Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
08-02-2007
Paradijsje in wit.
donderdag 8 februari Een stuk van mijn paradijsje in het wit. Wat maakt sneeuw de wereld toch mooi. Alle geluiden worden enigszins gedempt en het lijkt dan ook net of iedereen aardiger is voor elkaar. Bij mij in de buurt waren een stel pubers samen met een paar kleine kinderen een grote sneeuwpop aan het maken. Jammer dat ik mijn camera toen niet bij me had en het was te nat om nog even terug te lopen om die op te gaan halen en foto's te maken. De sneeuwpop zal er morgen waarschijnlijk nog wel staan, hij was zo groot. De rest van de sneeuw is al bijna weg, het vallen van de sneeuw ging snel maar het dooien lijkt nog vlugger te gaan. Eigenlijk jammer, een paar dagen een witte wereld was wel mooi geweest. De foto van mijn tuintje heb ik vroeg in de middag al gemaakt en toen lag de sneeuw er nog mooi bij.
donderdag 8 februari Ik ben gek op vogelhuisjes, voederplanken, nestkastjes en alles waar vogels zich graag begeven. En wat maakt sneeuw zo'n eenvoudig nestkastje toch mooi. Dit nestkastje staat vlak voor mijn huiskamerraam, een heel verkeerde plaats natuurlijk. Zo dichtbij durven vogels meestal niet te komen. Alleen de merels willen daar nog wel eens komen kijken omdat daar ook een paar vetbollen liggen en wat zaden en rozijnen. Maar alleen al het kijken naar dit nestkastje geeft mij al veel vreugde en nu het een sneeuwdak heeft is het helemaal prachtig.
donderdag 9 februari Mijn eerste foto van deze sneeuwdag is niet van mijn 'paradijsje' maar van een klooster bij mij heel dicht in de buurt. Een prachtige omgeving. Jammer is dat in deze mooie omgeving erg veel is veranderd, wat de hele omgeving niet ten goede is gekomen. Gelukkig staat er de komende maanden een heel wat beter project op stapel. Er komt een verbouwing van een oude boerderij die een thee/koffie schenkerij gaat worden. Gelukkig blijft in dat gedeelte van het klooster de sfeer van vroeger behouden. Vandaar dat ik maar begin op mijn weblogje met wat foto's van een kloostertuin in mijn woonplaats. Deze foto is van 'het laantje' naar het klooster.
Donderdag, 9 februari 2007 Lieve allemaal, Hier ben ik dan weer....eindelijk, dat is een woord dat wel op zijn plaats is, na al die tijd dat ik niets heb laten horen op mijn weblog. Allereerst wil ik, degene die zo trouw iets hebben laten weten via mijn weblog (gastenboek en/of e-mails) bedanken voor jullie berichtjes. Voor jullie de foto hierbij van een rode roos. Hartelijk dank voor alle reacties!
Mijn afwezigheid was door allerlei drukke omstandigheden (gelukkig geen ernstige en niet relevant om dit hier allemaal uit te leggen). Het heeft langer geduurd dan ik voorheen had gedacht. Inmiddels afgelopen weekend mijn 60e verjaardag gevierd. Ik ben dankbaar dat ik deze leeftijd heb mogen behalen. Weer een jaar ouder (hopelijk ook wat 'wijzer') geworden. Deze gebeurtenis op een fantastische manier mogen vieren. Mijn logé uit het buitenland is een paar uur geleden met de trein naar Schiphol vertrokken om 'hopelijk' vanaf Schiphol verder te kunnen naar Kopenhagen met het vliegtuig. Want het is me het weertje wel, ineens echt winter! Dat brengt zoals altijd veel overlast mee, maar ook veel mooie momenten en prachtige plaatjes. En omdat ik toch niet mee kon met haar wegbrengen naar Schiphol, probeer ik intussen toch maar wat van de prachtige natuur te genieten.
Vrijdag, 22 december Dit berichtje gaat niet over de Helleborus, de plant die in december maar vaak ook pas in januari bloeit. Een plant met prachtige bloemen die bij ons in de volksmond kerstroos wordt genoemd. Ik heb hem ooit van vrienden gekregen, maar hij heeft bij mij maar één jaar geleefd. Heel jammer, de bloemen zijn schitterend.
