Huize Avondrood



De verveling
ligt windstil te dobberen
in haar verlaten ogen

een krant
paginagroot ongelezen
vergeten op haar schoot

haar jeugd
gisteren nog jong
als wuivend koren

vandaag
een triest behang
van nooit geleefde dromen

handen borduren
bloemetjesmotief
van pure nostalgie

in de verte
ziet zij de dood
al ongeduldig wenken.




Pp

Nouvelle cuisine




Ik schrijf
je ogen vol
met woorden

mijn inkt is blauw
want rijmt
zo magistraal op jou

jij leest de letters
één na één
en proeft ze op je tong

mijn komma
zoekt zich krom
achter jouw speelse spatie

jij bent
de cordon-bleu
en ik
le plat de résistance



Pp

Ontastbaar dichtbij



Hoe graveer ik in papier
het tasten naar haar golvend haar
dat silhouet van jonge abrikozen
verdronken in mijn vingers.

Hoe blijft de zomer blinken in haar ogen
terwijl haar zacht gezonken geur
al slaapt in ¨t gele glooien van een herfst
verloren rimpels in de huid van hoge bomen.

Ze is er niet. Ik zie haar wel.
Ik luister diep en hoor ze praten.
Zonder ogen. Zonder oren.

Zij danst roerloos door mijn leven.
In de stilte van de dagen.
Ik wil haar verder dragen dan de horizon.




Pp

Asiel voor verlangen



tussen ons ligt de leugen te slapen
nog lauw onder de geur van het laken

je ogen vertellen een ander verhaal
dan de weifelende woorden van je ontklede taal

ze verschuilen zich in haperend huilen
getemde tranen als zachte wapens van pruilen

maar  je vingers verlieten reeds lang
als vreemdelingen mijn oevers van verlangen

vragen onder een voile, schuchtere emigranten, vertrokken
voordat antwoorden de deur daverend dicht trokken


misschien reis jij ze binnenkort wel achterna
een vergeten briefje verdwaald in een stoffige la

onthult mij meer dan het nachtgewaad
waaronder je doet of je slaapt



Pp






Het falen van de taal. Soms zegt een lichaam meer...

Oud papier


Woorden ritselen door mijn handen.
Dames en heren van alle standen.
Mijn God, ik word er lyrisch van.

Op een minuscuul papiertje,
schrijf ik een miniatuurtje.
Ik bewaar het voor jou.

Jij bent mijn lezer.
Ik zoek jou. Tracht je te verleiden.
Met je ogen open. Als handen.

Lege palmen. Ik wil ze vullen.
Met mijn woorden.
Ze zijn nu van jou.

Lees ze met voorzichtige verbeelding.
En leg ze nadien bij het oud papier.
In je hoofd. Tussen wat vergeeld leesplezier.






Pp

Partituur voor een partizane



jouw schaduw
laat ik
onaangeroerd

doch je warmte
schilder ik als een zomer
op mijn rusteloos behang

jouw blikken
bewaar ik
in de koelte van mijn ogen

en je vingers
strooi ik als toetsen
over een piano

je voeten
loop ik achterna
in verdwenen sporen

en je handen
draag ik als kralen
rondom mijn hals

maar je stem
leg ik te slapen
in het graf van mijn woorden












Pp





Egidius, waer bestu bleven?
Mi lanct na di, gheselle mijn.
Du coors die doot, du liets mi tleven!