Vandaag ga ik weer verder met het portret dat ik schilderde van Eliona. Het is me opgevallen dat wanneer je een portret van iemand maakt, de mensen altijd geboeid staan kijken naar het werk en de foto van de geportretteerde. Want dat is een van de voornaamste uitdagingen  die je moet doen als je een portret wil laten zien, de foto van de geportretteerde erbij zetten, want dat maakt het hele verhaal nog veel beter. Natuurlijk dien je er voor te zorgen dat het portret dat je maakte gelijkend is, dat is evident, maar als dat het geval is dan kan het allemaal niet meer stuk. Ik heb zondag deze theorie nog maar eens uitgeprobeerd op “de Kunstmarkt in Bilzen” en weeral gaf het een aantal fantastische reacties. De fijnste reactie die ik er kreeg is dat het geschilderde portret  er veel beter uitzag dan de foto. Het portret was veel warmer en de uitdrukking van Eliona was veel mooier werd me gezegd. Het portret leefde en de foto was dood volgens de verschillende getuigen. Wel op dat moment gaat je hart toch weer wat sneller slaan en denk je bij jezelf, dat, dit soort opmerkingen alle frustraties die je oploopt tijdens het maken van het portret het waart waren om beleefd te worden.

Hetgeen je nu te zien krijgt is het tweede voorontwerp dat ik maakte. Ik heb nu een horizontale compositie gemaakt en volgens mij gaat dit beter uitkomen dan de verticale

Op de foto zie je hoe ik begonnen ben met het opzetten van het voorontwerp. Het heeft me een beetje werk gekost maar de tekening staat erop. Als je de tekening bekijkt dan zie je dat de compositie bestaat uit een denkbeeldige driehoek. Waarbij de onderzijde van het blad de schuine zijde van de rechthoekige driehoek is. Als je dan helemaal links van het blad een rechte lijn naar het midden van Eliona haar hoofd trekt dan is dat hoofd het hoogste punt van de driehoek. Als je dan vanuit de rechter beneden hoek een lijn trekt door de kop van de grote beer dan gaat die rechte lijn,  de lijn van links naar Eliona’s hoofd  snijden iets binnen het hoofd. En net, daar, bevindt zich de rechte hoek van deze denkbeeldige driehoek. Waarom leg ik dit nu weer uit? Wel het is van groot belang dat je de kijker weet te boeien met het onderwerp dat je schildert. Als je een portret maakt ,dan dien je er ook voor te zorgen dat het portret het meeste opvalt. Alles wat je rondom het portret zet (in dit geval de knuffels) mogen een aanvulling zijn maar mogen de aandacht niet van het hoofdonderwerp wegnemen. En dat is natuurlijk het portret. Het voordeel van zo’n driehoekige compositie is dat je oog steeds naar dat hoogste punt wordt getrokken. En laat daar nu net het hoofd van Eliona zich bevinden . Toevallig of niet toevallig? Wat denk je, Natuurlijk is dit niet toevallig maar duidelijk gekozen, waardoor het portret vaan Eliona zeer goed gaat opvallen. Althans dat hoop ik op dit moment nog maar.

Tot slot wil ik zeggen dat er nog een paar regels zijn die meespelen om een mooi portret af te leveren maar dat leg ik de volgende keer uit.

23-09-2010 om 00:00 geschreven door priet