Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
12-08-2006
De Fuchsia's wat dichterbij.
Zaterdag 12 augustus Omdat je op de vorige foto weinig van de fuchsiabloemen kon zien zet ik deze foto ook maar op de weblog. Het blijft moeilijk voor me witte bloemen mooi op de foto te krijgen. Niet altijd, dus het moet wel kunnen. Ik kom er echt wel een keertje achter wat ik niet goed doe of niet goed instel. Maar geduld is een schone zaak. In die tussentijd doen we het hier maar mee. Waar ik wel blij mee ben van deze foto is dat heel kleine beetje roze wat in de bloem zit en op de foto toch tevoorschijn is gekomen.
Zaterdag 12 augustus Dit gedeelte van de carport heb ik geloof nog nooit laten zien. Dit is het deel aan de linkerkant als je de carport binnen komt en naar de voordeur loopt. Dit is dus de poort waar de trompetbloem zo fraai aan de andere kant (buitenkant) is gaan bloeien. En ook aan die buitenkant van de poort stond de Datura zijn/haar best te doen. Nu de binnenkant van de carport en de poort. Gelukkig bloeien daar ook nog wat bloemen. Dit jaar heb ik er voor het eerst wat fuchsia' neergehangen en die doen het wonderlijk goed. De bloemen zijn kleiner dan mijn bedoeling was, maar het staat toch wel mooi. En wat de hoeveelheid betreft, hij 'barst' van de knoppen, dat belooft nog heel wat. Aan de bovenkant en tussen de openingen door, groeit de trompetplant weer naar binnen en brengt wat bloemen mee. Ik laat hem maar lekker groeien, hij doet het beter dan al die jaren daarvoor, ik denk dat hij het nu pas echt naar zijn/haar zin heeft. En daar mag ik van mee genieten.
Vrijdag 11 augustus Voorheen heb ik al eens geschreven dat ik het zo leuk vind om op verschillende plaatsen leuke, oude, gebruiksvoorwerpen neer te zetten. Zo ook met deze zeer oude weegschaal die in de carport een plekje heeft gekregen. Ik heb hem een paar jaar geleden gekregen van een vriendin. Zij heeft hem ook een tijd in de tuin gehad en dat rouleert dan weer. Zo kwam hij bij mij terecht en gaat later weer naar iemand anders. Hij is heel erg roestig, dus als er regen op komt is dat niet erg. Vaak heb ik er iets op staan en dat wisselt nog wel eens. Soms alleen een stapel terracotta potten. Nu staan er dus een paar hortensia's op die ik deze week heb aangeschaft. De kleinste ziet er eigenlijk niet uit. Het is een plant waar drie bloemen aan hebben gezeten en twee bloemen zijn er af geknipt. De bloem die er nog wel aan zit is erg mooi, dus weet ik wel wat het volgend jaar gaat worden. Voor mij is dat genoeg, want het is de bedoeling dat hij meteen de tuin in gaat. Ik kan er verder ook niet over klagen, ik heb er maar 1,50 voor betaald. Die andere is groter met zeker 7 bloemen, ook een roze. Omdat de tuin in het najaar gaat veranderen doordat die heel grote conifeer gekapt wordt, komt er veel meer ruimte voor planten. Dat wil ik nu aan een kant zoveel mogelijk opvullen met hortensia's. Ik moet langzamerhand toch zorgen dat de tuin wat onderhoudsarmer wordt. Dan zal dat met hortensia's wel lukken. Soms in het voorjaar een beetje snoeien en bemesten en verder is het een kwestie van goed water geven. Want daar houden ze wel van. De plaats die ik op het oog heb is redelijk licht, maar alleen in de ochtend een aantal uren zon. Zelf denk ik dat dit een heel goede plek zal zijn voor hortensia's. Ik heb er nu een stuk of zes bij elkaar, krijg nog een stek van een vriendin. Als dat allemaal goed aanslaat zal dat een vrolijk geheel worden volgend jaar in juli. Ik zie het nu al voor me!!!
