tuintje, een oude terracotta kruik met een sedum plantje er in. Die plant en de kruik ook trouwens, blijven jaar na jaar goed. De kruik is niet één winter gebarsten door de vorst. De plant blijft ieder jaar terugkomen. Jaar na jaar, of ik hem nu in de schaduw leg, op een plaatsje in de zon of zoals dit jaar min of meer weg gestopt onder dat tafeltje waar ik gisteren iets over schreef, hij blijft terugkomen. En de plant staat er dit jaar mooier bij dan andere jaren. Hij bloeit altijd wat later dan de andere sedums van hetzelfde soort, maar hij blijft me trouw. De andere naam voor deze sedum is 'Hemelsleutel'! Ik hoop dat hij het lang blijft doen en dat ik hem voorlopig nog niet nodig heb!!!
Woensdag 30 augustus Een paar dagen geleden vond ik aan de knop van de voordeur een plastic tas. Altijd spannend, want ik heb zoveel lieve mensen in mijn omgeving wonen dat ik ook wel eens groenten en/of fruit vind bij de voordeur. Of dat er wordt aangebeld en een buurvrouw/vriendin staat op de stoep met een grote courget en/of een zakje sperziebonen. Vreselijk lief vind ik dat. Niet zozeer om de groenten, heerlijk natuurlijk want dat is bijna allemaal onbespoten, maar zeker ook om het gebaar. Dat ze ook in dat opzicht aan mij denken. waar vind je dat nog? Hier wel dus! Goed, ik dwaal weer af. De plastic tas...ik kijk erin en er zit een bakje in met een heel stel kleine sierappeltjes. Uit eigen tuin stond er bij, dat maakt het nog leuker.De naam weet ik niet, wel weet ik dat ik ze vreselijk leuk vind. Ik heb ze de volgende dag in het oranje teiltje gelegd, waar voorheen blauwe lobelia's in hebben gestaan. Daarnaast de doornappels van de datura en ik heb weer een leuk geheel voor op het tafeltje in de carport. Heel lief van je Mariet, ik ben er heel blij mee. Hier zie je het resultaat, hartelijk bedankt!!!
Woensdag 30 augustus Dit bij elkaar geplaatste 'rommeltje' veranderd regelmatig. Het staat op een tafeltje wat ik jaren terug van een schoonzus heb gekregen. Gewoon een paar kruislatten met een blad hout er op. Het heeft eerst bij haar en nu bij mij al heel lang dienst gedaan. Het blad begint los te laten en zelfs de lagen waaruit het blad bestaat komen los van elkaar. Maar dat heeft ook zijn leuke kanten, want vorig jaar groeide er mossen en paddestoelen in. Het laatste jaar heb ik weinig veranderd en dat is ook wel te zien. Ik vind het altijd leuk als de spulletjes die erop staan er wat oud uitzien. Nu...... daar heeft de regen van de afgelopen tijd aardig aan mee geholpen. In het voorjaar heb ik op het gipsen hoofd nog wat yoghurt gesmeerd (wat mee helpt om iets van steen eerder oud te doen lijken) en die 2 dingen bij elkaar, de yoghurt en de regen hebben hun werk wel gedaan. Bijna alles is nu groen. In de herfst komen er weer wat kleine lampjes bij en af en toe de waxinelichtjes aan. Dan is het bij elkaar, hoe rommelig en oud ook, toch heel leuk om naar te kijken.
Woensdag 30 augustus Het is bijna zover, ik kan gaan 'oogsten'. In het voorjaar schreef ik zo enthousiast dat ik, voor het eerste jaar, appels had aan mijn appelboompje. Het waren er wel 10. Ik vond het helemaal geweldig. Maar na een tijdje hing er nog maar eentje aan. Die ene heeft dan ook wel heel extra zijn best gedaan, hij ziet er schitterend uit. Ik heb me steeds afgevraagd waardoor die beginnend appeltjes toch van de boom waren gevallen, ik heb er ook maar een paar terug gevonden op de grond. Laat ik nu gisteren een artikel lezen in een tijdschrift wat ik heb gekregen dat ging over appelbomen. Daarin stond iets over de natuurlijke rui van de appelboom. Het schijnt zo te zijn dat appelbomen, misschien wel alle fruitbomen dat weet ik niet, hun teveel aan vruchten eraf gooien als ze die toch niet tot volle wasdom kunnen laten komen. Ik vond het een leuk artikel en heb er weer iets van geleerd. Dit jaar dus één appel, maar wel een mooie. Ik heb hem gauw op de foto gezet voordat hij uit zichzelf valt door alle nattigheid.