Niet de Helleborus dus gaat dit stukje over, maar over de laatste rozen van dit jaar uit mijn tuintje . Althans, ik denk dat dit de laatste rozen zullen zijn van dit jaar. Er zitten aan diezelfde rozenstruik nog meer knoppen die op open barsten staan. Maar iedere keer denk ik, dit moeten echt wel de laatste rozen zijn. Ik heb deze rozen een paar dagen geleden geplukt omdat de voorspelling van het weer was dat het nu echt koud ging worden. En omdat ze er zo prachtig bij stonden heb ik ze nu maar geplukt en een mooi plaatsje bij Maria gegeven. Ik heb nog nooit in mijn leven rozen uit eigen tuin geknipt vlak vóór kerstmis, dus zijn dit voor mij dit jaar mijn 'kerst'rozen. En nu het toch zo is dat er zo lang rozen bloeien, geniet ik er intens van en vind het heel bijzonder. En net als met de rozen van een paar weken geleden, ook deze ruiken verrukkelijk.
Donderdag, 21 december ..........is het laatste gedeelte, van die heel erg uit de kluiten gewassen conifeer, vanmiddag omgekapt. De 'tuinman' die dit voor mij zou doen zei toen hij hem bekeek vanuit de woonkamer: "eigenlijk heeft dit ook wel iets, wil je hem toch niet laten staan?" Het woord 'dit' slaat op de boom die in het najaar vanaf de grond tot ongeveer 2/3 van de boom al ontdaan was van zijn/haar takken. Dat gaf al heel veel licht in de tuin en dat zal de bloeiende planten in dit voorjaar en de komende zomer zeker heel goed doen. Het énige wat er nog stond van de boom was de stam van ongeveer 2 1/2 meter hoog en daar boven een heel grote top met takken. (zie foto) Na die opmerking van de 'tuinman' begon ik dus weer te twijfelen. Ik heb er erg veel moeite mee om bomen om te kappen. Maar deze boom nam zoveel licht weg uit de tuin en was ook veel te groot geworden voor zo'n kleine tuin als bij mij. Ik was er eigenlijk wel graag vanaf. Maar het is een boom en weg is weg. Je kunt niet zeggen, als het niet bevalt zet ik hem later wel weer terug!!! Nu had ik iemand gevonden die dit voor mij wilde doen en die mensen vind je ook niet zo gemakkelijk. Ik twijfelde eigenlijk het meest omdat in die hoge top in ieder geval nog veel vogels hun nest zouden kunnen bouwen en dat is iets wat niet kan als die boom weg is. Het is dus toch ja geworden, hij is weg. Zij het dus met gemengde gevoelens. Het kappen ging snel. De komende zomer ben ik er vast blij mee als de planten het beter zullen doen en er hopelijk meer bloemen zullen zijn. En wat ook leuk is....ik heb nu heel veel takken om nog een mooie buitentafel te maken met de zinken lantaarntjes, wat kerstlichtjes en kerstballen en heel veel vogelvoer. De foto is net in die paar dagen gemaakt dat mijn camera op zwart/wit foto's stond en ik de instelling niet kon veranderen. Dus nog een keertje een zwart/wit foto.
Een dag of veertien geleden heb ik nog een paar foto's gemaakt van de bloeiende borageplant. De borage is een kruid wat alleen maar bloeit in de zomer (zegt men) maar nu blijkt dat hij toch ook wel gedijt bij minder hoge temperaturen. Er zaten best veel bloempjes aan en zeker heel veel knoppen. Deze foto is dus van een dag of veertien geleden. Nu staat hij er nog goed bij, alleen nauwelijks bloemetjes, maar nog wel heel veel knoppen. Als het weer zo doorgaat heb ik met kerstmis knalblauwe boragebloemen op de salade. Ik knip zo een takje met knoppen af en zet die in huis in een vaasje. Kijken of de knoppen tot bloei willen komen. Ik hou jullie op de hoogte.