Vrijdag 11 augustus Ooit heb ik geschreven dat ik bloemzaden verpak in de lege theezakjes van de Hema. Als je daar thee hebt gedronken en het zakje een beetje voorzichtig open maakt, kun je de verpakking nog heel goed gebruiken. Maar ik ben er doorheen, ze zijn al op. Afgelopen week ben ik dus een beetje gaan zoeken op internet om te kijken of ik toch iets leuks kon verzinnen om bloemzaden in te verpakken en verzenden. Ooit heb ik een website gezien waar je zulke zakjes kunt downloaden en laat ik die website nou terug vinden. Het leukst is natuurlijk als op iedere verpakking de bloem staat van de zaden die erin zitten, maar dat vind ik wel erg veel werk. Ik vond dit voorbeeld en omdat ik wel iets heb met engelen heb ik voor deze afbeelding gekozen. Ik wilde alleen graag de tekst veranderen en aanpassen. Dat was nog een heel gedoe. Ik weet dat ik dit ooit heb geleerd, ook de tekst draaien en zo, maar dat lukte me niet meer. Dat trucje veel te lang niet gebruikt en dan ben ik het kwijt. Met wat hulp door de telefoon van mijn dochter, kon ik de originele tekst weghalen en een tekst van mezelf er op typen. Het draaien van de tekst buig ik me wel een andere keer over, of niet. Ik zelf vind het resultaat best leuk geworden. Als je wat verschillende zaden hebt van verschillende bloemen en dat bij elkaar leuk inpakt, heb je ook nog een leuk (gratis) cadeautje. Dat zijn vaak de leukste dingen om te geven. Ik was er zelf zo blij mee dat ik dit ook maar laat zien aan jullie. Bron van de verpakking: http://davesgarden.com/files/seedpackets/
Als een van jullie deze zakjes ook wil gaan gebruiken kan ik het voorbeeld zo per mail toesturen, laat het maar weten via een mailtje of in het gastenboek.
Donderdag 10 augustus De beloofde foto van de roos Gertrude Jekyll en dan dichterbij genomen. Een echte close-up is dit niet, daarvoor moet ik nog het een en ander uitproberen met deze camera. Maar dit is toch al redelijk dichtbij. Wat kunnen kleine dingen het leven mooi maken. Zo vreselijk veel nare en trieste berichten horen we dagelijks via de media en in onze eigen omgeving en vriendenkring. En als ik dan naar deze rozen in de tuin kijk of naar de foto kan ik toch even intens gelukkig zijn. Intens genieten van een stukje natuur dat dan 'zomaar' groeit en bloeit in je eigen kleine tuintje. Dat is voor mij een stukje rijkdom. En weer hebben de rozen op deze foto de druppels over zich heen gehad. Dat kan ook niet anders in deze afgelopen tijd. Ik weet het, regen is ook niet alles, vooral niet als het lang duurt. Maar de tuin knapt er wel van op. Het ziet er een stuk mooier uit dan in die weken met die extreem hoge temperaturen. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik vind dit ook wel iets hebben. Het in huis weer extra gezellig maken en weer lekker aan de weblog werken en niet te vergeten bij anderen webloggers op bezoek. Ieder weertype heeft eigenlijk wel iets, dus ik geniet nu van andere dingen. Ik hoop jullie ook.
Donderdag 10 augustus Een tijdje terug heb ik al eens over het beeld van 'Johanne' geschreven. Dat was op 1e Pinksterdag 4 juni van dit jaar. Daarin schreef ik dat 'Johanne' zo trouw in weer en wind blijft staan in mijn tuintje, steeds in gezelschap van de roos Gertrude Jekyll. En nu bloeit de roos..... eindelijk. In het voorjaar heeft hij één keer gebloeid met één roos. Maar in die tijd was het zo'n slecht weer en kreeg ik de kans niet om er een foto van te maken. Die kans heb ik me nu niet weer laten ontlopen. Ik heb de knoppen angstvallig in de gaten gehouden en gisteren, vlak na een regenbui, heb ik meteen wat foto's gemaakt. Er wordt steeds zoveel regen voorspeld dat ik niet wacht op droog weer. Bovendien geven regendruppels vaak iets extra's aan foto's van bloemen. Ik weet dat de Gertrude niet zo lang bloeit en ik wil de rozen zo graag op de foto. Dus hier is 'Johanne 2' dan, samen met de rozen Gertrude Jekyll. Het zijn nu 2 rozen, maar een 'kinderhand' is gauw gevuld. Ik ben er heel erg blij mee. Ik zal straks, na dit berichtje, nog een close-up foto plaatsen van de rozen. Nu bloeit de Gertrude en zal hij/zij ook een mooi plekje krijgen op de weblog.