maandag 28 augustus In het vorige stukje schreef ik dat sommigen planten er opnieuw best mooi bij staan. Dat telt voor bepaalde planten, andere planten staan er wel fris bij, maar de bloemen hangen er 'zielig' aan en ook hangen verschillende soorten bloemen te rotten aan de plant. Je kunt met dit weer wel zien dat de ene plant veel meer tegen overdadige regen kan dan de andere. Want overdadig is nog zachtjes uitgedrukt. En ik heb hier in midden Nederland, wat ik al eerder schreef, nog niet te klagen. In andere delen van Nederland en ook in België is er al veel meer regen uit de lucht gevallen. Toch heb ik gisteren een foto gemaakt van het stuk border waarop ik uitkijk vanuit de woonkamer. En de woonkamer is toch het gedeelte van het huis, waar ik het grootste deel van de dag verblijf. Het vlijtig liesje, dat zo'n moeilijk start heeft gehad, staat er behoorlijk goed bij. Maar de laatste twee dagen heeft hij/zij het ook wel moeilijk met deze hoeveelheid regen. Hij staat in een zinken emmer met flinke gaten onderin voor de afwatering. Maar volgens mij staat hij toch met natte voeten. Ik denk dat ik hem zo maar voor eventjes verhuis onder de tuintafel. Dan kan hij even op adem komen en de 'voeten' laten opdrogen.
Maandag 28 augustus Ik hoef denk ik niemand te vertellen dat er de afgelopen tijd al heel veel regen uit de lucht is gevallen. Het ene deel van Nederland meer dan het andere, maar altijd veel. En van onze zuiderburen hoor ik precies hetzelfde, het valt met bakken uit de lucht. Misschien ben ik daarom wel extra blij dat er weer meer planten in bloei staan dan voorheen. Veel planten trekken weer een beetje aan en komen met bloemen tevoorschijn. Sommigen met een paar bloemen, heel voorzichtig. Maar er zijn erbij die volop in bloei staan. Vooral de Pieris (achteraan op de foto) doet het deze zomer voor de 2e keer beter dan de 1e keer. En om weer echt kleur te krijgen in de tuin staat de hemelsleutel (sedum) op helemaal openspringen. Ik wacht al op de vlinders die daar op bezoek zullen komen. Het is een echte vlinderlokker. Maar daar zullen we de zon bij nodig hebben. Als je niet beter weet lijkt het af en toe of de herfst al in aantocht is. Zelf hou ik van de herfst, maar dit is wel erg vroeg. Daarom hoop ik voor iedere tuinliefhebber dat ook bij jullie de planten weer toe zijn aan hun 2e of 3e bloei en dat we daar lang van kunnen genieten. Op deze foto zie je de border aan de achterkant, opzij van de tuin. In het berichtje dat hierna komt zal ik een foto plaatsen zoals ik naar buiten kijk vanuit de woonkamer.
Maandag 28 augustus Vorige week schreef ik een stukje over de vogels in de tuin waarbij ik vroeg of de vogel op de foto een mus zou zijn of een ander vogeltje. De reacties waren leuk, ik kreeg zelfs foto's toegestuurd van een mannetje en vrouwtjesmus, nog hartelijk dank daarvoor! Net zoals ik twijfel of het wel een musje is, is dat onder een paar lezers blijkbaar ook. Sommigen lezers dachten dat het wel een mus was, maar ook kreeg ik een reactie dat het waarschijnlijk om een vinkje gaat. Het leuke ervan is dat ik in ieder geval heb geleerd dat de vink bij onze zuiderburen ook suskewiet wordt genoemd. Ik heb meteen gekeken bij Google en het blijkt dat de vink zo wordt genoemd omdat hij in zijn roep de klank uitbrengt van 'suskewiet'. En ik ben er nog niet uit. Het was mij de afgelopen maanden al opgevallen dat er vogelgeluiden waren in mijn tuin of heel nabije omgeving, die ik niet herkende. Ook niet van eerdere zomers. Ik vond het leuk, kon er echt van genieten, ze waren er druk mee. En nu ik regelmatig deze vogeltjes zie en het combineer met het geluid dat ik zoveel heb gehoord, zou het inderdaad om vinkjes kunnen gaan. Gisterochtend waren ze er weer. Ze zijn vaak met z'n tweetjes, maar tot nu toe krijg ik er maar eentje op de foto, en weer door het raam!!! Wat ik wel heb gezien is dat ze een heel mooi lichtbruine borst hebben. Toch ook weer anders volgens mij dan bij een mus. Ik maak er geen wedstrijd van, geniet van alle vogels in mijn paradijsje en blijf uitkijken. Wat ik er extra leuk van vind is dat ze in ieder geval heel dichtbij zitten en dat doet me plezier. Ze zijn welkom!!!
