Johanne's paradijsje

Zondag 3 september
Vandaag maak ik het wel bont. Want zo schrijf ik twee stukjes over bloemen die het juist nu zo goed doen en dan ineens belanden we in de herfst. Maar goed, het weer doet hier ook aan mee,en zo gaat het hier ook vaak in 'den lage landen.' Het is de natuur en ik kan er niets anders van maken. Want een paar meter achter de bloeiende borage waar ik zojuist over schreef, is dit hoekje in de tuin. Buiten dat het er heel erg herfstachtig uit ziet, is het niet overdreven als ik schrijf, een rommelhoekje. Dit is een hoekje waar die grote conifeer min of meer boven staat. Het is er vrij donker, er zitten in die conifeer heel veel vogels (wat ik natuurlijk wel heel leuk vind) maar dat is ook te zien aan de planten die er onder staan. Ze zitten vol met vogelpoep. Echt heel extreem veel. Verder staat er in dat hoekje een kamperfoelie die een paar jaar terug heel drastisch is gesnoeid. Hij was helemaal door elkaar gegroeid, in en om een stuk kippengaas. Ik heb hem toen met gaas en al weg moeten halen. Die kamperfoeliesoort is zo sterk, het is de groenblijvende met geel/witte bloemen, hij kwam vanzelf weer terug. Daarnaast staat een oude groen poort (die niet in gebruik is) waar klimop tegenaan is gegroeid en daarvoor staat een oude hortensia. Een heel mooie, maar die krijgt nog een betere plaats. Vlak daarnaast is een stukje grond waar nauwelijks iets wil groeien en daar zaai ik vaak zaden uit, gewoon om te proberen of ze uitkomen. Komen ze op dan is het heel fijn, zo niet dan komt er wel weer iets anders. Ik zaai er vaak de vingerhoedskruid uit en die kan ik dan in het najaar uitplanten in de tuin. Ook uitgebloeide pollen viooltjes gooi ik met pol en al onder een struik. Na een week of twee ga ik eens flink schudden aan die pol, waarvan ik dan hoop dat de uitgebloeide bloemen van de viooltjes, in die tijd zaad zijn geworden. En zo kan ik dan op een gemakkelijke manier soms toch wat plantjes eruit halen en ergens anders plaatsen. Als je niet sterk bent moet je slim zijn en alles wat lukt is leuk meegenomen.
Op de foto kijk je tegen een oude rieten kast aan. Die kast hebben mijn dochter en ik een jaar of tien geleden meegenomen uit de stad waar we toen liepen. Hij stond buiten, naast een winkel en de auto van het grof vuil kwam er al aan. Wij snel de winkel binnen en gevraagd of het inderdaad de bedoeling was dat die kast mee zou gaan met het grof vuil. Ja dus! Wij mochten hem meenemen en waren er heel blij mee. Mijn dochter woonde toen net zelfstandig en hij heeft wel een jaar of 8 in haar flat gestaan. Het enige wat niet goed was, was een schapje dat zij vast heeft gezet met een stuk vliegertouw. Mooi een tweede leven dus. Daarna heb ik hem bij mij in de tuin gezet. Ik vind die grijze betonnen muur niet zo mooi en alles wat er voor staat is meegenomen. Zo heb ik door de kast wat klimop laten groeien en ik bewaar er stapels potten die tijdelijk buiten gebruik zijn. De kast is inmiddels wel wat scheef gezakt, maar dat hindert niet. Zolang hij niet uit elkaar valt, mag hij van mij blijven. Heerlijk toch, zijn/haar derde leven!