Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
18-02-2007
een stukje groen in de winter
zondag 18 februari Dit stukje van de carport wilde ik al een tijdje geleden op de weblog plaatsen. Maar omdat ik de laatste maanden maar af en toe iets schrijf, schoot dit er steeds bij in. Nu wel dus, een stukje carport in de winter, met........ een gedeelte van de Passieplant die de hele winter groen is gebleven. Je kunt je haast niet voorstellen dat dit gedeelte, wat om en langs het oude trapkrukje van mijn moeder is gegroeid, een heel stuk van de plant afstaat en tot nu toe steeds groen is gebleven. Ik heb hem in de zomer wat betreft de groei zijn gang maar laten gaan . En nu, in de winter, heeft dat groen wel iets. Nog een week of acht en dan gaat de snoeischaar er heel drastisch in, dan mag de plant weer nieuwe scheuten maken en hopelijk doet hij dat net zo goed als de afgelopen jaren.
Maandag 12 februari Wat een weer gisteren en ook al de dagen daarvoor. Met bakken kwam het uit de lucht. Ik heb gauw een foto gemaakt door het raam heen. Wat een verschil met de sneeuw van afgelopen donderdag. Want ook al word je van sneeuw net zo nat als van regen, het kijkt toch heel wat mooier. Niet alleen als je in de sneeuw rijdt of loopt, maar ook als je vanaf je woonkamer of keuken naar buiten kijkt. Dan is het uitzicht met sneeuw fantastisch om naar te kijken. Helaas, één dag maar! Klagen mogen we niet, wij hebben uiteindelijk een huis met dak boven ons hoofd en een c.v. die je kunt aanzetten. Dus vind ik het kijken naar de regen ook niet zo erg. Want met een paar kaarsjes aan in huis en wat schemerlampjes hebben wij het nog fijn. Gelukkig vindt mijn hond het niet zo erg om wat korter te lopen met slecht weer en gaan we rustig verder....hopend op droger weer. En zo is het nu, de zon schijnt! Ik ga dus lekker even, om een heel rare tijd, naar buiten met mijn hondje. Even van de zon profiteren. Ik hoop voor jullie allemaal dat de zon zich ook laat zien in jullie omgeving. Genieten!
Zaterdag 10 februari Deze foto heb ik gemaakt aan het begin van deze week. Precies de dag weet ik niet meer. Het zou me nu ook niet lukken zo'n foto te maken, de temperatuur loopt weer aardig naar de dubbele cijfers toe. Maar omdat het uiteindelijk nog februari en officieel nog steeds winter is, plaats ik deze foto toch maar. Het is maar 'gewoon' een blad van de klimop. Ik hou van 'gewoon' en ik vind rijp altijd zo mooi op bladeren. Dan wordt 'gewoon' extra 'gewoon' en het is uiteindelijk de kunst om te kunnen genieten van iets heel eenvoudigs. Zie hier; 'mijn klimopblad'!
Vrijdag 9 februari Nog een foto die gisteren is gemaakt van de winter die één dag duurde. Wie weet komt er toch nog een stukje winter achteraan. Het is pas begin februari. Ik zag gisteren het beeld van Johanne staan en realiseerde me dat 'zij' het nog steeds heeft volgehouden, ondanks regen, sneeuw, kou en zelfs de harde storm die we een paar weken geleden hebben gehad. Die donderdag toen het zo ontzettend hard stormde met heel harde rukwinden, zelfs die dag is het beeld blijven staan. Ik vond het wel apart, want vlakbij het beeld stonden tuinstoelen, zinken lantaarntjes, zinken gieters met water en bloempotten, alles vloog door de tuin en kwam een paar meter verder in de tuin terecht. Zelfs de tuintafel was niet veilig voor de storm, die werd 'opgepakt' door een rukwind en lag op de kop vóór de deur van de woonkamer. Maar Johanne 2 bleef staan en daar stond ik toch wel van te kijken. Daarom heb ik gisteren maar weer een foto van het beeld gemaakt en nu krijgt 'ze' weer een plaatsje op de weblog als tuinbeeld met een sneeuwmuts op 'haar' hoofd.
