Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
19-08-2006
Dahlia's
Zaterdag 19 augustus Dit jaar ben ik alweer erg laat geweest met de Dahlia's in de tuin te zetten. Andere jaren liet ik ze voortrekken, wat een stuk scheelt in de tijd van de bloei. Maar dat vind ik niet zo erg, ze bloeiend dan bij mij erg vroeg en tegen het eind van de zomer stoppen ze met bloeien. Ik vind het in de maand augustus/september leuker om de dahlia's te zien bloeien dan wat ik andere jaren wel heb gehad al in de maand mei. Deze Dahlia's heb ik in het voorjaar gekocht bij de Aldi. Wat ik vreemd vind is dat ik een zakje heb gekocht met allerlei roze tinten en nu zit er een spierwitte bij. Niet dat ik het erg vind, want het is een prachtige bloem. Van die roze plaats ik na dit berichtje wel een foto. Ik heb alle dahlia's uit dat zakje bij elkaar in een zinken emmer gezet, dat vind ik voor mezelf gemakkelijker om na de herfst uit de tuin te halen. Ze doen het best aardig, alleen heb ik de indruk dat de stelen van de bloemen wat korter blijven. Maar ook dat is niet erg, het staat fleurig en daar gaat het om.
Vrijdag 18 augustus Dit is de plant (Calamintha Nepeta) die ik in een hoekje van de tuin vond, in die heel warme periode weg gezet voor de schroeiende zonnestralen. Ik heb hem daar goed water gegeven, dus die hoek heeft de plant wel goed gedaan. Maar deze week zag ik dat hij volop in bloei stond. Dan verdient hij toch wel een betere plaats dan zo'n afgezonderde schaduwhoek. En het blijkt een Bijentrekker te zijn, want onafgebroken kwamen er Bijen op af, zowel kleine als grote. Een aanwinst voor de tuin. Ik wacht nu tot de herfst, om ook die plant in de vaste grond te zetten. Hij staat er nu zo goed bij, die redt het nog wel even. Bovendien staan er nog meer planten te wachten, maar ook die redden het nu wel.We kunnen nog genoeg weken krijgen met heel mooi weer, maar een periode zoals we hebben gehad met weken achter elkaar een hittegolf, dat lijkt me onwaarschijnlijk. Ik ben een paar dagen geleden op een krukje gaan zitten met mijn fototoestel en heb eerst zitten genieten van de bijen. Heerlijk dat gevlieg en gezoem om je heen. En gelukkig is het me gelukt om één Bij goed op de foto te krijgen.
Vrijdag 18 augustus Nog een keertje een bloem laten zien van de trompetplant (campsis radicans). Hij heeft nog nooit met zoveel bloemen gebloeid dan dit jaar. Het klop inderdaad, dat deze plant een aantal jaren nodig heeft om tot volle bloei te komen. Dat had ik al vaker gehoord, maar het duurde echt heel lang. Toch het wachten waard geweest. Gelukkig vond ik de kronkelige takken al leuk, dus heb ik hem maar laten staan. Nu bloeit hij dus royaal, zowel binnen als buiten de poort. Op de bloemen zitten vaak wat mieren. De luis die er ongetwijfeld moet zitten, krijg ik er niet uit, dus helpen de mieren een beetje. Ik blijf het een prachtig gezicht vinden om bij thuiskomst verwelkomt te worden door zulke bloemen.