Zondag 28 augustus Tijdens het rondje tuin en na het foto's nemen van de roos 'Mary rose' van het verhaaltje hiervoor kwam ik een lieveheerbeestje tegen. Hij zat er op z'n gemak, alsof het vlak daarvoor niet heel erg hard had geregend. Daardoor kreeg ik de kans een paar foto's achter elkaar te maken. Het is net of zijn/haar schild nog dieper rood is dan anders. Misschien dat zijn 'jasje' een extra wasbeurt heeft gehad door de regen. Met wat fantasie gebeurt er toch altijd wel iets leuks in en rond de tuin. Hoe dan ook, hij/zij staat op de foto en dat is me voorheen nooit gelukt.
Zondag 27 augustus Het lukte me door omstandigheden de laatste dagen niet om regelmatig op het blog te schrijven. En ik doe dat zo graag. Want al is het geen goed weer, de natuur geeft toch iedere dag wel iets om over te schrijven. Ik haal de scha wel in en schrijf rustig weer verder. Vandaag heeft het in mijn omgeving flink hard geregend. En laat nu vlak na het middaguur de zon doorkomen. Ik ben meteen met mijn camera naar buiten gegaan en heb op mijn gemak een rondje door de tuin gelopen. Wat is dat heerlijk, alles fris en prachtig groen. Ik weet het wel, de zon zou van mij nu ook wat langer mogen schijnen, maar het is niet anders. Het rondje tuin was er vandaag niet minder om. Ik heb veel foto's gemaakt die ik de komende week wel zal plaatsen, iedere keer wat. Ik heb een prachtige roos gezien, zo'n mooie lichtroze kleur en ik kon het natuurlijk niet laten om er aan te ruiken. Door de regen komt de geur misschien nog wel beter tot zijn recht, het is een heerlijke geur. Dat moet je eigenlijk ook kunnen opvangen en hier plaatsen. Ik kan gewoon stil worden van zo'n prachtig stukje natuur. Zomaar zo'n schitterende roos uit het 'bijna' niets. Ik heb wel moeite gehad hem op de foto te krijgen. De roos was zo zwaar van de regen dat hij alleen maar naar beneden wilde hangen. Ik heb hem met mijn hand gesteund en met wat snijwerk in het foto bewerkingsprogramma heb ik de roos toch op de foto. Hier is hij/zij, een David Austinroos 'de Mary roos'. Jullie mogen mee genieten!
Woensdag 23 augustus Voordat ik een tijdje geleden de Datura helemaal heb afgeknipt en in stukken in de container heb gedaan, ben ik toch maar eerst met de camera naar buiten gegaan. Ik blijf het moeilijk vinden om de bloemen van de die plant goed op de foto te krijgen, maar ik wil hem toch nog een keertje laten zien. En voor mezelf vind ik het wel leuk om van alle delen van de plant nog wat foto's te hebben. Hij was de laatste periode zo hard gegroeid, hij moest echt weg. Het is goed dat hij weg is, want toen ik met de ouders had gesproken over het feit dat de plant, de zaaddozen en alles aan de plant zo giftig was, heeft dat op een bepaalde manier nog meer aantrekkingskracht op kleine kinderen. Je denkt goed waarschuwen, dan blijven ze er wel af. Maar later kwamen er kinderen uit mijn buurt vertellen dat die en die de stam van de plant hadden aangeraakt. Nu zullen ze daar niets van krijgen, maar je ziet, hoe klein ze ook zijn, toch graag stoer willen doen ten opzichte van vriendjes en vriendinnetjes. Ik ben blij dat de plant weg is. Voor het eerst heb ik geprobeerd een onderdeel van de plant in de foto te plakken. Zodat je nu de bloem, de zaadbol na de bloei en daarna de ingedroogde zaadbol met rijpe zaden kunt zien. Ik heb wat zaden bewaard en wat zaaddozen. Ik leg de zaaddozen in een schaaltje in de carport op het kastje of op de etagière. Daar komen geen kinderen en dat staat nog wel decoratief. Mocht iemand zaden willen, laat het maar weten, het is een mooie sterke plant. Maar mensen met kinderen of kleinkinderen raad ik het niet aan om deze plant in de tuin te zetten.