Woensdag 9 augustus Voor mijn gevoel heb ik al eerder over de Roos van mijn overleden moeder geschreven, maar ik kan zelf het berichtje niet terug vinden. Niet dat dit van belang is, ik wilde deze foto toch plaatsen, omdat ik zo blij ben dat de roos voor de 2e keer bloeit. Deze roos stond op een heel klein terrasje wat mijn moeder had bij haar ruimte in het verzorgingshuis. Het was heel klein, meer een soort stoepje, maar ze kon soms toch eventjes buiten zitten en als je dat vergelijkt met een piepklein balkon, is zo'n stoepje een rijkdom. Zo ervaarde zij dat ook. De roos stond al een hele tijd op de grond in de pot. Ook wat verhuizingen doorstaan. En ieder jaar bleef hij bloeien, niet geweldig, maar hij bloeide toch steeds weer opnieuw. Mijn moeder was er altijd heel blij mee. Ik weet ook niet van wie zij die roos heeft gekregen destijds. Ik hoop niet dat die persoon (familie?) zich meld na het lezen van dit stukje. Dan ben ik die levende herinnering aan mijn moeder kwijt. Na het overlijden van mijn moeder, stond de roos er bij het uitruimen van haar kamer nog steeds. Ik heb hem toen maar meegenomen. Iets wat ik heel graag deed. Bij mij kreeg hij een plaatsje op de etagère aan de voorkant zodat ik hem goed in de gaten kan houden. Daar kom ik vaker dan in de achtertuin. Aan de voorkant loop ik er een paar keer per dag langs als ik een stukje met de hond weg ga, ook kijk ik er op vanuit het keukenraam. In het voorjaar heb ik hem gesnoeid. Toen kwam er één roos aan. Ik zag het maar als bedankje van mijn moeder. En nu bloeit hij weer, liefst met 4 roosjes. De vorige keer bleef dat roosje erg lang bloeien, ik ben benieuwd of dat deze keer ook gaat lukken. Wat ik nu extra fijn vind is dat de roosjes bloeien op de dag dat mijn ouders 63 jaar geleden zijn getrouwd; 3 augustus 1943. En ook heeft nummer 63 voor ons gezin (ouders, zussen en broers) nog een betekenis. Mijn ouders hebben 52 jaar gewoond in 'ons' ouderlijk huis met het huisnummer 63 ! Dat is toch minstens 4 roosjes waard. Als gezelschap heeft een nieuw Akeleiplantje zich gevestigd bij de roos. Voorlopig mag hij/zij nog even blijven. In het najaar krijgt die Akelei een eigen plekje.
P.s. na enig zoeken heb ik het berichtje terug gevonden waarin ik iets schrijf over die éne, voor mij heel speciale, roos. Het is het een berichtje van 16 juni j.l. Ook die foto is niet scherp, dat zag ik nu weer. Op de een of andere manier krijg ik rood en ook wit, niet scherp op een foto. Maar wat niet is kan nog komen. Ik oefen rustig verder.