Donderdag 17 augustus Al heel wat keren heb ik geschreven over mijn carport. Het klinkt best raar, want in een carport hebben de meeste mensen hun auto staan. Omdat ik geen auto heb is het heel leuk om in die carport het een en ander neer te zetten. Het is begonnen met wat eenjarige bloemen in potten en bij de schuur een bramenstruik die was 'aan komen waaien'. Zo is het door de jaren heen een verlengstuk van mijn heel kleine voortuintje geworden. Nou ja, voortuintje, dat is ook maar een stoepje. Wat ik er nu van heb gemaakt heb ik zelf veel plezier van. En nu de passieplant weer zo hard is gegroeid met de bijbehorende bloemen en ook de trompetplant met alle bloemen, neemt dat ook een stuk inkijk weg. Ik vind het zo leuk als ik aan kom lopen of rijden, ik (en anderen mensen die komen) worden verwelkomt door heel veel hangende takken van zowel de passieplant als de trompetplant. Van beide planten zijn het kronkelige, speelse takken en dat maakt het effect heel leuk. Het maakt het erg gezellig binnenkomen. En ook uit de keuken is het een heel mooi gezicht om al die takken met bloemen te zien. Vlak voor het keukenraam (een rare plaats, ik weet het) staan de stokrozen nog steeds hun best te doen. Vanuit de keuken kan ik de bak met rozen niet zien, die staat als je het huis uit komt aan de rechterkant van de voordeur. Maar daar ruik je de rozen wel heel goed. Ook als je de carport binnenkomt en naar de voordeur loopt. Veel rozen zitten er momenteel niet in, maar wel knoppen, dus er komt nog wel iets aan. De roos Winchester Cathedral bloeit tot aan de vorst, dus dat beloofd nog wat. En dat is dan één van de rozen die heerlijk ruikt. En niet te vergeten mijn zithoekje nog waar ik af en toe koffie of thee drink als het erg warm is. Als je goed kijkt kun je op de foto het heel oude houten hobbelpaard zien. Ik hoop dat de slingerende ranken van de passieplant (met knoppen inmiddels), op die plek ook nog gaan bloeien. Alles bij elkaar ben ik heel blij met deze binnenkomst.
Woensdag 16 augustus bericht 1 Als ik aan de computer bezig ben zit ik precies naast de buitendeur en als ik mijn stoel een halve slag draai zit ik aan mijn grote tafel. Zo noem ik de eettafel altijd. Die heb ik altijd uitgetrokken staan met van alles erop waarmee ik bezig ben. Op beide plekken krijg ik alles mee wat zich afspeelt in de tuin. En als ik 's-middags noodgedwongen even moet rusten op mijn ligstoel kijk ik ook precies de tuin in en zie vanaf die plaats, buiten de vogels, ook de vlinders, de bijen en de hommels. Heerlijk vind ik het om de woonkamer de laatste jaren zo te hebben ingericht dat ik van alle plekken waar ik veel ben, zoveel van de tuin kan genieten. Momenteel zie ik nauwelijks hommels, maar wel vlinders (alleen de witte) en bijen zag ik vanmiddag ook weer druk bezig. Ik ben er met mijn camera zo dichtbij gaan zitten dat die Bij onrustig werd. Toen heb ik hem/haar toch maar wat meer ruimte gegeven. Die foto hoop ik deze week ook te plaatsen.
Woensdag 16 augustus bericht 2 Al vaker heb ik deze zomer, buiten alle andere vogels, 'mussen' in mijn tuintje gezien en ik vermoed dat er ergens in de tuin een nest heeft gezeten. Vanmiddag was het weer 'speelkwartier'. Zo noem ik het altijd als er een stel vogels al kwetterend heen en weer vliegen. Vanmiddag waren er meesjes en wat merels en volgens mij mussen. Maar omdat die 'mus' wat gestreept was aan de zijkant twijfelde ik even. Er zullen onder jullie ongetwijfeld mensen zijn die meer verstand hebben van vogels dan ik, dus is mijn vraag, weet iemand of dit een mus is? Ik vind mussen zo leuk, lekker gemakkelijk, overal wat mee pikkend en heleboel 'babbels'. Deze foto is ook gemaakt door de deur èn de hordeur. Als ik dat niet had gedaan waren ze weg geweest en dat vond ik jammer. Of het nu wel of geen mus is, vind ik niet van belang, maar gewoon leuk om te weten. Ik hoop dat de foto duidelijk genoeg is om dit te zien. In het volgend berichtje zal ik nog een foto van dit 'musje' plaatsen.