zaterdag 9 december Hallo allemaal, Zojuist heb ik mijn hele gastenboek moeten wissen. Een of andere 'leukerd' vond het blijkbaar nodig om zijn/haar 'reclame' voor medicatie in mijn gastenboek te plaatsen. En wel op zo'n manier dat ik niet dat éne berichtje kon wissen. Ik was genoodzaakt om mijn hele gastenboek te weg te halen. Ik heb de mogelijkheid om op een gemakkelijke manier een berichtje te plaatsen in het gastenboek nu weer veranderd en vraag om een e-mailadres en code in te vullen. Jammer dat het zo moeilijk moet, maar het is niet anders. Ik begin dus weer met een lege 'bladzijde' en verheug me erop jullie leuke, lieve reacties in mijn gastenboek te mogen ontvangen. Een fijn weekend en hartelijke groet. Johanne
Zaterdag 9 december Nog zo'n bloem die dit jaar van geen ophouden weet, de eenjarige lavatera! Een malvasoort die heel sterk is, vaak na één keer zaaien, ieder jaar opnieuw terugkomt. Meestal zaai ik hem toch in de zomer opnieuw omdat ik hem zo mooi vind en niet de gok wil nemen of hij wel echt terugkomt. Ik vind hem ook wat hoger worden als je hem opnieuw zaait na de winter. Hij mag al half april/ begin mei buiten worden gezaaid. Doordat alles bij mij zo langzaam gaat en er dan weer andere dingen voorgaan, ben ik vaak erg laat in het seizoen met zaaien. Dat vind ik wel jammer, want dan bloeit hij natuurlijk ook later. Maar dit zijn dingen die ik per se zelf wil blijven doen. Ik vind het heerlijk om wat plekjes uit te zoeken in de tuin en daar met wat zaad bezig te zijn. Maar vroeg of later gezaaid, het is een heel dankbare bloem, sterk en een prachtige kleur roze. Hij bestaat ook in het wit, maar die heeft het vorig jaar bij mij in de tuin niet gedaan. De roze bloeit dus nu nog en het staat wel raar, de lavatera in december. Hij staat naast de Borage die ook niet ophoudt met knoppen produceren en bloeien. Ik zal in het volgende stukje daarvan een foto plaatsen.
Dinsdag 6 december Zou dit de laatste roos zijn van dit jaar? Het is de roos die ik als laatste heb aangeschaft en hij blijft maar knoppen maken. Dus wie weet heb ik met kerstmis nog bloeiende rozen. Het klinkt heel leuk, maar echt blij ben ik er niet mee. Maar daar heb ik voorheen al over geschreven. De roos zelf is schitterend, de foto niet helemaal scherp. Ik ga in het voorjaar toch eens op zoek naar een goed statief. Voor de foto's van de tuin en vooral van de close-up's van de bloemen, zal dat zeker een mooier resultaat geven. De roos heeft zelfs in deze tijd van het jaar nog zijn heerlijke geur en (zoals ik hierboven al schreef) ook een aantal nieuwe knoppen. De knoppen hebben in het begin een heel lichtroze tint, pas daarna worden ze echt helemaal wit. Nu ik deze foto nog eens goed bekijk zie ik nog een heel klein beetje roze door het witte schijnen. Ik vind het erg mooi, dat heel lichte roze. Hierbij een foto van een knop die nog helemaal open is gegaan.
Dinsdag 5 december Vandaag, maar ook heel wat keren in de afgelopen zomer, kwam 'mijn' merel weer op bezoek. Ik noem hem 'mijn' merel. Hij heeft namelijk wat kenmerken waardoor ik hem steeds herken ten opzichte van de andere merels die regelmatig af en aan vliegen. Het is trouwens, al is het nog steeds veel te warm voor de tijd van het jaar, erg rustig met vogels in en om het huis. Maar deze merel blijft mijn paradijsje trouw. De afgelopen zomer als ik hem zag twijfelde ik wel eens of het wel een merel was. Hij heeft witte veren op zijn donkere 'pakje'. Ik vind het soms net alsof hij een sjaaltje om zijn hals heeft. Voor de kou heeft hij dat beslist nog niet nodig. Vandaag ging hij op het boegboord van de schuur zitten, vlak naast de takken van de seringenboom van mijn buren. Ik wilde hem heel graag op de foto zetten. Maar als ik snel naar binnen zou lopen en mijn hond zou hem zien, dan was mijn kans verkeken. Dus heel rustig de camera gehaald en hij bleef braaf zitten. Zo heb ik dus een paar foto's van hem kunnen maken op zo'n manier waar je zijn 'sjaaltje' ook enigszins kunt zien! Wat er met de achtergrond (de lucht) van de foto is weet ik niet, het was bijna donker. Die spikkeltjes weet ik dus niet waar die vandaan komen. Het wordt hoog tijd dat ik mijn 'huiswerk' ga doen met die camera.