Woensdag 23 augustus Zoals ik gisteren al schreef, het was plotseling een mooie dag en ook vandaag was prachtig. Heerlijk zo'n dag die niet zo heel erg warm is, droog en bijna de hele dag een vrolijke zon aan de hemel. Dat zijn de mooiste dagen vind ik, vooral ook omdat het niet zo heel erg heet is. Gisteren heb ik een rondje door de tuin gelopen zoals ik al schreef in mijn vorige stukje en van veel planten de uitgebloeide bloemen er uit gehaald. Met al die natte dagen achter elkaar wil ik dat nog wel eens 'vergeten'. Het trekt me niet echt om in de regen de uitgebloeide bloemen weg te halen en dat is na een periode met veel natte dagen dan ook wel te zien. De uitgebloeide bloemknoppen hangen rottend aan de planten. Geen tuin om vrolijk van te worden. Maar het is niet anders. In die heel erg hete periode vond ik de tuin op het laatste ook niet echt mooi meer. Dan kijkt het nu eigenlijk beter. Want al hebben we na deze afgelopen weken wel genoeg van de regen, de planten zijn wel goed opgefrist. En als dan de zon er door wil komen zoals de afgelopen paar dagen, dan ziet alles er weer mooi uit. Ik heb een zinken emmer onder de tuintafel staan en gooi daar alles in wat weg kan. Ook als ik tussendoor wat takken van de klimop af knip en dus ook de uitgebloeide bloemen. Rond de emmer met de vlijtig liesjes (die het trouwens meer dan geweldig doen nu) liggen alle uitgebloeide bloempjes op de grond. Die vallen er snel af na de bloei en het is daar een flink rommeltje. Maar ik ben niet meer zo netjes omdat ik het toch niet goed kan opruimen. Dus laat ik het zo veel mogelijk liggen. Vroeger liep ik met stoffer en blik door de tuin nadat het flink had geregend. Al het zand wat was opgespat door de regen veegde ik met de stoffer van de emmers en potten en daarna alle rommel van de grond opvegen. Maar als je dat niet meer goed kunt laat je het vanzelf wel liggen. Ik heb geleerd te kijken wat nog wel mooi is en kijk op andere hoogte. Niet teveel letten op wat allemaal op de grond is gevallen, maar kijken wat weer groen is en opnieuw of nog bloeit. Heel soms erger ik me wel hoor, maar dat is gelukkig snel over. Ik heb nauwelijks nog plukbloemen in de tuin, ik vind zondermeer dat er weinig planten nu bloeien in mijn tuin. Gelukkig bloeit de hibiscus volop en die steelt al weken de show. Alleen kan ik die niet in een vaas zetten. Met moeite heb ik het voor elkaar gekregen een héél klein bosje bloempjes te knippen in de tuin en dat bij de kleine foto van mijn moeder en mijn grootmoeder te zetten. Je kunt het niet eens een boeketje noemen. Maar ondanks dat het zo'n mini-bosje is, vind ik het wel leuk. Ik hou van die 'bij elkaar geraapte' bosjes bloem(pjes) uit eigen tuin.
Dinsdag 22 augustus Het vorige weekend zag ik dat de roos Queen Elisabeth opnieuw twee knoppen had. Het verwonderde mij, want de plant zelf zag er helemaal niet zo goed uit. De plant heeft duidelijk een ziekte, waarschijnlijk een schimmel vanwege de grote hoeveelheid regen die er de laatste weken is gevallen. En dan mag ik nog niet klagen, want in het noorden, het zuid-westen en de achterhoek is veel meer regen gevallen dan in zuid-oost Nederland. Daar zal het dan nog veel natter zijn. Je kunt je nu niet meer voorstellen dat we een paar weken geleden snakte naar een paar flinke buien. Het verschil is extreem, maar gelukkig hebben we dit niet zelf in de hand. Ondanks al het natte in de tuin, toch nog een toegift van de Queen Elisabeth. De roos was nog een deel in de knop, maar omdat er steeds opnieuw veel regen wordt voorspeld heb ik de roos op dat moment maar op de foto gezet. Je weet nooit of het daarna nog lukt. Maar goed ook, want de laatste dagen ben ik de tuin niet in geweest en vanmorgen zag ik de bloem niet meer. Het was vanmorgen wel droog en zelfs de zon kwam eventjes kijken. Ik heb zelfs buiten een kop koffie kunnen drinken, heerlijk! Meteen een rondje door de tuin gelopen, daar hoop ik morgen nog een stukje over te schrijven.
Zondag 20 augustus Hier de door mij gisteren beloofde roze dahlia. Hij is een beetje verpieterd door alle regen, maar er komen wel weer nieuwe bloemen. Hij zit nog goed in de knop. Ik ben al erg blij dat hij nu bloeit in een, wat ik noem, echte dahlia tijd. Aan de voorkant heb ik in een oude weckketel vrij laat in de zomer, nog een zakje dahliaknollen gepoot. Ze begonnen al uit te lopen zonder aarde. Ik heb ze toen een tijdje zo in die weckketel laten liggen, wel op aarde, maar ik had niet meer aarde in huis. En ze liepen steeds verder uit. Het was toen al zo warm, af en toe ging ik er maar met de tuinslang of de gieter overheen. Dat is echt slordig tuinieren. Maar het lukte me niet met die hitte om aarde te kopen en ze onder de aarde te stoppen. Hieraan kan ik nu zien hoe sterk ze zijn. De knollen zijn heel goed uitgelopen en staan volop in knop. Dan moet de Aldi toch een behoorlijke goede kwaliteit hebben geleverd. Ik ben benieuwd naar de kleuren. Daar komt over een paar weken wel een foto van.