Dinsdag 15 augustus Al een hele tijd kijk ik iedere dag even bij de klok en de lantaarn in de carport of er passiebloemen bloeien. Op de muur waar ik tegenaan kijk als ik de voordeur uit kom, bloeien er genoeg, zelfs met dit weer. Maar juist op die plek rondom de klok en/of de lantaarn moet ik net op tijd bij zijn. Vaak ben ik te vroeg of net te laat, wat ik zie aan de knoppen die dan net weer dicht zijn gegaan. Een paar dagen geleden bloeiden er twee tegelijk. Ik wilde diezelfde middag foto's maken en toen ik na een uur met de camera naar buiten kwam, waren de bloemen weer dicht, het was een heel donkere dag. Heel jammer, want de bloemen hingen perfect rond de klok. Voorbij is voorbij. Nu mag deze passiebloem op het blog. Wat is het een ander gezicht om de klok en de lantaarn zo te zien met de slingerende takken van de passieplant om alles heen. Van de winter zal ik een foto laten zien als de kaars brandt, dan heb je ene totaal ander effect. Beide is leuk. Ik ben blij dat ik de slingerende takken heb laten groeien. Tot het oude tafeltje wat er staat. daar heb ik nog een slinger takken langs de lade geleid. Ik hoop dat daar ook nog bloemen gaan bloeien. De knoppen zitten er wel, ik ben benieuwd.
Maandag 14 augustus De viooltjes planten die ik begin juni in Hernen op de tuinenmarkt heb gekocht doen het geweldig. Ik heb wel vaker viooltjes gekocht die de naam hadden een vaste plant te zijn en steeds zouden doorbloeien en dan ook nog beloven dat ze het jaar erop terug zouden komen. Wat een verschil met deze. Dit viooltje doet wat 'het' heeft beloofd. Het bloeit onafgebroken, de ene keer met wat meer bloempjes, de andere periode wat minder, waarschijnlijk afhankelijk van de weersomstandigheden. Maar of ik nu de uitgebloeide bloempjes eruit knijp of dat soms met de schaar wat drastischer doe, omdat ik de uitgebloeide bloemen te lang heb laten zitten door omstandigheden, ze blijven bloeien. Wat een dankbare plant en weer een bevestiging dat ik bij de kwekers toch beter af ben met de kwaliteit van de planten. Want echt alles is goed aangeslagen, ook alle planten die nog in de potten staan. Zij hebben de vreselijk hoge temperaturen overleefd. Ik vond in een hoekje van de tuin nog een plant die ik tegelijk heb gekocht met de viooltjes en de andere planten. De naam weet ik zo niet, maar hij staat volop in bloei. Ik had hem in de schaduw gezet in die heel warme weken en nu wacht ik met planten tot de grote boom eruit is. Dan krijgen alle nieuwe planten hun 'definitieve plekje. Ik dwaal weer af, de viooltjes zijn aan de beurt. Ik zet een foto hierbij van de viooltjes, tot nu toe doen ze het geweldig. Hopelijk overleven ze de winter ook en komen ze in het voorjaar ook weer terug.
Zondag 13 augustus Een van de dikke trossen met lijsterbessen heb ik een foto van gemaakt en dan een stuk dichterbij. Ik vind het net kerstomaatjes en dan nog meer mini dan dat je ze in de winkel ziet liggen. Niet verstandig om voor ons mensen dat op tafel te brengen, maar als je dit zo ziet zou je dat bijna doen. Ik laat ze toch maar met veel plezier over voor de vogels.