Zondag 3 december Hier ben ik eindelijk weer eens terug op mijn weblog. Ik mis het zelf wel hoor, het zo lekker voor me uit zitten schrijven over de tuin en alles daar omheen. Maar momenteel heb ik te veel andere dingen die zoveel tijd vragen, dat de weblog bijhouden mij niet meer lukt. Maar ongetwijfeld komen er weer rustigere tijden. Deze foto wil ik jullie niet onthouden. Per ongeluk is hij zwart/wit. Mijn dochter was bezig geweest met mijn camera en ik wist niet hoe ik de instelling kon veranderen. Inmiddels wel weer wat wijzer geworden, maar deze foto is dus zwart/wit. Maar ik vond het wel iets hebben, temeer omdat de wolken die achter de boom staan (hangen) ook al zo donker zijn. Dit is dus de lijsterbesboom. Zonder bladeren, zonder bessen en geen merels. Maar ook in deze tijd van het jaar vind ik de boom heel erg mooi, zo komen die grillige takken zo mooi tot hun recht. Jammer dat niet net op het moment van de opname de maan er doorheen scheen. Dan kon ik er nog een liedje bij schrijven!!!
Dinsdag, 21 november Op deze foto nog wat paddestoelen uit de tuin van de zus waar ik heb gelogeerd afgelopen week. Het verwondert mij dat er in mijn tuintje geen paddestoelen staan dit jaar. Want al is het in sommigen periodes erg droog geweest dit jaar, we hebben ook genoeg regen gehad. Momenteel is het opgehouden met regenen, dus ga ik zo toch maar eens een rondje tuin maken. Kan ik meteen de grote conifeer bekijken die voor een deel gesnoeid is in de tijd dat ik uit logeren was. Wel raar hoor als je thuis komt en een boom in je tuin is flink gekortwiekt. Ik zal er meteen een foto van maken voor het volgende berichtje.
Dinsdag 21 november Al heel wat keren heb ik door mijn tuintje gelopen op zoek naar paddestoelen. Ieder jaar staan er her en der verspreid door mijn tuintje en tot nu toe kan ik er niet eentje ontdekken. De laatste week heb ik geen rondje tuin meer gedaan omdat ik een paar dagen bij een zus heb gelogeerd. En wat zag ik als eerste toen ik uit de taxibus stapte bij mijn zus, juist ja....paddestoelen!!! Buiten het lieve welkom van mijn zus, een extra welkom van de herfst. Er stonden verschillende soorten en ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt om ze op de foto vast te leggen. Vraag me niet naar namen, jammer, maar zover gaat mijn kennis niet. Wie weet ga ik in de toekomst me daar ook nog eens in verdiepen. Voorlopig mogen jullie het met de foto's doen. Hierbij dus de eerste foto, de rest komt zo gauw mogelijk.
Maandag 20 november Ik zag zojuist, dat het laatste berichtje wat ik heb geschreven, alweer van een tijdje terug is. Het was 9 november dat ik schreef over het weer dat warmer is dan wij ons hele leven al gewend zijn. Inmiddels begint het redelijk 'normaal' te worden voor de tijd van het jaar. Regen, prachtig verkleurde bladeren, paddestoelen en ook al heel wat bomen die al hun blad hebben laten vallen. En dat mag ook, een rustperiode, om 'straks' in het voorjaar weer opnieuw met nieuwe knoppen en nieuw blad tevoorschijn te komen. Ik hou van de herfst! Dat wil niet zeggen dat ik soms ook baal als ik weken achter elkaar met mijn hondje buiten loop in de regen. Maar ook daar zit nog wel een leuke kant aan. Het fijne daarvan is dat het dan in huis weer extra lekker is en de koffie en thee nog lekkerder smaakt.Ik dwaal alweer af, dit berichtje gaat over tomaten!!! Ik heb nog wat tomaten kunnen plukken. Ze zien er niet echt goed uit maar ik heb ze wel bewaard en hoop dat ze binnen verder rijpen. Zo niet, dan heb ik in ieder geval in de keuken een leuk stilleven gehad om van te genieten.