Dinsdag 8 augustus Ik geloof dat het vorige week was dat ik ineens een soort (ik noem het maar peul) zag hangen aan een uitgebloeide bloem van de Trompetplant. Zelf vind ik het heel apart, maar omdat ik de trompetplant (Campsis Radicans) pas een paar jaar heb, weet ik niet of dit echt bijzonder is, of vrij regelmatig voorkomt. Nu vind ik het niet zo belangrijk of iets bijzonder is of niet, voor mij gaat het erom, vind je iets leuk of mooi en kun je ervan genieten. Het zou zo leuk zijn als het inderdaad een peul zou zijn met zaden erin die ik kan zaaien. En dan maar trompetplanten uitdelen. Het lijkt erop alsof er kleine erwten inzitten in die peul en ik nu maar hopen dat hij lang genoeg blijft hangen om die e.v. zaden kiemkracht te laten krijgen. Hij hangt namelijk aan de buitenkant van de poort. Dus wacht ik in spanning af of de voorbijgangers die langs de poort lopen er vanaf willen blijven. Ik hou jullie wel op de hoogte.
Mocht iemand iets weten van peulen aan de trompetplantbloemen dan hoor ik het graag.
Maandag 7 augustus Zoals ik in het vorige stukje al schreef, met de gieters tijdens al die weken hittegolf de planten voldoende nat houden, was haast geen doen. De gieters hebben hun best gedaan, aan hen heeft niet gelegen. Zij hebben overuren gedraaid, vandaar nu 'vakantie'!!! Ze stonden 's-morgens vroeg al gevuld met water om de eerste ronde te doen. Dan werden ze meteen weer gevuld voor tussen de middag en bij heel heet weer ging ik 's-avonds nog een rondje doen. Het water was vaak echt warm en dat is ook niet gek als je staat te broeien in de zon in zinken gieters. Nu hebben ze dus een poosje 'vakantie.' Ik heb in een van de kleine gieters een stek gelegd van het 'lievevrouwbedstro'. Die ligt klaar om naar een vriendin te gaan. En met een beetje geluk kun je de regendruppels in het water van de rechtse gieter zien vallen. Ik hoop morgen weer terug te komen voor een volgend stukje.
Maandag 7 augustus Gelukkig ben ik weer terug van weg geweest!!! Door omstandigheden loop ik wat achter met mijn foto's en berichtjes over het wel en wee van mijn paradijsje. Ik kreeg via, via, al te horen dat mensen mijn verhaaltjes misten. En dat is eigenlijk wel heel leuk om te horen. Een teken dat mijn verhaaltjes door verschillende mensen toch graag worden gelezen. Maar soms zijn er bij mij omstandigheden waarop alles op een zeer laag pitje staat door gebrek aan energie. Zo nu ook. Maar ik zal het proberen goed te maken. Echt goed maken is het niet, want ik begin met een niet zo vrolijke foto. Twee weken terug snakte we naar zo'n plaatje, dus plaats ik hem toch maar. De precieze dag waarop deze foto is gemaakt weet ik niet meer, wel weet ik dat dit de eerste echt héél harde regenbui was in mijn dorp en dus ook veel water in mijn paradijsje. Ik heb er van genoten. Ik ben begonnen met een stel foto's te maken door de ramen heen en daarna een paar door een kier van de deur. Deze is door de ramen heen en dan valt het resultaat me reuze mee. Voor mij is het ook steeds een verrassing wat er tevoorschijn komt omdat de camera nieuw is. Ik vind het leuk dat je goed kunt zien hoe hard het regent en hoe vuil alle zinken emmers zijn geworden door het opspattende water. Maar we wilde regen, dus dat hoort er dan ook bij. Het heeft de tuin heel goed gedaan, je zag alles opknappen. Daar kun je met de gieters niet tegen op.