Zondag 13 augustus Het was hier bij mij een heerlijke dag vandaag. De temperatuur niet zo hoog en de zon scheen prachtig. Dit zijn de dagen waarop ik me redelijk goed voel en heb er dus ook intens van genoten. Ik liep vanmorgen een stukje met mijn hond, in de verte luidden de kerkklokken en de zon scheen uitbundig. Ik waande me heel veel jaren terug toen ik als kind naar de Kerk liep in de meimaand. Niet dat we in andere maanden niet naar de kerk gingen, maar voor mij gaf als kind, de meimaand toen al een heel speciaal gevoel, vooral op dat soort momenten. Dit hoort helemaal niet in deze weblog, maar ik liep zo te genieten van alles, dat ik dit jullie wil laten mee genieten. Misschien kennen jullie dit gevoel ook of krijg je dit gevoel nu ik hier over schrijf. Ik zelf vind het in ieder geval een stukje rijkdom als je van zoiets simpels als mooi weer, geluiden uit de omgeving en een wandelingetje, zo intens kunt genieten. Dat gun ik iedereen. Over tot de orde van de dag (avond) De lijsterbesboom. Uiteindelijk was dat de bedoeling van dit stukje. Hij staat dit jaar weer schitterend in bloei. Ook zoiets waar ik zo fijn van geniet. En het leuke is dit jaar dat de bessen er wat langer aan zitten. Bijna ieder jaar komen de merels, vallen aan en binnen twee dagen kan de boom helemaal leeg zijn. En dit jaar, ik weet niet wat ze hebben, maar gedragen ze zich beschaafd!!! Aan de achterkant van mijn tuin staat ook een boom met oranje bessen. Meestal aten de merels mijn boom het eerste leeg en begonnen dan vrolijk aan de boom van de achterburen. Dit jaar hebben ze de ronde omgedraaid, ik ben ze er zeer dankbaar voor. Ik vind ook wel dat ik het verdien, nadat ze al die jaren als eerste mijn mooie boom totaal hebben leeg geplunderd. Ik gun het ze van harte, maar die oranje bessen zijn zo mooi, dat ik er graag ook een poosje van geniet. Dit jaar dus beschaafde merel families, ik ben benieuwd hoe lang nog?
Zaterdag 12 augustus Omdat je op de vorige foto weinig van de fuchsiabloemen kon zien zet ik deze foto ook maar op de weblog. Het blijft moeilijk voor me witte bloemen mooi op de foto te krijgen. Niet altijd, dus het moet wel kunnen. Ik kom er echt wel een keertje achter wat ik niet goed doe of niet goed instel. Maar geduld is een schone zaak. In die tussentijd doen we het hier maar mee. Waar ik wel blij mee ben van deze foto is dat heel kleine beetje roze wat in de bloem zit en op de foto toch tevoorschijn is gekomen.
Zaterdag 12 augustus Dit gedeelte van de carport heb ik geloof nog nooit laten zien. Dit is het deel aan de linkerkant als je de carport binnen komt en naar de voordeur loopt. Dit is dus de poort waar de trompetbloem zo fraai aan de andere kant (buitenkant) is gaan bloeien. En ook aan die buitenkant van de poort stond de Datura zijn/haar best te doen. Nu de binnenkant van de carport en de poort. Gelukkig bloeien daar ook nog wat bloemen. Dit jaar heb ik er voor het eerst wat fuchsia' neergehangen en die doen het wonderlijk goed. De bloemen zijn kleiner dan mijn bedoeling was, maar het staat toch wel mooi. En wat de hoeveelheid betreft, hij 'barst' van de knoppen, dat belooft nog heel wat. Aan de bovenkant en tussen de openingen door, groeit de trompetplant weer naar binnen en brengt wat bloemen mee. Ik laat hem maar lekker groeien, hij doet het beter dan al die jaren daarvoor, ik denk dat hij het nu pas echt naar zijn/haar zin heeft. En daar mag ik van mee genieten.
Vrijdag 11 augustus Voorheen heb ik al eens geschreven dat ik het zo leuk vind om op verschillende plaatsen leuke, oude, gebruiksvoorwerpen neer te zetten. Zo ook met deze zeer oude weegschaal die in de carport een plekje heeft gekregen. Ik heb hem een paar jaar geleden gekregen van een vriendin. Zij heeft hem ook een tijd in de tuin gehad en dat rouleert dan weer. Zo kwam hij bij mij terecht en gaat later weer naar iemand anders. Hij is heel erg roestig, dus als er regen op komt is dat niet erg. Vaak heb ik er iets op staan en dat wisselt nog wel eens. Soms alleen een stapel terracotta potten. Nu staan er dus een paar hortensia's op die ik deze week heb aangeschaft. De kleinste ziet er eigenlijk niet uit. Het is een plant waar drie bloemen aan hebben gezeten en twee bloemen zijn er af geknipt. De bloem die er nog wel aan zit is erg mooi, dus weet ik wel wat het volgend jaar gaat worden. Voor mij is dat genoeg, want het is de bedoeling dat hij meteen de tuin in gaat. Ik kan er verder ook niet over klagen, ik heb er maar 1,50 voor betaald. Die andere is groter met zeker 7 bloemen, ook een roze. Omdat de tuin in het najaar gaat veranderen doordat die heel grote conifeer gekapt wordt, komt er veel meer ruimte voor planten. Dat wil ik nu aan een kant zoveel mogelijk opvullen met hortensia's. Ik moet langzamerhand toch zorgen dat de tuin wat onderhoudsarmer wordt. Dan zal dat met hortensia's wel lukken. Soms in het voorjaar een beetje snoeien en bemesten en verder is het een kwestie van goed water geven. Want daar houden ze wel van. De plaats die ik op het oog heb is redelijk licht, maar alleen in de ochtend een aantal uren zon. Zelf denk ik dat dit een heel goede plek zal zijn voor hortensia's. Ik heb er nu een stuk of zes bij elkaar, krijg nog een stek van een vriendin. Als dat allemaal goed aanslaat zal dat een vrolijk geheel worden volgend jaar in juli. Ik zie het nu al voor me!!!