donderdag 8 februari Een stuk van mijn paradijsje in het wit. Wat maakt sneeuw de wereld toch mooi. Alle geluiden worden enigszins gedempt en het lijkt dan ook net of iedereen aardiger is voor elkaar. Bij mij in de buurt waren een stel pubers samen met een paar kleine kinderen een grote sneeuwpop aan het maken. Jammer dat ik mijn camera toen niet bij me had en het was te nat om nog even terug te lopen om die op te gaan halen en foto's te maken. De sneeuwpop zal er morgen waarschijnlijk nog wel staan, hij was zo groot. De rest van de sneeuw is al bijna weg, het vallen van de sneeuw ging snel maar het dooien lijkt nog vlugger te gaan. Eigenlijk jammer, een paar dagen een witte wereld was wel mooi geweest. De foto van mijn tuintje heb ik vroeg in de middag al gemaakt en toen lag de sneeuw er nog mooi bij.
donderdag 8 februari Ik ben gek op vogelhuisjes, voederplanken, nestkastjes en alles waar vogels zich graag begeven. En wat maakt sneeuw zo'n eenvoudig nestkastje toch mooi. Dit nestkastje staat vlak voor mijn huiskamerraam, een heel verkeerde plaats natuurlijk. Zo dichtbij durven vogels meestal niet te komen. Alleen de merels willen daar nog wel eens komen kijken omdat daar ook een paar vetbollen liggen en wat zaden en rozijnen. Maar alleen al het kijken naar dit nestkastje geeft mij al veel vreugde en nu het een sneeuwdak heeft is het helemaal prachtig.
donderdag 9 februari Mijn eerste foto van deze sneeuwdag is niet van mijn 'paradijsje' maar van een klooster bij mij heel dicht in de buurt. Een prachtige omgeving. Jammer is dat in deze mooie omgeving erg veel is veranderd, wat de hele omgeving niet ten goede is gekomen. Gelukkig staat er de komende maanden een heel wat beter project op stapel. Er komt een verbouwing van een oude boerderij die een thee/koffie schenkerij gaat worden. Gelukkig blijft in dat gedeelte van het klooster de sfeer van vroeger behouden. Vandaar dat ik maar begin op mijn weblogje met wat foto's van een kloostertuin in mijn woonplaats. Deze foto is van 'het laantje' naar het klooster.
Donderdag, 9 februari 2007 Lieve allemaal, Hier ben ik dan weer....eindelijk, dat is een woord dat wel op zijn plaats is, na al die tijd dat ik niets heb laten horen op mijn weblog. Allereerst wil ik, degene die zo trouw iets hebben laten weten via mijn weblog (gastenboek en/of e-mails) bedanken voor jullie berichtjes. Voor jullie de foto hierbij van een rode roos. Hartelijk dank voor alle reacties!
Mijn afwezigheid was door allerlei drukke omstandigheden (gelukkig geen ernstige en niet relevant om dit hier allemaal uit te leggen). Het heeft langer geduurd dan ik voorheen had gedacht. Inmiddels afgelopen weekend mijn 60e verjaardag gevierd. Ik ben dankbaar dat ik deze leeftijd heb mogen behalen. Weer een jaar ouder (hopelijk ook wat 'wijzer') geworden. Deze gebeurtenis op een fantastische manier mogen vieren. Mijn logé uit het buitenland is een paar uur geleden met de trein naar Schiphol vertrokken om 'hopelijk' vanaf Schiphol verder te kunnen naar Kopenhagen met het vliegtuig. Want het is me het weertje wel, ineens echt winter! Dat brengt zoals altijd veel overlast mee, maar ook veel mooie momenten en prachtige plaatjes. En omdat ik toch niet mee kon met haar wegbrengen naar Schiphol, probeer ik intussen toch maar wat van de prachtige natuur te genieten.