Zondag 30 juli Tegen de avond vrij plotseling een flinke regenbui gehad met ook wat onweer erbij. Het leek alsof het onweer nog flink zou losbarsten, maar die heeft zich zeer beschaafd gedragen. Wat vind ik het fijn dat het nu echt geregend heeft. Vanmorgen voelde ik voor het eerst dat het wat frisser was buiten, maar dat duurde niet lang. Nu lijkt het (ik zit naast de open deur die ik lekker open heb laten staan tijdens die harde bui) echt wat opgefrist. Heerlijk! De tuin ziet er meteen weer wat beter uit. Het zal bij jullie wel net zo zijn als bij mij, je kunt nog zoveel met gieters lopen, het mooie gaat toch sneller van de planten af met zo'n lange, zeer warme periode. De roos die op deze foto staat heb ik de naam Pink Abudance Harfrothy meegeven. Die naam heb ik niet zelf verzonnen, dit komt van een kaartje wat ik vond bij de de gegevens van alle rozen die ik heb. Ik heb laatst al geschreven dat ik waarschijnlijk wat namen/rozen door elkaar heb gehaald. Ik ben nu uitgegaan van de kleur van deze roos en de tekst die in het Engels op het kaartje staat. Ik heb op Google gezocht en in mijn tuinendagboeken van de vorige jaren. Ik weet dat het een Floribundaroos is en dat hij een heerlijke geur heeft. Via Google ben ik niets wijzer geworden, wel in mijn tuinendagboek van 2005 heb ik het een en ander geschreven over "deze" roos. Als ik er verder iets meer van weet dan zal ik dat zeker schrijven. Het is eigenlijk totaal niet van belang de naam van een roos, maar ik vind het zelf zo leuk om de namen wel te weten. Eén ding is zeker, het is een prachtige, heerlijk geurende roos.
Vrijdag 28 juli Het is zover, ik kon gisteren en vandaag gaan bramen "oogsten"! De eerste dag waren het er vijf (die heb ik bewaard in de koelkast en daarna zagen die er meteen een stuk minder mooi uit). Vandaag weet ik niet meer hoeveel het er zijn, het waren er zoveel ik raakte de tel kwijt!!! Tel ik nog wel even na op de foto. Maar ze zien er prachtig uit, zijn groter dan vorig jaar en de smaak is hetzelfde als vorig jaar...enigszins zuur. Maar ze komen uit eigen tuin en dat telt voor mij. Dus zijn ze vandaag op mijn toetje gegaan en ik heb er van genoten.
Donderdag 27 juli Op deze foto (zo zie je alles als je door het hek de carport binnen komt) kun je nog iets beter zien hoe hard de uitlopers van de Passieplant zijn gegroeid. De takken zijn zo lang dat ze (voordat ik het in de gaten had) al op de grond hingen. Omdat onder de klok een etagière staat met wat kruiden en planten, heb ik een deel van de uitlopers langs die etagière naar boven gehaald en om de klok gebonden. Maar zoals ik in het berichtje hiervoor al schreef, hiermee moet het genoeg zijn. Ik heb op die etagière een oude snoeischaar liggen die nog van mijn vader is geweest. Ik krijg hem bijna niet meer open, maar omdat de takken van de passieplant zo dun zijn, kan ik de takken er nog wel mee afhalen. Dus vanaf vandaag zijn alle uitlopers die nog langer worden verplicht om langs de "kapper" te gaan, ik kan beter schrijven, de "kapper komt aan huis!!!"
Donderdag 27 juli Voorheen heb ik wel eens geschreven dat ik allerlei oude gebruiksvoorwerpen, beelden en "rommeltjes" in mijn achtertuin en ook aan de voorkant in de carport heb staan en hangen. Zelfs een klok heb ik er hangen. De ranken aan de passieplant zijn alweer zo lang geworden dat ik ze nu regelmatig af knip. Ik wil het niet meer zo laten verwilderen als vorig jaar. Toen kwamen de takken tot vooraan in de carport bij de schuurdeur en zelfs in de schuur bloeide op een gegeven moment een passiebloem. Aan de andere kant klommen ze de seringenboom van de buren in. Dat wil ik niet meer. Ik hou het nu beter in de gaten. Nu groeien de takken ook al (vanaf mijn zithoekje) de muur om bij de klok en heb ik besloten, een paar takken rond de klok laten zitten en de rest knip ik af. Vandaar dat ik nu een foto heb gemaakt met de takken rond en over de klok. Aan de rechterkant zie je de takken van de Trompetplant ook al naar de klok toegroeien. Dat wordt nog dringen!! Nog leuker natuurlijk als er straks bloemen in zitten. Mezelf kennende, maak ik dan echt wel weer foto's en laat ik dat jullie zien. Nu moeten jullie het even doen met de takken en de klok natuurlijk.
