Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
21-11-2006
Nog wat paddestoelen.
Dinsdag, 21 november Op deze foto nog wat paddestoelen uit de tuin van de zus waar ik heb gelogeerd afgelopen week. Het verwondert mij dat er in mijn tuintje geen paddestoelen staan dit jaar. Want al is het in sommigen periodes erg droog geweest dit jaar, we hebben ook genoeg regen gehad. Momenteel is het opgehouden met regenen, dus ga ik zo toch maar eens een rondje tuin maken. Kan ik meteen de grote conifeer bekijken die voor een deel gesnoeid is in de tijd dat ik uit logeren was. Wel raar hoor als je thuis komt en een boom in je tuin is flink gekortwiekt. Ik zal er meteen een foto van maken voor het volgende berichtje.
Dinsdag 21 november Al heel wat keren heb ik door mijn tuintje gelopen op zoek naar paddestoelen. Ieder jaar staan er her en der verspreid door mijn tuintje en tot nu toe kan ik er niet eentje ontdekken. De laatste week heb ik geen rondje tuin meer gedaan omdat ik een paar dagen bij een zus heb gelogeerd. En wat zag ik als eerste toen ik uit de taxibus stapte bij mijn zus, juist ja....paddestoelen!!! Buiten het lieve welkom van mijn zus, een extra welkom van de herfst. Er stonden verschillende soorten en ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt om ze op de foto vast te leggen. Vraag me niet naar namen, jammer, maar zover gaat mijn kennis niet. Wie weet ga ik in de toekomst me daar ook nog eens in verdiepen. Voorlopig mogen jullie het met de foto's doen. Hierbij dus de eerste foto, de rest komt zo gauw mogelijk.
Maandag 20 november Ik zag zojuist, dat het laatste berichtje wat ik heb geschreven, alweer van een tijdje terug is. Het was 9 november dat ik schreef over het weer dat warmer is dan wij ons hele leven al gewend zijn. Inmiddels begint het redelijk 'normaal' te worden voor de tijd van het jaar. Regen, prachtig verkleurde bladeren, paddestoelen en ook al heel wat bomen die al hun blad hebben laten vallen. En dat mag ook, een rustperiode, om 'straks' in het voorjaar weer opnieuw met nieuwe knoppen en nieuw blad tevoorschijn te komen. Ik hou van de herfst! Dat wil niet zeggen dat ik soms ook baal als ik weken achter elkaar met mijn hondje buiten loop in de regen. Maar ook daar zit nog wel een leuke kant aan. Het fijne daarvan is dat het dan in huis weer extra lekker is en de koffie en thee nog lekkerder smaakt.Ik dwaal alweer af, dit berichtje gaat over tomaten!!! Ik heb nog wat tomaten kunnen plukken. Ze zien er niet echt goed uit maar ik heb ze wel bewaard en hoop dat ze binnen verder rijpen. Zo niet, dan heb ik in ieder geval in de keuken een leuk stilleven gehad om van te genieten.
Donderdag 9 november Half november en er zitten nog een paar tomaten aan mijn tomatenplant. En ze zien er ook nog redelijk goed uit. Er bloeit nog wel meer in de tuin buiten die tomatenplant. Ik geniet heus wel van alles wat bloeit ook al staat dat 'normaal' al lang niet meer in bloei. Maar het hoort niet in deze tijd van het jaar. Het hoort niet dat er, zoals op deze foto, tomaten aan de plant hangen, dat er een rozenknop weer bijna uitgekomen is (een prachtige roos trouwens, ik zal er nog een foto van maken). Ik zal het echt niet nalaten ervan te genieten. Maar als ik er aan denk waardoor de verandering van het weer plaatsvindt, het opwarmen van de aarde, dan word ik daar niet vrolijk van. Ik hoop dat we met elkaar er wat meer van doordrongen raken dat we toch wel wat zuiniger moeten omgaan met de aarde. Uiteindelijk willen we wel graag nog een mooie aarde achterlaten voor onze kinderen en ook nog heel graag daarna!