Vrijdag 11 augustus Ooit heb ik geschreven dat ik bloemzaden verpak in de lege theezakjes van de Hema. Als je daar thee hebt gedronken en het zakje een beetje voorzichtig open maakt, kun je de verpakking nog heel goed gebruiken. Maar ik ben er doorheen, ze zijn al op. Afgelopen week ben ik dus een beetje gaan zoeken op internet om te kijken of ik toch iets leuks kon verzinnen om bloemzaden in te verpakken en verzenden. Ooit heb ik een website gezien waar je zulke zakjes kunt downloaden en laat ik die website nou terug vinden. Het leukst is natuurlijk als op iedere verpakking de bloem staat van de zaden die erin zitten, maar dat vind ik wel erg veel werk. Ik vond dit voorbeeld en omdat ik wel iets heb met engelen heb ik voor deze afbeelding gekozen. Ik wilde alleen graag de tekst veranderen en aanpassen. Dat was nog een heel gedoe. Ik weet dat ik dit ooit heb geleerd, ook de tekst draaien en zo, maar dat lukte me niet meer. Dat trucje veel te lang niet gebruikt en dan ben ik het kwijt. Met wat hulp door de telefoon van mijn dochter, kon ik de originele tekst weghalen en een tekst van mezelf er op typen. Het draaien van de tekst buig ik me wel een andere keer over, of niet. Ik zelf vind het resultaat best leuk geworden. Als je wat verschillende zaden hebt van verschillende bloemen en dat bij elkaar leuk inpakt, heb je ook nog een leuk (gratis) cadeautje. Dat zijn vaak de leukste dingen om te geven. Ik was er zelf zo blij mee dat ik dit ook maar laat zien aan jullie. Bron van de verpakking: http://davesgarden.com/files/seedpackets/
Als een van jullie deze zakjes ook wil gaan gebruiken kan ik het voorbeeld zo per mail toesturen, laat het maar weten via een mailtje of in het gastenboek.
Donderdag 10 augustus De beloofde foto van de roos Gertrude Jekyll en dan dichterbij genomen. Een echte close-up is dit niet, daarvoor moet ik nog het een en ander uitproberen met deze camera. Maar dit is toch al redelijk dichtbij. Wat kunnen kleine dingen het leven mooi maken. Zo vreselijk veel nare en trieste berichten horen we dagelijks via de media en in onze eigen omgeving en vriendenkring. En als ik dan naar deze rozen in de tuin kijk of naar de foto kan ik toch even intens gelukkig zijn. Intens genieten van een stukje natuur dat dan 'zomaar' groeit en bloeit in je eigen kleine tuintje. Dat is voor mij een stukje rijkdom. En weer hebben de rozen op deze foto de druppels over zich heen gehad. Dat kan ook niet anders in deze afgelopen tijd. Ik weet het, regen is ook niet alles, vooral niet als het lang duurt. Maar de tuin knapt er wel van op. Het ziet er een stuk mooier uit dan in die weken met die extreem hoge temperaturen. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik vind dit ook wel iets hebben. Het in huis weer extra gezellig maken en weer lekker aan de weblog werken en niet te vergeten bij anderen webloggers op bezoek. Ieder weertype heeft eigenlijk wel iets, dus ik geniet nu van andere dingen. Ik hoop jullie ook.