Woensdag 26 juli Gisteren, vroeg in de avond heb ik genoten van de Bijen en Hommels die, voordat ze gingen slapen hun buikje nog eens rond kwamen eten. Zou ik "last" hebben van iets te veel fantasie??? Ik weet dat vogels, vooral in de winter voordat het echt donker wordt, hun buik echt komen vol eten om de nacht goed door te komen. Ze moeten uiteindelijk ook maar zien te overleven in de buitenlucht. Terwijl wij dan lekker nog eens onder de wol of ons dekbed kruipen. Hoe dat met die Hommels en Bijen gaat weet ik niet. Die leven in een heel ander seizoen dan de koude winters voor de vogels. Het viel me echt op dat er om die tijd nog zoveel Bijen en Hommels ijverig aan het zoeken waren naar nectar, ze vlogen van bloem naar bloem. Waarschijnlijk komen ze een nieuwe ronde maken als de ergste hitte weg is. Ik heb meteen mijn camera gehaald en een hele tijd staan klikken. Het resultaat viel me tegen. Ik moet echt nog wennen aan deze camera. Ik heb nog lang niet met alle instellingen geoefend. Evengoed ben ik er erg blij mee. Want er staat in ieder geval één Bij en één Hommel tegelijk op de foto en daar hoopte ik ook op.
Woensdag 26 juli De Hibiscus geeft weer zijn/haar "feestje" en ik ben altijd van de partij! Heeft wel voordelen hoor, als je nooit op vakantie gaat. Ik vind het een genot om naar al die bloemen te kijken. De rest van de tuin heeft een flinke deuk opgelopen door de lange warmte periode en dan is het extra "feest" nu de Hibiscus zo uitgebreid met haar bloemenpracht tevoorschijn komt. De Bijen en de Hommels zijn de eerste gasten. Zij blijven af en aan vliegen, overdag en ook vroeg in de avond komen zij nog een poosje terug om mee te feesten. Deze struik heb ik niet zelf in de tuin gezet. Zoals ook de vele bomen die er in staan en stonden. Toen ik 19 jaar geleden hier kwam wonen stonden er nog veel meer bomen. Hoe jammer ik het ook vond, ik heb een jaar of 6 geleden toch wat bomen moeten laten omkappen. De Goudiep kreeg een ziekte en moest wel weg. (die is vanaf de stronk nu aan het uitlopen, heel mooi die kleur van het blad). De grote Seringenboom, waar ik zo gelukkig mee was, was totaal uit zijn krachten gegroeid en gaf nog nauwelijks bloem en hij was ook véél te groot voor zo'n kleine tuin. En een Conifeer die totaal verdrukt werd door de andere (nog grotere) conifeer. Je moet soms drastische maatregelen nemen om de rest van de planten en bomen te beschermen. Ik ben er niet goed in, zou het liefst alles laten staan. Maar je verstand moet het dan winnen van je gevoel en dat is uiteindelijk ook gebeurd.
Maandag 24 juli Deze zinken emmer met "dubbele" vlijtig Liesjes deed zijn naam geen eer aan. Je mag toch verwachten dat de plant dubbel vlijtig zou zijn. Maar niks hoor, de bloem is dubbel en verder liet hij/zij het af weten. Volgens de winkelier bij wie ik hem kocht, kon hij heel goed in diepe schaduw staan. Niet dus, hij heeft een "moeilijke" tijd achter de rug onder de boom, het wilde niks. Ik heb hem goed in de gaten gehouden en de knoppen bleven er aan zitten. Zo heb ik hem, dik in de knop, een stuk naar voren gehaald. Eerst een poosje in de zon, maar daar kan hij eigenlijk helemaal niet tegen. Toen iets minder zon en nu is het af wisselen. De ene keer meer zon en de andere keer wat minder. Vanmiddag stond hij er zielig bij en heb ik hem (tegen de voorschriften in) toch maar meteen water gegeven. Wel water dat al lekker op temperatuur was. Dat is een uur geleden en hij staat er nu al weer fris en vrolijk bij. Ik heb mijn goede daad weer gedaan voor vandaag!