Woensdag 8 november Dit blijft voor mij ook zo'n speciale plant. Niet alleen de naam, ik heb inderdaad ook iets met die naam: 'hemelsleutel'!! Maar precies wat ik voorheen al een keertje schreef, een prachtige naam, Hemelsleutel, maar ik hoop hem nog niet nodig te hebben!!! Buiten de mooie naam is de plant altijd mooi, sterk, dus nauwelijks onderhoud en prachtige bloemen in mooie kleuren. Een plant met al die fijne eigenschappen, die als toegift, als de bloemen op z'n mooist zijn, ook nog heel veel vlinders lokt. Dit jaar heb ik de periode met veel vlinders gemist. Waarschijnlijk heeft de bloem de mooiste tijd gehad in een periode dat het óf erg nat was óf kil buiten. Wat ook kan is dat ik in die periode net in Lourdes was. Tijdens mijn eerste bedevaart was het hier schitterend weer. Dat vergeet ik niet zo gauw, omdat we toen in Lourdes een regenbui hadden, alleen jammer dat hij drie dagen duurde!!! En de warme nazomer heeft de vlinders niet meer zo gelokt dat er in grote getale vlinders op en om de bloemschermen vlogen. Hopelijk volgende nazomer wel. Want het is een prachtig gezicht al die vlinders op die mooie bloemschermen. Ik kan ook geen foto laten zien van een bloeiende hemelsleutel met vlinders, want al die jaren is het me niet gelukt om de bloemen op de foto vast te leggen met vlinders erbij. Misschien volgend jaar?
Dinsdag 7 november Vóórdat ik voor de tweede keer naar Lourdes ging heb ik nog wat foto's gemaakt van de Viburnum Tinus. Hij stond er toen ook al mooi bij. Maar bij thuiskomst was hij nog weer mooier. Voor de mensen die hem niet kennen, een aanrader om in de tuin te planten. Hij komt officieel uit de Zuid-Europese landen, maar overleeft onze winters prima. Hij blijft het hele jaar door groen, heeft in de winter prachtige 'bloemen' die goed opvallen in de tuin omdat ze roze/wit zijn. Die bloemen bloeien van ongeveer oktober tot april. Daarna als toegift donkere bessen die ook heel lang bloeien. En wat een gemakkelijke plant. Je kunt hem snoeien zoals het jou het beste uitkomt. Als er wat takken in de weg zitten dan haal je die weg, heel simpel. Hij groeit wel weer door en ook daarna komen de bloemen en bessen wel weer terug. Hoogstens zal hij aan de misschien wat te laat gesnoeide takken, die winter geen bloemen krijgen. Maar dan blijven er nog altijd genoeg takken over die wel bloeien. Ik heb deze plant een paar jaar in een emmer gehad, daarna in een oude, héél grote pan en toen wilde hij de grond in. Hij staat er prachtig bij. Ik moet me bedwingen om er al wat bloemen af te knippen. Maar ik blijf er nu nog van af, totdat ik vlak vóór de kerstdagen wat takjes snoei voor in huis en/of buiten op de 'winter'tafel.
Zaterdag 4 november Sinds ik weer wat berichtjes heb geplaatst op mijn weblog komen er weer veel reacties binnen via mijn gastenboek en e-mails. Ik wil graag iedereen persoonlijk bedanken en op wederbezoek gaan, maar dat lukt me nu niet. Vandaar dat ik een bedankje heb gemaakt voor degene die een reactie hebben geschreven. Niet alleen een bedankje voor alle reacties, maar tevens om een héél fijn weekend te wensen voor alle mede-webloggers. Hartelijke groet, Johanne
Zaterdag 4 november Ik heb mijn 'OOGST' van dit jaar op een mooi schaaltje gelegd, wat foto's van gemaakt en zo heeft dat schaaltje met die zeer speciale appel een hele week op mijn eettafel gestaan. Dichtbij waar ik altijd zit, genieten dus!!! Wat zullen mensen die ieder jaar een flinke hoeveelheid appels van hun boom of bomen af halen nu lachen!!! Ik zie het al voor me, al die kilo's appels op mooie schaaltjes!!! Maar verschil moet er wezen, er kan maar één appel de eerste zijn en die staat dus nu mooi op een foto. En jullie die dit mee lezen mogen daar getuige van zijn. In het voorjaar heb ik mijn broers en zussen nog een appeltaart beloofd van 'alle appels'van mijn boompje. De oven heeft deze appel niet gehaald. Ik heb hem opgegeten en ik kan jullie vertellen dat hij heerlijk was.
