|
Vanaf nu ben ik begonnen met het schilderij zelf. Ik heb gekozen voor een licht groen papier. Dit papier met de naam van Sennelier/pastelkarton heeft een oppervlak dat lijkt op het oppervlak van fijn schuurpapier. Eigenlijk zijn het heel kleine kurkdeeltjes die op dit karton gelijmd zijn en daardoor een grovere structuur aan het papier geven.
Waarom kies ik dit papier voor een portret? Ik kan je onmiddellijk zeggen dat het niet het gemakkelijkste papier is om op te werken zeker als je het niet goed kent of mee vertrouwd bent. Ik zou dan ook niemand aanraden om een portret te gaan schilderen op dit papier zonder, dat hij/zij het uitvoerig heeft getest. Als je daarentegen het papier goed hebt leren kennen, dan kan je hier prachtige portretten of andere pastelschilderijen op maken. Het heeft door de korrelstructuur de eigenschap om het pastel zeer goed vast te houden. Hierdoor hoef je niet of praktisch niet te fixeren en dat is ook een meevaller zeker omdat fixatie je pastel altijd donkerder maakt. Het is mede daardoor dat ik nooit een laatste laag op eender welk papier zal fixeren. Maar terug naar het Sennelier karton, ik kan hier nog over zeggen dat het een zeer goed en stevig papier/karton is dat uitermate geschikt is voor de meer ervaren pastellist. Ook kan je in dit papier alle kleuren vinden die je maar voor mogelijk houdt en ook dat kan belangrijk zijn.
Iets over de kleur van het papier. Waarom de groene kleur? Meestal gebruik ik een grijsachtig getint papier voor een portret. Nu heb ik dit lichtgroene genomen om uit te proberen hoe de kleur van de huid zal beïnvloed worden door deze groenachtige onderlaag. En ik moet zeggen dat dit heel goed is meegevallen. Ik kan ook tegelijkertijd zeggen dat het uitproberen niet echt een sprong in het duister was want ik heb dit al eens uitgeprobeerd op een voorontwerp natuurlijk. De kleur van dit karton heeft de goede kleurverhouding om die lichtgroene ondertoon te geven die een huid en zeker een gelaat vertoont. Het is namelijk bewezen dat wanneer je het bloed, dat in de minuscule haarvaatjes onder onze huid zit, een lichte verandering in kleur ondergaat, als je die zeer goed gaat belichten. En met een grijs papier kom je redelijk dicht in de buurt maar met dit lichtgroene papier kwam ik er bijna recht op. Het is daarom ook dat ik deze kleur gekozen heb en dan nog met een structuur die het pastel alleen maar beter tot zijn recht laat komen.
Op de foto kan je zien hoe ik werk aan zulk portret. Het voorontwerp plaats ik meestal recht voor me op mijn tekentafel. Omdat ik alleen maar mijn hoofd op en neer moet bewegen om het onderwerp te zien en te schilderen. Op deze tafel doe ik veel schilderwerk (pastel- aquarel, tekenen) omdat ik die indertijd zelf gemaakt heb naar een idee dat mij het beste leek en dat niet in de handel te verkrijgen was. Wat blijkt nu na zoveel jaren dat, doordat ik de hoogte kan verstellen, dit zeer geschikt is om de pijn van mijn fibromyalgie en reuma onder controle te houden. Iets waar ik toentertijd helemaal niet mee bezig was maar die nu zijn vruchten afwerpt. Het is daarom ook dat ik mijn aquarellen momenteel horizontaal of lichtjes hellend kan maken (met een maximale grootte van 2 m x 1,75m omdat het blad van de tafel zo groot is) en dat op een hoogte die me het best ligt. Soms helpt de voorzienigheid de mens een beetje denk ik nu. Pastel maak ik praktisch altijd horizontaal dit om het stof dat van het krijt afkomt tijdens het schilderen zo goed als mogelijk onder controle te houden.
Je kan ook zien dat ik al begonnen ben met het schilderen zelf en dat er al een stukje gezicht op papier staat. Maar wat het belangrijkste is in het hele proces is, dat ik een aantal aanpassingen aan de compositie gedaan heb die nu niet zo goed zichtbaar zijn maar die ik bij een volgende gelegenheid zeker zal bespreken.
foto 019
13-10-2010 om 00:00
geschreven door priet 
Categorie:Opbouw van een schilderij
|
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