Maandag 24 juli Van de paar tomaten die aan de tomatenplant zitten is de eerste rijp. Ik vind het helemaal geweldig. Als je 20 tomatenplanten hebt weet ik niet hoe het voelt als de eerste rijp is. Omdat er bij mij maar een plant staat, vind ik het heel speciaal. Waarschijnlijk ben je er dan net zo blij mee, alleen is de hoeveelheid anders. Het is jaren geleden dat ik tomatenplanten in mijn tuin had. En ik vind het weer net zo leuk als voorheen. Dus voordat deze (in mijn ogen "prachtige" tomaat) op tafel komt, wilde ik hem toch even op de foto vastleggen. Wat een oogst!!! Maar wie het kleine niet eert.......is het grote niet weerd!!! Althans in Nederland, ik weet niet of jullie in België dit gezegde ook kennen. In ieder geval mag deze tomaat vanavond, vers uit eigen tuin, bij mij op de sla.
Maandag 24 juli Eén voordeel is er wel met deze temperaturen als je zaad van de uitgebloeide bloemen wilt opvangen en bewaren, wat gaat het snel en wat droogt het hard. Het nadeel van deze temperatuur is dat alle planten zo gauw zijn uitgebloeid. Maar het is niet anders en we hebben één troost, het is in heel Europa zo. Gisterochtend verschillende planten gesnoeid (had ik al geschreven geloof ik, maar och, de leeftijd!!!) Vaak laat ik de uitgebloeide bloemen aan de plant zitten als de bloemen min of meer tegelijk zijn uitgebloeid. Zoals ook bij de Salvia Nemorosa. Maar omdat het nu zo vroeg is en alle uitgebloeide bloemen erbij hingen als een een baal stro, heb ik er toch de snoeischaar in gezet. Het kijkt nu toch wel wat fraaier vind ik. En daardoor kwam ik op het idee om van deze uitgebloeide bloemaren het zaad ook maar op te vangen. Ik weet werkelijk niet of deze plant zich ook laat vermeerderen uit zaad. Maar dat merk ik wel. Ik probeer het gewoon en dat wordt dan de grote verrassing. Verder heb ik wat zaad kunnen opvangen van de Duizendschoon. Die moet ik snel gaan zaaien (wil ik volgend jaar al bloemen hebben) want die is tweejarig. En ook nog wat van de Stokrozen en het Kaasjeskruid. Ik heb een heel oud zeefje wat ik bewaar om de zaden van de aanhangende bloemresten te scheiden. Een heel klein kannetje om daar de gezeefde zaden in te doen. Zo kan ik dan heel gemakkelijk de zakjes met de zaden vullen. Ik vind het altijd leuk werk, ik voel me dan net zo rijk als met een nieuwe plant. Ik moet alleen uitkijken dat de kat niet stiekum op het aanrecht springt (mag hij niet!) om aan alles te snuffelen. Dan ligt de boel door elkaar en ik denk niet dat ik het dan nog goed gesorteerd krijg. Zover gaat mijn "kennis" niet.
Zondag 24 juli Deze zomer ben ik begonnen met het drogen van rozenblaadjes. Het is heel gemakkelijk en je houdt iets langer de geur van de zomer vast. Ik was het al langer van plan toen een vriendin vertelde dat zij dat ook deed en het zo goed ging. Het beste is om de rozen vrij snel af te plukken. Maar ik vind dat zo jammer, dus wacht ik toch iets langer. Uiteraard alleen met rozen die geuren. Ik haal dan wat beschadigde rozenblaadjes eruit en leg ze op een mooi schaaltje. Gisteren heb ik weer een paar rozen afgeknipt die al bijna gingen uitvallen, maar er zat nog wat geur aan. Dus heb ik ze toch maar bij de al gedroogde blaadjes gelegd. Hoe lang ze de geur vast houden weet ik niet, maar nu is het leuk. Ik dacht eerst dat ik de blaadjes van de verschillende soorten rozen apart moest houden, maar het leuke is, de geuren maken bij elkaar één geur. Ik noem het maar zomergeur. En met dit weer rozenblaadjes drogen, je kunt er bijna op wachten!