Donderdag 2 november Dit hebben jullie ook nog van me tegoed, een berichtje met foto over mijn appel'OOGST'!!! Wat was ik enthousiast in het voorjaar toen ik 10 heel kleine vruchtjes aan de appelboom zag zitten. Maar helaas, de 10 werden er steeds minder en uiteindelijk is er één appel aan het boompje blijven zitten. Maar, wie het kleine niet eert....... !!!! Het is een prachtige appel geworden en ik vind het heel erg leuk om mijn eerste appel te hebben van mijn eigen appelboom(pje). Zelf kon ik hem niet gaan plukken, de grond is daar zo ongelijk dat het niet verantwoord zou zijn als ik daar zou gaan staan, dus had mijn thuiszorghulp de 'eer' om de appel te gaan plukken. En die 'OOGST' moest natuurlijk op de foto worden vast gelegd. Eerst dus de foto waar de appel van de boom wordt geplukt. We hebben er maar iets speciaals van gemaakt, uiteindelijk heeft niet iedereen een appel'OOGST' van zegge en schrijven één appel!!!
Woensdag 1 november Ook de dahlia's bloeiden nog bij mijn thuiskomst. Bij deze bloemen is het niet zo heel apart om nu nog te bloeien. Zij kunnen het volhouden tot aan de eerste nachtvorst. Maar ik vind ze zo mooi, dat ze het wat mij betreft waard zijn om nog eens te laten zien. Ieder jaar denk ik, ik haal de knollen van de dahlia's niet uit de grond en laat ze mooi in de aarde overwinteren. Uiteindelijk moet ik alles in huis en tuin zo gemakkelijk mogelijk hebben, met zo weinig mogelijk werk en onderhoud. Tot nu toe heb ik het niet uit geprobeerd om de knollen te laten zitten in de aarde. Ik vind de bloemen zo mooi, dat ik het jammer vind om ze dood te laten vriezen. Dit jaar staan de dahlia's in de oude weckketel en weer een dilemma. In de weckketel laten staan en zo samen in de schuur zetten, of ze er toch maar uithalen en laten drogen??? Ik denk dat ik het antwoord al weet. Ik haal ze er toch maar uit en laat ze drogen. Zo veel werk is het niet om de knollen uit die ketel te halen. Dan kunnen ze over een paar maanden weer hun best gaan doen en mooie bloemen voortbrengen.
Woensdag 1 november Bij het thuiskomen stonden er meer bloemen in bloei, een toegift van de nazomer. Heerlijke tijd van het jaar vind ik dit. Wat bloeit heeft geen last van overdadige warmte. Als je vergeet water te geven, of zoals ik nu een weekje van huis was, dan kunnen de planten er toch tegen. En je verwacht eigenlijk niets meer, dus alles wat bloeit is extra, een toegift. Geweldig toch! Hierbij een foto van een leeuwenbekje, de kleur lijkt wel mooier dan in de zomer. Het is een heel dankbare plant. Als je bedenkt dat ik deze plant in de voorzomer voor weinig geld heb gekocht bij de supermarkt is hij zijn geld dubbel en dwars waard. Hij heeft bijna de hele zomer gebloeid, tot nu toe dus. En met een beetje geluk komt de plant weer terug in het voorjaar. En hopelijk ook nieuwe plantjes, want ik heb wat uitgebloeide bloemknoppen goed door de tuin gestrooid. Spannend of zij zich uitzaaien.