Donderdag 9 november Half november en er zitten nog een paar tomaten aan mijn tomatenplant. En ze zien er ook nog redelijk goed uit. Er bloeit nog wel meer in de tuin buiten die tomatenplant. Ik geniet heus wel van alles wat bloeit ook al staat dat 'normaal' al lang niet meer in bloei. Maar het hoort niet in deze tijd van het jaar. Het hoort niet dat er, zoals op deze foto, tomaten aan de plant hangen, dat er een rozenknop weer bijna uitgekomen is (een prachtige roos trouwens, ik zal er nog een foto van maken). Ik zal het echt niet nalaten ervan te genieten. Maar als ik er aan denk waardoor de verandering van het weer plaatsvindt, het opwarmen van de aarde, dan word ik daar niet vrolijk van. Ik hoop dat we met elkaar er wat meer van doordrongen raken dat we toch wel wat zuiniger moeten omgaan met de aarde. Uiteindelijk willen we wel graag nog een mooie aarde achterlaten voor onze kinderen en ook nog heel graag daarna!
Woensdag 8 november Dit blijft voor mij ook zo'n speciale plant. Niet alleen de naam, ik heb inderdaad ook iets met die naam: 'hemelsleutel'!! Maar precies wat ik voorheen al een keertje schreef, een prachtige naam, Hemelsleutel, maar ik hoop hem nog niet nodig te hebben!!! Buiten de mooie naam is de plant altijd mooi, sterk, dus nauwelijks onderhoud en prachtige bloemen in mooie kleuren. Een plant met al die fijne eigenschappen, die als toegift, als de bloemen op z'n mooist zijn, ook nog heel veel vlinders lokt. Dit jaar heb ik de periode met veel vlinders gemist. Waarschijnlijk heeft de bloem de mooiste tijd gehad in een periode dat het óf erg nat was óf kil buiten. Wat ook kan is dat ik in die periode net in Lourdes was. Tijdens mijn eerste bedevaart was het hier schitterend weer. Dat vergeet ik niet zo gauw, omdat we toen in Lourdes een regenbui hadden, alleen jammer dat hij drie dagen duurde!!! En de warme nazomer heeft de vlinders niet meer zo gelokt dat er in grote getale vlinders op en om de bloemschermen vlogen. Hopelijk volgende nazomer wel. Want het is een prachtig gezicht al die vlinders op die mooie bloemschermen. Ik kan ook geen foto laten zien van een bloeiende hemelsleutel met vlinders, want al die jaren is het me niet gelukt om de bloemen op de foto vast te leggen met vlinders erbij. Misschien volgend jaar?
Dinsdag 7 november Vóórdat ik voor de tweede keer naar Lourdes ging heb ik nog wat foto's gemaakt van de Viburnum Tinus. Hij stond er toen ook al mooi bij. Maar bij thuiskomst was hij nog weer mooier. Voor de mensen die hem niet kennen, een aanrader om in de tuin te planten. Hij komt officieel uit de Zuid-Europese landen, maar overleeft onze winters prima. Hij blijft het hele jaar door groen, heeft in de winter prachtige 'bloemen' die goed opvallen in de tuin omdat ze roze/wit zijn. Die bloemen bloeien van ongeveer oktober tot april. Daarna als toegift donkere bessen die ook heel lang bloeien. En wat een gemakkelijke plant. Je kunt hem snoeien zoals het jou het beste uitkomt. Als er wat takken in de weg zitten dan haal je die weg, heel simpel. Hij groeit wel weer door en ook daarna komen de bloemen en bessen wel weer terug. Hoogstens zal hij aan de misschien wat te laat gesnoeide takken, die winter geen bloemen krijgen. Maar dan blijven er nog altijd genoeg takken over die wel bloeien. Ik heb deze plant een paar jaar in een emmer gehad, daarna in een oude, héél grote pan en toen wilde hij de grond in. Hij staat er prachtig bij. Ik moet me bedwingen om er al wat bloemen af te knippen. Maar ik blijf er nu nog van af, totdat ik vlak vóór de kerstdagen wat takjes snoei voor in huis en/of buiten op de 'winter'tafel.