Donderdag 10 augustus Een tijdje terug heb ik al eens over het beeld van 'Johanne' geschreven. Dat was op 1e Pinksterdag 4 juni van dit jaar. Daarin schreef ik dat 'Johanne' zo trouw in weer en wind blijft staan in mijn tuintje, steeds in gezelschap van de roos Gertrude Jekyll. En nu bloeit de roos..... eindelijk. In het voorjaar heeft hij één keer gebloeid met één roos. Maar in die tijd was het zo'n slecht weer en kreeg ik de kans niet om er een foto van te maken. Die kans heb ik me nu niet weer laten ontlopen. Ik heb de knoppen angstvallig in de gaten gehouden en gisteren, vlak na een regenbui, heb ik meteen wat foto's gemaakt. Er wordt steeds zoveel regen voorspeld dat ik niet wacht op droog weer. Bovendien geven regendruppels vaak iets extra's aan foto's van bloemen. Ik weet dat de Gertrude niet zo lang bloeit en ik wil de rozen zo graag op de foto. Dus hier is 'Johanne 2' dan, samen met de rozen Gertrude Jekyll. Het zijn nu 2 rozen, maar een 'kinderhand' is gauw gevuld. Ik ben er heel erg blij mee. Ik zal straks, na dit berichtje, nog een close-up foto plaatsen van de rozen. Nu bloeit de Gertrude en zal hij/zij ook een mooi plekje krijgen op de weblog.
Woensdag 9 augustus Voor mijn gevoel heb ik al eerder over de Roos van mijn overleden moeder geschreven, maar ik kan zelf het berichtje niet terug vinden. Niet dat dit van belang is, ik wilde deze foto toch plaatsen, omdat ik zo blij ben dat de roos voor de 2e keer bloeit. Deze roos stond op een heel klein terrasje wat mijn moeder had bij haar ruimte in het verzorgingshuis. Het was heel klein, meer een soort stoepje, maar ze kon soms toch eventjes buiten zitten en als je dat vergelijkt met een piepklein balkon, is zo'n stoepje een rijkdom. Zo ervaarde zij dat ook. De roos stond al een hele tijd op de grond in de pot. Ook wat verhuizingen doorstaan. En ieder jaar bleef hij bloeien, niet geweldig, maar hij bloeide toch steeds weer opnieuw. Mijn moeder was er altijd heel blij mee. Ik weet ook niet van wie zij die roos heeft gekregen destijds. Ik hoop niet dat die persoon (familie?) zich meld na het lezen van dit stukje. Dan ben ik die levende herinnering aan mijn moeder kwijt. Na het overlijden van mijn moeder, stond de roos er bij het uitruimen van haar kamer nog steeds. Ik heb hem toen maar meegenomen. Iets wat ik heel graag deed. Bij mij kreeg hij een plaatsje op de etagère aan de voorkant zodat ik hem goed in de gaten kan houden. Daar kom ik vaker dan in de achtertuin. Aan de voorkant loop ik er een paar keer per dag langs als ik een stukje met de hond weg ga, ook kijk ik er op vanuit het keukenraam. In het voorjaar heb ik hem gesnoeid. Toen kwam er één roos aan. Ik zag het maar als bedankje van mijn moeder. En nu bloeit hij weer, liefst met 4 roosjes. De vorige keer bleef dat roosje erg lang bloeien, ik ben benieuwd of dat deze keer ook gaat lukken. Wat ik nu extra fijn vind is dat de roosjes bloeien op de dag dat mijn ouders 63 jaar geleden zijn getrouwd; 3 augustus 1943. En ook heeft nummer 63 voor ons gezin (ouders, zussen en broers) nog een betekenis. Mijn ouders hebben 52 jaar gewoond in 'ons' ouderlijk huis met het huisnummer 63 ! Dat is toch minstens 4 roosjes waard. Als gezelschap heeft een nieuw Akeleiplantje zich gevestigd bij de roos. Voorlopig mag hij/zij nog even blijven. In het najaar krijgt die Akelei een eigen plekje.
P.s. na enig zoeken heb ik het berichtje terug gevonden waarin ik iets schrijf over die éne, voor mij heel speciale, roos. Het is het een berichtje van 16 juni j.l. Ook die foto is niet scherp, dat zag ik nu weer. Op de een of andere manier krijg ik rood en ook wit, niet scherp op een foto. Maar wat niet is kan nog komen. Ik oefen rustig verder.
Dinsdag 8 augustus Ik geloof dat het vorige week was dat ik ineens een soort (ik noem het maar peul) zag hangen aan een uitgebloeide bloem van de Trompetplant. Zelf vind ik het heel apart, maar omdat ik de trompetplant (Campsis Radicans) pas een paar jaar heb, weet ik niet of dit echt bijzonder is, of vrij regelmatig voorkomt. Nu vind ik het niet zo belangrijk of iets bijzonder is of niet, voor mij gaat het erom, vind je iets leuk of mooi en kun je ervan genieten. Het zou zo leuk zijn als het inderdaad een peul zou zijn met zaden erin die ik kan zaaien. En dan maar trompetplanten uitdelen. Het lijkt erop alsof er kleine erwten inzitten in die peul en ik nu maar hopen dat hij lang genoeg blijft hangen om die e.v. zaden kiemkracht te laten krijgen. Hij hangt namelijk aan de buitenkant van de poort. Dus wacht ik in spanning af of de voorbijgangers die langs de poort lopen er vanaf willen blijven. Ik hou jullie wel op de hoogte.
Mocht iemand iets weten van peulen aan de trompetplantbloemen dan hoor ik het graag.
Maandag 7 augustus Zoals ik in het vorige stukje al schreef, met de gieters tijdens al die weken hittegolf de planten voldoende nat houden, was haast geen doen. De gieters hebben hun best gedaan, aan hen heeft niet gelegen. Zij hebben overuren gedraaid, vandaar nu 'vakantie'!!! Ze stonden 's-morgens vroeg al gevuld met water om de eerste ronde te doen. Dan werden ze meteen weer gevuld voor tussen de middag en bij heel heet weer ging ik 's-avonds nog een rondje doen. Het water was vaak echt warm en dat is ook niet gek als je staat te broeien in de zon in zinken gieters. Nu hebben ze dus een poosje 'vakantie.' Ik heb in een van de kleine gieters een stek gelegd van het 'lievevrouwbedstro'. Die ligt klaar om naar een vriendin te gaan. En met een beetje geluk kun je de regendruppels in het water van de rechtse gieter zien vallen. Ik hoop morgen weer terug te komen voor een volgend stukje.
Maandag 7 augustus Gelukkig ben ik weer terug van weg geweest!!! Door omstandigheden loop ik wat achter met mijn foto's en berichtjes over het wel en wee van mijn paradijsje. Ik kreeg via, via, al te horen dat mensen mijn verhaaltjes misten. En dat is eigenlijk wel heel leuk om te horen. Een teken dat mijn verhaaltjes door verschillende mensen toch graag worden gelezen. Maar soms zijn er bij mij omstandigheden waarop alles op een zeer laag pitje staat door gebrek aan energie. Zo nu ook. Maar ik zal het proberen goed te maken. Echt goed maken is het niet, want ik begin met een niet zo vrolijke foto. Twee weken terug snakte we naar zo'n plaatje, dus plaats ik hem toch maar. De precieze dag waarop deze foto is gemaakt weet ik niet meer, wel weet ik dat dit de eerste echt héél harde regenbui was in mijn dorp en dus ook veel water in mijn paradijsje. Ik heb er van genoten. Ik ben begonnen met een stel foto's te maken door de ramen heen en daarna een paar door een kier van de deur. Deze is door de ramen heen en dan valt het resultaat me reuze mee. Voor mij is het ook steeds een verrassing wat er tevoorschijn komt omdat de camera nieuw is. Ik vind het leuk dat je goed kunt zien hoe hard het regent en hoe vuil alle zinken emmers zijn geworden door het opspattende water. Maar we wilde regen, dus dat hoort er dan ook bij. Het heeft de tuin heel goed gedaan, je zag alles opknappen. Daar kun je met de gieters niet tegen op.
